«… Στην ομάδα του Γκοφρουά τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, γιατί ο Εντ μοίρασε ένα σωρό γροθιές στις μύτες και οι παίκτες πήρανε τις θέσεις τους χωρίς πολλές διαμαρτυρίες…. Είναι βλέπετε πολύ δυνατά τα χτυπήματα του Έντ…
Ο Γκοφρουά όμως είπε: «Δεν είστε εντάξει μας έχει στραβώσει ο ήλιος…».
Εγώ του απάντησα πώς αν τον ενοχλούσε ο ήλιος, δεν είχε παρά να κλείσει τα μάτια… Πιαστήκαμε στο ξύλο… Ε, παιδιά! φώναξε ο Αλσέρτ απ’ το τέρμα του. Αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία.
Εγώ συνέχιζα να παίζω ξύλο με τον Γκοφρουά, του είχα σκίσει το φανελάκι του, που ήταν ολοκαίνουργιο κι είχε κόκκινο χρώμα… αυτός μου έδινε κλοτσιές στο καλάμι… Ο Ρούφους κυνηγούσε τον Ανιάν…
Ο Έντ άρχισε να μοιράζει γροθιές στις μύτες που βρίσκονταν πιο κοντά του, δηλαδή στους συμπαίκτες του. Όλοι φωνάζανε, τρέχανε. Διασκεδάζαμε πολύ, ήταν απίθανο!…».
Αυτά σε 10χρονα παιδιά. Οι μπουνιές και οι κλωτσιές είναι απίθανο, πολύ διασκεδαστικό πράγμα! Το μήνυμα σαφές: προχωρήστε έτσι και στην ζωή σας, η βία είναι εκτονωτική διασκέδαση. Homo homini lupus (Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος). Και βέβαια ο χώρος όπου τα παιδιά πραγματώνουν τις «παιδαγωγικότατες» αυτές συμβουλές είναι το γήπεδο.
Ο κ. Νατσιός ας μην κάνει ότι δεν γνωρίζει τίποτα για την παιδική συμπεριφορά και ψυχολογία, και ας σταματήσει να ψάχνει σκοτάδια εκεί που δεν υπάρχουν.... Δεν τιμάει τον εαυτό του ως δάσκαλο. Αλίμονο, μας λέει τώρα ότι ο "μικρός Νικόλας", ένα από τα πιο αξιόλογα δείγματα παιδικής λογοτεχνίας, προωθεί τη βία μεταξύ των παιδιών... Λες και δεν μπορεί ο ίδιος να κάνει συζήτηση με τα παιδιά για τη βία, αμέσως μετά την ανάγνωση του κειμένου... Ή και, στην τελική, αν πια τόσο πολύ δεν του αρέσει το κείμενο, λες και δεν μπορεί να το παραβλεψει και να μην το διδάξει... Πραγματικά, δεν θα ήθελα τα παιδιά μου να τον έχουν δάσκαλο. Ντροπή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν ένα σωρό αξιόλογα κείμενα που προάγουν την την αρμονική συνύπαρξη Των παιδιών μας.Αντιθετα
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά τα κείμενα ...αποφυγή προς μίμηση..πρότυπο συμπεριφοράς άραγε?