''Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον Λάζαρον ίνα βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος και καταψύξη την γλώσσάν μου, ότι οδυνώμαι εν τη φλογί ταύτη''.
Ζητά να τον δροσίσει για λίγο η άκρη του δακτύλου, του βρώμικου και γεμάτου πληγές ζητιάνου, τον οποίον όχι μόνο δεν τον ελεούσε όταν ζούσε, αλλά αποστρεφόταν ακόμη και να τον δει.
Ναι, αυτά τα βρώμικα δάκτυλα του πτωχού Λαζάρου, τα ζητά τώρα να δροσίσουν λίγο την γλώσσα του!!!
Ειλικρινά τρέμω όταν διαβάζω και ακούω, αυτή την περικοπή του Ευαγγελίου. Πολλές φορές βρίσκω δικαιολογίες να προσπεράσω και να μην ελεήσω κάποιον συνάνθρωπο μου, που μου απλώνει το χέρι του για βοήθεια.
Καλύτερα όμως είναι να λάβω απόφαση και να αφήσω τον εαυτό μου, να με ξεγελάζουν 99 ψεύτικοι και επαγγελματίες ζητιάνοι, παρά να προσπεράσω έναν που πραγματικά έχει ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου