Τί θα ήταν χωρίς το Σταυρό;
Κι αν ανασταινόταν μετά από έναν θάνατο φυσιολογικό χωρίς προηγουμένως να βασανιστεί φρικτά και να υποστεί σταυρικό ατιμωτικό θάνατο;
Μα τότε δεν θα είχε νικήσει η σταυρωμένη αγάπη και ο Νυμφίος δεν θα είχε για τη νύφη ανθρωπότητα θυσιαστεί,παίρνοντας πάνω του όλο τον πόνο,τον ιδρώτα και την αγωνία της Γεσθημανή.
Γιατί ο Νυμφώνας ήταν ο της άκρας ταπείνωσης Σταυρός και νυφιάτικος θάλαμος αναδείχθηκε ο τάφος από τον οποίο εξήλθε κραταιός ο αναστάς Χριστός!
Και από τότε και μετά ως ένδοξος Βασιλιάς συνεχίζει να πάσχει για όλα τα θύματα μέχρι της συντελείας των αιώνων και να γίνεται μάρτυρας του θαύματος που έγκειται στον τρόπο και την ελευθερία του Σταυρού,την οποία πάντα θα θεωρεί μωρία η χρηστική λεγόμενη ανθρώπινη σοφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου