Σημάδια τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου
Ὁ παλαιός ἄνθρωπος ἔχει κέντρο τοῦ τό ἐγώ. Ἔχει «τά παθήματα καί τίς ἐπιθυμίες». Παθήματα εἶναι ὅταν οἱ ἀνάγκες μας ὁρίζουν τή ζωή μας καί τήν καθιστοῦν ἐξαρτημένη ἀπό αὐτές. Δέν μποροῦμε νά ζήσουμε χωρίς νά ἱκανοποιοῦμε τό πάθημά μας. Χωρίς νά τό δικαιολογοῦμε, ἄλλοτε μέ τήν φράση «ἄνθρωπος εἶμαι, τί νά κάνω;», ἄλλοτε μέ τήν ἰδέα ὅτι «σ’ ὅποιον ἀρέσω», ἄλλοτε μέ τήν διαπίστωση ὅτι ἀκόμα κι ἄν θέλουμε νά μήν μᾶς κυριεύει, αἰσθανόμαστε ὅτι δέν μποροῦμε. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τίς ἐπιθυμίες μας. Ὑπάρχουν οἱ ἐπιθυμίες τῆς ἀπάτης. Αὐτές πού μᾶς κάνουν νά πιστεύουμε ὅτι ἄν τίς ἐκπληρώσουμε θά εὐτυχήσουμε. Αὐτές πού συνδέονται μέ τά δικαιώματα, ὅτι προτεραιότητα στήν ζωή εἶναι νά ζοῦμε τήν εὐχαρίστηση, ὅταν δέν κάνουμε κακό στούς ἄλλους. Ἀλλά ἀκόμη κι ἄν καταλαβαίνουμε ὅτι τούς πληγώνουμε, τό ἐγώ μας μᾶς λέει ὅτι ἐμεῖς προηγούμαστε, ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε εὐχαριστημένοι.
Βλέπω τόν πραγματικό ἑαυτό μου
Ἡ πίστη στηρίζεται στόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἀκολουθώντας τήν ὁδό τοῦ σταυροῦ ἀπαρνιόμαστε τόν ἑαυτό μας καί τό θέλημά μας, παρότι εἴμαστε βέβαιοι ὅτι δέν μᾶς περιμένει δόξα καί ἐξουσία, οὔτε ἡ εὐχαρίστηση νά ἱκανοποιοῦμε παθήματα καί ἐπιθυμίες, ἀλλά τό ξεπέρασμά τους μέσα ἀπό μία μαρτυρική πορεία. Καί εἶναι μαρτύριο ὁ σταυρός διότι καλούμαστε, φέροντάς τον, νά εἴμαστε σέ ἐγρήγορση: τί χαλάει τήν ἀγάπη; πόσο εἰρηνοποιοί μποροῦμε νά γίνουμε στίς διαφορές μας μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους; πόσο μποροῦμε νά νικήσουμε πειρασμούς καί φόβους, ἰδιαίτερα τόν φόβο τοῦ θανάτου καί τῆς ἀπώλειας; Σταυρός εἶναι καί ἡ ἀπόφαση νά ἀντικρύσουμε τόν ἑαυτό μας, ὅπως εἶναι ἀληθινά. Σταυρός εἶναι νά μήν δικαιολογοῦμε τόν ἑαυτό μας, οὔτε καί νά ἀπελπιζόμαστε ἐξ αἰτίας του, ἀλλά μέ νηφάλια σκέψη νά δοῦμε καί νά ἀποφασίσουμε ποῦ χρειάζεται νά ἀλλάξουμε.
Ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου «καί ὅσοι τῷ κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’αὐτούς καί ἔλεος, καί ἐπί τόν Ἰσραήλ τοῦ Θεοῦ» (Γαλ. 6, 16), δηλαδή «ὅσοι ἀκολουθοῦν αὐτήν τήν ἀρχή, θά ἔχουν τήν εἰρήνη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μαζί τους, αὐτοί καί ὅλος ὁ λαός τοῦ Θεοῦ» εἶναι μία κλήση ὄχι νά φύγουμε ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά νά δοῦμε τόν κόσμο μέ ἄλλα μάτια. Ὅτι δέν εἶναι προτεραιότητα τό συμφέρον, ἀλλά ἡ ἀγάπη. Ὅτι δέν μποροῦμε νά ἐλέγχουμε τή ζωή μας καί τίς ζωές τῶν ἄλλων πού σχετίζονται μέ μᾶς, ἀλλά καλούμαστε νά πορευτοῦμε μέ ἐμπιστοσύνη στόν πρῶτο ἐσταυρωμένο, τόν Χριστό μας. Καί βαδίζοντας τήν ὁδό τοῦ σταυροῦ, θά μπορέσουμε νά δώσουμε ζωή καί στούς ἄλλους.
Ὁ Θεός εἰρήνη καί ἔλεος
Ὅσοι ἀκολουθοῦν τόν κανόνα αὐτό τοῦ σταυροῦ ἀπό τήν ἀρχή θά ἔχουν τήν εἰρήνη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μαζί τους. Ἡ φιλοσοφία τοῦ κόσμου δέν μπορεῖ νά δεχτεῖ τήν πίστη. Τήν θεωρεῖ ἀπραξία. Ὅμως ἡ πίστη εἶναι λύτρωση. Δέν εἶναι μοιρολατρία, ἀλλά μᾶς βγάζει ἀπό τήν ἀπαίτηση τῆς νίκης μέ κάθε τρόπο. Ἐμπιστευόμαστε τήν ἀνάστασή μας καί τήν ἀνάσταση τοῦ κόσμου στόν Χριστό. Καί τήν ἴδια στιγμή κάνουμε τόν ἀγώνα μας, ὄντας μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Τίποτε, ἄλλωστε, δέν ἔχει νόημα ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας.
Σ’ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο ἀποθέωνονται καί τά παθήματα καί οἱ ἐπιθυμίες, ὅσοι εἴμαστε πιστοί σηκώνουμε τόν σταυρό μας καί προχωροῦμε. Καί δέν εἴμαστε μόνοι. Ἔχουμε μαζί μας τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία βοήθησε στό νά λυτρωθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό τόν σταυρό τῆς ἀκοινωνησίας μέ τόν Θεό ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας. Ἔχουμε τούς ἁγίους, μέ τό παράδειγμά τους, ἀλλά καί τήν προσευχή τους στόν Θεό γιά μᾶς. Καί χωρίς νά ἐγκαταλείπουμε τή ζωή μας μέσα στόν κόσμο καί τήν πορεία μας, παραμένουμε σέ ἐγρήγορση. Βλέπουμε τόν κόσμο μέσα ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον, μέ ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό πού μᾶς βοηθᾶ νά σηκώσουμε κάθε βάρος καί νά μήν νικηθοῦμε ἀπό παθήματα καί ἐπιθυμίες.
Γραπτό κήρυγμα ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ- 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου