"Καλό απόγευμα, φίλοι μου. Ακολουθώ το Πάτριο Ημερολόγιο. Το 2014 βρισκόμουν σε προσκυνηματικό ταξίδι στους Αγίους Τόπους. Είχαμε πάει στη Βηθλεέμ, στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου· οι γυναίκες είμασταν έξω από την πύλη του μοναστηριού, γιατί είναι άβατο το μοναστήρι.
Είδαμε έναν γέροντα που ερχόταν κοντά μας. Πιάναμε το χέρι του να το ασπαστούμε, και με τρόπο το γύριζε και ασπαζόταν το δικό μας· η δεύτερη κίνησή του ήταν να πιάσει τον ώμο μας και να μας φιλήσει σταυρωτά.
Είχαμε μουδιάσει όλες γιατί αυτός ο γέροντας, μεγάλος σε ηλικία, φορούσε πλεκτό σκουφάκι, είχε γαλανά μάτια, λευκό δέρμα που έλαμπε. Κι εγώ προσωπικά όταν με αγκάλιασε, με τον τρόπο που ανέφερα πιο πάνω, ο γέροντας αυτός μοσχοβολούσε, το πρόσωπό του έλαμπε· από καλοσύνη, από αγιότητα, δεν ξέρω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μα ποτέ το πρόσωπο αυτό, που με έκανε να νιώσω γαλήνη και δέος. Μετά αφού μας ασπάστηκε όλες, μπήκε μέσα στο μοναστήρι.
Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, μία φίλη, συζητώντας διάφορα πνευματικά θέματα, μου έδωσε μία πλαστικοποιημένη φωτογραφία (βλ. φώτο).
Όταν την είδα ξαφνιάστηκα. Της λέω: "αυτόν τον γέροντα, τον συναντήσαμε στην Βηθλεέμ, μοσχοβολούσε και έλαμπε".
Μου λέει η φίλη μου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου