Τρίτη 31 Μαρτίου 2020

Κήρυγμα στους καιρούς των άδειων εκκλησιών

Interior Biserica Rusa | Barcelona cathedral, Church, Cathedral

Αγαπητοί μου τοίχοι,σεβαστά στασίδια και καρέκλες

Εδώ και εκατοντάδες ή δεκάδες ή μερικά χρόνια,όλοι ακούσατε,κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τον λόγο του Ευαγγελίου,τις Εκτενείς δεήσεις,τις προσευχές και τις εκφωνήσεις,τα κηρύγματα. Συγκλονιστήκατε στο άκουσμα του ''Τρισάγιου Ύμνου'',κλίνατε τα κεφάλια σας στον ''Χερουβεικό Ύμνο'',ιερός φόβος σας κατάλαβε στο ''Σε Υμνούμεν'',ό
ταν κοινωνούσαν οι λειτουργοί και οι πιστοί. Μετά την απόλυση,φεύγοντας οι πιστοί και μένοντας μόνα στον ναό,δακρύσατε.Μείνατε μόνα σας με τον Πανταχού Παρών Θεό,με την Παναγία και με όλους τους Αγίους. Εσείς είχατε την μεγαλύτερη λαχτάρα από την μία Θεία Λειτουργία στην άλλη. Εσείς είχατε την πιο θερμή αγάπη από το ένα Ευαγγέλιο στο άλλο. Εσείς νιώσατε τον πιο μεγάλο συγκλονισμό σε κάθε καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων.Συχνά δεχτήκατε τους πιστούς,τους πιο κρύους το Πάσχα και τα Χριστούγεννα,τους πιο χλιαρούς τις Κυριακές και στις γιορτές.Η φωνή της καμπάνας σάς αγαλλίασε,το πέτρωμα των ψυχών σάς λύπησε,η αμετανοησία τον ανθρώπων σάς στενοχώρησε.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι,εδώ και μερικές εβδομάδες,δεν μπορούν να διαβούν την πόρτα σας. Οι πόρτες του ναού είναι κλειδωμένες,όπως κλειδωμένες τις βρήκαν και οι μωρές παρθένες της Παραβολής.Ο κατακλυσμός έχει αρχίσει,η κιβωτός του Νώε όμως κλειδώνει απ'έξω. Τα νερά του θανάτου άρχισαν να φουσκώνουν. Οι λόφοι θα σκεπαστούν,τα βουνά θα πνιγούν. Μόνο η κορυφή του εσχατολογικού Αραράτ περιμένει την Κιβωτό του Νώε και της Εκκλησίας του Χριστού. Το ουράνιο τόξο της υπόσχεσης θα εμφανιστεί στα σύννεφα. Η ευωδία της θυσίας του Νώε θα υψωθεί προς τον Ουρανό. Ένα μυστικό μνημόσυνο θα γίνεται ακατάπαυστα,για τις ψυχές όσων πέθαναν από τον κορωνοϊο και όσων πνίγηκαν από τις πλημμύρες των καιρών.

Γι'αυτό σήμερα,άγιοι τοίχοι,σεβαστά αναλόγια του Δαβίδ,σιωπηλές και ταπεινές καρέκλες του Τελώνη, το κήρυγμά μου απευθύνεται σε εσάς. Κλαίνε οι Άγιοι στους τοίχους,θρηνούν τα δισκοπότηρα στα Άγια Βήματα,παραπονούνται τα λάβαρα,δακρύζουν οι εικόνες στο τέμπλο για τα κεριά που δεν ανάβονται πια.

Ο Σταυρός του Κυρίου όμως υψώνεται πάνω απ'όλους και απ'όλα τα μανιασμένα κύματα των καιρών που ζούμε.
Σεβαστοί τοίχοι:Συγχωρέστε εμάς που ήμασταν και ακόμη είμαστε «τοῖχοι κεκονιαμένοι»
(Πραξ.Αποστόλων 23,3)στην Εκκλησία του Χριστού

Αρχιερέας Δανιήλ (Στοενέσκου)
20 Μαρτίου 2020

proskynitis.blogspot



Αυτός ο κύκλος ήταν η πατρίδα, οπού ᾿ταν τρογυρισμένη με τις λόνχες της τυραγνίας τόσους αιώνες

Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα
 ..Αφού τελείωσε ο ζωγράφος από τα κάδρα, τότε έστρωσα ένα μέρος του περιβολιού μου με πετραδάκια της θάλασσας άσπρα και μαύρα. Ζωγράφισα πρώτα έναν κύκλο και γύρα ήταν λόνχες. Αυτός ο κύκλος ήταν η πατρίδα, οπού ᾿ταν τρογυρισμένη με τις λόνχες της τυραγνίας τόσους αιώνες. 
 Παρακάτου είναι ένα σκυλί ζωγραφισμένο είναι ο πιστός ο Έλληνας, οπού φύλαγε την λευτεριά της πατρίδας του τόσους αιώνες νηστικός και γυμνός εις τα χιόνια, σαν εκείνο το καλό σκυλί οπού φυλάγει τα πρόβατα από το λύκο. Παρακάτου είναι δυο τραγόπουλα και πολεμούν έτζι μάθαν την πολεμική και οι Έλληνες να λευτερώσουν την πατρίδα τους. Παρακάτου είναι μια αλαφίνα, βυζαίνει τ᾿ αλαφάκι της όταν έχωμεν ομόνοια, έτζι μας βυζαίνει κ᾿ εμάς η πατρίδα μας.
 Παρακάτου είναι ένα δέντρο φορτωμένο καρπόν κ᾿ έχει ένα σακκουλάκι ένας δυστυχής Έλληνας οπού πολεμάγει να μαζώξη τον καρπόν των αγώνων του και τον χτυπούνε οι κακές αβδέλλες. Τους λέγει ο Έλληνας:
 «Φευγάτε από τον καρπόν του δέντρου μου μου το τρογυρίσατε -θα σας τζακίσω τα πόδια». 
Παρακάτου είναι ένας άλλος Έλληνας γενναίος, καλά αρματωμένος φυλάγει βάρδια δια την λευτεριά της πατρίδας του, οπού λευτέρωσε με το αίμα του, να μην τολμήση να την πειράξη κανένας. 
Παρακάτου είναι ένα τρανό λιοντάρι κ᾿ έχει τα νύχια του ρίξη εις τον δυστυχή απάνου-᾿σ έναν Έλληνα και θα τον ξεκλούσε. Προσκαλέστη τον Θεόν και με την λόνχη του ο Έλληνας το σκότωσε.
 Παρακάτου είναι οι κολώνες του Ολυμπίου Διός και η Πόρτα και το σύβολο η κουκουβάγια. Παρακάτου είναι ένας χορός οπού γένεται ένας με σκουτιά φράγκικα χορεύει μ᾿ έναν Έλληνα... Ο φραγκοφορεμένος θέλει τον δικό-του χορό, ο Έλληνας τον δικό-του και θα μαλλώσουνε ογλήγορα, ότι δεν μπορεί να μάθη ένας του άλλου το χορό.
Παρακάτου είναι οι Έλληνες οι αγωνισταί, οπού πολεμούσαν δια την λευτεριά της πατρίδας, καταπληγωμένοι είναι και βόδια ζωγραφισμένα, κάρρα, οπού κουβαλούν πέτρες, φουσκιές και φκειάνουν οι αγωνισταί των νέων αφεντάδων τα σπίτια και τα υποστατικά.

Στρατηγού Μακρυγιάννη - Απομνημονεύματα
Ζωγραφικό έργο - Ιερομόναχος Αναστάσιος

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020

Οι επισκέψεις της χάριτος στο απόρθητο οχυρό της ψυχής...

π. Συμεών Κραγιόπουλος 
Icons of Christ: Christ Knocking at the Door Icon | Monastery Icons
  Βαθιά μέσα η ψυχή είναι σαν ένα οχυρό απόρθητο. Φθάνουν ως εκεί οι οποιεσδήποτε επισκέψεις της χάριτος, η οποιαδήποτε βοήθεια, αλλά το φρούριο μένει απόρθητο, διότι από μέσα ανοίγει η πόρτα.

 Και άμα δεν ανοίξει από μέσα, η χάρη έχει αυτή τη λεπτότητα να μην παραβιάζει· διότι αλλιώς δεν θα είναι χάρη, κάτι άλλο θα είναι. Θα είναι δαιμονική ενέργεια. Η χάρη λοιπόν έχει αυτή τη λεπτότητα να μην παραβιάζει πόρτες, αλλά να πηγαίνει στην ψυχή, να φανερώνει την παρουσία της, να γλυκαίνει την ψυχή, να περιμένει. Περιμένει να ανοίξει από μέσα η πόρτα. Και το κλειδί το έχει εκείνος που είναι εκεί μέσα. Τη δυνατότητα να ανοίξει από μέσα την πόρτα την έχει ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος όμως αντιστέκεται και περίζηλα κρατά την πόρτα αυτή κλειστή. Φοβάται να την ανοίξει, καίτοι ξέρει ότι απ’ έξω είναι ο Θεός που περιμένει, είναι αυτή η χάρη του Θεού, ο ουρανός, η βασιλεία του Θεού που περιμένει, είναι η σωτηρία.

 Τέτοιο πείσμα έχει ο άνθρωπος. Δεν θέλει να ανοίξει. Ταλαίπωρες αυτές οι ψυχές. Και είναι πολλές που κάνουν έτσι. Μας βοηθάει να καταλάβουμε αυτό το οποίο λέμε κάτι που αναφέρει ο μακαρίτης ο Ασπιώτης για τον μελαγχολικό τύπο. Βέβαια, ομιλεί για έναν που έχει βαριάς μορφής μελαγχολία. Λέει ότι ο μελαγχολικός αισθάνεται πως ζει μέσα σε κόλαση, και ενώ καταλαβαίνει ότι, αν

Γιατί τόσο μίσος,αλήθεια;


  Έφτανε μία ασθένεια που εξελίχθηκε σε πανδημία και η οποία έδειξε πόσο ανίσχυρος είναι ο άνθρωπος είτε απέναντι στα επιτεύγματά του είτε απέναντι στον κόσμο τον οποίο ο ίδιος εξέλιξε στον σημερινό βαθμό και πολιτισμό, αλλά δεν μπόρεσε να μην αφήσει τρύπες εισόδου του κακού σ’ αυτόν, για να εκφρασθεί μίσος απέραντο εναντίον της πίστης και των χριστιανών! 
 Ούτε λίγο ούτε πολύ οι χριστιανοί θα είμαστε υπαίτιοι για τον θάνατο πολλών ανθρώπων, καθώς συναζόμαστε στις εκκλησίες, κοινωνούμε, οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι και, επομένως, ευπαθείς και θα μεταδώσουμε τον θανατηφόρο ιό στους συνανθρώπους μας. Οι ηλικιωμένοι κλείστηκαν στο σπίτι, οι οικογένειες έπαψαν να εκκλησιάζονται, οι ναοί τελικά έκλεισαν, αλλά πολλοί εξακολουθούν να κουνούν το δάχτυλο ως νέοι Νέρωνες και Διοκλητιανοί. 
Δημοσιογράφοι που αρθρογραφούν σε αθλητικές ιστοσελίδες ανέλαβαν εργολαβικά να ζητήσουν την δημόσια διαπόμπευση των επισκόπων και των κληρικών, σε παραληρήματα ρατσιστικού λόγου, για τον οποίο ουδείς θα τους ελέγξει. Πολιτικοί από βήματος Βουλής θεώρησαν τους χριστιανούς ως κτήτορες του ιού, ενώ διάφοροι επιστήμονες, χωρίς στοιχεία, αλλά με εικασίες και από ιδεολογικές τους θέσεις, καταδίκασαν τους χριστιανούς σε κοινωνικό θάνατο.

Γιατί τόσο μίσος, αλήθεια;

 Λόγος που δεν στηρίζεται σε λογική ακρίβεια, λόγος που μαρτυρεί φόβο θανάτου και ανασφάλεια, λόγος που εχθροποιεί όποιον βλέπει την ζωή διαφορετικά, λόγος που ξυπνά στερεότυπα τα οποία κοιμόντουσαν σε έναν πολιτισμό της φαινομενικής ανοχής στο διαφορετικό. 
 Όταν περάσει η κρίση, καλό θα ήταν να συγκεντρωθούν από τους εκκλησιαστικούς υπευθύνους, τα δημοσιεύματα και ο λόγος αυτός, διότι δείχνουν

Κύριε, τι ψυχές έχεις στον κόσμο τούτο τον απατεώνα;Λες και τις έβρεξε ο ουρανός ολόδροση βροχή

Η εικόνα ίσως περιέχει: υπαίθριες δραστηριότητες

Κύριε, τι ψυχές έχεις στον κόσμο τούτο τον απατεώνα;Λες και τις έβρεξε ο ουρανός ολόδροση βροχή
(Στην φωτογραφία μία γιαγιά προσεύχεται έξω από ένα Ναό,στο Κλουζ της Ρουμανίας,όπου οι Ακολουθίες γίνονται κεκλεισμένων των θυρών)

«...Όλη η βάση είναι η ποιότητα της προσευχής. Η προσευχή πρέπει να είναι καρδιακή, να γίνεται από πόνο. Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα. Η προσευχή που γίνεται στα μοναστήρια έχει ποσότητα, αλλά δεν φτάνει αυτό· πρέπει να έχει και ποιότητα. Τόσες ώρες προσευχή που γίνεται από τόσα άτομα, αν ήταν καρδιακή θα είχε αλλάξει ο κόσμος....»(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

Κάποτε ήρθε στήν μονή μας ένας υπουργός με πολύ ύφος...

π Αίμιλιανός Σιμωνοπετρίτης. 
Călătorie rituală în Olimpul ortodoxiei, enigmaticul Munte Athos ...
Κάποτε ήρθε στήν μονή μας ένας υπουργός με πολύ ύφος αλλά γρήγορα είδε ότι ή μοναστηριακή ατμόσφαιρα είναι ένας άλλος κόσμος, και άρχισε να συναναστρέφεται απλούστερα με τούς μοναχούς.

 Τον προσκάλεσα στο ηγουμενείο μόνο του και, όταν μπήκε, δεν κατάφερε να πει λέξι, διότι τον κατέλαβαν λυγμοί. Προσπάθησα να τον διασκεδάσω και μού λέει: «Σήμερα θυμήθηκα ότι ό παππούς μου κάθε Δευτέρα έφευγε άπ' το σπίτι και πήγαινε στο βουνό γιά να προσευχηθεί. Επίσης, πολλές φορές έβλεπα τον πατέρα μου, πού ήταν άπ' τή Μικρά Ασία, να μη περπατά στο χώμα. Πηγαίνοντας σ' ένα μοναστήρι το χειμώνα με πολλά χιόνια και πάγους, τον έβλεπα να υψώνεται πάνω άπ' τούς πάγους  και, όταν φθάναμε στο μοναστήρι, αντιλαμβανόμουν ότι σε κάτι διαφέρει άπ' τούς άλλους πού ήταν τριγύρω μας. 
Σήμερα κατάλαβα το μυστικό τού πατέρα μου. Μού έδωσε μία πίστη, τήν όποια ξαναποκτώ σήμερα.
 Αύτή είναι ή φυσική, ή κληρονομική πίστη».

Από το βιβλίο του αρχ.Ιωάννη Κωστώφ «Ψυχική Τόνωση»

«Είναι εύκολο να μιλάς για το δίκαιο της εργατικής τάξης! Το δύσκολο είναι...»

Nicolae Steinhardt: Christ Didn't Ask Us To Be Stupid | MYSTAGOGY
 Ο Ρουμάνος πρώην Εβραίος αντικαθεστωτικος και μετέπειτα μοναχός Νικόλαος Στάινχαρντ γράφει πως στην κομμουνιστική φυλακή ανακάλυψε την αληθινή εν Χριστώ αγάπη...

«Είναι εύκολο να μιλάς για το δίκαιο της εργατικής τάξης!
Το δύσκολο είναι να μεταφέρεις τον παράλυτο συγκρατούμενο σου, να δώσεις στον ιδιότροπο άρρωστο συγκρατούμενο σου αυτό που ζητά, η να ακούς υπομονετικά τον ανυπόφορο που δεν σταματάει να διηγείται τις δυστυχίες του»..


Νικολάε Στάινχαρντ-ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ 

«Αγαπήσατε τον Χριστόν·μηδέν προτιμήσητε τῆς ἀγάπης αὐτοῦ!»

Sf. Ioann Scărarul – Despre dreapta socoteală (cap. 26 din “Scara ...
 Ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς προσωπικότητας τοῦ ὁσίου Πορφυρίου ἦταν ἡ μεγάλη ἀγάπη ποὺ εἶχε γιὰ τὶς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὑμνωδία. Ἔμαθε νὰ ψέλνει τοὺς διάφορους Κανόνες, πρᾶγμα ὄχι εὔκολο, ἀποστήθισε ὅλο τὸ Ψαλτήριο τοῦ Δαβίδ, ὅπως συνηθιζόταν στὴν ἀρχαία μοναστικὴ πράξη, καθὼς καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, εἰδικώτερα μάλιστα τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, πού, ὅταν μποροῦσε, τὸ ἀπήγγελλε ὄρθιος.
Ὅταν τὰ πνευματικά του τέκνα τοῦ ζητοῦσαν νὰ κάνουν κομποσχοίνι στὴ θέση τῶν Ἀκολουθιῶν, τοὺς ἔλεγε: «Καλὸ εἶναι καὶ τοῦτο, ἀλλὰ ἀνώτερο εἶναι νὰ διαβάζεις τὰ ὑμνογραφικὰ κείμενα ποὺ ἔγραψε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ἅγιος Θεοφάνης ὁ Γραπτὸς κ.ἄ., γιατὶ κάθε λέξη εἶναι γραμμένη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
 Καὶ μόνο νὰ δεῖ αὐτὰ τὰ κείμενα τὸ μάτι σου, νὰ τὰ ἀκούσει τὸ αὐτί σου, νὰ τὰ ψάλλει ἡ γλῶσσα σου, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σὲ ἁγιάζει, καὶ μετὰ εὔκολα ἐρωτεύεσαι τὸν Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ κακὰ ἀντέχονται.» 

 Ἐδῶ νὰ τονίσουμε καὶ τὸ πόσο ἰδιαίτερα ἐπέμενε ὁ ὅσιος στὴν ἀπόκτηση τοῦ θείου ἔρωτα. Γι᾽ αὐτὸ καί, ἐπαναλαμβάνοντας στίχο ἑνὸς ὡραιότατου ὁσιακοῦ Δοξαστικοῦ, συμβούλευε συχνά: «ἀγαπήσατε τὸν Χριστόν· μηδὲν προτιμήσητε τῆς ἀγάπης αὐτοῦ!»

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος

''Ἅγιος Πορφύριος, ὁ Ὅσιος τῶν μυστικῶν συχνοτήτων''




Δοξαστικὸ Ἐσπερινοῦ Κυριακῆς Δ΄ Νηστειῶν, Ἁγ Ἰωάννου Σιναΐτου

Ὅσιε Πάτερ τῆς φωνῆς τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ Κυρίου ἀκούσας, τὸν Κόσμον κατέλιπες, τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δόξαν εἰς οὐδὲν λογισάμενος· ὅθεν πᾶσιν ἐβόας· Ἀγαπήσατε τὸν Θεὸν καὶ εὑρήσετε χάριν αἰώνιον, μηδὲν προτιμήσητε τῆς ἀγάπης αὐτοῦ, ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ εὑρήσητε ἀνάπαυσιν μετὰ πάντων τῶν Ἁγιων, ὧν ταίς ἱκεσίαις Χριστὲ φύλαξον, καὶ σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ω,της υποκρισίας:Τα κουτάλια των εστιατορίων δεν μεταδίδουν τον ιό, αλλά η ιερή λαβίδα της Θ. Κοινωνίας τον μεταδίδει…

 Πόσο υποκριτές είναι πια όλοι τους.Διαβάστε την ανακοίνωση του Ε.Φ.Ε.Τ και φρίξτε.Ένα όμως να θυμούνται:«Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χείρας Θεοῦ ζῶντος»

H ιστορία των μαχαιροπίρουνων – Newsbeast

-Μπορεί ο νέος τύπος SARS-CoV-2 να μεταδοθεί μέσω πιάτων και μαχαιροπήρουνων σε κυλικεία ή άλλα μέρη μαζικής εστίασης;

-Οι κορονοϊοί μπορούν γενικά να επιμολύνουν τα μαχαιροπήρουνα ή τα πιάτα, όπως προφανώς και άλλες επιφάνειες, μέσω φταρνίσματος ή βήχα από προσβεβλημένο άτομο άμεσα πάνω τους, και μπορούν να επιβιώσουν σε αυτές τις στέρεες επιφάνειες για κάποιο χρονικό διάστημα. Μία επιδερμική μόλυνση θεωρητικά θα μπορούσε να είναι δυνατή εάν ο ιός μεταδοθεί μέσω μαχαιροπήρουνων ή των χεριών στο βλεννογόνο του στόματος, του λαιμού ή των ματιών. Ωστόσο, δεν έχει γίνει γνωστή καμία μόλυνση με SARS-CoV-2 μέσω αυτής της οδού μετάδοσης και επομένως μετάδοση μέσω αυτής της οδού θεωρείται έως τώρα αδύνατη.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

Η Γαλλική θρησκεία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 Πρόσφατα στη Γαλλία κυκλοφορήθηκε το βιβλίο του Jean – Francois Colosimo «Η γαλλική θρησκεία» (“ La religion francaise”, ed. cerf). 
  Σε αυτό ο συγγραφέας περιγράφει γλαφυρά τον απηνή διωγμό που υφίστανται οι χριστιανικές αξίες στη Γαλλία κατά τα 230 τελευταία χρόνια. 
Πρόκειται για τον πιο μακρόχρονο διωγμό κατά των χριστιανών στην ιστορία της ανθρωπότητας, μετά από αυτούς στην αρχαία Ρώμη.
Σκοπός των διωγμών είναι να επιβληθεί στους πολίτες η «Γαλλική θρησκεία», δια του «άθεου κράτους». Στα γαλλικά ονομάζεται «L’ Etat laique», που κατά τον ορισμό της Γαλλικής Ακαδημίας σημαίνει «Το κράτος ξένο προς κάθε ομολογία ή θρησκευτική διδασκαλία». Στην ουσία το ουδετερόθρησκο κράτος στη Γαλλία είναι ένα επιθετικά άθεο κράτος, που επεξέτεινε την ιδεολογία του σε όλους τους τομείς της πνευματικής και κοινωνικής ζωής και επέβαλε τον άθεο παιδικό σταθμό – από τριών ετών...-, την άθεη εκπαίδευση, τις άθεες τελετές, τους άθεους νόμους (σελ. 107 του βιβλίου).

 Οι κατά του χριστιανισμού ενέργειες στη Γαλλία κρατάνε αιώνες. Αφετηρία τους η Γαλλική Επανάσταση. Τα όσα διέπραξαν οι Γάλλοι Επαναστάτες κατά το τέλος του 18ου αιώνα είχαν συνέχεια στη Ρωσία τον 20ό αιώνα. Και οι δύο επαναστάσεις είχαν έναν ίδιο σκοπό, να εξαφανίσουν τον χριστιανισμό από την ιστορία και να τον καταργήσουν ως θρησκευτικό και πνευματικό γεγονός.

 Με την επιβολή της Γαλλικής Επαναστάσεως διαπράττεται η γενοκτονία στη συντηρητική Βανδέα(ΕΔΩ !) και ο ναός της Παναγίας των Παρισίων μετατρέπεται σε Ναό της Λογικής. Στον μεγαλοπρεπή Ναό της προστάτιδας των Παρισίων Αγίας Γενεβιέβης γκρεμίζονται οι σταυροί από την οροφή του, αφαιρούνται τα χριστιανικά αριστουργήματα από το εσωτερικό του και αυτός διαμορφώνεται σε Πάνθεον των προσωπικοτητων της Επανάστασης και γενικά της Γαλλίας. Το

Τα ουράνια μυστήρια αποκαλύπτονται κατ᾿ αναλογία με τον βαθμό ταπείνωσης του ανθρώπου



Τα ουράνια μυστήρια αποκαλύπτονται κατ᾿ αναλογία με τον βαθμό ταπείνωσης του ανθρώπου. Στον πράο και ταπεινό άνθρωπο δίδεται πνευματική αντίληψη όλων των πραγμάτων. Έχει βαθύτερη αντίληψη από εκείνους που έχουν ξοδέψει χρόνια σπουδάζοντας τη σοφία του κόσμου.
 Το κλειδί του μυστηρίου βρίσκεται στον Θεό, γι᾿ αυτό και οι άνθρωποι, μέχρι να μπορέσουν να ελευθερώσουν τον εαυτό τους από τη σοφία του κόσμου τούτου, δεν μπορούν να έχουν τέλεια γνώση των πραγμάτων.
 Ίσως νομίζουν ότι έχουν επιτύχει πολλά, ότι η γνώση τους σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα είναι μεγάλη, αλλά όσο βλέπουν τα πράγματα μέσα από αυτό το πρίσμα, η θεία σοφία δεν θα μπορεί να εισέλθει στον νου και την καρδιά τους. Σε τέτοιους ανθρώπους μόνο επιφανειακά δεδομένα παρέχονται χάριν των προσπαθειών τους να σπουδάσουν ιατρική ή φυσική.
Γέροντος Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
«Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας».

Τι προσφέρει η δύναμη της πίστης στους ασθενείς;


Η δύναμη της πίστης των ανθρώπων που ασθενούν, ακόμη και από ανίατη νόσο, αναφέρεται σχεδόν σ' όλους τους Βίους των Αγίων, όπως και οι θαυματουργικές θεραπείες. Οι Άγιοι και ιδιαίτερα η Θεοτόκος προβάλλονται ως “ιατροί ψυχών και σωμάτων”. Τα αγιολογικά κείμενα που διηγούνται θαυματουργικές ιάσεις με τη χάρη της Παναγίας είναι πάρα πολλά.

 Ο άνθρωπος ζώντας στην καθημερινή ευδαιμονία και μέσα στη σύγχρονη κοινωνία, όπου επικρατεί το υλιστικό πνεύμα, νιώθει ισχυρός και κάποιες φορές – ίσως και ασυνείδητα – παρατηρείται έκπτωση της πίστης του στο Θεό, στο Χριστό, στην Παναγία, στους Αγίους. 
Όταν όμως νοσεί από διάφορες κυρίως ανίατες ασθένειες, αλλά και οποιαδήποτε αρρώστια, νιώθει αδύναμος και φοβάται για τη ζωή του. Τότε επικαλείται τον Θεό, τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους και εκλιπαρεί για τη σωτηρία της ζωής του. Η ασθένεια αποτελεί ισχυρή δοκιμασία του ανθρώπου, ενισχύει την πίστη του. Ο ασθενής που πιστεύει ισχυρά και αφήνει τη ζωή του στην Πρόνοια του Θεού, νιώθει ψυχική ανακούφιση, πνευματική και σωματική ηρεμία, απαλύνεται ο πόνος του, ψυχικός και σωματικός. Η ισχυρή πίστη έχει αποδειχτεί πολλές φορές ότι μπορεί να ανατρέψει τις προβλέψεις της ιατρικής επιστήμης, να οδηγήσει σε ίαση της νόσου, σε “θαύμα”.

 Αρκετοί ασθενείς που πιστεύουν ισχυρά στην Παναγία, για παράδειγμα, έχουν ιαθεί από διάφορες ασθένειες, όπως π.χ. καρκίνος, στειρότητα, δαιμονισμό, τύφλωση, αιμόρροια, λιθίαση ουροδόχου κύστεως, εντερικά, λοιμώδη νοσήματα, αρθρίτιδα, παθήσεις στομάχου και πεπτικού συστήματος κ.α., όπως περιγράφονται σε διηγήσεις σε θεομητορικά κείμενα, στο βιβλίο “Θεομητορικά θαύματα” του κ. Δ. Τσάμη, αλλά και σε πολλά άλλα.

 Η ασθένεια αποτελεί δοκιμασία του ανθρώπου, ο οποίος αποτελεί κτίσμα του Δημιουργού . Μέσα από την ασθένεια και τον πόνο ο άνθρωπος έρχεται πιο κοντά στον Θεό και στους Αγίους που πόνεσαν και μαρτύρησαν για την πίστη τους στον Χριστό. Ενισχύεται η ταπεινότητα και εξαλείφεται η ανθρώπινη αλαζονεία και ο εγωισμός. Ο χριστιανός που ασθενεί και πιστεύει στον Θεό αντιμετωπίζει με προσευχή, υπομονή και δύναμη την αρρώστια. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η ισχυρή πίστη και οι προσευχές έσωσαν ανθρώπους από βαριές και ανίατες ασθένειες.

 Η δύναμη της πίστης αποδεικνύεται πολλές φορές “ισχυρό φάρμακο” που ίσως ως “θαύμα” φαίνεται να νικά την ασθένεια. Ίσως και να ξεπερνά τη δύναμη των ιατρικών φαρμάκων. Όμως ο κάθε χριστιανός δεν θα πρέπει να θυμάται και να πιστεύει στο Θεό, στο Χριστό, στην Παναγία, στους Αγίους μας μόνο όταν νοσεί. Προκειμένου να ζει μια υγιή σωματική και πνευματική ζωή, φρόνιμο είναι να διατηρεί ισχυρή την πίστη του και να βρίσκεται σε συνεχή καθημερινή προσευχή. Απαλύνοντας το φόβο και το άγχος των δοκιμασιών, όπως και των ασθενιών, στην εγκόσμια καθημερινότητα, ενισχύει την ψυχική και σωματική του υγεία. Έτσι, μπορεί να σωθεί ακόμη και από ασθένειες. Ο χριστιανός, ζώντας την “εν Χριστώ ζωή” με προσευχή, ταπεινότητα και υπομονή, και αφήνοντας τη ζωή του στην Πρόνοια του Θεού, μπορεί να νικήσει τον ψυχικό και πνευματικό θάνατο και με όπλο την ισχυρή πίστη να φτάσει σε υπέρβαση του σωματικού θανάτου.

Στυλιανή Π. Στυλιανίδου
Ακτινοθεραπεύτρια Ογκολόγος MD, MSc Ιατρικής Α.Π.Θ.
Επιμελήτρια Α', Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ.
Θεολόγος Α.Π.Θ., MSc Θεολογίας Α.Π.Θ.

Η δύναμη της πίστης-ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ

 Ιωάννη Δ. Καραβιδόπουλου

Το επεισόδιο που μας αφηγείται το σημερινό Ανάγνωσμα από το Ευαγγέλιο του Μάρκου (9, 17 -31) τοποθετείται ευθύς μετά την κάθοδο του Ιησού από το όρος όπου μεταμορφώθηκε μπροστά σε τρεις από τους μαθητές του. Μετά την δόξα της Μεταμορφώσεως συναντά ο Ιησούς την ανθρώπινη αθλιότητα σ’ όλη της την τραγική εκδήλωση: Ένας πονεμένος πατέρας παρακαλεί τον Ιησού να γιατρέψει το άρρωστο παιδί του, που οι μαθητές του προηγουμένως, οι υπόλοιποι δηλ. εννέα, στάθηκαν ανίσχυροι να το θεραπεύσουν.

 Βρίσκει λοιπόν ο Ιησούς μπροστά του από την μια μεριά την πονεμένη και πάσχουσα Ανθρωπότητα, από την άλλη τους εκπροσώπους του που δεν μπορούν να την βοηθήσουν. Και σαν να μη φθάνουν αυτά, βλέπει και τους γραμματείς, τους θεολόγους δηλ. του Ιουδαϊσμού, να συζητούν με τους μαθητές και να προσπαθούν ίσως να κλονίσουν την πίστη τους στον Χριστό. Όλα αυτά θα κάνουν σε λίγο τον Ιησού να εκστομίσει την φράση «ω γενεά άπιστος, έως πότε προς υμάς έσομαι;».

 Δεν μένει όμως σ’ αυτό το ξέσπασμα της οργής, δεν κατακρίνει κανένα· προσφέρει την θεραπεία στον άρρωστο άνθρωπο που βρίσκεται μπροστά του και ο οποίος «παιδιόθεν» υφίσταται τις οδυνηρές συνέπειες της τρομερής αρρώστιας του. Πριν όμως κάνει το θαύμα, ρωτά τον πατέρα του νέου εάν μπορεί να πιστεύσει, γιατί τα πάντα είναι δυνατά γι’ αυτόν που πιστεύει. Και ο δυστυχής πατέρας με δάκρυα στα μάτια αφήνει να εκδηλωθεί η πάλη που γίνεται μέσα του λέγοντας:
«Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τη απιστία». Ομολόγει την πίστη του στην δύναμη του Μεσσία με τον οποίο συνομιλεί, συγχρόνως όμως αναγνωρίζει και την απιστία που τον συνδέει με όλη την αμαρτωλή γενεά του. Παλεύει μεταξύ πίστεως και απιστίας, μεταξύ της έντονης επιθυμίας του να παρουσιαστεί όσο γίνεται με περισσότερη πίστη και της ειλικρινούς διαπιστώσεως ότι η πίστη του αυτή είναι

Μη θαρρείς πως είναι ψωμί και κρασί

Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα στέκονται και άτομα στη σκηνή
«Μη θαρρείς πως είναι ψωμί και κρασί. Δεν αποβάλλο­νται, όπως οι άλλες τροφές. Όπως το κερί, στην επαφή με τη φωτιά, γίνεται όλο ένα μαζί της, έτσι κι εδώ, ενώνονται τα μυστήρια μ’ όλη την ύπαρξή μας. Δεν μεταλαμβάνετε από άνθρωπο, αλλά απ’ τη λαβίδα των Σεραφείμ. Τα χείλη μας ρουφάνε το σωτήριο Αίμα απ’ την άχραντη πλευρά Του».

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Μη λησμονάς είμαι Ιερέας του Χριστού μας και δεν ‘’κρατώ’’ τον θάνατο μα Εκείνον(την Ζωή)….


Σε έναν ντουνιά που δεν νοιώθει την ψυχή του ο ιερέας χρειάζεται
μονάχα για τη κηδεία….
 

Συγνώμη κόσμε δεν είμαι νεκροθάφτης (με την ωμή σημασία της λέξης)….
Για σένα κόσμε η πίστη θεωρείται σκοταδισμός και η αθεΐα πολιτισμός….
Για σένα κόσμε η Εκκλησία είναι ένας «μεσαίωνας» παρατεινόμενος στους αιώνες…..
Για σένα κόσμε η Εκκλησιά είναι στην καλύτερη ένα μουσείο και στην χειρότερη ένα ακόμα δημόσιο κτήριο ή το μαγαζάκι των παπάδων…

Δεν σε αδικώ κόσμε,δεν φύτρωσα από την γη,μήτε ήρθα από τον ουρανό,τον ίδιο αέρα αναπνέω μαζί σου,το ίδιο «διοξείδιο του άνθρακα»που σου καίει τα σωθικά…..
Σε καταλαβαίνω….Ίσως γεύτηκε το ‘’κορμί’’ σου πιο πολύ το φραγγέλιο παρά το χάδι….
Ίσως όμως και όταν διασταυρώθηκαν οι δρόμοι σας(με τον Χριστό)βιαζόσουν να προλάβεις τις χαρές της ζωής και απλά Τον προσπέρασες…..
Δεν είναι αλήθεια αυτό;Όλοι μας έχουμε δυστυχώς τέτοιες πικρές στιγμές που όσο κι να τις κλειδαμπαρώνουμε εκείνες βρίσκουν τον τρόπο να δραπετεύουν
και να μας στοιχειώνουν την ζωή….

Γίνονται ο ‘’κόμπος στο λαιμό’’,το ‘’πετραδάκι στο παπούτσι’’….
Κι όμως η μάχη που δεν δόθηκε δεν είναι νίκη……
Και τώρα; Το λέει και ο λαός:‘’Η ζωή είναι κύκλος-ρόδα και γυρίζει’’και Τον Χριστό τον συναντάς εκεί που Τον άφησες…..

Δεν σε κρίνω κόσμε,και ποιος είμαι εγώ άλλωστε…..Δεν γνωρίζεις…..Άλλωστε και την όποια(και όποτε….)γλυκιά γεύση μαρτυρώ άλλος την έβαλε στα ''χείλη'' μου

Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος, χαῖρε, τῆς Βασιλείας το ἀπόρθητον τεῖχος.

Η εικόνα ίσως περιέχει: εσωτερικός χώρος

 Μία από τις παλαιές παραδόσεις του Γένους μας είναι και η αμοιβαιότητα Εκκλησίας και Πολιτείας, η «συναλληλία», όπως ονομαζόταν από τα χρόνια του Βυζαντίου. Σ’ αυτήν την αμοιβαιότητα η παράδοσή μας επισημαίνει το μοναδικό ρόλο της παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άβαρους, κατά το έτος 626 μ.Χ., ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενθάρρυνε το λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή επέμβαση, δημιούργησε τρικυμία και κατάστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ οι αμυνόμενοι προξένησαν τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε στην συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο», ευχαριστήρια ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους, την Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του.

 Γι’ αυτό και ο υμνογράφος χαρακτηρίζει την Παναγία ως τον ασάλευτο πύργο της Εκκλησίας και ταυτόχρονα το απόρθητον τείχος της βασιλείας, δηλαδή της πολιτείας. Και οι δύο εικόνες είναι παρμένες από την πολιορκία. Από τον πύργο πολεμούν οι στρατιώτες τον εχθρό. Το τείχος προφυλάσσει την πόλη και, επομένως, τους πολίτες από τις επιθέσεις. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με πόλεμο.

  Εχθρός της Εκκλησίας είναι ο πειρασμός, είναι ο διάβολος, είναι ένας αντίθεος πολιτισμός, ο οποίος θεωρεί ότι η Εκκλησία δεν έχει λόγο ύπαρξης, καθότι ο

"Τί σκώρος, τί σφαίρα μαντάμ; Η ουσία είναι ότι σήμερα είναι τρύπα..."


 Θυμάμαι την φοβερή σκηνή από την ταινία "Ένας ήρως με παντούφλες". Η στρατηγίνα πουλάει το στρατιωτικό χιτώνιο του άντρα της και ο παλιατζής δεν το παίρνει "γιατί το έφαγε ο σκώρος και του κανε τρύπα". Η στρατηγίνα του απαντά: "Δεν είναι σκώρος, είναι σφαίρα!". Και ο παλιατζής: "Τί σκώρος, τί σφαίρα μαντάμ; Η ουσία είναι ότι σήμερα είναι τρύπα...".
 Πιό τραγική σκηνή δεν υπάρχει στον ελληνικό κινηματογράφο. Αυτή η ταινία πρέπει να επαναλαμβάνεται σε κάθε εθνική επέτειο τρις της ημέρας, μπας και καταλάβουν κάποιοι την ...ουσία διαφόρων ορθολογιστών καλών ανθρώπων, επιστημονισμένων ανθρώπων και να μην αιφνιδιάζονται με τις σοφές δηλώσεις τους. Σε έναν κόσμο πού δεν ξεχωρίζει τον σκώρο από την σφαίρα, δεν έχεις να περιμένεις και κάτι διαφορετικό από μια τέτοια αδιάντροπη αφασία...
Και του χρόνου με υγεία συνέλληνες μου! Μη μου χολοσκάτε! Οι καλοί νικάνε στο τέλος.

Panteleimon Krouskos-Facebook
25/3/2019

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΕΛΙΚΩΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

 Ιστορική Έκθεσις της εν Πόρω πανώλους κατά τους μήνας Απρίλιον, Μάϊον και Ιούνιον του 1837 και των παρά της Κυβερνήσεως ληφθέντων μέτρων εκδοθείσα κατά τα επίσημα της επί των Εσωτερικών Γραμματείας έγγραφα, και κατ΄ έγκρισιν της Α.Μ. υπό του Καρόλου Βίμπερ Αρχιατρού της Α.Μ., ανωτέρου Ιατροσυμβούλου και Προέδρου του Βασιλικού Ιατροσυνεδρίου, εν Αθήναις, εκ της Βασιλικής Τυπογραφίας, 1837.
Ο Καποδίστριας και ο πρώτος προϋπολογισμός του Ελληνικού κράτους ...
Συλλογή των υγειονομικών νόμων, κανονισμών και λοιπών διαταγμάτων των αφορώντων την υγειονομικήν υπηρεσίαν του Βασιλείου της Ελλάδος, εν Αθήναις, εκ της Βασιλικής Τυπογραφίας, 1845.

Βιβλιογραφία
1. Τρύφωνος Ευαγγελίδου, Ιστορία του Ιωάννου Καποδιστρίου Κυβερνήτου της Ελλάδος (1828-1831), εν Αθήναις, εκδ. Π.Ε. Ζανουλάκης-Βιβλιοπώλης, 1894.
2. Επιστολαί Ιωάννου Καποδίστρια, Κυβερνήτου της Ελλάδος διπλωματικαί, διοικητικαί και ιδιωτικαί, γραφείσαι από 8 Απριλίου 1827 μέχρις 26 Σεπτεμβρίου 1831, Τ. 2, Αθήνησιν, Τύποις Κωνσταντίνου Ράλλη, 1841.
3. Σπυρίδωνος Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, Τόμος Δ’, εν Λονδίνω εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Άβοντος Τυπογραφίας Ταϋδόρου και Φραγκίσκου, μωξβ΄.
4. Ανδρέα Μάμουκα, Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος, ήτοι συλλογήν των περί την αναγεννωμένην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων, από του 1821 μέχρι τέλους του 1832, Τ. ΙΑ΄, Αθήνησιν, εκ του Βασιλικού Τυπογραφείου, 1852.
5. Βασιλείου Ηπίτη, Η πανώλη εις Πόρον και ο Κάρολος Βίμπερ εις την Ελλάδα, εν Αθήναις, εκ της Τυπογραφίας Ν. Παπαδόπουλου, οδός Εύχαρις αριθμός 15, 1837.

 Ευρύτατη διάδοση είχε στο Διαδίκτυο η άποψη, ότι η απόφαση της Κυβερνήσεως, με την οποία ανεστάλησαν οι πάσης φύσεως ιεροπραξίες και λειτουργίες όλων των δογμάτων, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα. Κατά την άποψη αυτή, «ο πρώτος διδάξας» είναι ο Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος εξέδωσε το Ψήφισμα ΙΕ΄ της 20ηςΑυγούστου του 1828 «Περί υγειονομικών διατάξεων», στο οποίο προβλέπεται:
«Άρθρο 285. Αν περιστάσεως τυχούσης, πόλις τις ή χωρίον είναι ύποπτα λοιμού, συγχρόνως μετά την περιστοίχησίν των υπό υγειονομικής γραμμής, ανάγκη πάσα να ληφθώσιν ευθέως τα εξής μέτρα.
– Υποχρεούνται οι κάτοικοι να μένουν εις τα ίδια
– Εμποδίζεται πάσα θρησκευτική τελετή
– Δεν σημαίνονται οι κώδωνες».
Και το ερώτημα είναι: Τι αληθεύει απ’ όλα αυτά;

 Είναι σε όλους γνωστό, ότι ερχόμενος ο Ιωάννης Καποδίστριας στην Ελλάδα, επιθυμούσε την αναβολή της κυοφορούμενης Δ΄ Εθνοσυνελεύσεως, λόγω ελλειπούς προετοιμασίας αυτής.

 Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Τρύφων Ευαγγελίδης[1]:
 «Ο Καποδίστριας σκοπών κυρίως την όσον τάχος ελευθέρωσιν της Πελοποννήσου και την επιθεώρησιν του στρατού, απεφάσισε να αναβάλη την κατ’ Απρίλιον σύγκλησιν της Εθνοσυνελεύσεως, εφ’ ω και έγραψε προς το Πανελλήνιον ζητών την γνώμην αυτού περί της αναβολής, ένεκεν της μη προπαρασκευής εντός τριμήνου των αναφορών και των σχετικών νόμων περί ων ήθελεν αποφασίσει η Εθνοσυνέλευσις (2 Απριλίου 1828)».

Το Πανελλήνιον στις 5 Απριλίου απάντησε θετικώς στο αίτημα του

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Η Αγία Μάρτυς Στεφανίδα(Saint Corona στη Δύση)

В ГОСТЯХ У КУДЕСНИЦЫ: * Мученик Виктор и мученица Стефанида *
Η Αγία Στεφανίδα ήταν γυναίκα ενός στρατιωτικού στην Ιταλία το 160 , όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος. Στο μεταξύ πέθανε ο άνδρας της και έμεινε χήρα.
Αυτή λοιπόν, χριστιανή από τους προγόνους της ακόμα, βλέποντας τον Άγιο Βίκτωρα(11 Νοεμβρίου) ότι βασανιζόταν υπερβολικά, τον μακάρισε για την ανδρεία του.
Aachen Cathedral, near Germany's borders with Belgium and the Netherlands, is polishing relics of Saint Corona (pictured) to go on show once the pandemic has passed
 Η εκδήλωση της αυτή όμως, προκάλεσε τους ειδωλολάτρες και την οδήγησαν στον ηγεμόνα.
Heilige Corona ist Schutzpatronin für Seuchen
 Επειδή και εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό, έδεσαν τα χέρια της στις κορυφές δύο δένδρων (φοινίκων), που με τη βία λύγισαν, κατόπιν τα άφησαν ελεύθερα και όπως με ορμή επανήλθαν στην αρχική τους θέση, έσχισαν την Αγία στα δύο, και έτσι παρέδωσε την μακαριά ψυχή της στα χέρια του Θεού.
The shrine with the relics of Saint Corona, believed to be the patron of epidemics, is seen at the cathedral in Aachen, Germany
Στην Δύση αναφέρεται ως Saint Corona
Ο Καθεδρικός Ναός στο Άαχεν στη Γερμανίας ανέσυρε από τον ειδικό θάλαμο όπου φυλάσσονται θησαυροί της χριστιανικής πίστεως τα λείψανα της, άγνωστης σε πολλούς,
Saint Corona  (Αγίας Στεφανίδας) η οποίας θεωρείται προστάτιδα από τις επιδημίες αλλά και προστάτιδα των ξυλοκόπων.

 Ο σχεδιασμός φυσικά είναι, αφού η πανδημία περάσει, τα λείψανα να εκτεθούν και περίτεχνος ναός μινιατούρα μέσα στον οποίο έχουν τοποθετηθεί να εκτεθούν. 

“Μέχρι νεωτέρας”

Αποτέλεσμα εικόνας για λεωφορείο ασπρομαυρη
 «Αλλά όταν πια φύγει το παιδί, θα μπορούμε να βγαίνουμε και λίγο έξω. Πόσον καιρό έχουμε να πάμε εκδρομή… Θα βάζουμε δυο ζακέτες σε μια τσάντα και θα παίρνουμε το λεωφορείο. Δυο ώρες είναι από δω. Θα κατεβαίνουμε στη στάση και θα περπατάμε μέχρι εκείνο το μέρος – πηγαίναμε μόνοι μας παλιά… Θυμάσαι τι ωραίο δέντρο έχει εκεί; Το έχουμε και στη φωτογραφία. Εκεί θα είναι ακόμη… Και θα έχει και ουρανό από πάνω, πολύ μπλε θέλω, και το χώμα καφέ, και ίσως αρχίσει και λίγη βροχή…» είπε η Φιλιώ στον άντρα της καθώς γονάτιζε στα τέσσερα, για να ρουφήξει με το ηλεκτρικό σκουπάκι της μια-δυο αράχνες πίσω απ’ το τραπέζι.
Μετά στράφηκε πάλι προς τις γωνίες – νόμισε πως είδε μια υποψία σκόνης.
«Πότε προλαβαίνουν κι έρχονται σκόνες… Αφού δεν ανοίγω τα παράθυρα…» […]
«Καθάρισες όμως καλά το δωμάτιό του;» ρώτησε ο Λύσσανδρος. […]
«Καθάρισα, ναι!»
«Να προσέχουμε και το καντήλι. Σήμερα όλο σβήνει…»
[…]
«Κοιμήσου τώρα εσύ», της λέει ο Λύσσανδρος. «Θα κοιτάω εγώ το καντήλι. Όταν έρθει η σειρά σου, θα σε ξυπνήσω…»
Και μόλις ο Λύσσανδρος καταλάβει πάλι πως η γυναίκα του κοιμήθηκε, κάθεται τότε λίγο και σκέφτεται και χαμογελάει. Ότι μετά. Θα κάνουν οι δυο τους πια την εκδρομή.
Ξανά… Οι δύο ζακέτες στην τσάντα. Το λεωφορείο. Η στάση. Η βόλτα μέχρι το παλιό τους μέρος. Εκείνο το δέντρο. Ολόκληρο. Ωραίο. Το χώμα. Ωραίο. Ίσως βροχή. Καμιά βρεγμένη αραχνούλα. Μπλε ουρανός. Η μυρωδάτη σκόνη στα ρουθούνια τους…
Αλλά τα ίδια σκέφτεται και η Φιλιώ, μόλις έρχεται η δική της σειρά για να φυλάξει το καντήλι.
_______________________________________
Από το διήγημα «Η υιοθεσία» - στον συγκεντρωτικό τόμο διηγημάτων του Βασίλη Αμανατίδη «Πλαγκτόν: οι ιστορίες» (Νεφέλη, 2019)

Η εικόνα ίσως περιέχει: 6 άτομα, δέντρο, φυτό και υπαίθριες δραστηριότητες
ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ 3241

«Τι μάθαμε λοιπόν σήμερα;»
«Ότι δε βγαίνουμε ποτέ απ’ το σπίτι “μέχρι νεωτέρας”…»
«Γιατί;»
«Γιατί υπάρχει μόνο μέρα, γιατί καίει πολύ, γιατί υπάρχει το “ανεξέλεγκτο”…»
«Τι σημαίνει “ανεξέλεγκτο”;»
«Σημαίνει αυτό που όποιος βγει έξω παθαίνει κατάληψη απ’ αυτό».
«Γιατί;»
«Δεν ξέρουμε. “Μέχρι νεωτέρας”».
«Τι μας διδάσκει αυτό;»

Όλια Λαζαρίδου: Διψώ για ανάσταση! (με αφορμή την επιδημία και τον εκκλησιασμό)

Αποτέλεσμα εικόνας για ολια λαζαριδου
Μια καρδιακή κραυγή αγωνίας και εξομολόγησης, από την γνωστή πρωταγωνίστρια του θεάτρου και του κινηματογράφου, κυρίας Όλιας Λαζαρίδου, γύρω από το θέμα του κλεισίματος των Εκκλησιών, όπως την ανάρτησε η ίδια στο facebook.

  Ο κίνδυνος, έχει κάνει αυτό τον καιρό κάποιους -ανάμεσα τους και κάποιους που πραγματικά εκτιμώ -να εκφραστούν σκληρά, για πράγματα που αγαπώ.
Με πόνεσε, κι αυτή η πονεμένη αγάπη με οδήγησε να γράψω αυτό. Ίσως κόντρα στο γενικό κλίμα, αλλά ελπίζω ειλικρινές.
 Μέσα στο βάθος της καρδιάς μου υπάρχει ένα εκκλησάκι. Φτιαγμένο από πολλά δάκρυα που πότισαν τους ασβεστωμένους του τοίχους. Εκεί μέσα έχω κλείσει ότι για μένα είναι ιερό.
 Για μένα ο Θεός δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι μια πηγή που αναβλύζει καλωσύνη. Μια πηγή που είχα από μικρή αντιληφθεί την παρουσία της και είχα καταλάβει πως ο αγώνας της ζωής μου θα ήταν ακριβώς αυτός. Να παλέψω ώστε αυτή η πηγή να μη στερέψει ποτέ… Μια πηγή που κοινωνώντας δεν την έψαχνα πια έξω και γύρω, αλλά μέσα μου.
  Υπήρχαν στιγμές στη ζωή μου που το σώμα μου το ένιωσα σαν κάτι ξένο, κάτι ανοίκειο, ακόμα και μερικές φορές σαν κάτι μισητό. Άλλες φορές πάλι κάτι αφόρητα κοντινό και φορτικό… που με ξεκούφαινε φωνάζοντας μου εγώ εγώ εγώ…
  Ακόμα και τότε όμως, τότε που η πηγή αυτή δεν με δρόσιζε αλλά μόνο με τσουρούφλιζε, ακόμα και τότε ποτέ δεν ξέχασα πως υπάρχει έλεος. Βάλσαμο, ακόμα και για την πιο βαθιά πληγή.
Διψώ για ανάσταση. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να περιγράψω αυτή τη δίψα που δεν την αναχαιτίζει ο φόβος, ούτε οι περιστάσεις.
  Αντίθετα αυτή η εγρήγορση, αυτή η ανάγκη για φως είναι που δίνει νόημα στην ίδια τη ζωή μου. Και μόνο κάτω από το δικό της πρίσμα μπορώ να κατανοήσω και τον όποιο σύνδεσμο μου με τους άλλους.
 Η καρδιά μου έχει τόπο. Έχει σπίτι. Εκεί μέσα είναι που δοξολογεί, που ευγνωμονεί. Που λιώνει από αγάπη σαν κεράκι σε μανουάλι.
  Ακόμα κι αν μια μέρα κλείσουν όλες οι εκκλησίες, κλείσουν για πάντα, ακόμα κι αν όλα σκοτεινιάσουν, αυτό το εκκλησάκι μέσα μου θα είναι πάντα φωτισμένο. Θα έχει πάντα τις πόρτες του ορθάνοιχτες.

Ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Ψηφιδωτό στη Μαρτοράνα, Παλέρμο (12ος αι.)

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο
Ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Ψηφιδωτό στη Μαρτοράνα, Παλέρμο (12ος αι.).
Η εκκλησία είναι γνωστή και ως Santa Maria dell'Ammiraglio (η Παναγία του ναυάρχου), επειδή ο κτήτορας ήταν ο Γεώργιος ο Αντιοχεύς,
Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο
 ο ελληνικής καταγωγής αρχιναύαρχος του Νορμανδικού Βασιλείου της Σικελίας επί Ρογήρου Β΄ (γεννήθηκε στην Αντιόχεια, μεγάλωσε στην Τυνησία και πέθανε το 1151 ή 52).

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Υμνογραφική προσέγγιση της εορτής της Συνάξεως του Αρχαγγέλου Γαβριήλ



 ῾Τήν 26η τοῦ μηνός Μαρτίου ἐπιτελοῦμε τή σύναξη τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἡ ὁποία μᾶς παραδόθηκε ἀπαρχῆς καί ἐκ Θεοῦ, διότι ὁ ἀρχάγγελος αὐτός διακόνησε στό θεῖο καί ὑπερφυές καί ἀπόρρητο μυστήριο τῆς οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ.
 Κατά τή σημείωση μάλιστα τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου στόν Μέγα Συναξαριστή του, ῾Γαβριήλ θά πεῖ Θεός καί ἄνθρωπος, (ἄνθρωπος Θεοῦ δηλαδή), κατά τόν Κωνσταντινουπόλεως Πρόκλο. Γι᾽ αὐτό κι εἶναι ἐκεῖνος πού ὑπηρέτησε στό μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ Λόγου. 
Λέγει δέ καί ὁ Θεοφάνης ὁ Κεραμεύς, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ταυρομενίας, ὅτι τά ἑπτά στοιχεῖα πού περιέχει τό ὄνομα τοῦ Γαβριήλ σημαίνουν ὅτι ὁ Χριστός τοῦ ὁποίου τή Γέννηση εὐαγγελίστηκε ὁ Γαβριήλ θά ἔλθει γιά τή σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μετρᾶται ἀπό τήν ἑβδομάδα καί τελειώνει σέ ἑπτά αἰῶνες᾽.

 ῾Ο ἅγιος ὑμνογράφος ᾽Ιωσήφ κινεῖται ἐκστατικά, καθώς ἀναφέρεται στόν ῾παμμέγιστον Γαβριήλ᾽. Δέν ὑπάρχει σχεδόν τροπάριο εἴτε στόν ἑσπερινό εἴτε στόν κανόνα γιά τόν ἀρχάγγελο πού νά μή φανερώνει τόν θαυμασμό καί τή γεμάτη δέος στάση του ἀπέναντί του, ὄχι μόνο γιά τό γεγονός τῆς συμμετοχῆς τοῦ Γαβριήλ στή φανέρωση τοῦ μυστηρίου τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο ὡς ἀνθρώπου στήν ἁγνή παιδούλα Μαριάμ, ἀλλά καί γιά τή διπλή ἀδιάκοπη καί ἀέναη στάση του ἀπέναντι στόν Κύριο τοῦ Παντός, τόν Τριαδικό Θεό: τή δοξολογία τοῦ ἁγίου ὀνόματός Του καί τήν ἑτοιμότητα ὑπακοῆς στά κελεύσματα τῆς βουλήσεώς Του. 
 Γιά παράδειγμα: ῾Γαβριήλ ὁ μέγιστος νοῦς...παρατηρώντας καί βλέποντας τό τρισήλιο φῶς τοῦ Θεοῦ... φτάνοντας στήν Παρθένο μετέφερε σ᾽ αὐτήν τή χαρμόσυνη εἴδηση τοῦ θείου καί φρικώδους μυστηρίου (ὅτι θά γεννήσει τόν Θεό ὡς ἄνθρωπο)᾽ (῾Γαβριήλ ὁ μέγιστος νοῦς... φῶς τό τρισήλιον καθορῶν καί βλέπων... τό θεῖον καί φρικῶδες μυστήριον εὐηγγελίσατο, τῇ Παρθένῳ ἀφικόμενος᾽) (στιχηρό ἑσπερινοῦ). 

Γεμᾶτος ἀπό φῶς πάντοτε καί πράττοντας τό θέλημα καί ἐκτελώντας τά προστάγματα τοῦ Παντοκράτορος, ἀρχηγέ ᾽Αγγέλων, Γαβριήλ πανάριστε...᾽ (῾Φωτός ὤν ἀνάπλεως ἀεί, καί ποιῶν τό θέλημα καί ἐκτελῶς τά προστάγματα τοῦ

Έκανα τον σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα...

Αποτέλεσμα εικόνας για καναρης πυρποληση
 «Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε...Αυτή η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος δια να φθάσω με το πυρπολικό μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα...
Οι Τούρκοι ήταν τόσοι ώστε εάν έπτυον επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως...
''Εις το όνομα του Κυρίου'' φώναξα εκείνη τη στιγμή. Έκανα τον σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα που τινάχθηκε στον αέρα και παρέσυρε στον θάνατο χιλιάδες Τούρκους...».
Κωνσταντίνος Κανάρης

Το αντίθετο της αγάπης είναι ο φόβος(Μητροπολίτου Μόρφου)


Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου, λέει για μια ακόμη φορά τα πράγματα με το όνομά τους (20-3-2020), φωνάζοντας με πόνο ψυχής πως η φοβία που σπέρνουν στις καρδιές μας για τον ιό, είναι από δαιμονικές δυνάμεις και τους επίγειους υπηρέτες του, τη νέα παγκόσμια τάξη, για να πλήξουν την πίστη μας στον Σταυρό, τον Ευαγγελισμό και το Χριστός Ανέστη, το Πάσχα των Ορθοδόξων!
Απάντησή μας είναι η προσευχή "Χριστέ μου δώσ΄μου την υπομονή και την Πίστη των Αγίων" (και με κομποσκοίνι) και η λειτουργία των Εκκλησιών στην Μητρόπολη Μόρφου (κεκλεισμένων πια των θυρών μετά το Προεδρικό Διάταγμα της 23-3-2020, ώστε παράλληλα να "φιμώσουν" και τον αφίμωτο Μόρφου)

Κλείσε τα μάτια Γερο-Θόδωρε" (Όταν ο Καργάκος συνάντησε τον Κολοκοτρώνη)

του Γ.Σπανού

 Την Κυριακή εκείνη, ο Σαράντος πήγε την κόρη του νωρίς το πρωί στο Ινστιτούτο Γκαίτε, για να δώσει εξετάσεις στα γερμανικά. Μετά το φιλί και την «καλή επιτυχία», κάνοντας να φύγει από το ίδρυμα τού Φιλέλληνα Βαυαρού, είδε με την άκρη του ματιού του στην κάτω πλευρά τής Ομήρου, μία λάμψη. Ένα υπερκόσμιο φως έλουζε το άγαλμα τού Κολοκοτρώνη, εκεί έξω από την Παλαιά Βουλή και το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στο οποίο φυλάσσονται προσωπικά αντικείμενα των Ηρώων του ‘21.

 Μαγνητισμένος, έστρεψε την πορεία του προς τη Σταδίου. Ως εξέχων μελετητής τής ζωής και των έργων τού Στρατάρχη και των συγχρόνων του, βασανιζόταν πολύ τελευταία για το ποιες λύσεις θα έδινε εκείνος ο Παγκόσμιος Ήρωας σήμερα, στα σύγχρονα διλήμματα που είχαν αρχίσει να εγκλωβίζουντην Ελλάδα



 Έφτασε και καβάλησε χωρίς δεύτερη σκέψη τα προστατευτικά κάγκελα τού εννιάμετρου μνημείου. Ανέβηκε στο πρώτο μεγάλο σκαλοπάτι, έτσι ώστε να σταθεί μπροστά στην επιγραφή του βάθρου, η οποία άρχιζε με το όνομα τού Στρατηγού, συνέχιζε με το έτος τής Επανάστασης και τελείωνε με τη μνεία ότι έφιππος πια θα διδάσκει αιώνια τους λαούς για το «πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι». Ο Σαράντος, άπλωσε αυθόρμητα το χέρι του για να ψηλαφήσει αργά, ένα-ένα, τα σκαλιστά γράμματα σαν κάποιο τελετουργικό που θα έφερνε σε επαφή τους δύο άντρες. Ξεκίνησε από το «Θ» με σκοπό να ακολουθήσει τις μαρμάρινες αυλακώσεις λες και θα τις χάραζε ο ίδιος για πρώτη φορά με το δικό του δάχτυλο.
 «Κλείσε τα μάτια 'κει ψηλά, σωσμένε Γερο-Θόδωρε και μην πολυδακρύζεις, διότ’ οι δούλοι… ξέμαθαν το πώς να λευτερώνονται”. Αχ, Γέρο μου, τι κάνεις εδώ στην Παλαιά Βουλή; Έξω απ’ τη νέα έπρεπε να ‘σουν για να ελέγχεις συνειδήσεις και να δείχνεις στον κόσμο, όχι προς τα πού ‘ναι η Πόλη, αλλά προς τα πού ‘ναι το φως τής εξόδου απ’ το σημερινό τούνελ», του απευθυνόταν ενδόμυχα και με οικειότητα.

 Συλλογιζόμενος την πολυδιάστατη ένδεια των ημερών, ξαφνικά ο ήχος έσβησε

Τρίτη 24 Μαρτίου 2020

Το αλφαβητάρι της πίστεως και της ελπίδος για την ανάσταση του γένους

Αποτέλεσμα εικόνας για κρυφο σχολειο
 Το «Ψαλτήριον» ή «Ψαλτήρι» είναι και σήμερα, όπως ακριβώς στην εποχή της αρχαίας Εκκλησίας το βιβλίο που διαβάζεται περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. 
 Κατά τους δυσκόλους και τραγικούς χρόνους της Τουρκοκρατίας ήταν το πλέον προσφιλές και πολύτιμο καταφύγιο των Χριστιανών. 
 Κατά τα σκοτεινά εκείνα χρόνια της δουλείας ήταν στήριγμα για την αντιμετώπιση των συμφορών και τη λύτρωση από τα συναισθήματα του φόβου με την έκφραση πίστεως προς το Θεό. Μετέφραζε σε προσευχή την αγωνία των Ελλήνων. Εδιδάσκετο τη νύχτα στους νάρθηκες των εκκλησιών στα σκλαβωμένα Ελληνόπουλα. Ήταν το αλφαβητάρι της πίστεως και της ελπίδος για την ανάσταση του γένους. Από το 1486 που τυπώθηκε για πρώτη φορά μέχρι το 1821 είχε εκδοθεί περισσότερες από 45 φορές.


Από τον πρόλογο του Ψαλτηρίου με νεοελληνική απόδοση από τον Αθανάσιο Δεληκωστόπουλο.

Κύριε πρωθυπουργέ μᾶλλον ξεχάσατε την ἐπιλογή Β7: «Ἀτομική Προσευχή σε Ἱερό Ναό» !

 Διαβάσαμε τὶς προηγούμενες μέρες στὸν τύπο:
 «Ὁ πρωθυπουργὸς κάλεσε τοὺς πιστοὺς νὰ περιορίσουν τὴ μαζικὴ προσέλευση στὶς ἐκκλησίες: "Κι ἐγὼ πῆγα νὰ ἀνάψω ἕνα κερί, ἀλλὰ μόνος", δήλωσε».
 Διαβάσαμε ἐπίσης καὶ ἀκούσαμε τὴν χθεσινὴ προτροπὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ γιὰ τὸν περιορισμὸ στὰ σπίτια μας καὶ τοὺς εἰδικοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ ἐξέλθουμε ἀπὸ αὐτά. Εἰδικὴ ἀναφορὰ ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ κατοικίδιά μας ἔκανε ὁ κ. πρωθυπουργός. Μήπως ἀπὸ τὰ τόσα πολλὰ ποῦ ἔχετε στὸ κεφάλι σας ἐσεὶς καὶ οἱ συνεργάτες σας αὐτὲς τὶς ἡμέρες ξεχάσατε κάτι κ. Μητσοτάκη;

Ένας Μακεδόνας κλαίει για τη λευτεριά: Αναφορά Γάλλου περιηγητή

Αποτέλεσμα εικόνας για θουριος
«Το 1817 ένας φίλος μου ταξίδευε στη Μακεδονία με την συνοδεία ενός καλόγερου. Όταν έφτασαν σ’ ένα χωριό, του οποίου το όνομα δεν συγκράτησε, σταμάτησαν για ανάπαυση σ’ ένα αρτοπωλείο, το οποίο ήταν συγχρόνως και το πανδοχείο της περιοχής.

Ένα νέο παιδί, ένας Ηπειρώτης, τράβηξε την προσοχή τους. Το παράστημά του ήταν περήφανο, με όψη αγέρωχης ομορφιάς, του οποίου τα μπράτσα, οι γυμνές κνήμες, το στήθος, έδιναν τον τύπο της κομψότητας και του σφρίγους.Παρατήρησε με προσοχή τους δύο ταξιδιώτες και στρεφόμενος στον λαϊκό, τον ρώτησε: Ξέρεις να διαβάζεις; Εκείνος συγκατάνευσε και ο νεαρός Ηπειρώτης τον παρακάλεσε να τον ακολουθήσει σε γειτονικό αγρό. Κάθισαν σ’ έναν σωρό από πέτρες. Το παιδί τότε έβαλε το χέρι του στον κόρφο του και έβγαλε κάτι, που ήταν δεμένο μ’ έναν σπάγκο.

Ήταν ένα μικρό βιβλίο, ο Θούριος του Ρήγα. Το δίνει στον ξένο και τον παρακαλεί να του το διαβάσει. Ο ταξιδιώτης το πήρε και άρχισε να το απαγγέλει με στόμφο. Ύστερα από λίγα λεπτά σήκωσε τα μάτια του και έμεινε έκπληκτος». (Συνεχίζω στην καθαρεύουσα). «Ο ακροατής του δεν ήτο πλέον ο ίδιος άνθρωπος. Το πρόσωπόν του εφαίνετο φλογισμένον και όλα τα χαρακτηριστικά του απέδιδον έξαρσιν. Τα μισοανοικτά του χείλη εδονούντο. Χείμαρρος δακρύων έπιπτεν από τα μάτια του, ενώ το σκιώδες στήθος του εταράσσετο και συνεσπάτο».
«Για πρώτη φορά ακούς να σου διαβάζουν το βιβλιαράκι αυτό; ρωτά ο ταξιδιώτης. Όχι, του απαντά σκουπίζοντας τα μάτια του με την ανάστροφη της παλάμης του. Το έχω ακούσει πολλές φορές. Παρακαλώ τους διαβάτες και μου το διαβάζουν συχνά…
Και πάντοτε κλαις; Ναι, πάντοτε…»

Κ. Φωριέλ, Γάλλος φιλόλογος και ιστορικός.
(Claude Charles Fauriel)

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020

Ιερός Προσκυνηματικός Ναός Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού

Ιερός Προσκυνηματικός Ναός Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού εις την γενέτειρα του το Συρικάρι Κισσάμου Χανίων.
Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και υπαίθριες δραστηριότητες
Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.

Η αυθάδης κρίση και κατάκριση που κάνουμε σε βάρος του πλησίον μας

 Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

 Από την ρίζα της φιλαυτίας, την οποία έχουμε αναφέρει πολλές φορές, δηλαδή από την αγάπη και την τιμή που έχουμε για τον εαυτό μας, προέρχεται μία άλλη κακία που μας προξενεί πάρα πολύ μεγάλη ζημία· αυτή είναι η αυθάδης κρίση και κατάκριση που κάνομε σε βάρος του πλησίον μας. Από την κατάκριση αυτή φθάνουμε στο σημείο να εξευτελίζουμε τους αδελφούς, να τους καταφρονούμε και να τους ταπεινώνουμε. Αυτό το ελάττωμα όπως προέρχεται από την υπερηφάνεια, από αυτήν θάλπεται και τρέφεται με προθυμία. Γιατί αυτή η υπερηφάνεια μαζί με την κατάκριση, αυξάνεται συνέχεια, επειδή, χωρίς να το καταλάβουν, αρέσκεται η μία με την άλλη και πλανώνται συγχρόνως.
Όση μεγαλύτερη υπόληψη και τιμή έχουμε για τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο παρακινούμαστε να κατακρίνουμε και να καταφρονούμε τους άλλους, νομίζοντας ότι εμείς είμαστε μακριά από εκείνες τις ατέλειες και τα ελαττώματα που νομίζουμε ότι έχουν αυτοί. Και ο πανούργος διάβολος που βλέπει μέσα μας μια τόσο κακή διάθεση, παραμένει πάντοτε άγρυπνος για να μας ανοίγει τα μάτια και να μας κρατά ξάγρυπνους για να βλέπουμε και να εξετάζουμε και να μεγαλοποιούμε τα ελαττώματα των άλλων. Αλλά οι αμελείς δεν το πιστεύουν και δεν γνωρίζουν πόσο φροντίζει και πόσο συνεργεί ο εχθρός αυτός να τυπώσει στο νου μας αυτά τα μικρά ελαττώματα του ενός και του άλλου.
Γι αυτό, εάν αδελφέ μου, αγρυπνά αυτός για να σε ζημιώσει, στάσου και συ άγρυπνος για να μη πέσεις στις παγίδες του. Και αμέσως μόλις σου παρουσιάσει κάποιο σφάλμα του πλησίον σου, γύρισε πίσω από το λογισμό αυτόν, διότι έχει

Eδωσε αἷμα και ἔλαβε πνεῦμα(Άγιος Παΐσιος)


 Πραγματικά ἔδωσε αἷμα καί ἔλαβε πνεῦμα. Ὅταν μόναζε στήν Ἱ. Μ. Στομίου εἶχε σαρκικό πόλεμο, μετά ἀπό ἐπίπληξη πού ἔκανε σέ μία συμμαθήτριά του, ἔκοψε ἑπτά κομμάτια κρέας ἀπό τό πόδι του, γιά νά σταματήσει ὁ πόλεμος, χωρίς ἀποτέλεσμα. 
Μετά ἀπό ἔλεγχο πού ἔκανε στόν ἑαυτό του, βρῆκε ὅτι ἡ αἰτία τοῦ
πολέμου ἦταν ἡ αὐστηρότητα πού ἔδειξε στήν κοπέλα. Πῶς θά ἀντέξει ἡ κοπέλα αὐτή τήν πύρωση μέσα στό κόσμο;
 Μετενόησε πού τῆς φέρθηκε ἔτσι καί ὅπως ἔλεγε ὁ ἴδιος: «αἰσθάνθηκα σάν νά βγῆκα ἀπό δροσερό λουτρό».


Απο το βιβλίο : «Ἐμπειρίες ἀπό τόν ἀμίλητο κόσμο τοῦ Ἄθωνα».