Η οσία γερόντισσα, κοσμημένη με το προορατικό, διορατικό και ιαματικό χάρισμα, ήδη οδεύει προς την επίσημη αγιοκατάταξή της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατόπιν σχετικής αιτήσεως του οικείου Μητροπολίτη Κυρίλλου. Ευχόμαστε την ταχεία ολοκλήρωση της τυπικής αυτής διαδικασίας, καθότι η αγιότητα της Μακαρίας είναι εγνωσμένη μέσα από αναρίθμητες μαρτυρίες πιστών.
Διαβάζοντας ο γράφων πρόσφατα το βιβλίο για τη ζωή της (έκδοση της Ι. Μονής) στάθηκε σε ένα θαυμαστό περιστατικό.
Διαβάζοντας ο γράφων πρόσφατα το βιβλίο για τη ζωή της (έκδοση της Ι. Μονής) στάθηκε σε ένα θαυμαστό περιστατικό.
Ενόσω η γερόντισσα συναρμολογούσε τα μαρτυρικά οστά του μεγαλομάρτυρος Εφραίμ, κατά τη δική της μαρτυρία και άλλων παρισταμένων,εξήρχετο αίμα από τα οστά του Αγίου! Ένα λείψανο που ήταν θαμμένο και άγνωστο στα αττικά χώματα για πάνω από μισή χιλιετία, είναι ολοζώντανο! Και μάλιστα αναβλύζει και σταγόνες του αγιασμένου αίματός του, το οποίο χύθηκε για τον Χριστό δια χειρών απίστων και βλασφήμων Αγαρηνών.
Η αναφορά μου στο συγκεκριμένο θαύμα δεν έγινε τυχαία. Θυμήθηκα τα χρόνια του κορωνοϊού, τότε που υπήρχε έντονη βλασφημία κατά της Θείας Κοινωνίας από πιστούς χριστιανούς και από απίστους. Οι δεύτεροι διότι τη θεωρούσαν πηγή μετάδοσης ασθενειών και οι πρώτοι επειδή αμφισβητούσαν το γεγονός πως είναι όντως το σώμα και αίμα του Χριστού. Η πλάνη αυτή φυσικά δεν ανήκει μόνο στα χρόνια της πανδημίας, αλλά φαίνεται να είναι διαχρονική μάστιγα στις συνειδήσεις ακόμη και ευλαβών χριστιανών, ακόμη και ιερωμένων.
Σκεπτόμενος λοιπόν τη θαυμαστή αιμοβλυσία των οστών του μεγαλομάρτυρος Εφραίμ της Νέας Μάκρης, αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι για τον παντοδύναμο Θεό μας να μεταβάλλει το κρασί και το ψωμί στο ίδιο του το Σώμα και Αίμα, τη στιγμή που από ξερή και νενεκρωμένη ύλη, όπως είναι τα ανθρώπινα οστά, μπορεί να αναπαράξει το αίμα του ιδίου σώματος, εν προκειμένω του οσιομάρτυρος Εφραίμ! Τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών!!!
Πριν κλείσω το παρόν, θα ήθελα να αναφερθώ στη θαυμαστή γεύση της αθανασίας που αφήνει η αγία Ορθοδοξία μας, κραυγάζοντας τοιουτοτρόπως περί της μοναδικότητας και αληθείας της.
Η αναφορά μου στο συγκεκριμένο θαύμα δεν έγινε τυχαία. Θυμήθηκα τα χρόνια του κορωνοϊού, τότε που υπήρχε έντονη βλασφημία κατά της Θείας Κοινωνίας από πιστούς χριστιανούς και από απίστους. Οι δεύτεροι διότι τη θεωρούσαν πηγή μετάδοσης ασθενειών και οι πρώτοι επειδή αμφισβητούσαν το γεγονός πως είναι όντως το σώμα και αίμα του Χριστού. Η πλάνη αυτή φυσικά δεν ανήκει μόνο στα χρόνια της πανδημίας, αλλά φαίνεται να είναι διαχρονική μάστιγα στις συνειδήσεις ακόμη και ευλαβών χριστιανών, ακόμη και ιερωμένων.
Σκεπτόμενος λοιπόν τη θαυμαστή αιμοβλυσία των οστών του μεγαλομάρτυρος Εφραίμ της Νέας Μάκρης, αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι για τον παντοδύναμο Θεό μας να μεταβάλλει το κρασί και το ψωμί στο ίδιο του το Σώμα και Αίμα, τη στιγμή που από ξερή και νενεκρωμένη ύλη, όπως είναι τα ανθρώπινα οστά, μπορεί να αναπαράξει το αίμα του ιδίου σώματος, εν προκειμένω του οσιομάρτυρος Εφραίμ! Τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών!!!
Πριν κλείσω το παρόν, θα ήθελα να αναφερθώ στη θαυμαστή γεύση της αθανασίας που αφήνει η αγία Ορθοδοξία μας, κραυγάζοντας τοιουτοτρόπως περί της μοναδικότητας και αληθείας της.
Διαβάζοντας τη θαυμαστή ανεύρεση των λειψάνων και την καθημερινή θαυματουργική επέμβαση του Αγίου και της οσίας Μακαρίας στις ζωές των ανθρώπων, χάνεις κυριολεκτικά τον προσανατολισμό των σωματικών και πνευματικών σου αισθήσεων ανάμεσα στο τώρα και στο επέκεινα, στο νυν και στην αιωνιότητα. Ένας Άγιος που “κοιμόταν” για πάνω από πεντακόσια έτη και αίφνης αυτοαποκαλύπτεται και τριγυρνά ανάμεσά μας σαν να μη πέθανε ποτέ. Άραγε όμως θα μπορούσε να είναι ποτέ νεκρός κάποιος που είναι ενωμένος με την όντως ζωή, τον Χριστό (Ιω. 11:25-26) ;
Κ. Ν. Λάρισα, 5/7/2024
μνήμη οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου