Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2021

Η ισχύς των κρατών περνά μέσα από τον σεβασμό των συμβόλων

Από τον Μανώλη Κοττάκη 


 [....]Επιτρέπετε στο ΠΑΜΕ να διοργανώνει συγκεντρώσεις με διατάσεις στο Σύνταγμα για να τραγουδήσει τη Διεθνή, που λέει ο λόγος, και δεν επιτρέπετε σε 30 ευέλπιδες να παραστούν έξω από τη Μητρόπολη για να απαγγείλουν τον Εθνικό Ύμνο; Δεν ντρέπεστε; Αλήθεια, για να έρθουμε στην ουσία του θέματος τώρα: Για ποιον θα πάνε να πολεμήσουν αύριο στο μέτωπο αυτά τα νέα παιδιά, οι Ευέλπιδες των 800 ευρώ, τους οποίους «ευνουχίσατε» με αυτή την απαράδεκτη απόφαση μη ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου; Με τι ηθικό; Τι μήνυμα λαμβάνουν από το αρχηγείο του κράτους αυτά τα νέα παιδιά, όταν τους αφαιρείται από τα χείλη το δικαίωμα να ψάλουν τον Εθνικό Ύμνο; Και τι καταλαβαίνουν όταν, επιθεωρώντας τους, οι ταγοί του έθνους δεν προσποιούνται καν ότι σέβονται τον Ύμνο προς την Ελευθερία;
 Και πλέον αυτού: Τι θαρρεί η -αρθρογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών»- Πρόεδρος της Δημοκρατίας (έγραψε άρθρο για τα δικαιώματα το Σάββατο) ότι είναι οι δημόσιες τελετές και το τυπικό τους; Τίποτε χουντικά κατάλοιπα που απάδουν προς το κύρος της; Έτσι τις έχει στο μυαλό της; Ως ακροδεξιές; Αν είναι έτσι, παρακαλούμε θερμότατα την κυρία Σακελλαροπούλου να μελετήσει με προσοχή και το ιστορικό των τελετών όπου μετέχει ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην πατρίδα μας -δεν είμαστε συνηθισμένη χώρα, ζούμε υπό το κράτος διαρκών απειλών-, αλλά και την πρακτική άλλων αρχηγών κρατών.
 Το τυπικό δεν είναι τυπικό. Κρύβει ουσία. Αποκαλύπτει την ετοιμότητα που υπάρχει στην καρδιά του κράτους, στον σκληρό πυρήνα του. Αν βλέπεις βλέμματα-φωτιά στα πρόσωπα των Ευζώνων -το υπέστη ο πρόεδρος Ερντογάν κατά την είσοδό του στο Προεδρικό Μέγαρο το 2017-, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις να κάνεις με έθνος αποφασισμένο. Αν παρατηρείς όμως ότι αυτοί ούτε τον Εθνικό Υμνο τους δεν θέλουν να ακούνε -τον βαριέται η ηγεσία τους-, τι μήνυμα λαμβάνεις, άραγε;
Μήπως ότι αυτοί είναι κράτος-σκορποχώρι; Η ισχύς των κρατών περνά μέσα από τον σεβασμό των συμβόλων και μέσα από το ουσιαστικότατο τυπικό των δημόσιων τελετών. Είτε αυτές είναι δοξολογίες είτε παρελάσεις ή εθνικές επέτειοι ή η ανάκρουση του Εθνικού Υμνου ή πανηγυρικοί ή καταθέσεις στεφάνων ή προσκύνημα σε μαρτυρικούς τόπους και λάβαρα ή η ανάμνηση της Ιστορίας (Πρωτοχρονιά του 1822 η Α΄ Εθνοσυνέλευση αποφάσισε τα χρώματα και τα σύμβολα της σημαίας) είτε… είτε!
 Οποιος θέλει το καταλαβαίνει. Οποιος, πάλι, επιθυμεί να παριστάνει τον μεταρρυθμιστή πάνω στις πλάτες του έθνους ας γνωρίζει ότι αναλαμβάνει και την πολιτική ευθύνη. Τα γαλόνια των στρατηγών δεν είναι ασφαλής κρυψώνα. Όπως έγραψα άλλωστε προσφάτως από αυτήν εδώ τη θέση, η αλήθεια πάντα φθάνει στον προορισμό της. Μόνο να την καθυστερήσει μπορεί κανείς – να την εμποδίσει, δύσκολο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου