Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Οι Άγιοι 11 Νεομάρτυρες της μονής Ζιλάντωβ του Καζάν(+28 Αυγούστου 1918)


 Στά προάστια του Καζάν βρίσκεται το μοναστήρι Ζιλά­ντωφ, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. 
Ιδρύθηκε το 1552 από τον Ίβάν τον Τρομερό. Ηγούμενος ήταν ό αρχιμαν­δρίτης Σέργιος, άνθρωπος ενάρετος καί μορφωμένος. Γεν­νήθηκε στίς 11 Μαίου 1863 στην πόλη Γκάτσινα. Το κοσμι­κό του όνομα ήταν Ιωάννης Ζάιτσεφ. Τέλειωσε το Πανεπι­στήμιο στην ϊδια πόλη, αλλά μέσα του φλεγόταν από την ε­πιθυμία να αφιερωθεί στον Θεό. "Ετσι το 1891 προσήλθε στο μοναστήρι του Αγίου Νείλου της επαρχίας Ντβέρ. Ως δό­κιμος μοναχός είχε μεταξύ των άλλων καί το διακόνημα του βοηθού διδασκάλου της μονής. Στίς 25 Σεπτεμβρίου 1893 έκάρη μοναχός καί πήρε το όνομα Σέργιος. Το 1894 χειροτο­νήθηκε ιεροδιάκονος καί το 1896 ιερέας. Στίς 11 Μαΐου 1905 ανέλαβε την ήγουμενία της μονής, αλλά μόνο για ενάμιση χρό­νο. Την 1η Σεπτεμβρίου 1906 έγινε ηγούμενος στη μονή Αγίου Μακαρίου στην πόλη Σιγιάρσκ καί τέλος στίς 7 Ιανουαρίου 1907 στη μονή Ζιλάντωφ.

 "Οταν πήγε στο μοναστήρι αυτό, είδε ότι ή κατάσταση δεν ήταν καθόλου καλή, ούτε από πνευματικής, αλλά ούτε καί από υλικής απόψεως. Οί μοναχοί ήταν λίγοι καί δεν μπορού­σαν να ανταποκριθούν στίς ανάγκες του μοναστηρίου. Ζήτη­σε λοιπόν να στείλουν κάποιους μοναχούς από τίς γειτονι­κές μονές του Αγίου Μακαρίου καί Αρχαγγέλου Μιχαήλ.Παράλληλα έκανε μεγάλες προσπάθειες για την κτιριακή α­ποκατάσταση του μοναστηρίου. 
"Ετσι σε λίγο διάστημα το μο­ναστήρι κτιριακά άλλαξε μορφή. Το βάρος όμως έπεσε στην εσωτερική ζωή. Με τίς δικές του άοκνες προσπάθειες ή αδελ­φότητα ζοϋσε κατά το πρότυπο των αυστηρών κοινοβίων. 
Ό ίδιος ό αρχιμανδρίτης Σέργιος ήταν υπόδειγμα αρετής, αυστη­ρής πνευματικής ζωής καί προσευχής, όχι μόνο στους υποτα­κτικούς του αλλά καί στους πιστούς της περιοχής. Γι'αυτό όλοι, κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί τον υπεραγαπούσαν. Μεταξύ των άλλων αρετών του διακρινόταν καί για την ειρηνοποιό του διάθεση. "Ο ,τι προβλήματα ή προστριβές παρουσιάζονταν σε άλλες μονές ή ενορίες, τον καλούσαν για να βοηθήσει. Καί είχε πάντα τον τρόπο, με πολλή διάκριση, νά δίνει λύσεις, να συμφιλιώνει καί να φέρνει την ειρήνη καί την ομόνοια.

 Το μοναστήρι είχε καί δικό του εκκλησιαστικό σχολείο. Στεγαζόταν σε ένα ξύλινο κτίριο δίπλα στο μοναστήρι καί φοιτούσαν 40 μαθητές εθνικότητας Τσουβασί. Το σχολείο Ιδρύθηκε στίς 17 Σεπτεμβρίου 1909 με ενέργειες του αρχιμαν­δρίτη Σέργιου. Στίς αρχές του 1918 στο μοναστήρι ζούσαν 12 μοναχοί καί 15 δόκιμοι. Ή Όκτωβριανή επανάσταση άλ­λαξε ριζικά την εκκλησιαστική κατάσταση καί βέβαια τη ζωή του μοναστηρίου. Ή περιουσία του κατασχέθηκε. Το χειρό­τερο όμως ήταν πώς ο! μπολσεβίκοι επιστράτευσαν με τη βία τους νεότερους δόκιμους καί μοναχούς. "Ετσι τον Σεπτέμ-βριο του 1918 είχαν απομείνει μόνον 7 μοναχοί καί 4 δόκι­μοι.

 Τον Αύγουστο του 1918 τα τσεχικά στρατεύματα πού υ­ποστήριζαν τους «λευκούς» πολιόρκησαν το Καζάν. Επει­δή το μοναστήρι του Ζιλάντωφ βρισκόταν σε λόφο, στο πιο ψηλό σημείο της περιοχής, οί Τσέχοι εγκατέστησαν εκεί δύο κανόνια καί σφυροκοπούσαν τίς θέσεις των «κόκκινων». Ή ζωή στο μοναστήρι έγινε δύσκολη λόγω της στρατηγικής ση­μασίας του. "Οταν στίς 11 Αυγούστου κατελήφθη ή πόλη από τους Τσέχους, ό αρχιμανδρίτης Σέργιος ζήτησε από την εκ­κλησιαστική αρχή την αδεία να μεταστεγαστούν προσωρινά σε κάποιο άλλο μέρος. Ή εκκλησιαστική αρχή δέχθηκε.

 Στίς 10 Σεπτεμβρίου τα στρατεύματα των Τσέχων αναγκά­στηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη. Μαζί έφυγαν καί 60.000 κάτοικοι, πολλοί κληρικοί, ό ηλικιωμένος Μητροπολίτης Ιά­κωβος, ό επίσκοπος Μπόρις κ.λπ. Ήταν βέβαιοι πώς οι «κόκ­κινοι», άνακαταλαμβάνοντας την πόλη, θα προέβαιναν σε μα­ζικές σφαγές. "Ομως κανείς από τους μοναχούς των γύρω μο­ναστηριών δεν θέλησε να φύγει. "Ολοι παρέμειναν στα μο­ναστήρια τους αποφασισμένοι να μαρτυρήσουν για την πίστη του Χριστού.

Οί μοναχοί του Ζιλάντωφ, όταν έφυγαν οι Τσέχοι, απο­φάσισαν να γυρίσουν στο μοναστήρι τους, παρά τον κίνδυ­νο πού διέτρεχαν. Το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου στα κανό­νια παρέμεινε μόνον ένας μαχητής. Ήταν ένας αξιωματικός, γιος του καθηγητή Μιχαήλ Ντόκελ, ό όποιος πολεμούσε μό­νος αυτός τα στρατεύματα των μπολσεβίκων, εμποδίζοντας την προέλαση τους. Μετά από λίγες ώρες ό ηρωικός μαχη­τής σκοτώθηκε. Οί μπολσεβίκοι κατέλαβαν την περιοχή καί όταν διαπίστωσαν πώς μόνον ένας άνθρωπος ήταν ό «εχθρός» πού εϊχε προκαλέσει τόσες φθορές, θύμωσαν καί αποφάσι­σαν να εκδικηθούν.

 Μπήκαν στο μοναστήρι καί άρχισαν να καταστρέφουν ο,τι έβρισκαν. Παράλληλα έκαναν έρευνες σ' όλους τους χώρους του μοναστηρίου, μήπως ανακαλύψουν κάποιους στρατιώτες του αντίπαλου στρατοπέδου. Επειδή δεν βρήκαν κανέναν, αποφάσισαν να εκδικηθούν τους μονα­χούς, θεωρώντας ότι αυτοί υποστήριζαν τους «άντεπαναστάτες».
 Εκείνη την ώρα οι μοναχοί είχαν τελειώσει τη Θεία Λει­τουργία καί έτρωγαν στην τράπεζα του μοναστηριού. Ήταν (με το παλαιό ημερολόγιο) ή γιορτή του οσίου Μωυσή του Αιθίοπα καί ό αναγνώστης διάβαζε το βίο του από τον Συναξαριστή. Ό άγιος Μωυσής ήταν λήσταρχος. Μετανόησε, βα­φτίστηκε καί έγινε μοναχός. Με τη χάρη του Θεοΰ κι έπειτα από σκληρούς ασκητικούς αγώνες ανέβηκε σε ΰψη πνευμα­τικά καί έγινε πνευματικός πατέρας πλήθους μοναχών. Το 400 μ.Χ. περίπου γνώρισε μαρτυρικό θάνατο μαζί με έξι μα­θητές του, από βαρβάρους πού κατέλαβαν καί κατέστρεψαν τη σκήτη τους.

 Την ώρα πού ό αναγνώστης στο μοναστήρι του Ζιλάντωφ διάβαζε το μαρτυρικό τέλος του οσίου Μωυσή (προετοιμά­ζοντας τους μοναχούς), κάποιοι σύγχρονοι βάρβαροι εισέ­βαλαν στην τράπεζα κι έβγαλαν τους μοναχούς έξω. Τους έ­συραν με φωνές καί βρισιές ως την πύλη του μοναστηρίου καί τους έστησαν στη σειρά. Τους ανακοίνωσαν ότι καταδικάζο­νται στην εσχάτη των ποινών. Γρήγορα γρήγορα άρχισαν να τους πυροβολούν. Οί μοναχοί έψαλλαν όλοι μαζί. Οι σφαίρες διέκοψαν τον ύμνο.Οι νεομάρτυρες έφυγαν για να τον συνε­χίσουν στο επουράνιο θυσιαστήριο. Τα σώματα τους στοιβά­χτηκαν στην αυλή του μοναστηριού.

Η Μονή Ζιλαντωβ σήμερα

 Οί. μπολσεβίκοι έφυγαν ευχαριστημένοι από το «κατόρ­θωμα τους». Μετά από λίγο, μέσα από τα πτώματα των α­δελφών μοναχών, ξεπρόβαλε ένας ηλικιωμένος ιερομόναχος, ό π. Ιωσήφ. Ήταν όλος πλημμυρισμένος από το αίμα καί με κομμάτια από τα μυαλά των φονευθέντων αδελφών του. Δια­πίστωσε πώς μόνον αυτόν, ως εκ θαύματος, δεν τον άγγιξε καμία σφαίρα. Δίνοντας κουράγιο στον εαυτό του κοίταξε έ­ναν έναν τους μοναχούς. "Οταν είδε πώς όλοι ήταν νεκροί, πή­γε με τα πόδια καί με πολλές προφυλάξεις στο Καζάν. Κατευ­θύνθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου καί ζήτησε βοήθεια από τον ηγούμενο, αρχιμανδρίτη Έφραίμ.

"Οπως σημειώσαμε, δεν υπήρχε στην πόλη αρχιερέας καί τη διοίκηση της επαρχίας είχε αναλάβει προσωρινά ό τρια­ντάχρονος ηγούμενος της μονής Μεταμορφώσεως Σωτηρος αρ­χιμανδρίτης Ίωάσαφ. Σάν έμαθε για την τραγωδία του Ζιλάντωφ, μαζί με άλλους ιερεΐς καί λαϊκούς πήγαν στο μονα­στήρι, έψαλαν τη νεκρώσιμη ακολουθία καί έθαψαν τους νεομάρτυρες πατέρες.

 Ό Ιερομόναχος Ιωσήφ έζησε έναν ακόμη χρόνο στο μο­ναστήρι του Αγίου Ιωάννου καί κοιμήθηκε εκεί. Μέχρι την κοίμηση του διηγεϊτο συνεχώς για τις τελευταίες στιγμές καί το μαρτυρικό θάνατο των συμμοναστών του. Είχε χάσει την ακοή του από τη στιγμή των πυροβολισμών. Πάντοτε έλεγε: «Έχω την αίσθηση ότι είμαι ακόμη μουσκεμένος με το αίμα των αδελφών μου μοναχών. Το αίμα τους έπεσε στο πρόσωπο μου, σ' όλο το σώμα μου κι έτσι ματωμένος ήρθα στην πόλη, στο μοναστήρι του Άγιου Ιωάννου...». Ό γέροντας Ιωσήφ συνεχώς μνημόνευε στίς θειες Λειτουργίες τους μάρτυρες συμμοναστές του καί παρακαλούσε όλους τους πι­στούς πού έρχονταν στο μοναστήρι να μνημονεύουν κι αυ­τοί τον αρχιμανδρίτη Σέργιο καί την ευλογημένη συνοδεία του. Μετά την κοίμηση του οι πατέρες της μονής του Αγίου Ιωάννου συνέχισαν τίς θείες Λειτουργίες υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους.

 Έτσι σήμερα γνωρίζουμε τους νεομάρτυρες του Ζιλάντωφ χάρη στον ταπεινό γέροντα Ιωσήφ, τον όποιο ό Θεός επέτρε­ψε να ζήσει, για να διασώσει σε όλα τα μέλη της Όρθόδοξης Εκκλησίας το μαρτυρικό τέλος τους.
Τα ονόματα τους ήταν: Αρχιμανδρίτης Σέργιος,οί Ιερο­μόναχοι Λαυρέντιος, Ιωσήφ, Σεραφείμ, ό ιεροδιάκονος Θεο­δόσιος, οί μοναχοί Λεόντιος, Στέφανος, οί δόκιμοι Γεώργιος Τιμοφέεφ, Στέργιος Ντάλιν, Ιωάννης Σαρέτεντσκι, Ίλαρίων Πραβντίν.Η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία τους αγιοκατέταξε τον Αύγουστο του 2000
Πηγή-''Ρώσοι Νεομάρτυρες και ομολογητές''Αρχιμ.Νεκτ.Αντωνόπουλου/rusfront

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου