Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς
πως κελαηδούσες πρώτα
για πως μπορώ να κελαηδώ
με κόψαν τα φτερούδια μου
με πήραν τη λαλιά μου
μας πήρανε βρε αμάν την πόλη μας
και την Αγιά Σοφιά μας
κλαίγει πικράν η Παναγιά.
(Θρήνος για την Άλωση της Πόλης)
29η Μαϊου Η χιλιόχρονη ρωμαίικη αυτοκρατορία καταλύεται . Σαν πέφτει τελειωτικά η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, ο πόνος κι ο καημός γίνεται μεγάλος. Κι γίνεται τραγούδι ο πόνος και θρήνος ο καημός. H λαϊκή μούσα θρηνεί για την άλωση της Πόλης: “Πάψετε το Χερουβικό, κι ας χαμηλώσουν τ’ Άγια γιατί είναι θέλημα Θεού, η Πόλη να τουρκέψη”. “Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες”. Κι αν η άλωση ήταν γεγονός, η ελπίδα έμεινε...το γενναίο φρόνημα του έθνους με αισιοδοξία δηλώνει: “Σώπασε, κυρά Δέσποινα, μην κλαις και μη δακρύζης, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου