Παρασκευή 12 Ιουλίου 2024

«Ἐσὺ εἶσαι καλός ἄνθρωπος· θά βρέξη».


– Γέροντα, πῶς μπορεῖ νὰ ἔχη κανεὶς τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ;

– Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχη συγγένεια μὲ τὸν Θεό, ὁ Θεὸς δίνει τὴν εὐλογία Του. Ἀλλιῶς τί νὰ δώση; Νὰ καταπατιέται ἡ εὐλογία Του; Τὸ ἔχω ζήσει αὐτό. 
Ὅταν εἶχα πάει στὸ Σινᾶ, ὑπῆρχε μεγάλη ἀνομβρία. Χρόνια εἶχε νὰ ρίξη μιὰ σταγόνα νερὸ καὶ αὐτὸ δυσκόλευε καὶ τὸ μοναστήρι καὶ τοὺς Βεδουίνους ποὺ ζοῦσαν κοντὰ σὲ αὐτό. Οἱ μοναχοὶ ἔκαναν προσευχὴ γιὰ τὴν ἀνομβρία, ἀλλὰ κανένα ἀποτέλεσμα.
 Τὴν ἐποχὴ τοῦ κλαδέματος τῶν ἐλιῶν πῆγα νὰ βοηθήσω κι ἐγώ. Ἀφοῦ κλάδεψαν οἱ Βεδουίνοι τὰ δένδρα, οἱ μοναχοὶ κράτησαν τὰ χοντρὰ κλαδιὰ γιὰ τὸ μοναστήρι καὶ τὰ λεπτὰ τὰ ἄφησαν σὲ μία ἄκρη. Οἱ Βεδουίνοι τοὺς παρακαλοῦσαν νὰ τοὺς τὰ δώσουν, γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιήσουν στὴν φωτιά, ὅταν μαγειρεύουν, καὶ νὰ ζεσταίνωνται τὸ βράδυ ποὺ κάνει πολὺ κρύο· ἐκεῖνοι ὅμως ἀρνήθηκαν καὶ οἱ Βεδουίνοι ἔφυγαν λυπημένοι.

Τὴν ἄλλη μέρα ποὺ ἦρθαν οἱ Βεδουίνοι καὶ τὰ ξαναζήτησαν, ἔκανα δεμάτια ὅλα τὰ λεπτὰ κλαδιὰ καὶ τοὺς τὰ ἔδωσα ὅλα. Τότε ἕνας ἡλικιωμένος Βεδουίνος μοῦ εἶπε:
 «Ἐσὺ εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος· θὰ βρέξη». Πράγματι, μέχρι νὰ γυρίσω στὸ μοναστήρι, ἄρχισε νὰ βρέχη, καὶ ἔβρεξε πολύ. Ἡ εὐχὴ τοῦ Βεδουίνου ἄνοιξε τοὺς οὐρανούς. Τότε δὲν εἶπα σὲ κανέναν τὸ περιστατικὸ αὐτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου