(Ο Χριστός με το γλυκό και με το αυστηρό βλέμμα στην ίδια εικόνα)
Τις τελευταίες ημέρες είμαστε ανάμεσα στην «έκπληξη» και το «συγκλονισμό» της προοδευτικούρας και στην απειλή του Μητροπολίτη Πειραιώς για αφορισμό, σαν να είναι το υπερόπλο εναντίον όσων επιβουλεύονται την ορθόδοξη πίστη. Νομίζω ότι όλοι δικαιούμαστε τουλάχιστον ένα σχόλιο….
α) Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει άποψη και θέση επί του πολιτικού γάμου και του συμφώνου συμβίωσης. Δικαιούται να έχει άποψη και δικαιούται να την προβάλει δημόσια. Και το έχει κάνει και στο παρελθόν. Όσοι (…και καλά….) εκπλήσσονται, είναι τουλάχιστον υποκριτές. Έχει επίσης άποψη και για την ομοφυλοφιλία, ως παρά φύσιν επιλογή. Οι απόψεις αυτές πηγάζουν από τα ιερά κείμενα που εκφράζουν τη διδασκαλία της. Εάν τώρα αρέσουν οι θέσεις αυτές ή όχι, είναι άλλο ζήτημα. Ότι κάποιος έχει δικαίωμα να μη συμφωνεί, είναι αυτονόητο. Αλλά το να συγκλονίζεται και να απαιτεί την αλλαγή τους, είναι τουλάχιστον άκυρο. Και μυωπικό, εάν δεν απαιτεί το ίδιο και από την εβραϊκή και μουσουλμανική κοινότητα της χώρας.
β) Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν εκπροσωπείται από τις προσωπικές απόψεις ενός Μητροπολίτη. Ευτυχώς, στην παράδοση της καθ’ ημάς Ανατολής δεν έχουμε αντιπροσώπους και εκπροσώπους του Θεού. Ή τουλάχιστον δεν δικαιώνονται θεολογικά όσοι θέλουν να παραστήσουν έτσι τον εαυτό τους. Όταν λοιπόν εύκολα και ανέξοδα συγχέουμε το όνομα «Εκκλησία» με το τι δηλώνει ένας Μητροπολίτης, πονηριά ή αφέλεια υπάρχει στο παρασκήνιο.
γ) Ο όρος αφορισμός δεν έχει ενεργητική σημασία («σε αφορίζω»), αλλά παθητική («εγώ αφορίζομαι – αποκόπτω τον εαυτό μου από την πίστη και ζωή της Εκκλησίας»). Τη δεύτερη και σωστή σημασία θα έπρεπε πρώτοι να προβάλουν οι ιεράρχες στα πλαίσια της φιλάνθρωπης ποιμαντικής τους για τη σωτηρία των ανθρώπων. Και όχι την πρώτη ως εξουσιαστές και ιεροεξεταστές σαν να ορίζουν την ιδιοκτησία τους. Εάν έπρεπε να πιάσουμε το γράμμα όλων των κανόνων και να μοιράζουμε αφορισμούς με ενεργητική σημασία, είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ελάχιστοι θα γλίτωναν – αμφιβάλλω εάν στους ελάχιστους θα ήταν όλοι αυτοί που κραδαίνουν το δάχτυλο της ηθικής και της τάξης. Πάντα στην Εκκλησία μετράει το έλεος και η αγάπη του Θεού και πάντα γίνεται διαχωρισμός της αμαρτίας από τον αμαρτωλό. Γι’ αυτό η Εκκλησία είναι πνευματικό θεραπευτήριο για όλα τα μέλη της με μόνο ιατρό τον Ιησού Χριστό. Μάλλον, αυτό χαλάει τη σούπα μερικών «εξολοθρευτών» και «σωτήρων»…
δ) Μήπως η έκπληξη και ο συγκλονισμός βουλευτών για τον «αφορισμό» μεταφράζεται ως απώλεια της δύναμής τους σε ψήφους; Μήπως αυτό μετράει περισσότερο από την αμφισβήτηση για το εάν είναι συνειδητά και πιστά μέλη της Εκκλησίας; Μήπως με αυτή τη λογική χρησιμοποιείται επικοινωνιακά και από τον εκτοξευτή της απειλής;
ε) Το επιχείρημα ότι αρκετοί κληρικοί (εικασίες, άκουσα, είδα, ξέρω κάνα δυο, κ.λ.π.) είναι ομοφυλόφιλοι, άρα η Εκκλησία πρέπει να αλλάξει τη στάση της είναι τουλάχιστον γελοίο. Κατ’ αρχήν, είναι ανήθικη και φασιστική η επίκλησή του από όσους είναι υπέρμαχοι του ελεύθερου σεξουαλικού προσδιορισμού χωρίς στιγματισμό. Όλοι είναι ελεύθεροι εκτός από τους κληρικούς; Και γιατί τους στιγματίζετε με το να τους αναφέρετε; Ίσα ίσα, κάποιος θα μπορούσε να δει και ένα είδος προσωπικού αγώνα στο ότι, παρά την επιλογή τους, εκφράζουν τη συμφωνία τους με τη θέση της Εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Ή τουλάχιστον δεν την πολεμούν. Δηλαδή, με το επιχείρημα ότι κάποιοι κληρικοί καπνίζουν, πρέπει η Εκκλησία να διακηρύξει στα μήκη και στα πλάτη της χώρας ότι το τσιγάρο είναι μια ειδική ευλογία του Θεού που μόλις πρόσφατα ανακαλύψαμε;
στ) Όλοι εσείς οι upgraded δημοκράτες και ανεκτικοί που επιτίθεστε κατά πάντων, όταν έχουν επιφυλάξεις, ερωτήματα ή διαφωνίες σχετικά με το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια…. Όλοι εσείς που η δεύτερη κουβέντα σας είναι η ταμπέλα του ομοφοβικού σε όποιον διαφωνεί μαζί σας, καλό θα ήταν να προσέξετε μήπως κάνετε μια ωραία εισαγωγή στο νέο σύνδρομο του ετεροφοβικού.
Με το θάρρος της επώνυμης γνώμης….. Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Το κείμενο είναι αρκετά καλο, μόνο που αδικεί σε ορισμένα σημεία τον Επίσκοπο που φωτογραφίζει, για πράξεις "ιεροεξεταστικές" και "συγκεντρωτικές". Καλόν είναι να μελετηθεί εις βάθος η εκκλησιαστική ιστορία, διότι υπάρχει έλλειμα γνώσεως για το τι εστι αφορισμός, και γιατί εν πάσει περιπτώσει περιλαμβάνεται στο Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ισοπεδωτικά "αφορίσουμε" αυτόν τον ένα που απειλεί με αφορισμούς τους βουλευτές της επαρχίας του, τότε τοποθετούμαστε και εμείς ιεροεξεταστικά απέναντί του.
Ο αρθρογράφος θα είχε χίλια δίκια επ' αυτού, εαν η Εκκλησία έδειχνε τη στοιχειώδη αντίδραση σε τόσο αντίχριστα νομοσχέδια. Τουναντίον, η ιεραρχία -όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά είναι κοινή διαπίστωση- βρίσκεται σε αφασία τέτοια, που δεν δικαιολογείται από καμμία ποιμαντική τακτική.
Τα πράγματα εν ολίγοις έχουν φθάσει σε ένα σημείο οριακό, και όπως στην ιατρική ο βαριά ασθενής χρειάζεται να υποβληθεί σε ένα ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ηλεκτροσοκ, έτσι συμβαίνει εν προκειμένω και με την περίπτωση των ασθενούντων πνευματικά ανθρώπων.
Επιτέλους κάποιοι πρέπει να πάρουν το μήνυμα πως η Εκκλησία δεν είναι "μπάτε σκύλοι αλέστε".
Τέλος, θα επιθυμούσα να θέσω λίγα ερωτήματα στον αρθρογράφο, επιστημονικά-θεολογικά διατυπωμένα:
-Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκπροσωπούνταν στη Φερράρα-Φλωρεντία από τον έναν ή τους πολλούς;
-Πότε η Εκκλησία εξέφραζε την ποιμαντική της αγάπη προς τους αιρετικούς, πρίν την κατάργηση των αναθεμάτων, που θεσπίστηκαν από τους Πατέρες και επικυρώθηκαν από την ομοφωνία τους, ή μετά την κατάργησή τους, που αποφασίστηκε από τον τότε Αρχιεπίσκοπο;
-Μήπως ο συγκεκριμένος Αρχιεπίσκοπος, σ' αυτή την περίπτωση, ενήργησε ως "αντιπρόσωπος ή εκπρόσωπος" του Θεού στη γη, και με ποιο δικαίωμα παρέκαμψε την χιλιόχρονη και πλέον Πατερική Παράδοση;
-Ακόμη κι αν αυτή η απειλή του αφορισμού χρησιμοποιείται επικοινωνιακά και από τον εκτοξευτή της, για να φοβίσει τους ανίερους πολιτικάντηδες της χώρας, εσείς αυτό το βρίσκετε κακό; Την αγωνία και τον πόνο αυτού του ιεράρχη δηλαδή, όχι μόνο δεν τη βλέπετε, αλλά την αποκαλείτε ως "εξουσιαστική-ιεροεξεταστική"; Από που και ως που;
-Με βάση την ανωτέρω λογική, όλοι οι λοιποί ιεράρχες που παρακολουθούν αφασικώ τω τρόπω τα τεκταινόμενα, το πράττουν από αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης; Αν θέλετε μπορούμε να κάνουμε ένα γκάλοπ επ' αυτού, θα ήταν πολύ χρήσιμο να δούμε τι λέει η πλειψηφία του κόσμου για τη σημερινή αφωνία των ιεραρχών.
Συγνώμη αν σας κούρασα, συνεχίστε την πολύ καλή δουλειά π. Γεώργιε, καλά Χριστούγεννα και καλή μετάνοια!
Ιωάννης-φοιτητής θεολογίας ΑΠΘ
Πω πω πω κάτι φωστήρες που βγάζει η θεολογική σχολή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι σκύλοι να μπουν και γάτες να μπουν και οι κότες να μπουν και τα μοσχάρια να μπουν και όλο το ζωικό βασίλειο να μπει στην Εκκλησία ,γιατί όπως πολύ καλά ΔΕΝ γνωρίζεις , η Εκκλησία αγκαλιάζει και αγιάζει όλη την κτίση .Ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους 8, 22: «οίδαμεν γάρ ότι πάσα ή κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει άχρι του νύν.» Υποφέρει λοιπόν όλη η δημιουργία – άρα και τα ζώα – μετά του πάσχοντος ανθρώπου.
Αυτά προς το παρόν για το τι είναι Εκκλησία
Η Εκκλησία είναι σε αφασία. Τι είναι πάλι αυτό? Που τα διαβάζεις όλα αυτά???
Μήπως μπερδεύεις το σιωπηλά ,μυστικά, με την αφωνία???
Γιατί ντε και καλά όλοι πρέπει να πάρουν θέση??Που αποσκοπεί αυτή η λογική να πάρουν και να πάρουν θέση σε κάθε τι που λέγεται και γράφετε ? Ας έχουμε και λίγο εμπιστοσύνη … ας εμπιστευτούμε και λίγο τον Θεό ,ας προσευχηθούμε περισσότερο, ας εμπιστευτούμε και λίγο το σιωπηλά και μυστικά??Άνθρωποι είναι και αυτοί και σφάλουν συχνά πυκνά..ΚΑΙ στην τελική γιατί να τα περιμένουμε όλα έτοιμα από τους άλλους .Εμείς στοματάκι δεν έχουμε, δικαιώματα δεν έχουμε????
Τα περί αναθεμάτων ,τα ιστορικά συγχωροχάρτια, τους αφορεσμούς και όλα αυτά ,τι νόημα έχει να τα επαναφέρεις και να τα συζητάς ????
Δόξα το Θεό που καταργηθήκαν τα αναθέματα και ας τα είχαν θεσπίσει οι Πατέρες.
Οι τοποθετήσεις του κ Παναγιώτη Ασημακοπουλου είναι πολύ καλές και εύστοχες. Έχει εντοπίσει το πρόβλημα στην ουσία του και δεν αερολογεί. Η αγωνία του και η αγάπη του για τον πλησίον είναι ξεκάθαρη στο κείμενο του και υπερασπίσετε τίμια και ξεκάθαρα τα πιστεύω του και την αγάπη του για την Εκκλησία .
Το τί είναι Εκκλησία, το ορίσαν ρητά οι Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες μέσα από τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, τους οποίους επικύρωσε το Άγιο Πνεύμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣέβομαι την άποψη σου, επέτρεψέ μου όμως να τη θεωρώ άστοχη και ανεδαφική, ως προς το επιχείρημά σου, για το τι είναι εκκλησία.
Άλλωστε, όταν αναφέρεις "δόξα το Θεό που καταργηθήκαν τα αναθέματα και ας τα είχαν θεσπίσει οι Πατέρες", τότε κάθε συζήτηση περιττεύει.
Καλά Χριστούγεννα και σε εσένα αδελφέ μου!
Βρε άσχετε φοιτητακο, αν διάβαζες με προσοχή(αυτό προϋποθέτει να ξέρεις να διαβάζεις, που πολύ αμφιβάλω),αυτό που έγραψα για την εκκλησία, είναι ακριβώς τα λόγια των Πατέρων σε νεοελληνική μετάφραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι ένα ακόμα παπαγαλάκι που σκούζει ,χωρίς άποψη και γνώση.
Τα περί αναθέματος αντέγραψα ακριβώς τα δικά σου λόγια .Πρόσθεσα και κάνα δυο στοιχεία για να καταλάβεις ποσό ανιστόρητος ,ή πολύ πονηρός ή πόσο κουτοπόνηρος είσαι ….
’Η μήπως δεν έγραψες το πολύ εσφαλμένο ,<< -Πότε η Εκκλησία εξέφραζε την ποιμαντική της αγάπη προς τους αιρετικούς, πρίν την κατάργηση των αναθεμάτων, που θεσπίστηκαν από τους Πατέρες και επικυρώθηκαν από την ομοφωνία τους, ή μετά την κατάργησή τους, που αποφασίστηκε από τον τότε Αρχιεπίσκοπο >> που φανερώνει ακριβώς τι ανιστόρητο πλάσμα είσαι?????
Και σου ξαναλέω ότι αυτό που έγραψες φανερώνει
1)Ή ότι δεν γνωρίζεις
2) Ή ενεργείς κουτοπόνηρα αποκρύπτοντας ,εσκεμμένα , ουσιαστικά και ιστορικά στοιχεία στον θέμα των αφορεσμών για να από την αρχική τους μορφή μέχρι σήμερα. Τα στάδια ,αιτίες ,που αποσκοπούσαν οι Πατέρες ,η καταχρήσεις που έγιναν και πολλά πολλά αλλά.
Φτάνει να αντιγράφεις στις εξετάσεις , μην μαθαίνεις μόνο τα super sos, και άνοιξε επιτελους και κανένα σοβαρό βιβλίο.