με παίρνουν, μάνα, σαν φτερό, σαν πεταλούδα τρυφερή,
και δεν μπορώ να κρατηθώ,
μάνα μην κλαις, θα ξαναρθώ.
Βογγούν του κόσμου τα στοιχειά, σηκώνουν κύμα βροντερό
θαρρείς ανάλειωσεν η γη, και τρέχ’ η στράτα σα νερό,
και γω το κύμα ακολουθώ
μάνα μην κλαις, θα ξαναρθώ!
Γεώργιος Βιζυηνός 1849-1896
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου