“Θεέ μου, Ἐσύ μπορεῖς νά κάνης θαύματα καί ἀπό τούς γενεαλογικούς καταλόγους

'Ελεγε ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος σ'ένα κήρυγμά του:
«Κάποτε ἕνας πιστός προσπαθοῦσε νά πείση κάποιο φίλο του νά πάη σέ μιά αἴθουσα ν᾿ ἀκούση κήρυγμα. Ὁ φίλος του αὐτός ἦταν ἀδιάφορος, ἄπιστος.
Ἀρνιόταν. Ἐπειδή ὅμως εἶχε πολλή ἀγάπη καί πολλές ὑποχρεώσεις στό φίλο του, ἀποφάσισε κάποτε νὰ τοῦ κάνη τό χατήρι.

 "Νά πάρη ἡ εὐχή", λέει, "δέν μου ζητάει καμμιά μεγάλη θυσία. Τόση ὑποχρέωση τοῦ ἔχω, τόσο πολύ μέ πιέζει, τόσο πολύ τό ζητάει. Θα πάω".

  Ὁ ἱεροκήρυκας εἶχε συνήθεια να ερμηνεύη τήν Π. Διαθήκη. Ανέπτυσσε μέ λίγα λόγια τήν Π. Διαθήκη. Εἶχε ξεκινήσει ἀπό τή Γένεση. Τήν ἡμέρα ἐκείνη βρισκόταν στο 11ο κεφάλαιο τῆς Γενέσεως, τό ὁποῖο δέν ἔχει τίποτε ἄλλο παρά γενεαλογικούς πίνακες. Εἶχε πεῖ ὅμως, του φίλου του αὐτός πού δέχθηκε νά πάη στήν ἀκρόαση τοῦ κηρύγματος ὅτι "δέκα λεπτά μόνο διαθέτω. Δέν ἔχω πολύ χρόνο γι' αὐτά τά πράγματα. Ἀφοῦ ὅμως ἐπιμένεις τόσο πολύ, μόνο για δέκα λεπτά θα 'ρθῶ". 

Καί τοῦ εἶπε ὁ ἄλλος: "έλα μόνο για δέκα λεπτά". 

Σας διαβάζω ἕνα μικρό κομμάτι ἀπό τό κείμενο: "Καί ἔζησε Σήμ μετά τό γεννῆσαι αὐτόν τόν Αρφαξάδ ἔτη πεντακόσια καί ἐγέννησεν υἱούς καί θυγατέρας καί ἀπέθανε.
Καί ἔζησεν Αρφαξάδ ἑκατόν τριάκοντα πέντε ἔτη καί ἐγέννησε τόν Καϊνᾶν. Καί ἔζησεν Αρφαξάδ μετά το γεννῆσαι αὐτόν τόν Καϊνᾶν ἔτη τετρακόσια καί ἐγέννησεν υἱούς καί θυγατέρας καί ἀπέθανε" κλπ. (Γεν. 11, 11 κ.έ.) καί προχωρεῖ ὁ κατάλογος καί μέ ἄλλα ὀνόματα.

 Τά δέκα λέπτα, ὅμως, τά ὁποῖα τοῦ εἶχε πῆ, μέχρι νά διαβάση ὁλόκληρο τό κεφάλαιο ὁ ἱεροκήρυκας πέρασαν, καί ἔφυγε αυτός καί τόν συνόδευσε ὁ φίλος του, ὅπως εἶχαν πῆ. 

Ὅταν ἄκουσε τήν ἀνάγνωση τοῦ κεφαλαίου αὐτοῦ ὁ πιστός ἄνθρωπος, πού εἶχε πάει τόν ἄπιστο στήν ὁμιλία, ἀπογοητεύθηκε.

 "Αχ, Θεέ μου! Τόσο κόπο, τόσο μόχθο, τόσες προσπάθειες ἔκανα να φέρω αὐτό τόν ἄνθρωπο ν᾿ ἀκούση τό λόγο Σου καί ῾πέσαμε σήμερα στούς γενεαλογικούς καταλόγους. Ο τάδε γέννησε τόν τάδε, κι ὁ τάδε γέννησε τόν τάδε, κι ὁ τάδε... Σύ πού περί πάντων προνοεῖς, δέν προνοοῦσες καί σήμερα νἄχουμε κάτι ἄλλο, συγκλονιστικό, κάτι ἄλλο πού νά λαλήση μές στην καρδιά του, μήπως αυτό γινόταν ἀφορμή καί ἐπέστρεφε ὁ ἄνθρωπος;". 

Ὁ φίλος του μετά ἀπό λίγες μέρες τόν συνάντησε καί τοῦ λέει:
"Θέλω να ξαναπᾶμε στήν ὁμιλία. Καί ἀπό τώρα και στό ἑξῆς θά πηγαίνω πολύ συχνά στήν ὁμιλία. Και θα προσπαθήσω ν' αλλάξω ζωή".

 Λέει: “Πῶς συνέβη αὐτό;”.

 “Ἀπό αὐτά τά ὁποῖα ἄκουσα τήν προηγουμένη Κυριακή". 

"Μά τί ἄκουσες; Ὁ τάδε γέννησε τόν τάδε, κι ὁ τάδε κι ὁ τάδε... Τί ἄκουσες;". "Ακουσα",λέει, "κάτι. Ἔζησε ἔτη τόσα καί ἀπέθανε. Ὁ ἄλλος ἔζησε ἔτη τόσα καί ἀπέθανε. Ὁ ἄλλος ἔζησε τόσα ἔτη καί ἀπέθανε. Αὐτό τό καί ἀπέθανε, καί ἀπέθανε, καί ἀπέθανε γιά ὅλους αὐτούς μοῦ σφηνώθηκε", λέει, ὡς ἔμμονη ἰδέα στό νοῦ.

 Καί εἶπα: ῾κάποτε θά ποῦν καί γιά σένα: καί ἀπέθανε. Καί μετά ταῦτα τί γίνεται; Καλά, ἄν δέν ὑπάρχη τίποτε. Αν ὑπάρχη, τί θά γίνη;”. Καί αὐτό", λέει, “ἔκανε σεισμό μέσα στό ἐσωτερικό μου. Καί ἀποφάσισα ν' ἀλλάξω ζωή". 

Καί εἶπε ὁ πιστός φίλος: “Θεέ μου, Ἐσύ μπορεῖς νά κάνης θαύματα καί ἀπό τούς γενεαλογικούς καταλόγους. Να δημιουργῆς ἀναγεννήσεις ψυχικές καί ἀπό τήν ἀνάγνωσι γενεαλογικῶν καταλόγων...". 

Θά προσπαθοῦμε, λοιπόν, νά ὁδηγοῦμε ἀνθρώπους στο Χριστό, στήν Ἐκκλησία, στό Ἐξομολογητήριο. Θα προσπαθοῦμε ὄχι μέ ὑλική βία, ἀλλά μέ μιά κάποια ψυχολογική πίεση. Αὐτό ὄχι μόνο δέν εἶναι κακό, ἀλλά εἶναι εὐλογημένο. Ἡ ἐπιμονή, ὅμως, νά εἶναι λελογισμένη. Ὅταν βλέπης ὅτι ὁ ἄλλος ἐκνευρίζεται, σταμάτα.
Καί ἀντί νά ἐπιμένης, πήγαινε στο εἰκονοστάσι σου.
Πέσε στα γόνατα καί πές: "Θεέ μου, ἕως ἐδῶ μποροῦσα ἐγώ. Ἀπό 'δῶ καί πέρα εἶναι δικό σου θέμα.
Ἐσύ μπορεῖς τά πάντα, Αδυνατεῖ Σοι οὐδέν (Ιώβ 10, 13). Λοιπόν, ἐγώ ἔκανα ὅ,τι μποροῦσα. Τώρα στον ἀναθέτω, στόν παραδίδω"».

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ιωάννη ΚΩΣΤΩΦ.

''Η εφαπτομένη του Θεού''.