Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Στο Πακιστάν ισλαμιστές φοιτητές επιτέθηκαν σε χριστιανό καθηγητή ζητώντας του να ασπαστεί το Ισλάμ

Επίθεση από 20-25 μουσουλμάνους φοιτητές,καθώς έβγαινε από το σπίτι του στο πανεπιστημιακό καμπ, δέχθηκε ο χριστιανός καθηγητής ψυχολογίας John Samuel,καθηγητής στο πανεπιστήμιο της επαρχίας Khyber-Pakhtunkhwa του Πακιστάν και πατέρας τεσσάρων παιδιών.
Παρά τις εκκλήσεις του κανείς δεν έσπευσε να βοηθήσει,εκτός από τη σύζυγό του την οποίαν και ξυλοκόπησαν,αναφέρει το ''The Christian Post''Το ζευγάρι μεταφέρθηκε τραυματισμένο σοβαρά στο νοσοκομείο.
Η αιτία του συμβάντος ήταν η πρόταση 5 μουσουλμάνων φοιτητών προς τον καθηγητή τους.Του ζήτησαν να δεχθεί τον Ισλαμισμό με αντάλλαγμα οικονομική στήριξη.
Ο καθηγητής τους απάντησε ότι δεν αλλάζει την πίστη του και πρόσθεσε:''O Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μου και μου δίνει ότι χρειάζομαι''
Από εκείνη τη στιγμή λάμβανε απειλητικά γράμματα και τηλεφωνήματα,ενώ πολλές φορές πέταγαν πέτρες στο σπίτι του.Παρότι ειδοποίησε για το συμβάν τον πρύτανη του πανεπιστημίου,δεν ελήφθη κανένα μέτρο,αφου τα ισλαμικα συνδικάτα των φοιτητών στηρίζονται από τα πολιτικά κόμματα.
Ωστόσο κάποιοι συνάδελφοί του υποστηρίζουν ότι στη μέση βρίσκεται η ζήλεια αφού ο χριστιανός καθηγητής Samuel  βραβεύτηκε για τη δουλειά του στον τομέα της ψυχολογίας,κάτι που δεν μπορούσαν να δεχθού κάποιοι μουσουλμάνοι καθηγητές και φοιτητές.

μετάφραση-www.proskynitis.blogspot.com
πηγή-www.sedmitza.ru

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

H ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΛΙΜΝΩΝ

Την εικόνα της Παναγίας των Επτά Λιμνών ή ''Σεντμιεζερσκ'' την έφερε από το Ουστιουγκ στο Καζάν ο μοναχός Ευθύμιος κτήτωρ της μονής της Παναγίας του ''Σεντμιεζερσκ''.
Η εικόνα της Παναγίας των Επτά Λιμνών τιμάται σε διάφορες ημερομηνίες:στις 13 Οκτωβρίου εορτάζεται η επέτειος της ανακομιδής της στο Καζάν,ενώ στις 26 Ιουνίου και στις 28 Ιουλίου εορτάζεται η απαλλάγη του Καζάν από την πανώλη το 1654-1655 και το 1771.Εκείνες τις ημέρες μεταφερόμενη η εικόνα στα σπίτια των ασθενών έδιωχνε αμέσως την πανώλη.Σήμερα βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό των Αγ.Πέτρου και Παύλου στο Καζάν.
Η εικόνα προέρχεται από την ερημική περιοχή του Σεντμιεζερσκ,η οποία βρίσκεται σε μια περιοχή με επτά λίμνες κοντά στο Καζάν.

επιμέλεια-www.proskynitis.blogspot.com

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Ο κορυφαίος Απόστολος Παύλος,ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

Οι θλίψεις καί οι διωγμοί αρχίζουν από την ώρα πού δέχεται το άγιο Βάπτισμα.

Πρώτα τον καταδιώκουν έως θανάτου οι ομοεθνείς του, οι Ιουδαίοι, άλλοτε αυτοπροσώπως οι ίδιοι, άλλοτε υποκινώντας τους εθνικούς, άλλοτε σε συνεργασία μαζί τους, άλλοτε προσφεύγοντας στην κρατική εξουσία. Μνημονεύαμε ενδεικτικά το σχέδιο δολοφονίας του στη Δαμασκό, όταν για να τον σώσουν οι πιστοί τον φυγάδευσαν μέσα σε καλάθι νύχτα από τα τείχη, το σχέδιο θανατώσεως του στα Ιεροσόλυμα, όταν έφυγαδεύθη στην Καισαρεία, το διωγμό στην "Αντιόχεια της Πισιδίας καί στα Λύστρα, το λιθοβολισμό στο Ικόνιο, τις διώξεις στη Θεσσαλονίκη, στη Βέροια, στην Κόρινθο, πάλι στα Ιεροσόλυμα καί στην Καισαρεία.
"Από τους διωγμούς εκ μέρους των εθνικών, μνημονεύουμε εκείνους των Φιλίππων καί της Εφέσου, τη μακροχρόνια φυλάκιση του στην Καισαρεία καί στη Ρώμη, το μαρτυρικό του θάνατο στην πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Συγκινητική είναι ή εικόνα, όταν με αλυσίδες στα χέρια, υψώνοντας τα όσο του επέτρεπαν τα δεσμά, απολογείται στον βασιλιά Αγρίππα στην Καισαρεία: «Εύξαίμην αν τω ου μόνον σε, αλλά καί πάντας τους άκούντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους οποίος κάγώ ειμί, παρεκτός των δεσμών τούτων».


Οι θλίψεις όμως του Παύλου προήλθαν καί από «ψευδαδέλφους», πού τον στενοχώρησαν τόσο, «ώστε έξαπορηθήναι καί του ζην». Χαρακτηριστική του πόνου πού αισθάνθηκε ό "Απόστολος είναι ή λεγόμενη «επιστολή των δακρύων», πού έστειλε στους Κορινθίους και την οποία έγραψε «εκ πολλής θλίψεως καί συνοχής καρδίας... δια πολλών δακρύων». "Αλλά και ή εγκατάλειψη εκ μέρους στενών συνεργατών του, του προξένησε θλίψη πολλή. "Έγραψε με καταφανη πόνο στον Τιμόθεο: «Σπούδασον ελθείν προς με ταχέως.Δήμας γαρ με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νυν αιώνα...».
 Γενικά, σε στιγμές ψυχικής κοπώσεως,σκληρής προκλητικότητας εκ μέρους ψευδαδέλφων. αλλά καί προσωπικής άξιοπρέπειας, αναγκάσθηκε ό ίδιος να γράψει: Παραφρονών λαλώ, υπέρ εγώ, εν κόποις περισσοτέρως, εν πληγαίς ϋπερβαλλόντος.εν φυλακαΐς περισσοτέρως, εν θανάτοις πολλάκις• υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν ελαβον. τρίς έρραβδίσθην, άπαξ έλισθάσθην, τρίς έναυάγησα, νυχθημερόν εν τω βυθώ πεποίηκα,όδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλασσή, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις,εν κοπώ καί μοχθώ, εν άγρυπνίοις πολλάκις, εν λιμώ καί δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει καί γυμνότητι- χωρίς των παρεκτός ή έπισύστασίς μου ή καθ' ήμέραν, ή μέριμνα πασών των εκκλησιών. Τίς ασθενεί, καί ουκ ασθενώ; Τις σκανδαλίζεται, καί ουκ εγώ πυρούμαι;».



Όλες αυτές τις θλίψεις, τα δάκρυα, τους κινδύνους, καί τους διωγμούς, τον μαρτυρικό θάνατο, ό Παύλος, τα αντιμετώπισε:


Με πίστη βαθύτατη, έχοντας προ οφθαλμών τον Σταυρό του Κυρίου: "Εγραφε στους Γαλάτες: «Χριστώ συνεσταυρωμαι, ζω δέ ούκέτι εγώ, ζή δέ εν έμοί Χριστός».


Με ακλόνητη βεβαιότητα στην αιωνιότητα. "Έγραφε στους Φιλιππησίους:«Έμοί το ζην Χριστός καί το άποθανείν κέρδος». Προς τον Τιμόθεο: «Ει γαρ συναποθάνομεν, καί συζήσομεν, ει υπομέ-
νομεν, καί συμβασιλεύσομεν».οι


Με την πεποίθηση ότι ήταν χρεώστης προς όλους τους συναθρώπους,Έλληνες καί βαρβάρους, μορφωμένους καί αμόρφωτους, για τη σωτηρία τους.
Γράφει στους Ρωμαίους: «Έλλησι τε καί βαρβάροις, σοφοίς τε καί άνοήτοις, οφειλέτης ειμί».


Με προσευχή αδιάλειπτη. Ικέτευε τον Κύριόν του «νυκτός καί ημέρας ύπερεκπερισσοϋ εις το ιδείν το πρόσωπον» των χριστιανών του καί να «καταρτίσει τα υστερήματα της πίστεως τους».


Με σκληρή άσκηση. Εξομολογείται στους Κορινθίους: «Πυκτεύω (πυγμαχώ)... υπωπιάζω μου το σώμα καί δουλαγωγώ (σκληραγωγώ το σώμα μου καί το μεταχειρίζομαι ως δούλο), μήπως άλλοις κηρύξας αυτός αδόκιμος γένωμαι».


Με χαρά. Έγραφε στους Κολοσσαείς: «Χαίρω εν τοίς παθήμασί μου υπέρ υμών».


Με ευγνωμοσύνη για τη δωρεά αυτή του Θεοΰ, "Έγραφε στους Ρωμαίους:«Δια την χάριν την δοθείσάν μοι υπό του Θεοϋ εις το είναι με λειτουργόν Ίησοϋ Χρίστου εις τα έθνη, ίερουργοϋντα το Ευαγγέλιον του Θεοϋ».


Με καύχηση εν Κυρίω. "Εγραφε στους Φιλιππησίους: «Μεγαλυνθήσεται Χριστός εν τω σώματι μου είτε δια ζωής είτε δια θανάτου».


Έχοντας κάνει πράξη όλα αυτά στη ζωή του, δίκαια ό μακάριος Παύλος διακήρυσσε στο τέλος του βίου του: «Εγώ γαρ ήδη σπένδομαι» (Εγώ είμαι έτοιμος να χύσω το αίμα μου σαν σπονδή) καί ό καιρός της έμής αναλύσεως έφέστηκε (καί ό καιρός της αναχωρήσεως μου έφθασε). Τον αγώνα τον καλόν ήγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα,λοιπόν απόκειται μοι ό της δικαιοσύνης στέφανος, όν αποδώσει μοι

πρωτ.Θ.Συνοδινός/περιοδικό ''Τόλμη''

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα. Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!
Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος. Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου. Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα. Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια. Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας. Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες . Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις. Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα. Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες. Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα. Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια. Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν παρατήρησες...αλλά δεν πειράζει! Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα. Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς. Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου. Σ' αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι.

Τώρα από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνήσεις πάλι. Δεν Μου μένει παρά να σ' αγαπώ και να ελπίζω ότι τουλάχιστον σήμερα θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΗΣ ΡΕΜΕΣΙΑΝΑ(24-6)


Ὁ Ἅγιος Νικήτας, Ἐπίσκοπος Ρεμεσιάνας(σημερινή Γιουγκοσλαβία), ἔζησε τον 4ο καὶ 5ο αἰώνα καὶ εγεννήθηκε στη Δεκία, το 338 . Στοιχεῖα για τη δράση του σώζονται στο έργο τοῦ Παυλίνου († 431 ), Ἐπισκόπου Νόλλης, τον Γεννάδιο τῆς Μασσαλίας († 492 – 505 ), τον Κασσιόδωρο († 575), και τον Ὅσιο Ἱερώνυμο.



Ὁ Ἅγιο Νικήτας και συμμετεῖχε ως πρεσβύτερος στη Σύνοδο της Ρώμης, που συγκλήθηκε το 369 ., κατά του Ἀρειανισμου και αναδείχθηκε υπέρμαχος της ορθοδόξου πίστεως. Μεταξύ των ετών 370 – 371  εξελέγη Ἐπίσκοπος Ρεμεσιάνας και έγραψε το πρωτό του έργο «Περί πίστεως».

 Διακρινόμενος για τους αγώνές του κατά των αἱρετικών έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Ἀντιόχειας, το 378 μ.Χ., ως και σε άλλες.
Πληροφορίες γι'αυτόν μας δίνει ο Άγ.Παυλίνος της Νόλλης.Μεταξύ 396-402 ταξίδεψε στην Ιταλία και στην Καμπανία και προσκύνησε επανειλημμένως το λείψανο του Αγίου Φήλιξ.

Εδώ ήταν επίσκοπος ο φίλος του Αγ.Παυλίνος.Διέπρεψε στο κήρυγμα, στην ἱεραποστολική εργασία, τη συγγραφική δύναμη και την ποιμαντική δράση, γι’ αυτό καὶ αποκαλέσθηκε «Ἀπόστολος των Δακο-Ρουμάνων».
Η τελευταία αναφορά γι'αυτόν υπάρχει σ'ένα γράμμα προς τον πάπα Ιννοκέντιο

Ὁ Ὅσιος Νικήτας ἐκοιμήθηκε με εἰρήνη, το 420 

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Άπαντες οι Άγιοι μάρτυρες εν Βλαδιμίρ της Ρωσίας

Ἡ εορτή αυτή καθιερώθηκε, το 1982, με την ευλογία τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Ποιμένος.
 Ἡ λειτουργικη μνήμη αναφέρεται στούς Μάρτυρες Ἀβραάμ τον Βούλγαρο, στους Ἀρχιεπισκόπους Μητροφάνη καὶ Πατρίκιο, Ἐπισκόπους του Βλαδιμίρ Μάξιμο, Ἀλέξιο, Ἰωνά, Ἰλαρίωνα, Διονύσιο, Ἀρσένιο, Θεόδωρο, Σίμωνα, Ἰωάννη, Σίμωνα, Σεραφείμ, Θεόδωρο, Βασίλειο τοῦ Ριαζάν, Κύριλλο του Ροστώβ, Σωφρόνιο καὶ Μητροφάνη του Βορονέζ, στους μοναχοὺς Νικήτα του Περεγιασλάβλ, Ἠλία του Μούρωμ, Παχώμιο καὶ Θεοδόσιο, Δανιήλ τοῦ Ουσπένσκυ, Μιχαηλ του Βγιάζνικωφ, Σέργιο τοῦ Ραντονέζ, Ρωμανό τοῦ Κιρζάκ, Παχώμιο του Νερέχτσκϊυ, Εὐθύμιο της Σουζδαλίας, Στέφανο του Μακχρίνσκϊυ, Νίκωνα του Ραντονέζ, Κοσμά του Γιαχρομσκόϊυ, Ἰώβ τοῦ Βλαδιμίρ, Ἀρκάδιο του Βγιάζμα, Πρόχορο καὶ Βασσιανό του Γιαστρέμπσκϊυ, Διονύσιο του Περεγιασλάβλ, Λουκιανό, Κορνήλιο καὶ Ζωσιμά τοῦ Ἀλεξάντρωφ, στὶς μοναχές Μαρία (μοναχικό ὄνομα Μάρθα),, Θεοδοσία (μοναχικό όνομα Εὐφροσύνη), Ευφροσύνη τῆς Σουζδαλίας, Βάσσα (μοναχικό όνομα Θεοδώρα) τοῦ Νίζνϊυ – Νόβγκοροντ, Σοφία καὶ Θεοδοσία τοῦ Μούρωμ, στους μοναχούς καὶ τὶς μοναχὲς Γκλέπμ, Κωνσταντίνο, Μιχαήλ καὶ Θεόδωρο τοῦ Μούρωμ, Μπόρις του Τούτωβ, Ἰνιασλάβο, Μιστισλάβο, Ἀνδρέα του Μπογκολιούμποβο, Γκλέμπ, Μιχαήλ, Πέτρο του Μούρωμ, Γεώργιο, Βασίλιε τοῦ Ροστώβ, Βλαδίμηρο, Δημήτριο, Θεόδωρο, Σβιατοσλάβο, Ἀλέξανδρο Νέφσκυ,  Θεόδωρο τοῦ Σταροντούμπσκϊυ, Εἰρήνη καὶ Φεβρονία τοῦ Μούρωμ, Ἀγάθη, Θεοδώρα, Μαρία καὶ Χριστίνα, Ευδοξία, στους Δίκαιους Γεώργιο καὶ Ἰουλιανή τοῦ Μούρωμ, Σάββα του Μοσκώσκ, στους δια Χριστόν σαλούς Κυπριανό, Εὐδοξία καὶ Παρθένιο της Σουζδαλίας.


Η σύναξή τους εορτάζεται στις 23 Ιουνίου

ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ(20-6/26-6)

Μια ελληνίδα Εκπαιδευτικός(με το Ε κεφαλαίο)στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης
Οι Άγιοι και τα ζώα
Τι συμβουλεύουν οι Αγ.Πατέρες για το πάθος του θυμού
Η αμέλεια,ο ακοίμητος κίνδυνος του πιστού
Ο άγιος Βάρβαρος ο Πενταπολίτης
Ανακαλύφθηκαν οι αρχαιότερες απεικονίσεις των Αγ.Αποστόλων στη Ρώμη
Όχι πια άλλες εκτρώσεις!
Ο ιερέας στην άκρη του περιβολιού
Γέρων Μελέτιος Συκιώτης (1907-2000)
Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν το Θεό(Σολζενίτσιν)
Νήφωνας ο Κελλιώτης(Διήγημα Χρ.Γιανναρά)
''Νέα εποχή''και''Νέα τηλεόραση''
Η ''συμπλοκή'' του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή με τα δαιμόνια
Η καύση των νεκρών και οι άνθρωποι της πυρκαιάς
Ο εγωιστής γίγαντας
Αφιέρωμα- Ελλάς-Αργεντινή
Οι 122 πύργοι του Αγίου Όρους
ΒΑΛΑΑΜ-Ένα πλωτό Άγιο Όρος πολύ κοντά στον Αρκτικό κύκλο
Τα ΄΄γουρουνάκια''της Παναγίας
Από τα ντου της θύρας 4 στο δρόμο του Θεού
Ένα συγκλονιστικό θαύμα του Αγ.Ραφαήλ
Εννέα μυροβλύτες άγιοι αποκαλύφθηκαν στην Άνδρο
323 ιερείς από ένα μόνο χωριό!

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Λόγος Αγ.Λουκά Κριμαίας εις το Γενέθλιον του Τιμίου, Ενδόξου,Προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννου

Στήν ιστορία του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν μόνο δύο σημαντικά γεγονότα, τα όποια ό Θεός τα αναγγέλλει μέσω του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Καί αυτά είναι ή Γέννηση του Προαιώνιου Υίοΰ του Θεοΰ κατά σάρκα καί ή γέννηση του Προδρόμου καί Βαπτιστού του Ιωάννου, του μείζονος «εν γεννητοΐς γυναικών» (Ματθ. 11, 11), σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου Ιησού Χρίστου. Την γέννηση του Προδρόμου ακολουθεί καί το θαΰμα της λύσεως της γλώσσας του πατέρα του Ζαχαρία, την οποία έδεσε ό Αρχάγγελος γιατί δεν πίστεψε στα λόγια του.


Ή γέννηση του δοξάστηκε με τον προφητικό λόγο του Ζαχαρία, ό όποιος είπε: «Καί συ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση• προπορεύση γαρ προ προσώπου Κυρίου έτοιμάσαι οδούς αυτού, του δούναι γνώσιν σωτηρίας τω λαώ αυτού, εν άφέσει αμαρτιών αυτών δια σπλάγχνα ελέους Θεοΰ ημών, εν οϊς έπεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους έπιφάναι τοις εν σκότει καί σκιά θανάτου καθημένοις, του κατευθΰναι τους πόδας ημών εις όδόν ειρήνης» (Λκ. 1, 76-79).

"Ολη ή ζωή του Προδρόμου ήταν μία ζωή ασυνήθιστη. Για τα παιδικά του χρόνια γνωρίζουμε μόνο αυτό, το όποιο μας λέει ό ευαγγελιστής Λουκάς,
οτι δηλαδή, «ηυξανε και έκραταιουτο πνεύματι, καί ην εν ταίς έρήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ» (Λκ. 1, 80). Πώς καί πότε βρέθηκε το παιδί στην έρημο δεν το γνωρίζουμε ακριβώς. Κατά την παράδοση, ό βασιλιάς Ηρώδης μετά την σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ ήθελε να σκοτώσει καί τον Ιωάννη, δεν μπόρεσε όμως να τον βρει. Το γεγονός αυτό τον εξόργισε πολύ καί γι" αυτό διέταξε να σκοτώσουν τον πατέρα του, τον Ζαχαρία. Ή μητέρα του, άφοΰ έμαθε ότι οί στρατιώτες ψάχνουν το παιδί, το πήρε καί πήγε μαζί του σε μία έρημη ορεινή περιοχή. Άφού έζησαν λίγο καιρό εκεί ή μητέρα του πέθανε καί ό μικρός Ιωάννης έμεινε μόνος του στην έρημο.


Δεν γνωρίζουμε πώς τον έτρεφε Κύριος ό Θεός, πώς τον προστάτευε από τα άγρια ζώα, ούτε μας είναι γνωστό πώς έμαθε ό νέος Πρόδρομος να τρώει ακρίδες καί άγριο μέλι. "Ομως πιστεύουμε σταθερώς πώς για τον Θεό όλα είναι δυνατά. "Ηδη, λοιπόν, από την αρχή ή ζωή του μείζονος «εν γεννητοΐς γυναικών» (Μτ. 11, 11) ήταν μια ζωή πρωτοφανής καί ανήκουστη. "Εμεινε στην έρημο εντελώς μόνος του μέχρι την ηλικία των τριάντα ετών. Τί έκανε στην έρημο; Με τι άσχολεΐτο; Κανένα εργόχειρο δεν είχε, δεν είχε καί τα βιβλία, ούτε ήξερε τα γράμματα.

Οί βιογραφίες των μεγάλων φιλοσόφων, όπως του Ντεκάρτ καί του Κάντ, μας διηγούνται ότι αυτοί οί άνθρωποι ολόκληρες ώρες καί ημέρες κάθονταν στίς πολυθρόνες τους, βυθισμένοι στίς σκέψεις τους. Βαθειά είναι ή φιλοσοφία αλλά ακόμα βαθύτερος είναι ό θεολογικός στοχασμός, ή ανώτερη μορφή της προσευχής, την οποία οι άγιοι πατέρες ονομάζουν νοερά προσευχή. Είναι ασύλληπτο μεγάλο το βάθος της κοινωνίας εν Πνεύματι πού έχουν οι μεγάλοι άγιοι με τον Θεό. Ό όσιος Παύλος ό Θηβαίος για 91 χρόνια ζοΰσε στην έρημο άγνωστος στον κόσμο, έχοντας κοινωνία μόνο με τον Θεό. Ό Αρσένιος ό Μέγας νύχτες ολόκληρες, μέχρι την ανατολή του ηλίου, στεκόταν με τα υψωμένα προς τον ουρανό χέρια. Ό όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ χίλιες ημέρες καί χίλιες νύχτες προσευχόταν στο Θεό πάνω σε μία λοξή πέτρα. Ασφαλώς το ίδιο ήταν καί το έργο του Ιωάννη του Προδρόμου κατά την παραμονή του στην έρημο. Μέσα στον αδιάκοπο στοχασμό περί Θεού καί περί τίς τύχες του κόσμου, στην βαθιά κοινωνία προσευχής με τον Θεό μεγάλωνε ή δύναμη του πνεύματος του καί αυξανόταν ή κατανόηση των οδών της σωτηρίας, τίς όποιες θα έπρεπε να διδάσκει στον λαό, ό όποιος χανόταν μέσα στίς αμαρτίες του. Θα έπρεπε να αλλάξει τις σκέψεις καί τα αισθήματα του λάου, να τα κάνει πιο βαθιά. Να τους παροτρύνει να μετανοήσουν και να αλλάξουν τίς διεστραμμένες καί πονηρές οδούς τους.


Για αυτόν ακριβώς το σκοπό, να προετοιμάσει δηλαδή την οδό για τον Κύριο και τον Σωτήρα μας τον Ιησού Χριστό, προοριζόταν ό μεγάλος Του Πρόδρομος. Γι' αυτό ακριβώς όλη ή ζωή του εξ απαλών ονύχων καί μέχρι την στιγμή πού άρχισε να κηρύττει στίς όχθες του Ιορδάνη ποταμού ήταν πρωτοφανής και ανήκουστη. Αυτό το κήρυγμα της μετανοίας εϊλκυε προς αυτόν χιλιάδες ανθρώπους καταποντισμένους στην ματαιότητα της κοσμικής ζωής

"Ας δοξολογήσουμε καί ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο καί Θεό μας πού έστειλε στον αμαρτωλό αυτό κόσμο τον μεγαλύτερο απ' όλους, τον ασκητή καί τον κήρυκα της ανώτατης αλήθειας, τον Πρόδρομο Ιωάννη. Καί σ' αυτή την ήμερα της ευλογημένης καί γεμάτης χάρη Γεννήσεως του ας κλείνουμε ενώπιον του τα γόνατα καί τίς καρδιές μας, υμνώντας καί δοξολογώντας τον. Αμήν.
Πηγή-''Λόγοι και ομιλίες Αγιου Λουκά,Αρχιεπισκόπου Κριμαίας
Εκδ.''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Θαυμασια συλλογή ηχογραφημένων κωδωνοκρουσιών απο Ρωσικά μοναστήρια

Russian bells-πηγή-www.calindragan.wordpress.com

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την θαυμάσια συλλογή ηχογραφημένων κωδωνοκρουσιών που ηρεμούν τη ψυχή.Συνιστώ να τ'ακούτε πριν την προσευχή ή πριν την ανάγνωση ενός πνευματικού βιβλίου.
 Different chimes
Chimes Kiev-Pechersc Lavra
Russian traditional chimes
Chimes Rostov Veliky
Vladimir Petrovsky
Chimes of the Cathedral in the name of Vladimir Icon of the Mother of God
Chimes of the Golden Ring of Rusia
Rostov chimes

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Η φιλοξενία του Οσίου Παισίου του Μέγα και ο βίος του

Μια φορά, ενώ ο Oσιος Παίσιος προσευχόνταν στο κελί του πήγαν σ΄αυτόν ο Χριστός και δύο άγγελοι,όπως είχαν κάποτε πάει στον πατριάρχη Αβραάμ και του είπαν:''Χαίρε Παίσιε,σήμερα πρέπει να μας φιλοξενήσεις!''Ο Παίσιος τους δέχθηκε με χαρά,δεν ετοίμασε όμως φαγητά όπως ο Αβραάμ,αλλά έφερε νερό για να πλύνει τα πόδια Του.Και επειδή όταν φιλοξενείς καποιον δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από το να του πλύνεις τα πόδια,ο Παίσιος αυτό έκανε.Ο Χριστός του είπε:''Ειρήνη Σοι δούλε Μου''! και έφυγε.
Ο Άγιος Παίσιος καιόμενος  από τη θεική αγάπη έτρεξε και ήπιε το νερό με το οποίο είχε πλύνει τα πόδια του Ιησού και άφησε και λίγο για τον υποτακτικό του ο οποίος έλειπε στην Αίγυπτο.
Ερχόμενος ο υποτακτικός από το ταξίδι και όντας πολύ κουρασμένος του είπε ο όσιος:''Πήγαινε να πιείς νερό από το δοχείο εκείνο για να σβήσεις τη δίψα σου!''.Ο υποτακτικός υπάκουσε αλλά έλεγε από μέσα του:''Εγώ ταξίδεψα μέσα σε αφόρητο καύσωνα και ο γέροντας αντί να με στείλει στην πηγή να πιώ νερό δροσερό με στέλνει να πιω νερό βρώμικο και στάσιμο!''.
Αυτά σκεφτόνταν ο υποτακτικός όταν ο όσιος τον έστειλε για δεύτερη φορά και ενώ είπε ότι θα πάει δεν πήγε,Ο όσιος του το είπε για τρίτη φορά και αυτός δεν υπάκουσε.
Τότε του είπε'Τώρα θα πάρεις τον μισθό της ανυπακοής σου.δηλαδή θα χάσεις τα θεικά δώρα!''.Ακούγοντας αυτό ο υποτακτικός στενοχωρήθηκε και έτρεξε αμέσως να πιεί νερό από το δοχείο,αλλά αυτό είχε εξαφανιστεί,και είπε;;''Γέροντα,δε βρίσκω το νερό για να το πιώ΄΄
-Πως να το βρεις αφού έγινες ανάξιος;Επειδή η ανυπακοή διώχνει τη χάρη από τον ανυπάκουο,όπως η υπακοή φέρνει τη χάρη στον υπάκουο
-Ποιό ήταν αυτό το μεγάλο δώρο που έχασα και πως εξαφανίστηκε;
-Επειδή έκανες ανυπακοή,ενώ τρεις φορές σου είπα να πιείς από το νερό εκείνο,άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανό  και πήρε το αγιασμένο νερό.
Ακούγοντας αυτό ο υποτακτικός συγκλονίστηκε και έμεινε άφωνος για πολύν ώρα.Ερχόμενος εις εαυτόν,έκλαιγε και θρηνούσε:''Τι έχασα ο άθλιος,τι έχασα!Ο διάβολος δεν μ΄άφησε να το αποκτήσω!''
Αφού έκλαψε πολύ  μετάνοιωσε και ζητούσε έλεος.
Ο όσιος του είπε:''Γιέ μου,ο Αδάμ έφυγε από τον παράδεισο για την ανυπακοή του.Επειδή όμως λυπήθηκες πολύ και μετανόησες,σήκω από την πτώση της ανυπακοής,κάνε υπακοή και ζήτα από τον Κύριο συγχώρεση.Ο Κύριος ελεεί όσους μετανοούν πραγματικά και προσεύχονται''
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Ο Όσιος Παΐσιος καταγόταν από την Αίγυπτο και γεννήθηκε το έτος 300 μ.Χ. από γονείς πολύ πλούσιους, αλλά και ευσεβείς. Ήταν επτά αδέλφια και ο μικρότερος ήταν ο Παϊσιος. Σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα και η στοργική μητέρα του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου.
Σε νεαρή ηλικία ο Παΐσιος, πήγε στη έρημο κοντά στον διάσημο για την αρετή, του αββά Παμβώ. Με οδηγό αυτόν τον έμπειρο πνευματικό πατέρα, ο Παΐσιος απέκτησε πολλές θείες αρετές. Όταν πέθανε ο Παμβώ, ο Παΐσιος αναχώρησε στο δυτικό μέρος της ερήμου και εκεί έστησε τη διαμονή του, όπου πλήθος ανθρώπων πήγαιναν προς αυτόν, για να ζητήσουν το δρόμο της σωτηρίας και να ακούσουν από το στόμα του λόγια πνευματικά και ψυχωφελή.
Όταν ο Παΐσιος έφτασε σε βαθιά γεράματα, τον παρακάλεσαν πολλοί αδελφοί, ν’ αφήσει την έρημο και να κατεβεί στην κοντινότερη πόλη, για να μπορέσουν πολλοί άνθρωποι να ωφεληθούν από τους άγιος λόγους του. Πράγμα που έγινε και έτσι δόθηκε σε πολλούς η ευκαιρία να γνωρίσουν τον δρόμο της σωτηρίας, από τα θεόπνευστα λόγια του Παϊσίου. Μαθητής του Οσίου, υπήρξε και ο Όσιος Παύλος.

Αφού ο Όσιος Παΐσιος ωφέλησε πολλούς συνανθρώπους του, πέθανε σε πολύ προχωρημένη ηλικία και τον έθαψαν στην έρημο όπου ασκήτευσε. Μετά από χρόνια, ο πατήρ Ισίδωρος, ανακόμισε τα άγια λείψανά του και τα μετέφερε στην Πισιδία, όπου τα εναπόθεσε στο εκεί Μοναστήρι του.
Η Μονή του Οσίου Παισίου στην Αιγυπτο(www.miriamturism.ro)

Ο Όσιος Παίσιος ο Μέγας και Θεοφόρος εορτάζει στις 19 Ιουνίου

Ιστολογίων...ενδιαφέροντα αναγνώσματα(13-6/19-6 2010)

Καλέ μου μπαμπάκα(Παγκόσμια ημέρα του πατέρα)
Θαύμα μέγα!!!
Η Παναγιά Σουμελά βρίσκει την ψυχή της
Για την Ελπίδα, την ηρωίδα της υπομονής
Οσία Άννα η Λαρισαία
Μοναχός Μωυσής-Θλίψη και κατάθλιψη
Η αγωγή των παιδιών για το θάνατο(Μητροπολίτου Αντωνίου Μπλουμ)
Αγρυπνίες στον προφήτη Ελισσαιο
Ο άλλος θεός(Μαμωνάς)
Δείξε μου τη ζωή σου να σου πω το Θεό σου
Νέα τάξη πραγμάτων
Χότζας έγινε χριστιανός-Βάπτιση αμερικανού συνταγματάρχη
Δεν έχουν δίκιο μόνο οι γονείς
Ελληνική γλώσσα-Τροφός όλων των γλωσσών
Είμαι κακό παιδί!!!Είμαι πολύτεκνη μάνα!!!
Πως ένας Ρώσος περιηγητής έζησε το 1859 τη Μεγ.Εβδομάδα στα Μετέωρα
Τwo-letters-from-saint-moses-of-optina
Τι σημαίνει''αγαπώ το παιδί μου''
Αγιος Νεομάρτυς Λουκάς ο Ανδριανοπουλίτης
Χαμένοι στην πληροφορία
Οι όσιοι Χριστοφόρος και Πήγων στο χωριό Κούρδακας της Πάφου
Η ζωή μετά τον εμφύλιο
Η συγχώρηση(Μια αληθινή ιστορία)
venerable-paisius-of-hilandar-bulgaria
Το εμπόδιο για το εξομολογητάρι

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Προσκυνητής στην Ιερά Μονή Τόλγκα στο λείψανο του Αγ.Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Στα τριακόσια χιλιόμετρα από τη Μόσχα, κοντά στις όχθες του Βόλγα, βρίσκεται η βιομηχανική πόλη του Γιάροσλαβ,μια από τις παλαιότερες εστίες της ρωσικής πίστεως.Εκεί βρίσκεται Ιερά μονή Τόλγκα όπου η ηγουμένη Βαρβάρα σου προσφέρει  αβραμιάια φιλοξενία.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΛΓΚΑ

Η μόνη χτίστηκε στα 1314 από τον Άγιο ιεράρχη Τρόφιμο στο μέρος όπου βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.Το όνομα Τόλγκα προέρχεται από τον παραπόταμο του Βόλγα
Η ιστορία της μονής ήταν ταραχώδης.Μόλις έναν αιώνα μετά την ίδρυσή της μια πυρκαγιά την κατέστρεψε.Η εικόνα της Παναγίας( ΕΔΩ) όμως βρέθηκε άθικτη από τους έκπληκτους μοναχούς σ'ένα δέντρο εκεί κοντά.Το μύνημα ήταν ξεκάθαρο:πρέπει να συνεχιστεί η λειτουργία της μονής!
Το 1609 κατά την επιδρομή των Πολωνό-Λιθουανών σφαγιάστηκαν 46 αθώοι μοναχοί.Εις ανάμνηση της θυσίας τους, το 1893 χτίστηκε ένα παρεκκλήσι ακριβώς πάνω από τον κοινό τάφο τους
Τον 17ο αιώνα το μοναστήρι έφτασε στο απόγειο της πνευματικής του ζωής,της οργανωμένης φιλανθρωπίας,των ιερών τεχνών και της αρχιτεκτονικής δημιουργίας.Ο ηγούμενος Γορδιανός έχτισε πολλές εκκλησίες και παρεκκλήσια στην μονή(πράγμα συνηθες στους Ρώσους),μαζί με το καθολικό της μονής.Πάντα η μονή ήταν υπό την προστασία της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας(Τόλγκσκαγια).
Το 1928 οι κομμουνιστές έκλεισαν το μοναστήρι,ενώ το 1950 οι κομμουνιστές την μετέτρεψαν σε φυλακή για τους νεαρούς δολοφόνους της Σ.Ένωσης.Από το ψηλό καμπαναριό της μονής-από όπου αγναντεύεις τον Βόλγα σ΄όλο του το μεγαλείο-γκρέμισαν τις τεράστιες καμπάνες.
Στις 7 Δεκεμβρίου 1987 η μονή ξανανοιξε.Η ηγουμένη Βαρβάρα και οι 126 μοναχές δούλεψαν σκληρά για να αναστηλώσουν τη μονή

Ο ΑΓ.ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΛΓΚΑ
Οι Ρώσοι όμως επισκέπτονται τη μονή Τόλγκα και για να προσκυνησουν το λείψανο ενός από τους πιο γνωστούς αγίους ιεράρχες της ρωσικής εκκλησίας.







Ο Άγιος Ιγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ) γεννήθηκε το έτος 1807 στην κωμόπολη Ποκρόφσκ της επαρχίας Βολογκντά της Ρωσίας από οικογένεια ευγενών. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δημήτριος. Ο τόπος όπου μεγάλωσε ο Άγιος ήταν γεμάτος από μονές και σκήτες και γι' αυτό τον λόγο ονομαζόταν «Θηβαΐδα της Ρωσίας». Το πνευματικό αυτό περιβάλλον επέδρασε πολύ στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του Αγίου και στην καλλιέργεια της ευσέβειάς του.



ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓ.ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ

Ο πατέρας του τον έγραψε στην αυτοκρατορική σχολή πολέμου στην Αγία Πετρούπολη. Παρά την πρόοδό του στη σχολή, εκείνος επιθυμούσε να γίνει μοναχός και να ακολουθήσει το δρόμο της μοναχικής πολιτείας. Αφορμή γι' αυτό έδωσε μια σοβαρή ασθένειά του το έτος 1827 , όταν ο Άγιος ήταν είκοσι ετών, που τον έκανε να παραιτηθεί από την σχολή παρά τις αντιρρήσεις των αξιωματικών. Αμέσως εγκαταβιώνει στη μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ στην Πετρούπολη. Εκεί συνδέεται πνευματικά με τον Στάρετς Λεωνίδα, της Όπτινα ο οποίος διέμενε εκείνο τον καιρό στη μονή. Στην συνέχεια πήγε στη μονή του Αγίου Κυρίλλου Πετρουπόλεως, όπου γνώρισε τον Στάρετς Θεοφάνη. Εκεί έμεινε τέσσερα ακόμη χρόνια, για να καταλήξει κοντά στον γέροντά του Λεωνίδα στη μονή της Όπτινα.
Κείρεται μοναχός το 1831  και ονομάζεται Ιγνάτιος. Λίγο καιρό αργότερα χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος. Ο Άγιος αρχίζει τον έντονο πνευματικό αγώνα. Σε αυτόν αναφέρεται σχετικά ο γέρων Σωφρόνιος, που γράφει: «Η χριστιανική τελειότητα έγκειται στην εσωτερική (εγκάρδια) καθαρότητα, χάρη στην οποία εμφανίζεται ο Θεός να αποκαλύπτει τη διαμονή Του μέσα στην καρδιά, με πολλά και ποικίλα χαρίσματα του Πνεύματος. Εκείνος που απέκτησε την τελειότητα αυτή γίνεται φορεύς φωτός, εκπληρώνοντας την εντολή της αγάπης προς τον πλησίον όχι με σωματική υπηρεσία, αλλά με τη διακονία του Πνεύματος, καθοδηγώντας τους σωζομένους, εγείροντας αυτούς από την πτώση, θεραπεύοντας τις ψυχικές τους πληγές. Ο χορός των μοναχών έδωσε στην Εκκλησία Ποιμένες, οι οποίοι όχι με επιτηδευμένους λόγους ανθρώπινης σοφίας αλλά με τους λόγους του Πνεύματος, που επικυρώνονταν με θαύματα, ποίμαναν και στερέωναν την Εκκλησία
Ιδού, γιατί η Εκκλησία μετά την περίοδο των Μαρτύρων επεκτάθηκε στην έρημο. Εκεί βρίσκεται η τελειότητα της Εκκλησίας, η πηγή του φωτός της και η κύρια δύναμη της στρατευόμενης Εκκλησίας».



Με εντολή του τσάρου Νικολάου καλείται στην Αγία Πετρούπολη και αναλαμβάνει ηγούμενος της μονής του Αγίου Σεργίου. Προηγουμένως όμως, παραιτείται από όλα τα αξιώματα που είχε στην Εκκλησία και αποσύρεται στην ησυχία της μονής της Όπτινα. Στο μεταξύ η Εκκλησία τον καλεί να την διακονήσει ως Επίσκοπος Σταυρουπόλεως, Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου. Η πνευματική του δραστηριότητα δεν σταματά. Κατά εκείνη την περίοδο θα γράψει και το περίφημο έργο του «Προσφορά εις τον σύγχρονον μοναχισμόν», στο οποίο αποτυπώνεται η αγιότητα της υπάρξεώς του.
ΤΟ ΚΟΥΒΟΥΚΛΙΟ


Λόγοι ασθενείας τον αναγκάζουν να παραιτηθεί από τον επισκοπικό θρόνο. Έτσι, αποσύρεται στη μονή του Αγίου Νικολάου στο Μπαμπάεβο.


Ο Άγιος Ιγνάτιος, αφού έζησε εκεί ως απλός μοναχός, κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη, το έτος 1867  σε ηλικία εξήντα ετών

επιμέλεια     www.proskynitis.blogspot.com

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

H ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΛΓΚΣΚΑΙΑ(Μονή Τόλγκα-Γιάροσλαβ)

Αυτή η θαυματουργή εικόνα, την οποία δε γνωρίζουμε ποιος την αγιογράφησε,


εμφανίστηκε κατά θαυμαστό τρόπο στο Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Ροστόβ και Γιαροσλάβ Τρόφιμο το 1314. Αυτός επιστρέφοντας,από μια ποιμαντική επίσκεψη, στο Γιαροσλαβ, έπλεε στον Βόλγα ποταμό πάνω σε μια σχεδία. .Όταν έφτασαν σε μικρή απόσταση από το Γιάροσλαβ επειδή σκοτείνιασε αποφάσισαν να συνεχίσουν το ταξίδι την άλλη μέρα. Ο επίσκοπος κοιμήθηκε σε μια σκηνή ενώ οι συνοδοί του κάτω από τον έναστρο ουρανό. Τα μεσάνυχτα ένα πολύ δυνατό φως τον ξύπνησε. Οι υπόλοιποι κοιμόταν. Στην απέναντι πλευρά του Βόλγα όπου υπήρχε ένα πυκνό δάσος και ένας παραπόταμος του Βόλγα, ο Tolga, ξεκινούσε μια πύρινη στήλη που σαν μια γέφυρα κατέληγε στο σημείο όπου βρισκόταν ο Επίσκοπος Τρόφιμος. Αφού προσευχήθηκε πήρε την ποιμαντορική του ράβδο και κατά θαυμαστό τρόπο χωρίς να βραχεί βρέθηκε απέναντι όπου στο μέσο της πύρινης στήλης βρισκόταν μια εικόνα της Παναγιάς με το Βρέφος.

Την επόμενη ημέρα δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Τότε ένας από τους συνοδούς διαπίστωσε ότι λείπει η ποιμαντορική ράβδος. Ο επίσκοπος κατάλαβε ότι όχι τυχαία την είχε ξεχάσει στην απέναντι όχθη και πράγματι βρήκαν την εικόνα και την ποιμαντορική ράβδο την οποία έφεραν πίσω, ενώ την εικόνα δεν τόλμησαν να την αγγίξουν.

Τότε ο Επίσκοπος και η συνοδεία του πέρασαν όλοι μαζί απέναντι και έφτιαξαν ένα Εκκλησάκι ξύλινο από τα δέντρα που βρίσκονταν γύρω από την εικόνα, με τη βοήθεια των πιστών από το Γιάροσλαβ οι οποίοι είχαν μάθει για το θαύμα.
Η λιτάνευση της εικόνας

Η εύρεση της εικόνας εορτάζεται στις 8 Αυγούστου. Επειδή βρέθηκε κοντά στον ποταμό Tolga ονομάστηκε Tolgskaia.


Σήμερα η εικόνα βρίσκεται στην Μονή Tolga η οποία χτίστηκε αργότερα στο σημείο.
 ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΛΓΚΣΚΑΙΑ
Η εικόνα της Παναγίας πάντοτε ήταν φρουρός ακοίμητος της μονής και του Γιάροσλαβ.
Το 1392 έτρεξε από την εικόνα μύρο,ενω τον 17ο αιώνα έσωσε το Γιάροσλαβ από μια επιδημία
Ένα από τα πιο γνωστά θαύματα σχετίζεται με τον Ιβάν το Τρομερό.,όταν κατά την επίσκεψή του στη μονή το 1553,θεραπεύτηκε κατά θαυματουργικό τρόπο από μια ασθένεια των κάτω άκρων.Ο τσάρος,ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ανοιξε το πουγκί του γενναιόδωρα προς τη μονή και έχτισε εκεί ένα μνημείο.
Το 1993, στις 13 Ιουνίου ένα νέο θαύμα έγινε μπροστά στα μάτια όλων όσων βρισκόνταν στην εκκλησία.Ο Γκεόργκι,ένα 11χρονο αγοράκι με σοβαρά κινητικά προβλήματα άρχισε να περπατάει μετά από θερμή προσευχή μπροστά στην εικόνα της Παναγίας!

επιμέλεια-www.proskynitis.blogspot.com

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Στο Μοναστήρι του Αγίου Ονούφριου περιοχής Γαρδελάδων (βορειοδυτικά του Λιβαδιού Ρόπα, 17 χιλ. από την πόλη της Κέρκυρας)βρίσκεται μια εικόνα του 1783. Ή εικόνα οφείλεται στον χρωστήρα του διάσημου αγιογράφου Σπυρίόωνος Σπεράντζα, και έχει πάθει σημαντικές ζημιές από πτώση της στο έδαφος πριν από τριάντα και πλέον χρόνια.
Ή εικόνα έχει ως κεντρικό θέμα την στέψη της Θεοτόκου από την Αγία Τριάδα, ένα θέμα σαφώς δυτικής προελεύσεως και αρκετά διαδεδομένο στην Λατινική Δύση (ψηφιδωτό άψίδος της Παναγίας της Μείζονος στη Ρώμη του 13ου αιώνα, πίνακες του Τζιοβάννι, Μπελλίνι, του Ραφαήλ, του Βελάσκεθ) άλλα άγνωστο στη Δύση. Στίς τρεις από τις γωνίες της εικόνας είχαν ίστορηθή θαύματα του Αγίου "Ονούφριου, από τα οποία δυστυχώς σήμερα σώζεται μόνο μία σκηνή, εκείνη της κάτω δεξιάς γωνίας. Τα θαύματα αυτά συνέβησαν στο κερκυραϊκό μοναστηράκι του Αγίου, και αποτελούν παρεμβάσεις του με σκοπό να συνετίσουν εκείνους πού θέλησαν ν' αδικήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη Μονή και τους μοναχούς της. Στή σκηνή πού σώζεται βλέπουμε στο κάτω μέρος ένα φορτωμένο με ασκιά άλογο μισοβυθισμένο στα νερά μιας λίμνης, ενώ ό αγωγιάτης βρίσκεται στην όχθη της χειρονομώντας με τρόπο πού δείχνει την απελπισία του. Στό υψηλότερο επίπεδο εικονίζεται προς τα αριστερά ή Μονή του Αγίου με το καμπαναριό της και δεξιά κάποιες αγροικίες, ανάμεσα σε συστάδες δένδρων και θάμνων. Λόφοι με απαλά περιγράμματα επιστέφουν το τοπίο, ενώ στην κορυφή της σκηνής εμφανίζεται ή μορφή του Αγίου Ονούφριου μέχρι τη μέση, επάνω σε νεφέλη λευκή. Εμπρός από το συγκρότημα του μοναστηριού διακρίνεται ένας μοναχός - μάλλον ό ηγούμενος - να στρέφεται προς τον Άγιο και να δέεται εκτενώς, με τεταμένα χέρια.
Σύμφωνα με την παράδοση, πού σώζεται ακόμη στη μνήμη και στα χείλη κάποιων ηλικιωμένων, ό αγωγιάτης ήταν έμπορος λαδιού καί, αφού αγόρασε μία ποσότητα λαδιού από το Μοναστήρι, θεώρησε καλό βρίσκοντας την ευκαιρία να βάλη περισσότερο λάδι στ' ασκιά του από την ποσότητα πού αγόρασε. Φεύγοντας από το Μοναστήρι, όταν έφθασε στην παρακείμενη λίμνη (Καβρολίμνη), το άλογο του αφήνιασε, όρμησε μέσα ατή Λίμνη και κινδύνευε να πνίγει. Τις φωνές του αγωγιάτη άκουσε ό ηγούμενος, ό όποιος έσπευσε και ρώτησε ποιος ήταν ό λόγος αυτής της συμπεριφοράς του αλόγου. Τότε ό άνθρωπος ομολόγησε, το ατόπημα του κι αμέσως το άλογο βγήκε από τη λίμνη και συνέχισε κανονικά το δρόμο του.

Αν οι κεντρικές μορφές και οί μεμονωμένοι άγιοι της εικόνας διατηρούν την παραδοσιακή ίεροπρέπεια, ή σκηνή του θαύματος του Αγίου Ονούφριου, είναι δουλεμένη με πολύ πιο ελεύθερο τρόπο. Τα απαλά και σεμνά χρώματα με τα οποία αποδίδεται το τοπίο δίδουν την εντύπωση υδατογραφίας και μας θυμίζουν την απλή και τόσο θελκτική ατμόσφαιρα πού θαυμάζαμε στα έργα των Γάλλων «ναΐφ» ζωγράφων. "Ισως αυτό συμβαίνει γιατί ό ζωγράφος μας εδώ θέλησε να έκφραση την προσωπική του αισθητική με απλό και άμεσο τρόπο, χρησιμοποιώντας εικαστική γλώσσα πού αποδίδει την ατομική του ευαισθησία.

Υπάρχουν παραδόσεις και για άλλα θαυμαστά σημεία του Αγίου Όνουφρίου, τα οποία έχομε την πρόθεση να συλλέξωμε και, αν θέλη ό Θεός, να δημοσιεύσωμε, «ϊνα μη τω χρόνω έξίτηλα γένηται», όπως θάλεγε κι ό γέρο-Ήρόδοτος.

π.Γεώργιος Άνθης-''Κερκυραική Αλήθεια''

ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ...

Ό πρώτιστος λόγος πού κάνει αναγκαία την προσέγγιση και σπουδή των Πατέρων δέν είναι βέβαια να μάθουμε τί ήσαν καί τι δίδασκαν, αλλά να γευθούμε το πνευματικό τους κλίμα.

 Να ψαύσουμε τα ίχνη του άγ. Πνεύματος στα ιερά τους πρόσωπα.


• Να θέσουμε το δάκτυλο στην αγωνία τους για την αλήθεια.


• Να ακούσουμε τους κτύπους της καρδιάς τους, Οταν εισέρχονται περαιτέρω ("πλέον καί πλεΐον") στην αλήθεια.


• Να ζήσουμε κάτι από τις θειες εμπειρίες, τις θεωρίες, τις χαρμολύπες, τις απογοητεύσεις, τις εξάρσεις, τίς αρπαγές από την έγκοσμιότητα, τίς άρπαγες σε τρίτους ουρανούς.


• Να παρακολουθήσουμε με την απόλυτη πιστότητα τους στην Παράδοση.


• Να μάθουμε πόσο βαθειά εμπιστοσύνη είχαν στο άγιο Πνεΰμα.


• Να εκπλαγούμε από το θάρρος τους για δημιουργία νέων ορών στη θεολογία.


• Να διδαχθούμε την απαραίτητη καί τολμηρή τακτική αυξήσεως καίδιευρύνσεως της διδασκαλίας, της θεολογίας, της Παραδόσεως μας.


• Να γνωρίσουμε τη γενναιοψυχία τους.


• Να γνωρίσουμε την ευγένεια τους καί την αίσθαντικότητά τους. Καί


κάτι πολύ σπουδαίο:


• Να μάθουμε πώς μεθόδευαν την πρόσληψη καί μεταστοιχείωση του κόσμου, της γλώσσας του δηλαδή καί της σκέψεως του.

Ψαύοντας την προσωπική (αλλά στους κόλπους της Εκκλησίας) πορεία των αγίων Πατέρων, λαμβάνουμε πείρα της κατ' εξοχήν παρουσίας καί Οράσεως του Άγ. Πνεύματος στον κόσμο.

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΟΦΡΩΝΙΟΥ

Βασιλεϋ άναρχε, ό ων προ πάντων των αιώνων, Πλαστουργέ μου, ό εκ του μη όντος εις την ζωήν ταύτην παραγαγών τα σύμπαντα, εύλόγησον την ήμέραν ταύτην, ην έδωκάς μοι δια την άνεξιχνίαστόν Σου αγαθότητα, καί τη δυνάμει της ευλογίας Σου ίκάνωσόν με έπιτελέσαι πάν έργον καί πάντα λόγον εν τη αρχομένη ύπ'έμοϋ ήμερα ταύτη, δια Σέ, προς δόξαν Σου, εν τω φόβω Σου, κατά το θέλημα Σου, εν πνεύματι σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, πραότητος, ειρήνης, ανδρείας, σοφίας, εν προσευχή καί έπιγνώσει της πανταχού Σου παρουσίας,

Ναί, Κύριε, κατά το άμετρόν Σου έλεος, όδήγησόν με δια του Αγίου Σου Πνεύματος είς πάν έργον καί πάντα λόγον αγαθόν, καί δός μοι διελθεϊν άπροσκόπτως ενώπιον Σου, την όδόν της ζωής μου καί κατά την δικαιοσύνην Σου, ην έφανερωσας ,ήμϊν, ίνα μη προστεθή μοι ουδεμία ανομία.



Κύριε, ό Μέγας εν έλέει, φείσαί μου του άπολλυμένου είς το κακόν, καί μη απόκρυψης το πρόσωπον Σου άπ' έμοϋ. Καί όταν ή διεφθαρμένη μου θέλησις οδήγηση με προς αλλάς οδούς, καί τότε, ό Σωτήρ μου, μη έγκαταλίπης με, αλλά βιαίως έπανάγαγέ με είς την άγίαν Σου όδόν.


Οτι Σύ, καρδιογνώστα αγαθέ, γινώσκεις πάσαν την πενίαν καί την άφροσύνην μου, την τυφλότητα καί την άχρειότητά μου, άλλά καί αϊ θλίψεις της καρδίας μου καί οί στεναγμοί της ψυχής μου ενώπιον Σου εισί. Διό καί δέομαι Σου: Εισάκουσαν μου εν τη θλίψει μου καί έμπλησόν με άνωθεν της δυνάμεως Σου, ανάστησαν με τον παραλελυμένον τη αμαρτία, ελευθέρωσαν με τον δουλωθέντα τοις πάθεσιν, ίασαί με από παντός τραύματος εν έμοί κεκρυμμένου, καθάρισόν με από πάσης κηλϊδος σαρκός καί πνεύματος, συγκράτησαν με από πάσης εσωτερικής καί εξωτερικής κινήσεως μη εύαρέστου ενώπιον Σου αλλά καί επιβλαβούς δια τον πλησίον μου.



Δέομαι Σου: Νομοθέτησόν με εν τοις τρίβοις των εντολών Σου καί μέχρις εσχάτης μου αναπνοής μη έπιτρέψης παρεκκλϊναι του φωτός των προσταγμάτων Σου, έως αν άποβώσι ταύτα ό μόνος νόμος όλης της υπάρξεως μου, πρόσκαιρου τε καί αιωνίου.


Ο Θεός, ό Θεός μου, περί πολλών καί μεγάλων δέομαι Σου εγώ, Σύ δε μη παρίδης με μηδέ απόρριψης με από του Προσώπου Σου δια την θρασύτητα μου καί την παρρησίαν μου, αλλά τη δυνάμει της αγάπης Σου όδήγησόν με κατά τα διαβήματα Σου δός μοι αγαπάν σε ως Σύ ένετείλω ήμϊν, εξ όλης της καρδίας μου, εξ όλης της διανοίας μου, εξ όλης της ισχύος μου, δι' όλου του είναι μου.



"Οτι Σύ ει Μόνος Σκεπαστής Αγιος καί Παντοδύναμος Υπερασπιστής της ζωής μου, καί Σοί προσφέρω την δοξολογίαν καί την προσευχήν μου. Αμήν.


Χάρισαί μοι, Κύριε, του γνώναι τήν άλήθειάν Σου προ του άπελθείν με εκ της ζωής ταύτης. Παράτεινον τάς ημέρας μου, έως αν προσφέρω Σοι μετάνοιαν άληθινήν. Μη άναγάγης με εν ήμίσει ήμερων μου, καί όταν εύδοκήσης θεϊναι πέρας τη ζωή μου, προγνώρισόν μοι τον θάνατον μου, ίνα ή ψυχή μου έτοιμασθή προς συνάντησίν Σου.


Εν εκείνη τη ήμερα, τη μεγάλη καί ιερά δι'έμέ, γενού μετ' έμοϋ Κύριε,, καί άπόδος μοι την άγαλλίασιν του Σωτηρίου Σου. Καθάρισόν με από παντός αμαρτήματος φανερού ή κρύφιου, από πάσης ανομίας κεκρυμμένης εν έμοί, καί άξίωσόν με προσφέρειν Σοι καλήν άπολογίαν ενώπιον του φοβερού βήματός Σου.Αμήν