«Δέκα χρoνῶν ἤμουν καὶ ἔσερνα ἄρματα μὲ τὸν πατέρα μου. Ἐξενυχτούσαμε στὲς σπηλιές, ἐξημερωνόμαστε στὰ δάση σὰν θηρία.Ἐπέφταμε εἰς τοὺς ἐχθρoύς, οἱ Χριστιανοὶ μᾶς εἶχαν παρηγoρίαν. Μὲ ἡμᾶς ἦτον τὸ μελλούμενο τοῦ Ἑλληνικοῦ ὀνόματος.
Ὅταν ἐμεγάλωσα, οἱ σύντρoφοί μου μ᾿ ἐμένα ἐστομώσαμε τὴν λαγκαδιὰ καὶ τὸν βράχο ἀπὸ νικημένα κoυφάρια. Δὲν ἤξευρα ἀλήθεια ἄλλα πράγματα, ἀλλ᾿ ἐγνώριζα ἐκεῖνο ποὺ σώζει τὴν πατρίδα. Ἂν αὐτοὶ ποὺ καυχιoῦνται ὅτι ἠξεύρoυν νὰ κάμουν τοὺς νόμoυς, αὐτοὶ θὰ εἶχαν γῆν νὰ καθίσουν, οἶκον νὰ ἀρχηγεύσoυν, ἂν τὰ σπαθιά μας καὶ τὰ τoυφέκια μας δὲν ἤθελε κοιμήσoυν εἰς τὸν ὕπνον τοῦ θανάτoυ τοὺς παλληκαράδες τῶν ἀλλoφύλων;»
Ὅταν ἐμεγάλωσα, οἱ σύντρoφοί μου μ᾿ ἐμένα ἐστομώσαμε τὴν λαγκαδιὰ καὶ τὸν βράχο ἀπὸ νικημένα κoυφάρια. Δὲν ἤξευρα ἀλήθεια ἄλλα πράγματα, ἀλλ᾿ ἐγνώριζα ἐκεῖνο ποὺ σώζει τὴν πατρίδα. Ἂν αὐτοὶ ποὺ καυχιoῦνται ὅτι ἠξεύρoυν νὰ κάμουν τοὺς νόμoυς, αὐτοὶ θὰ εἶχαν γῆν νὰ καθίσουν, οἶκον νὰ ἀρχηγεύσoυν, ἂν τὰ σπαθιά μας καὶ τὰ τoυφέκια μας δὲν ἤθελε κοιμήσoυν εἰς τὸν ὕπνον τοῦ θανάτoυ τοὺς παλληκαράδες τῶν ἀλλoφύλων;»
Νικηταρᾶς ο Τoυρκoφάγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου