Μ’ ένα λόγο του, η αρκούδα έφευγε στο δάσος...(Από τον βίο του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ)

Στην αρχή της ερημικής, αναχωρητικής ζωής του ο Όσιος Σεραφείμ τρεφόταν με σκληρό και ξερό ψωμί που το έπαιρνε από το Μοναστήρι κάθε Κυριακή για ολόκληρη την εβδομάδα.

Αλλά και από αυτή την ποσότητα ξεχώριζε αρκετό για τα ζώα και τα πουλιά της ερήμου, τα οποία τον υπεραγαπούσαν και συχνά επισκέπτονταν τον τόπο, όπου προσευχόταν και ασκήτευε.

  Ακόμη και στα άγρια θηρία ενέπνεε ο Όσιος το δέος. Συχνά τον πλησίαζε μια πελώρια αρκούδα, στην οποία έδινε τροφή· κάποτε μάλιστα, άφηνε και τους επισκέπτες του να της δώσουν. Μ’ ένα λόγο του, η αρκούδα έφευγε στο δάσος, και ερχόταν πάλι άλλη φορά.

Από το βιβλίο του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς: ''Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ Βίος'' Εκδόσεις ''Το Περιβόλι της Παναγίας'' Θεσσαλονίκη 1991.

πηγή