Διάλογος της Γερόντισσας Γαλακτίας με μιάν πενταμελή ευλογημένη οικογένεια από την Πάφο της Κύπρου.

 

Γερόντισσα: «Να έχετε φόβο Θεού. Να ζητάτε σιωπή, ταπείνωση, μετάνοια, αγάπη και ελεημοσύνη εν κρυπτώ. Δεν χρειάζεται να δίνεις ακριβά πράγματα όταν δεν έχεις. Νά… (πήρε με το χέρι της μία χούφτα μικρά παξιμάδια από μιάν ψωμιέρα) αυτό να δώσεις με την καρδιά σου σε κάποιον που στερείται για να φάνε τα παιδάκια του, πολύ θα ευχαριστήσεις τον Χριστό…

Να λέτε “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”. Να κοιτάτε μέσα σας και να αναστενάζετε για ότι κακό βλέπετε. Μετά να μην απελπίζεσθε αλλά να ζητάτε βοήθεια από τον Χριστό να λέτε “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”.

Η καρδιά έχει μάτια. Έχει πολλά μηχανήματα θεϊκά. Εκεί φαίνεται ο Θεός. Όλα τα δαιμονικά είναι στην κεφαλή. Με τα “κυάλια” της καρδιάς βλέπουμε το φως του Θεού. Ο Πατήρ δεν φαίνεται. Ουδείς Τον είδε ποτέ, μόνο ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Το Πνεύμα το Άγιο δε φαίνεται. Κινείται με μεγάλο ήχο στον κόσμο αλλά δεν τον ακούει κανείς. Ένα πράμα είναι και οι τρεις. Ο Υιός φαίνεται γιατί πήρε το σώμα μας. Γι’ αυτό έχουμε σ’ Αυτόν μεγαλύτερη οικειότητα. Είναι μετρίου αναστήματος, καστανόξανθα μαλλιά και γένια, γαλάζια μάτια. Έχει αθεράπευτες τις πληγές για να Τον αναγνωρίζουμε και τις δείχνει στον Πατέρα Του και παρακαλεί για μας. Η Μητέρα Του έχει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά Του. Όλα τα ανθρώπινα της τα πήρε ο Υιός της. Να δείτε δόξα που έχει η Παναγία στον ουρανό! Την περιτριγυρίζουν άγγελοι, αρχάγγελοι. Το φως του Θεού είναι γαλάζιο. Ο ήλιος είναι καντηλάκι μπροστά του.

Έρχονται οι καβαλάρηδες Άγιοι: Δημήτριος, Γεώργιος, Μηνάς και Νικήτας. Οι Γεώργιος και Δημήτριος είναι κοπέλια. Νεαρούδια. 23 άντε 25 ετών. Ο Νικήτας είναι λίγο πιό ψηλός. Ξανθός στα μαλλιά σαν το λινάρι. Ο Μηνάς είναι θηρίο. Εύσωμος, ψηλός, πλαταράς, μελαμψός λίγο και πολύ πιό μεγάλος στην ηλικία. Το άλογό του δεν το κάνει καλά. Χτυπά τα πόδια του, χλιμιντρίζει… Αυτός είναι ο ηγέτης της παρέας. Ο Απόστολος Τίτος ψηλός. Ο Άγιος Σπυρίδων ψηλός. Ο Άγιος Νικόλαος πιό χαμηλός αλλά όχι κοντός».

- Ερώτηση: «Η Αγία Χριστίνα πως είναι γιαγιά;»
- Γερόντισσα: «Δεν ξέρω παιδί μου. Θα ρωτήσω απόψε και θα σου πω. Οι άγγελοι έχουν φως. Είναι χιλιάδες φώτα μέσα στο μέγα φως. Τα φτερά τους είναι φως. Αιωρούνται αστραπιαία. Δεν πετούν. Έρχεται και ο κακός… Άν δείτε φάτσα θα τρελαθείτε. Κάποτε μασκαρεύεται και παριστάνει τον άγιο. Δεν μπορεί να με ξεγελάσει. Βρομάει αφόρητα. Έπειτα με πιάνει ταραχή. Πήδους κάνουνε τα μέσα μου. Έρχεται θύελλα στον κόσμο και στην Ελλάδα».

Πηγή: “Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, εκδ. Θεομόρφου, Β΄ έκδοση, σελ. 129-130