Η τέχνη, η ανεκτικότητα στη διαφορετική άποψη και η Δημοκρατία.

 Όταν το 1980 κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία, «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», ο πατέρας, Δεξιός εξ ανάγκης από τα γεννοφάσκια του, μιας και είχε αδερφή δολοφονημένη από τους Κομμουνιστές, μας πήρε, εμένα, τον αδερφό και τη ΜΑΝΑ και μας πήγε στον κινηματογράφο για να δούμε την ταινία.
Στον κινηματογράφο γινόταν το αδιαχώρητο. Υπήρχαν μόνο λίγα εισιτήρια διαθέσιμα και οι θέσεις που ήταν ελεύθερες ήταν μόνο στην πρώτη σειρά.
Άβολο να παρακολουθείς από την πρώτη σειρά, αλλά, ο πατέρας και η ΜΑΝΑ, δεν ήθελαν να το αναβάλλουμε.

Το σπίτι  της οικογένειας Γκατζογιάννη στο Λια της Μουργκάνας.

Βολευτήκαμε όπως όπως (ήταν και οι θέσεις στενές) και βυθιστήκαμε στην αρρωστημένη ατμόσφαιρα του Εμφυλίου και του μετεμφυλιακού Κράτους.
Τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι, ιδίως κατά την απολογία του «ανθρώπου με το γαρύφαλλο».
Ο πατέρας, υπέρμαχος πάντοτε της συμφιλίωσης, ήθελε να δούμε και την «άλλη πλευρά» και πολύ συγκινημένος, βγαίνοντας, μας είπε ότι το θέμα θα λήξει όταν «Όλοι μαζί κάποια μέρα βρεθούμε στο Γράμμο και από κοινού τελέσουμε ένα μνημόσυνο και δώσουμε τα χέρια».

 Η Μουργκάνα συνοφρυωμένη.

Δεν πέρασαν πολλά χρόνια και οι διαθέσεις της «άλλης πλευράς» έγιναν κατανοητές με τον πιο εμφατικό τρόπο, όταν «κάποιος Γκατζογιάννης» τόλμησε να διηγηθεί την προσωπική του ιστορία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Τότε που η ΜΑΝΑ του θέλησε να σώσει αυτόν, από την υποχρεωτική στρατολογία στον ΔΣΕ και τα αδέρφια του, από το παιδομάζωμα.
Τότε που οι «καλοί» Κομμουνιστές σαν τον «άνθρωπο με το γαρύφαλλο», εκτέλεσαν εν ψυχρώ τη ΜΑΝΑ του για τους λόγους που ανέφερα και γιατί ο φτωχός πατέρας του είχε μεταναστεύσει στην καπιταλιστική Αμερική για να τους θρέψει.

Το όργιο αντιδράσεων από τη «Δημοκρατική» αριστερά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, όταν το βιβλίο ξεκίνησε να γίνεται ταινία. Ενώ οι άδειες δόθηκαν από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ξέσπασε απεργία των εργαζομένων τεχνικών στον κινηματογράφο (σαπορτ αρτ γουορκερς) και έτσι το συνεργείο, μη βρίσκοντας τεχνικούς, αναγκάστηκε να μεταβεί στην Ισπανία, όπου και γυρίστηκε η ταινία.
Μόλις άρχισε να προβάλλεται στις αίθουσες στην Ελλάδα (1985), ξέσπασαν διαδηλώσεις εναντίον της ταινίας, πύρινες ανακοινώσεις έβγαλε το ΚΚΕ και ένα πλήθος Αριστερών «διανοούμενων» κατακεραύνωνε καθημερινά στον Τύπο την ταινία.
Αποτέλεσμα;
Η προβολή της ταινίας ματαιώθηκε.Έκτοτε, η ταινία δεν έχει μεταδοθεί από κανένα τηλεοπτικό σταθμό στην Ελλάδα, είτε κρατικό, είτε ιδιωτικό.Η «Δημοκρατία» Νίκησε.

Ioannis Sainis