«Χαίρε δένδρον αγλαόκαρπον εξ'ου τρέφονται πιστοί...»

Γνωρίζουμε όλοι ότι κάθε άγιος τον όποιο εορτάζου­με ή ένα θρησκευτικό γεγονός, αποτελεί για μας μία α­φορμή να προσδώσουμε την ανήκουσα δόξα πρωτίστως εις τον Θεόν και εν συνεχεία στον έορταζόμενο άγιο αλλά ακόμη να ωφεληθούμε από το παράδειγμα, την ζωή και την δράση των αγίων μας.

Ή Ύπεραγία Θεοτόκος χαρακτηρίζεται από τον υ­μνογράφο,στον οίκο του Ακάθιστου ύμνου με πάρα πολ­λά κοσμητικά επίθετα.Ένα άπ' αυτά είναι το «Χαΐρε αγία αγίων μείζων», δηλαδή, προσφέρουμε τον χαιρετι­σμό στην Παναγία μας, ή όποια είναι ή πρώτη μεταξύ των άγιων και ή μεγαλύτερα άπ' όλους τους άγιους.

Στήν φράση την οποία είπα λίγο πρίν, χαρακτηρίζε­ται ως δέντρο καρποφόρο ή Παναγία μας, πού έχει πλή­θος καρπών πνευματικών, από τους όποιους έμείς μπο­ρούμε να λάβουμε και τους οποίους καρπούς απέκτησε ή Παναγία μας σε άριστο βαθμό κατ' άνθρωπο. Όσο ήταν δυνατόν ό άνθρωπος να αποκτήσει το ποσόν και την έκταση των αρετών. Ή Παναγία μας έγινε δοχείο του Υιού καί Λόγου του Θεού κι έφερε στον κόσμο τον Λυ­τρωτή. Επομένως έχομε πλήθος αρετών πού παρουσιάζει ή Παναγία μας.

Καί πάνω στο άγλαόκαρπο αυτό δένδρο έχομε πρώτη και βασική αρετή, την αρετή της ταπεινοφροσύνης. Δεν μπορεί, αγαπητοί μου, κανείς ποτέ να αποκτήσει οποια­δήποτε άλλη αρετή καί να επιτύχει στον αγώνα του σ' αυτή τη ζωή, εάν δεν έχει τοποθετήσει σαν θεμέλιο την ταπεινοφροσύνη, ή όποια θεωρείται από τους δήθεν προοδευτικούς καί «προοδευμένους» ανθρώπους σαν άμαρτία, και σαν ανοησία, κάτι το κατώτερο και απόβλητο γι' αυτούς.

Ή ταπεινοφροσύνη, είναι ή αρετή εκείνη, ή όποια απαιτεί την μεγαλύτερη δύναμη για να την αποκτήσει ό άνθρωπος. Το μόνο εύκολο εϊναι να εκφράσει κανείς τον εγωισμό του, να αντιδράσει εγωιστικά, να επιτεθεί, να κάνει τα πάντα. Το δύσκολο όμως είναι το να μπορεί ό άνθρωπος να συγκρατήσει τον εαυτό του, να ταπεινωθεί, να αναγνωρίσει την πραγματική ψυχική του κατάσταση, να ζητήσει το έλεος του Θεοϋ. Αυτό απαιτεί δύναμη, την όποια προσφέρει μόνο ό Θεός.

Ή Ύπεραγία Θεοτόκος απέκτησε και αυτήν την α­ρετή της αυτογνωσίας και ταπεινοφροσύνης στον άριστο κατ' άνθρωπον βαθμό, Γι' αυτό, λέει εκείνον τον ωραίούμνο: «Μεγαλύνει ή ψυχή μου τον Κύριον και ήγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω θεώ τω σωτήρι μου, ότι έπέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αύτού».                   

Ό Θεός δέχθηκε να εισέλθει στην Ύπεραγία Θεο­τόκο, διότι ήταν ταπεινή, είχε την αρετή της ταπεινοφρο­σύνης, αλλά κι άλλες αρετές, την αρετή της αγάπης, την αρετή της ευσπλαχνίας. Ποιος προστρέχει στην Παναγία μας και δεν παίρνει το δώρο, το όποιο ζητάει με πίστη πολλή και πολλές φορές, οι νέοι άνθρωποι, οί όποιοι έχουν περισσότερα προβλήματα και οί όποιοι πολλές φο­ρές δεν μπορούν να τύχουν της κατάλληλης αντιμετωπί­σεως από εμάς τους μεγάλους στην ηλικία; Τρέχουν λοι­πόν στην Παναγία μας: Παναγία μου, βοήθησε με σε παρακαλώ σ' αυτό το θέμα, βοήθησε με στο δεύτερο, στο τρίτο, στο τέταρτο.

Ή Παναγία μας προστρέχει και σε διάφορες παθή­σεις, οί όποιες παρουσιάζονται, εϊτε σωματικές,είτε ψυ­χικές,είτε πνευματικές,είτε σε προβλήματα ατομικά, οι­κογενειακά, κοινωνικά, παγκόσμια, προστρέχει ή Πανα­γία μας εις βοήθειαν, γιατί; Έχει παρρησία ενώπιον του Υιού και Λόγου του Θεού.

'Ετσι ή Παναγία μας είναι, το «άγλαόκαρπον δέντρον εξ ου τρέφονται πιστοί». Πραγματικά, άπ' αυτό το άγλαόκαρπο δέντρο τρέφονται οί πιστοί, γιατί αν πει κανείς ότι ό Ιησούς Χριστός είχε αυτές κι εκείνες τις αρετές κι έκανε θαύματα, κ.λ.π., αμέσως ακούμε την δι­καιολογία: Ό Χριστός είναι Θεός, εγώ δεν είμαι Θεός.

Ή Παναγία μας δεν είναι Θεός, είναι όμως ό γνή­σιος και ό πιο βασικός εκπρόσωπος του ανθρωπίνου γέ­νους, δίπλα στον θρόνο του Θεού. 'Ανθρωπος και ή Πανάγια μας, με τις ίδιες σάρκες,τα ίδια οστά, με την ψυχή την ανθρώπινη. Εκείνο ομως πού την χαρίτωσε ήταν ή βαθειά σύνδεση με τον Θεό, ή συνεχής καί όλόθερμη προσευχή, ή συνεχής εμβάθυνση στην μελέτη της Άγιας Γραφής. Ή ταπείνωση, ή αγάπη, όλα αυτά αποτε­λούν μερικούς από τους πάμπολλους καρπούς πού παρου­σιάζει το άγλαόκαρπο δέντρο της Παναγίας μας. Άλλα είναι άγλαόκαρπο δέντρο και για έναν άλλο λόγο, διότι έφερε στον παρόντα κόσμο τον Υίόν καί Λόγον του Θεού ως Θεάνθρωπο και Λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους.

Με βαθιά συγκίνηση αγάπη καί πίστη απευθυνόμε­νοι στην Ύπεραγία Θεοτόκο ας την υμνήσουμε λέγοντες: «Χαίρε δένδρον άγλαόκαρπον έξ' ου τρέφονται πιστοί».

πρωτ.Θωμά Παπαδόπουλου «Ο Λόγος του Θεού-Ομιλίες στους Χαιρετισμούς της Παναγίας»