Όταν δεν ενεργεί η Χάρη του Θεού μέσα στον άνθρωπο...

  Όταν δεν ενεργεί η Χάρη του Θεού μέσα στον άνθρωπο, ο άνθρωπος παρουσιάζει μια ραθυμία στα πνευματικά και δεν έχει διάθεση, ούτε το σταυρό του να κάνει. Τίποτα από τα πνευματικά δεν τον παρηγορούν και δεν τον ευχαριστούν.
Τότε ο άνθρωπος παρηγοριέται με τον ύπνο, το φαγητό, τις σαρκικές απολαύσεις το χρήμα και τη δόξα.

 Τα συναισθήματα της κατάθλιψης, της μελαγχολίας, του άγχους, της μοναξιάς, της δαιμονικής λύπης και τα συναφή είναι αποτελέσματα της απουσίας της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, εξαιτίας των ανεξομολόγητων αμαρτημάτων που υπάρχουν στον άνθρωπο. Είναι συμπτώματα και αποτελέσματα των παθών, των λογισμών και των αμαρτημάτων.

 Και το φάρμακο για να απαλλαγεί κάποιος από τα συμπτώματα αυτά, είναι πανεύκολο: είναι η μετάνοια, είναι η εξομολόγηση είναι τα δάκρυα, η μυστηριακή ζωή και η νηστεία δηλ. η πνευματική ζωή.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Ας φροντίσουμε την αθάνατη ψυχή μας!

 

«Utopia» Εκείνη η μέρα δεν είναι τόσο μακριά όσο θα πίστευε κανείς.

                        

Ο Τζακ μόλις επέστρεψε στην πατρίδα του την Αυστραλία μετά από πάνω από μια δεκαετία μακριά στον παράδεισο. Αλλά αφού τον συναντά στο αεροδρόμιο ο αδερφός του Φρανκ, ο Τζακ ανακαλύπτει ότι η χώρα έχει αλλάξει ριζικά. Οι πολίτες αναφέρουν και τιμωρούν ο ένας τον άλλον για διάφορες αστικές παραβάσεις, χρησιμοποιώντας τα κινητά τους τηλέφωνα για να καταγράφουν και να ανεβάζουν παραβάσεις σε μια κυβερνητική εφαρμογή. Παντού υπάρχουν κάμερες και το μόνο ασφαλές μέρος στα σπίτια των ανθρώπων είναι το μπάνιο. Ανίκανος να προσαρμοστεί ή να αποδεχτεί τις αλλαγές, ο Τζακ προσπαθεί να φύγει από τη χώρα -- ένα κατόρθωμα πολύ πιο δύσκολο από ό,τι πίστευε.

Σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Νίκα, αυτή η μικρού μήκους επιστημονικής φαντασίας μπορεί να φέρει το όνομά της από έναν ιδανικό παράδεισο ισορροπίας και ειρήνης, αλλά ο τίτλος της είναι βαθιά σατιρικός στο πώς η ταινία απεικονίζει τον παραλογισμό του νέου κράτους επιτήρησης.

Σχεδόν όλοι έχουν ένα smartphone και οι συσκευές είναι βαθιά ενσωματωμένες με σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής μας, από τις τραπεζικές συναλλαγές μέχρι τον έρωτα, την επικοινωνία και την ψυχαγωγία. Σε πολλά επίπεδα, εξακολουθούμε να υπολογίζουμε πώς η τεχνολογία κινητής τηλεφωνίας μεταμορφώνει τη ζωή και τις σχέσεις μας.

Ένας πληθυσμός οπλισμένος με τηλέφωνα -- και εμποτισμένος με ολοένα και πιο σπασμωδική τιμωρία προς τους συνανθρώπους -- φαίνεται γελοίος, αλλά με βαθύτερο προβληματισμό, οι θεατές συνειδητοποιούν ότι αυτά τα κομμάτια υπάρχουν ήδη σε άλλες πτυχές της κουλτούρας μας. Είναι τα ανθρώπινα όντα τόσο αδύναμα που θα μπορούσαν να οπλιστούν για να κάνουν την επιτήρηση της κυβέρνησης για αυτούς;

Η «Utopia» φαντάζεται ότι εκείνη η μέρα δεν είναι τόσο μακριά όσο θα πίστευε κανείς.

πηγή

Ο ΣΙΒΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΣΑΡΑΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

  Σαν παίρνεις το δρόμο για τη Ι. Μονή της Οδηγήτριας βλέπεις αυτό το γραφικό χωριό ν’ αγναντεύει από το μικρό λόφο, τον κάμπο της Μεσαράς.

Ο Σίβας είναι ένα χωριό στολίδι του κάμπου της Μεσσαράς αλλά και της ιστορίας. Ανήκει στον Δήμο Τυμπακίου στην Επαρχία Πυργιώτισσας στην Ν.Δ. άκρη της πεδιάδος της Μεσσαράς σε υψόμετρο 110μ. Η απόσταση του από το Ηράκλειο είναι 62 χλμ. Από 'κει περνάς για να πας στην Μονή της Παναγίας της Οδηγήτριας, ενώ 3,5 χλμ πιο βόρεια από τον Σίβα βρίσκεται ο αξιόλογος Μινωικός αρχαιολογικός χώρος της Φαιστού.
Το ενδιαφέρον είναι πως ένας τόσο μικρός οικισμός έχει τόσο σπουδαία ιστορία και στα χώματά του έχουν γεννηθεί σημαντικές προσωπικότητες που στο πέρασμά τους σημάδεψαν τον τόπο.

  Το χωριό είναι γενέτειρα του Οσίου Ιωάννου του Ξένου ή Ερημίτη, (ο Κυρ-Αι-Γιάννης λένε οι Κρητικοί) ο οποίος εργάστηκε για την αναζωπύρωση της Χριστιανοσύνης στην Κρήτη μετά την απελευθέρωσή της από τους Σαρακηνούς από το Νικηφόρο Φωκά το 961 μ.Χ. Τον τόπο γεννήσεως του αγίου τον ονομάζουν σήμερα Τζοβαέρη (από το τούρκικο Cevahir=διαμάντι).

  Ο Άγιος Ιωάννης ο Ξένος ενίσχυσε με τον προσωπικό του αγώνα την χριστιανική ζωή του τόπου, κυρίως στο Ρέθυμνο και στα Χανιά όπου έδρασε. Έκτισε κτίρια και ερημητήρια και βοήθησε στην αγροτική ανάπτυξη δημιουργώντας ελαιοτριβεία, μελισσοκομεία και οτιδήποτε μπορούσε και θεωρούσε ότι θα ήταν αναγκαίο για την ανάπτυξη των μοναστηριών αλλά και των φτωχών οικισμών γύρω από αυτά. Έργο του είναι η Μονή και ο ναός της Παναγίας Αντιφωνήτριας στα Μυριοκέφαλα Ρεθύμνης, η Μονή της Κυρίας των Αγγέλων Γουβερνέτου στα Χανιά, καθώς και πολλοί άλλοι ναοί κ μοναστήρια.

 Στον Σίβα γεννήθηκε και ο οπλαρχηγός Ιωάννης Σκουντής ή Στεφανάκης, ο οποίος πολέμησε υπό την αρχηγία του Μιχαήλ Κουρμούλη κατά την Επανάσταση του 1821, στην Πελοπόννησο με τον Κολοκοτρώνη και Καραϊσκάκη και έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1866 πλάι στον Ξωπατέρα και στον Κόρακα.
Εδώ είναι γεννημένος κι ο δάσκαλος πεζογράφος κι επαναστάτης Θέμος Κορνάρος.

 "Σίβας", η προέλευση του ονόματός του χωριού είναι άγνωστη. Οι περισσότεροι ιστορικοί συγκλίνουν στην περίοδο της Αραβοκρατίας, απ’ όπου και «Σίβας» είναι η Όασις της Αιγύπτου όπου βρίσκεται το μαντείο του Άμμωνα. H ύπαρξη άφθονων φυσικών πηγών στην περιοχή επίσης (από την αραβική λέξη siva, που σημαίνει πηγή) συνετέλεσε στην ονομασία. Κατά τους χρόνους της Βενετοκρατίας ο Σίβας αναφέρεται σε χάρτη ως «Silva» που σημαίνει "δάσος" και αυτό μας αποκαλύπτει την ύπαρξη δασών στην περιοχή.
Όπως και να 'χει ο Σίβας είναι ένα χωριό πανέμορφο, με όμορφους φιλόξενους κατοίκους, με ένα παραδοσιακό καφενέ, που είναι ανάμεσα στα 10 καλύτερα της Ελλάδος και με μεγάλη ιστορία.

  Το πρώτο που συναντά κάποιος μπαίνοντας στο χωριό είναι μια πολύ ωραία και χαρακτηριστική πηγή δίπλα ακριβώς στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Αυτή η πηγή έχει μεγάλη ιστορία που θα την δούμε πιο κάτω. Στην πλατεία δεσπόζει το παλιό κτίριο του Δημοτικού σχολείου που κτίστηκε το 1864 και δίπλα στο Δημοτικό σχολείο, κτισμένη την ίδια εποχή είναι η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, αφιερωμένη στη μνήμη της αποκεφάλισης του Ιωάννη του Προδρόμου.

Εκεί διαδραματίζονται τα γεγονότα που θα σας διηγηθώ:
Η επανάσταση του 1866-69 μόλις είχε περάσει… Μια επανάσταση που χώρισε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους στα δυο και το αίμα έτρεξε ποτάμι σε όλη την Κρήτη!
Στο κεφαλοχώρι της Μεσαράς, στο Σίβα, είχε έλθει ο Τούρκος φοροεισπράκτορας από το γειτονικό χωριό Άγιο Ιωάννη, να εισπράξει το φόρο της δεκάτης
-Ανήμερα τ’ Άι – Γιαννιού του Ριγολόγου ήλθε ο αθεόφοβος στο χωριό,

«Θαρσείτε, Εγώ, νενίκηκα τον κόσμο!»

Στη αρχή πείραξαν τις ρίζες σου.Να μην ξέρεις από που κρατά η σκούφια σου. Δέντρο χωρίς ρίζες, εύκολα πέφτει στον πρώτο τον αέρα.

Έπειτα σε γέμισαν με θέλω, με ανάγκες και με ηδονές. Προσπάθησαν να σε κάνουν να ξεχάσεις. Να ξεχάσεις τον προορισμό σου. «Φάε, πιες και καλοπέρνα άνθρωπε». Η ζωή εδώ τελειώνει…

Αφού σκλαβώθηκες στα γήινα, σου είπανε ότι χρωστάς. Πρέπει να δουλέψεις τώρα για να τους ξεπληρώσεις. Και όλο έδινες, έδινες και τίποτε δεν ήταν αρκετό. Ο φτωχοποιημένος άνθρωπος, εύκολα θυματοποιείται…

Ύστερα σου κόψανε τη δυνατότητα της έκφρασης… 

«Σκοταδιστή», σε είπαν. «Ρατσιστή». Σε έναν ανάποδο κόσμο, απαγορεύεται να σκέφτεσαι ελεύθερα και «μη πολιτικώς ορθά»
Και τέλος…

Ήρθαν για τα παιδιά σου.
«Σκάσε. Μη μιλάς. Θα τα φροντίσουμε εμείς».
Και κάπως έτσι ξετυλίγεται, το τελευταίο κεφάλαιο του δράματος που ζούμε...
Ας είναι ομως. Μην απελπίζεσαι.Και φρόντιζε, μια φράση μόνον, να μην ξεχνάς:
«Θαρσείτε, Εγώ, νενίκηκα τον κόσμο».

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, Οι Γάλλοι γιατροί λένε: «έκτακτο επιστημονικό γεγονός»!

Μια μητέρα ελληνίδα, έφερε στον κόσμο ένα παιδάκι με μια τρομερή αρρώστια που θα πρέπει να ονομάζεται «ακρομεγαλία». Μεγαλώνουν οι σάρκες χωρίς να μεγαλώνουν τα οστά.
 Η επιστήμη λέει πως λίγα χρόνια ζει ο άνθρωπος μ’ αυτή την τρομερή πάθηση και είναι σαν μια άμορφη μάζα.
 Η μητέρα αγωνίστηκε εδώ στην Ελλάδα και της υπέδειξαν να πάει στο Παρίσι, σ’ ένα Ινστιτούτο υγείας του παιδιού για να γίνει σχετική έρευνα. Εκεί της είπαν οι γάλλοι γιατροί πως είναι στις τελευταίες του μέρες το παιδάκι της και ότι πρόκειται να πεθάνει και μάλιστα πως ο θάνατος συμβαίνει με πολύ υψηλό πυρετό.
 Και πραγματικά, τις μέρες εκείνες παρουσιάστηκε ο υψηλός αυτός πυρετός γύρω στα 41, χωρίς να πέφτει με τίποτα.

  Η μάνα μόλις το βλέπει έτσι, αρπάζει στην αγκαλιά της το παιδάκι, βγαίνει από το νοσοκομείο και πηγαίνει σ’ ένα μοναστήρι, ορθόδοξο ρωσικό. Πηγαίνει κατ’ ευθείαν στην εικόνα της Παναγίας και με κλάματα αρχίζει να της λέει:
«Εσύ μάνα, μάνα του Κυρίου, που γνωρίζεις από πόνο, σε ικετεύω ή να γίνει καλά το παιδί μου ή ας το αναπαύσεις εσύ».

Κάποιος Ρώσος που ήξερε λίγα ελληνικά, ακούει τα παρακάλια της.

 Την πλησιάζει, βλέπει το παιδάκι της σ’ αυτή την τρομερή κατάσταση και της λέει:

«Το Κόσσοβο είναι η καρδιά της Σερβίας. Σταματήστε τη βία.»

«Το Κόσοβο είναι η καρδιά της Σερβίας. Σταματήστε τη βία.»
Αυτά έγραψε ο Νόβακ Τζόκοβιτς στο φακό μιας κάμερας μόλις τέλειωσε το πρώτο νικηφόρο παιχνίδι του στο φετινό French Open. 

Αδιαφορώντας μάλιστα αν του επιβληθούν κυρώσεις ή αν τον κατηγορήσουν για εθνικισμό κλπ. διαβεβαίωσε ότι θα το ξανάκανε … 

Προηγουμένως είχε δηλώσει πως «σαν προσωπικότητα του δημόσιου βίου» αισθάνεται πως «έχει το καθήκον να υποστηρίξει τον λαό του και όλη τη Σερβία». Ο ίδιος, συνέχισε, : «μπορεί να μην είμαι πολιτικός και δεν έχω καθόλου κακές προθέσεις. 

Γνωρίζω ότι το θέμα είναι λεπτό. Απλά με πονά αυτό που συμβαίνει (στο Κόσοβο)».
Τελικά, δεν είναι μόνο μέγας στο τένις ο Νόβακ (Νόλε) .....

πηγή

Ας μιλήσει ελεύθερα η φύση χωρίς να βιάζεται το μυαλό και η ψυχή των παιδιών....

Διάβασα σε προφίλ εκπαιδευτικού δασκάλα να σχολιαζει:
"Ναι, όμως, αν στην ταινία το φιλί ήταν ανάμεσα σε κοριτσάκι και αγοράκι, κανένας χριστιανοταλιμπαν δεν θα φώναζε"

  Για αρχή να ευχηθώ σε μερικούς να μην τύχει και πέσουν ποτέ σε χέρια πραγματικών ταλιμπαν γιατί θα φωνάξουν και ως άθεοι "βοήθα Παναγιά μου"
Μια βόλτα στο Αφγανιστάν μπορεί να τους πείσει ότι υπάρχει Θεός τελικά.
Κατά δεύτερον, αυτή η ισοπέδωση και η προσπάθεια μερικών να καταργήσουν το φυσιολογικό και να το εξομοιώσουν με το παρά φύσιν, μόνο αμορφωσιά δηλώνει και εμπάθεια.
Θέλουν δεν θέλουν ακόμη δεν έχει καταργηθεί η επιστήμη της βιολογίας, απ' όσο γνωρίζω, ούτε και της ψυχολογίας.
Αν θεωρούν προοδευτικό να βάζουν στα παιδιά την αμφιβολία για την φυσιολογικότητα του φύλου τους και της σεξουαλικης πράξης, σαφώς και είναι ακατάλληλοι για εκπαιδευτικοί.
Τα παιδιά χρειάζονται ασφάλεια και αγάπη για να χτίσουν στιβαρή προσωπικότητα και δυνατό χαρακτήρα.
Δεν είναι απαραίτητο να μπαίνουν σε τέτοια διλήμματα πριν ακόμη μιλήσει η φύση τους.
Ας μιλήσει ελεύθερα η φύση χωρίς να βιάζεται το μυαλό και η ψυχή των παιδιών πρώτα.
Τα υπόλοιπα είναι επακόλουθα που δεν δίνονται λύσεις ούτε από ταινίες ούτε από προοδευτικές δασκάλες
Έχουν γονείς τα παιδιά για να τα βοηθήσουν.

πηγή

"Περίζωσαι την ρομφαίαν σου επί τον μηρόν σου, Δυνατέ..."

 "Περίζωσαι την ρομφαίαν σου επί τον μηρόν σου, Δυνατέ...", προφέρει ευχόμενος και ευλογών το μέχρι στιγμής ύφασμα και απ'εδώ και πέρα όργανο λειτουργικό ο ιερέας.
   Αυτό το μικρο, παράδοξο ρομβοειδές το οποίο κρέμεται έμπροσθεν του γόνατου. Το όνομα του "Επιγονάτιο", δια προφανείς λόγους. Η σημασία του ολίγον μπερδεμένη. Πολλοί λέγουν ότι στέκει ως σύμβολο της πετσέτας ή του λέντιου με τα οποίο ο Χριστός έπλυνε τους πόδας των μαθητών και Αποστόλων, σβήνοντας ολοτελώς το βάρος της οποίας αμαρτίας.
   Ερμηνεία κάπως αβάσιμη. Άλλωστε το ίδιο το ψαλμικό απόσπασμα το λέγει καθαρά. Είναι ρομφαία, ξίφος δίστομο, από κάθε μεριά αιχμηρό. Είναι το σύμβολο του θύτη, του ειρηνοποιού σφαγέα, αυτού που παραδόξως πώς μοιράζει ζωή με κινήσεις που παραπέμπουν σε θάνατο. 

Πότε άλλοτε, ένα σπαθί μπιγμένο σε ένα σώμα, μια τρύπα που αφειδώς ρέει αίμα, θυμίζουν ζωή. Ποτέ! Εκτός από εκείνη τη φορά επί του Σταυρού και κάθε φορά επί της Αγίας Τραπέζης, όπου η ιεροσύνη τελεί θυσία, ο Θεός θνήσκει και η Εκκλησία ζωοποιείται.
   Ιδού τα μεγάλα και παράδοξα, το πιο "σκληρό" των αμφίων να είναι συνάμα το ορατό σημείο μιας τετελεσμένης αγάπης απείρου βάθους.

πηγή

Πάνω στό μνήμα τοῦ Γερo-Νικοδήμου στήν Καψάλα

Πάνω στὸ μνήμα τοῦ Γερω-Νικοδήμου στὴν Καψάλα, τοποθετήθηκε μιὰ μικρή μαρμάρινη πλάκα, μὲ τὴν παρακάτω ἱδιόχειρή του ἐπιγραφή:
Βάσανα, πίκρες, ἀπόλαυση, χρῆμα,
τὰ ᾿δωσα ὅλα καὶ ἀγόρασα τὸ μνῆμα.
Δύο μέτρα μάκρος καὶ βάθος ἕνα,
κι ἄφησα δίπλα μου χῶρο γιὰ σένα.
Θέλεις δὲ θέλεις, θὰ τ᾿ ἀγοράσεις,
ἀργά ἤ γρήγορα, γιὰ νὰ πλαγιάσεις.
Σὲ ξεμολόγο νὰ ᾿χεις φροντίσει,
τὰ ἁμαρτήματα νὰ ᾿χεις ἀφήσει.
Μ᾿ ἄδεια τὰ χέρια θὰ ταξιδέψεις,
Μακάριος θὰ ᾿σαι ἄν θὰ προβλέψεις.
Τώρα ποὺ ζεῖς στὴ μάταιη γῆ,
στεῖλ᾿ τα ἐπάνω μὲ ἐπιταγή.
Συγγνώμη ζητάω, ἄν σ᾿ ἔχω πικράνει,
ἕνα σου δάκρυ ἄν στάζει μοῦ φθάνει!
Ἀμήν.
Καλή συνάντηση στὰ Ἐπουράνια Παλάτια τοῦ Οὐρανοῦ.
Ὁ Θεός νὰ ἐλεήσῃ ὅλους ἡμᾶς. Ἀμήν.
Νικόδημος Μοναχός, Καψαλιώτης (1937-2022)

Ο βίος του γέροντα ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ σε ένα εξαιρετικό άρθρο στο...

https://www.epirus-tv-news.gr/2023/03/1937-2022.html?m=1

Μόνο όταν οι αφορμές της διαφθοράς εξολοθρευτούν...

Πάνε είκοσι χρόνια που σαν σήμερα η Ελλάδα έσπασε τις αλυσίδες.
Η μέρα αυτή, του Ευαγγελισμού, είναι μέρα για χαρά και για δάκρυα.
Χαρά για τα μελλούμενα, δάκρυα για τη σκλαβιά την περασμένη.
Για το σήμερα τι να πω;
Η διαφθορά είναι τόσο γενική κι έχει τόσο βαθιές τις ρίζες, που σε κάνει να σαστίζεις.
Μόνο όταν οι αφορμές της διαφθοράς εξολοθρευτούν, θα μπορέσουμε να έχουμε
μια ηθική αναγέννηση.
Το μέλλον μας θα είναι μεγάλο όταν όλα στηριχθούν στην ηθική.
Όταν θριαμβεύσει η δικαιοσύνη,όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν,όχι για μάταιη επίδειξη παρά για το όφελος του Λαού που έχει ανάγκη από παιδεία και από μόρφωση,τότε θα έχουμε μια ηθική αναγέννηση και το μέλλον θα είναι μεγάλο.

(Γράμμα του Διονυσίου Σολωμού προς τον ιστορικό, πολιτικό και αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Γεώργιο Τερτσέτη)

πηγή

“Τα χειρότερα πέντε δευτερόλεπτα στη ζωή μου... (ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ)

                             

Θα σας πω κάτι και να το βάλετε καλά στο νου σας.
Ο παππούς δεν πρόκειται να έρθει ούτε αύριο, ούτε είχε σκοπό να έρθει.
Δεν θα ερχόταν στην Ελλάδα ακόμα κι αν ο Αιμίλιος παντρευοταν τη
Ζωζώ Σαπουντζακη.
Ο παππούς δεν ήρθε τόσα χρόνια γιατί δεν ήθελε να έρθει. Δεν θα άφηνε την πόλη για τίποτα. Κανένας μας δεν θα άφηνε την πόλη για τίποτα στον κόσμο.
Την Πόλη την είπανε Πόλη γιατί ήταν η πιο όμορφη πόλη του κόσμου.
Όταν ήταν να μας διώξουνε ο Τούρκος αστυνομικός έσκυψε και με είπε στο αυτί πως αν γίνω Μουσουλμάνος" εγω όχι εσείς, μόνο εγώ,θα μέναμε και δεν θα παθαιναμε τίποτα.
Και ξέρετε πιο είναι το κρίμα μου τόσα χρόνια;
Ότι δεν είπα όχι αμέσως, πέρασαν πέντε δευτερόλεπτα για να το πω. Ο Θεός να με συγχωρέσει, ήταν τα χειρότερα πέντε δευτερόλεπτα της ζωής μου...

Απόσπασμα από την ταινία" Πολίτικη Κουζίνα"
Του Τάσου Μπουλμέτη

Οι τελευταίες στιγμές του Ιωάννη Πολέμη σε μαρτυρία του στενού του φίλου Γεώργιου Δροσίνη,

Στις  28 Μαΐου του 1924, φεύγει από τη ζωή ο Ιωάννης Πολέμης. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του 1880, πολύ αγαπητός και δημοφιλής στην εποχή του με τα βιβλία του να κάνουν πολλές εκδόσεις.

Τὸ δέντρο ξεφυλλίζει. Εἶχε ἀγκαλιάσει
τὴν ἄνοιξη μὲ διψασμένα κλώνια
καὶ στὸ βαθύ του κόρφο εἶχαν φωλιάσει ζευγαρωτὰ πουλιὰ κι᾿ ἄγρυπν᾿ ἀηδόνια.
Μὲ τὴν κορφὴ ψηλά, σε ὁλόρθη στάση
χαιρέτησε στερνὰ τὰ χελιδόνια
ποὺ μίσεψαν· καὶ δίχως να δειλιάση
προσμένει τὰ θανάσιμα τα χιόνια.
Τὸ δέντρο ξεφυλλίζει. Ἔλα καὶ στάσου
στὸν ἴσκιο του· τά φύλλα ποὺ ἀνεμίζουν,
νὰ πέσουν ἁπαλὰ μέσ' στην ποδιά σου.
Καὶ φύλαξέ τα, ἂς εἶνε μαραμένα·
σὰν ὄνειρο πρωϊνό θὰ σοῦ θυμίζουν
μιὰν ἄνοιξη πού εὐώδιασε γιὰ σένα.

Ιωάννης Πολέμης, Εσπερινός, 1924
•
Ο "Εσπερινός" ήταν η τελευταία ποιητική συλλογή του Πολέμη. Κυκλοφόρησε λίγες βδομάδες πριν τον ξαφνικό θάνατο του ποιητή από πνευμονία σε ηλικία 62 ετών.
Περισσότερες πληροφορίες για τις τελευταίες του στιγμές, σε μαρτυρία του στενού του φίλου Γεώργιου Δροσίνη, μπορείτε να διαβάσετε στο ακόλουθο αφιέρωμα:
https://www.facebook.com/343399353676505/posts/678525530163884/

Νέα Αθηναϊκή Σχολή

Για κάθε καλό πράγμα ο διάβολος έχει φτιάξει ένα ψεύτικο αντίγραφο

Ο Άγιος ιεράρχης Σεραφείμ(Σομπόλεβ),αρχιεπίσκοπος Μπογκουτσάρωβ(+13 Φεβρουαρίου 1950).ΛΟΓΟΙ

   Κρατήστε την ορθόδοξη πίστη μας, τόσο στους κανόνες της όσο και στα δόγματά της, με αγιότητα και σταθερότητα. Μην προσαρμόζετε την πίστη σας στη ζωή σας, αλλά τη ζωή σας στην πίστη σας. Αντλήστε όλη την ευτυχία σας από την αληθινή ορθόδοξη πίστη. Τότε θα είστε αληθινά τέκνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και ο Κύριος θα σας γεμίσει εδώ σε αυτόν τον κόσμο με τις ανείπωτες Χάρες Του.

***

   Κάποιοι μπορεί να πουν: "Γιατί πρέπει να διατηρούμε την πίστη στον Χριστό και να προσπαθούμε να αποκτήσουμε τις άλλες χριστιανικές αρετές; Δεν αρκεί μόνο η αγάπη για να είμαστε άξιοι της αιώνιας σωτηρίας;" Τέτοιες ερωτήσεις προκύπτουν μόνο από εκείνους που δεν έχουν ιδέα από χριστιανική πνευματική ζωή. Είναι δυνατόν να ανέβει κανείς ένα βουνό χωρίς να διασχίσει την ανηφόρα του βουνού; Σίγουρα όχι. Με τον ίδιο τρόπο είναι αδύνατο χωρίς το θεμέλιο όλων των χριστιανικών αρετών, δηλαδή χωρίς ειλικρινή πίστη στον Χριστό, να φτάσει κανείς στην κορυφή που βρίσκεται η αγάπη.

***

   Ας θυμηθούμε, αγαπημένα μου παιδιά εν Χριστώ, ότι χωρίς πίστη είναι αδύνατο να πραγματοποιήσουμε το θέλημα τον Θεό (Εβραίους 11:6), ότι χωρίς την ορθόδοξη πίστη δεν υπάρχει η Χάρις του Θεού, ούτε αληθινή αγάπη για τον πλησίον, αλλά μόνο καταστροφικός εγωισμός ή μόνο κενά λόγια για την αγάπη, όπως μεταξύ των αιρετικών και των σεχταριστών. Ας καταβάλουμε λοιπόν προσπάθεια να κρατήσουμε την ορθόδοξη πίστη Αγία και σταθερή και μαζί με αυτήν να έχουμε πάντα την Χάρη του Θεού, την αληθινή αγάπη για τον πλησίον.

***

  Σε όλα τα δογματικά ζητήματα και ιδιαίτερα στις αμφιλεγόμενες θεολογικές απόψεις πρέπει να τηρούμε αυστηρά τη διδασκαλία των Αγίων. Μόνο οι Άγιοι πατέρες μπορούν να μας δώσουν μια αλάθητη και πιο αληθινή κοσμοθεωρία στο χώρο της πίστης μας. Αποτελούν για μας το σωτήριο κριτήριο της Ορθοδοξίας.

***

   Ο Χριστός μας καλεί να είμαστε σαν τα παιδιά. Ένα παιδί νιώθει ασφάλεια όταν κρατάει το χέρι του πατέρα του. Δεν έχει κανένα ίχνος αμφιβολίας ότι ο καλός μπαμπάς θα του δώσει αυτό που θέλει. Όταν προσευχόμαστε στον Θεό, πρέπει να έχουμε την ίδια παιδική, ζωντανή πίστη προς τον Επουράνιο Πατέρα μας. Αυτή είναι μία από τις προϋποθέσεις για να εισακουστούν οι προσευχές μας. Είναι ένα δώρο Θεού, γι' αυτό πριν κάνετε την προσευχή για οποιαδήποτε ανάγκη, ζητήστε πρώτα απ' όλα από τον Θεό να σας απαλλάξει από την απιστία και να ενισχύσει την πίστη σας.

"29 Μαΐου 1453: Εάλω η Πόλις, όχι όμως η Βυζαντινή μας ψυχή''

ΠΗΓΗ ΦΏΤΟ

  Βυζαντινά μοναστήρια και εκκλησιές ακτινοβολούν ακόμα τη δόξα της Βασιλεύουσας. Ο εθνικός ύμνος του Βυζαντίου, το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ» ψάλλεται με την ίδια δόξα και αντηχεί ίδια και απαράλλακτα, έτσι όπως αγκάλιαζε με τους ήχους της, την Επτάλοφο. Ο λαβωμένος αλλά ζωντανός Δικέφαλος αετός, ανεμίζει περήφανα σε κάθε ορθόδοξο ναό. Η Αγιά Σοφιά, ακόμη και σκλαβωμένη, απλώνει βαριά τη σκιά της ιστορίας της. Βουβή άλλα εγκαρτερούσα, σκορπάει τρόμο και δέος στους απολίτιστους κατακτητές.

  Η Αυτοκρατορία του Βυζαντίου ήταν θεόσδοτη, και η μοίρα της ακολούθησε τους πνευματικούς νόμους. Άλλοτε δοξασμένη κάτω από τον ζωοποιό Σταυρό με το «Εν τούτω νίκα» και άλλοτε σταυρωμένη επάνω στον ίδιο Σταυρό, παραδομένη στη σοφία του θεϊκού σχεδίου.
Στο «Μολών Λαβέ», στο «Εν Τούτω Νίκα», στο «Ελευθερία ή Θάνατος», στο «ΟΧΙ», σε όλα τα μεγάλα συνθήματα της ιστορίας μας, μια και αδιαίρετη είναι η ελληνική ψυχή.

 Το μηδενιστικό πνεύμα της Νέας Τάξης, μισεί όσα πρεσβεύει ένα θεανθρωποκεντρικό κράτος, όπως ήταν το Βυζάντιο. Ο ενδοτισμός που φωλιάζει στο ψευτορωμαίικο, απεχθάνεται την ιστορική μνήμη, την εθνική αυτογνωσία, τη θύμηση για τα προγονικά κάστρα που έπεσαν.

 Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν με λύσσα να σπάσουν τον κρίκο του Βυζαντίου, από την μακραίωνη αλυσίδα του Ελληνισμού που ενώνει την αρχαία Ελλάδα με το σήμερα. Να μας πείσουν με φληναφήματα πως είμαστε έθνος 201 ετών. Η εθνομηδενιστική προπαγάνδα είναι η κερκόπορτα των ημερών μας. Ένας κίνδυνος που απειλεί να σπείρει πολύ μεγαλύτερο όλεθρο, από εκείνη την αφύλακτη πύλη που μαρτυρά η παράδοση.

Αν σβήσουμε τη Βυζαντινή κληρονομιά από την καρδιά μας, τότε μόνο μπορούμε να πούμε σε απόλυτο βαθμό πως «Εάλω η Πόλις»

Ελευθέριος Ανδρώνης

sportime

Η ΑΓΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Ο ναός που φιλοξενούσε το σώμα της αγίας Θεοδοσίας της Κωνσταντινούπολης ήταν κάθε χρόνο στην μνήμη της, 29 Μαΐου, στολισμένος με γιρλάντες από τριαντάφυλλα

Έτσι τον βρήκαν οι κατακτητές Οθωμανοί όταν μπήκαν στην Πόλη το ξημέρωμα της 29ης Μαΐου 1453. Ίσως γι’ αυτό ονομάστηκε Gül Camii, όπως διασώζει ο περιηγητής Στέφανος Γκέρλαχ στα τέλη του 16ου αιώνα. Ίσως γιατί την ίδια εποχή τάφηκε εκεί ένας aziz (άγιος) της ισλαμικής θρησκείας, ο Γκιούλ Μπαμπά, το όνομα του οποίου δεν ξέρουμε αν έδωσε την ονομασία στο τζαμί ή αυτός την πήρε από τον τόπο ταφής του. Όπως και να έχει, η εορτή της αγίας των ρόδων φέρνει μια γλυκόπικρη αναπόληση.

Στις φωτογραφίες το Γκιούλ Τζαμί και η Aγία Θεοδοσία του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, έργο των μέσων του 14ου αιώνα, έναν αιώνα πριν την Άλωση. Η θαυμάσια τέχνη του έργου το συνδέει με τις τοιχογραφίες της Μονής Ντέτσανι Σερβίας, κατά την Χρυσ. Μπαλτογιάννη.
+Ε. Γ.

πηγή

Δον Φραγκίσκο, ο εκ Τολέδης !

  Εκεί που μάχονταν απεγνωσμένα «Αυτός, ο τελευταίος Έλληνας!» ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, εκεί δίπλα και στα δεξιά του τελευταίου Αυτοκράτορα, πολεμούσε μέχρις εσχάτων ο «Δον Φραγκίσκος, ο εκ Τολέδης, όστις διά του στόματος και των ονύχων τους πολεμίους κατέκοπτε».

  Αυτές οι λίγες λέξεις έμειναν στην Ιστορία για τον έξοχο άνδρα, που εμφανίστηκε σε μια σημαντικότατη καμπή της Ιστορίας ξαφνικά, από το πουθενά, σαν ένας λαμπρός διάττοντας αστέρας πάνω στα τείχη της Πόλης. Άγνωστος και σήμερα, σαν τον σεφερικό βασιλιά της Ασίνης : «… άγνωστος λησμονημένος απ’ όλους κι από τον Όμηρο / μόνο μια λέξη στην Ιλιάδα κι εκείνη αβέβαιη / σαν την εντάφια χρυσή προσωπίδα.» (…)

  Όμως, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ιστορία με τον τρόπο της «αντάμειψε» τον γενναίο Ισπανό ευγενή, που οικειοθελώς έδωσε τη ζωή του για μια μεγάλη υπόθεση εκείνη τη Τρίτη, στις 29 Μαΐου του 1453, καθώς η γενέτειρά του, το Τολέδο, δοξάστηκε αιώνες αργότερα από έναν επίσης πολύ Μεγάλο Έλληνα, τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο !

πηγή

῏Ω Πόλη, Πόλη, κέντρο τῶν τεσσάρων σημείων τοῦ κόσμου!

«῏Ω Πόλη, Πόλη, κεφαλὴ ὅλων τῶν πόλεων!

 ῏Ω Πόλη, Πόλη, κέντρο τῶν τεσσάρων σημείων τοῦ κόσμου! 

῏Ω Πόλη, Πόλη, καύχημα τῶν Χριστιανῶν καὶ ἀφανισμὸς τῶν βαρβάρων! 

῏Ω Πόλη, Πόλη, ἕνας δεύτερος παράδεισος φυτεμένος στὴν πλευρὰ τῆς Δύσης, καὶ ποὺ περιλαμβάνει μέσα του κάθε εἴδους φυτῶν φορτωμένων μὲ τοὺς καρποὺς τῆς πνευματικότητας! […] 

Ποῦ πῆγε ἡ ὀμορφιά σου, ὦ Παράδεισε; 

Ποῦ πῆγαν οἱ χάρες τοῦ πνεύματός σου, οἱ εὐεργετικὲς δυνάμεις ποὺ ἐμποτίζουν ψυχὴ καὶ σῶμα; 

῏Ω ναέ! ῏Ω ἐπίγειε παράδεισε! ῏Ω οὐράνιο θυσιαστήριο! 

῏Ω θεία καὶ ἱερὰ προσκυνήματα! ῏Ω κάλλος ἐκκλησιῶν! 

῏Ω βίβλοι καὶ Λόγοι τοῦ Θεοῦ! ῏Ω Νόμοι παλαιοὶ καὶ νέοι! 

῏Ω πλάκες γραμμένες ἀπὸ τὸ δάχτυλο τοῦ Θεοῦ! 

῏Ω Εὐαγγέλια ποὺ προφέρονται ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Θεοῦ! ῏Ω θεϊκὲς ὁμιλίες σαρκοφόρων ἀγγέλων! 

῏Ω διδασκαλίες πνευματοφόρων ἀνθρώπων! ῏Ω διαπαιδαγώγηση ἡμίθεων καὶ ἡρώων! ῏Ω πολιτεία! ῏Ω πολῖτες! ῏Ω στρατέ, ἄλλοτε πολυάριθμε καὶ τώρα ἀφανισμένε σὰν πλοῖο ποὺ βυθίζεται στὴν θάλασσα! […]

 Αὐτοὶ οἱ θρῆνοι καὶ οἱ ὀδυρμοὶ ποὺ ἐξέφρασε ὁ Ἱερεμίας κατὰ τὴν πτώση τῆς παλιᾶς Ἱερουσαλὴμ ἀποκαλύφθηκαν ξεκάθαρα, πιστεύω δὲ ὅτι ὑποδείχθηκαν στὸν προφήτη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ γιὰ τὴν πτώση τῆς Νέας Ἱερουσαλὴμ […] 

Ἐπιπλέον, ποιά γλῶσσα μπορεῖ νὰ ἐκφράσει τὴν συμφορὰ ποὺ ἔπληξε τὴν Πόλη καὶ τὴν φοβερὴ αἰχμαλωσία καὶ τὴν πικρὴ μετανάστευση ποὺ ὑπέστη […] Φρῖξε, ἥλιε, κι ἐσὺ γῆ ἐπίσης, σήκωσε τὸν βαρὺ ἀναστεναγμὸ γιὰ τὴν ἀπόλυτη ἐγκατάλειψη ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν Δίκαιο Κριτή, τῆς γενιᾶς μας ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας! Δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ σηκώσουμε τὰ μάτια μας στὸν οὐρανό. Πρέπει πρῶτα νὰ προσκυνήσουμε καὶ νὰ ἀγγίξουμε τὰ πρόσωπά μας στὴν γῆ, καὶ μετὰ νὰ ἀναφωνήσουμε: «Εἶσαι δίκαιος, Κύριε, καὶ δίκαια εἶναι ἡ κρίση Σου»».

(Μιχαήλ Δοῦκας, Βυζαντινοτουρκικὴ ῾Ιστορία 41.1-19)

Ἀπόδοση: Βασίλειος Τσακλίδης

Περιλαμβάνεται στὸ ἄρθρο τοῦ ἰδίου, ὑπὸ τὸν τίτλο «Ἡ Ἅλωση τῆς Ρωμανίας ἀπὸ τὶς πηγές», περιοδικὸ «Τὸ Ἔνζυμο», τεῦχος ΙΕ, καλοκαίρι 2022, σ. 102-123.

ellinikosblog

ΤΟ ΧΩΜΑ ΜΑΣ

ΤΟ ΧΩΜΑ ΜΑΣ (της Ολυμπίας Τσικαρδάνη)

Ποιος το περίμενε, πως θα έρθει η μέρα που το Κράτος θα δέρνει τους κατοίκους που υποτίθεται υπηρετεί,επειδή αγκαλιάζουν κλαίγοντας το χώμα του χωριού τους;
Αυτό το χώμα που έσκαψαν για αιώνες με τα ροζιασμένα χέρια τους,το χώμα που όργωσαν για να δώσει καρπούς που ποτέ δε χάρηκαν, γιατί τους έκλεβαν,
πότε οι ξένοι και πότε οι "δικοί" της εξουσίας,αυτό το χώμα που 100 χρόνια πριν το πότισαν με αίμα για να το λευτερώσουν, το χώμα που έλιωσε απ' τα ολοκαυτώματα της Κατοχής και σκλήρυνε απ' τον πόνο και τα άδικα του εμφυλίου,
το χώμα που με νύχια και με δόντια το κράταγε ο πατέρας για το γιο, κι εκείνος για το γιο του, και κάλλιο το' χουμε να χάσουμε ζωή παρά τη γη μας...
Γιατί σ' αυτή, τη γη την πικραμένη, θάψαμε τις μανάδες μας, με πέτρινο σταυρό....

Όχι.
Δεν μας αξίζει να μας δέρνουν γιατί αγαπάμε το χώμα που μας έθρεψε...
Δεν μας αξίζει να θάβουν τα όνειρά μας και το μέλλον των παιδιών μας, αυτοί που δεν έριξαν μια στάλα ιδρώτα για να καρπίσουν τα χωράφια μας...
Δεν μας αξίζει να κάνουν τα παιδιά μας "όργανα με στολή",για να χτυπούν τα τίμια πρόσωπα των παππούδων τους...
Δεν μας αξίζει να ζούμε χωρίς τον κότσυφα στα δέντρα, χωρίς λιβάδια και νερά, χωρίς τη δημοσιά για τους διαβάτες, χωρίς εγγόνια στην αυλή...
Ποιοι είναι αυτοί που τους αφήνετε να πάρουν την τελευταία ανάσα μας;
Δεν μας έμεινε τίποτε πια δικό μας.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης, Θάνατος καί Ἀνάστασις τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

 29 Μαΐου 1453, Άλωση της Κωνσταντινούπολης

  Ἔτσι καθὼς ἐστέκονταν ὀρθὸς μπροστὰ στὴν Πύλη κι ἄπαρτος μὲς στὴ λύπη του
Μακριὰ τοῦ κόσμου ποὺ ἡ ψυχή του γύρευε νὰ λογαριάσει στὸ φάρδος Παραδείσου Καὶ σκληρὸς πιὸ κι ἀπ’ τὴν πέτρα ποὺ δὲν τὸν εἴχανε κοιτάξει τρυφερὰ ποτὲ – κάποτε τὰ στραβὰ δόντια του ἄσπριζαν παράξενα
  Κι ὅπως περνοῦσε μὲ τὸ βλέμμα του λίγο πιὸ πάνω ἀπ’ τοὺς ἀνθρώπους κι ἔβγανε ἀπ’ ὅλους Ἔναν ποὺ τοῦ χαμογελοῦσε τὸν Ἀληθινόν ποὺ ὁ χάρος δὲν τὸν ἔπιανε
Πρόσεχε νὰ προφέρει καθαρὰ τὴ λέξη θάλασσα ἔτσι ποὺ νὰ γυαλίσουν μέσα της ὅλα τὰ δελφίνια Κι ἡ ἐρημιὰ πολλὴ ποὺ νὰ χωρᾶ ὁ Θεός κι ἡ κάθε μιὰ σταγόνα σταθερὴ στὸν ἥλιο ν᾿ ἀνεβαίνει
  Νέος ἀκόμα εἶχε δεῖ στοὺς ὤμους τῶν μεγάλων τὰ χρυσὰ νὰ λάμπουν καὶ νὰ φεύγουν Καὶ μιὰ νύχτα θυμᾶται σ’ ὥρα μεγάλης τρικυμίας βόγκηξε ὁ λαιμός τοῦ πόντου τόσο ποὺ θολώθη μὰ δὲν ἔστερξε νὰ τοῦ σταθεῖ
Βαρὺς ὁ κόσμος νὰ τὸν ζήσεις ὅμως γιὰ λίγη περηφάνια τὸ ἄξιζε.

~ Ὀδυσσέας Ἐλύτης, Θάνατος καὶ Ἀνάστασις τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (1969) 

πηγή

«Το κίνημα Woke είναι μία θρησκεία χωρίς συγχώρεση»

 Από πού προέρχεται ο γουοκισμός και ποια είναι τα θεμέλιά του; Ο Γάλλος φιλόσοφος Jean-François Braunstein που εξετάζει αυτά τα ερωτήματα στο δοκίμιό του «La Religion Woke», συγκρίνει το κίνημα αυτό με την αναβίωση των ευαγγελιστών προτεσταντών, πριν από 200 χρόνια. Κατά τον Braunstein, η woke ιδεολογία έχει αναπτύξει θρησκευτικά χαρακτηριστικά: προσπαθεί ν’ απαντήσει στην έλλειψη μιας ανώτερης αλήθειας που χαρακτηρίζει τη σημερινή μετα-θρησκευτική κοινωνία.

 Η επιρροή της woke ιδεολογίας φαίνεται ότι φτάνει σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Από την εταιρεία Ντίσνεϊ, που καλεί τους λευκούς υπαλλήλους της να προβληματιστούν σχετικά με τα «λευκά προνόμιά» τους, μέχρι τους ακτιβιστές που καθορίζουν το ακαδημαϊκό περιβάλλον των πανεπιστημίων, κυνηγώντας καθηγητές της «παλιάς σχολής», ή τον πολλαπλασιασμό των μαθημάτων με θέμα τον «αντιρατσισμό».
Ο Braunstein προειδοποιεί: «Στο όνομα της καταπολέμησης των διακρίσεων, μια νέα πνευματική τρομοκρατία αναδύεται στις δυτικές κοινωνίες». Το κίνημα αυτό ανατρέπει όλα τα συνήθη πλαίσια σκέψης και στόχος του είναι «να αποδομήσει τη δυτική πολιτιστική και επιστημονική κληρονομιά, η οποία κατηγορείται ότι είναι δομικά σεξιστική, ρατσιστική και αποικιοκρατική».

Το Ιερό
   Το κίνημα «woke» γεννήθηκε μεν στα αμερικανικά πανεπιστήμια, επεκτείνεται, όμως, ραγδαία στις δυτικές κοινωνίες. 

Ο Braunstein επισημαίνει ότι η άνοδός του είναι παρόμοια με εκείνη των προτεσταντικών αναβιωτών του 18ου και 19ου αιώνα: «Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία που ένα είδος λατρείας γεννιέται στα πανεπιστήμια, με το δικό της όραμα για τον κόσμο, τα δόγματά της, τους οπαδούς της, τα δικαιώματά της και τα οιονεί ιερά κείμενά της».

Η σεξουαλικότητα είναι σαν την φωτιά....

  Γιατί έβλεπαν ως τόσο επικίνδυνη την σεξουαλικότητα οι παλαιότεροι; Μα, γιατί είναι εκστατικά ελκυστική και ποθητή και, γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο, εξαιρετικά χρησιμοποιήσιμη και εμπορεύσιμη. Πανεύκολα χρησιμοποιήσιμη ως παγίδα.

  Η αυστηρότητά τους απέναντι στο θέμα δεν πήγαζε, κατ'ουσίαν, από κάποια εχθρότητα προς την ίδια αλλά προς το ότι είναι τόσο έντονα εργαλειοποιήσιμη στην υπηρεσία βαρύτατα ιδιοτελών επιδιώξεων.* 

Δεν είναι διόλου τυχαίο που έχει τόση ευρεία χρήση στην διαφήμιση αλλά και την κατασκοπεία.
Η σεξουαλικότητα είναι σαν την φωτιά. Είναι απαραίτητη. Αλλά μπορεί να σε κάνει και παρανάλωμα. Θέλει μεγάλη ωριμότητα η διαχείρισή της.
Η ευαγγελική αφήγηση για τα γεγονότα που οδήγησαν στην φρικτή αδικία της εκτέλεσης του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου είναι αρχετυπικά αποκαλυπτική της πραγματικότητας αυτής.
... ... ...
*Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει κατασταλεί και προφάσει αρετής, για λόγους ελέγχου δια της πρόκλησης ενοχών. Η σεξουαλικότητα έχει χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως, είτε δια της προώθησής της είτε δια της καταστολής της. Πράγμα που οφείλεται στο ότι είναι πολύ, πάρα πολύ, εργαλειοποιήσιμη.

Dimitri Lalushi

Η Ἀνάσταση συνδέεται μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἐνῶ ἡ Ἀνάληψη μέ τούς ἁγίους.

"Η Ἀνάσταση συνδέεται μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἐνῶ ἡ Ἀνάληψη μὲ τοὺς ἁγίους.

 Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Χριστὸς νίκησε τὸν θάνατο καὶ ἔδωσε σὲ ὅλους τὸ δῶρο τῆς 'Ἀναστάσεως. Ὅλοι θὰ ἀναστηθοῦν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ δίκαιοι καὶ ἁμαρτωλοὶ· τὴν ἀνάληψη ὅμως δὲν θα ἐπιτύχουμε ὅλοι, ἀλλὰ μόνο ἐκεῖνοι γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ ζωὴ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ὁ θάνατος εἶναι κέρδος (Φιλ. 1,21), ὅσοι πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατο σταύρωσαν τὴν ἁμαρτία μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν εὐαγγελικὴ διαγωγή. 

Μόνον οἱ δίκαιοι, οἱ θεούμενοι, θὰ ἀξιωθοῦν αὐτῆς τῆς μεγάλης ἐμπειρίας. Ὅλοι θὰ ἀναστηθοῦν, ἀλλὰ μόνον οἱ δίκαιοι θὰ ἀναληφθοῦν, θὰ ἁρπαγοῦν μέ νεφέλες γιὰ νὰ προϋπαντήσουν τὸν Χριστὸ ἐρχόμενο ἀπό τοὺς Οὐρανούς. Γι' αὐτό καὶ άπὸ σωτηριολογικὴς ἀπόψεως ἡ Ἀνάληψη θεωρεῖται μεγαλύτερη ἑορτή, ἀκριβῶς γιατὶ αὐτός πού μετέχει τῆς Ἀναλήψεως μετέχει τῆς θεώσεως."

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμάς

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, Πώς έσωσε τα παιδιά του σχολείου όταν έπεσε η στέγη

 

πηγή

  Κάποιο Σάββατο στα 1862, ενώ ακόμη ετελείτο η Θεία Λειτουργία στην εκκλησία του Προκοπίου της Μικράς Ασίας, μία ευλαβής γυναίκα διηγόταν πως την προηγούμενη νύκτα είδε στο όνειρό της τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσο ο οποίος βγήκε από τη λάρνακά του και έτρεχε κρατώντας στα χέρια του τη στέγη της Ελληνικής Σχολής η οποία θα κατέρρεε.

  Ενώ τα έλεγε όλα αυτά, ακούστηκε ξαφνικά δυνατός κρότος και θόρυβος και οι εκκλησιαζόμενοι βγήκαν από την εκκλησία και είδαν, πράγματι, ότι κατέρρευσε η στέγη της Σχολής.

  Αμέσως, λοιπόν, έτρεξαν στο μέρος εκείνο με θρήνους και κλάματα, και αφού σήκωσαν την πεσμένη βαριά στέγη έβγαλαν από εκεί σώους όλους τους μαθητές οι οποίοι ήταν πάνω από 20 άτομα.

  Όταν τους ρώτησαν οι γονείς να τους πουν τι συνέβη, τα παιδιά τους είπαν τα εξής:
– Ακούσαμε ξαφνικά να τρίζουν δυνατά τα δοκάρια της στέγης και καταλάβαμε τι επρόκειτο να γίνει και ότι κινδυνεύαμε. Και εκείνη τη στιγμή σαν να μας έδωσε κάποιος ένα παράγγελμα, ένα σύνθημα και ταυτόχρονα μας οδηγούσε ένα αόρατο χέρι και έτσι βρεθήκαμε σε μια στιγμή κάτω από τα θρανία φοβισμένοι και τρομαγμένοι όλοι. Όταν έπεσε με βοή η στέγη, τα δοκάρια της στηρίχθηκαν στα θρανία μας και εμείς μείναμε από κάτω χωρίς να πάθουμε τίποτε.

Έτσι με τη χάρη του Θεού και με την αόρατο φροντίδα του αγίου Ιωάννη σώθηκαν τόσα αθώα πλάσματα.

Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας», μήνας Μάιος, τόμος ε’.

πηγή

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ-Αυτό είναι το εχέγγυο της σωτηρίας μας...

  Με το κλείσιμο της αναστάσιμης περιόδου και πριν από την Πεντηκοστή, τιμούμε τους αγίους 318 Πατέρες που συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας, πόλη της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας, πολύ κοντά στην Κωνσταντινούπολη. 

  Το πρόβλημα ήταν ο αιρετικός Άρειος, που δίδασκε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού, αλλά δημιούργημα, κτίσμα. Το θέμα είναι τεράστιας σημασίας, γιατί τα δημιουργήματα δεν έχουν αφ’ εαυτών ύπαρξη, ζωή και αθανασία. Ζουν και υπάρχουν μόνο, επειδή τα διακρατεί στην ύπαρξη η δημιουργική πνοή και ενέργεια του Θεού. Συνεπώς, κανένα δημιούργημα, όσο τέλειο και αν είναι, δεν μπορεί να μεταδώσει σε άλλους ζωή και σωτηρία, αφού το ίδιο δεν είναι πηγή ζωής, αυτοζωή (Κυριακή αγίων Πατέρων).

  Οι 318 άγιοι Πατέρες έφτιαξαν τα πρώτα επτά άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, όπου διατρανώνουν την πίστη μας «και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, …Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα ου ποιηθέντα». Γεννήθηκε από τον Πατέρα ο Χριστός, έχει την ίδια θεία ουσία με αυτόν («ομοούσιος τω Πατρί»), δεν είναι πλάσμα του όπως εμείς. Είναι Θεός, ίσος με τον Πατέρα. Πιστεύουμε αυτό ακριβώς που ο Χριστός έλεγε πάντα για τον εαυτό του.

  Τί έλεγε δηλαδή ο Χριστός; Όταν ο απόστολος Φίλιππος τού ζήτησε να τους δείξει τον Πατέρα, ο Χριστός απάντησε: «Τοσούτον χρόνον μεθ’ υμών ειμι και ουκ έγνωκάς με, Φίλιππε;» Όποιος είδε εμένα, έχει δει και τον Πατέρα, διότι «εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί εστι». 

Και δεν σας λέγω λόγια από τον εαυτό μου, αλλά ο Πατέρας που μένει μέσα μου (κατά τρόπο αδιαίρετο και αχώριστο), αυτός ενεργεί όλα τα υπερφυσικά έργα που κάνω εγώ (Ιω. 14, 8-11). 

Ο Χριστός είναι ο μόνος κατά φύσιν και κατ’ ουσίαν Υιός του Θεού (μονογενής). Εμείς λεγόμαστε υιοί Θεού, τέκνα του και παιδιά του καταχρηστικά. Είμαστε απλώς πλάσματά του και μας υιοθετεί κατά χάριν ο Θεός.

«Δεν διαπρέπουν οι απόγονοι του Λεωνίδα, αλλά του Εφιάλτη και του Νενέκου»

«Δεν διαπρέπουν οι απόγονοι του Λεωνίδα, αλλά του Εφιάλτη και του Νενέκου»

Σαράντος Καργάκος

Ενότητα εν Χριστώ και όχι εν αμαρτία...

«Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου, ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς.»
Θα ακούσουμε αύριο τον Χριστό να λέει τούτα τα λόγια προσευχόμενος στον Θεό Πατέρα…..
Ξέρεις.....δεν Τον απασχολεί κείνη την ώρα ούτε η προδοσία και η σύλληψη που σε λίγο φθάνει,ούτε ο πόνος κι η οδύνη του επερχόμενου Σταυρού.
Την ώρα εκείνη Τον καταφλέγει ο πόθος της ενότητας των ανθρώπων.
Να είναι αγαπημένοι και ενωμένοι σαν μια οικογένεια.
Ας θυμηθούμε τον λόγο Του προς τους μαθητές που θα πήγαιναν να κηρύξουν
σε όλη την οικουμένη το ευαγγέλιο:
‘’Θα καταλάβουν ότι είσθε μαθητές μου εάν έχετε μεταξύ σας αγάπη’’.
Τι μας λες Χριστέ μου.....Εμείς σήμερα ζούμε τον καιρό του διχασμού….
Ο κατακερματισμός έχει γίνει μάστιγα.....Αλλά πώς να αγωνιστούμε υπερ της ενότητας όταν ο εαυτός μας κραυγάζει αιμόφυρτος…..κομματιασμένος;
Όταν η ύπαρξη μας η ίδια είναι διχασμένη;
Άλλα λέμε άλλα κάνουμε αλλά πιστεύουμε;

Αλήθεια.....Γιατί η διαφορετικότητα να επηρεάζει την ενότητα;
Γιατί εάν ο άλλος δεν συμφωνεί με μας πρέπει να τον κατατάσσουμε με το ζόρι
σε αντίπαλο στρατόπεδο;

Γράφει κάποιος εναντίον κάποιου προκειμένου να μαρτυρήσει την αλήθεια
Μπαίνει στο ποστ του άλλου πετάει την ρουκέτα της κατά αυτόν κάθαρσης...

«Η Παναγία η Οδηγήτρια των Λιθινών»

«Η Παναγία η Οδηγήτρια των Λιθινών»

ή «η Παναγία η Λιθινιώτισσα» ή

«Η Μαύρη Παναγία των Λιθινών»

Στην υπέροχη Σητεία της Κρήτης, στο πανέμορφο χωριό Λιθίνες ή «Βυζαντινές Λιθίνες» το οποίο περιβάλλεται από πυκνούς καταπράσινους, πολύκαρπους ελαιώνες, δεσπόζει ο Ιερός Ναός της πολύ θαυματουργής Παναγίας της Οδηγήτριας!
Αναρίθμητα τάματα των πιστών πλαισιώνουν το ιερό εικόνισμά Της τόσο που φτάνουν σαν ποδιά μέχρι το πάτωμα, δώρα αντιδωρίσματα στο δικό της θαυματουργικό, γιατρευτικό έλεος!
Μες την σκουρόχρωμη πορφύρα Της πανέμορφη ντυμένη η Παναγία μας, βαστά μες την αγκάλη Της το νήπιο Ιησού Χριστό! Θρόνος η ίδια για το δικό Της γιο φέρει το χέρι Της δεικτικό προς τον Υιό Της ενώ κοιτά κατάματα εμάς τους προσκυνητές οδηγώντας μας προς τον Χριστό Σωτήρα μας!

 Το ιερό Της εικόνισμα διαστάσεων 103 Χ 67 εκ. ανήκει στον αρχικό επικρατέστερο τύπο απεικόνισης της Παναγίας όπως ακριβώς το πρώτο αγιογράφησε ο πρώτος αγιογράφος όλων, ο Απόστολος Λουκάς, ως έργο χρονολογείται να ανήκει στο δεύτερο μισό του 14ου αιώνα όπως προέκυψε η αποκάλυψή του κάτω από επιζωγράφιση του 1714. Οι άγγελοι στρέφουν υπόκλιση τα βλέμματα με ταπεινότητα εικονιζόμενοι στις δύο άκρες του ιερού εικονίσματος, δεξιά και αριστερά!

 Της Αναλήψεως το γεγονός εορτάσαμε μόλις κι ο λόγος που επέλεξα το αφιέρωμα τούτο είναι γιατί συμβολικός ο δυτικός τοιχογραφικός διάκοσμος του παλαιού

Η αυγή, ρώτησε το ηλιοβασίλεμα...

Η αυγή, ρώτησε το ηλιοβασίλεμα...
- Γιατί πολλοί άνθρωποι μας αγαπούν και μας διαλέγουν, για τις πιο σπουδαίες και όμορφες στιγμές της ζωής τους;...
Το ηλιοβασίλεμα, απάντησε...
- Γιατί εσύ, είσαι εκείνη, που γεννά μια καινούργια μέρα και αντιπροσωπεύεις την Ελπίδα κι εγώ, είμαι εκείνος, που κλείνει μια μέρα και αντιπροσωπεύω την Εμπειρία!!!...

πηγή

Υπάρχει πολλή μοναξιά εκεί έξω.

Πολλά νέα παιδιά, άνδρες και γυναίκες, μας αναφέρουν συνεχώς ότι δεν βρίσκουν άνθρωπο για να παντρευτούν και αναρωτιούνται πώς θα καταλάβουν ότι βρήκαν τον άνθρωπο της ζωής τους, για να μην πέσουν σε καμία παγίδα. Μέσα σε αυτό το ταξίδι της αναζήτησης, κομματιάζουν δυστυχώς την καρδιά τους στις ηδονές. Η σαρκική ηδονή μπορεί να είναι ωραία, αλλά όταν δεν έχει μπολιαστεί με αγάπη θα καταλήξει σε μια απογοητευτική οδύνη και δυστυχώς σε υπόγεια χωρίς θέα.

Πολλά παιδιά εκεί έξω κόβουν την καρδιά τους κομμάτια από νεαρή ηλικία, ζητούν επιβεβαιώσεις και άλλες καλύψεις μέσα από πολλές σχέσεις, αλλά όταν θέλουν να βρουν κάποιον άνθρωπο να φτιάξουν τη ζωή τους αδυνατούν. Τα παιδιά αυτά νιώθουν ακρωτηριασμένα, κουρασμένα. Έρχεται η στιγμή που μπαίνουν με πολλές υποχωρήσεις σε ένα γάμο απλά να τακτοποιηθούν και να κάνουν παιδιά κι εκεί δεν έχουν να δώσουν τίποτα. Μετά από κάποια χρόνια θα έρθει ίσως η μοιχεία (έτσι για την ανανέωση όπως λένε μερικοί) και η τραγωδία δεν θα έχει τέλος. Παντρεύεσαι εν τέλει τον 15ο άνθρωπο της ζωής σου και αρχίζουν οι συγκρίσεις από το πιο μικρό πραγματάκι μέχρι το πιο μεγάλο. Η καρδιά σου είναι άδεια. Ταλαιπωρείσαι, κάνεις τελικά παιδιά (που σου έχουν πεις ότι είναι ευλογία και ευτυχία), αλλά τελικά εσύ έχεις πέσει σε κατάθλιψη, νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα σου και είσαι άδειος. Από την άλλη, ο Χριστός ως πρόσωπο, είναι στην άκρη της ιστορίας της ζωής σου. Σε ένα ντουλάπι κλεισμένος, σε ένα λυχνάρι φυλακισμένος, που απλά θα Τον επικαλεστείς μόνο για να ικανοποιήσεις μια αγωνία σου, μια επιθυμία, ίσως ένα πάθος, ή απλά για να καλύψεις κάτι από την άδεια ζωή σου, όχι όμως κάτι ουσιαστικό. Και πάλι συνεχίζεις να μένεις άδειος. . .

Παιδιά μου, καλή είναι η σεξουαλική πράξη, αλλά χωρίς αγάπη, είναι απλά μια ηδονή χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό, χωρίς περιεχόμενο. Η σεξουαλική πράξη με αγάπη μέσα της, μεταμορφώνεται σε έναν αγαπητικό έρωτα που όταν μπολιαστεί και με τη χάρη του Θεού, φτάνει σε επίπεδα Αγιότητας. Αγγίζει τα κράσπεδα της Αγίας Τριάδος. Έχουμε μια ευλογημένη πράξη που μπορούμε να την πάμε στα σκουπίδια ή να την κάνουμε διαμάντι Αγιότητος. Λοιπόν ; Τι θα ήθελες να κάνεις ;

Τι να κάνουμε πάτερ τελικά για να βρούμε έναν άνθρωπο να φτιάξουμε τη ζωή μας;

Ο Βίκτωρ Ουγκώ τον συμπεριέλαβε στους Κορυφαίους Παγκόσμιους Ήρωες των Νεότερων Χρόνων.

Οι μαθητές του Γυμνασίου της Ιεράς Μονής Δουραχάνης Ιωαννίνων, μας παρουσίασαν χθες μια ξεχωριστή και πολύ συγκινητική θεατρική παράσταση, αφιερωμένη στη ζωή και στην δράση του Σουλιώτη Ήρωα του 1821 Στρατηγού Μάρκου Μπότσαρη.

Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Ηρωϊκή Θυσία του (9 Αυγ 1823).
Αμφιβάλλω εάν κάποιο άλλο Σχολείο στην Ελλάδα θυμήθηκε και τίμησε αυτόν τον ξεχωριστό και πολυτραγουδισμένο Ήρωα του 21.

Αν τα σημερινά Ελληνόπουλα ταξιδέψουν στο Παρίσι και δουν το όνομα του Μάρκου Μπότσαρη σε κεντρικό δρόμο του Παρισιού (Rue Botzaris), σε σταθμό του Μετρό (Botzaris), σε μεγάλο εμπορικό κέντρο (Gallerie Botzaris), σε ταχυδρομείο (Post Botzaris) και σε μέγαρο του τηλεφωνικού κέντρου (Botzaris), θα καταλάβουν άραγε την Αξία του;
Ή θα τα προσπεράσουν όλα αγνοώντας σε ποιόν αναφέρονται;

Και όμως χαρακτηρίστηκε από Έλληνες και Ξένους Ιστορικούς, ως ο Λεωνίδας του Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας.
Ήταν ο Μεγάλος Ήρωας που ενσάρκωνε όλα τα προτερήματα και τις αρετές του Ελληνισμού.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ τον συμπεριέλαβε στους Κορυφαίους Παγκόσμιους Ήρωες των Νεότερων Χρόνων.
Ο Αθανάσιος Ψαλίδας γράφει ότι ''Οι Αρχόντισσες της Αγγλίας τον έχουν κρεμασμένον με χρυσήν άλυσσον στα στήθη τους ως εγκόλπιον''
Η Ηρωϊκή Μορφή του συγκίνησε πολύ τον κόσμο της Τέχνης.
Έλληνες και ξένοι ιερουργοί της, από τους πιο μεγάλους, ποιητές, πεζογράφοι, ζωγράφοι, γλύπτες και μουσουργοί, εμπνεύστηκαν και απαθανάτισαν το ηρωικό του μεγαλείο.
Θα αναφέρω πολύ ενδεικτικά από την Νεοελληνική Ποίηση, τον Σολωμό και τον Κάλβο, και απ’ τους ξένους μαζί με τον Βίκτωρα Ουγκώ, τον Γερμανό Γουλιέλμο Μύλερ και τον Αμερικανό Άλεκ, αλλά και τους διάσημους ζωγράφους και γλύπτες, όπως ο Ντελακρουά, ο Λιπαρίνι, ο Σεφέρ και ο Νταβίντ ντ’ Ανζέ.
Η μορφή του Μάρκου Μπότσαρη ήταν απ’ τις αγαπημένες και του μεγάλου λαϊκού μας ζωγράφου Θεόφιλου.

Κυριακή Αγίων Πατέρων της A' Οικ.Συνόδου-«Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω».

Επί του Αποστολικού Αναγνώσματος (Πράξεις κ’ 16-18 & 28-36)

«Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω».

Αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή Κυριακή και μάλιστα προ της μεγάλης
εορτής της Πεντηκοστής, η Εκκλησία μας την αφιερώνει στους μεγάλους εκείνους
Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι δογμάτισαν περί της Τριαδικής
Θεότητος. Ανάλογα λοιπόν και τα σχετικά Αναγνώσματα. 

Το ιερό Ευαγγέλιο μάς αναφέρει ένα απόσπασμα από την Αρχιερατική προσευχή του Κυρίου μας στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο. 

Και το βιβλίο των Πράξεων, όπου ο Απ. Παύλος απευθύνεται στους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου.

Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου πάλλεται από θερμή αγάπη για την Εκκλησία. Τον διακατέχει ένα βαθύ αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης. Το ανύστακτον ενδιαφέρον του για την ενότητα της Εκκλησίας τον συγκλονίζει. Επίσης τον ενδιαφέρει η καθαρότητα της διδασκαλίας, διότι η διδασκαλία διαμορφώνει την πίστη. Καθαρή διδασκαλία σημαίνει καθαρή και ορθόδοξη πίστη.

Ήδη έχει ολοκληρώσει την πρώτη περιοδεία του και επείγεται να βρεθεί στα Ιεροσόλυμα την ημέρα της Πεντηκοστής, γι’ αυτό παρακάμπτει την Έφεσο και
ευρίσκεται στην Μίλητο εκεί καλεί όλους τους πρεσβυτέρους να έλθουν να τον
συναντήσουν και να τους δώσει τις τελευταίες παρακαταθήκες, αφού άλλωστε δεν
θα ξανασυναντηθούν ποτέ. 

Η ομιλία προς αυτούς είναι πράγματι ένα μνημείο χριστιανικού ποιμαντικού λόγου. Αποχαιρετιστήριος αλλά και παραινετικός λόγος.

Η ενότητα της Εκκλησίας και η καθαρότητα της διδασκαλίας είναι αυτά τα ίδια στοιχεία που ενέπνεαν την πίστη και κατεύθυναν την πορεία και τους αγώνες των
Αγίων Πατέρων που αφιέρωσαν την ζωή τους στην διακονία της Εκκλησίας.

Αγωνίστηκαν σκληρά για να διαφυλάξουν καθαρή την παρακαταθήκη της πίστεως. «Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου».

 Τους συνιστά την προσοχή να είναι παραδείγματα φωτεινά, τα οποία με την ζωή και την συμπεριφορά τους να παραδειγματίζουν τους άλλους και να οικοδομούν όχι να γκρεμίζουν.

 Να μην ξεχνούν ότι το Άγιον Πνεύμα τους τοποθέτησε ποιμένας και επισκόπους δια να διδάσκουν και να ποιμένουν την Εκκλησία του Χριστού όπου με το πανάγιον αίμα Του την έσωσε και την έκανε δική Του.

ΆΓΙΕΣ ΜΟΡΦΈΣ.ΟΙ ΓΕΊΤΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΣΊΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΠΛΑΝΑ ΧΩΡΙΑ!

1)Ο π.Αλέξιος ΠΑΡΑΣΚΕΎΟΦ του Παύλου γενν.1871 χωριό Γκούνια-καλά της Τσάλκας στην Γεωργία. Καθηγητής στο χωριό Μετσετλί, διευθυντής στο χωριό Κιζίλ-Κίλισα, Πρωτοπρεσβύτερος στον ιερό ναό Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στην Τιφλίδα, Ιεραπόστολος στο Κάρς της τότε Αρμενίας και μετέπειτα Ρωσίας (σημερινή Τουρκία), και μέλος στην Σλαβική Πανρωσική σύνοδο στην Μόσχα το 1917 - 1918. Νυμφεύθηκε την Ξένια Πολίτοβα και είχε 4 παιδιά την Ευτυχία, την Ελπίδα, την Ελένη και τον Βαλεριανό. Τον εκτέλεσαν δια του τυφεκισμού (πυροβολισμός) στην Τιφλίδα κατά τη διάρκεια της καταστολής του Στάλιν.

2)Ο π.Κωνσταντίνος ΠΑΡΑΣΚΕΎΟΦ του Δανιήλ γενν.1877 χωριό Γκούνια-καλά της Τσάλκας στην Γεωργία. Λειτουργούσε ως Ιερέας στο χωριό Κουμπάτ 1919 - 1920. Ήταν αρχηγός του Ελληνικού εθνικού συντάγματος στο Μανγκλίσι. Νυμφεύθηκε την Νίνα Αριστάρχοβα και είχε 6 παιδιά την Ειρήνη, τον Θεόκτιστο, την Ευγενία, την Μητροδώρα, τον Λεόντιο και την Όλγα. Μετά τον θάνατο της πρεσβυτέρας ασπάστηκε τον μοναχισμό και έγινε αρχιμανδρίτης. Τον εκτέλεσαν δια του τυφεκισμού (πυροβολισμός) κατά τη διάρκεια της καταστολής του Στάλιν.

3)Ο π.Ιωάννης ΠΑΡΑΣΚΕΎΟΦ του Νικολάου γενν.1901 χωριό Ολιάνκ της Τσάλκας στην Γεωργία. Ιερέας Πρωτοπρεσβύτερος στον Καθεδρικό ιερό ναό των τριών ιεραρχών του χωριού Ολιάνκ. Ήταν πολύ καλός άνθρωπος και είχε εξαίσια φωνή. Νυμφεύθηκε την Αρετή Κέσοβα είχε 5 παιδιά τον Νικόλαο, την Αντιγόνη, τον Παύλο, τον Ιωάννη και την Ηλιάνα. Τελούσε την Θεία Λειτουργία στην Ελληνική γλώσσα. Πέθανε σε ηλικία 63 ετών από καρκίνο του εντέρου.

4) Ο π.Ιάκωβος ΚΟΤΆΝΟΦ του Αναστασίου γεννήθηκε το 1888 στο χωριό Μπεστασένι της Τσάλκας, λειτουργούσε στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο χωριό Μπεστασένι, νυμφεύθηκε την Καλλιόπη Κουμουλίδη και είχε 4 παιδιά, την Αφροδίτη, την Βαρβάρα, την Σοφία και την Όλγα. Μετά την σύλληψη του το 1938 για 10 έτη φυλάκισης, του ζητήθηκε να αρνηθεί την χριστιανική Πίστη και εκεινος δεν υπάκουσε τις αρχές και έτσι τον έστειλαν να εργάζεται σε απανθρωπες συνθήκες, έτσι ο πατέρας Ιάκωβος αρρώστησε και πέθανε για την Πίστη στον Χριστό.

5)Ο π.Ιάκωβος ΣΑΡΊΕΦ του Χαραλάμπους γεννήθηκε το 1864 στο χωριό

Άγιο ειχαμε που δεν έβαλε στα παιδιά να δουν την ταινία ''Παύλος Μελάς''...

Έβαλε σε παιδάκια του δημοτικού να δουν ταινία που προωθεί την ομοφυλοφιλία, "ντάξ", χλιαρές "αντιδράσεις", "έρευνα" κλπ.
Άγιο ειχαμε που δεν έβαλε στα παιδιά να δουν την ταινία ''Παύλος Μελάς''...
Θα είχε σηκωθεί η σαπίλα και θα είχε προκηρύξει επτά 48ωρες απεργίες και 15 στάσεις εργασίας (κάβα και για Σεπτέμβρη), αποχή από προαγωγικές και πανελλήνιες.
Δεν είναι να παίζεις με αυτά...

Τα παιδιά μας που τ' αρπάξαν - Σοφία Βέμπο

                          

Τα παιδιά μας που τ' αρπάξαν - Σοφία Βέμπο

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΜΑΣ ΜΕΤΑΔΙΔΕΙ ΣΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΜΑΖΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. ,ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΡΠΑΖΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΜΗΤΕΡΩΝ ΤΟΥΣ,

ΣΤΙΧΟΙ

Ἐσεῖς ποὺ μπήκανε καὶ σᾶς ἁρπάξανε μία μαύρη ὥρα,

ποῦ νά ᾽στε τώρα, ποῦ νά ᾽στε τώρα;…

Ἐσεῖς ποὺ οἱ μάνες σᾶς νανουρίζανε μὲ παραμυθία

ποῦ νά ᾽στε ἀλήθεια, ποῦ νά ᾽στε ἀλήθεια;…

Ἐσεῖς ποὺ τρέχετε τώρα ξυπόλητα, γυμνά, μονάχα,

ἐσεῖς ποὺ μείνατε χωρὶς χαμόγελο, ποῦ νά ᾽στε τάχα;

Ἐσεῖς ποὺ φύγατε καὶ μαῦρα φόρεσε ὅλη ἡ χώρα

ποῦ νά ᾽στε τώρα, ποῦ νά ᾽στε τώρα;…

Σᾶς περιμένουμε νύχτα καὶ μέρα,

παιδιὰ ποὺ μείνατε χωρὶς μητέρα

κι ἡ Ἑλλαδούλα μας ἡ πονεμένη

νύχτα καὶ μέρα σᾶς περιμένει.

Καὶ τὸ φωνάζουμε πὼς τὰ ἑλληνόπουλα ποὺ ἀργοπεθαίνουν

Ἕλληνες εἶναι, κι Ἕλληνες μένουν…

Πάνω στὴ μελωδία τοῦ Μιχάλη Σουγιοὺλ ἀπὸ τὸ τραγούδι «Ποῦ νά ᾽σαι τώρα» σὲ