Διαβάζοντας αυτές τις μέρες, για τις ανάγκες μιας μελέτης παλαιά φύλλα εφημερίδων, έπεσα σε ένα κείμενο του Γρηγορίου Ξενόπουλου, στο "Εμπρός" της 23ης Νοεμβρίου 1896. Και νομίζω πως έχει κάποιαν αξία εδώ η αντιγραφή του:
«Η κυριωτέρα αρετή του νεωτέρου Έλληνος δεν είναι ούτε η ανδρεία με την οποία επάτασσεν άλλοτε τους τυράννους του ούτε η υπομονή με την οποίαν τους ανέχεται σήμερον αλλά το πρωτάκουστο θάρρος με το οποίο ομιλεί ως ειδήμων περί πραγμάτων περί των οποίων ούτε να ακούσει ίσως είναι ικανός».
Από τότε πέρασαν εκατόν τριάντα χρόνια αλλά δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα . «Ελλάς σημαίνει [και] σήμερον τιμάριον ολίγων συγγενών, ολίγων φίλων και ολίγων επιτηδείων» [Εμπρός, κύριο άρθρο 16-12-1896].
Ποιο είναι το μυστηριώδες αίτιο αυτής της καταστάσεως; Πάλι το "Εμπρός" δίνει την απάντηση:
«Λέγεται συναλλαγή, λέγεται εκφαύλισις, λέγεται εκφύλισις, λέγεται δηλητηρίασις».
Η Ελλάδα μένει σταθερά η ίδια ή και χειρότερη, από τότε που ο υπόκοσμος κατέλαβε εξ εφόδου τα συγκροτήματα Τύπου και είτε μετέβαλε δημοσιογράφους και συγγραφείς σε συνενόχους του είτε αναζητεί τους καταλλήλων "προσόντων" υπαλλήλους του.
Και έτσι, «τα ιδιωτικά συμφέροντα ως άκανθαι εν μέσω εκχερσωθέντος αγρού, αυξάνονται και μεγεθύνονται επ' άπειρον, ώστε να μη βλέπη κανείς ειμή έναν απέραντον ακανθώνα εις την θέσιν του σιτοφόρου αγρού».
Θέλω να κλείσω αυτό το σημείωμα όπως το άρθρο της ιστορικής εφημερίδας. Γιατί, προφανώς, το ζήτημα δεν είναι απλώς η λογοτεχνία:
«Είναι τύραννος η συναλλαγή; Αντί λοιπόν να φωνάζετε "κάτω ο τύραννος" ελάτε να εξεύρωμεν τα μέσα διά των οποίων θέλομεν τον γκρεμοτσακίσει».
ΕΙΚΟΝΑ: Paweł Kuczyński
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου