Γράφει γι αυτό σε επιστολή του ο μεγαλύτερος ποιητής της Ρωσίας Πούσκιν:
«Το πρώτο βήμα του Αλέξανδρου Υψηλάντη είναι έξοχο και λαμπερό. Νεκρός ή νικητής – από τώρα ανήκει στην Ιστορία –, εικοσιοχτάχρονος και μονόχειρ. Τύχη ζηλευτή!»
Ο συναισθηματικός δεσμός του Πούσκιν με την ελληνική υπόθεση είναι δεδομένος και φαίνεται μεταξύ άλλων και στο ρωσικό ποίημά του με ελληνικό τίτλο «ΕΛΛΕΦΕΡΙΓΙΑ»
Οι δύο τους είχαν γνωριστεί στο Κισινιόφ της Ρωσίας και όταν ο Πούσκιν, αναφερόμενος στα ευρωπαϊκά απελευθερωτικά κινήματα εκείνης της εποχής, θα γράψει το κλασικό μυθιστόρημα «Ευγένιος Ονιέγκιν» δεν θα ξεχάσει την προσωπικότητα του «άτυχου της Ιστορίας» Αλέξανδρου Υψηλάντη, που τόσο θαύμαζε:
«Πρώτα, η φοβέρα τράνταξε τα Πυρηναία
κι ο Ήφαιστος της Νάπολης ξέρασε φλόγες,
και ο μονόχειρ πρίγκηψ απ’ το Κισινιόφ
για τον Μοριά τα σχέδιά-του ανοίγει.»
(*) Φωτο : Το μνημείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη στο Πεδίον του Άρεως, έξω από τον Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στο οποίο έχουν αποτεθεί και τα οστά του. Έργο του γλύπτη Λ. Δρόση (1869) σε σχέδιο του Χρ. Χάνσεν (1842).
Ο συναισθηματικός δεσμός του Πούσκιν με την ελληνική υπόθεση είναι δεδομένος και φαίνεται μεταξύ άλλων και στο ρωσικό ποίημά του με ελληνικό τίτλο «ΕΛΛΕΦΕΡΙΓΙΑ»
Οι δύο τους είχαν γνωριστεί στο Κισινιόφ της Ρωσίας και όταν ο Πούσκιν, αναφερόμενος στα ευρωπαϊκά απελευθερωτικά κινήματα εκείνης της εποχής, θα γράψει το κλασικό μυθιστόρημα «Ευγένιος Ονιέγκιν» δεν θα ξεχάσει την προσωπικότητα του «άτυχου της Ιστορίας» Αλέξανδρου Υψηλάντη, που τόσο θαύμαζε:
«Πρώτα, η φοβέρα τράνταξε τα Πυρηναία
κι ο Ήφαιστος της Νάπολης ξέρασε φλόγες,
και ο μονόχειρ πρίγκηψ απ’ το Κισινιόφ
για τον Μοριά τα σχέδιά-του ανοίγει.»
(*) Φωτο : Το μνημείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη στο Πεδίον του Άρεως, έξω από τον Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στο οποίο έχουν αποτεθεί και τα οστά του. Έργο του γλύπτη Λ. Δρόση (1869) σε σχέδιο του Χρ. Χάνσεν (1842).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου