Η νηστεία εἶναι μέσον. Σκοπός εἶναι ἡ ἀγάπη...(Αγ.Πορφύριος)

Μακαριστός π. Ἀνανίας Κουστένης

Μοῦ ’χε πεῖ κάτι πολὺ συγκλονιστικό,ὅταν ζοῦσε.

 «Ἤμουνα», λέει, «στὴν ἐκκλησία. Καὶ καταλάβαινα ὅτι στὴν πλατεῖα τῆς Ὁμονοίας» ―ὅπως ἦταν τότε, ὄχι ὅπως εἶναι τώρα― «κάποιος εἶχε μεγάλη δυσκολία. Ἦταν γυναῖκα. Χρειαζόταν βοήθεια. Κινδύνευε νὰ πεθάνει. Καὶ τί κάνω; Ἀφήνω τὴ δουλειά μου καὶ τρέχω στὴν Ὁμόνοια.

 Πράγματι, πάνω σ’ ἕνα παγκάκι, ἦταν μιὰ νεαρὰ ἡμιλιπόθυμη. Πῆγα, μόλις μὲ εἶδε, ἤθελε νὰ σηκωθεῖ, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε. Τὴν καθησύχασα, τῆς μίλησα, μοῦ ’πε μερικὰ ἀπὸ τὰ δικά της, τὴ συνέφερα, καὶ ὕστερα τὴν πῆρα ἀπ’ τὸ χεράκι καὶ τὴν πῆγα στὴν Πολυκλινική. Στὸν Ἅγιο Γεράσιμο. Καὶ λέω στὴ νεωκόρο, ἦταν Δεκαπενταύγουστος, νηστεία τῆς Παναγίτσας, λέω, λοιπόν:

 "Πάρε τὴν κοπέλα, νὰ τὴν πᾶς στὸ σπίτι σου, ν’ ἀλλάξει, νὰ ξεκουραστεῖ, πάρε κι ἕνα κοτόπουλο ἀπέξω, νὰ φάει. Γιατὶ ἔχει πολλὲς μέρες νὰ φάει καὶ δὲν μπορεῖ ν’ ἀντέξει. Νὰ φᾶς κι ἐσύ, ὅμως, γιατὶ ντρέπεται μόνη της νὰ φάει."»

 ―Μοῦ θυμίζει τὸν ἅγιο Σπυρίδωνα, μὲ τὴν κόρη του καὶ τὸν ξένο. 

Λοιπόν. «"Μά", λέει, "παππούλη, εἶναι Δεκαπενταύγουστος." 

"Ἐγὼ σοῦ εἶπα νὰ φᾶς. Νὰ τῆς κάνεις παρέα, γιατὶ ντρέπεται. Δὲν σοῦ εἶπα νὰ καταλύσεις. Σοῦ ’πα νὰ κάνεις ἀγάπη, γιὰ τὴν ψυχούλα. Νὰ τὴ βοηθήσομε. Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ μᾶς. Καὶ θὰ κολλήσομε τώρα ἐκεῖ;"» Ὄχι ὅτι δὲν χρειάζεται ἡ νηστεία. Ὄχι. Ὄχι! Ἀλλὰ ἡ νηστεία εἶναι μέσον. Σκοπὸς εἶναι ἡ ἀγάπη.

 Τό ’κανε ἡ κυρία. Ἔ, συνῆλθε ἡ κοπέλα, πῆγε πάλι στὴν ἐκκλησία γιὰ τὸν παππούλη καὶ ἄλλαξε ρότα. Ἔκανε σπουδές, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ παππούλη, καὶ σήμερα ἔχει μιὰ πολὺ καλὴ κοινωνικὴ θέση. Καὶ τί κάνει; Προσφέρει κι ἐκείνη, ὅπως πρόσφερε τόσα χρόνια ὁ παππούλης μας καὶ τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν. Εἴδατε τί διάκριση; Εἴδατε τί ὡραῖα; Αὐτὸ εἶν᾽ Ὀρθοδοξία! Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο!

πηγή