Ἀγαπητέ Γιάννη, ὅταν πρὸ ἐτῶν τελείωσα τὸ διάβασμα τοῦ βιβλίου σου « ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ », ἔνοιωσα τὴν ἀνάγκη νὰ σοῦ γράψω δυὸ λόγια, γιὰ νὰ σὲ εὐχαριστήσω γιὰ τοὺς κόπους σου, καὶ νὰ ἐπαινέσω τὸ ἐξαιρετικό καὶ συναρπαστικό ἀπό κάθε πλευρά ἀποτέλεσμα.
Δυστυχῶς αὐτή ἡ ἐπιθυμία μου δὲν πραγματοποιήθηκε μέχρι σήμερα. Ὅμως πρὸ ὀλίγου, ἔλαβα τὴν χθεσινή ὁμιλία σου στὸ μνημόσυνο τῶν θυμάτων στὴν Πηγάδα τοῦ Μελιγαλά .
Δὲν θὰ σταθῶ, οὔτε στὸ θάρρος σου νὰ μιλήσεις μὲ ὀνόματα, ὅπως ἄλλωστε κάνεις πάντοτε.
Οὔτε στην γενναιότητα τοῦ φρονήματός σου, νὰ ὑπερασπιστεῖς τὴν ἱστορική ἀλήθεια, ποὺ κακοποιεῖται βάναυσα ἀπό τὰ ἀσύστολα ψέμματα τῶν κομμουνιστῶν, τήν πολιτική σκοπιμότητα τῶν ἐθνομηδενιστῶν, τὴν ἐγκληματική ἄγνοια καὶ ἀδιαφορία τῶν βολεμένων καὶ τὸν φανατισμό ἤ τὴν ἀφέλεια τῶν πατριδοκαπήλων.
Οὔτε θὰ σταθῶ στὴν παρρησία σου νὰ ἀναφερθεῖς στὰ τραγικά γεγονότα, σὲ πεῖσμα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καὶ τῆς ἐπιλεκτικῆς μνήμης.
Θὰ σταθῶ στὴν ευγνωμοσύνη ποὺ σοῦ ὀφείλουμε γιὰ τὴν ἀνιδιοτελή προσφορά σου, νὰ διασώσης ἕνα κομμάτι τῆς ἱστορίας τοῦ τόπου μας. Ἔστω καὶ ἄν ἡ ἱστορία αὐτή εἶναι ὀδυνηρή καὶ ἔχει πολύ πίκρα.
Σὲ εὐχαριστοῦμε Γιάννη ποὺ χάρη σὲ σένα αὐτή ἡ πίκρα δὲν ἀναμίχθηκε καὶ μὲ την γεύσι τῆς ἀδικίας καὶ τῆς κατασυκοφάντησης τῶν θυμάτων, καθώς καὶ τῆς παραποίησης τῶν γεγονότων.
Πολλές φορές ἀναλογίζομαι τὸ μέγεθος καὶ τὴν πολυπλοκότητα αὐτῆς τῆς προσφοράς σου, καθώς και τὶς ἀπαιτήσεις που εἶχε αὐτή ἡ ἔρευνα γιὰ νὰ ἐκπέμπει τὸ κῦρος τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καὶ τὴν ἀντοχή στὴν
ὁποιαδήποτε καλόπιστη κριτική.
Ἤδη θεωρῶ, ὅτι ὁ χρόνος ἔχει καταξιώσει τὸ ἔργο σου καὶ ὅτι αὐτό ἀποτελεῖ πλέον ἐθνικό κεφάλαιο. Ἀφοῦ ὁ λόγος τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ « Τὸ ἔθνος πρέπει νὰ θεωρεῖ ἐθνικό ὅτι εἶναι ἀληθινό!! »παραμένει πάντα ἐπίκαιρος.
Δὲν εἶναι ὑπερβολή νὰ πῶ ὅτι ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος, θὰ προστρέχει στὰ βιβλία σου, διότι ἀποτελοῦν τεκμηριωμένες ἱστορικές πηγές.
Πέραν αὐτοῦ, θεωρῶ ὑποχρέωσί μου νὰ ἐπισημάνω καὶ κάποια ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά ποὺ κοσμοῦν τὰ γραπτά σου, τὰ ὁποῖα πιθανόν νὰ ἔχουν τὴν ἀφετηρία τους στὸ ἀντικείμενο τῶν σπουδῶν σου, δηλαδή στὴν μαθηματική σου σκέψι.
Πρῶτον τὰ κείμενα ἔχουν ἐξαιρετική δομή, πληρότητα και σαφήνεια. Δεύτερον, ἁρμονική πλοκή αφήγησης καὶ προσωπικῶν μαρτυριῶν. Καὶ τρίτον σχολαστική τεκμηρίωσι.
Αὐτά καὶ ἄλλα ἐπί μέρους, συνθέτουν μιὰ συναρπαστική ἀφήγησι, καθόλου συνηθισμένη σὲ ἱστορικά βιβλία.
Εὔχομαι ὁλόψυχα νὰ ἔχεις ὑγεία καὶ δυνάμεις καὶ μὲ τὴν παρουσία σου νὰ ἐπιβεβαιώνεις τὴν ἐλπίδα, ὅτι οἰ ἄξιοι ἕλληνες ὅπου γῆς, ἀποτελοῦν ἕνα ἀνεξάντλητο κεφάλαιο γιὰ τὴν πολύπαθη Πατρίδα μας.
Μὲ πολλή ἐκτίμησι καὶ ἀγάπη
Δημήτρης Ι. Σωτηρόπουλος
Ιωάννης Μπουγάς
(Την έλαβα ηλεκτρονικά στις 29 Σεπτεμβρίου, ενώ περνούσα σοβαρή κρίση υγείας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου