Ο Ιερέας δεν είναι εκπρόσωπος του Θεού

Ο Ιερέας δεν είναι εκπρόσωπος του Θεού, όπως πολλοί λανθασμένα νομίζουν, από κάποιους Ιερείς που το καλλιεργούν.
Ο Ιερέας είναι εκπρόσωπος του ανθρώπου.Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από εκπροσώπους.
Έχει ανάγκη από ανθρώπους.

Οι ευχές που διαβάζει ο Ιερέας είναι για τις ψυχές των ανθρώπων και την σωτηρία αυτών, και απευθύνονται προς τον Θεό.
Ο Θεός αγαπάει τους ανθρώπους και ενδιαφέρεται για την σωτηρία τους, και θυσιάστηκε για αυτούς.
Ο Ιερέας πρέπει να μιμείται τον Θεό, να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους και να θυσιάζεται για αυτούς.Όχι να έχει έπαρση να δικάζει ανθρώπους και να χρησιμοποιεί τον Θεό ως δημόσιο κατήγορο.

Ο Ιερέας πρέπει να είναι το παράδειγμα του Θεού προς τον άνθρωπο, κάτι που λίγοι μετρημένοι στα δάχτυλα είναι, ώστε να εμπνεύσει αυτόν, προς τον Θεό.
Όταν ο άνθρωπος καλεί έναν Ιερέα στην οικία του για αγιασμό, ευχέλαιο, η προσέρχεται στον Ιερό ναό για εξομολόγηση, αυτό σημαίνει ότι έχει ανάγκη εκπροσώπησης.Ο άνθρωπος όχι ο Θεός.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ...

Μία συγκλονιστική είδηση η οποία δεν προβληθεί πουθενά:
Σήμερα, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας στη Λευκωσία, έγινε η εξόδιος ακολουθία των οστών δεκαπέντε στρατιωτών που αγνοούνταν από τις μάχες κατά της ανταρσίας των Τούρκων το 1964 και μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974.

Έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι απέναντι στους Τούρκους εισβολείς κατά τις επικές μάχες στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και τα οστά τους θα επαναπατριστούν στην Ελλάδα:
Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Κρατημένος Αναστάσιος του Κωνσταντίνου από τα Λαγκάδια Καλονερίου Γορτυνίας, Νομού Αρκαδίας.
– Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΔΒ) Αναλυτής Γεώργιος του Βασιλείου από την Αλεξάνδρεια και με διαμονή την Αθήνα.
– Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Τσιτιρίδης Κωνσταντίνος του Ιωάννη από την Κρύα Βρύση Νομού Πέλλας.
– Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΜΧ) Ηλιόπουλος Ιωάννης του Σταύρου από τα Άνω Λιόσια Αττικής.

Έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι απέναντι στους Τούρκους εισβολείς κατά τις επικές μάχες στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ την 20η Ιουλίου 1974 και τα επιπρόσθετα οστά των ηρώων μας ενταφιάστηκαν στον Τύμβο Μακεδονίτισσας:
-Συνταγματάρχης (ΠΖ) Μπινάκης Γεώργιος του Κωνσταντίνου από τα Χανιά Κρήτης.
-Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΤΧ) Ξανθόπουλος Αθανάσιος του Ιωάννη από το Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής.

Οι ήρωες, που έπεσαν στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη δεύτερη φάση της

Στην Ιερά Σύνοδο ο φάκελος για την Αγιοκατάταξη της Γερόντισσας Μακαρίας του Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης

                            

Βίντεο-Η ΜΟΝΑΧΗ ΜΑΚΑΡΙΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ

Σύμφωνα με τις αποκλειστικές πληροφορίες του ope.gr και του δημοσιογράφου Δημήτρη Στρουμπάκου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κύριλλος, προέβη στην κατάθεση φακέλου προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ο οποίος εμπεριέχει τα στοιχεία αναφορικά με την Αγιοκατάταξη της Γερόντισσας Μακαρίας Δεσύπρη, η οποία ήταν εκείνη που ανακάλυψε το Ιερό Σκήνωμα του Αγίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης τον Ιανουάριο του 1950.

Ο Ποιμενάρχης σήμερα το πρωί ιερούργησε στην Μονή του Οσίου Εφραίμ, με αφορμή το χαρμόσυνο γεγονός της κατάθεσης του φακέλου προς Αγιοκατατάξεως της Γερόντισσας Μακαρίας, ο οποίος στη συνέχεια θα μεταβιβαστεί από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Διαβάστε και Η Γερόντισσα Μακαρία της Μονής Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης.

Μνήμη τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, στήν Πάτρα

   Στίς 30 Μαΐου 1826, ἒκλεισε τά χοϊκά του μάτια καί ἂφησε τήν ψυχή του νά φτερουγίσῃ, στήν ἀγκαλιά τοῦ Κυρίου μας, τόν Ὁποῖο τόσον ἠγάπησε ὁ θρυλικός, ὁ μέγας, ὁ λεοντόκαρδος καί γενναιόψυχος Ἱεράρχης τῶν Πατρῶν, ὁ γνωστός ὡς Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός.

   Κάθε χρόνο ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν, ὁ Ἱερός Κλῆρος καί ὁ εὐσεβής Πατραϊκός Λαός, μέ Θεία Λειτουργία καί ἱερό Μνημόσυνο, τιμοῦν τήν μνήμη τοῦ γενναίου Ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος κατά τά πικρά καί μαῦρα χρόνια τῆς Τουρκικῆς σκλαβιᾶς, πῆρε στούς ὢμους του, τίς τύχες τῆς Πατρίδος μας καί ἀγωνίστηκε μαζί μέ τούς Προκρίτους καί τούς ἀγωνιστάς, τούς ὁπλαρχηγούς τά παλληκάρια, ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.

  Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία καί τό ἱερό μνημόσυνο τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, στίς 30 Μαΐου 2024 στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Ἐπισκοπείου Πατρῶν καί ἀνεφέρθη μέ λόγια θερμά καί συγκινητικά γιά τόν λαμπρό Ἱεράρχη, τό τέκνον τῆς ἡρωοτόκου καί ἁγιοτόκου Δημητσάνης, τόν Ἀρχιδιάκονο τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ε’, τόν Ἱεράρχη πού ὓψωσε στήν Ἁγία Λαύρα τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως, στίς 17 Μαρτίου τοῦ 1821 καί στίς 25 Μαρτίου τοῦ ἰδίου ἒτους ὓψωσε τήν Σημαία καί εὐλόγησε τά ὃπλα τοῦ ἀγῶνος στήν πόλη τῶν Πατρῶν, κάνοντας ἀντίστοιχα τήν διακήρυξη τῆς Ἁγίας Λαύρας καί ἐκείνην, τό γνωστόν Μανιφέστο τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, στήν πόλη τῶν Πατρῶν.

 Μίλησε γιά τόν γνήσιο καί ἀτόφιο Ἓλληνα Κληρικό, πού ἒφθασε μέχρι τήν Ἰταλία, προκειμένου νά ἀγωνισθῇ γιά τήν Ἑλλάδα καί νά εὓρῃ τρόπους νά ἐνισχυθῇ ὁ ἀγώνας.

M.ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ: Συμφωνία της Λεβεντιάς (4ο μέρος)

                             

 Ο Ακάθιστος Ύμνος ενσωματώθηκε στην ''Συμφωνία της Λεβεντιάς'' από τον Μανώλη Καλομοιρη εργο 21 στο τέταρτο μέρος με την ονομασία " Tα Nικητήρια".

Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας...

Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας...Να μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου...

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

Ένιωσα έντονη την παρουσία του Θεού και την ανάσα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου...

Ο Όσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης ο Υμνογράφος,θεωρούσε ως τη μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή του την επίσκεψή του στη Βασιλεύουσα και το προσκύνημα του στη Μεγάλη Εκκλησία της του Θεού Αγίας Σοφίας. 

«Ένιωσα έντονη την παρουσία του Θεού, μας έλεγε, και την ανάσα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου».

πηγή

Τόσο πολύ εχθρεύονται την Ορθοδοξία;

Δημοσιεύθηκε  ότι οι χαρτογιακάδες της UEFA, ως διωργανωτές του τελικού Conference League, απαίτησαν από την ΑΕΚ να καλύψουν την μεγάλη φωτογραφία της Αγίας Σοφίας που είναι στο γήπεδο και ότι ο πρόεδρος Μελισσανίδης, προς τιμήν του, αρνήθηκε.
Και ερωτώ: Μέσα στην αθλιότητα που επικρατεί παγκοσμίως, αυτό τους πείραξε; Μία Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, που την έχουν κλέψει οι Τούρκοι; Τόσο πολύ ζορίζονται; Τόσο δαιμονίζονται; 

Πρόσφατα στον διαγωνισμό της Ευροβίζιον επέτρεψαν τα πάντα. Από γύμνια, διαστροφή, ανωμαλία και αίσχη, μέχρι μαγείες και σατανισμό. Και τους πείραξε τώρα η φωτογραφία μιας Εκκλησίας; Τόσο πολύ εχθρεύονται την Ορθοδοξία;

πηγή

....τότε κατάλαβα γιατί του έβαλα εδαφιαία μετάνοια....

 

Ήταν τέτοιες μέρες του Μαίου του 2005, κάτω στην Δάφνη του Αγίου Όρους αμέτρητος κόσμος, ο καιρός βοηθούσε τους επισκέπτες. Όλοι μαζεμένοι στο καφενείο για λιγο νερό, σκιά και κάνα κάφε.
Άλλοι έβγαιναν από το Όρος, κι άλλοι έμπαιναν. Εγώ με καλή παρέα έφευγα από το Όρος μετά από ένα μικρό αλλά απερίγραπτο διήμερο. Αυτός έμπαινε. Ξαφνικά ο φίλος μου λέει στο αυτί : "Ο Σιατίστης, πάμε να πάρουμε την ευλογία του". Πήγα από πίσω μη γνωρίζοντας πολλά. Όταν έφτασα μπροστά του αντί για ευλογία του έβαλα εδαφιαία μετάνοια, δεν ξέρω γιατί, σαν να μην το έκανα εγώ, πρώτη φορά στην ζωή μου έκανα τέτοιο πράγμα σε άνθρωπο. 

Φεύγοντας μου λέει πάλι ο φίλος : "Τι έκανες ρε;", 

"Δεν ξέρω πως το έκανα" του απήντησα.
Αργότερα έμαθα για τα γεγονότα στην συνάντηση της φωτογραφίας. Άλλος φίλος ήταν παρόν και μας τα είπε όλα. Εκεί που συναντιούνται οι Άγιοι δεν ευλόγησε ο Θεός να είμαι μπροστά.
Ήταν το τελευταίο του καλοκαίρι επί γης και η πρώτη και τελευταία φορά που τον συνάντησα.
Εν καιρώ έμαθα και ποιος ήταν ο Αντώνιος Σιατίστης, και τότε κατάλαβα γιατί του έβαλα εδαφιαία μετάνοια....Άγιος.......

πηγή

Ο άνθρωπος ωριμάζει, όταν συγχωρεί…

"Ο άνθρωπος ωριμάζει, όταν πλέον συγχωρήσει τους γονείς του. Όταν συγχωρέσει τη μάνα και τον πατέρα του, για όλα εκείνα τα λάθη, που είτε από άγνοια, είτε από αδυναμία έχουν κάνει στην ανατροφή του.
Ο άνθρωπος ωριμάζει, όταν πλέον μπορεί και συγχωρεί τον αδελφό. Τον σύζυγό. Τη σύζυγο. Όταν μπορεί και συγχωρεί τις πτώσεις των ανθρώπων δίπλα του. Μεγάλο πράγμα, να καλλιεργεί κάνεις μια ελεήμονα καρδιά.
Ο άνθρωπος ωριμάζει, όταν μπορεί και συγχωρεί τον εαυτό του. Αυτό βέβαια προϋποθέτει, το να αναγνωρίζει κανείς τα λάθη του. Να τα αναγνωρίζει και να βάζει αρχή για να μην τα ξανακάνει.
Ο άνθρωπος ωριμάζει, όταν συγχωρεί…Συγχωρεί, ελευθερώνεται και πάει παρακάτω."

Ελευθέριος Ελευθεριάδης

«Ὅσοι ζωντανοί»

Ἴων Δραγούμης (1878-1920) «Ὅσοι ζωντανοί»

«Ἀπὸ τότε ποὺ πρωτοπῆγε στὴν Πόλη πέρασαν πέντε χρόνια. Τοῦ ἄρεζε νὰ σημειώνη πάντα τὶς πρῶτες ἐντύπωσες γιὰ νὰ φυλάγη ἀποκρυσταλλωμένη τὴ σπιθοβολή, τὴ φρεσκάδα καὶ τὴ δροσιά τους. Τὸ πρῶτο ἀντίκρυσμα δὲ μᾶς φανερώνει βέβαια τὰ πράματα στρογγυλὰ καὶ γεμάτα, ὅπως τὸ ἀργοπορινό, μὰ τὰ βλέπομε ξεκομμένα μὲ σωστὲς καὶ πολὺ ὁρισμένες γραμμές, ποὺ ἀργότερα, ὅσο καὶ νὰ μείνωμε σ' ἕναν τόπο, ποτὲ δὲν ξαναφανερώνονται ἔτσι.

Ἀνάμεσα στὰ τετράδιά του εἶχε καὶ ἕνα ποὺ ἐπιγραφόταν «Πόλη». Τώρα ποὺ ξαναυρέθηκε ἐκεῖ, τὸ ἄνοιξε γιὰ νὰ δῆ τί λογῆς αἴσθηση τοῦ εἶχε πρωτοκάμει.
«Ὅταν περνοῦσα τὸν Ἑλλήσποντο τὰ ξημερώματα», λέει τὸ τετράδιο, «ὁ νοῦς μου στενοχωρημένος χτυποῦσε ὁλοῦθε, τριγύρω, πάνω στοὺς τοίχους τῆς φυλακῆς του. Ἕλληνες ἐλεεινοί, σᾶς σιχαίνομαι!».

Καλὴ ψυχοστασιὰ γιὰ νὰ μπαίνη κανεὶς στὴν Πόλη. Τὸ ἴδιο αἰσθάνθηκε καὶ τώρα, μὰ πλατύτερα. Φανταζόταν καὶ μετάφερνε μὲ τὸ νοῦ του στὴν Πόλη τὸν τάδε καὶ τὸν τάδε πολιτικὸ τῆς Ἑλλάδας καὶ τὸν τάδε δημοσιογράφο καὶ παραλληλίζοντάς τους μὲ τὴν αὐτοκρατορικὴ Πόλη, τοὺς εὕρισκε ὅλους βουτηγμένους σὲ μιὰν ἀσύγκριτη προστυχιά.
Προστυχάνθρωποι, ταπεινώτεροι καὶ ἀπὸ τοὺς ταπεινότερους πολιτευόμενους τῆς Πόλης, ποὺ τουλάχιστο γνωρίζουν τοὺς Τούρκους ἀπὸ κοντὰ καὶ ξέρουν νὰ τοὺς πολιτεύωνται καὶ ἡ πονηριά τους ἀκονίζεται καθημερινὰ καὶ συναισθάνονται τὴν ἑλληνικότητά τους μὲ τὸ νὰ τοὺς ἀναγκάζουν οἱ τριγυρινὲς ξένες φυλὲς νὰ μὴν ξεχνιοῦνται. Οἱ Ἕλληνες τοῦ κράτους παραστράτισαν καὶ κατάντησαν Ἑλλαδικοὶ -ἀλλοιώτικο εἶδος ζῶο.

Όταν μας έρχεται νύστα στο Ναό!

  Μοῦ ἔγραψες ὅτι νυστάζεις μέσα στὴν ἐκκλησία. Αν πηγαίνης στὴν ᾿Ακολουθία, καὶ δὲν στέκεσαι εὐθυτενής ἐπάνω στὸ στασίδι, ἀλλὰ γέρνης το κεφάλι σου πότε δεξιὰ καὶ πότε ἀριστερά, και στηρίζεσαι ἄλλοτε στὸ ἕνα πόδι καὶ ἄλλοτε στὸ ἄλλο, τότε πρόκειται πράγματι περὶ ἀκηδίας.

Ὅταν παρακολουθῆς τὴν ᾿Ακολουθία στὴν ἐκκλησία, νὰ στέκεσαι εὐθυτενής, σὰν τὸν στρατιώτη στην παράταξη. Θὰ σὲ βοηθήση νὰ διώξης τὴν ἀπροθυμία τὸ νὰ κοιτᾶς προσεκτικὰ μιὰ Εἰκόνα στὸ εἰκονοστάσι, εἴτε τοῦ Χριστοῦ, εἴτε τῆς Παναγίας. Νὰ τὴν κοιτᾶς συνέχεια συνέχεια, καὶ τίποτε νὰ μὴ σκέπτεσαι. Να διώχνης ἀπὸ τὸν νοῦ σου κάθε φαντασία, καὶ νὰ ἀρχίσης νὰ ἐπαναλαμβάνης μὲ ἐπιμονὴ τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Από το βιβλίο: «Ο Γέρων Γερμανός Σταυροβουνώτης σελ. 234». Εκδόσεις: Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Ἔκδοσις πρώτη 1997.

Το θαύμα της Ανάστασης είναι ένα θαυμαστό παγκόσμιο γεγονός, που το βιώνει κανείς μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα αντικειμενικό ιστορικό γεγονός, που όπως δεν πρέπει να ανήκει μόνο στην Ιστορία, αλλά να βιώνεται προσωπικά.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μόνο γεγονός που εξηγεί την ύπαρξη της Εκκλησίας, αφού δε θα μπορούσε να υπάρχει Εκκλησία χωρίς Ανάσταση.

Πώς θα μπορούσε, πχ να εξηγηθεί ο ενθουσιασμός των Αποστόλων, αν δεν είχαν δει αναστημένο τον Χριστό κι όχι απλά νεκρό και σταυρωμένο;
Πώς εξηγείται η αλλαγή ψυχολογίας τόσο πολλών ανθρώπων που είχαν τρομοκρατηθεί από τη θανάτωση του Δασκάλου τους;
Μήπως τον έκλεψαν, επειδή ήθελαν να χτίσουν μια νέα θρησκεία πάνω σε ένα ψέμα; Γιατί; Για να κερδίσουν δόξα; Ήταν φιλόδοξοι οι Απόστολοι;
Δεν ήταν αρρωστημένες προσωπικότητες οι Απόστολοι, ώστε να αυθυποβάλλονται από ένα υπερφυσικό θαύμα, που θα τους κόστιζε τη ζωή.

Το θαύμα της Ανάστασης λοιπόν είναι ένα θαυμαστό παγκόσμιο γεγονός, που το βιώνει κανείς μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ανήκουμε στην Εκκλησία των Αποστόλων, που σημαίνει ότι μοιραζόμαστε μαζί τους τον ίδιο ενθουσιασμό για το ίδιο ακριβώς θαύμα.
Δεν ανήκουμε στη μικρόψυχη και φιλάργυρη ψυχολογία του Ιούδα, που κοίταζε πόσα θα βγάλει από την προδοσία του διάσημου Χριστού.

O δειλός άνθρωπος, πάσχει κυρίως απο δυό ψυχικές ασθένειες. από ολιγοπιστία και απο φιλοσωματία.

  «O δειλός άνθρωπος, πάσχει κυρίως απο δυό ψυχικές ασθένειες από ολιγοπιστία και απο φιλοσωματία. Όποιος αγωνίζεται να νικήσει αυτά τα δυό μεγάλα κακά είναι φανερό πως πιστεύει ολόψυχα στο Θεό και είναι έτοιμος να δεχθεί όλα τα δυσάρεστα που τυχόν εκείνος θα παραχωρήσει.
   H υπερβολική τόλμη πάλι και καταφρόνηση των κινδύνων γεννώνται ή απο μεγάλη πίστη στο Θεό ή απο τη σκληροκαρδία του ανθρώπου. Και τη σκληροκαρδία ακολουθεί απαραιτήτως ή υπερηφάνεια, την πίστη όμως η αληθινή ταπεινοσύνη»

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

«Ηπειρώτες Νεομάρτυρες»

https://ikee.lib.auth.gr/record/300652/files/GRI-2018-22872.pdf

...θα είμαστε αιώνια είτε στη Βασιλεία, είτε στην κόλαση....

Μερικοί μοχθούν σ’ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου τη Βασιλεία των Ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη Βασιλεία είτε στην κόλαση.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.

Η ΑΓΙΟΓΡΑΦΊΑ ΕΊΝΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

  Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος αφαίρεσε την άδεια λειτουργίας από το εκκλησάκι της Παναγίας Καταφυγιωτισσας που βρίσκεται κοντά στο Σούνιο.Είναι απαράδεκτες οι τοιχογραφίες του Μυταρά..Πράγματι τερατουργηματα..!
Η αγιογραφία ειναι κατι εντελως διαφορετικο απο μια καλλιτεχνικη έκφραση, απο μια ωραια ζωγραφια, δεν ειναι εικαστικη παρέμβαση. Είναι εντελως διαφορετική απο την ζωγραφικη. Η αγιογραφια ειναι προσευχη με ολη την ιερη σημασια αυτης της λεξης. Είναι το Ευαγγέλιο και το σύμβολο της Πίστης μας, είναι οι παραδόσεις της εκκλησίας μας. Τίποτα δεν μπαίνει τυχαία σε μια αγιογραφία. Ολα έχουν τον δικό τους συμβολισμο. Οτιδήποτε και πέρα από ο,τι ορίζει η Πιστη μας, είναι αίρεση και βεβήλωση.

Παιδιά...φτιάξτε δικά σας κτίρια, ονομάστε τα όπως θελετε, παντρευτείτε με όποιο τελετουργικό θέλετε, βαπτιστειτε κιόλας όπως θέλετε.
Βάλτε και μπουζούκια και βιολιά και συμφωνικές, όπως γίνεται τελευταία. Κανείς δεν σας ενοχλεί. Κι αφήστε κατά μέρος τις ορθόδοξες χριστιανικές εκκλησίες όπως είναι.Κανένας δεν έρχεται με το ζόρι στον χριστιανισμό.
Δεν γίνεται και να διαφωνείς με τον χριστιανισμό και να μην είσαι χριστιανός και να θέλεις να αλλαξεις ό,τι δεν σου αρεσει.
Κάντε κάτι άλλο δικό σας και φωνάξτε να σας το ζωγραφίσουν ζωγραφοι και όποιος άλλος θέλει,δεν σας το απαγορεύει κανείς.
Βρείτε και πώς θα το ονομάσετε όλο αυτό κι όλα καλά.
Μην τα τσουβαλιάζετε όλα στα πλαίσια του συγκρητισμού και του οικουμενισμού.
Η ορθόδοξη Ανατολική εκκλησία είναι μια κι όποιος θέλει ακολουθεί. Η ορθοδοξία έχει απροσμετρητο βάθος και δυστυχώς κρίνεται εντελώς επιφανειακά από τους αδαείς.
Κι όποιοι απο εσας θέλετε σοβαρά να μαθετε τί ακριβως ειναι ο χριστιανισμος, ασχοληθείτε σοβαρά και αρχίστε απο το μηδεν. Δεν γινεται ξαφνικα να πάτε απο το μηδεν στο εκατό .
Αυτό απαιτει καλη προαιρεση, ωριμοτητα και χρόνο .
Η σχέση ενός ανθρώπου με τον χριστιανισμό, δεν ειναι ένα αλισβερίσι φτηνό, ούτε κακέκτυπη αντιγραφή συμπεριφορών.
Είναι βαθύτατα προσωπική η σχέση, είναι σχέση ζωής.
(Katerina Dimopoulou)

Σε ένα Ιερό Ναό, όπως και είναι Ιερός ο Οίκος του Θεού, οφείλουμε να σεβόμαστε τον χώρο και φυσικά τον Θεό.
Υπάρχει για το κάθετο μια τάξη, μια σειρά.
Ναι μεν ο Μυταράς είναι αγαπητός ως καλλιτέχνης, δεν έχουν όμως θέση τα έργα τέχνης σε έναν Ιερό Ναό.
Ο κάθε ευσυνείδητος ορθόδοξος χριστιανός, θα έπρεπε να λυπάται για αυτή την βεβήλωση του χώρου.
Ακόμα και στις Ιερές Εικόνες και στις Αγιογραφίες υπάρχει τυπικό και τάξη.
Αλίμονο αν τά ισοπεδώνουμε όλα χάριν της τέχνης ή της αγάπης ή οτιδήποτε άλλου. Τότε βρισκόμαστε και οι ίδιοι σε αταξία και αιρετίζουμε , αφού δεν δεχόμαστε τα όσα μάς δίδαξε ο Θεός και μάς μετέφεραν οι Άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Ας προσέξουμε και τούτο, ο σατανάς δεν θα αδειάσει τις εκκλησίες, αλλά θα διαστρέψει την ορθή πίστη και την ορθή λατρεία που μάς παραδόθηκε από τον Κύριο και τους Αγίους μας.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ της Ἑλένη Δραγάση - Παλαιολογίνας (Ὁσίας Ὑπομονής)

Πριν την Αλωση της Κωνσταντινουπολης,ο τελευταιος αυτοκρατορας του Βυζαντίου δινει εντολη...
"Το δωρο απο την μητερα του Ελενη, που κοσμουσε την Αγια Τραπεζα του ναου της Αγίας του Θεού Σοφίας να προστατευτει!"
Απο το 1417 βρισκεται στο Περιβολιτ ης Παναγιας στην Ιερά Μονή Διονυσίου.
"Σῶσον Κύριε τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα."

πηγή

Ἴσως δέν θά ἦταν ἄσχημο ἐάν οἱ σημερινοί Νεοέλληνες μπορούσαμε -γιά τό καλό ὅλων- νά ἀκούγαμε τή φωνή τῆς Ἁγιά Σοφιᾶς»

«Μέ τήν Ἅλωση τῆς Πόλεως χάνουμε τήν αἴγλη τῆς αὐτοκρατορίας καί κερδίζομε τήν εὐλογία τῆς δοκιμασίας.
Χάνομε κάτι ὑλικό, καί ἀνοίγεται μπροστά μας κάτι διαρκῶς πιό ἅγιο καί πνευματικό. Συνεχίζεται ἡ ἐπώδυνη καί σωτήρια πορεία. Μένει πάντοτε ἡ Θεία Λειτουργία, δηλαδή ἡ δύναμη πού ἀνιστᾷ τούς νεκρούς καί κτίζει τήν Ἁγιά Σοφιά.

Καί ὅλα τά τζαμιά, προσπαθῶντας εἴτε νά τήν ξεπεράσουν σέ μέγεθος, εἴτε νά τήν μιμηθοῦν σέ χάρη, δείχνουν ὅτι σέ καμμιά περίπτωση δέν μένουν ἀδιάφορα μπροστά σ᾿ αὐτή τήν ἀνερμήνευτη μεγαλοπρέπεια τοῦ θεϊκοῦ Κάλους τῆς ταπεινώσεως.Καί ἡ Ἁγία Σοφιά μένει σιωπηλή. Δέν ἐνοχλεῖται. Δέν ἐνοχλεῖ. Μόνο φωτίζει, παρηγορεῖ, ἀνέχεται καί περιμένει.Ἴσως δέν θά ἦταν ἄσχημο ἐάν οἱ σημερινοί Νεοέλληνες μπορούσαμε -γιά τό καλό ὅλων- νά ἀκούγαμε τή φωνή τῆς Ἁγιά Σοφιᾶς».

π.Βασίλειος Ιβηρίτης

Ἱστορία τοῦ Ἀνθελληνισμοῦ 1453 1821

                        

  Ομιλία που έκανε ο ιστορικός Χαράλαμπος Μινάογλου με τίτλο «Ιστορία του ανθελληνισμού 1453-1821» και διοργανώθηκε με την φροντίδα της Εστίας Πατερικών Μελετών . Κατά της γνώμη μας ο Μινάογλου είναι άξιος αναλυτής της ιστορίας και με ρωμαιγικη αρχοντιά ξεσκεπάζει με πάθος και περίτεχνο λόγο τα ιστορικά ντοκουμέντα ,την απάτη των Δυτικών ,να εγκολπωθούν την ιστορική συνέχεια που δεν έχουν......

Ἦτο ὄρθρος τῆς Κυριακῆς 27ης Μαΐου 1453, ἡ ἀποφράς ἡμέρα τῶν Ἁγίων Πάντων. ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝ ΤΗ, ΑΓΙΑ, ΣΟΦΙΑ, ΤΕΛΕΤΗ
῾Η πληκτικωτέρα* σκηνή, ἐξ ὅσων τὰ χρονικὰ τῆς ὀρθοδόξου ῾Ελλάδος μνημονεύουσιν, ἔλαβε χώραν ἐντὸς τοῦ τεμένους* τῆς Ἁγίας Σοφίας, ὀλίγας ὥρας πρὶν ἤ τὸ γένος τῶν Γραικῶν* παραδοθῆ εἰς τὸ τετρακοσιετὲς μαρτύριον.
Ὁ βασιλεὺς δυσελπιστῶν* ἤδη περὶ σωτηρίας, ὅμως αποφασισμένος νὰ κυρώσῃ μὲ το ἴδιον του αἷμα τὴν μέλλουσαν τῆς ελληνικῆς φυλῆς ἐξαγόρασιν*, ἀφοῦ περιῆλθε τὰς ἐπάλξεις καὶ τὰ φρούρια καὶ ἐβεβαιώθη, ὅτί πάντα εἶχον ἐν τάξει, εἰσέρχεται εἰς τὴν ἐκκλησίαν συνοδευόμενος ἀπὸ πολλοὺς στρατηγοὺς καὶ ἱερεῖς, καὶ ἀναρίθμητον πλῆθος λαοῦ, φωνάζοντος τὸ «Κύριε ἐλέησον!».

Ἦτο ὄρθρος τῆς Κυριακῆς 27ης Μαΐου 1453, ἡ ἀποφράς* ἡμέρα τῶν Ἁγίων Πάντων.
Ὁ ἦχος τῶν κλαυθμῶν, ἡ βοὴ τῶν γυναικείων γογγυσμῶν καὶ αἱ φωναὶ τῶν παίδων κατεσκέπαζον τὰς δεήσεις τῶν διακόνων, οἵτινες, ἐνώπιον τῆς Ὡραίας Πύλης ἱστάμενοι, τὴν τελευταίαν ἤδη ἀνέπεμπον ἱκεσίαν ἐν τῇ μεγάλῃ Εκκλησίᾳ ὑπὲρ τοῦ καθυποτάξαι ὑπὸ τοὺς πόδας τῶν ὀρθοδόξων πάντα ἐχθρὸν καὶ πολέμιον .
Σύνολος* ἡ κύκλῳ σκηνὴ ἐνέπνεε λύπην, πένθος, μελαγχολίαν· αἱ καρδίαι πάντων ἦσαν καταπεπιεσμέναι, ὡσανεὶ ἐτελεῖτο ἡ νεκρώσιμος κηδεία ὁλοκλήρου γενεᾶς.
Ἡ ἐθιμοταξία ἐξέλιπεν˙ αἱ κοινωνικαὶ ἀνισότητες διεσκεδάσθησαν*, οἱ δημόται συγκεχυμένως ποιοῦσι μετανοίας μετὰ τῶν πατρικίων*, οἱ πένητες μετὰ τῶν ἀρχόντων καί, ὡς ἐπὶ τὸ χεῖλος τοῦ κοινοῦ τάφου, πολῖται μετὰ πολιτῶν ἀδιακρίτως συμπεριπτύσσονται*.

Καὶ αὐτὸς ὁ πάνσεπτος Ναός, τὸ σύμβολον τῆς πάλαι ποτὲ κραταιᾶς ὀρθοδοξίας, ἡ κατοικία τῶν αἰώνων, τοῦ χριστιανισμοῦ τὸ καύχημα, νῦν γεγυμνωμένος παντὸς πολυτίμου κοσμήματος καὶ ἀπεκδεδυμένος αὐτῶν ἔτι τῶν πρὸς τὴν μυσταγωγίαν ἀναγκαίων σκευῶν, ἀφώτιστος, ἀκαλλώπιστος, σκυθρωπός, εὐτελισμένος εἰκονίζει πιστῶς τὴν ταλαίπωρον Ἑλλάδα κατὰ τὸ δούλειον ἐκεῖνο στάδιον, ἐν ᾧ μετὰ παρέλευσιν ὀλίγων ὡρῶν γεγραμμένον ἦτο νὰ εἰσέλθῃ.

Οδυσσέας Ελύτης:Θάνατος και Ανάστασις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

29 ΜΑΙΟΥ 1453 Ο τελευταίος Έλληνας
Έτσι καθώς εστέκονταν ορθός μπροστά στην Πύλη κι άπαρτος μέσ’ στη λύπη του
Μακριά του κόσμου που η ψυχή του γύρευε να λογαριάσει στο φάρδος Παραδείσου
Και σκληρός πιο κι απ’ την πέτρα που δεν τον είχανε κοιτάξει τρυφερά ποτέ – κάποτε τα στραβά δόντια του άσπριζαν παράξενα
Κι όπως περνούσε με το βλέμμα του λίγο πιο πάνω απ’ τους ανθρώπους κι έβγανε απ’ όλους
Έναν που του χαμογελούσε τον Αληθινόν που ο χάρος δεν τον έπιανε
Πρόσεχε να προφέρει καθαρά τη λέξη θ ά λ α σ σ α έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια
Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο Θεός κι η κάθε μια σταγόνα σταθερή στον ήλιο ν’ ανεβαίνει
Νέος ακόμα είχε δει στους ώμους των μεγάλων τα χρυσά να λάμπουν και να φεύγουν
Και μια νύχτα θυμάται σ’ ώρα μεγάλης τρικυμίας βόγκηξε ο λαιμός του πόντου τόσο που θολώθη μα δεν έστερξε να του σταθεί
Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε

ΙΙ
Θε μου και τώρα τι 

 Που ‘ χε με χίλιους να παλέψει
χώρια με τη μοναξιά του 

ποιος αυτός πού ’ξερε μ’ ένα λόγο του να δώσει ολάκερης της γης 

να ξεδιψάσει τι
Που όλα του τά ‘χαν πάρει Και τα πέδιλά του τα σταυροδετά και το τρικράνι του το μυτερό και το τειχιό που καβαλούσε κάθε απομεσήμερο να κρατάει τα γκέμια ενάντια στον καιρό σα ζόρικο και πηδηχτό βαρκάκι

Οι αμετανόητοι άνθρωποι είναι από τώρα σφραγισμένοι από τον Αντίχριστο

 Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αμετανοησία,γιατί με κολάζει. Όποια αμαρτία και αν κάνω, αν μετανοήσω,θα σωθώ. Αλλά όταν είμαι αμετανόητος, πως θα συγχωρεθώ για να σωθώ; 

Οποίος δεν θέλει να μετανοήσει, δεν μπορεί ούτε να ταπεινώθει,ούτε να πιστέψει,ούτε να φωτιστεί ποτέ του. 

Οι αμετανόητοι άνθρωποι είναι από τώρα σφραγισμένοι από τον Αντίχριστο.Δεν χρειάζεται να έλθει ο Αντίχριστος, την εποχή που θα έρθει, ώστε να τους σφραγίσει, αφού μέσα τους, ήδη έχουν κάνει συγκατάθεση στην αμαρτία και αν ζούσαν την εποχή του Αντιχρίστου,θα είχαν οικειοθελώς σφραγιστεί.

Ο Θεός μερικές φορές τιμωρεί τον αθώο, για να τιμωρηθούν οι ένοχοι 2 φορές παραπάνω. Για αυτό πολλά μικρά παιδιά βασανίζονται χωρίς να φταίνε, για να τιμωρηθούν οι ένοχοι γονείς, λόγω της αμετανοησίας τους.Ο Θεός πληροφορεί τους γονείς, ότι αυτοί έδωσαν το δικαίωμα για να ταλαιπωρείται το παιδί τους,οπότε ο πόνος και η ενοχή τους διπλασιάζεται.Πρέπει να μετανοήσουν οι γονείς για να τακτοποιηθεί το παιδί. 

Ο «Μπαμπάς» Άγιος Ιωάννης Ρώσος..!

Έχω Έναν Πατέρα Θεό!
Έναν Πατέρα Τριαδικό Θεό, Του οποίου Παιδιά είμαστε όλοι μας, μικροί μεγάλοι, μωρά, νέοι, ηλικιωμένοι, παππούδες και γιαγιάδες, όλοι χωρίς ηλικίες και χρώμα δέρματος. Αδύνατοι, κανονικοί, «γεματούτσικοι», υπέρβαροι, κοντοί, ψηλοί, «χαζούληδες» και «ξύπνιοι», πλούσιοι και φτωχοί. Όλοι. Η Ψυχή δεν τα κοιτά αυτά. Ούτε ο Πατέρας Θεός! Αυτά τα κοιτούν μόνο οι άνθρωποι.
Αυτός «Ελέγχει» μόνο την Ψυχούλα αυτή που κουβαλά το Χ σώμα.

Πάμε 50 χρόνια πίσω…
Αξημέρωτα ακόμα σχεδόν, 4ης Ιουνίου του ‘74 μικρό παιδάκι, κάτι συνέβη που με έκανε να μην ξυπνήσω ξανά για τις επόμενες ημέρες. Ίσως άλλο ένα όνειρο, από αυτά που για καλό δεν έβλεπα ποτέ όσο θυμάμαι από δύο ετών τον εαυτό μου. Ίσως. Ίσως και για να γίνει και να αλλάξει την ζωή όλων γύρω μου… με πρώτη την δική μου…
Η μητέρα μου παλεύει να με ξυπνήσει χωρίς αποτέλεσμα. Γονατισμένη κάτω προσπαθεί να με σηκώσει, με γυρίζει προς το μέρος της και κάνω εμετό πάνω της χωρίς αισθήσεις.

Στο Παίδων η Διάγνωση ήταν σαφής. Κλινικά Νεκρή. Ένα Εγκεφαλικό, στον ύπνο, που θα μου στερούσε να ξαναδώ το φως της ημέρας, τους αγαπημένους μου. Για τρία μερόνυχτα ένα μηχάνημα προσπαθούσε να κρατήσει έναν ασθενικό παλμό στην καρδιά. Τα ζωτικά όργανα όμως έπαυαν να είναι «ζωτικά».
Από ψηλά έβλεπα την μητέρα μου να βάζει το χέρι της μέσα από μία στρογγυλή τρύπα που είχε το «πλαστικό» που κάλυπτε όλο το κρεββάτι μου και μου παρείχε παράλληλα οξυγόνο. Άλλα χρόνια τότε. Προσπαθούσε να μου χαϊδεύει το πρόσωπο, να μου κρατά το χέρι όσο άντεχε. Ελπίδα καμία. Έχανε το παιδί της, που όπως της έλεγε και ο τότε γιατρός μου κ. Δοξιάδης (μετέπειτα Υπουργός Υγείας), «το παιδί σας το έχετε χάσει. Και αυτή τη στιγμή που του μιλάτε, μιλάτε σε ένα φυτό». Ποιά Μάνα όμως χάνει την ελπίδα της…
Την επομένη το πρωί, μπαίνει στο δωμάτιο ο κ. Δοξιάδης. Προσπαθεί να της πει πως θα πρέπει να «αδειάσουμε» το κρεββάτι, θα κλείσει το μηχάνημα και να με πάρουν για τα «διαδικαστικά»…

Η μαμά μου πέφτει στα πόδια του. Στα γόνατα τον Ικετεύει δείχνοντας του με τα δάχτυλα της να της δώσει ΜΙΣΗ ελπίδα να κρατηθεί.
Της απαντά: «Μην έχετε Αυταπάτες κυρία μου. Αυτό το παιδί δεν έχει ζωή μέσα του. Θέλετε ένα παιδί φυτό να το κάνετε τι;» και φεύγει…
Οι γονείς μου δεν ήταν ποτέ άνθρωποι της εκκλησίας. Όμως στην Απόγνωση της θυμάται τον Άγιο μας, τον Άγιο στα μέρη μας, τον Άγιο στον οποίο βαπτίστηκα. Τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο.

Δεν πλαστήκαμε για να ζούμε εδώ παντοτινά...

 

Ο ομολογητής των κομμουνιστικών φυλακών π.Ιωάννης Iovan

Ο π.Ιωάννης Iovan(1922-2008) έμεινε στις κομμουνιστικές φυλακές για εννιά χρόνια.Το 1955,την ημέρα της συλλήψεως του κατεσχέθη το πετραχήλι του ως ενοχοποιητικό στοιχείο.Ο π.Ιωάννης όμως το περίμενε και είχε ράψει το αντιμήνσιο-απαραίτητο για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας-στο μέσα μέρος της φανέλας του.Έτσι είχαν μέσα στα κελιά ένα αντιμήνσιο.Με ένα Ποτήριο που είχε φτιάξει από ένα κούτι φαρμάκων ,όλα τα κελιά από τα οποία πέρασε έγιναν φωτεινοί ναοί.

«Δεν μπορώ και δεν θέλω να ξεχάσω την φυλακή.Εκεί έζησε τις πιο ανυψωτικές πνευματικές στιγμές της ζωής μου.Εκεί γεννήθηκα για δεύτερη φορά και έζησα αναρίθμητα θαύματα»έλεγε ο π.Ιωάννης όταν γύρισε στην Μονή Recea.

«Την μεγαλύτερη ταπείνωση»,θυμάται ο π.Ιωάννης, την έζησα την πρώτη μέρα του Πάσχα,όταν μετά την Θεία Λειτουργία που τελέσαμε στα κρυφά,άρχισα να μιλάω στους συγκρατούμενούς μου για την Ανάσταση του Χριστού.

Ένας φύλακας,Ταταρικής καταγωγής,που τον είχαμε ονομάσει ''τετράγωνο κεφάλι'',με άκουγε πίσω από το ''ματάκι''της πόρτας.και με ''κάρφωσε''στον αξιωματικό υπηρεσίας.Εκείνος διέταξε να μου ξυρίσουν το μούσι.Μάταια προσπάθησα να αμυνθώ υποστηρίζοντας ότι οι κρατούμενοι άλλων ομολογιών είχαν δικαίωμα να φέρουν μούσι.Δύο φύλακες με άρπαξαν και με πήγαν στον αξιωματικό ο οποίος μου έκοψε το μούσι με ένα ψαλίδι.

Η χειρονομία του με αναστάτωσε βαθιά και χωρίς φόβο του είπα:

«Εσύ δεν είσαι χριστιανός Ορθόδοξος,ένα χωριατόπαιδο από το Minteiu Gherlei;Πώς είσαι ικάνος να καταφρόνεις κάποιον με αυτόν τον τρόπο ανήμερα το Πάσχα;

«Έκλαψα μετά με τους αδελφούς μου στο κελί,όχι τόσο για τον πόνο,όσο για την ταπείνωση που μπορούσε να προκαλέσει ένας συμπατριώτης.Ο αξιωματικός δεν ξέχασε το γεγονός ότι του αντιμίλησα και διέταξε να με τιμωρήσουν.Με μετακίνησαν στο χειρότερο κελί της Gherla,όπου έτρεχε νερό ασταμάτητα από τους τοίχους.Τα άχυρα πάνω στα οποία καθόμουν σε λίγες μέρες είχαν μουχλιάσει.Κανονικά κανείς δεν μπορούσε να υποφέρει εκείνο το κρύο και την υγρασία.Το ότι ζω το θεωρώ ένα θαύμα»

Εκοιμήθη στις 17 Μαΐου 2008

Απόδοση στα ελληνικά proskynitis.blogspot

Την ευχαριστώ, που δεν έχω γογγύσει για την ασθένειά μου!

Μια ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία της Τήνου κάθε χρόνο. Πολλοί την έβλεπαν να κλαίει μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, αλλά πάντα έφευγε χαρούμενη. Κάποιοι την ρώτησαν:
- Γιαγιά σε βλέπουμε τόσα χρόνια να είσαι ασθενής και να έρχεσαι εδώ στην Παναγία. Δεν κουράστηκες να έρχεσαι συνεχώς στην Παναγία και να της ζητάς να γίνεις καλά και να μην σε κάνει;
- Κάνετε λάθος! Δεν ζητάω ποτέ από την Παναγία να με κάνει καλά...
- Μας κοροϊδεύεις; Αφού σε βλέπουμε συνεχώς να κλαίς...
- Παιδιά μου, αυτά είναι δάκρυα ευχαριστίας!
- Ευχαριστείς την Παναγία που είσαι άρρωστη;
- Όχι! Την ευχαριστώ που είμαι ασθενής! Την ευχαριστώ, που δεν έχω γογγύσει για την ασθένειά μου! Την ευχαριστώ, που δεν έχω χάσει το μυαλό μου από την ασθένειά μου! Την προσκυνώ και φεύγω...
Μεγάλο πράγμα αυτό! Να έχεις ανάγκη και να μη ζητάς απολύτως τίποτα! Σημαίνει πως είσαι υπεράνω όλων αυτών των πραγμάτων και το μόνο που ζητάς είναι να γίνει το θέλημα του Κυρίου...

Απ’ τη Σμύρνη έρχεστε; Δε δεχόμαστε πρόσφυγες.

Διδώ Σωτηρίου, Οι νεκροί περιμένουν (απόσπασμα).

Αρχίσαμε να βαδίζουμε πιασμένοι απ’ το χέρι, κοντά ο ένας στον άλλον, χαμένοι, μουδιασμένοι, δισταχτικοί, σαν νά ‘μαστε τυφλοί και δεν ξέρουμε πού θα μας φέρει το κάθε βήμα που αποτολμούσαμε. Γυρεύαμε ξενοδοχείο στο λιμάνι για ν’ ακουμπήσουμε και να περιμένουμε τους δικούς μας. Όπου όμως κι αν ρωτούσαμε, παίρναμε την ίδια στερεότυπη απόκριση:

— Απ’ τη Σμύρνη έρχεστε; Δε δεχόμαστε πρόσφυγες.
— Μα θα σας πληρώσουμε καλά, άνθρωποι του Θεού, έλεγε η θεία Ερμιόνη.

Εκείνοι επέμεναν στην άρνησή τους:
— Φοβόμαστε τις επιτάξεις. Δε μάθατε λοιπόν πως στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στη Σάμο έφτασε προσφυγολόι, κι επιτάξανε όλα τα σχολεία, τα ξενοδοχεία, τα πάντα;
— Τί θέλαμε, τί γυρεύαμε μεις να ‘ρθούμε σε τούτον τον αφιλόξενο τόπο, έλεγε η κυρία Ελβίρα. Τί θέλαμε και τί γυρεύαμε να χωριστούμε από τους άνδρες μας!

Στο τέλος βρέθηκε ένας αναγκεμένος ξενοδόχος και μας έδωσε ένα σκοτεινό, άθλιο δωμάτιο με έξι κρεβάτια. Για πότε γινήκαμε πραγματικοί πρόσφυγες δεν το καταλάβαμε. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα όλος ο κόσμος αναποδογύρισε.

Βαπόρια φτάναν το ένα πίσω από τ’ άλλο και ξεφόρτωναν κόσμο, έναν κόσμο ξεκουρντισμένον, αλλόκοτο, άρρωστο, συφοριασμένο, λες κι έβγαινε από φρενοκομεία, από νοσοκομεία, από νεκροταφεία. Έπηξαν οι δρόμοι, το λιμάνι οι εκκλησιές, τα σχολειά, οι δημόσιοι χώροι. Στα πεζοδρόμια γεννιόνταν παιδιά και πέθαιναν γέροι.

Αγία Ελικωνίδα.H Θεσσαλονικιά Αγία που μαρτύρησε στην Κόρινθο

Η Αγία Ελικωνίδα έζησε στα χρόνια του βασιλιά Γορδιανού του Γ’, στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα (238 – 244 ). 

Ήταν Θεσσαλονικιά αλλά μετακόμισε στην Κόρινθο, όπου καταγγέλθηκε σαν χριστιανή στον άρχοντα Περίνιο.
Μάταια αυτός προσπάθησε να την αποσπάσει από τη χριστιανική πίστη. Εκείνη έμενε σταθερή και φώναζε ότι είναι χριστιανή. Εξοργισμένος τότε ο Περίνιος την έβρισε χυδαία και της ξύρισε το κεφάλι.
Η Ελικωνίδα χαμογελώντας απάντησε:
«Σείς, έπαρχε, θεωρείτε άνθρωπο κυρίως το σώμα, και την ομορφιά του, νομίζετε ότι είναι η κυριότερη ανθρώπινη αρετή, και πάνω σ’ αυτή τη βάση στηρίζετε την ταπεινή και πρόσκαιρη ευτυχία σας. Αλλά για μας τους χριστιανούς, το επίγειο σώμα είναι όπως και το ρούχο.

Αυτό κάποια μέρα θα παλιώσει και θα πεταχτεί. Επομένως ό,τι και αν κάνεις το φθαρτό σώμα μου δεν θα με ενοχλήσει, διότι δεν θα καταφέρεις να βλάψεις, με τη χάρη του Θεού, το σώμα της ψυχής μου, όπου εμείς οι χριστιανοί στηρίζουμε την αιώνια ευτυχία μας».

Ο Περίνιος διέταξε τότε και έβαλαν την αγία μέσα σε λιωμένο μολύβι και άσφαλτο. Η θεία χάρη όμως την κράτησε αβλαβή. Το ίδιο συνέβη, όταν αργότερα και ο ανθύπατος Ιουστίνος την έριξε στη φωτιά και τα άγρια θηρία.
Τελικά η Ελικωνίδα αποκεφαλίστηκε και έτσι φόρεσε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου για τον Χριστό.Η μνήμη της τιμάται στις 28 Μαΐου.

Οι Μπολσεβίκοι θα είναι οι τιμωροί της Τουρκίας(γερόντισσα Γαλακτία)

Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης: « Θὰ ἔρθει πείνα… Ἐμᾶς δὲν θὰ μᾶς ἀκουμπήσει πολύ… Θὰ ζήσουμε μὲ χοχλιοὺς καὶ χορταράκια. Δὲν θὰ κρατήσει πολύ. Οἱ Μπολσεβίκοι (οἱ Ρώσοι) θὰ εἶναι ὁ τιμωρὸς τῆς Τουρκίας. (Τὸ ἐπανέλαβε τουλάχιστον 10 φορές) στενοχωριέμαι ποὺ θὰ σκοτωθοῦν γιατὶ εἶναι ἄνθρωποι κι αὐτοὶ ἀλλὰ δὲν κάθονται βρὲ παιδί μου ἥσυχοι. Μυαλό δὲν βάζουν. Θὰ φᾶνε ἀπὸ τοὺς Μπολσεβίκους μιὰν καὶ στρουφιχτή.

Θὰ ἔρθει μεγάλη δυσκολία στὴν ἀνθρωπότητα! Αἰτία ἡ ἁμαρτία! Ἂν δὲν ἐπιτρέψει αὐτὸν τὸν πόλεμο ὁ Θεός, τὸ εἶδος μας δὲν θὰ ἔχει λόγο ὑπάρξεως στὴ γῆ, ἐκεῖ ποὺ κατήντησε…»

Θα ανακατωθεί ο κόσμος, οι λαοί. Να μη φοβόμαστε. Έχουμε επάνω έναν παντοδύναμο Κυβερνήτη (έδειξε τον ουρανό). Το “μπούλι μπούλι τσα ” θα κάνουν οι Τούρκοι. Αυτό μόνο. Δεν θα καταφέρουν πολλά πράματα. Θα ξεσηκωθούν οι λεβέντες Κύπριοι, οι Κρητικοί ακόμα και γυναίκες… Μετά θα τους τακτοποιήσει καλά η Ρωσία. Μια για πάντα. Η Ρωσία είναι φίλη μας, ο πιο μεγάλος λαός της Ευρώπης. Φίλοι μας, ορθόδοξοι χριστιανοί, αυτοί θα μας βοηθήσουν. Θηρία είναι. Να προσευχόμαστε για τους Ρώσους. “

..Οι Τούρκοι θα έρχονται αλλά θα φοβούνται κιόλας. Άτακτα θα φύγουν κυνηγημένοι και από γυναίκες. Προσευχή να είναι έτοιμοι οι Ρώσοι. Από την προσευχή και την μετάνοια μας θα εξαρτηθούν πολλά πράγματα. Έρχονται οι Τούρκοι γιατί είναι άμυαλος λαός. Το επιτρέπει όμως ο Κύριος για τα παράξενα που κάνουν οι άνθρωποι

«Ἡ ὁσία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης» ἐκδόσεις «Θεομόρφου» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου Σελ. 156, 102, 144.

Μια μέρα, που σκέψεις πικρίας με κατέκλυζαν για κάποιους ανθρώπους...

Όλοι γνωρίζουμε τον πόλεμο των λογισμών, τον οποίο μας κάμνει ο διάβολος.
Όταν, λοιπόν, κάποια φορά ρωτήσαμε για το πρόβλημα αυτό τον Γέροντα Πορφύριο, μας είπε:
"Εσείς προχωράτε στο δρόμο σας. Ο διάβολος έρχεται με τους λογισμούς και σας τραβά από το μανίκι, για να σας αποπροσανατολίσει. Εσείς να μη γυρίζετε να πιάνετε κουβέντα μαζί του η ν' αντιδικείτε μαζί του. Εσείς να προχωράτε στο δρόμο σας. Αυτός θα σας τραβά από το μανίκι, αλλά εσείς να προχωράτε στο δρόμο σας και κάπου θα βαρεθεί και θα σας αφήσει".

Μια μέρα, που σκέψεις πικρίας με κατέκλυζαν για κάποιους ανθρώπους, που με κατέκριναν αδίκως, ο Γέροντας έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την επιθετική μου, όπως είπε, στάση. Του αντέτεινα, ότι ούτε είπα, ούτε έκανα οτιδήποτε εναντίον των επικριτών μου, αλλά μόνο σκεπτόμουν αρνητικά, χωρίς να εξωτερικεύομαι και, γι' αυτό, χωρίς να θίγω κανέναν.
Τότε ο Γέροντας, μου φανέρωσε ακόμη ένα μυστικό του πνευματικού αγώνος, λέγοντάς μου:
"Για οποιαδήποτε άδικη κατηγορία εις βάρος σου να μην αγανακτείς, ούτε από μέσα σου. Είναι κακό! Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι

Όταν κοινωνής όχι μόνον παίρνεις δύναμη...

 Όταν κοινωνής όχι μόνον παίρνεις δύναμη, άλλά φωτίζεσαι, βλέπεις ορίζοντας ευρείς, αισθάνεσαι χαράν... διαφορετικά νοιώθει ο καθένας, ανάλογα με την διάθεση και την φλόγα της ψυχής του. Άλλος αισθάνεται χαρά και ξεκούραση, άλλος ειρήνη, άλλος πνεύμα αφοσιώσεως και άλλος μίαν ανέκφραστη αγάπη προς πάντας. Ένοιωθα πολλές φορές κουρασμένος αλλά μετά την θεία Κοινωνία αισθανόμουν τον εαυτό μου σαν να μην είχα τίποτα.

Άγιος Αμφιλόχιος Πάτμου

Ο Θεός,δε θα επιτρέψει σε κανέναν πειρασμό να ξεπεράσει τις δυνάμεις σας...

Οι πειρασμοί που αντιμετωπίσατε ως τώρα δεν ήταν παρά στα ανθρώπινα μέτρα σας.
Κι ο Θεός, που κρατάει τις υποσχέσεις του, δε θα επιτρέψει σε κανέναν πειρασμό να ξεπεράσει τις δυνάμεις σας· αλλά, όταν έρθει ο πειρασμός,θα δώσει μαζί και τη διέξοδο, ώστε να μπορέσετε να τον αντέξετε...
(Α' Κορ. ι' 13)

Η πιο μεγάλη τιμωρία για τον άνθρωπο είναι, να τον παραδώσει ο Θεός, στο "ίδιο'' θέλημά του...

-Η πιο μεγάλη τιμωρία για τον άνθρωπο είναι, να τον παραδώσει ο Θεός, στο "ίδιο'' θέλημά του...
Στην εποχή μας, που απέρριψε τον Χριστό,κανείς δεν κατανοεί, την ολοφάνερη αυτή "δουλεία!!''....

Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Κοίταξε δίπλα σου και δες ότι υπάρχει κάποιος αδελφός πεσμένος. Σήκωσέ τον!

Η ιστορία του παραλυτικού της Βηθεσδά που ακούσαμε σήμερα στην θεία Λειτουργία απευθύνεται σε εμάς τους χριστιανούς που συγκροτούμε την ευχαριστιακή σύναξη, το Σώμα του Χριστού.
Είναι τραγικό το γεγονός ότι ο λόγος του παραλυτικού «άνθρωπον ουκ έχω» είναι μια πραγματικότητα που την ζουν αρκετοί χριστιανοί εντός του εκκλησιαστικού σώματος.

Πόσοι αδελφοί μας νιώθουν μόνοι και αποξενωμένοι! Πόσοι αδελφοί μας χάνονται διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται να τους βοηθήσει! Πόσοι από εμάς ασχολούμαστε με τα κουτσομπολιά και τις ανούσιες «νομικές» διαμάχες και δεν θέλουμε να κοιτάξουμε στο πρόσωπο τους αδελφούς μας και να τους συμπαρασταθούμε την ώρα της χαράς, της θλίψεως, του πειρασμού! Πόσοι από εμάς λέμε στους αδυνάμους ή πειραζομένους αδελφούς, «ο Χριστός θα σε σώσει-έχει ο Θεός», και δεν κουνάμε το δακτυλάκι μας να δροσίσουμε έστω με ένα λόγο παρακλήσεως τις εξαθλιωμένες από τον πειρασμό ψυχές! Πόσοι μέσα στην κοινότητα της Εκκλησίας νιώθουν να πιέζονται και να καταθλίβονται από την αδιακρισία και τον έλεγχο των δήθεν καλών χριστιανών!

Πόσο εύκολα ξεχνούμε ότι είμαστε μέλη του ενός σώματος του Χριστού! Δεν είμαστε αυτόνομοι, ούτε και αυτόφωτοι. Ο Χριστός είναι η ζωή και η σωτηρία μας. Κι εμείς είμαστε εικόνες του Χριστού και μέλη του τιμίου σώματός Του. Άρα, θα πρέπει κι εμείς να γινόμαστε Χριστός για τους αδελφούς μας.

Έζησα το θαύμα της Παναγίας-Μακαριστός Κοσμάς Αιτ/νίας

                              

Από την Καππαδοκία στην Εύβοια μέσα από φωτογραφίες

100 χρόνια ἀπο τὴν ἔλευση τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου ἀπο την Καππαδοκία στὴν Εὔβοια

Μεταφορά του σκηνώματος τους Αγίου κρυφά απο τους πρόσφυγες απο την Χαλκίδα στο Προκόπι το 1925

Θεμέλιος λίθος του ναού που ανεγέρθηκε προς τιμήν του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου

Η λάρνακα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου στην είσοδο του ναου των αγίων Κω/νου & Ελένης το 1928. Το λείψανο του αγίου παρέμεινε στον ναό απο το 1925 μέχρι το 1951 που χτίστηκε ο ναός προς τιμήν του

Λιτανεία της λάρνακας του αγίου

Νέο Προκόπιο Ευβοίας, Λιτανεία του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου - 27/05/1940

Οἱ πρόσφυγες ποὺ ἦρθαν στὸ Νέο Προκόπιο Εὐβοίας, ἔφυγαν στὶς 22 Σεπτεμβρίου 1924, μετὰ ἀπὸ πορεία 3 ἡμερῶν ἔφθασαν στὸ σταθμό του Οὐλάκισλα καὶ μία μέρα μὲ ἁμαξοστοιχία στὸ λιμάνι της Μερσίνας. 

Ἀπὸ ἐκεῖ μὲ τὰ ἀτμόπλοια «Παντελὴς» καὶ «Βασίλειος Δεστούνης» στὸ ὁποῖο εἶχαν καὶ τὸ σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου Ρώσσου, ἔφθασαν μετὰ 5 ἡμέρες στὸν Πειραιᾶ. Ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Σκῦρο καὶ στὶς 11 Ἀπριλίου τοῦ 1925 στὸ Ἀχμὲτ Ἀγᾶ της Εὔβοιας.

ΠΗΓΗ

Το χέρι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου επέστρεψε στο σπίτι του..!

 Το χέρι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου επέστρεψε στο σπίτι του..!

Στήν αρχή θά σάς λένε πώς δέν είναι κακό νά είμαστε όλοι μαζί δήθεν «ενωμένοι»

Στήν αρχή θά σάς λένε πώς δέν είναι κακό νά είμαστε όλοι μαζί δήθεν «ενωμένοι» κι ύστερα θά σάς πούν πώς δέν είναι κακό νά πάρουμε τό χάραγμα, γιατί τόν Χριστό, Τόν έχουμε στήν «καρδιά μας!»
Θά σάς ξεγελάσουν διαστρέφοντας τούς πατέρας καί θά σάς παρουσιάσουν καινούριους, πού θά είναι ολοδικοί τους!
Αυτοί θά κάνουν «θαυμαστά» σημεία, θά τρέχουν οί άνθρωποι νά τούς πούν «προορατικά» πράγματα γιά νά πλανηθούν!
Μήν τούς ακούσετε!
Νά μείνετε στίς παραδόσεις τής Εκκλησίας μας καί όσα μάς δίδαξαν οί Θεοφόροι πατέρες, τό Άγιο Πνεύμα θά σάς καθοδηγήσει!

Μακαριστός Γέρων Ανδριανός ό Σιναίτης (2004)

πηγή