Να ξέ­ρε­τε, ότι η κό­λα­ση εί­ναι γε­μά­τη από κα­λούς αν­θρώ­πους.

Υπάρ­χουν άν­θρω­ποι που εί­ναι κατά πάν­τα κα­λοί άν­θρω­ποι, αλλά κα­θό­λου Χρι­στια­νοί.Ούτε μυρ­μήγ­κι πει­ρά­ζου­νε, αλλά με τη ζωή τος, πο­δο­πα­τού­νε το Χρι­στό.
Αυ­τοί οι άν­θρω­ποι πάνε κα­τευ­θεί­αν στην κό­λα­ση και μά­λι­στα σε ει­δι­κή κό­λα­ση.
Να ξέ­ρε­τε, ότι η κό­λα­ση εί­ναι γε­μά­τη από κα­λούς αν­θρώ­πους.
Για­τί ο Χρι­στός δεν ήρθε στη γη, για να κά­νει κα­λούς αν­θρώ­πους,αλλά ήρθε για να κά­νει πο­λί­τες της Βα­σι­λεί­ας των Ου­ρα­νών,να τους πο­λι­το­γρά­ψει, να τους αλ­λά­ξει το αίμα με τη Θεία Κοι­νω­νία και από κοι­νούς αν­θρώ­πους, να τους κά­νει και­νούς και από θνη­τούς, να τους κά­νει βα­σι­λό­που­λα.
Άρα το ζή­τη­μα δεν εί­ναι να εί­μαι κα­λός ή κα­κός άν­θρω­πος,αλλά αν εί­μαι με το Χρι­στό με τη Ζωή ή όχι.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας