ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΟΦΡΩΝΙΟΥ

Βασιλεϋ άναρχε, ό ων προ πάντων των αιώνων, Πλαστουργέ μου, ό εκ του μη όντος εις την ζωήν ταύτην παραγαγών τα σύμπαντα, εύλόγησον την ήμέραν ταύτην, ην έδωκάς μοι δια την άνεξιχνίαστόν Σου αγαθότητα, καί τη δυνάμει της ευλογίας Σου ίκάνωσόν με έπιτελέσαι πάν έργον καί πάντα λόγον εν τη αρχομένη ύπ'έμοϋ ήμερα ταύτη, δια Σέ, προς δόξαν Σου, εν τω φόβω Σου, κατά το θέλημα Σου, εν πνεύματι σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, πραότητος, ειρήνης, ανδρείας, σοφίας, εν προσευχή καί έπιγνώσει της πανταχού Σου παρουσίας,

Ναί, Κύριε, κατά το άμετρόν Σου έλεος, όδήγησόν με δια του Αγίου Σου Πνεύματος είς πάν έργον καί πάντα λόγον αγαθόν, καί δός μοι διελθεϊν άπροσκόπτως ενώπιον Σου, την όδόν της ζωής μου καί κατά την δικαιοσύνην Σου, ην έφανερωσας ,ήμϊν, ίνα μη προστεθή μοι ουδεμία ανομία.



Κύριε, ό Μέγας εν έλέει, φείσαί μου του άπολλυμένου είς το κακόν, καί μη απόκρυψης το πρόσωπον Σου άπ' έμοϋ. Καί όταν ή διεφθαρμένη μου θέλησις οδήγηση με προς αλλάς οδούς, καί τότε, ό Σωτήρ μου, μη έγκαταλίπης με, αλλά βιαίως έπανάγαγέ με είς την άγίαν Σου όδόν.


Οτι Σύ, καρδιογνώστα αγαθέ, γινώσκεις πάσαν την πενίαν καί την άφροσύνην μου, την τυφλότητα καί την άχρειότητά μου, άλλά καί αϊ θλίψεις της καρδίας μου καί οί στεναγμοί της ψυχής μου ενώπιον Σου εισί. Διό καί δέομαι Σου: Εισάκουσαν μου εν τη θλίψει μου καί έμπλησόν με άνωθεν της δυνάμεως Σου, ανάστησαν με τον παραλελυμένον τη αμαρτία, ελευθέρωσαν με τον δουλωθέντα τοις πάθεσιν, ίασαί με από παντός τραύματος εν έμοί κεκρυμμένου, καθάρισόν με από πάσης κηλϊδος σαρκός καί πνεύματος, συγκράτησαν με από πάσης εσωτερικής καί εξωτερικής κινήσεως μη εύαρέστου ενώπιον Σου αλλά καί επιβλαβούς δια τον πλησίον μου.



Δέομαι Σου: Νομοθέτησόν με εν τοις τρίβοις των εντολών Σου καί μέχρις εσχάτης μου αναπνοής μη έπιτρέψης παρεκκλϊναι του φωτός των προσταγμάτων Σου, έως αν άποβώσι ταύτα ό μόνος νόμος όλης της υπάρξεως μου, πρόσκαιρου τε καί αιωνίου.


Ο Θεός, ό Θεός μου, περί πολλών καί μεγάλων δέομαι Σου εγώ, Σύ δε μη παρίδης με μηδέ απόρριψης με από του Προσώπου Σου δια την θρασύτητα μου καί την παρρησίαν μου, αλλά τη δυνάμει της αγάπης Σου όδήγησόν με κατά τα διαβήματα Σου δός μοι αγαπάν σε ως Σύ ένετείλω ήμϊν, εξ όλης της καρδίας μου, εξ όλης της διανοίας μου, εξ όλης της ισχύος μου, δι' όλου του είναι μου.



"Οτι Σύ ει Μόνος Σκεπαστής Αγιος καί Παντοδύναμος Υπερασπιστής της ζωής μου, καί Σοί προσφέρω την δοξολογίαν καί την προσευχήν μου. Αμήν.


Χάρισαί μοι, Κύριε, του γνώναι τήν άλήθειάν Σου προ του άπελθείν με εκ της ζωής ταύτης. Παράτεινον τάς ημέρας μου, έως αν προσφέρω Σοι μετάνοιαν άληθινήν. Μη άναγάγης με εν ήμίσει ήμερων μου, καί όταν εύδοκήσης θεϊναι πέρας τη ζωή μου, προγνώρισόν μοι τον θάνατον μου, ίνα ή ψυχή μου έτοιμασθή προς συνάντησίν Σου.


Εν εκείνη τη ήμερα, τη μεγάλη καί ιερά δι'έμέ, γενού μετ' έμοϋ Κύριε,, καί άπόδος μοι την άγαλλίασιν του Σωτηρίου Σου. Καθάρισόν με από παντός αμαρτήματος φανερού ή κρύφιου, από πάσης ανομίας κεκρυμμένης εν έμοί, καί άξίωσόν με προσφέρειν Σοι καλήν άπολογίαν ενώπιον του φοβερού βήματός Σου.Αμήν