Εαν χάσουμε την ορθοδοξία θα χάσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας(Γ.Θεοτοκάς)

«Από τα πρώτα μου νιάτα με κυριεύει συχνά αύτη ή εμμονή ιδέα πώς, αν κλονίζεται ό τόπος μου, αν κινδυνεύει όλος αυτός ό κόσμος ό πνευματικός, ηθικός, συ­ναισθηματικός, γλωσσικός, πού λέγεται Ελληνι­σμός, εγώ εϊμαι υπεύθυνος, πού δεν αγωνίζομαι να τον σώσω. Πασχίζω τότε να κάμω κάτι.Ολη μου τη ζωή, νομίζω, θα προσπαθώ. Φυσικά, δεν γελιοϋμαι για τη σημασία πού μπορούνε να έχουν οι προσπάθειες μου. Ξέρω καλά τα όριά τους. Μα συλλογίζομαι πώς ή αδιάκοπη παρουσία κά­μποσων ανθρώπων πού έχουν τούτη τη λόξα της ευθύνης για τον τόπο, τη γλώσσα, τους νέους, ανθρώπων πού δεν διαλαλούν τη διάθεση τους σαν πατριδοκάπηλοι,μα δουλεύουν μοναχικά καί επίμονα, στερεώνοντας ολοένα ορισμένα κοτρώνια, ορισμένους ακρογωνιαίους λίθους της ελλη­νικής διάρκειας,ή ύπαρξη αυτής της αθόρυβης Φιλικής Εταιρείας είναι ϊσως ή καλύτερη εγγύη­ση για κάποια μελλούμενα...».

«Μες στην Ευρώπη έχουμε την ιδιοτυπία μας καί τίς πνευματικές μας παραδόσεις, πού δίνουν αξία καί βάθος στην εθνική μας ύπαρξη. Οι πα­ραδόσεις αυτές είναι ή κλασική ελληνική παιδεία,το φιλελεύθερο καί δημοκρατικό πνεύμα του Εικοσιένα, ή Όρθοδοξία...

Ή Όρθοδοξία, ως ή γνησιότερη καί θερμό­τερη έκφραση του χριστιανικού πνεύματος, συνυ­φάνθηκε τόσο πολύ με τη γλώσσα μας, με την κλασική παιδεία μας καί με όλη την εθνική μας πορεία, ώστε, αν τη χάναμε ποτέ, θα χάναμε τον ϊδιο τον εαυτό μας...».