Από τη μία έχουμε έναν γερμανό ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ, επίλεκτο μέλος των ναζιστικών SS. Από την άλλη έχουμε έναν γερμανό ΑΓΡΟΤΗ. Ο στρατιώτης υπερασπίζεται με πάθος τις επιλογές των πολεμόχαρων συμπατριωτών του και τονίζει τις «δυσκολίες του επαγγέλματος». Ο αγρότης απαντά με τον τρόπο του:
ΕΡΝΣΤ (ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ): «Ρωτάς αν σκοτώσαμε αμάχους; Μήπως νομίζεις ότι πάμε για καφέ στο μέτωπο; Οι αντάρτες μας έκαναν ζημιές. Μπήκαμε, λοιπόν, κι εμείς στα χωριά τους και αποδεκατίσαμε τους δικούς τους και τα ζωντανά τους. Χειροβομβίδες στους στάβλους και μπαμ! Μήπως νομίζεις ότι μ' αρέσει αυτό; Ακόμα έχω τα χλιμιντρίσματα των αλόγων στ' αυτιά μου. Δεν αντέχεται, σου λέω. Έτσι είναι ο πόλεμος, όμως: η δυσκολότερη δουλειά που υπάρχει».
ΦΙΤΕ (ΑΓΡΟΤΗΣ): «Χειροβομβίδες στους στάβλους, ξεκληρισμένες οικογένειες. Αχ, φαντάρε της φακής, δεν ξέρεις τί σου γίνεται! Ξεγέννησες ποτέ σου αγελάδα; Ε; Αγελάδα που να τη σφάζουνε οι πόνοι, επειδή γύρισε η μήτρα της ανάποδα; Ή που 'ναι στενή και το μοσχαράκι κατεβαίνει με το πλάι και δεν χωράει να βγει; Γίνονται τα μπράτσα σου κουρέλια, σπάνε οι φλέβες στα μάτια σου... Να ξεγεννήσεις ζωντανό, να φέρεις πλάσμα στον κόσμο, ΑΥΤΗ είναι η δυσκολότερη δουλειά που υπάρχει. Να καταστρέψει και να σκοτώσει μπορεί κι ο κάθε ηλίθιος».
******
Από το βιβλίο του γερμανού συγγραφέα Ραλφ Ρότμαν «Πεθαίνοντας την Άνοιξη» [Ralf Rothmann, “Im Frühling sterben”, 2015]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου