Δέν περιμένουμε τίποτε ἀπό μή καθαρούς νόες!

  Γιὰ τὴν κρίση αὐτοῦ τοῦ τόπου, ξεχάσαμε παντελῶς τὴν προσευχή. Ὄχι, τὴν λύση δὲν θὰ τὴν δώσουν οὔτε οἰκονομολόγοι, οὔτε ἄλλες πολιτικὲς δυνάμεις, δὲν μποροῦνε!

Στὴν τραγωδία τοῦ οὐμανισμοῦ καὶ τῆς ἀποστασίας ἀπ΄ τὸν Θεό, δὲν μποροῦνε. Καὶ βαθύτατα τὸ πιστεύω, γιατί αὐτὸ λέει ἡ νηπτική θεωρία, ὅτι τὰ γόνατά μας θὰ λύσουν τὸ πρόβλημα, αὐτὸ κρατῆστε το. Καὶ γι΄ αὐτὸ κάνω αὐτὲς τὶς ὁμιλίες ἐδῶ. Νὰ δώσω ἕνα διέξοδο στὸ ἀδιέξοδο τῆς ψεύτικης ἀναζητήσεως.
Κακῶς λοιπὸν πιστεύουμε ὅτι τὸ ὅλο πρόβλημα θὰ τὸ λύσουν οἱ οἰκονομολόγοι καὶ…οἱ πολιτικοί.
Δὲν περιμένουμε τίποτε ἀπὸ μὴ καθαροὺς νόες!
Ἡ ἱστορία εἶναι στὰ χέρια τοῦ λαοῦ, ὄχι μὲ ἄλλες παρεμβάσεις, τύπου ἐπαναστατικοῦ ἢ ξεσηκωμοῦ. Χρειάζεται πολύ προσευχή. Ἂν δὲν τὸ κάνουμε θὰ εἶναι κρίμα! Ὁ καιρὸς εἶναι μπροστά μας. Καὶ μᾶς τὸν δίνει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ μποῦμε δραστικὰ στὴν ἱστορία.

π..Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος

Αλλά εμείς, τυφλοί όντες, έχουμε τον Χριστό και δεν Τον βλέπουμε!

- Γέροντα, μιλήστε μας για τον τυφλό του Ευαγγελίου.
- Καταρχάς, τυφλοί εμείς είμαστε, όχι αυτός που περιγράφει το Ευαγγέλιο, ο οποίος ανέβλεψε. Αλλά εμείς, τυφλοί όντες, έχουμε τον Χριστό και δεν Τον βλέπουμε!

 Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιος 

https://youtu.be/bAw4al0M3sc

Πάμε να φύγουμε γρήγορα, γιατί ο Άγιος Χρυσόστομος δεν μας αφήνει να περάσουμε!

  Ο Ανέστης Καραούσογλου διηγήθηκε ότι, όταν έγινε η σφαγή των Αρμενίων από τους Τούρκους, είχαν έρθει στα Φάρασα(στην Καππαδοκία, το χωριό του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη και του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη)γύρω στα τριακόσια άτομα (Τούρκοι), με σκοπό να λεηλατήσουν και να σφάξουν.
  Ο Χατζεφεντής (άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης) μάζεψε τα γυναικόπαιδα και πήγε στην Παναγία (σο Κάντσι) και έκανε προσευχή, και οι άγριοι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να μπουν στο χωριό, διότι δεν τους άφησε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος .
Παρουσιάσθηκε ο Άγιος επάνω στην γέφυρα που έπρεπε να περάσουν και τέντωσε τα χέρια του και τους εμπόδισε.
(Πάνω από την χαράδρα του ποταμού υπήρχε Εκκλησάκι του Αγίου).
Οι Τούρκοι τρόμαξαν και έφυγαν, όταν είδαν τον Άγιο να τους διώχνη, χωρίς να αφήση να περάσουν την γέφυρα του Ζεμαντή ποταμού.
Ο Καπετάνιος της συμμορίας, όταν είδε τον Άγιο να τους εμποδίζη, είπε:
– Πάμε να φύγουμε γρήγορα, γιατί ο Άγιος Χρυσόστομος δεν μας αφήνει να περάσουμε.

πηγή

Από τη στιγμή που θα μπείτε στο Ναό,να μην βλέπετε τίποτα και κανέναν...

Αγία Ματρώνα η Ρωσίδα η αόμματος

«Να μην κάθεσθε την ώρα της θ. Λειτουργίας. Ο νους σας να μην πετάει εδώ κι εκεί. Όσο θα είσθε στην εκκλησία να το πάρετε απόφαση, να διαθέσετε όλο τον χρόνο στην προσευχή».

Οσιος Γεωργιος Καρσλίδης

Τα λόγια είναι εύκολα αλλά άχρηστα όταν βρίσκεσαι μπροστά σε μυστήρια.

  Πολλοί πιστεύουν και θρησκεύουν συνειδητά και σ' αυτό συντελεί φυσικά και η δοκιμασία τους. Άνθρωποι που πονούν και ταλαιπωρούνται για χρόνια δηλώνουν ότι κατάφεραν να ανακαλύψουν τον βαθύτερο εαυτό τους καθώς και το πρόσωπο του Χριστού.
 Εκεί που δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα όμως είναι με τη διανοητική καθυστέρηση. Ίσως φανεί παράδοξο αλλά πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους αναπτύσσουν βαθιά θρησκευτικότητα. Φαίνεται διότι εμπιστεύονται το Θεό σαν παιδιά, δεν παρεμβάλλουν τις διανοητικές επιφυλάξεις και τις νευρώσεις που αναπτύσσουμε εμείς οι υγιείς.
 Το ίδιο και με την ηθική: είχε γραφτεί ότι κατά τους ειδικούς ολυμπιακούς αγώνες ένας αθλητής σταμάτησε και σήκωσε έναν συναθλητή του που είχε πέσει. Γι' αυτόν δεν λειτουργούσαν δύο ηθικές στάσεις, μια στην καθημερινή ζωή και μία για την ώρα του ανταγωνισμού.

  Κάποτε λειτουργούσα σε μία πόλη για πρώτη φορά αναπληρώνοντας τον εφημέριο και ένας ενήλικος με σύνδρομο Ντάουν στεκόταν κοντά μου στο ιερό. Μου έκανε εντύπωση ότι και στο «Πιστεύω» και στο «Πάτερ ημών» πλησίασε στην Αγία Τράπεζα και απήγγειλε (ή τουλάχιστον προσπαθούσε) και αυτός, με έκδηλη αφοσίωση στο πρόσωπό του. Κατόπιν επανερχόταν στη θέση του. Αισθάνθηκα πως έτσι δήλωνε με τις δικές του δυνάμεις ότι αποτελούσε μέλος του σώματος του Χριστού.

Τα λόγια είναι εύκολα αλλά άχρηστα όταν βρίσκεσαι μπροστά σε μυστήρια. Πράγματι ο Θεός φαίνεται ανίσχυρος μπροστά στις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης. Δεν πρόκειται όμως για αληθινή αδυναμία αλλά για μυστηριώδη συστολή της δυνάμεως Του κατά το πρότυπο του Χριστού. Αδύναμος φάνηκε ο Θεός Πατέρας όταν δεν προφύλαξε τον Υιό Του από ατιμωτικό θάνατο. Αδύναμος φάνηκε κατά τα ανθρώπινα φάνηκε και ο Υιός την ώρα εκείνη. Και η τελική έκβαση είναι να εμφανίζεται «γεμάτος από μώλωπες και εν τούτοις πανίσχυρος».

Τα ερωτήματα αυτά θα απαντηθούν στη Βασιλεία του Θεού, όπου ποιος ξέρει πως θα μας εμφανιστούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες! Το μόνο που καλούμαστε να κάνουμε εμείς εν το μεταξύ είναι να σηκώνουμε λίγο βάρος, όσο μπορούμε, από τον Σταυρό του Χριστού. Ανακουφίζοντας αυτούς ανακουφίζουμε τον Ίδιο.

π. Βασίλειος Θερμός

Διαδρομές αγάπης και γνώσης

εκδόσεις Αρχονταρίκι

Είναι αυτός ο Κύριος, ο Κύριος ο Θεός! (Βίκτωρ Ουγκώ)

Μόνος κοντά στα κύματα, των αστεριών μια νύχτα.

Στον ουρανό ούτε σύννεφο, στα πέλαγα πανί.

Απ’ την αλήθεια βύθιζα μακρύτερα το βλέμμα.
Και τα βουνά, τα σύδεντρα, κι ολόκληρη η πλάση
Με θρόισμα ακατάληπτο έμοιαζαν να ρωτούσαν

Τα κύματα της θάλασσας, τα φώτα του ουρανού.
Και τ’ άστρα τα ολόχρυσα, ατέλειωτες λεγεώνες
Με βροντερή, ή χαμηλή φωνή, με αρμονίες χιλιάδες.
Έλεγαν, καθώς έγερναν τις φλογερές κορώνες.

Και τα γαλάζια κύματα, που δεν τα ορίζει τίποτα ούτε και σταματά,
Έλεγαν, όπως άφριζαν στο αποκορύφωμά τους:
- Είναι αυτός ο Κύριος, ο Κύριος ο Θεός!

Βίκτωρ Ουγκώ 

Kανείς από όσους ζουν ορθή ζωή δεν δυσπιστεί για την Ανάσταση...

Kανείς από όσους ζουν ορθή ζωή δεν δυσπιστεί για την Ανάσταση, αλλά προσεύχονται κάθε ημέρα λέγοντας εκείνη την αγία λέξη: 

''Aς έρθει η βασιλεία Σου'' (Mατθ. 6,10).

 Ποιοί λοιπόν είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν στην Ανάσταση; Eκείνοι που ακολουθούν μολυσμένες οδούς και ακάθαρτο βίο..

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Καταλάβαμε τη γενιά ετοιμάζουμε; Γενιά ηττημένων Χριστιανών

 «Όταν σου περνά μέσα από το μυαλό, από την καρδία, λογισμός ολιγοπιστίας, αμφιβολίας γύρω από την εικόνα του Χριστού και αρχίσουμε τις απολυμάνσεις, τότε είμαστε έξω από την ορθόδοξη πίστη. Αυτά τα παιδιά δεν τα στηρίζουμε. Όταν έλθει η εποχή τους να είναι μεγάλα, θα θυμηθούν τη δική μας ολιγοπιστία. Καταλάβαμε τη γενιά ετοιμάζουμε; Γενιά ηττημένων Χριστιανών. Ηττοπαθών Χριστιανών».

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος (Κήρυγμα στην εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης 20 - 21.5.2020).

Απ-ανθρωποποίηση; Η «μεγάλη επανεκκίνηση» και το παιχνιδιάρικο «απο-»

Γράφει ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου*

  Η γλώσσα είναι πράμα ανυπόταχτο. Έχει την κοίτη της, μα ταυτόχρονα έχει και δύναμη να ανοίγει νέες κοίτες προκειμένου να εκφράσει ζωντανά την ολοζώντανη ζωή και να την πηδαλιουχήσει (και τα δύο). Χαρακτηριστικά ανυπόταχτο είναι το «απο-» στην αρχή των λέξεων: άλλοτε εντείνει το νόημα της λέξης της οποίας προτάσσεται (όπως αποξένωση, αποσάθρωση), ενώ άλλοτε το ανατρέπει (όπως απασφάλιση, απάνθρωπος). Κανόνας που να υποχρεώνει το «απο-» να είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, δεν υπάρχει. Μοιάζει με την ανοιχτωσιά της ζωής και την πολυσημία των ανθρώπινων επιλογών.

  ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ λέμε αυτόν που απεμπολεί τη ανθρωπιά. Η λέξη χρησιμοποιείται με ηθική φόρτιση. Δηλώνει εκείνον που δεν νιώθει, που δεν πονά τον άλλον. Να πάλι μια ανυπόταχτη λέξη: άλλο το «πονάω (συμπονάω) τον άλλον», άλλο το «πονάω (προκαλώ πόνο σ)τον άλλον». Στην καθημερινή και λαϊκή χρήση της, λοιπόν, η ανθρωπιά (το να είσαι όντως άνθρωπος) δεν ορίζεται από την χημεία των συστατικών σου, αλλά από τη σχέση σου με αυτόν που βρίσκεται έξω από σένα. Με άλλα λόγια, άνθρωπος που έχει υπέροχες απαντήσεις στις μικροβιολογικές του εξετάσεις, αλλά δεν αγαπά, δεν είναι όντως άνθρωπος.

  Ωστόσο έχουν πλημμυρίσει τον χώρο του δημόσιου διαλόγου και απόψεις οι οποίες διαφορετικά ορίζουν την ανθρωπιά. Η ενίσχυση της ατομικής χημείας μέσω της τεχνολογίας, και το ξεπέρασμα της ηθικής κατανόησης της ανθρωπιάς, εμφανίζονται ως υπόσχεση για φτάσιμο σε κάτι που παρουσιάζεται ως αληθινή πραγμάτωση του ανθρώπου, ως ριζική επανεκκίνησή του. Ο λεγόμενος «μετανθρωπισμός», ο «υπερανθρωπισμός», η «αθανατοποίηση» (ιμορταλισμός) κ.λπ. ανήκουν (μ’ όλες τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους) σ’ αυτή την οπτική.

  Μοιάζει με άλμα στην ελευθερία. Αλλά είναι; Οι αλγόριθμοι –λένε– του κυβερνοχώρου και των θηριωδών εταιριών διαμόρφωσής τους συγκεντρώνουν απίστευτο αριθμό δεδομένων, αριθμό που ο άνθρωπος είναι αδύνατον να κουμαντάρει. Οπότε, οι αλγόριθμοι ορίζουν με τον καλύτερο, πληρέστερο τρόπο τις αποφάσεις μας. Ιδού η αντίφαση και η σαγήνη: Ο άνθρωπος έχει πλέον στη διάθεσή του δυνατότητες που δεν θα τις έβαζε παλιότερα ο νους του, και όντως αυτό τον ελευθερώνει από κάποια δεσμά του χώρου και του χρόνου, ωστόσο η λήψη απόφασης γίνεται όλο και πιο καθορισμένη. Η διαφορά του ανθρώπου από την τεχνητή νοημοσύνη, λέει εύστοχα ο Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν,βρίσκεται στο ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν εμπεριέχει πόνο (1).Ο πόνος είναι σπουδαία παράμετρος της ανθρωπιάς. Πονάμε με τα διλήμματα, με τα σπαζοκεφαλιάσματα, με την πολύτιμη δυνατότητα να μετανιώνουμε.Υπ’ αυτή την έννοια, πονάμε όντας υποκείμενα και όχι αντικείμενα / πράγματα.

Άγία Μάρτυς Θεοδοσία της Κωνσταντινουπόλεως . Τοιχογραφία 14οςαιώνας

Άγία Μάρτυς Θεοδοσία της Κωνσταντινουπόλεως . Τοιχογραφία της Εκκλησίας της Παναγίας της Λεβίσκα στην Πρίζρεν, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία. Γύρω στο 1310 - 1313. Εικονογράφοι Μιχάλης Αστράπας και Ευτύχιος.

Ο Θεός δίνει τον άνεμο. Ο άνθρωπος πρέπει να σηκώσει το πανί...

Ιερός Αυγουστίνος

ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ ΤΩΝ 300 ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΑΤΑΡΝΑΣ(1944)

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ «ΗΡΩΙΚΕΣ» ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ 1941-1944.ΕΝΑ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΑΣΙΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΑΤΑΡΝΑΣ.

ΓΕΝΙΚΑ.
Η Ιερά μονή της Παναγίας της Τατάρνας βρίσκεται στο Νομό Ευρυτανίας, δίπλα στον ποταμό Αχελώο. Τα παλιά κτίρια της Μονής έχουν βυθισθεί στα νερά του ποταμού, μετά την κατασκευή του υδροηλεκτρικού έργου των Κρεμαστών και την υπερχείλιση των υδάτων, που έγινε στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. Για να φθάσει κανείς στην Ιερά μονή της Παναγίας της Τατάρνας από το Καρπενήσι θα πρέπει να διανύσει μια απόσταση 60 χιλιομέτρων σε μια πυκνοδασωμένη περιοχή της Ευρυτανίας, ένα από τα μοναδικά αριστουργήματα της Ελληνικής φύσης. Στη Μονή μπορείς να μεταβεί κανεις και από το Αγρίνιο διανύοντας μια απόσταση 100 χιλιομέτρων.

Ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν ότι αυτός ο χώρος προσευχής και ψυχικής απομόνωσης είχε κάποτε μεταβληθεί σ΄ένα στρατόπεδο αντιφρονούντων ομήρων του ΚΚΕ. Ένα πρωτόγνωρο κολαστήριο απάνθρωπων συνθηκών διαμονής και διαβίωσης, βασανιστηρίων και εκτελέσεων. Δεν έχει σχέση με τις ομαδικές εκτελέσεις του Φενεού, Μελιγαλά, Κιλκίς, Ούλεν και άλλων τόπων κομουνιστικής θηριωδίας. Περισσότερα στο κείμενο, που ακολουθεί για να γνωρίσουμε τα διαδραματισθέντα τραγικά γεγονότα.

 ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ ΤΩΝ 300 ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΑΤΑΡΝΑΣ.
    Σεπτέμβριος 1944. Το ΚΚΕ/ΕΑΜ με απατηλές υποσχέσεις για ειρηνικές ημέρες ομοψυχίας και αδελφοσύνης, ακολουθώντας πιστά το κίνημα των Νεοτούρκων του 1908, συνέλαβε τις πρώτες ημέρες κυριαρχίας του στην Κεφαλονιά, μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων, πάνω από τριακόσιους (300)

Ἀνδρεῖος ὁ περί τόν καλόν θάνατον ἀδεής

  1453. Ἀνήμερα τῆς Μνήμης τῶν Μεγάλων Βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης, τὴν πεντηκοστή ἡμέρα τῆς πολιορκίας, ὁ Μεχμὲτ στέλνει πρέσβεις στὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο. Τοῦ παραχωρεῖ προνόμια καί τοῦ δίνει διαβεβαιώσεις πὼς δὲν θὰ πειράξει τὸν πληθυσμὸ μέσα στὰ Τείχη. Ζητᾶ νά τοῦ παραδώσει τὴν Πόλη.
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κωνσταντίνου ἦταν σαφής. Δὲν δεχόταν νὰ πληρώσει ὑψηλότερους φόρους ὑποτέλειας. Ἃς κρατήσουν οἱ βάρβαροι ὅλα τὰ κατακτημένα ἐδάφη.
Ἀλλὰ τὴν Κωνσταντινούπολη; Ὄχι. Δὲν μποροῦσε νά τὴν παραδώσει.
"Τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν."
Ὁ Κωνσταντῖνος εἶχε ἐκφράσει τὴν γνώμη ὅλων.
Στὶς 28 Μαΐου, τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς πολιορκίας, στὶς φρικτὲς ἐκεῖνες κρίσιμες ὧρες λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν τελευταῖα μεγαλοπρεπῆ λειτουργία ποὺ ἔμελλε νὰ τελεσθεῖ στὴν Ἁγία Σοφία, ὁ Βασιλέας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀπευθύνεται στοὺς ἄνδρες του. Στοὺς τελευταίους πιστούς. Τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι εἶναι οἱ ἀπόγονοι τῶν μεγάλων Ἑλλήνων Ἡρώων. Καὶ ὅτι εἶχε ἀποφασίσει νὰ πεθάνει Ὑπὲρ τοῦ Λαοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Λαό.
“(..)Καλῶς λοιπόν γιγνώσκετε, Ἀδελφοί, ὅτι διὰ τέσσαρά τινα ὀφείλομεν κοινῶς πάντες νὰ προτιμήσωμεν τὸν θάνατον μᾶλλον ἥ τὴν ζωήν.
Πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας.
Δεύτερον δὲ ὑπὲρ τῆς Πατρίδος.
Τρίτον δὲ ὑπέρ τοῦ Βασιλέως ὡς Χριστοῦ τοῦ Κυρίου.
Καὶ τέταρτον ὑπέρ Συγγενῶν καὶ Φίλων..."
Ἦταν πιὰ φανερό. Κάθε πολεμικὴ ἐπιτυχία, κάθε κατόρθωμα, κάθε πράξη Ἀντίστασης εἶχε ἀποκτήσει ἄλλο Νόημα. Τὸ Πνεῦμα εἶχε κυριαρχήσει ἐπὶ τῆς Ὕλης. Ἡ ἐπιλογή τοῦ μαρτυρίου, ἡ ἐπιλογή τῆς Ἐλευθερίας, ἡ προσμονὴ τῆς Ἀνάστασης θὰ ἔσωζε παντοτινὰ τὴν Πόλη.

Πρώτη ὥρα πρωϊνή. Τρίτη, 29 Μαΐου 1453.

Τρείς ευαγγελικές περικοπές που παραπέμπουν στο Μυστήριο του Ύδατος

 Στὸ μέσον τῶν πενήντα ἡμερῶν ποὺ ἐκτείνονται ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μέχρι τὴν ἁγία Πεντηκοστή, ἐπὶ τρεῖς συνεχόμενες Κυριακὲς διαβάζουμε τρεῖς περικοπὲς –τοῦ Παραλυτικοῦ, τῆς Σαμαρείτιδος καὶ τοῦ ἐκ γενετῆς Τυφλοῦ– οἱ ὁποῖες μᾶς παραπέμπουν στὸ Μυστήριο τοῦ Ὕδατος. Ὅλες ἀναφέρονται στὸ νερό, κατὰ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλο τρόπο, καὶ διὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ὕδατος, εἶναι φανερό, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη θέλει νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει τὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.

  Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Ἑορτὴ τοῦ Πάσχα εἶναι καὶ Ἑορτὴ τοῦ Βαπτίσματος: κατὰ τὴν Ἀναστάσιμη Ἀγρυπνία –τῆν θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ποὺ τελοῦμε τὸ Μέγα Σάββατο, καὶ ἡ ὁποία σηματοδοτεῖ τὸ πέρασμα ἀπὸ τὰ Πάθη καὶ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου στὴν Ἑορτὴ τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του – γίνονταν στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία οἱ Βαπτίσεις, καὶ τὸ ἴδιο γίνεται καὶ σήμερα, ὅποτε αὐτὸ εἶναι ἐφικτό. Τὸ Πάσχα εἶναι λοιπὸν ἡ Ἑορτή, κατὰ τὴν ὁποία τελοῦνται κατὰ προτίμηση οἱ Βαπτίσεις καὶ ἐξαιτίας αὐτοῦ μᾶς παραπέμπει στὸ δικό μας Βάπτισμα.

  Ἀποτελεῖ μιὰ ὑπενθύμιση γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς, ὅτι πεθάναμε καὶ ἀναστηθήκαμε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ὅτι ὅλη μας ἡ χριστιανικὴ ζωὴ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μιὰ συνεχὴς προσπάθεια νὰ ἀναπτύξουμε τὶς θεῖες ἐνέργειες ποὺ δεχθήκαμε κατὰ τὸ Βάπτισμα, ὑποστηριζόμενοι πάντοτε ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, λοιπόν, οἱ τρεῖς αὐτὲς περικοπές, τοῦ Παραλυτικοῦ στὴν Προβατικὴ κολυμβήθρα,τῆς Σαμαρείτιδος ποὺ ἀκούσαμε καῖ τοῦ ἐκ γενετῆς Τυφλοῦ,μᾶς ὑπενθυμίζουν τὶς διαφορετικὲς πτυχὲς τῆς Χάριτος τοῦ Βαπτίσματος.

 Ἡ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ ἀναφερόταν στὸ ὅτι μὲ τὸ Βάπτισμα ὁ Κύριος θεράπευσε τὴν πνευματική μας παράλυση, δεχθήκαμε μέσα μας τὴν θεία ἐνέργεια, ἡ ὁποία μᾶς ἐπιτρέπει νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸν λήθαργο, τὴν πνευματικὴ ἀκινησία, στὴν ὁποία ἡ ἁμαρτία βύθισε τὴν ἀνθρωπότητα. Τὸ Βάπτισμα ἀπέδωσε τὴν κίνηση καὶ τὴν ζωή, τόσο στὸ σῶμα ὅσο καὶ στὴν ψυχή μας, καὶ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ δοξάζουμε τὸν Θεὸ μὲ ὅλο μας τὸ εἶναι.

 Τὸ εὐαγγέλιο τοῦ ἐκ γενετῆς Τυφλοῦ θὰ μᾶς θυμίσει, ὅτι μὲ τὸ Βάπτισμα ὁ Θεὸς ἀνοίγει τὰ πνευματικά μας μάτια, τὰ μάτια τῆς ψυχῆς. Μὲ τὴν ἁμαρτία ἔχουμε γίνει τυφλοὶ γιὰ τὶς θεῖες πραγματικότητες, χάσαμε τὴν αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, γίναμε ἀναίσθητοι ὡς πρὸς τὸ ἀξιώμά μας ὡς τέκνων τοῦ Θεοῦ καὶ χρειάζεται ἡ Χάρις τοῦ Βαπτίσματος, γιὰ νὰ θεραπευτεῖ αὐτὴ ἡ τύφλωση διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς δίδεται κατὰ τὸ Βάπτισμα.

Στὸ περιστατικὸ τῆς συναντήσεως τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Σαμαρείτιδα, γίνεται φανερό, ὅτι οἱ θεῖες αὐτὲς ἐνέργειες, τὶς ὁποῖες δεχόμαστε στὴν καρδιά μας τὴν ἡμέρα ποὺ βαπτιζόμαστε, εἶναι σὰν τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν, τὸ ζωντανὸ νερὸ ποὺ ἀναβλύζει αἰώνια ζωή. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι, σὲ κάθε ἄνθρωπο, ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶναι πλασμένος κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, ἂν ἡ εἰκόνα αὐτὴ δὲν ἔχει «μουντζουρωθεῖ», δὲν ἔχει κατὰ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο ἀμαυρωθεῖ, ὑπάρχει μιὰ κάποια αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, μιὰ ἔμφυτη κίνηση πρὸς Αὐτόν, καὶ μιὰ ἠθικὴ συνείδηση, ποὺ τὸν κάνει νὰ νιώθει ἐνστικτωδῶς τὶ εἶναι καλὸ καὶ τὶ κακό, καὶ νὰ κλίνει πρὸς τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ.

Η εικόνα της Αγίας Θεοδοσίας της Κωνσταντινουπολίτισσας, στην Νάξο(15ος αιώνας)

Η εικόνα της Αγίας Θεοδοσίας της Κωνσταντινουπολίτισσας, στην είσοδο της Πόλεως της Νάξου, της Χώρας, του 15ου αιώνα. Αποδίδεται στον περίφημο ζωγράφο της εποχής Άγγελο, από την Κρήτη.

Οι πνευματικές θυγατέρες του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού και του γέροντος Εφραίμ του Αριζονίτου

ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΠΟΔΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΕΚΔΟΣΗ - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Λίγα λόγια για το βιβλίο «Παρά τους πόδας των Αγίων», από τον συγγραφέα του βιβλίου π. Ιωσήφ Διονυσιάτη ο οποίος μιλά για τις πνευματικές θυγατέρες του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού και του γέροντος Εφραίμ του Αριζονίτου, μοναχές Συγκλητική και Εφραιμία Πουλαράκη, και φυσικά τη μακαριστή γερόντισσα της Πορταριάς, Μακρίνα.

Ακολουθεί το κείμενο του π. Ιωσήφ Διονυσιάτη
Ύστερα από τη μακροχρόνιο αγιορειτική μου εμπειρία, έλαχε στην ταπεινότητά μου να παρουσιάσω στους ευλαβείς αναγνώστες μερικές εξέχουσες αγιορείτικες μορφές, με τους οποίους είχα την ευλογία να ζήσω μαζί τους, να συμφάγω και να ακούσω από το αγιασμένο στόμα τους ρήματα ζωής.
Ένας από αυτούς είναι ο αείμνηστος Γέροντάς μου π. Χαράλαμπος Διονυσιάτης. Άλλος ο αείμνηστος συνασκητής του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, ο Γέρων Αρσένιος Σπηλαιώτης και ορισμένοι άλλοι.
Αυτή όμως τη φορά φέρω εις φως και μερικά άλλα από τα βλαστάρια του μεγάλου νηπτικού των ημερών μας, Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού και μάλιστα κυρίως εκ του γυναικείου μοναχισμού.

Κύρια πρόσωπα στο προσκήνιο είναι τρεις σύγχρονες, τολμώ να πω, Αγίες. Πρώτη η τοις πάσι γνωστή Γερόντισσα Μακρίνα, ιδρύτρια και πρώτη ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Οδηγητρίας Πορταριάς Βόλου. Ακολουθούν δυο άλλες σπουδαίες αυτάδελφες μοναχές, Συγκλητική και Ευφραιμία, συναγωνίστριες και πρώτες υποτακτικές της Γ. Μακρίνας, αλλά και συγκτητόρισσες της Ιεράς Μονής Οδηγητρίας.
Οι μοναχές αυτές είχαν την ευλογία να ανατραφούν από αγίους γονείς, οι οποίοι κατέληξαν και αυτοί να εκμετρήσουν το βίο τους ως μοναχοί. Ο μεν πατέρας, μοναχός Ανδρόνικος στην Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους και η μητέρα, μοναχή Αθανασία στην Ιερά Μονή Οδηγητρίας Βόλου.

Η αγία αυτή οικογένεια ευτύχησε να πλουτίσει ως πνευματικόν, ένα πνευματικό τέκνο του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, τον ιερομόναχο Εφραίμ Καραγιάννη. Αυτός ο ενάρετος πνευματικός τους είχε μεταδώσει επακριβώς τη διδαχή του μεγάλου Αγιορείτου Ησυχαστού καθώς και ο ίδιος την παρέλαβε. Δεν άργησε να ανάψει η φλόγα του θεϊκού έρωτα σε πολλά από τα πνευματικά τέκνα του ευλογημένου αυτού πνευματικού, δηλαδή του παπα Εφραίμ, μεταξύ των οποίων της Μαρίας, της Κατερίνας και Ναυσικάς, καθώς και της Βικτωρίας και του νεαρού τέκνου της Ιωάννη και πολλών άλλων.

«Έγινες δόση και δωρεά του Θεού, σοφή μάρτυς Θεοδοσία»

  «Αυτή η ιερά και αγία κόρη καταγόταν από την Τύρο. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών συνελήφθη από τούς ειδωλολάτρες και ρίχτηκε στη φυλακή για να δικαστεί, επειδή ομολογούσε την πίστη της στον Θεό. Ενώ λοιπόν είχαν ήδη πάρει θέση οι δικαστές οδηγήθηκε ενώπιον του άρχοντα Ουρβανού, ο οποίος την πρόσταξε νά θυσιάσει στα είδωλα. 

 Όταν αυτή βεβαίως δεν πείστηκε κι αρνήθηκε, έδωσε εντολή νά τη βασανίσουν με σκληρά κτυπήματα στα πλευρά και στα στήθη και να προχωρήσουν μάλιστα μέχρι και τα οστά και τα σπλάχνα, γιατί έβλεπε ότι παρόλα τα επίμονα βασανιστήρια αυτή τα δεχόταν όλα σιωπηλά. Διαπιστώνοντας ότι έχει ακόμη ζωή μέσα της απευθύνθηκε και πάλι σ’ αυτήν, προτρέποντάς την να θυσιάσει. 

 Τότε η αγία τον κοίταξε κατάματα και άνοιξε όσο μπορούσε το στόμα της και του είπε με χαμογελαστό πρόσωπο: «Τι πλανάσαι, άνθρωπε; Δεν ξέρεις ότι τώρα εγώ αξιώθηκα να έχω κοινωνία με τους μάρτυρες του Θεού;» Ο ηγεμόνας, επειδή συνειδητοποίησε ότι έγινε περίγελως της κοπέλας, οργίστηκε κι έδωσε εντολή να βασανιστεί περισσότερο από ό,τι πρώτα, οπότε στη συνέχεια την έριξε στα θαλάσσια ρεύματα, μέσα στα οποία δέχτηκε το μακάριο τέλος»[1].

  Κατά πάγια συνήθεια των περισσοτέρων υμνογράφων, το όνομα ενός αγίου γίνεται η αφορμή για θεολογικό σχολιασμό του. Θεοδοσία το όνομα της σήμερον εορταζομένης αγίας, συνεπώς «έγινες δόση και δωρεά του Θεού, σοφή μάρτυς Θεοδοσία», σημειώνει ο άγιος υμνογράφος, «γιατί λάμπεις και λόγω της μαρτυρικής άθλησής σου και λόγω των λαμπρών ακτίνων της παρθενίας σου, ανάβοντας φωτιά στη διάνοια όλων αυτών που σε τιμούν με πίστη»[2] (κάθισμα). 

Κι αλλού: «Δόθηκες στον Θεό (κι έγινες Εκείνου προσφορά σ’ εμάς), προσφέροντάς μας μεγάλη χαρά και ευφροσύνη»[3] (ὠδή δ΄)∙ 

«Φάνηκες ακριβώς ό,τι λέει το όνομά σου, σεμνή Θεοδοσία. Γιατί έγινες άριστη δόση Θεού σ’ εμάς, πάνσοφε, αναδίδοντας ποταμούς των ουρανίων δωρεών σ’ όσους με πίστη δοξολογούν τον Θεό»[4] (ὠδή η΄).

  Είναι ιδιαιτέρως σημαντική η παρατήρηση του αγίου υμνογράφου: προσφέρεται κανείς στον Θεό, είτε με την ασκητική πνευματική του διαγωγή είτε και με το μαρτύριο του αίματός του, και γίνεται η προσφορά του αυτή δόση και δωρεά του Θεού σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Σαν να παραλαμβάνει ο Θεός τη θυσία αγάπης προς Αυτόν ενός αγίου, για να τη μεταποιήσει σε ευλογία και χαρά για τους πάντες.

 Κατά κάποιον τρόπο ο άγιος δηλαδή γίνεται το «πρόσφορο» της Θείας Ευχαριστίας,

Ο Αντρέι Ρουμπλιώφ στο ...Παρίσι.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΥΦΛΟΥ-Φωτοφόροι και πηλοφόροι

Ζούμε σε εποχή «λάσπης». Κατακλυσμού «λάσπης». Με πηλοπλάστες κα πηλοφόρους (=παραγωγούς και μεταφορείς «λάσπης»). Πηλοπλάστες είναι, για παράδειγμα, ο Σβάμπ και ο Χαράρι, με τα λεγόμενα και τα γραφόμενά τους.
 Σε αντίθεση με το Θεό, που με τη λάσπη έφερε στο φως τη Γη μας και ολάκερο το σύμπαν. Και το Χριστό, που με ένα σβωλαράκι λάσπης έδωκε το φώς στον εκ γενετής τυφλό. Για να επακολουθήσει, εκ μέρους των φαρισαίων κατακλυσμός «λάσπης», προκειμένου ν’ αποδειχθεί ότι ο τυφλός, που βρήκε το φως του, δεν ήταν τυφλός.

Ρωτούσαν και ξαναρωτούσαν οι φαρισαίοι τα ίδια και τα ίδια. Και βέβαια, αφού ένα τέτοιο περιστατικό δεν συµφωνούσε µε την πανεπιστηµοσύνη τους, έθεσαν θέµα αξιοπιστίας:
∆εν µπορεί είπαν, παρά ο δήθεν πρώην τυφλός, να είναι πληρωµένος απ’ τη φάρα του Χριστού, που θέλουν να διαφηµίσουν τον αγύρτη δάσκαλό τους ως θαυµατοποιό. Και, χωρίς να χάνουν καιρό, στείλανε και έφεραν τους γονείς του πρώην τυφλού ενώπιόν τους:
-Αυτός εδώ, τους ρώτησαν, είναι, σίγουρα, ο γιος σας;
-Σιγουρότατα!
-Και είναι σίγουρο ότι γεννήθηκε τυφλός;
-Σιγουρότατο!
-Και πώς τώρα βλέπει;
-Αυτό δεν το ξέρουµε. Μεγάλος άνθρωπος είναι, ρωτήστε τον, για να σας πει.

Και το ’λεγαν αυτό, γιατί οι φαρισαίοι είχαν πάρει απόφαση ότι όποιος θα ’παιρνε το µέρος του Χριστού, θα γινόταν αποσυνάγωγος. Που σηµαίνει ότι θα τους επέβαλαν κοινωνικό αποκλεισµό και αποµόνωση. Μέθοδο, που εφαρµόζουν οι φαρισαίοι και οι φασίστες όλων των εποχών, που αποµονώνουν τους αντιφρονούντες, για να ασκούν σε βάρος του λαουτζίκου ψυχολογική τροµοκρατία. Όπως τώρα όλο το τοπικό και παγκόσμιο νεοταξικό συνονθύλευμα.

῎Αν οἱ ἄνθρωποι γνώριζαν τί τούς περιμένει μετά θάνατον, νυχθημερόν θά προσηύχοντο.

  ῎Αν οἱ ἄνθρωποι γνώριζαν τί τούς περιμένει μετά θάνατον, νυχθημερόν θά προσηύχοντο. Δυστυχῶς οἱ πολλοί πιστεύουν πώς μέ τό θάνατο φθάνει καί τό τέλος.
῾Η ζωή ὅμως ἀρχίζει μετά τόν ἐπί γῆς θάνατο. Κι ὅσοι ὑποφέρουν μέ ὑπομονή τά ἐπί τῆς γῆς, ἐργάζονται γιά νά κατακτήσουν τήν αἰωνιότητα.

 Άγιος Θεοδόσιος του Καυκάσου

Φωτοστιγμές από τη Μονή Δοχειαρίου και από την βάπτιση του μικρού Μερλίν από τις Αζόρες νήσους.

Φωτοστιγμές από τη Μονή Δοχειαρίου και από την βάπτιση του μικρού Μερλίν από τις Αζόρες νήσους.Το όνομα αυτού ΘΕΟΔΩΡΟΣ...

πηγή

Λιτάνευση του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου στο Νέο Προκόπι Ευβοίας περί το έτος 1925

  Λιτάνευση του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου στο Νέο Προκόπι Ευβοίας περί το έτος 1925 όταν ακόμα το σεπτό λείψανο βρισκόταν ακόμα σε ξύλινη πρόχειρη λάρνακα και φυλασσόταν στον Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης πριν την ανέγερση του νέου περίλαμπρου Ναού. Της λιτανεύσης προεξάρχει ο αείμνηστος Μητροπολίτης Χαλκίδος Γρηγόριος Πλειαθός ο εκ Τήνου.

πηγή

Η Κοινωνία των Αποστόλων- XIV αιώνας

 

Η Θεία Κοινωνία (Η Κοινωνία των Αποστόλων). Τοιχογραφία της Εκκλησίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Λυχνί της Αμπχαζίας. XIV αιώνας

Евхаристия (Причащение Апостолов). Фреска Успенского храма в селе Лыхны, Абхазия. Грузия XIV век

Χάθηκε η γνησιότητα μεταξύ των ανθρώπων... Και χάθηκε διότι ...εψύγει η αγάπη !

Όλα λειτουργούν στον.... αυτόματο !
Γιατί έτσι επιτάσσει η καθώς πρέπει ... κοινωνία !
Ακόμα κι αυτά που απαιτούν ... ψυχή και συναίσθημα, γίνονται εντελώς μηχανικά !
Αυτό θέλει η ... βιτρίνα του κόσμου !Και ο χαιρετισμός....και το χαμόγελο...και ο ασπασμός ...και η αγκαλιά...στον "αυτόματο"!
Μια κοινωνία ...των δήθεν "ευγενικών" και "χαρούμενων" ανθρώπων!
Μια κοινωνία που σου μπηγει το μαχαίρι με το χαμόγελο στα χείλη...
Ένας κόσμος που σε εξευτελίζει μιλώντας σου στον... πληθυντικό ...
Κι όλα αυτά... διότι χάθηκε η γνησιότητα μεταξύ των ανθρώπων...
Και χάθηκε η γνησιότητα διότι ...εψύγει η αγάπη !

π.Γ.Πετρ.

Η 91χρονη ομογάλακτη αδελφή του Αγίου Ευμένιου μιλά για τον Άγιο της Εθιάς

  «Εκείνος γεννήθηκε 1η Ιανουαρίου 1931 και εγώ δύο μέρες αργότερα, στις 3 Ιανουαρίου. Δέκα παιδιά γεννηθήκαμε εκείνη τη χρονιά στην Εθιά, πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια. Τώρα απόμεινα μόνη, όλοι έχουν φύγει» αναφέρει ξεδιπλώνοντας το μακροσκελές κουβάρι της μνήμης της και, παρά τα 91 της χρόνια, θυμάται με λεπτομέρεια κάθε πτυχή της δύσκολης ζωή τους.

  «Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Κωνσταντίνος ήταν μωρό και η μάνα του ξενοδούλευε από τα χαράματα μέχρι τη νύκτα για να μεγαλώσει τα πέντε παιδιά της. Η μεγαλύτερη αδελφή του, η Ευγενία, τον έφερνε στη μάνα μου να τον θηλάζει. Έπινα πότε εγώ, πότε εκείνος και δόξα τω Θεώ, με το λίγο γάλα της ανατραφήκαμε κι οι δυο. Μόνο που εκείνος, όπως μου είχε πει η μάνα μου, δεν έπιανε τη ρόγα να θηλάσει Τετάρτη και Παρασκευή. Της έκανε εντύπωση, αλλά όταν περάσανε τα χρόνια κατάλαβε». Για την κα Μαρία, ο μικρός Κωνσταντίνος ήταν αδελφός και έτσι κράτησαν τη σχέση τους μέχρις ότου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον ομογάλακτό της.

  «Μεγάλωσε με φτώχεια και κακουχίες, πήγε σχολείο μέχρι την Τρίτη Δημοτικού και πρωτόβαλε παπούτσια μετά τα δώδεκα» αναφέρει και θυμάται ότι από μικρός ξεχώριζε για την πραότητα, την καλοσύνη και την πίστη του στον Θεό.

 «Εμείς είχαμε το νου μας στο παιχνίδι και εκείνος στην Εκκλησία. Τον σηκώναμε με το ζόρι να παίξει αλλά εκείνος εξαφανιζόταν. Πήγαινε στην Παναγία, άναβε τα καντήλια και έψελνε με τις ώρες». 

Όλο το χωριό έμαθε τότε ότι ένα χειμωνιάτικο βράδυ που καθόταν κοντά στο τζάκι με την οικογένειά του, κατέβηκε μια λάμψη πάνω στο κεφάλι του και αμέσως ανακοινώσε στα αδέλφια και τη μητέρα του οτι θα γίνει μοναχός. Γι αυτό, κανείς δεν απόρησε όταν κάποια ημέρα, σε ηλικία 15-16 ετών, έφυγε για το μοναστήρι του Αγίου Νικήτα, στη Νότια Κρήτη, για να αφιερωθεί στο Θεό.

Εκεί πήρε το όνομα Σωφρόνιος και αργότερα, μετά την ασθένειά του από λέπρα,

Την διαφορά δεν την έκανε η...πέτρα αλλά ο...άνθρωπος!

 

Ο ναός του Μεγάλου Βασιλείου όπου φυλασσόταν το άφθαρτο λείψανο του Οσίoυ Ιωάννη του Ρώσου

 

Ο ναός του Μεγάλου Βασιλείου όπου φυλασσόταν το άφθαρτο λείψανο του Οσίoυ Ιωάννη του Ρώσου στο Προκόπι της Καππαδοκίας. 

Καταστράφηκε μεταξύ 1948-1952 όταν η Ελλάδα ζήτησε από τον ΟΗΕ την καταγραφή των ελληνικών έργων στην Τουρκία .Στην θέση του έχει χτιστεί μια επαγγελματική σχολή .

Από το Ναό σώθηκε μόνο η εξωτερική Πύλη που κοσμεί σήμερα το Δημαρχείο της Πόλης.

πηγή

Προς τιμήν ενός νεαρού" ακτιβιστή",δηλαδή αντισυμβατικού ασκητή και ήρωα της υπομονής: Του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου!

   Η διαδρομή από Χαλκίδα σε Προκόπι είναι μεγαλύτερη απο αυτήν του μαραθώνιου δρόμου.Αν ξεκινήσεις νοτιότερα από τη Χαλκίδα,θα έχεις να διανύσεις ακόμη περισσότερα από τα 48 χιλιόμετρα της παραπάνω απόστασης,με ένα σωρό στροφές και ανηφοριές στη δύσκολη,στην άκρη της ασφάλτου,διαδρομή σου.
 Και όλο αυτό γίνεται με τα πόδια!
   Γίνεται κάθε χρόνο ,έχοντας ξεκινήσει αυθόρμητα εδώ και μια εικοσαετία,από χιλιάδες,κυρίως από νέα παιδιά,προς τιμήν ενός νεαρού" ακτιβιστή",δηλαδή αντισυμβατικού ασκητή και ήρωα της υπομονής: Του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου!
  Σε λίγες ώρες,αργά το απόγευμα,η ανθρώπινη αλυσίδα θα αρχίσει να πεζοπορεί και μάλιστα από δύο κατευθύνσεις,τόσο από Χαλκίδα,όσο και βορειότερα του Προκοπίου(Ιστιαία,Αιδηψό).

Πριν αρχίσει να φωτίζει,οι πρώτοι θα έχουν φτάσει στο "σπίτι"του Αγίου στο Προκόπι,όπου και το ολόσωμο σκήνωμά του.
Και το ημερολόγιο θα γράφει "27 Μαΐου,του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου".

πηγή

Μεγαλυνάρια από τον Παρακλητικό Κανόνα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου

  Τους συναθροισθέντας τω σω ναώ, αοράτων πάντας, ορατών τε επιβουλής, ημάς τυραννούντων, δεόμεθα ρυσθήναι, υπό την σην αιγίδα, θερμώς προσφεύγοντας.

 Τα πεπυρωμένα βέλη εχθρού, βροτοκτόνου, πάτερ, απομάκρυνον αφ΄ημών, ταις προς την Τριάδα, θερμαίς σου ικεσίαις, όπως ρυσθέντες τούτων, σε μεγαλύνωμεν.

 Τον αστέρα πάντες τον φαεινόν, τον εκ Προκοπίου, απαστράψαντα νοητώς, οσίων το κλέος, και Καππαδόκων δόξαν, τον θείον Ιωάννην, ύμνοις τιμήσωμεν.

 Αίτησαι ειρήνην παρά Θεού, πνευμάτων γαλήνην, μέχρι τέλους υπομονήν, ψυχών σωτηρίαν, ημίν τοις σοις ικέταις, τοις ευφημούσι πόθω, τα σα θαυμάσια.


 Μεγαλυνάρια από τον Παρακλητικό Κανόνα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου,ποίημα του Δανιήλ Μοναχού

Κεριά πίστης, ευγνωμοσύνης και τιμής που θεριεύουν την ελπίδα, στον τόπο που έζησε ο Αϊ-Γιάννης ο Ρώσος

" Εμπρός κυττάζω τ' αναμμένα μου κεριά." (Κ. Καβάφης)

Η Ρωμιοσύνη εμπρός κοιτάζει και προχωρά. Κεριά πίστης, ευγνωμοσύνης και τιμής που θεριεύουν την ελπίδα, στον τόπο που έζησε σαν ασκητής και παρέδωσε την αγιασμένη του ψυχή στον Θεό, ο Όσιος και Ομολογητής Ιωάννης ο Ρώσος στο ευλογημένο Προκόπι της Αγιοτόκου Καππαδοκίας. Της δικής μας Καππαδοκίας .

πηγή

...Ο Αγάς θρήνησε γοερώς και τον σκέπασε μ'ένα πολύτιμο χαλί, ένα γεγονός που αποτελούσε μεγάλη τιμή...(Αγ.Ιωάννης Ρώσος)

Ένα από τα βασανιστήρια που άντεξε με γενναιότητα ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, ήταν η πύρινη περικεφαλαία που του φόρεσαν οι Τούρκοι και έκαψε το δέρμα και τα μαλλιά Του.

Δόξασε τον Θεό και είπε πως του θυμίζει τον ακάνθινο στέφανο που έβαλαν στο κεφάλι του Χριστού μας.
Όταν μετέπειτα τον έβαλαν να κοιμάται στον σταύλο με τα ζώα, δόξασε τον Θεό και είπε που του θυμίζει την φάτνη της Βηθλεέμ που γεννήθηκε ο Χριστός μας.
Συγχώρεσε όμως τους βασανιστές του και τους κέρδισε με την αγάπη Του. Την ημέρα της Οσιακής Κοιμήσεως Του, ο Αγάς θρήνησε γοερώς και τον σκέπασε μ'ένα πολύτιμο χαλί, ένα γεγονός που αποτελούσε μεγάλη τιμή για την εποχή εκείνη.

Δεν θέλησε ο Θεός, να του στερήσει τους στεφάνους!

Σφάξανε κάποτε, κάποιον Χριστιανό στην Κωνσταντινούπολη και προκάλεσαντότε οι άπιστοι, τον Ιερό Χρυσόστομο, λέγοντάς τον:
- Πού είναι ο Θεός, για να τον έσωζε; Τον έπιασαν τον κακομοίρη και τον
σφάξανε σαν αρνί!
Και ο Ιερός Χρυσόστομος τους είπε:
- Δεν θέλησε ο Θεός, να του στερήσει τους στεφάνους!

 Δημήτριος Παναγόπουλος-Ἱεροκήρυκας 

Παρατείνεται και σήμερα η ζωή μας. Κάτι να κερδίσουμε πριν σχολάσει το πανηγύρι...

  Είδαμε και σήμερα τον ήλιο. Είμαστε και σήμερα στη ζωή. Δόξα Σοι ο Θεός! Σηκωθήκαμε από τον ύπνο, έχουμε τον αέρα, τον ήλιο, τ' αγαθά του Θεού! Παρατείνεται και σήμερα η ζωή μας. Κάτι να κερδίσουμε πριν σχολάσει το πανηγύρι, κάτι να ψωνίσουμε, κάτι να προσθέσουμε στον πλούτο της ψυχής μας. 

Και τί άλλο; Τη Βασιλεία του Θεού που βιάζεται. Όλα τ' άλλα θα λογιστούν φθαρτά και πρόσκαιρα.

Όσιος Παναής της Λύσης.

«Εγκώμιο στη μάθηση» Μπέρτολτ Μπρέχτ

  Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε. Απ' αυτό βγάζω το συμπέρασμα πως είσαστε εκατομμυριούχοι. Το μέλλον σας είναι σιγουρεμένο - το βλέπετε μπροστά σας σ' άπλετο φως. Φρόντισαν οι γονείς σας για να μη σκοντάψουνε τα πόδια σας σε πέτρα.
 Γι' αυτό τίποτα δε χρειάζεται να μάθεις.Έτσι όπως είσαι εσύ μπορείς να μείνεις.
Κι έτσι κι υπάρχουνε ακόμα δυσκολίες, μιας κι οι καιροί όπως έχω ακούσει είναι ανασφαλείς, τους ηγέτες σου έχεις, που σου λένε ακριβώς τι έχεις να κάνεις για να πας καλά.
 Έχουνε μαθητέψει πλάι σε κείνους. («Άκουσα πως τίποτα δεν θέλετε να μάθετε»)
Μάθαινε και τ' απλούστερα!
 Γι' αυτούς που ο καιρός τους ήρθε ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ να το μαθαίνεις!

Μη σου κακοφανεί! Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!

«Εγκώμιο στη μάθηση» Μπέρτολτ Μπρέχτ - «Tα πιο απλά λόγια φτάνουν...»

πηγή

Καθημερινά μιλάμε πολύ και μέσα στα λόγια μας, ίσως να κρύβεται η κατάκριση, η καταλαλιά και η εξουθένωση

Καθημερινά μιλάμε πολύ και μέσα στα λόγια μας, ίσως να κρύβεται η κατάκριση, η καταλαλιά και η εξουθένωση:

▪︎Καταλαλιά είναι να διαδίδεις με λόγια τις αμαρτίες και τα σφάλματα του πλησίον.

•Κατάκριση είναι να κατηγορείς τον ίδιο τον άνθρωπο, λέγοντας ότι αυτός είναι ψεύτης, ανήθικος κ.α.

▪︎Εξουθένωση είναι όχι μόνον να κατακρίνεις κάποιον, αλλά να τον εκμηδενίζεις και να τον αποστρέφεσαι.

πηγή

H ιερόσυλη σύγκριση

«Ήταν πρωί, Σάββατο του Λαζάρου, 10 Απριλίου του 1826, όταν συγκροτήθηκε το νεκροδόξαστο εκείνο συμβούλιο αποφάσεως. Ήταν ένα συμβούλιο θανάτου. Οι καπεταναίοι είχαν αναλάβει να διερευνήσουν, με ανιχνευτές την ύπαρξη μυστικού δρόμου-διόδων για ακίνδυνο πέρασμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων στην ελευθερία. Κανένας όμως δεν έφερε ελπιδοφόρα πληροφορία. Οι λόχμες και οι στενωποί φυλάγονταν άγρυπνα από τους πολιορκητές σε βάθος χώρου και τόπου. Γενική ήταν η κατήφεια και η σιωπηλή θλίψη. Την σιωπή της στιγμής έσπασε η βροντώδης και σταθερή έκρηξη του τρανοδύναμου αρχηγού της Φρουράς, του Θανάση Ραζη-Κότσικα.

Υπάρχει δρόμος ωρέ!
Ποιος είναι, στρατηγέ, και δεν τον λες τόση ώρα; διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι παριστάμενοι.
—Είναι ο δρόμος του Θεού, φωνάζει». (Το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Βούλγαρη «Το Μεσολόγγι των Ιδεών, ερμηνεία της απόφασης της εξόδου»).

Και όταν ρωτήθηκαν οι ήρωες της Εξόδου, πόσοι χάθηκαν, απάντησαν; 

«Κανείς δεν χάθηκε. Άλλοι περπατούν στην γη και άλλοι στον ουρανό».

Μεσολόγγι είναι και σήμερα η πατρίδα. «Κλεισμένο» από εχθρούς προαιώνιους,

Διεθνής μαθητικός διαγωνισμός: «Κύπρος-Ελλάδα-Ομογένεια: Εκπαιδευτικές γέφυρες».

  Έργα μαθητών σχολείων της Ξάνθης που αφορούν την Κύπρο κατάφεραν να αποσπάσουν βραβεία σε διεθνή διαγωνισμό και μάλιστα ένα από αυτά προέρχεται από Κομοτηναία μαθήτρια και αφορά μια ζωγραφιά που απεικονίζει την Κύπρο στην αγκαλιά της Ελλάδας. 

 Πιο συγκεκριμένα το τραγούδι ΣΤ2 του 4ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης και η ζωγραφιά της μαθήτριας Α’ Λυκείου των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ΑΞΙΟΝ, Νάνσυς Δαλακούρα απέσπασαν πρώτα βραβεία με τη συμμετοχή τους στον διεθνή μαθητικό διαγωνισμό: «Κύπρος-Ελλάδα-Ομογένεια: Εκπαιδευτικές γέφυρες».

Το 4ο Δημοτικό Σχολείο απέσπασε βραβείο για το τραγούδι «Θέλω την πατρίδα μου» και η Νάνσυ Δαλακούρα για την ζωγραφιά με τίτλο «Η Κύπρος στην αγκαλιά της Ελλάδας».

πηγή

Θα έρθουν μια μέρα φορώντας τα καλά τους... Να το θυμάστε...

Θα έρθουν μια μέρα φορώντας τα καλά τους... Να το θυμάστε...
Θα έρθουν να παίξουν με τις λέξεις και τις αντοχές μας..
Θα έρθουν να ανταλλάξουν την αλήθεια με την ελπίδα.
Θα έρθουν να σου πουν, πως δεν είχαν πρόθεση, δεν ηταν σχέδιο αλλά ανάγκη. ΖΟΥΣΑΜΕ ΠΟΛΕΜΟ!!!!
Είχαμε να πολεμήσουμε έναν αόρατο εχθρό.. Έτσι θα σου πουν.
- Ποιός πόλεμος;;;
- Εγώ ξέρω ότι πόλεμος είναι η αντιπαράθεση στρατών με όπλα.
Όταν καταργείς την Ορθόδοξη Χριστιανική ταυτότητα και διαγράφεις παραδόσεις και αξίες, όταν υποβαθμίζεις τη παιδεία και την υγεία, όταν υπογράφεις την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και υπηρεσιών, όταν κλειδώνεις και φιμώνεις έναν ολόκληρο λαό σπίτι του για να ελέγχεις τις δράσεις του και τις μετακινήσεις του, όταν σφραγίζεις εκκλησίες και σχολεία, όταν συναινείς στο διαχωρισμό της κοινωνίας επιβάλλοντας με τη βία ιατρικές πράξεις και όταν σπρώχνεις χιλιάδες Έλληνες στη πείνα...
Αυτό δεν είναι πόλεμος παλικάρια!!!
ΑΥΤΟ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΛΕΓΕΤΑΙ!!!!!
Θα έρθουν όμως... Και ξέρετε γιατί θα έρθουν;;
Γιατί δεν έχουν ηθική. Γιατί από την πολιτική τους ιδεολογία ζούνε και αυτή πρέπει να στηρίξουν.
Ανοίξτε τα μάτια σας...
Έβαλαν ακόμα και τον ίδιο το θάνατο ανάμεσα μας, αλλά οι δικές μας ψυχές κοιτάζουν ψηλά. Γονατίζουν μόνο όταν θέλουν να προσευχηθούν και δεν φοβούνται το θάνατο.
Η μνήμη είναι πιο δυνατή από όλα τα όπλα και δεν ξεχνάμε.

πηγή

Η πρωτή εμφάνιση του Δικέφαλου Αετού ως Αυτοκρατορικό σύμβολο το 1301, στο χρυσόβουλο του Ανδρόνικου Παλαιολόγου

Η πρωτή εμφάνιση του Δικέφαλου Αετού ως Αυτοκρατορικό σύμβολο το 1301, στο χρυσόβουλο του Ανδρόνικου Παλαιολόγου. Ο Αυτοκράτωρ παρουσιάζεται επί πυρρόχρωμου βασιλικού μαξιλαριού με χρυσούς δικέφαλους αετούς.

  Το χρυσόβουλο βρίσκεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών και εκδόθηκε από τον Ανδρόνικο υπέρ του Μητροπολίτη Μονεμβασίας Νικόλαου επαυξάνοντας τα προνόμιά του.

  Αποτελείται από τέσσερα κομμάτια και φέρει χρυσή βούλα και υπογραφή του Αυτοκράτορα με κόκκινη μέλανη.
 Γενικά, ο Δικέφαλος Αετός ήταν αυστηρά ένα σύμβολο της οικογένειας των Παλαιολόγων και όσων συνδέονταν μαζί τους οικογενειακά ή μέσω προνομίων. Δεν ήταν η «σημαία της Αυτοκρατορίας», ούτε έφεραν όλοι οι αξιωματούχοι της τον Δικέφαλο Αετό, αλλά μόνον οι πολύ λίγοι.

 Το σύμβολο ακόμα του πατέρα του Μιχαήλ ήταν ο αετός των Κομνηνών· ως Κομνηνός και ο ίδιος.

Τί κάνει όμως ένας δυτικότροπος (romanesque) αετός σε μία εκκλησία της Μάνης; Εξ αρχής να πούμε ότι η κορώνα στην κεφαλή του αετού υποδεικνύει ότι είναι ένα βασιλικό σύμβολο.

  Η εκκλησία είναι ο Αγ. Γεώργιος στην Καρύνια της Μάνης, χτισμένη το 1281. Επί Μιχαήλ Παλαιολόγου δηλαδή. Είναι κατά το απόγειο της βασιλείας του Μιχαήλ, όταν όλοι οι εχθροί της Αυτοκρατορίας έχουν υποχωρήσει και οι περιοχές των Αγγέλων – πριν την Σταυροφορία – έχουν τεθεί υπό των σκήπτρων του· ακόμα και η Τραπεζούς των Κομνηνών και η Μεγάλη Βλαχία του Δεσπότη Ιωάννη. Η Μάνη κατά την Φραγκοκρατία στον Μορέα είχε ισχυρά κάστρα των Λατίνων, αλλά κατέπεσαν στον Παλαιολόγο το 1262 συνιστώντας το Δεσποτάτο του Μυστρά.

Στην εκκλησία υπάρχουν πλούσιες νωπογραφίες και εκτεταμένες επιγραφές στα Ελληνικά. Η δε αναφορά στον Αυτοκράτορα – τίτλος άνω – έχει μισοσβηστεί, επίτηδες, ως damnatio memoriae για τις συμφωνίες του με τον Πάππα. Όχι όμως ο αετός, παρά την προφανή δυτικότροπή του τάση. Ο αετός δέν ήταν απλά σύμβολο του Μιχαήλ. Ήταν συμβολο των Κομνηνών. Όπως παρατηρείται σε πληθώρα ευρημάτων κατά την Κομνήνεια περίοδο, στην Κομνήνεια Τραπεζούντα επίσης και στον τύμβο του Αλέξιου Κομνηνού στην Κωνσταντινούπολη

πηγή