«Νίπτω τας χείρας μου»

«Νίπτω τας χείρας μου» [αποποιούμαι τις ευθύνες μου. Η φράση αποδίδεται στον Ρωμαίο αξιωματούχο Πόντιο Πιλάτο (ερανιστής)]. Βλέπε το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (27.24) «ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου, λέγων, ‘Ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε’». Ούτε την ανήσυχη γυναίκα του δεν άκουσε ο Πιλάτος.

Εδώ η σκηνή είναι από τον Κύκλο των Παθών στον, ξακουστό για την ανιστόρησή του, Άγιο Γεώργιο στο Στάρο Ναγκορίτσινο / Staro Nagoričane, στα ΒΑ των Σκοπίων κοντά στα σύνορα με τη Σερβία. 

Εξαιρετικές αγιογραφίες της Παλαιολόγειας εποχής, έργα του Μιχαήλ Αστραπά και του Ευτύχιου, 1317-18.

Καταφεύγουμε απελπισμένοι στη μεγάλη τέχνη, για παρηγοριά και γαλήνη, καθαρό αέρα και βαθιά ανάσα. Εδώ, αν και τόσο πρόδηλη η σκηνή, μοιάζει να λειτουργεί υπαινικτικά – ή μήπως καταγγελτικά – για τα όσα συμβαίνουν. Είναι σαν να ακούς ένα γύρω τη φοβερή φράση «Νίπτω τας χείρας μου». Και η εβδομάδα των Παθών όλο και πλησιάζει.

πηγή