Ο ναός της Αγ.Μαρίνας στο Κορωπί και η θαυμαστή εμφάνισή της

  Στὶς 17 Ἰουλίου ἡμέρα τιμῆς τῆς μνήμης τῆς Ἁγίας Μαρίνης, «τῆς σεμνῆς καλλιπαρθένου τῆς καταπατησάσης τὸν ὄφιν τὸν ἀρχέκακον καὶ τῆς δειροτομηθήσης ὑπὸ τοῦ Ὀλυμβρίου», ὅπως ψάλλεται μὲ τοὺς ἑορταστικοὺς ὕμνους, πανηγυρίζει ὁ ὁμώνυμος ἱερὸς ναὸς στὴν περιοχὴ τοῦ Ἁλυκοῦ Κορωπίου.

 Ἡ ἐκκλησία οἰκοδομήθηκε ἀπὸ τὸν κυρ-Γιῶργο Παπαμιχάλη, στὸν ὁποῖο κατὰ θαυμαστὸ τρόπο φανερώθηκε ἡ Ἁγία καὶ τὸν πρόσταξε νὰ κτίσει στὸ κάτω μέρος τοῦ κτήματός του ναὸ ἀφιερωμένο στὸ ὄνομά της.

Μία ἡμέρα τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1924 ὁ κυρ- Γιῶργος Παπαμιχάλης, γαιοκτήμων τῆς περιοχῆς, μετὰ τὸ κυνήγι ἔψηνε πουλιὰ σʼ ἕνα οἴκημα τοῦ χωραφιοῦ του. 

  Κάποια στιγμὴ εἶδε νὰ στέκεται στὴν πόρτα μία ῥακένδυτη νεαρὰ κοπέλα μὲ καψίματα σʼ ὅλο της τὸ σῶμα. Ἀπορημένος ὁ χωριάτης γιὰ τὴν παρουσία της, καθὼς κανεὶς δὲν κυκλοφοροῦσε στὰ μέρη αὐτὰ πέρα ἀπὸ κάποιους ἀγρότες, τὴν προσεκάλεσε νὰ καθήσει μαζί του στὸ τζάκι, τῆς προσέφερε κάτι νὰ φάει καὶ τὴν ῥώτησε πῶς κατέληξε ἐκεῖ καὶ μάλιστα σʼ αὐτὰ τὰ χάλια.Ἐκείνη ἀπήντησε ὅτι ὁ " Ἡγεμών" της τὴν ἔκανε ἔτσι καὶ ὅτι εἶχε σπίτι στὴν περιοχή, ἀλλὰ τῆς τὸ χάλασαν. Χωρὶς νὰ καταλαβαίνει ὁ κυρ-Γιῶργος τί ἀκριβῶς ἤθελε νὰ τοῦ μεταφέρει τὸ παράξενο κορίτσι, βγῆκε γιὰ λίγο ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι, γιὰ νὰ βοηθήσει τὸν υἱό του μὲ τὸ κάρο, ποὺ μόλις εἶχε φτάσει ἀπὸ τὸ Κορωπί. Ὅταν ἐπέστρεψε, ὅμως, ἡ κοπέλα εἶχε ἐξαφανιστεῖ μυστηριωδῶς. Ὅσο κὶ ἂν τὴν ἀνεζήτησε, δὲν κατόρθωσε νὰ τὴ βρεῖ. 

Καθὼς ἡ μόρφή της τοῦ εἶχε ἐντυπωθεῖ στὴ μνήμη, μία ἡμέρα ποὺ καλλιεργοῦσε τὰ σπάρτά του, ἐντόπισε μία μαρμάρινη κολῶνα μὲ τὴν ἑξῆς ἐπιγραφή : "ΓΕΙΣΙΑΣ ΟΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΑΝΕΘΗΚΕ". Τοῦ ἔκανε ἐντύπωση καὶ ἀπεφάσισε νὰ τὴν κρατήσει.

Τὴν ἴδια ἐποχή, ζοῦσε στὸ Μαρκόπουλο ἕνας φωτισμένος καὶ ἐνάρετος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἰσχυριζόταν ὄτι ἐπικοινωνοῦσε πνευματικῶς μὲ τὴν Παναγία καὶ τὴν Ἁγία Μαρίνα, ὁ Κολιό-Ἀγάπης. Αὐτὸς ξεκινῶντας νὰ ἐκτελέσει μία ἐνουράνια ἀποστολή, ὅπως ὑπεστήριζε, στὸν δρόμό του γιὰ τὸν Ἀλυκὸ εἶδε τρεῖς ἀδερφοὺς νὰ κουβαλοῦν πέτρες ἀπὸ τὸ κτῆμα τοῦ κυρ-Γιώργη καὶ τοὺς ἐπέταξε νὰ τὶς γυρίσουν πίσω, γιατὶ μʼ αὐτὲς θὰ ἀνεγερθεῖ πάλι ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας Μαρίνης. Τὰ ἀδέρφια, ὅμως, τὸν χλεύασαν καὶ δὲν ὑπάκουσαν, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ δύο ἀπʼ αὐτοὺς νὰ βροῦν τραγικὸ θάνατο, ἐνῷ ὁ τρίτος φωτίστηκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἐπέστρεψε ὅλες τὶς κλεμένες πέτρες στὸ ἴδιο σημεῖο. Ὁ Κολιό-Ἀγάπης εἶχε προειδοποιήσει τοὺς Κορωπιῶτες, ἐπίσης, γιὰ μία καταστροφικὴ πλημμύρα, ἡ ὁποία θὰ ἁλώσει τὴ σόδειά τους, ἀλλὰ αὐτοὶ τὸν εἰρωνεύτηκαν, ὥστε λίγες μέρες ὕστερα ὑπέστησαν τὶς φρικτὲς συνέπειες τῆς ἀπιστίας τους.

 Ἡ φήμη τοῦ Κολιο-Ἀγάπη εἶχε φτάσει στὰ αὐτιὰ τοῦ κυρ-Γιώργη, ὥστε λίγο καιρὸ μετὰ συναντήθηκαν καὶ τοῦ ἐκμυστηρεύθηκε τὴν ἐμπειρία του μὲ τὴν περίεργη θηλυκὴ ὕπαρξη τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1924. 

 Ὁ Κολιο-Ἀγάπης τοῦ μήνυσε πὼς ἦταν ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Μαρίνα καὶ ὅτι ζητοῦσε ἀπὸ ἐκεῖνον νὰ ἐπανακατασκευάσει τὸν ναὸ πρὸς τιμήν της. 

Ἔτσι, ὁ κυρ-Γιώργης ἔθεσε σκοπὸ τῆς ζωῆς του νὰ ἐκπληρώσει τὴν ἐπιθυμία τῆς Ἁγίας. Ἐρχόμενος σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν Ἐπαγγελματικὸ Σύλλογο Κορωπίου, κατήνεγκε νὰ ἐκδώσει ἄδεια ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Μετὰ τὴν χορήγησή της ἤρχισε τὸ κτίσιμο τῆς ἐκκλησίας μὲ τὴν καθοριστικὴ συμβολὴ σὲ ὑλικὰ καὶ ἐργατικὰ χέρια ὅλων τῶν κατοίκων, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ ἔτος 1947 ὁ ἱερὸς ναὸς νὰ ἐγκαινιαστεῖ μεγαλοπρεπῶς καὶ περιλάμπρως ἀπὸ τὸν τότε μακαριστὸ Μητροπολίτη Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος Ἰάκωβο (Βαβανάτσο).

πηγή