Μία ἀκόμη ἐφιαλτική πτυχή τοῦ ἀνάποδου κόσμου, ὁσονούπω βέβαια καί θεσμικά κατοχυρωμένη (μέ «γάμους» καί τεκνοθεσίες) μέσω τοῦ ἑλληνέζικου ἀντίχριστου κυνοβουλίου.
Καί ἐνῶ ἡ πάλαι ποτέ ἁγιοτόκος πατρίδα μεταβάλλεται ραγδαῖα σέ ἀποτρόπαιο θεσμικό σκουπιδοντενεκέ ὅλης τῆς νεοεποχίτικης σαβούρας καί σέ ἐπίσημο διαβολότοπο τῆς πλέον ἀκραίας βλασφημίας καί ἀποστασίας, ἀπό τήν ἄλλη ἐλάχιστοι θλίβονται καί πονοῦν πραγματικά.
Ἡ συντριπτική πλειονότητα εἴτε ἐπιχαίρει γιά τόν ζόφο, εἴτε ἔχει πλέον ἐθιστεῖ καί περί ἄλλα τυρβάζεται, βλακώδη καί ἀνούσια. Ἀκραῖες εἰκόνες φρικώδους παρακμῆς και δαιμονικῆς κατάπτωσης μιᾶς κοινωνίας πού ἀγνοεῖ με ἐωσφορική ἀμετανοησία τά ἐκκωφαντικά πλέον σημεῖα τῶν Καιρῶν καί ἀρνεῖται πεισματικά νά βγεῖ ἀπό τόν βοῦρκο. Κυριολεκτικά εἰκόνες μιᾶς νέας Πομπηΐας, λίγες μόνο στιγμές πρίν ἐκραγεῖ ὁ Βεζούβιος…
Νεκτάριος Δαπέργολας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου