Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2021

Ακόμα και αυτά τα ζώα μας διδάσκουν την εγκράτεια



 Κάποτε, κάποια πνευματικά τέκνα ενός γέροντα κάλεσαν τον γέροντα στο σπίτι τους. Ο γέροντας δέχτηκε και μια μέρα πήρε το γαϊδουράκι του (Μάρκο τον φώναζε) και κατέβηκε από το μοναστήρι για το σπίτι των παιδιών. Εκεί τον περίμεναν με χαρά τα πνευματικά του τέκνα.
Το τι ετοιμασίες και το τι φαγητά τού ετοίμασαν, δεν περιγράφεται!
Ο γέροντας όμως ήταν εγκρατής και δεν έτρωγε πολύ. Ωστόσο, ο οικοδεσπότης τον προέτρεπε να φάει, λέγοντάς του:
- Κάνε αγάπη, γέροντα! Κάνε υπακοή και φάε και από αυτό... φάε και από εκείνο...
Το αποτέλεσμα ήταν να φάει ο γέροντας πολύ, για τα δικά του δεδομένα.
Όταν τελείωσαν το γεύμα, ο γέροντας τούς ευχαρίστησε και πήρε τον δρόμο της επιστροφής για το μοναστήρι. Στον δρόμο σταματήσανε σε έναν ποταμό, για να πιει νερό ο Μάρκος. Όταν το ζώο ήπιε, όσο ήθελε, ο γέροντας, λέει στον γάιδαρό του:
- Μάρκο, πιες λίγο νεράκι! Μάρκο, κάνε υπακοή, δείξε αγάπη και πιες ακόμα λίγο νεράκι!
Τίποτα. Ο Μάρκος, αμετακίνητος! Βλέποντας ο γέροντας ότι ο γάιδαρος δεν πίνει άλλο νερό, του λέει:
- Αχ, Μάρκο, εσύ έπρεπε να πας στο γεύμα και όχι εγώ!
Καταλάβατε; Ακόμα και αυτά τα ζώα μας διδάσκουν την εγκράτεια.
Δημήτριος Παναγόπουλος ,Ιεροκήρυκας 
στις

1 σχόλιο:

  1. Α.Τ.ΙΩΑΝΝΗΣ9 Φεβρουαρίου 2021 στις 1:42 μ.μ.

    Στην πόλη που ζω υπάρχει κάποιος Πνευματικός που είναι εγκρατής. Όταν τον προσκαλούν σε τραπέζι, από ευγένεια, αδειάζει το πιάτο του. Κάποια άτομα μου έχουν πει ότι γι' αυτούς τους δύο λόγους, όταν του κάνουν το τραπέζι του φορτώνουν πολύ το πιάτο. (Ήμουν παρών όταν μια πνευματική του κόρη τον κατσάδιασε: «Σήμερα θα φάς, ε;»)
    Στην όλη υπόθεση υπάρχουν κάποια θέματα σημαντικά.
    1) Μήπως η δική του εγκράτεια ελέγχει την δική μας ακράτεια και τον πιέζουμε από...αγάπη να φάει;
    2) Σε τι σοκ υποβάλλεται το στομάχι του από αυτήν την αγάπη μας;
    3) Που είναι ο σεβασμός στο πρόσωπο; πόσο μάλλον του Πνευματικού σου Πατέρα; Αν θέλει να πεθάνει από ασιτία έχει κάθε δικαίωμα.
    4) Είναι ιδιαίτερα πιθανόν, αυτός ο Πνευματικός να μην μιμείται μόνο στην εγκράτεια τους Πατέρες της ερήμου. Αναφέρει στο Γεροντικό κάποιον που όταν τον πίεζαν να πιεί κρασί, μετά, για μια ολόκληρη μέρα δεν έπινε νερό. Άρα κάλλιστα μπορεί και ο συγκεκριμένος Πνευματικός να έβαλε στον εαυτό του ανάλογο κανόνα.
    Με άλλα λόγια, εμείς σκεφτόμαστε με διάκριση και μεριμνάμε για το καλό του Πνευματικού μας Πατέρα.
    Πριν από 2-3 δεκαετίες έγινε το εξής στην Φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ: Ο καθηγητής παρουσιάζει κάποιον που ήταν μαζί του: «Αυτός είναι ο κύριος τάδε, συγγραφέας του βιβλίου που θα αναλύσουμε σήμερα.» Σε μια στιγμή, την ώρα του μαθήματος λέει: «Σε αυτό το σημείο εννοεί αυτό.» «Όχι (πετάγεται ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ)δεν εννοώ αυτό, εννοώ άλλο» και εξήγησε το εννοούσε. Τότε λέει ο καθηγητής στον ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: «Αφήστε, είναι αυτό που λέω εγώ.»
    Πόσες φορές κι εμείς «διορθώνουμε» τον Πνευματικό μας και τον ίδιο τον Θεό:

    ΑπάντησηΔιαγραφή