Η διαδρομή των δεκαπέντε πρώτων ημερών του Αυγούστου, μας προετοιμάζει ως Ελληνορθόδοξους χριστιανούς με την καθιερωμένη νηστεία, τις παρακλήσεις και τις προσευχές ώστε να συμπορευθούμε με τα στάδια της προετοιμασίας της μετάστασης της Παναγίας Θεοτόκου στα στρώματα του Παραδείσου, μια ταυτόχρονα συνάμα διδακτική ενότητα για το ατάραχο γαληνεμένο το οποίο πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε χριστιανό στη γνώση και στην αναμονή του θανάτου, τις τιμές που αποδίδουμε και το σεβασμό μας!
Στις ελληνορθόδοξες συνήθειές μας έχουμε συμπεριλάβει τα Εγκώμια, τον επαινετικό εκείνο ύμνο ή λυρικό θρήνο όπου στο άκουσμά του ξετυλίγονται επαινετικά οι αρετές του κεκοιμημένου προσώπου, το μοιρολόι από τις μοιρολογίστρες ή τα οικεία πρόσωπα ενώ όταν πρόκειται για τους θρηνικούς ύμνους του Κυρίου και της Παναγία μας έχουν τον υπέροχο δοξαστικό χαρακτήρα των Εγκωμίων, των επαινετικών εγκωμιαστικών,δοξαστικών για τις αρετές τους ύμνων θρηνητικών τροπαρίων τα οποία σύμφωνα με τη βυζαντινή υμνολογία ψάλλονται πριν και κατά την εκφορά του Επιταφίου εκφράζοντας ανάμεικτη τη θλίψη και τον πόνο μαζί με τη χαρά όμως για όσα σημαντικά υπήρξαν.
«Μη φύγεις και μ’ αφήσεις άκλαυτο κι άταφο»
εκλιπαρεί ο Ελπήνορας στην Ομήρου Οδύσσεια τον Οδυσσέα ώστε να φροντίσει για το εθιμοτυπικό του σεβασμού και της φροντίδας των νεκρών όταν του λέει:
«τότε, άρχοντά μου, σου ζητώ, εκεί μη με ξεχάσεις.
Φεύγοντας, άκλαυτο, άταφο μη με αφήσεις πίσω,
έτσι μη μ’ αποχωριστείς και τους θεούς θυμώσεις,
αλλά το σώμα μου, μαζί με τα όπλα που είχα, κάψε
και μνήμα φτιάξε μου εκεί που η θάλασσα αφρίζει,
να μνημονεύουν οι μελλούμενοι έναν δυστυχισμένο·
κι ύστερα στήσε το κουπί στον τύμβο μου επάνω,
αυτό που είχα ζωντανός μαζί με τους συντρόφους».
Στην βυζαντινή υμνολογία συγκίνηση προκαλεί στους πιστούς πολλή η στιγμή εκείνη όπου στην ιερά ακολουθία του εσπερινού και του Όρθρου της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ακούμε την πρόσκληση, έντονη εντολή προς τον Προφήτη Δαυίδ:
«Ἀναβόησον Δαυΐδ, τὶς ἡ παροῦσα Ἑορτὴ;»
«Φώναξε το δυνατά προφήτη Δαυΐδ, ποιας είναι η τωρινή γιορτή;»
«Ἣν ἀνύμνησα φησίν, ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν Ψαλμῶν, ὡς θυγατέρα θεόπαιδα καὶ Παρθένον, μετέστησεν αὐτήν, πρὸς τὰς ἐκεῖθεν μονάς, Χριστὸς ὁ ἐξ αὐτῆς, ἄνευ σπορᾶς γεννηθείς· καὶ διὰ τοῦτο χαίρουσι, μητέρες καὶ θυγατέρες καὶ νύμφαι Χριστοῦ, βοῶσαι· Χαῖρε, ἡ μεταστᾶσα πρὸς τὰ ἄνω βασίλεια.»
«Είναι η Κοίμησης Αυτής»απαντά ο Δαβίδ,
«την οποία ύμνησα στο βιβλίο των Ψαλμών, ως κόρη, παιδί του Θεού και Παρθένο, την μετέφερε στους τόπους διαμονής εκεί στον ουρανό, ο ίδιος ο Χριστός που από αυτήν χωρίς σπέρμα γεννήθηκε· και για αυτό χαίρονται, μητέρες και κόρες και νύφες του Χριστού, οι οποίες φωνάζουν·
Χαίρε, εσύ που μεταφέρθηκες στα ουράνια βασίλεια.
Μετά την ανάγνωση του καθίσματος του ήχου δ' κατά τη διάρκεια της ιεράς ακολουθίας του εσπερινού και του Όρθρου της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, συνεχίζει ο ψαλμωδός:
«Τὴν σὴν δοξάζουσι Κοίμησιν, Ἐξουσίαι θρόνοι, Ἀρχαὶ Κυριότητες, Δυνάμεις καὶ Χερουβίμ, καὶ τὰ φρικτὰ Σεραφίμ. Ἀγάλλονται γηγενεῖς ἐπὶ τῇ θείᾳ σου δόξῃ κοσμούμενοι. Προσπίπτουσι βασιλεῖς, σὺν Ἀρχαγγέλοις Ἀγγέλοις καὶ μέλπουσι· Κεχαριτωμένη χαῖρε, μετὰ σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ, διὰ σοῦ τὸ μέγα ἔλεος.»
«Την Κοίμησή σου την δοξάζουν οι Εξουσίες, οι θρόνοι, οι Αρχές, οι Κυριότητες, οι Δυνάμεις και τα Χερουβίμ και τα φρικτά Σεραφίμ. Χαίρονται οι άνθρωποι στη γη, επειδή τιμώνται με τη θεία σου δόξα. Πέφτουν στα πόδια σου προσκυνώντας βασιλιάδες, μαζί με Αρχαγγέλους, Αγγέλους και ψέλνουν· Εσύ που είσαι γεμάτη με χάρες χαίρε, είναι μαζί σου ο Κύριος, ο οποίος παρέχει στον κόσμο μέσα από σένα το μέγα έλεος.»
«Ἄρατε πύλας, καὶ ταύτην ὑπερκοσμίως ὑποδέξασθε, τὴν τοῦ ἀενάου φωτὸς Μητέρα.»
Ανοίξτε τις πύλες και υποδεχτείτε αυτήν με τρόπο υπερκόσμιο, αυτήν που είναι του αιωνίου φωτός η Μητέρα.
«Τὴν πάνσεπτόν σου Κοίμησιν, Παναγία Παρθένε ἁγνή, τῶν Ἀγγέλων τὰ πλήθη ἐν οὐρανῷ, καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος ἐπὶ τῆς γῆς μακαρίζομεν, ὅτι Μήτηρ γέγονας τοῦ ποιητοῦ τῶν ἁπάντων Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸν ἱκετεύουσα, ὑπὲρ ἡμῶν μὴ παύσῃ δεόμεθα, τῶν εἰς σὲ μετὰ Θεόν, τὰς ἐλπίδας θεμένων, Θεοτόκε πανύμνητε, καὶ ἀπειρόγαμε.»
«Την πανίερη Κοίμησή σου, αγνή Παναγία Παρθένε, την μακαρίζουμε των αγγέλων τα πλήθη στον ουρανό και το γένος των ανθρώπων πάνω στη γη, διότι έγινες Μητέρα του δημιουργού των όλων, του Χριστού του Θεού μας. Σε παρακαλούμε, να μην σταματήσεις να ικετεύεις Αυτόν για χάρη μας, για εμάς που σε σένα μετά το Θεό αποθέσαμε τις ελπίδες, Θεοτόκε που αξίζεις άπειρους ύμνους και δεν έλαβες πείρα γάμου.»
Γίνεται όλη αυτή η υμνολογία συνάμα η δική μας παρηγοριά και η χαρά επαλήθευση της ευλογίας να αξιωθούμε να έχουμε Μητέρα μας Αυτήν την εκλεκτή την Μητερα του Σωτήρα Κυρίου μας!
Ἡ γῆ πανηγυρίζει, ὁ οὐρανὸς χορεύει, σοῦ ἄνω αἰρομένης.
Πανηγυρίζει η γη!
Χορεύει ο ουρανός καθώς η Μάνα Παναγία μας πορεύεται Μεσίτρια δική μας προστάτιδά μας από τους ουρανούς, εκφράζεται η χαρά της προσδοκίας της δωρισμένης σε εμάς αιώνιου ζωής!
Όσα και να γραφούν, όσους Ναούς και αν Της αφιερώσουμε όλα θα είναι πάντοτε λίγα ώστε να αντιδωρίσουν επάξια τη δική Της παρουσία, την αγάπη Της, το δώρο Της, της συγχώρησης και της αιωνιότητας της ζωής που μας δώρισε ο Σωτήρας Υιός Της!
Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Ἁγνή, καὶ τιμῶμεν τὴν ἁγίαν σου Κοίμησιν, καὶ τὴν ὕψωσιν ἐκ γῆς, πρὸς οὐρανόν.
https://youtu.be/Y9gZ3eIsqSk?si=VRkzPjgAaBeP6EOd
Ευλογία μας να είναι η Μάνα Παναγία μας σε κάθε μας βήμα και κάθε στράτα, ενάρετους αρεστούς να μας αξιώνει πάντοτε
Να συγχωρούμε και να παραμερίζουμε τον ρηχό μας εγωισμό, να παραβλέπουμε τα παραπτώματα, τα ατοπήματα και να γινόμαστε η άπλετη δεξαμενή της δικής της παραδειγματικής αγάπης με υπέρβαση και διδακτική αγάπη!
Ευλογημένα καλοτάξιδη την κάθε ημέρα της νέας εβδομάδας σε όλους εύχομαι!
Καλή μας Παναγιά να αξιωθούμε!
Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου