Φεύγω μα μένω, ξανάρχομαι όποτε ανάγκη με έχετε!

«Της Αναλήψεως»
Τι θα με έκανε ευτυχισμένη αλήθεια;
Τούτη η συνεχής αδιάκοπη επαναλαμβανόμενη συμμετοχή σε κάθε της Ορθοδοξίας μας εορτή και λειτουργία, σε κάθε της μυστηριακό συμβολισμό η συμμετοχή, η Ανάσταση της ψυχής μου ξανά και ξανά εισπνέοντας θυμίαμα, θωρώντας τα ιερά εικονίσματα, ψαλμούς ψέλνοντας και ακούγοντας, τον «ως τον Βασιλέαν των όλων» αναμένοντας κάθε φορά καταγής σκυφτή εμπρός στη δική Του μεγαλειότητα γονατιστή!
Το χαρμόσυνο των καμπαναριών προσκλητήριο:
«Αδάμ πού εί;»
«Δέσποινα πού εί;
«Πού εί Παναγιώτη, Κωστή, Ελένη, Θάλεια;»
Τι είναι μπρος σε όλα ετούτα τα ειρηνικά στα οποία η ψυχή μετέχει η χαρά εκείνη κι η κατάνυξη που αισθάνομαι όταν σύρω ταπεινά το πινέλο μου με χρώματα ένα αγιοεικόνισμα να φτιάξω;
  Μες τη φωτεινότητα των προσώπων των Ιερέων των Ιερομονάχων, στην ηρεμία των μετώπων τους, του βλέμματός τους όταν τούτοι αληθινά έχουν στην καρδιά τους γευτεί του Χριστού μας την αλήθεια, τούτο προσδοκώ, τούτη την απέραντη ανεξάντλητη γαλήνη, την ανεξάντλητη πάλλουσα χαρά και την ευτυχία, όπως ίδια γαλήνη και θαυμασμός ζωγραφίστηκε την ημέρα εκείνη, στης Παναγίας μας και των Αποστόλων όλων όσων παρευρέθηκαν στα φωτεινά τους πρόσωπα σε εκείνη την υπέροχη τελετή όπου ο Κυριός μας Υπέροχος και Κυρίαρχος Φωτεινός, ανελήφθηκε στους ουρανούς, «φεύγοντας μα μένοντας» φεύγω μα μένω, ξανάρχομαι όποτε ανάγκη με έχετε!
Με βεβαιότητα παρουσίας ανάμεσά μας η Ανάληψή Του, από το σημείο εκείνο του Όρους των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ όπου η αποτύπωση των πελμάτων Του έμεινε καταγής σφραγίδα παρουσίας, κι αναφορά στης Πίστεώς μας το Σύμβολο:
«και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός
Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος».
  Σαράντα ολάκερες ημέρες μετά από την πανηγυρική Ανάστασή Του ο Χριστός μας, συνέχισε να περιφέρεται επανεμφανίσεις μεταναστάσιμες κάνοντας στους μαθητές Του ώστε ως άλλοι άπιστοι αθώοι Θωμάδες να ψηλαφίσουν και να πειστούν της Αναστάσεώς Του, του θανάτου την καταπάτηση, να χορτάσουν γεγονότα να πειστούν ότι Εκείνος τον οποίο είδαν τον Γολγοθά να ανηφορίζει τον Σταυρό των Αγίων Του Παθών κουβαλώντας, Ούτος ο Βασιλεύς της Δόξης ο οποίος μαστιγώθηκε, σταυρώθηκε, μάτωσε, ίδρωσε από πόνο και καταπόνηση, ύδωρ εζήτησεν και του έδωσαν όξος, συγχώρησε από το Σταυρό του μαρτυρίου Του τους δύο ληστές, «τετέλεσται» ομολόγησε πριν πει στην Μητέρα Του:
«Μήτηρ, ἴδε ὁ υἱός σου!»
«Ιωάννη ἰδοὺ ἡ µήτηρ σου»
Τι σημαίνει άλλη μία τούτο;
Μητέρα μας όλων μας μας αναθέτει την Παναγία μας και παιδιά Της όλοι μας Ιωάννηδες εμείς οι αγαπημένοι Του στο πρόσωπο του πιο αγαπημένου Του μαθητή, εμάς εικονίζει για μας σταυρώθηκε για μας τον θάνατο καταπάτησε!
Αναστήθηκε!
Μετά από όλα τα μαρτύρια τούτα, αναστήθηκε!
Για τούτο έδωσε σαράντα ημέρων συμβολικά τον χρόνο ώστε οι μαθητές Του, Νικητή να Τον δούν, να ψηλαφίσουν να αφουγκραστούν να δούν να πειστούν ότι ο Κύριός τους Αναστήθηκε!
Απόδοσης του Πάσχα! Απόδοσης της Θριαμβευτικής Αναστάσεως πανήγυρης!
Θαύματα εποίησεν! Τυφλούς γιάτρεψε λεπρούς, παραλύτους, ανέστησε νεκρούς!
Δίδαξε με παραβολές ως καλός σποριάς τα σπόρια των διδαχών μες την ψυχή μας!
Και ανεβαίνει με ετούτο το διδάχτικά ωφέλιμο πριν από την ανάληψή Του να φάει ζητώντας ψάρι ψητό και μέλι!
Όλα στη ζωή του Κυρίου μας είναι βαλσάμικα συμβολικά για της ψυχής μας την τροφή και την ανατροφή!

«Ψάρι ψητό και μέλι από κηρύθρα!»
«ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου»

Αφήνει σε εμάς ετούτη τη συμπυκνωμένη διδαχή, απόσταγμα όλων των διδασκαλιών Του ώστε όπως το ψάρι ενώ ζει μες την αλμύρα της θάλασσας το σώμα του δεν αποκτάει αλμύρα αλλά παραμένει ανέπαφο από το αλάτι έχοντας σώμα γλυκό κατά τρόπο όμοιο μας δίδει τη διδαχή κι εμείς ανέπαφοι από την αλμύρα της αμαρτίας να παραμένουμε όπως και ο Κύριός μας, αναμάρτητος, καθάριος, αγνός παρέμεινε
«αμαρτίαν ουκ εποίησε, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού»
Παρέμεινε ως ψάρι άφωνο, άφωνος στα Αγία Πάθη Του, κι υπέμεινε τα βασανιστήρια και τους υβρισμούς διδάσκοντάς μας να αντέχουμε με προσδοκία μας του δικού μας του θανάτου την καταπάτηση και την Ανάστασή μας στην αιώνιον ζωήν!

  Της κηρύθρας το μέλι το οποίο ζήτησε συμβολίζει της ψυχής μας τη γλυκύτητα κι έτσι μας διδάσκει να παραμένει η ψυχή μας γλυκιά, εργατική ακατάπαυστα ως μέλισσα εργατική με σκοπό ένα την σωτηρία της ψυχής μας, φωτιστική αναστάσιμη λαμπρή όπως ο φωτισμός του Κυρίου μας του φωτός εκείνου που στο κερί της κηρύθρας στέκει η φλόγα ένθρονη!
Μετά από το όξος η γλυκύτητα μετά από το σκοτάδι του τάφου το φως

Σήμερα ίσως πέρα από κάθε άλλη του έτους ημέρα, εις ανάμνηση της διδαχής ετούτης θα έπρεπε όλοι οι Χριστιανοί ψάρι ψητό και μέλι από κηρύθρα να ζητήσουμε τροφή μας, συμβολική της ψυχής μας τροφή και διδαχή!
Λέει το πανηγυρικό Απολυτίκιο:
«Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τους μαθητάς, τη επαγγελία του Αγίου Πνεύματος· βεβαιωθέντων αυτών δια της ευλογίας, ότι συ ει ο Υιός του Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου»
Έτη πολλά σε όλους μας!
Τρόποι υπάρχουν πολλοί μυστηριακοί και αναρίθμητοι ακόμα και αν δεν είμαστε ενεργοί την κάθε ημέρα σε όλα τα μυστηριακά πανέμορφα της εκκλησίας μας, μέτωπα ατάραχα να έχουμε ίδια με τους συλλειτουργούς των Αγγέλων, ψυχές ατάραχα γαληνεμένες, ψυχές γλυκύτατες οι οποίες από τις καλές μας σκέψεις ορισμό θα έχουν, του αναστάσιμου θυμιατού η ευωδία, η Θεία Κοινωνία Σώμα και Αίμα Κυρίου η ψυχή μας ενεργή σε όλα όσα ωφέλιμα την αναδεικνύουν χαρισματική και λαμπρή!
Αγώνες δίνοντας μες της κοινωνίας την αλμύρα με το κακό παλεύοντας και αντιπαλεύοντας, τις δοκιμές τους πειρασμούς μα νικητές θριαμβευτές της δικής μας Αναστάσεως της δικής μας φωτεινής Αναλήψεως στου Παραδείσου τους ουρανούς!
Ευλογημένοι είμαστε!
Πλούτος πολλής μας δόθηκε η Ορθόδοξη μας χάρη και η καταγωγή!
Δέσποινα ΑικατερίνηςΑνδρέα Τενίζη