Σάββατο 31 Ιουλίου 2021

Κόσμος μένει ἄλλος ἡμῖν, τοῦ ὁρωμένου ὑψηλότερος καί μονιμώτερος(Άγιοι Μακκαβαίοι)



ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΟΣ ΜΕΝΕΙ ΗΜΙΝ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΩΤΕΡΟΣ
   Οἱ ἅγιοι Μακκαβαῖοι τῷ τυράννῳ ἔλεγον. ἡμῖν, ὦ Ἀντίοχε, εἷς βασιλεύς, ὁ Θεός, παρ’ οὗ γεγόναμεν καί πρός ὅν ἐπιστρέφομεν. Κόσμος μένει ἄλλος ἡμῖν, τοῦ ὁρωμένου ὑψηλότερος καί μονιμώτερος. Πατρίς δέ ἡμῶν Ἱερουσαλήμ, ἡ κραταιά και ἀνώλεθρος. Πανήγυρις δέ ἡ μετά Ἀγγέλων διαγωγή. Κύριε, πρεσβείαις αὐτῶν, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς» (Δοξαστικό των Στιχηρών του Εσπερινού της εορτής των αγίων επτά μαρτύρων των Μακκαβαίων και του δασκάλου τους Ελεαζάρου και της μητέρας τους Σολομονής)
   «Οι άγιοι Μακκαβαίοι στον βασιλιά έλεγαν: Για μας, Αντίοχε, ένας βασιλιάς υπάρχει, ο Θεός, από τον Οποίο δημιουργηθήκαμε και υπάρχουμε και προς τον οποίο επιστρέφουμε. Άλλος κόσμος απομένει για μας, ανώτερος από αυτόν που βλέπουμε όλοι μας και μονιμότερος. Πατρίδα μας είναι η άνω Ιερουσαλήμ, η παντοδύναμη και αυτή που δεν μπορεί να καταστραφεί. Πανηγύρι και γιορτή για μας είναι η συνύπαρξη με τους Αγγέλους. Κύριε, διά των πρεσβειών τους, ελέησε και σώσε μας»

 «Οι άγιοι επτά μάρτυρες, Αβείμ, Αντώνιος, Γουρίας, Ελεάζαρος, Ευσέβων, Αχείμ και Μάρκελλος οι Μακκαβαίοι έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλιά της Συρίας Αντίοχου του Επιφανούς (175-164 π. Χ.), ο οποίος, αφού έριξε στην δουλεία το εβραϊκό έθνος, θέλησε να εξαναγκάσει τους Ισραηλίτες να απαρνηθούν τις πατρογονικές τους παραδόσεις. Τους υποχρέωνε λοιπόν να τρώνε χοιρινό κρέας. Κάποιοι από αυτούς αρνήθηκαν. Πρώτος ο δάσκαλος των επτά μαρτύρων Ελεάζαρος, ο οποίος σε ηλικία ενενήντα ετών προτίμησε να μαρτυρήσει, παρά να φάει το κρέας που ο νόμος απαγόρευε. Στη συνέχεια, ο Αντίοχος κάλεσε τα επτά αδέρφια, τα οποία κι αυτά αρνήθηκαν με επιμονή να ακολουθήσουν το διάταγμά του. «Κόψτε τα μέλη μου, κατακάψετε την σάρκα μου, εξαρθρώστε τις κλειδώσεις μου! Με όλα τα μαρτύρια τούτα θα σας δείξω ότι τα τέκνα των Εβραίων είναι ανίκητα όταν πρόκειται για την αρετή». Ο Αντίοχος διέταξε να τον κάψουν ζωντανό επάνω σε μια σχάρα. Μαρτυρικό τέλος είχαν και τα άλλα αδέρφια, το ένα μετά το άλλο. Ο τέταρτος μάλιστα, πριν θανατωθεί, είδε να του κόβεται η γλώσσα. Λίγο πριν, φώναξε: ‘Ακόμη κι αν μου στερήσεις το όργανο του λόγου, ο Θεός ενωτίζεται την φωνή των σιωπηλών. Πόσο γλυκό είναι να ακρωτηριάζεσαι για τον Θεό!’. Η μητέρα του Σολομονή, που παραβρίσκονταν στα μαρτύρια των γιων της, αντί να τους ζητήσει να υποκύψουν, τους προέτρεπε να κάνουν υπομονή και να θυσιαστούν για την πίστη. Στο τέλος, οι δήμιοι έριξαν κι αυτήν στην φωτιά. Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη τους την 1η Αυγούστου» («Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ, τόμος δωδέκατος).

 «Ένας είναι ο Θεός», «υπάρχει ένας άλλος κόσμος για μας, ανώτερος και μονιμότερος από τον ορώμενο», «υπάρχει μια άλλη πατρίδα, η άνω Ιερουσαλήμ», «γιορτή και πανήγυρις είναι για μας η συνύπαρξη με τους Αγγέλους». Αυτές οι τέσσερις φράσεις, διά των οποίων ο υμνογράφος της εορτής των αγίων επτά Μακκαβαίων αποτυπώνει το μαρτύριό τους ενώπιον του ειδωλολάτρη βασιλιά της Συρίας Αντίοχου του Επιφανούς είναι η προοπτική μιας διαφορετικής θέασης της ζωής. Πίστη στον Θεό, αποφυγή προσκόλλησης στον παρόντα κόσμο τον ορώμενο, βεβαιότητα για την πατρίδα της αναστημένης ζωής και απόφαση για συνύπαρξη με τους αγγέλους, δηλαδή τα πνεύματα που αγαπούνε τον Θεό, χαίρονται να επικοινωνούν μαζί Του και βιώνουν την απάθεια έναντι του κακού, αλλά και μοιράζονται την αλήθεια της κοινωνίας με τον Θεό με όλο τον κόσμο.
 Τι μας λέει μία τέτοια τετράδα σε μια πραγματικότητα στην οποία η ζωή έχει νόημα με ακριβώς τις αντίθετες προοπτικές; Θεός είναι ο εαυτός μας, η δύναμή μας, η επιθυμία μας. Ο ορώμενος κόσμος είναι για τους πολλούς και ο μοναδικός. Αρκεί το να περνάμε καλά σ’ αυτόν. Η ανάσταση δεν αγγίζει τους πολλούς πέρα από το φολκλόρ, καθώς ο μηδενισμός της ύπαρξης μετά τον θάνατο είναι η βασική συνιστώσα όλων των ιδεολογιών. Ο τρόπος της απάθειας καταργείται από τον τρόπο της θεοποίησης των παθών μας. Η ζωή της πίστης τελικά απορρίπτεται, καθώς δεν μπορεί να αγγίξει τις χορδές του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος δεν θέλει φως από τον ουρανό.

Και όλες οι γυναίκες του κόσμου για τον παπά Γρηγόρη ήταν σαν την Παναγία και σαν τη μάνα του.



 Περάσαμε από ένα κελί έξω από τις Καρυές το κελί του παπά Γρηγόρη.Αυτός ήρθε πολύ μικρός στο Άγιο Όρος, περίπου δέκα-δώδεκα ετών, και έγινε μοναχός.
Όταν πήγαμε εμείς ήταν γύρω στα ογδόντα πέντε με ενενήντα, και δεν είχε βγει ποτέ έξω από το Άγιον Όρος.

-Γέροντα θυμάστε τις γυναίκες;
-Ναι τις θυμάμαι.
Και δεν μας φτάνει αυτό το όμορφο ναι ,που ήταν αφοπλιστικό, ξαναρωτάμε:
-Πως είναι οι γυναίκες γέροντα;
Και περιμένουμε να μας περιγράψει πως είναι μια γυναίκα.Κλείνει τα μάτια του σοβαρεύει εκείνη την ώρα και λέει:
-Όταν κοιτάζω την Παναγία, θυμάμαι τη μάνα μου.

Και όλες οι γυναίκες του κόσμου για τον παπά Γρηγόρη ήταν σαν την Παναγία και σαν τη μάνα του.

Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό να αρχίσεις να μπερδεύεις τους Αγίους με τους ανθρώπους,
και βλέπεις μέσα στο ναό οι άγιοι είναι από ένα σημείο και μετά, από ένα σημείο και κάτω που είναι τα στασίδια είμαστε εμείς,
κι αυτός είναι ένας κύκλος ,
στην κορυφή ο Παντοκράτορας και συνεχίζει και φτάνει μέχρι κάτω εκεί που είμαστε εμείς.
Τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί...
Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορέσουμε να το νιώσουμε έστω και κάποια στιγμή.
Κάποια στιγμή..

Ι
ερομόναχος Αναστάσιος (Κελίου Τιμίου Προδρόμου- Διονυσίου του εκ Φουρνά)

101 χρόνια από την δολοφονία του Ίωνος Δραγούμη

 







"Τι κι αν με σκοτώσουν; Έζησα, αγάπησα, πόνεσα, αγωνίστηκα- τα έκανα όλα. Δεν μου χρωστάει πια τίποτε άλλο η ζωή" απάντησε ο Ίων Δραγούμης στη Ναταλία Μελά ( αδερφή του και σύζυγο - ήδη χήρα- του Παύλου) και στη Μαρίκα Κοτοπούλη, την σπουδαιότερη ηθοποιό της γενιάς της (τον δεύτερο θυελλώδη έρωτα του Ίωνος μαζί με αυτόν προς την Πηνελόπη Δέλτα) την 31η Ιουλίου 1920.
Λίγες ώρες πριν, στο σιδηροδρομικό σταθμό "Λιόν" των Παρισίων σημειώνεται απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος ελάχιστα εικοσιτετράωρα πριν είχε υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών. Στην απόπειρα δολοφονίας του Ελ. Βενιζέλου είχε εμπλακεί -χωρίς να επιβεβαιώνεται από καμία πηγή και αδίκως κατά τη γνώμη μου- το όνομα του Δραγούμη.
  Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος ο Ίων απηυδισμένος από αυτήν την εθνικώς επιζήμια απόπειρα, αποφασίζει εκείνο το πρωί, αφού είχε παρακολουθήσει τις πρόβες της Μαρίκας Κοτοπούλη στο θέατρό της, να κατέβει στο κέντρο των Αθηνών, στο οποίο είχαν ήδη ξεσπάσει ταραχές και σκληρές πράξεις αντεκδίκησης από τους βενιζελικούς παρακρατικούς, τους επονομαζόμενους "Γυπαραίους", προκειμένου να γράψει στο περιοδικό "Πολιτική Επιθεώρησις", του οποίου ήταν συνεκδότης, κείμενο καταδίκης της απόπειρας δολοφονίας του Βενιζέλου- ο οποίος είχε εν τέλει υποστεί απλώς επιδερμικά τραύματα.
 Αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος του κίονα του Ελληνισμού. Αφού συνελήφθη από στρατιωτικό απόσπασμα, οδηγήθηκε ενώπιον του Γύπαρη, ο οποίος έδωσε εντολή να μεταφερθεί στο Φρουραρχείο της πόλης. Στο ύψος του ξενοδοχείου Χίλτον το στρατιωτικό απόσπασμα δολοφονεί -άδηλο ποιος έδωσε την εντολή- τον Ίωνα Δραγούμη. 13 σφαίρες και 5 χτυπήματα από ξιφολόγχες, όπως φανέρωσε η ιατροδικαστική εξέταση.

 Ο Ελ. Βενιζέλος, νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο, μόλις μαθαίνει για την δολοφονία του Ίωνος φέρεται να αναφωνεί οργισμένος "Φρικτό, φρικτό!", ενώ λίγες μέρες αργότερα αποστέλλει τηλεγράφημα συλλυπητηρίων στον Στέφανο Δραγούμη, πατέρα του δολοφονηθέντος, όπου στην κατακλείδα γράφει ότι "ο φρικώδης θάνατός του με βυθίζει εις λύπην". 

 Ο Ίων Δραγούμης με τον Ελευθέριο Βενιζέλο συνεργάστηκαν, μάλιστα ο πρώτος ήταν αυτός που σύνεταξε το διπλωματικό πρωτόκολλο παράδοσης της Θεσσαλονίκης, ωστόσο η κόντρα μεταξύ τους ήταν άλλοτε υφέρπουσα κι άλλοτε εκδηλωνόταν με ένταση, πάντως, όμως, άσβεστη και βαθιά. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο Ίων ήταν το αντίπαλον δέος του Βενιζέλου και ο μόνος πολιτικός αντίπαλος που θα μπορούσε να σταθεί με αξιώσεις απέναντί του και να διατυπώσει ένα αφήγημα διάφορο του εκσυγχρονιστικού βενιζελισμού. Αυτό, όμως, δεν θα το μάθουμε ποτέ...

Για να γράψει κανείς για την προσωπικότητα, την σκέψη, την διπλωματική του δράση, το συγγραφικό του έργο, τις Ιδέες, το όραμά του για το Έθνος, τον Ελληνισμό και τους Έλληνες, τους αγώνες του για την Μακεδονία, τη Μεγάλη Ιδέα και τις αλύτρωτες πατρίδες, το βαθύ αποτύπωμα που άφησε στην πνευματική και εθνική ζωή του τόπου θα χρειαστεί ολόκληρες μελέτες- παρεμπιπτόντως η σχετική βιβλιογραφία είναι ισχνή, παράγοντας που ευνοεί την πολιτική καπήλευση του Ίωνος από ιδεολογικούς και πολιτικούς χώρους, που όχι μόνο δεν ανήκει αλλά και θα αναθεμάτιζε.

Ο Γεώργιος Θεοτοκάς τον χαρακτήριζε "Χάμλετ της πολιτικής" και ο Καζαντζάκης έγραφε γι' αυτόν ότι "είναι από "κείνους που πνίγουν τον άνθρωπο μέσα τους, με την ελπίδα ότι μια μέρα θα γίνουν θεοί".

 Ο Κωστής Παλαμάς, έγραψε στην Καθημερινή:
«Λευκή, ας βαλθή όπου έπεσες, κολώνα. Πώς έπεσες, γραφή να μην το λέει, λευκή, με της Πατρίδας την εικόνα. Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίει, βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίει.» 
Αυτοί οι στίχοι κοσμούν την λευκή αναθηματική πλάκα στο μνημείο της δολοφονίας του Δραγούμη, η οποία δεσπόζει από το 1921 μέχρι σήμερα απέναντι από το ξενοδοχείο Χίλτον. Αν περάσετε, σήμερα από κει, αφήστε την σκέψη σας να τρέξει σε έναν από τους Μεγάλους που έφυγαν νωρίς.
«Ακουμπώντας στο έθνος μου να γίνω πιο άνθρωπος. Δεν μπορεί κανείς να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται κανείς από πού βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε. Μου αρέσει να βλέπει κανείς τους δεσμούς του. Αυτό θα πει ελευθερία».

Φύλαξες τα δόγματα (την πίστη) των Πατέρων καθαρά και ανόθευτα, αξιοθαύμαστε Ευδόκιμε


Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ 
«Αυτός ο μακάριος έζησε επί της βασιλείας του Θεόφιλου του μισόχριστου (9ος μ.Χ. αι.). Οι γονείς του ήταν πατρίκιοι, καταγόταν δηλαδή ο άγιος από αρχοντική οικογένεια, κι ήταν γνωστοί ορθόδοξοι, Βασίλειος και Ευδοκία στο όνομα και Καππαδόκες στο γένος. 
  Γι’ αυτό και ο Ευδόκιμος ανατράφηκε με πολύ ενάρετο τρόπο, παίρνοντας το τιμητικό αξίωμα του κανδιδάτου από τον Θεόφιλο, γενόμενος στρατοπεδάρχης πρώτα της γης των Καππαδοκών, κι έπειτα ολόκληρης της γης των Ρωμαίων. Ήταν εξαιρετικά δίκαιος, διαφυλάττοντας την ισότητα απέναντι σε όλους και κάνοντας πολλές ελεημοσύνες καθημερινά. Ζούσε έντονα την εκκλησιαστική ζωή, φροντίζοντας τις χήρες και τα ορφανά και ενεργοποιώντας κάθε είδος αρετής. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο μακάριος πολιτεύτηκε κατά Θεόν, μέχρις ότου αρρώστησε βαριά και παρέθεσε έτσι το πνεύμα του σ’ Εκείνον. 
 Μετά την τελευτή του, κατόπιν εντολής που είχε δώσει όσο ζούσε, έθαψαν το τίμιο σώμα του με τα ενδύματα και τα υποδήματά του, το οποίο σώμα του δοξάσθηκε από τον Θεό με θαύματα πολλά, τα οποία τώρα αδυνατούμε να τα διηγηθούμε λεπτομερώς. Η μετακομιδή του λειψάνου του προς το Βυζάντιο έγινε στις 6 Ιουνίου, η δε αγία κοίμησή του, στις 31 Ιουλίου».


  Το τέλος του μηνός Ιουλίου καταυγάζεται από τη φωτεινή μνήμη, όπως λάμπει ο ήλιος που ανατέλλει, του αγίου και δικαίου Ευδοκίμου. «Ως όρθρος, ως ήλιος ανέτειλε η μνήμη σου», διατρανώνει ο υμνογράφος της εορτής του. Ο ίδιος διαρκώς τονίζει το πόσο ο άγιος ευδοκίμησε πνευματικά στη ζωή του, τόσο που τον θεωρεί ως τύπο του ορθοδόξου πιστού. Στο πρόσωπο και τη ζωή δηλαδή του αγίου Ευδοκίμου κατανοούμε το τι σημαίνει να είναι κανείς αληθινά ορθόδοξος, κάτι που μας δίνει το δικαίωμα να κρίνουμε με ορθά κριτήρια τις διάφορες «εκδόσεις» ορθοδοξίας που προβάλλονται σήμερα, με την απαίτηση μάλιστα από ορισμένες να θεωρούνται και οι μοναδικά αυθεντικές. Τι τονίζει λοιπόν εν προκειμένω ο υμνογράφος; «Τα δόγματα των Πατέρων φυλάττων αλώβητα, ορθόδοξον φρόνημα συ εκ νεότητος έσχηκας, βίον ακηλίδωτον και ευσυμπάθητον γνώμην, αξιάγαστε». Δηλαδή: Φύλαξες τα δόγματα (την πίστη) των Πατέρων καθαρά και ανόθευτα, αξιοθαύμαστε Ευδόκιμε, γι’ αυτό και απέκτησες από τη νεότητά σου ορθόδοξο φρόνημα, βίο αγνό και ακηλίδωτο και διάθεση γεμάτη αγάπη στους συνανθρώπους σου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ-Η εν Χριστώ υγεία

 

Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή ακούσαμε για την θεραπεία που δώρισε ο Κύριος σε έναν ασθενή με παράλυση, στην Καπερναούμ. Παρά το απλό και σύντομο της διηγήσεως, μπορούμε να δούμε σε αυτήν μεγάλες αλήθειες και μηνύματα.

   Όταν ο Ιησούς έφθασε στην Καπερναούμ, του έφεραν ένα παράλυτο, ξαπλωμένο σε ένα κρεββάτι. Ο Ιησούς όταν είδε την πίστη τους, όχι μόνο του αρρώστου αλλά και αυτών που με κόπο τον κουβάλησαν κοντά του ελπίζοντας σε ένα ακόμη θαύμα του, είπε στον παράλυτο: «Έχε θάρρος, παιδί μου. Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι, ενώ επρόκειτο για σωματικά ασθενή άνθρωπο, ο Ιησούς του λέει πως συγχωρούνται οι αμαρτίες του, αντί να αναφερθεί στο πρόβλημα της υγείας του.
 Η Αγία Γραφή, σε αντίθεση με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, δέχεται ότι ό άνθρωπος είναι ψυχοσωματική ενότητα, κάτι που υποστηρίζει και η σύγχρονη επιστήμη. Για το λόγο αυτό, ψυχή και σώμα αλληλοεπηρεάζονται και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Οι σωματικές αρρώστιες επηρεάζουν την ψυχική μας διάθεση και αντίθετα τα ψυχολογικά προβλήματα και το άγχος, έχουν επιπτώσεις στην υγεία του σώματός μας. Στη θεολογική γλώσσα γενικά όλα τα σημάδια της φθοράς είναι απόρροια της αμαρτίας, όχι αναγκαστικά της προσωπικής αμαρτίας του καθενός, αλλά του προπατορικού αμαρτήματος, της απομάκρυνσης δηλαδή του ανθρώπου από την πηγή της ζωής που είναι ο Τριαδικός Θεός.

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2021

Στρατής Μυριβήλης(Βίντεο-αφιέρωνα Ε.Ρ.Τ.)


 

Στις 19 Ιουλίου 1969 έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας Στρατής Μυριβήλης. Γεννημένος (με πραγματικό όνομα Ευστράτιος Σταματόπουλος) το 1890 στην τουρκοκρατούμενη Συκαμιά της Λέσβου, ο Μυριβήλης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους της λογοτεχνικής "Γενιάς του '30".

Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1915 με τη συλλογή διηγημάτων "Κόκκινες Ιστορίες", ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα, "Η ζωή εν τάφω" (α' έκδοση 1924), υπήρξε σταθμός στην συγγραφική του πορεία, εγκαινιάζοντας τη σύγχρονη ελληνική αντιπολεμική λογοτεχνία.

Στο εμβληματικό αυτό έργο ο Μυριβήλης περιγράφει την προσωπική του εμπειρία στα χαρακώματα του Μακεδονικού Μετώπου (στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο), ενώ μυθιστορηματική συνέχειά του αποτελεί το έργο "Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια" (1933). Το τρίτο μυθιστόρημα που συνέγραψε ήταν το "Η Παναγιά η Γοργόνα" (1949), ενώ στο έργο του περιλαμβάνονται ακόμη διηγήματα και νουβέλες (πιο γνωστή: "Ο Βασίλης ο Αρβανίτης"). Ο Στρ.Μυριβήλης υπήρξε Διευθυντής Προγράμματος στο ΕΙΡ (1946-1950), ενώ εξελέγη και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1958).

Στο απόσπασμα του αφιερωμένου στον Μυριβήλη επεισοδίου της σειράς "Εποχές και Συγγραφείς" (σκηνοθεσία: Τάσος Ψαρράς, παραγωγή 2001), λόγος γίνεται για το πεζογραφικό έργο του Μυριβήλη και σχολιάζονται τα έργα του "Η ζωή εν τάφω" και "Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια".
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την εκπομπή από το Αρχείο της ΕΡΤ Α.Ε. εδώ:
#ΕΡΤΑρχείο_Πολιτισμός
#ΕΡΤΑρχείο_Λογοτεχνία
#Arxeio #afierwmata #αφιερώματα #ERTarchive_video

''Εσύ ''πολλῷ μᾶλλον κράζε· Υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με''



  «Σήκωσε αδελφέ μου, σήκωσε τους νοητούς οφθαλμούς της καρδιάς σου προς τον Θεό και ικέτευσέ Τον να την φλογίσει με την Θεία Αγάπη Του. Ταύτισε το θέλημά σου με το Θέλημα του Κυρίου. Σαν άλλος Βαρτίμαιος φώναξε κι εσύ πάλι και πάλι: ''Υἱὲ Δαυὶδ Ἰησοῦ, ἐλέησόν με'' (Μάρκος 10. 47). Και όσο οι δαίμονες, με τα τεχνάσματα και τις παγίδες τους, προσπαθούν να εμποδίσουν την αναφορά σου προς τον Κύριο, εσύ ''πολλῷ μᾶλλον κράζε· Υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με'' (Μάρκος 10. 48), δίδαξέ με να κάνω πάντοτε το Θέλημά Σου και να ανήκω μόνο σε Σένα!»

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

Ἐμ-βολή πονηρά στο κατ’εἰκόνα

                           

Ὁ π.Ἰωάννης Δρογγίτης ἀπαντᾶ σὲ ἐρωτήσεις τοῦ Ἰουστίνου Καρνέιρο πού ἀφοροῦν τὴ Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας σὲ σχέση μὲ τὴν ὑφιστάμενη ἐπιδημία καὶ τὶς αἰτιάσεις τοῦ ἐπιστημονισμοῦ καὶ τοῦ κοσμικοῦ πνεύματος.

Όσο θα περνάει ο καιρός, όλο και πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα(+Πατριάρχης Παύλος της Σερβίας)



  "Όσο θα περνάει ο καιρός, όλο και πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα. Ο Χριστός ήξερε πως θα ήταν, μας προειδοποιεί εκ των προτέρων, ώστε να γνωρίζουμε και να προετοιμαζόμαστε έτσι ώστε να μην ακολουθούμε την πλειοψηφία που πηγαίνει στην άβυσσο."
+Πατριάρχης Παύλος της Σερβίας.

Ο δικός μας αιώνας, θα είναι ο αιώνας τών Ομολογητών!

Μητροπολίτης Μόρφου, Νεόφυτος


  Ο προηγούμενος αιώνας ήταν ο αιώνας των Οσίων, των Ασκητών και των Ασκητριών.
Πόσοι Άγιοι;Αναρίθμητο το πλήθος τους...
Παίσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος,Ευμένιος, Νικηφόρος ο Λεπρός, Ιωσήφ ο Ησυχαστής,ο Δανιήλ και ο Εφραίμ στα Κατουνάκια, ο Ιερώνυμος στη Σιμωνόπετρα, ο Σωφρόνιος του Έσσεξ και ο γέροντας του Σιλουανός, η Σοφία της Κλεισούρας και τόσοι άλλοι, γνωστοί ή άγνωστοι μέχρι πρότινος... Και βέβαια, και ο Εφραίμ ο Αριζονίτης.
Ο δικός μας αιώνας, θα είναι ο αιώνας τών Ομολογητών! Καί τήν ομολογία θά καλείσαι να την κάνεις παντού:στο σπίτι σου,στην οικογένεια σου,στη δουλειά σου
στους φίλους,στους οικείους,σε όλους!
 Το πλήρωμα της Εκκλησίας θα το αλλάξει ο Κύριος. Γιατί θα έχουμε αυτές τίς εξετάσεις; Διότι χρειάζεται ο Χριστός τους δικούς του ανθρώπους, τώρα! Για να φτιάξει το καινούριο πλήρωμα του σκάφους Του.
 Ποιο είναι το σκάφος του Χριστού;  Η Ορθόδοξη Εκκλησία! 
 Αυτό είναι το σκάφος του Χριστού. Και αποφάσισε ο Χριστός νά αποκαθαρίσει τό πλήρωμα αυτού του σκάφους. Και πλήρωμα δεν είσαστε μόνον εσείς, οι απλοί Χριστιανοί. Είναι και οι Κυβερνήτες, οι Δεσποτάδες, οι Πατριαρχάδες, είναι και οι Παπάδες, είναι και οι Μούτσοι και οι Ναύτες, όπως είναι οι Διάκοι και οι Καλόγεροι και οι Ψαλτάδες.
Τώρα θα δώσουμε εξετάσεις όλοι! Κανένας μήν έχει πεποίθηση στις παλαιές περγαμηνές του. "Μα εγώ έκαμα τόσα προσκυνήματα, μα εγώ είχα τόν τάδε Γέροντα, τόν τάδε Άγιο..." Τώρα, όλα από τήν Αρχή! Σαν να ξεκινά καινούρια ζωή!

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021

Παιδί μου, εσύ δεν ξέρεις να μιλάς και βγάζεις φωτιά απ’ το στόμα σου;('Οσιος Γεώργιος Καρσλίδης)

 


Ο Τ.Ε. από την Περιχώρα, έγγαμος, είχε μια πολύ άτακτη ζωή. Συνέχεια βλασφημούσε τα Θεία και η γυναίκα τον έκλαιγε. Ήταν μόνο στο όνομα χριστιανός αλλά δεν πίστευε τίποτα.

Σηκωνόταν να πάει στην εκκλησία, όταν τον πίεζαν, αλλά ποτέ δεν έφθανε. Πάντα γυρνούσε πίσω. Είχε συνεχώς οικογενειακά προβλήματα γιατί ήταν αθυρόστομος και βλασφημούσε.
Το 1950, σε ηλικία τριάντα ετών, έπαθε ένα πολύ δυνατό νευρικό κλονισμό και τα είχε χαμένα. Επισκέφθηκε πολλούς γιατρούς δίχως να βρει θεραπεία. Έφτασε ακόμη και στην Αθήνα.
Η αδελφή του, η Σοφία, πήγαινε συχνά στον Γέροντα και τον ευλαβούνταν πολύ. Παρακαλούσε τον αδελφό της να τον επισκεφθούν αλλά εκείνος ήταν πάντοτε πολύ αρνητικός. Η ταλαιπωρία αυτή συνεχίστηκε επί ένα εξάμηνο.
Αν και είχε πάρει πολλά φάρμακα, δεν είδε καμμία βελτίωση. Είχε χάσει πολύ βάρος και ήταν σε αθλία κατάσταση. Από 67 κιλά κατέβηκε στα 44.
Η οικογένειά του ήταν πολύ στενοχωρημένη, γιατί έβλεπαν ότι πλέον δεν υπήρχε ελπίδα θεραπείας γι’ αυτόν και κάποια στιγμή θα τους «άφηνε».
Τότε εκείνος, βλέποντάς τους έτσι βυθισμένους στη θλίψη σκέφθηκε ότι φεύγει από τη ζωή και κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία οδήγησε τα βήματά του στον όσιο Γέροντα συνοδευόμενος από τη μητέρα του.
Εκείνος τους περίμενε στη θύρα τον φράχτη τον μοναστηριού και είπε με νόημα στη μητέρα:

"Ποτέ με λύπη μη δέσεις το νου σου ό,τι και να γίνει...(Γέροντας Ιερώνυμος)



"Να γνωρίζεις:Η ζωή του ανθρώπου είναι περισσότερον ακανθόσπαρτος παρά ανθόσπαρτος.

-Γέροντα, σας παρακαλώ πολύ πείτε μου, όταν βρεθώ σε δύσκολες στιγμές, σκοτίσεως του λογισμού ή μεγάλης λύπης, για να υπομείνω, να μη πάθει τίποτα το μυαλό μου,τι προσευχή πρέπει να κάνω για να βοηθηθώ;

-Το "Πιστεύω" να λες, κόρη.Αλλά, αργά και να το αισθάνεσαι.
Κάθε μία λέξη του να φθάνει βαθιά στην καρδιά σου,όχι τυπικά και ξηρά.
Εγώ το λέγω πολλές φορές την ημέρα 5-6 και περισσότερες.Στο δρόμο, παντού όταν περπατώ, λέγω το "Πιστεύω" .
Όταν ένας λογισμός μου έλθει, το Πιστεύω λέγω και φεύγει.
Να προσέχεις να μη θιγή το πνευματικό μέρος και όλα τα άλλα περνούνε .
Σε όλους να φαίνεσαι πως δεν ξέρεις τίποτα.Είναι πιο ασφαλισμένος ο άνθρωπος εις την αφάνειαν και την ταπείνωσην.
Κάθε φορά σου το λέγω, διότι είναι βασικό:
Ποτέ με λύπη μη δέσεις το νου σου ό,τι και να γίνει.Ακόμη και σφάλμα και αμαρτία.
Σφάλματα και πτώσεις γίνονται, αλλά συγχωρούνται όταν μετανοήσει ο άνθρωπος.
Η αμετανοησία μόνον δεν συγχωρείται..."

Στη τράπεζα των Πατέρων στη Μικραγιάννα...

«Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί!» Γιώργος Σεφέρης


 Στη τράπεζα των Πατέρων στη Μικραγιάννα όλοι χωράνε. Ακόμα και για τους απρόσμενους επισκέπτες υπάρχει χώρος, αγάπη και το απαραίτητο κέρασμα. Αμέριμνος, δεξιά στη φωτογραφία, ο διακονητής τραπεζάρης, μακαριστός Μητροπολίτης Κινσάσας Νικηφόρος, ετοιμάζει τα σερβίτσια για το γεύμα της Αδελφότητος του αείμνηστου Γέροντα Γεράσιμου Υμνογράφου.

Στο αρχαίο τείχος της Κόρκυρας, Παναγία Νεραντζίχα

 


Τμήμα πύργου από το αρχαίο τείχος της πόλης. Σώζεται ενσωματωμένο στα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας της Παναγίας της Νεραντζίχας, πάνω σε μικρό ύψωμα στα δυτικά του ναού της Αρτέμιδας.

 Ο πύργος χρονολογείται στον 5ο αι. π.Χ. και προστάτευε πύλη του τείχους της πόλης. Πάνω στον αρχαίο ισοδομικό τοίχο από ασβεστολιθικούς λιθόπλινθους στηρίζεται ο βόρειος τοίχος της βυζαντινής εκκλησίας. Στο εσωτερικό του πύργου διακρίνονται και επιχρίσματα του βυζαντινού ναού.

 Από τον πύργο, τον λεγόμενο της Νεραντζίχας από το όνομα της εκκλησίας, που ήταν αφιερωμένη στην Παναγία την Νεραντζίχα, το αρχαίο τείχος συνεχιζόταν μάλλον προς ΒΑ, ακολουθώντας την κορυφογραμμή των λόφων που καταλήγουν στο τρίστρατο των οδών Δαίρπεφλδ - Αλκινόου - Αγ. Θεοδώρων.

 Η Παναγία Νεραντζίχα αποτελεί ένα μνημείο με ιδιαίτερη σημασία πάνω στο οποίο με χαρακτηριστική σαφήνεια είναι ορατές οι δύο εποχές, κλασική και βυζαντινή, που το δημιούργησαν. Το κατώτερο τμήμα του είναι πύργος της οχύρωσης, το μοναδικό σωζόμενο και ορατό σήμερα τμήμα του τείχους της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας και η κατασκευή του τοποθετείτε στους κλασικούς χρόνους (5ος αιώνας π.Χ.).


 Κατά τα βυζαντινά χρόνια ο πύργος μετασκευάστηκε σε μονόκλιτη βασιλική μικρών διαστάσεων με τρίπλευρη αψίδα ιερού και πλούσιο κεραμοπλαστικό διάκοσμο στην εξωτερική πλευρά της τοιχοποιίας, χαρακτηριστικό στοιχείο της βυζαντινής αρχιτεκτονικής του 11ου και 12ου αιώνα, περίοδο στην οποία τοποθετείται και η ίδρυση του ναού.
 Στα μεσαβυζαντινά χρόνια (μετά το 1453), ο ναός επισκευάστηκε και προστέθηκε νάρθηκας στην νότια πλευρά του. Η κατάρρευση του κωδωνοστασίου, του δυτικού τοίχου αλλά και της αψίδας περί το 1900 έδωσε στο μνημείο τη σημερινή μορφή του.

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2021

Ο άγιος πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης και το θαύμα της αγίας Παρασκευής!



 Στο Νεοχώρι Σιντικής του νομού Σερρών, όπου ζούσε ο άγιος Πατήρ, υπάρχει ένα παρεκκλήσιο της αγίας Παρασκευής, στους πρόποδες του βουνού. Επειδή η περιοχή έχει πολλά παρεκκλήσια, όπου έγιναν πολλά θαύματα, ο παππούλης μάς έλεγε ότι ο τόπος αυτός είναι ένα δεύτερο Άγιον Όρος!
 Κάποτε λοιπόν μας διηγήθηκε:
" Στους πρόποδες του βουνού ( Μπέλες), υπάρχει ένα πολύ παλιό εκκλησάκι της αγίας Παρασκευής. Πήραμε άδεια από την αρχαιολογική υπηρεσία για να το επισκευάσουμε και χρειάστηκε να αφαιρεθεί η παλιά στέγη του ναού. Πλησίαζε η γιορτή της αγίας και σκεφτόμουν πώς θα κάνουμε την θεία λειτουργία χωρίς την οροφή, διότι είχε πολλή ζέστη. Για μένα είχαν τοποθετήσει μια μικρή τέντα, στο ιερό. Τότε είπα: Αγία Παρασκευή πώς θα σταθούν οι ηλικιωμένες γυναίκες μέσα στον ήλιο; Σε παρακαλώ κάνε το θαύμα σου! Ήρθε η ημέρα της γιορτής και κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας, ήρθε ένα συννεφάκι και στάθηκε επάνω από τους πιστούς μέχρι το τέλος της ακολουθίας! Διαλύθηκε δε όταν αποχώρησαν όλοι"!
Το συγκλονιστικό αυτό θαύμα όπως μας το διηγήθηκε ο παππούλης μάς συγκίνησε και εδραίωσε μέσα μας την βεβαιότητα ότι είχαμε μπροστά μας έναν αγιασμένο Πατέρα της Εκκλησίας! 
Ο σεβασμιώτατος επίσκοπος Μόρφου κ.κ. Νεόφυτος αναφερόμενος σε συνέντευξή του στο π. Ιωάννη είπε σχετικά με τις προφητείες του για την Πόλη"" Ο όσιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης, αγιότατος... ! "
Η ζωή του μακαριστού Πατρός Ιωάννη θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε ένα νέο Γεροντικό των σύγχρονων αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας!
Η αγία ευχή του να μας σκεπάζει και να μας στηρίζει πάντοτε! Αμήν!
Μιλτιάδης Τσεσμετζής - εκπαιδευτικός

"Ανάγκη ιατρού δεν έχουν οι υγιείς αλλά οι πάσχοντες",



  Σχετικά με τη σημερινή εγκύκλιο της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ) που διαβάστηκε στους ναούς, από τα πολλά που θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς περιοριζόμαστε στο να αναφέρουμε τα εξής:Σε (μία και μοναδική) αναφορά που γίνεται στην Καινή Διαθήκη, μνημονεύεται το χωρίο Ματθ. 9:12: «ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ’ οι κακώς έχοντες» ("ανάγκη ιατρού δεν έχουν οι υγιείς, αλλά οι πάσχοντες"), με επεξήγηση εκ μέρους του συντάκτη του συνοδικού κειμένου "που σημαίνει πως, όταν το σώμα ασθενεί, υπάρχει ανάγκη της συνδρομής των ιατρών".

  Το πνεύμα και η συνάφεια του χωρίου καμία σχέση δεν έχουν με την επεξήγηση του συντάκτη, ούτε ο Χριστός κατέβηκε στη γη για να μας πει κάθε πότε πρέπει να πηγαίνουμε στον ιατρό... 
  Η ρήση αυτή του Ιησού έρχεται ως απάντηση στο ερώτημα που υποβάλλουν οι φαρισαίοι στους μαθητές του στον αμέσως προηγούμενο στίχο (Ματθ. 9:11): "Διατί μετά των τελωνών και αμαρτωλών εσθίει ο διδάσκαλος υμών;" ("Γιατί ο διδάσκαλός σας τρώει μαζί με τελώνες και αμαρτωλούς;"). Κι όχι μόνο αυτό. Στον αμέσως επόμενο στίχο από τον μνημονευόμενο στο συνοδικό κείμενο, ο Χριστός δίνει τη δική Του επεξήγηση γι' αυτό που είπε μόλις πριν: "Πορευθέντες δε μάθετε τί εστιν 'Έλεον θέλω και ου θυσίαν'. ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν" (Ματθ. 9:13). Είναι ολοφάνερο ότι το όλο πλαίσιο παραπέμπει στο κατεξοχήν έργο του Ιησού και όχι στην "ανάγκη της συνδρομής των ιατρών"...

  Αλλά, ακόμα κι αν εκλάβουμε κατά λέξη το νόημα του αποσπάσματος, και πάλι καταλήγουμε σε άλλα συμπεράσματα από εκείνα του συνοδικού κειμένου. Το χωρίο το λέει καθαρά: "Ανάγκη ιατρού δεν έχουν οι υγιείς αλλά οι πάσχοντες", δεν έχουν επομένως ανάγκη ιατρού όόόλοι, γενικώς και αορίστως, αλλά μόνο όσοι ασθενούν. Αν το επεκτείνουμε και στα φάρμακα, μήπως πρέπει να λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή μόνο όσοι τη χρειάζονται και όχι όλοι; "Τα αυτονόητα θα λέμε;", θα μου πείτε. Ε, ναι, τα αυτονόητα θα λέμε, και ο νοών νοείτω...

Ερμηνευτική προσέγγιση του Απολυτίκιου της Αγίας Παρασκευής

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ


Ένα από τα δυσκολότερα προς ερμηνεία Απολυτίκια της βυζαντινής υμνογραφίας είναι το Απολυτίκιο της Αγίας Παρασκευής της Οσιοπαρθενομάρτυρος.

Το Απολυτίκιο της Αγίας Παρασκευής, εν προκειμένω, φανερώνει όλην την αφιερωμένη στο Χριστό ενάρετη ζωή της, την καθόλου προετοιμασία της από την παρούσα βιοτή να εισέλθει και να κατοικήσει στον Παράδεισο. Η Αγία, πράγματι, από τα νεανικά της χρόνια καλλιέργησε τον εσωτερικό της κόσμο γι αὐτήν την είσοδο στην ουράνια πατρίδα, «ολοψύχως ποθήσασα τον Δεσπότην Χριστόν» (τροπ. Εσπερινού).

Ιδού, λοιπόν, το Απολυτίκιο της Αγίας Παρασκευής:
Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον
εργασαμένη φερώνυμε,
την ομώνυμόν σου πίστιν εις κατοικίαν κεκλήρωσαι,
Παρασκευή αθληφόρε·
όθεν προχέεις ιάματα και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών.

 Δηλαδή περιγραφικώς Αγία Παρασκευή, εσύ που φέρεις ένα όνομα ίσης αξίας με τον βίον σου και έλαβες ως βραβείο τον στέφανο της αθλήσεώς σου και όλους τους πνευματικούς σου αγώνες κατέστησες ανάλογο τον ζήλο σου για τον Χριστό και σύμφωνο προς το όνομά σου και έπειτα κληρονόμησες ως κατοικία τον Παράδεισο, στον οποίο πίστευες από εδώ την γη, τώρα πράγματι, ω Αγία Παρασκευή, χαρίζεις άφθονα τις ιάσεις και πρεσβεύεις στον Κύριο για την σωτηρία των ψυχών μας.

Όπως παρατηρούμε, πρόκειται γι’ ένα σύντομο επτάστιχο ποίημα, το οποίο επί αιώνες τώρα ψάλλεται στους ναούς μας, και έχει χαρακτηριστεί ως εξόχως δημοφιλές. Ο ιερός υμνογράφος μας είναι άγνωστος, ωστόσο διαπιστώνουμε ότι πρέπει να ήταν λίαν πεπαιδευμένος, κάτοχος της θύραθεν και χριστιανικής γραμματείας και δη βαθύς γνώστης της Καινής Διαθήκης. 

Η ερμηνευτική δυσκολία εδώ δεν είναι συντακτική, αλλά κυρίως νοηματική. Ο υμνογράφος χρησιμοποιεί εκτός από το όνομα της Αγίας, δύο επίθετα, ως κλητική προσφώνηση ήτοι: «φερώνυμε» και «αθληφόρε». Στεκόμαστε στο πρώτο επίθετο, το «φερώνυμε». Αυτή η λέξη είναι εμπνευσμένη από το όνομα της Αγίας, δηλαδή Παρασκευή που δηλώνει «προετοιμασία». 

Κυριακή 25 Ιουλίου 2021

ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ .. ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ.. ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ....(Η Αγ.Παρασκευή και ο Όσιος Ιάκωβος)

ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ .. ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ.. ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ....


"....Μικρό παιδάκι έφευγε από το χωριό του και πήγαινε σ' ένα εξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής, στο χωριό του και έκανε όλη νύχτα μετάνοιες, όπως είχε διδαχθεί από την μάνα του.Και, κάποια μέρα, όπως βγήκε, είδε την Αγία μαυροφορεμένη, να στέκεται κάτω από ένα δένδρο και του φώναξε:
-Ελα Ιάκωβε, παιδί μου , έλα.Ελα να σου πω ό, τι θέλεις , να μου το ζητήσεις.
ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, η σπιτονοικοκυρά εδώ του σπιτιού μου, που έρχεσαι , που το καθαρίζεις, που το συντηρείς, έλα να μου ζητήσεις ό,τι θέλεις.
Κι εκείνος της είπε :
- Θα ρωτήσω την μητέρα μου, εγώ δεν ξέρω, μικρό παιδί είμαι.
Πήγε στη μητέρα του και εκείνη τον συμβούλευσε να της ζητήσει να του πει την τύχη του. Κι έτσι έγινε και η Αγία του απάντησε:
- Η τύχη σου παιδί μου θα είναι μεγάλη.Θα σε προσκυνήσουν και Πατριάρχες και Αρχιερείς και επίσημα πρόσωπα.
Θα περάσουν από τα χέρια σου πολλά εκατομμύρια, αλλά εσύ δεν θα τα αγγίξεις, όλα θα πάνε προς ενίσχυση των αναγκεμένων.
Και, όπως τα είπε η Αγία, έτσι και έγινε..."
( Απόσπ. από ομιλία του Ηγουμένου της Μονής Οσίου Δαυίδ Γέροντος Γαβριήλ, στα Παύλεια 2013, στην Βέροια, για τον Όσιο Ιάκωβο)

"Σώπα μη μιλάς"

 ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ (1884-1974) : "Πρόλογος"

Ξαφνικά μού φασκιώνουνε τα μάτια
για να βλέπω το φως το αληθινό!
Με καρυδώνουν, για να μη φωνάζω:
«Όρσε, Ελλάδα Γραικύλων αντιχρίστων!»
Άχερα με μπουκώνουν κάθε μέρα.
Και ποιοί; Του σκλαβοπάζαρου η σαβούρα.
Και πώς; Έχουν αφέντη τα σκυλιά
και δαγκάνουν τα πόδια σου, Ιστορία.
Πώς θα σωθούμε απ’ την «ελευθερία»
της σκλαβιάς μας κι από τον «υπέρ πατρίδος»
των προδοτών; Και πότε απ’ τους θεούς
των αθέων και των ανθρωποφάγων;
Αζίζ Νεσίν (1915-1995) - "Σώπα μη μιλάς" (Απαγγέλει η Μαριέτα Ριάλδη) https://www.youtube.com/watch?v=9vFim5ep0jM...


Φωτ/φία από το https://vaduende.wordpress.com/ της Βάσιας Αργέντη.
Μια άλλη εκδοχή των τριών γιαπωνέζικων πιθήκων που ο ένας, ο Kikazaru, κλείνει τα αυτιά του για να μην ακούει το κακό, ο άλλος, ο Mizaru τα μάτια του και δεν βλέπει το κακό κι ο τρίτος, ο Iwazaru, κλείνει το στόμα του για να μην πει κάτι κακό). Εδώ όμως η απαγόρευση είναι καθηλωτική και πράξη βίας: "μη βλέπεις, μην ακούς , μη μιλάς"!

Η θαυματουργική εικόνα της Αγίας Άννης



Η θαυματουργική εικόνα της Αγίας Άννης, στην κωμόπολη της Αγίας Άννας Βορ. Ευβοίας είναι παλαιότερη του ΙΕ΄ αιώνος.
Η παλαιότητα αποδεικνύεται από ιστορικές πηγές.


Ο τότε οικισμός της Αγίας Άννης μνημονεύεται στην τουρκική φορολογική απογραφή του έτους 1474, λίγα χρόνια, είκοσι μετά την Άλωση της Βασιλεύουσας, οπότε συμπερασματικά αντιλαμβανόμαστε, ότι προϋπήρχε ιερός ναός και η πάνσεπτος εικόνα της Αγίας Άννας, από την οποία έλαβε το όνομα ο οικισμός.
Αυτός ο ιερός ναός ήταν σταυροειδής βυζαντινός μετά τρούλου, όπως αυτός απεικονίζεται σε ξυλογραφία του 1860 έργο του M. H. Belle, οποία παρουσιάζει χορό στην κωμόπολη της Αγίας Άννας.
Πανηγυρίζει την 25ην Ιουλίου.

Σε περίοδο πείνας συναντάς στον δρόμο ένα πεινασμένο παιδάκι....



Σε περίοδο πείνας συναντάς στον δρόμο ένα πεινασμένο παιδάκι.
Έχεις στην τσάντα σου κάτι φαγώσιμο.
Μπορείς να δράσεις με διάφορους τρόπους που δείχνουν την πνευματική σου κατάσταση..
Υπέρ φύσιν : Να το δώσεις όλο από αγάπη.
Κατά φύσιν : Να το μοιραστείς μαζί του.
Παρά φύσιν : Να κρυφτείς και να το φας μόνος σου ή ακόμη χειρότερα να το φας επιδεικτικά μπροστά του.
Σκέφτομαι ότι σε περιόδους κρίσεων, οι περισσότεροι τρέχουμε πανικόβλητοι στα καταστήματα να αγοράσουμε τρόφιμα.
Πως σκοπεύουμε να τα χρησιμοποιήσουμε;
Αν δώσουμε μια ειλικρινή απάντηση σ' αυτό το ερώτημα θα κατανοήσουμε σε ποια από τις παραπάνω πνευματικές καταστάσεις βρισκόμαστε.

Διότι τα της προσευχής μόνο δια της προσευχής μαθαίνονται...



Μου ρωτάει κάποιος (με διάθεση πολεμικής και όχι για να μάθει βέβαια... συνήθης συμπεριφορά του ναρκισσισμού της εποχής μας) τι είναι η προσευχή
Και του απαντώ πως αυτό μπορεί να το μάθει μόνο αν αρχίσει να προσεύχεται ο ίδιος. Διότι τα της προσευχής μόνο δια της προσευχής μαθαίνονται. Δεν υπάρχει άλλη δίοδος να μαθευτούν.Είναι σαν να σου ζητάει κανείς να του φέρεις κάποιο μακρινό βουνό για να πιστέψει ότι υπάρχει. Τα βουνά δεν μεταφέρονται. Πρέπει να κάνει την διαδρομή ο ίδιος μπρος τα εκεί για να βεβαιωθεί για την ύπαρξή του.

ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΚΟΡΗ(Εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας Άννας)


“Ἡ εὐκλεέστατος καὶ ἀξιέπαινος, Ἄννα ἡ ἔνθεος, καὶ πανσεβάσμιος, γῆθεν ἀρθεῖσα ἐκ ζωῆς, προσκαίρου διαιωνίζει, εἰς ζωὴν ἀθάνατον, μετ’ Ἀγγέλων χορεύουσα, σὺν τῇ θυγατρὶ αὐτῆς, καὶ ἀχράντῳ Μητρὶ τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύουσα ἀπαύστως σωθῆναι, τοὺς πίστει ταύτην μακαρίζοντας” (Κάθισμα του Όρθρου της εορτής της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης)
“Η πλέον δοξασμένη και η άξια μεγίστου επαίνου, η Άννα που ήταν γεμάτη από Θεό, αυτή που αξίζει και τον σεβασμό από όλους, έφυγε από την επίγεια και πρόσκαιρη ζωή και πορεύεται προς την αιώνια και αθάνατη ζωή, χορεύοντας μαζί με τους Αγγέλους και με την κόρη της και άχραντη Μητέρα του Θεού, και πρεσβεύει αδιάκοπα να σωθούνε όσοι την μακαρίζουν με πίστη στον Θεό”.

 “Η Αγία Άννα, η μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και ιεράτευε την εποχή της βασιλείας της Κλεοπάτρας. Τη δε μητέρα της, την έλεγαν Μαρία. Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία, που παντρεύτηκε στην Bηθλεέμ, είχε κόρη τη Σαλώμη την μαία, η δε Σοβή, που παντρεύτηκε και αυτή στην Bηθλεέμ, την Ελισάβετ. Τέλος, η Αγία Άννα που παντρεύτηκε στην Γαλιλαία τον Ιωακείμ, γέννησε σε μεγάλη ηλικία την Παρθένο Μαρία, την μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό στην εορτή των Εισοδίων, πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Περικαλλή ναό προς τιμήν της αγίας Άννας έκτισε στην Κωνσταντινούπολη περί το 550 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός. Λείψανο της Αγίας υπάρχει στην αγιορείτικη σκήτη της Αγίας Άννας. Η Εκκλησία εορτάζει την μνήμη της στις 9 Δεκεμβρίου και την Κοίμησή της στις 25 Ιουλίου κάθε χρόνο” (εκ του Διαδικτύου)


  Η Εκκλησία μας, τιμώντας την προμήτορα Άννα, την μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, μας προτρέπει να δούμε τις οικογενειακές σχέσεις μέσα από μίαν άλλη προοπτική. Οι άνθρωποι τιμούμε την κατά σάρκα συγγένεια ως διαιώνιση της φύσης μας, αλλά και του προσώπου μας. Οι γονείς βλέπουμε στα παιδιά την συνέχεια της ύπαρξής μας. Γι’ αυτό και επενδύουμε σ’ αυτά. Θέλουμε να μεγαλώσουν με βάση τις δικές μας αξίες, να συμπεριφέρονται όπως θέλουμε εμείς, ο χαρακτήρας τους να είναι κατά πώς εμείς το επιθυμούμε. Άλλοτε, προβάλλουμε σ΄ εκείνα τα δικά μας απωθημένα, τις δικές μας ελλείψεις,. Άλλοτε τα αφήνουμε από ενοχές για τα δικά μας λάθη, για να μη ζήσουν ό,τι εμείς ζήσαμε, να πορευθούν όπως θέλουν, χωρίς μέτρα και όρια, αρκεί να είναι ευχαριστημένα. Η πραγματικότητα σπάνια συμφωνεί με τις προθέσεις μας, διότι τα παιδιά δίχως όρια δεν μπορούν να κρατήσουν την ευχαρίστησή τους, αλλά μένουν ανικανοποίητα. Όσο ταΐζεις το θέλημα, τόσο αυτό πεινά. Όσο του βάζεις όρια, σε λογικά πάντοτε πλαίσια, τόσο αυτό μαθαίνει να εκτιμά ό,τι του δίδεται, ό,τι έχει, ό,τι μπορεί να κατακτήσει, αναζητώντας το ουσιώδες.

Σάββατο 24 Ιουλίου 2021

Aκούσατε μωρε τι είπε ένα παιδί ; Όλη την ουσία του Ευαγγελίου , μας την είπε τώρα ένα παιδί!



Ο π Στέφανος Νταλιάνης ήταν εφημέριος του ναού των Αγίων Αναργύρων που βρίσκεται στο νοσοκομείο λοιμvδων . Είχε πνευματικό τον π. Ευμένιο Σαριδάκη και συλλείτουργο του.
Δεν ήταν ο πνευματικός μου, μια φορά μόνο τον είδα και κοινώνησα από τα χέρια του και ένιωσα μέσα από την ταπεινή του μορφή το μεγαλείο που κρύβει.
Όταν βγήκαμε στο προαύλιο του ναού περίμενα να βγει και τον ακολουθούσα με τα μάτια μου. Τον πλησίασε ένα κοριτσάκι γύρω στα οκτώ. Πήγα δίπλα τους να τον νιώσω κοντά μου ..
-Τι θέλεις qρωτάει τη μικρή ...
-Την ευχή σου παππούλη, του απαντά εκείνη!
-Την ευχή του Χριστού μας παιδακι μου, αλήθεια, τι δώρο θα ήθελες να σου κάνει ο Χριστός ;
-Να γίνω καλή Χριστιανή, απαντάει το κορίτσι!
Έκπληξη συγκίνηση και σχεδόν δάκρυα χαράς από όσους άκουσαν... 
Φώναζε ο π. Στέφανος ακούσατε ; ακούσατε μωρε τι είπε ένα παιδί ;
Όλη την ουσία του Ευαγγελίου , μας την είπε τώρα ένα παιδί!

Τον αγάπησα αμέσως και ήταν παντα στο μυαλό και στην καρδιά μου από τη μία και μοναδική φορά που τον είδα .
(Σχόλιο στο Facebook)

Το αδιάφθορο και με θερμοκρασία ζωντανού οργανισμού αριστερό πόδι ( πέλμα ) της Αγίας Άννας



Το αδιάφθορο και με θερμοκρασία ζωντανού οργανισμού αριστερό πόδι ( πέλμα ) της Αγίας Άννας που βρίσκεται στην ομώνυμη Σκήτη του Αγίου Όρους. Διακρίνονται καθαρά τα νεύρα και τα δάχτυλα του Ιερού Λειψάνου της "Γιαγιάς", όπως αποκαλούν την Αγία Άννα στο Αγιώνυμο όρος.

Εκοιμήθη ο π.Στέφανος .Θυμίζουμε μία μαρτυρία του σχετικά με τη Θεία Κοινωνία στο Νοσοκομείο Λοιμωδων

 Εκοιμήθη εν Κυρίω ο π.Στέφανος Νταλιάνης,εφημέριος στο Νοσοκομείο Λοιμωδων Δυτικής Αττικής Αγ. Βαρβάρα ,πνευματικό τέκνο και συλλειτουργός του Αγίου Ευγενίου Σαριδάκη στον. Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων, Νοσοκομείου Δυτ. Αττικής, (πρώην ΛοιμωδώνΑιωνία η μνήμη αυτού!

Θυμίζουμε μία παλαιότερη  ανάρτηση:

Συγκλονιστική μαρτυρία του π. Στεφάνου σχετικά με τη Θεία Κοινωνία στο Νοσοκομείο Λοιμωδων

Σπάνια φωτογραφία από την μοναχική κουρά του Οσίου Γεωργίου(Καρσλίδη)



  20 Ιουλίου 1919 ,την εορτή προφήτη Ηλιού, υπό τον φόβο του αθεϊστικού καθεστώτος και των εκτελέσεων... Στο μοναστήρι της Τράντας...Έγινε η μοναχική κουρά του Οσίου Γεωργίου(Καρσλίδη) απ' όπου και η φωτογραφία... Ήταν 18 ετών.