Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2024
Σημαία μας, που εβάφη με το αίμα Του, ο Τίμιος Σταυρός.
Σημαία μας, που εβάφη με το αίμα Του, ο Τίμιος Σταυρός.
Και σάλπιγξ, που μας καλεί στη μάχη, το κήρυγμα του Ευαγγελίου...
῞Ολοι να καταλάβουμε τον προορισμό μας· να γίνουμε αγωνισταί,να πολεμήσουμε για την πίστη μας, για τη δόξα του Θεού μας, για το Ευαγγέλιο· και τότε ο Κύριος Ιησούς Χριστος θα είναι μαζί μας εις αιώνας αιώνων· αμήν»
(Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, Ομιλία Ιερό Ναό Αγ. Τριάδος Αμπελοκήπων – Αθηνών 2-9-1962)
(Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, Ομιλία Ιερό Ναό Αγ. Τριάδος Αμπελοκήπων – Αθηνών 2-9-1962)
ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΩΤΤΑΣ. ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΝΟΥΡΗ ΜΠΕΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΑΧΗΡ. ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ, ΤΟΝ ΕΠΙΑΣΑΝ ΜΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΚΛΩΤΣΗΣΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΟ ΥΠΟΠΟΔΙΟ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ.
Σε ηλικία 20 ετών κατατάχθηκε σε ένα σώμα της πολιτοφυλακής το οποίο είχε σκοπό την πάταξη της ληστείας. Στα 33 του χρόνια έγινε πρόεδρος του χωριού και ήρθε σε κόντρα με τον μπέη της Καπεστίτσας, τον Τουρκαλβανό Κασήμ Αγά, ο οποίος αποπειράθηκε να τον σκοτώσει.
Ο ένοπλος αγώνας
Ο Κώττας ήταν σλαβόφωνος και πρωτεργάτης του μακεδονικού αγώνα.Ο Κώττας κρύφτηκε στα σπίτια των συγχωριανών του και το 1897 βγήκε στα βουνά ως αντάρτης. Έναν χρόνο πριν είχε ξεσπάσει η μακεδονική επανάσταση.
Ο Κώττας καταδίωκε τους Οθωμανούς και τους Τουρκαλβανούς και η δράση του ενέπνευσε τους νέους της περιοχής, οι οποίοι ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Το πρώτο σώμα ήταν ανεξάρτητο και αποτελείτο από επτά άτομα. Δρούσε κυρίως στις περιοχές Πρεσπών και Φλώρινας και προσέφερε βοήθεια στους χριστιανούς.
Αρχικά, ο Κώττας εντάχθηκε στη βουλγαρική ΕΜΕΟ, την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση και συνεργάστηκε με τους Βούλγαρους προκειμένου να αντιμετωπίσει τους Τούρκους (είχε παλιά κλέφτικη νοοτροπία , και πίστευε στην συναδέλφωση όλων των Χριστιανικών λαών της Ελληνικής χερσονήσου εναντίον των Οθωμανών). Βοήθησε στη συσπείρωση των Χριστιανών και σκότωσε τον Τούρκο Νουρή μπέη και τον εισπράκτορα Ταχήρ, ο οποίος καταδυνάστευε τα χωριά της Φλώρινας. Λίγο αργότερα ήρθε σε ρήξη με τα μέλη της ΕΜΕΟ, Τσακαλάρωφ και Κλιάσεφ, οι οποίοι προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν.
Απαρνήθηκε την οργάνωση και το 1902 με τη συνδρομή του Μητροπολίτη Καστοριάς, Γερμανού Καραβαγγέλη, συγκρότησε ένοπλα σώματα και τάχθηκε κατά των Βούλγαρων και των Οθωμανών. Το σώμα του αριθμούσε 600 άνδρες και είχε ως κύριο σκοπό την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών.
Στην "εξέγερση" του Ίλιντεν, που ξέσπασε τον Αύγουστο του 1903 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανέλαβε την επίβλεψη των οδικών δικτύων και κρατούσε ανοιχτές προς Κορέστια.
Επίσης, αναχαίτισε μια οθωμανική επίθεση. Τότε πληροφορήθηκε ότι Βούλγαροι του έστησαν ενέδρα.
Μετά την καταστολή της εξέγερσης, οι Βούλγαροι σκότωσαν τον στενό του φίλο και έκαψαν το σπίτι του στο χωριό Πισοδέρι.
Το 1904 ο Κώττας μαζί με τους καλύτερους οπλαρχηγούς του συναντήθηκε στην Αθήνα με τον διάδοχο Κωνσταντίνο και τον Παύλο Μελά προκειμένου να οργανώσουν τον Μακεδονικό Αγώνα.
ΟΧΙ ΚΟΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΠΑΣΧΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ!
Γράφει ὁ κ. Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας
Κοινὸς ἑορτασμὸς
Τὸ ἑπόμενο σημεῖο, συναφὲς μὲ τὸ πρῶτο στὸ ὁποῖο ἀναφερθήκαμε, εἶναι ἡ ἐπισήμανση ὅτι τὸ 2025 εἶναι ἔτος κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα γιὰ Ὀρθόδοξους καὶ Παπικούς, ὅπως προφανῶς καὶ ὅλα τὰ προηγούμενα ἔτη ποὺ συνέπεσε ἡ ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα. Οἱ λέξεις «κοινὸς ἑορτασμὸς» εἶναι σαφῶς παραπλανητικές, ἐπειδὴ δὲν ἀποδίδουν τὴν πραγματικότητα.
Τὸ ἑπόμενο σημεῖο, συναφὲς μὲ τὸ πρῶτο στὸ ὁποῖο ἀναφερθήκαμε, εἶναι ἡ ἐπισήμανση ὅτι τὸ 2025 εἶναι ἔτος κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα γιὰ Ὀρθόδοξους καὶ Παπικούς, ὅπως προφανῶς καὶ ὅλα τὰ προηγούμενα ἔτη ποὺ συνέπεσε ἡ ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα. Οἱ λέξεις «κοινὸς ἑορτασμὸς» εἶναι σαφῶς παραπλανητικές, ἐπειδὴ δὲν ἀποδίδουν τὴν πραγματικότητα.
Οἱ συγκεκριμένες λέξεις παραπέμπουν στὸ δεδομένο, ὅτι ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὸν ἄλλο ἑορτάζουμε κάτι, γιὰ τὸ ὁποῖο ἔχουμε τὴν ἴδια ἀντίληψη. Ναὶ μὲν καὶ στὶς δύο πλευρὲς ἡ πραγματικότητα τῆς σωτηρίας τῆς ἀνθρωπότητας συνδέεται μὲ τὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ στὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή Του, ἀλλὰ στὴν οὐσία πρόκειται γιὰ ἕνα διαφορετικὸ Χριστό, γιὰ ἕνα διαφορετικὸ Θεό.
Στὴν μία πλευρά, στοὺς Παπικούς, βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο ἡ Μεγάλη Παρασκευή, στὴν ὁποία μὲ τὴν Σταύρωση συντελεῖται ἡ σωτηρία, καὶ ἡ Ἀνάσταση εἶναι μόνο μία προέκταση τοῦ γεγονότος τῆς σωτηρίας ποὺ ἔχει ἤδη χαριστεῖ στὴν ἀνθρωπότητα. Ἐνῷ στὴν ἄλλη πλευρά, στὴν Ὀρθοδοξία, εἶναι ἡ νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου, ποὺ μὲ μοναδικὸ τρόπο δηλώνεται μέσῳ τοῦ θριαμβευτικοῦ ὕμνου: «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν ζωὴν χαρισάμενος».
Αὐτὴ τὴ λύση τοῦ ἀνθρωπίνου δράματος φανερώνει ἀκριβῶς καὶ ἡ εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὴν ἀπεικόνιση τῆς Καθόδου στὸν Ἅδη.
Ἐνῷ ἡ δυτικὴ εἰκόνα τοῦ ἰδίου γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως παρουσιάζει, ἀντίθετα μὲ ὅσα ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφή, ἕνα Χριστὸ ποὺ θριαμβολογώντας μὲ λάβαρο στὸ χέρι ἐξέρχεται τοῦ τάφου, ἀφήνοντας τοὺς φύλακες ὡσὰν νεκρούς. Αὐτὸ τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως στὴν Ὀρθοδοξία δὲν ἐπιτελεῖται μὲ φασαρία ἀλλὰ ἐν σιωπῇ, ὅπως καὶ ὅλα τὰ μυστήρια.
Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἔγινε – μᾶς τὸ ἐπιβεβαιώνει ἡ ὑμνολογία – ὅπως καὶ ἡ ἐνανθρώπηση:
«Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου ὑπὸ τῶν παρανόμων, προῆλθες ἐκ τοῦ μνήματος, καθὼς ἐτέχθης ἐκ τῆς Θεοτόκου».
Ἴσως θὰ ἰσχυριστεῖ κάποιος, ὅτι αὐτὰ εἶναι λεπτομέρειες. Ὄχι, δὲν εἶναι λεπτομέρειες. Ὅπως προφανῶς καὶ ὅλη ἡ κατανόηση τῆς σωτηρίας στοὺς Λατίνους δὲν εἶναι λεπτομέρεια.
Πῶς ὁ ἀλλοτριωμένος Θεὸς τῆς Δύσεως προσφέρει σωτηρίαν;
Αὐτὸ τὸ «πῶς» ἀνέλυσε ἡ σχολαστική, ἡ μεσαιωνικὴ θεολογία τῆς Δύσης μὲ θεμελιωτὴ τὸν Ἄνσελμο Καντερβουρίας, ζώντας μάλιστα στὴν ψευδαίσθηση, ὅτι ξεπερνοῦσε μὲ τὶς “πρωτότυπες” θέσεις της τὴν πατερικὴ θεολογία.
Πῶς ὁ ἀλλοτριωμένος Θεὸς τῆς Δύσεως προσφέρει σωτηρίαν;
Αὐτὸ τὸ «πῶς» ἀνέλυσε ἡ σχολαστική, ἡ μεσαιωνικὴ θεολογία τῆς Δύσης μὲ θεμελιωτὴ τὸν Ἄνσελμο Καντερβουρίας, ζώντας μάλιστα στὴν ψευδαίσθηση, ὅτι ξεπερνοῦσε μὲ τὶς “πρωτότυπες” θέσεις της τὴν πατερικὴ θεολογία.
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2024
Οι σημειώσεις του γέροντα Αθανασίου στο βιβλίο των ''Κατηχήσεων'' του αγίου Κυρίλλου
Οι σημειώσεις είναι γραμμένες απο τα χεράκια του.
Ευχαριστώ απο καρδιάς τον άγιο καθηγούμενο της
Ιεράς Μονής Κομνηνείου (Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου) Γέροντα Πολύκαρπο που μου έδωσε την χαρά και την τιμή να το φωτογραφίσω και να το δημοσιεύσω στην ομάδα μας.
Παλίμψηστο Βυζαντινών τοιχογραφιών (6ου-8ου αιώνα)
Χρονολογούνται μεταξύ του 6ου και του 8ου αιώνα. (Εκείνη την εποχή, η πόλη ήταν ακόμα έδαφος της «Βυζαντινής» αυτοκρατορίας)
Όταν οι ''Προκοπιανοί'' οργάνωσαν τήν «ἀπαγωγή» του Αγ.Ιωάννη του Ρώσου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΣΟΣ
ΔΙΗΓΗΣΗ....
Ἀπὸ τὴν Καισάρεια στὴ Μερσίνα.
Ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Μερσίνας μὲ τὸ πλοῖο «Βασίλειος Δεστούνης» ποὺ ναυλώθηκε μὲ ἔξοδα τῆς οἰκίας Παπαδοπούλου, μεταφέρεται στὴν Χαλκίδα.
Ὅταν ἦρθαν οἱ κάτοικοι τοῦ Προκοπίου στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀποβιβάστηκαν στὴν Χαλκίδα φέρνοντας μαζὶ καὶ τὸ ἄφθαρτο σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου, τὸ σκήνωμα τοποθετήθηκε στὸν κοιμητηριακὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου στὴν Χαλκίδα (στὴν δεξιὰ πλευρά, ἐκεῖ ποὺ σήμερα βρίσκεται μαρμάρινο προσκυνητάρι μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Ὁσίου).
Οἱ Προκοπιανοὶ μοιράστηκαν στὴν Χαλκίδα, στὸ Μακρυμάλι καὶ στὸ Νέο Προκόπι (Ἀχμέταγα).
Όπως έπινε το τσάι της στο Μπάκιγχαμ,έρχονταν τα μηνύματα από την αποικία...
"Αυτόν τον κάψαμε."
"Αυτόν τον απαγχονίσαμε."
"Αυτόν τον βασανίσαμε."
Όπως έπινε το τσάι της στο Μπάκιγχαμ και κοίταζε τα περιστέρια από το παράθυρο,
ο λαός της αποικίας τεκμηρίωνε με το αίμα του,την καταγωγή του.
Κι όπως η μάνα Δέσποινα γέμιζε ξανά και ξανά τα σχοινιά με τα ρούχα του Μάρκου της που δεν θα ερχόταν ποτέ ξανά,εκείνη στο Μπάκιγχαμ όπως πάντα έπινε το τσάι της κι ονειρευόταν τα κλειδιά που θα της έδιναν κάποτε τα εγγόνια και τα δισέγγονα εκείνου του αδικαίωτου αγώνα
Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2024
Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Αλεξάνδρα μοναχή και Ιωάννης(Zolotov)
Δεν είναι γνωστό σε ποιο μοναστήρι εκάρη μοναχή αφού στις αρχές της δεκαετίας του 1920, πολλά μοναστήρια ήταν ήδη ερειπωμένα και οι μοναχοί ήταν διασκορπισμένοι σε πόλεις και χωριά της Σοβιετικής Ρωσίας, Κτά την κουρά πήρε το όνομα Αλεξάνδρα προς τιμήν του Αγίου Πρίγκιπα Αλεξάνδρου Νιέφσκι . Εκείνη την εποχή, η μοναχή Αλεξάνδρα ήταν ήδη γίνει γνωστή στους Ορθοδόξους κύκλους για την ευσέβεία της
Όλα τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν βαριά άρρωστη, σχεδόν τυφλή, μπορούσε συχνά να αναγνωρίσει αυτούς που της έρχονταν μόνο από τη φωνή τους και υπέμεινε όλες τις ασθένειες και τους πειρασμούς με τη μεγαλύτερη ταπεινοφροσύνη.Η μακροθυμία της και η αδιαμαρτύρητη και ταπεινή αποδοχή του σταυρού του Χριστού ήταν παράδειγμα για τους πιστούς. Πολλοί άνθρωποι- μοναχοί και ιερείς των εκκλησιών της Μόσχας, ευσεβείς λαϊκοί.-ερχόνταν στο σπίτι όπου είχε εγκατασταθεί στην Μόσχα για να την συνβουλεύτούν και να ζητήσουν τις προσευχές της.Όσοι ζούσαν σε άλλες πόλεις της έγραφαν γράμματα, της έκαναν ερωτήσεις, ζητούσαν ευλογίες και προσευχή. Πολλοί ιερείς που επέστρεφαν από την εξορία έμεναν στο διαμέρισμά της και έτσι σχηματίστηκε μια μικρή μοναστική κοινότητα όπου τελούνταν η Θεία Λειτουργία
Οι πιστοί την βοηθούσαν οικονομικά, αλλά ό,τι λάμβανε το έστελνε σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη, όπως αποδεικνύεται από πολλές επιστολές ανθρώπων που εξέφραζαν βαθιά ευγνωμοσύνη και εκτίμηση
Η μοναχή Αλεξάνδρα κατηγορήθηκε ότι «συμμετέχει ενεργά σε αντεπαναστατική εκκλησιαστική-μοναρχική ομάδα και ότι εξέφραζε τρομοκρατικά και φασιστικά αισθήματα και έπειθε τους θαυμαστές της να αποδεχτούν τον κρυφό μοναχισμό.
Στις 8 Οκτωβρίου, η τρόικα της NKVD στην περιοχή της Μόσχας την καταδίκασε-σύμφωνα με το άρθρο. 58-10 του Ποινικού Κώδικα της RSFSR- σε θάνατο για «συμμετοχή σε αντεπαναστατική εκκλησιαστική-μοναρχική ομάδα» μαζί με τον Ιερομόναχο Ιλαρίωνα (Γκρόμοφ) , τη μοναχή Μιχαΐλα (Ιβάνοβα) τον Ιβάν Ζολότοφ ,τον Nikolai Gusev [ΕΔΩ] , την Apollinaria Tupitsyna [ΕΔΩ] , Matrona (Stepanova) .
Στις 13 Οκτωβρίου 1937 ,πυροβολήθηκε στο Butovo κοντά στη Μόσχα και θάφτηκε σε έναν άγνωστο ομαδικό τάφο.
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει ότι...
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει σφυρίζω αδιάφορα μπροστά στα προβλήματα που γεννούν οι κακές συμπεριφορές του.
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει του δίνω λευκή επιταγή να δρα ανεξέλεγκτα, άκριτα, και υπεροπτικά επαναπαυμένο ότι ο γονέας θα είναι πάντα εκεί για να το ξελασπώσει ή για να αναλάβει αυτός τις ευθύνες που αναλογούν σε αυτό.
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει του κάνω όλα τα χατίρια και συνεχώς το καλομαθαίνω, το κακομαθαίνω, το νταντεύω.
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει ότι το ποτίζω με την απολύτως εσφαλμένη και παραπλανητική εντύπωση ότι μπορεί να έχει πάντα όλα όσα θέλει στη ζωή του, όποτε τα θέλει και για όποιον λόγο τα θέλει.
Δεν σημαίνει του ανοίγω με υπομονή, προσπάθεια και προσωπική ψυχική φθορά όλους τους δρόμους της ζωής για να τους περπατήσει ενώ αυτό τους απαξιώνει και τους υποτιμά θεωρώντας τους δεδομένους.
Δεν σημαίνει περπατάω εγώ αντί για το παιδί μου τους δρόμους που έχω ανοίξει γι’ αυτό, μπερδεύοντας τη βοήθεια που οφείλω να του προσφέρω με τον ευνουχισμό της δικής του οφειλόμενης προσπάθειας.
Κυριακή Β'Λουκά-ΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ
Πρότυπο τοῦ ἀνθρώπου, αἰώνιο καὶ ἀμετάβλητο, ἀποτελεῖ ὁ Θεός. Ὅταν ὁ Χριστὸς μᾶς παρακινεῖ σὲ κάτι, τὸ κάνει γιὰ νὰ μᾶς φέρει πιὸ κοντὰ στὸ «καθ’ ὁμοίωσιν». Κυρίως καὶ κατὰ ἐξαίρετο τρόπο ὁ Θεὸς προβάλλεται ὡς ἡ τέλεια εἰκόνα τῆς ἀγάπης, πρὸς τὴν ὁποία καλεῖται νὰ συμμορφώσει ἑαυτὸν καὶ ὁ ἄνθρωπος.
«Ἔσεσθε υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου, (δι)ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς» (Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ).
Ὁ Χριστὸς μιλάει γιὰ μιὰ ἀγάπη ποὺ δὲν εἶναι ἐπιλεκτική, ὅπως συνήθως συμβαίνει σὲ μᾶς. Ἐμεῖς ἀγαπᾶμε τοὺς φίλους καὶ μισοῦμε τοὺς ἐχθρούς μας. Στὴν καλύτερη περίπτωση, λέμε συνήθως ὅτι δὲν μισοῦμε, ἀλλὰ ἀγνοοῦμε ὅσους δὲν μᾶς ἀρέσουν. Καὶ μάλιστα αὐτὸ τὸ τελευταῖο, ἡ ὑπεροπτική μας ἀδιαφορία γι’ αὐτούς, θεωρεῖται καὶ πνευματικὴ κατάσταση, ἀφοῦ ἔχουμε τὴν «ἀνωτερότητα» νὰ μὴν προβαίνουμε ἀπέναντί τους σὲ ἐχθρικὲς ἐνέργειες, ἀντίστοιχες πρὸς τὶς τυχὸν δικές τους πρὸς ἐμᾶς.
Τὸ νὰ μὴν ἀνταποδίδουμε ὅμως τὸ κακὸ εἶναι μιὰ λειψή, μιὰ παθητικὴ ἀρετή. Τὸ μισὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Χριστός. Τὸ ἄλλο μισὸ εἶναι νὰ ἀγαπήσουμε τὸν ἐχθρό μας καὶ μάλιστα νὰ δείξουμε ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη μας, νὰ τοῦ κάνουμε καλό. Ἡ ἀγάπη εἶναι μιὰ ἐνεργητικὴ κατάσταση, ἡ οὐσιαστικὴ ὁλοκλήρωση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ.
Το μήνυμα σαφές: προχωρήστε έτσι και στην ζωή σας, η βία είναι εκτονωτική διασκέδαση.
«… Στην ομάδα του Γκοφρουά τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, γιατί ο Εντ μοίρασε ένα σωρό γροθιές στις μύτες και οι παίκτες πήρανε τις θέσεις τους χωρίς πολλές διαμαρτυρίες…. Είναι βλέπετε πολύ δυνατά τα χτυπήματα του Έντ…
Ο Γκοφρουά όμως είπε: «Δεν είστε εντάξει μας έχει στραβώσει ο ήλιος…».
Εγώ του απάντησα πώς αν τον ενοχλούσε ο ήλιος, δεν είχε παρά να κλείσει τα μάτια… Πιαστήκαμε στο ξύλο… Ε, παιδιά! φώναξε ο Αλσέρτ απ’ το τέρμα του. Αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία.
Εγώ συνέχιζα να παίζω ξύλο με τον Γκοφρουά, του είχα σκίσει το φανελάκι του, που ήταν ολοκαίνουργιο κι είχε κόκκινο χρώμα… αυτός μου έδινε κλοτσιές στο καλάμι… Ο Ρούφους κυνηγούσε τον Ανιάν…
Ο Έντ άρχισε να μοιράζει γροθιές στις μύτες που βρίσκονταν πιο κοντά του, δηλαδή στους συμπαίκτες του. Όλοι φωνάζανε, τρέχανε. Διασκεδάζαμε πολύ, ήταν απίθανο!…».
Αυτά σε 10χρονα παιδιά. Οι μπουνιές και οι κλωτσιές είναι απίθανο, πολύ διασκεδαστικό πράγμα! Το μήνυμα σαφές: προχωρήστε έτσι και στην ζωή σας, η βία είναι εκτονωτική διασκέδαση. Homo homini lupus (Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος). Και βέβαια ο χώρος όπου τα παιδιά πραγματώνουν τις «παιδαγωγικότατες» αυτές συμβουλές είναι το γήπεδο.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ(Β'Λουκά)
Προς Κορινθίους Β' Επιστολή 1:21-24, 2:1-4
Δεν κρύβεται η αλήθεια
Ο Παύλος γράφει την αλήθεια στους Κορινθίους. Αναφέρει τις πραγματικές του προθέσεις, που δεν είναι να λυπήσει τους παραλήπτες της επιστολής του, επειδή θα άκουγαν από τον πατέρα που τους γέννησε εν Χριστώ λόγια και μηνύματα που δεν θα ηχούσαν ευχάριστα στ’ αυτιά τους. Και την ίδια στιγμή, αντιστρέφοντας το επιχείρημα, ότι δεν χρειάζεται κάποιος να υπενθυμίζει στον άλλο σημεία που τον στενοχωρούν, ο Παύλος επισημαίνει ότι γράφει στους Κορινθίους «με πολλά δάκρυα, όχι για να λυπηθείτε, αλλά για να καταλάβετε την αγάπη που έχω πιο πολύ σε σας» (Β’ Κορ. 2, 4). Η αλήθεια, λέει ο Παύλος, ακολουθώντας τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, δεν είναι για να κρύβεται, αλλά για να ελευθερώνει τον άνθρωπο από το ψέμα και να του δίνει αληθινή χαρά, όταν εκπορεύεται από τα χείλη εκείνου που αγαπά αληθινά και πονά για τους ανθρώπους που ο Θεός του έχει εμπιστευθεί. Και όχι μόνο γι’ αυτούς. Για όσους αισθάνεται ότι μπορεί να βοηθήσει με την φανέρωσή της, ακόμη κι αν αυτή φαίνεται ότι είναι σκληρή.
Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2024
Αλλ’ αυτή η επανάσταση σκοτώνει βαθιά...
«Τι κόσμος! να σκοτώνης με χαρά, φονιά
Και να γεννάς, μητέρα, με μαρτύριο!».
Έτσι σκοτώνουν την Πίστη, την Παιδεία, την Ιστορία, την Οικογένεια, την Ευγένεια, τη Φιλία, την Αγάπη, την Πατρίδα, τα Φύλα, ακόμη και τα φύλλα των δέντρων σκοτώνουν με χαρά· τα όσα εσείς, πατέρες και μητέρες, γεννάτε με καθημερινό μαρτύριο.
Δύσκολο να βρεις σ’ ένα μόνο δίστιχο, τι συμβαίνει στον τόπο μας, εδώ και δεκαετίες. Αλλά, φαίνεται, σ’ έναν στίχο παλιό του Παλαμά μπορείς να ερμηνεύσεις τι συμβαίνει σήμερα, που μάλλον συνέβαινε και τότε, αλλ’ σ’ αγνό σκοτωμό ακόμη.
Σκοτώνουν με χαρά· στην επανάστασή τους. Τίποτε όμως το πρωτότυπο απ’ όσα ξέρουμε απ’ άλλες επαναστάσεις με την ίδια χαρά και τους φόνους.
Αλλ’ αυτή η επανάσταση σκοτώνει βαθιά.
Άλλη μια σχολική χρονιά ξεκίνησε· κι είναι έξω τα παιδιά σας να μαθαίνουν τα σκοτωμένα πράματα με την ελπίδα ότι το δικό σας μαρτύριο αυξάνει, γίνεται ανείπωτο, ακόμη μεγαλύτερο για να γεννάει περισσότερη ζωή απ’ όσο σκοτωμό με χαρά εμπνέεται να έχει η εποχή· κι ίσως σας χρειαστεί αυτό το δίστιχο στους φετινούς πολέμους
«Τι κόσμος! να σκοτώνης με χαρά, φονιά
Και να γεννάς, μητέρα, με μαρτύριο!».
Όταν το 447 ένας μεγάλος σεισμός χτύπησε την Κωνσταντινούπολη....
Μέσα σε μόλις δυο μήνες επισκεύασαν τα τείχη της βασιλεύουσας.
Μια επιγραφή στη βάση των τειχών συνέκρινε το εντυπωσιακό κατόρθωμα με αυτό του Πάλλαντα, του μυθολογικού Τιτάνα των πολεμικών τεχνών.
Φωτό: Μέρος από την αψίδα του Τραϊανού.
Χριστός, ο εχθρός του σύγχρονου παγκόσμιου συστήματος
Φαίνεται πλέον καθαρά, ότι το παγκόσμιο πρόβλημα δεν είναι ούτε πολιτικό, ούτε οικονομικό, ούτε κοινωνικό. Είναι απόλυτα πνευματικό.
Το κακό, άριστα οργανωμένο, με χίλια πρόσωπα, μέσα στο παγκόσμιο υβριδικό θέατρο πολέμου, υποστηριζόμενο από πακτωλό χρημάτων, πολεμά κυρίως φανερά, αλλά και καλυμμένα, κάθε τι το αγνό και ωραίο και αληθινό. Αποδεικνύεται δε καθημερινά, ότι εμπόδιο δεν είναι μόνον τα εθνικά κράτη, τα οποία σαφώς αποτελούν ισχυρά θεσμικά τείχη απέναντι στον επίδοξο πολιορκητή. Μέγας εχθρός του συστήματος είναι ο Χριστός! Και ότι συμβαδίζει μαζί Του. Και ιδιαίτερα ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία.
Ο Ελληνισμός! Τον πολεμούν γιατί έδωσε στον κόσμο το φως του πνεύματος και καθόρισε τις αρχές της ηθικής! Τον καταδιώκουν γιατί επινόησε και δόμησε τις δυο πιο δυναμικές έννοιες του κόσμου, την ελευθερία του ανθρώπου και τη δημοκρατία! Δεν του συγχωρούν ότι με την ελληνική γλώσσα κατέγραψε τη ζωή και τη διδασκαλία του Θεανθρώπου και οδήγησε στην όσμωση του κλασσικού Ελληνισμού και του Χριστιανισμού δομώντας έτσι την Ορθοδοξία!
Η μεταφορά του αγίου λειψάνου της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης της Ζαγκλιβερινής σε κοφίνι.....
26 Σεπτεμβρίου 2013 με πρώτο τον αείμνηστο Μητροπολίτη Λαγκαδά Ιωάννη.
Όπως και τότε ,με τον ίδιο τρόπο που μετέφεραν το ιερό λείψανο οι συμπατριώτες της μέσα σε κοφίνι για να μη το βρούν και το βεβηλώσουν οι Τούρκοι, το λείψανό της τοποθετήθηκε και πάλι επί ημιόνου σε ειδικά διαμορφωμένο κοφίνι και διήλθε τον παλαιό δρόμο που ενώνει την Όσσα με το Ζαγκλιβέρι.
Τα σεπτά και χαριτόβρυτα λείψανα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης ευρέθησαν κατά θαυμαστό τρόπο το έτος 2012 και μέσα σε κλίμα συγκινήσεως αναχώρησαν την 26η Σεπτεμβρίου 2013, από τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Όσσης, για να επιστρέψουν στο τόπο καταγωγής της Αγίας, το Ζαγκλιβέρι.
Νομίζετε ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα δεν έχει δεν έχει λόγους πνευματικούς από πίσω;
Νομίζετε ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα δεν έχει δεν έχει λόγους πνευματικούς από πίσω; Τεράστιους πνευματικους λόγους....
Έχει λειψει ακριβώς αυτή η συνείδηση η ευχαριστιακή, ο Έλληνας έχασε αυτή την ευγνώμονα ευχαριστιακή συνείδηση στην οποία είχε ... και ήταν και φιλότιμος κάποτε. Τώρα δεν είναι φιλότιμος..Δεν είναι πια αυτό που ήταν ο Έλληνας παρεκτός εξαιρέσεων σε μερικά μέρη ή σε μερικούς έτσι κατ εξαίρεσιν ...
Τι κάνει ο Έλληνας τώρα ; "Δως μου"
...Μα στασου...το δώς μου αυτό ξέρετε τι γίνεται... Οταν κανείς εχει ευχαριστιακη σχεση με το Θεό είναι και ασκητής. Καταλάβατε ;Οταν του δώσει κάτι ο Θεός θα το πάρει με ευχαριστία θα το χρησιμοποιήσει θα το γυρίσει πίσω θα το επιστρέψει σε άλλους ...θα το κάνει αυτό ισορροπημένα.
Εάν δεν μεσολαβήσει Θεός ο άνθρωπος γίνεται αδηφάγος.. Δεν το λέω εγώ το λένε οι πατέρες ..Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ..Νους αποστάς εκ Θεού ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονιώδης..
Δεν γνώρισε η νεώτερη ιστορία της Ελλάδας άλλον όμοιον του Πολιτικό
Ιωάννης Καποδίστριας, ο Άγιος της Πολιτικής (+ 27 Σεπ 1831)
"Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος".
Αγάπησε πολύ τον Χριστό και όλη η ζωή του ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα Αληθινού Χριστιανού.
Αγωνίστηκε "μυστικώ τω τρόπω" στην προσωπική του έρημο- επτά περίπου χρόνια- για την κάθαρση των παθών του και έχουμε πολλές μαρτυρίες ότι έφθασε και στην Θεία Φώτιση (για όσους εννοούν την σημασία αυτών των λόγων).
Σε πολύ νεαρά ηλικία μόλις 21-22 ετών, καθίσταται αριστούχος στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβα ως φαινόμενο της εποχής του.
Οι καθηγητές του, τον αποκαλούν ισότιμα ως καθηγητή ισάξιό τους.
Αναρριχάται γρήγορα στα αξιώματα της Αυτοκρατορικής αυλής και τελικά στο ύπατο αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών της αχανούς Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Από αυτή την θέση του δεν λάμπει το άστρο του μόνο στο διπλωματικό πεδίο αλλά κηρύττει Χριστό με τη ζωή και τα έργα του σε όλα τα έθνη.
Γι’ αυτό οι Ρώσοι τον αποκαλούν προφήτη, οι δε αντίπαλοι του προσωποποίηση του κακού.
Ο φοβερός Καγκελάριος της Αυστρίας Μέττερνιχ λέγει ότι: «Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας».
19 ετών και ΗΡΩΑΣ
Περί τις 22:00, ενώ το πλοίο πλησιάζει να προσεγγίσει το λιμάνι της Παροικιάς Πάρου με ανέμους 8 μποφόρ, 2 μίλια ανοικτά της Πάρου, προσκρούει με ταχύτητα 18 κόμβων, στις νησίδες Πόρτες Πάρου με συνέπεια το πλοίο να υποστεί ρήγμα στα δεξιά ύφαλα του, μήκους περίπου τριών μέτρων, στη βάση του δεξιού πτερυγίου ευστάθειας, το νερό να κατακλύσει το μηχανοστάσιο του πλοίου, παίρνοντας γρήγορα κλίση προς τα δεξιά και μετά 25 λεπτά να βυθιστεί. Το πλήρωμα είχε παραλείψει να κλείσει όλες τις υδατοστεγείς πόρτες με αποτέλεσμα τα ορμητικά νερά να κατακλύσουν το πλοίο, μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Από τη στιγμή που εκείνο πήρε κλίση προς τα δεξιά, τα πάντα είχαν τελειώσει.
Μεγάλος πανικός προκλήθηκε στους επιβαίνοντες λόγω της συσκότισης στο πλοίο από ηλεκτρική βλάβη, καθώς δεν λειτούργησε ούτε η εφεδρική ηλεκτρογεννήτρια αλλά και από την απουσία ειδοποίησης της σειρήνας έκτακτης ανάγκης αλλά και της σχετικής ενημέρωσης από τα φορητά μεγάφωνα του πλοίου, με αποτέλεσμα πολλοί επιβάτες, τρομοκρατημένοι να πηδήξουν στην θάλασσα.
Στο καράβι επιβαίνουν και 21 στρατιώτες, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να βοηθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους τους. Ανάμεσα τους ο 19χρονος στρατιώτης πεζικού Βασίλης Ραχούτης από τη Φθιώτιδα.
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2024
Μηνός Σεπτεμβρίου 26 , έτος 1945 τόπος Σκουτεσιάδα Αγρινίου.
Ένα πνευματικό λυχνάρι γεννιέται που εξελίσσεται σε φάρο ορθοδοξίας καί πνευματικό οδηγό τής Αιτωλοακαρνανίας.
Δεν είναι άλλος από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά.
Το καύχημα της τοπικής και Ελλαδικής Εκκλησίας.Να έχουμε την ευχή του.
Η Αγία Κάρα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνας της Ζαγκλιβερινής
Μαρτύρησε από τους Τούρκους, σε ηλικία 17 ετών.Το αίμα φαίνεται στην Αγία Κάρα της.
"Αποκλείεται το δικό μας το παιδί"
20 παιδιά, ανήλικα δηλαδή παρακολουθούσαν το σκληρό ξύλο που έριχναν άλλα δέκα ανήλικα σε μια συμμαθήτριά τους.Δύο γονείς αυτών,δεν δέχτηκαν πως το παιδί τους συμμετείχε στα επεισόδια..."αποκλείεται το δικό μας το παιδί" ειπαν.
Σε αυτούς τους δύο γονείς λοιπον,στους υπόλοιπους και σε όλους εμάς...
Όλα ξεκίνησαν όταν τα αγόρια σου ήταν δύο- τρία χρονών.
Είχατε πάει βόλτα σε μια καφετέρια.
Και τα είδες να μαδάνε την γλάστρα του μαγαζιού και να γεμίζουν τον τόπο χώματα και σκέφτηκες πως αυτό το παιχνίδι θα τα απασχολήσει για λίγο και ήπιες μια ακόμα γουλιά εσπρέσο.
Και όταν ο σερβιτόρος προσπάθησε να τους μιλήσει, έγινες έξαλλη που ανακατεύεται με ξένα παιδιά.
Και τότε που πετούσανε πετρούλες στην παραλία επάνω σε μια κοπέλα και εκείνη σε στραβοκοίταξε και σκέφτηκες πως δεν έχει ιδέα από παιδιά, η κακομαθημένη!
Ίσως να φταίει και εκείνη η πρώτη φορά που ο μικρός άρπαξε το φτυαράκι από το χέρι ενός παιδιού, στο πάρκο κι εσύ έκανες ότι δεν είδες.
Και μεταξύ μας, καμάρωσες που το παιδί σου είναι διεκδικητικό.
Και όταν το παιδάκι αντέδρασε, το χτύπησε με το φτυάρι στο κεφάλι.
Και κατά βάθος το ευχαριστήθηκες.
Φταίει που μετά, στο νηπιαγωγείο, εσύ ο περήφανος μπαμπάς, συμβούλεψες τα μικρά να ρίχνουν και από καμία ψιλή, αν χρειαστεί (αλλά μόνο αν χρειαστεί, δεν είσαι παράλογος), γιατί δεν είναι τίποτα φλώροι.
Και κάθε που η δασκάλα προσπαθούσε να σου μιλήσει, την έβγαζες τρελή και έλεγες ότι τα έχει βάλει στο μάτι.
Οι ανεμόμυλοι της Πάτμου
Η θέα είναι μοναδική προς το μοναστήρι αλλά και προς την Σκάλα.
Το απόγευμα ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σας με θέα που φτάνει έως την Ικαρία, τους Φούρνους και την Σάμο
Κάποτε στην Έφεσο...
Άγιος Ιωάννης Θεολόγος και Ευαγγελιστής
Ο Ιωάννης ζήτησε τότε ένα άλογο.
Μ'αυτό κάλπασε αναζητώντας τον μαθητή του που μαζί με την συμμορία του είχαν κάνει ορμητήριο τους τα ορεινά.
Οι άλλοι ληστές, έγιναν τότε μάρτυρες μιάς αλλόκοτης και αφύσικης σκηνής.
Μόλις ο αρχηγός τους είδε τον Ιωάννη, άρχισε να τρέχει σαν τρελλός, ενώ και ο υπερήλικας πιά Ιωάννης τον κυνηγούσε με τα πόδια, στις αγριάδες τού βουνού.
Στο τέλος ο Ιωάννης τού φώναξε:
~Που τρέχεις μακρυά από τον Πατέρα!
~Ο Χριστός πέθανε για σένα!
~Ο Χριστός ζει γιά σένα!
"Για να σωθείς, να την πάρεις και να τη βάλεις στο βιβλίο της ζωής σου"
Ένα βράδυ λοιπόν είδε στον ύπνο της, ότι πήγε σε ένα μοναστήρι και μπήκε σ' ένα κελλάκι. Πάνω σ' ένα κρεβάτι καθόταν ένας γέροντας. Φορούσε αραχνούφαντα άμφια κι έλαμπε μέσα σε φως. Στην αγκαλιά του κρατούσε μια εικόνα της Παναγία Βρεφοκρατούσας. Τον πλησίασε να πάρει την ευχή του φιλώντας το χέρι του, που το ένοιωσε απαλό σαν βελούδο. Της έδειξε την εικόνα και της είπε:
"Για να σωθείς, να την πάρεις και να τη βάλεις στο βιβλίο της ζωής σου."
Για τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.
Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης(+)
Εορτάζουν επίσης σήμερα και όλοι οι περί την Θεολογίαν ενασκούμενοι. Γι’ αυτό και επικαλούμαστε ιδιαιτέρως τις πρεσβείες του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου για όλους τους θεολόγους της Πατρίδος μας, να τους χαριτώνει πλουσίως ο Θεός και να τους δίνει τον φωτισμό του Παναγίου Του Πνεύματος, ώστε η θεολογία τους να είναι, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, όχι Αριστοτελική, αλλά βιωματική, θεολογία κατά τον των αλιέων Θεολόγων τρόπον,(*) που είναι ο τρόπος της μυστικής Θεολογίας και της απορρήτου ενώσεως με τον Θεό και της ελλάμψεως του νου και της καρδίας των θεολογούντων από το άκτιστο Φως της Αγίας Τριάδος.
Εορτάζουν όμως και οι Μοναχοί σήμερα, διότι, εκτός του ότι και οι Μοναχοί πρέπει να έχουν την θεολογία εν τη πράξει, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος είναι και αυτός εκ των παρθενευόντων εν τη Καινή Διαθήκη μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο.
Αυτά τα δύο χαρίσματα, της Θεολογίας και της Παρθενίας, τα έλαβε ο άγιος Ιωάννης από τον Κύριο για την πολλή αγάπη και τον θείο έρωτα τον οποίο είχε στην καρδιά του. Προσέφερε όλον τον εαυτό του στον Θεό, όλον τον νεανικό του ενθουσιασμό, όλη του την ύπαρξη. Και ο Θεός του χάρισε αυτά τα δύο πολυτιμότατα δώρα, της Παρθενίας και της Θεολογίας.
Ὁ ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περί τοῦ λόγου τῆς ζωῆς
1 Ὁ ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς·
2 καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν·
3 ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν, ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ' ἡμῶν· καὶ ἡ κοινωνία δὲ ἡ ἡμετέρα μετὰ τοῦ πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
4 Καὶ ταῦτα γράφομεν ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη.
5 Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία.
6 Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν·
7 ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.
8 Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.
9 Ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.
10 Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.
1.Εκείνο που ήταν από την αρχή, εκείνο που ακούσαμε, εκείνο που είδαμε με τα μάτια μας, εκείνο που τη θέα του κοιτάξαμε και τα χέρια μας ψηλάφησαν, για τον Λόγο τής ζωής,
2 καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν·
3 ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν, ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ' ἡμῶν· καὶ ἡ κοινωνία δὲ ἡ ἡμετέρα μετὰ τοῦ πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
4 Καὶ ταῦτα γράφομεν ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη.
5 Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία.
6 Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν·
7 ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.
8 Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.
9 Ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.
10 Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.
"Αντιασκητική ζωή και κατάθλιψη"
Η συστηματική αποφυγή των συγχρόνων για οποιαδήποτε κακοπάθεια και μικρή έστω σκληραγωγία, τους έκανε ανήμπορους να αντέξουν την όποια κακουχία, αντιξοότητα και δυσκολία, που τον ερχομό της αποκάμνουν, λυγίζουν, πανικοβάλλονται, ταράζονται, θυμώνουν και θλίβονται.
Δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τις αποτυχίες, αν και αυτές είναι μάλλον πιο πολλές στη ζωή μας. Οι νέοι, καλομαθημένοι η κακομαθημένοι, εξέρχονται απροετοίμαστοι στον στίβο της ζωής.
Η υπερπροστατευτικότητα των γονέων, η καλοπέραση, η ευκολία, η ευμάρεια, δεν τους βοηθούν. Τους κάνουν δειλούς, φοβισμένους, αδύναμους, ευκολοπαρασυρόμενους στο άκοπο και άμοχθο, που δεν είναι πάντα άλυπο..
Όπως λέει ένας Γέροντας:
" Μόνον αυτοί που κακοπαθούν με τη θέλησή τους, προετοιμάζονται σωστά για οποιαδήποτε δύσκολη ώρα...ομιλώ γιά την σχέση της εκούσιας κακοπάθειας με την κατάθλιψη. Και διακηρύσσω πως η κατά Θεόν και διά τον Θεον κακοπάθεια, σώζει από την κατάθλιψη."(αρχιμ. Σπυρίδων Λογοθέτης)
" Μόνον αυτοί που κακοπαθούν με τη θέλησή τους, προετοιμάζονται σωστά για οποιαδήποτε δύσκολη ώρα...ομιλώ γιά την σχέση της εκούσιας κακοπάθειας με την κατάθλιψη. Και διακηρύσσω πως η κατά Θεόν και διά τον Θεον κακοπάθεια, σώζει από την κατάθλιψη."(αρχιμ. Σπυρίδων Λογοθέτης)
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
«…. και μας χάλασαν τα μοναστήρια και τις εκκλησιές μας!»
.jpg)
Σαν σήμερα, στις 25 Σεπτεμβρίου του 1833, επί βαυαρικής αντιβασιλείας, ένα βασιλικό διάταγμα υπογεγραμμένο από τον ανήλικο Όθωνα διέτασσε το κλείσιμο όλων των ορθόδοξων μοναστηριών με λιγότερους από έξι μοναχούς, επέβαλλε τον υποχρεωτικό αποσχηματισμό των καλογραιών κάτω των σαράντα ετών, ζητούσε την απομάκρυνση από τις μονές όλων των δοκίμων, καθόρισε ειδικά μέτρα για τις μετακινήσεις των μοναχών, απαγόρευε τις συνηθισμένες δωρεές υπέρ της εκκλησίας και δέσμευε την μοναστηριακή κτηματική περιουσία, τα λατρευτικά ιερά σκεύη, τις εικόνες, τα άμφια, τα λειτουργικά βιβλία, τα έπιπλα και ό,τι άλλο χρήσιμο για πώληση ως «λάφυρο» βρίσκονταν στις μονές που θα σφραγίζονταν. Ότι πάλι θεωρούνταν «άχρηστο» ρίχνονταν στη φωτιά - «με τους μοναχούς να θρηνούν ολόγυρα»! (Τα μοναστήρια των Ρωμαιοκαθολικών έμειναν βεβαίως άθικτα, όπως και οι περιουσίες τους.)
Με το διάταγμα αυτό το βαυαρικό χτύπημα κατά της ορθοδοξίας και της βυζαντινής πνευματικής μας παράδοσης ήταν τεράστιο αμέσως μετά την «πραξικοπηματική» ανακήρυξη του αυτοκέφαλου της ελλαδικής Εκκλησίας.
Από τα 545 ανδρικά μοναστήρια και τα 18 γυναικεία που υπήρχαν στο «κουτσουρεμένο» μετεπαναστατικό κρατίδιο διατηρήθηκαν μόνο 148, ενώ στα 3 γυναικεία που διασώθηκαν συγκεντρώθηκαν με τη βία όλες οι μοναχές. Όσες ορθόδοξες μονές παρέμειναν ανοιχτές έχασαν κάθε διοικητική αυτονομία και υποχρεώθηκαν να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους.
Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2024
Το μόνο που θέλουν από σένα είναι να μισείς τα πράγματα που αγαπάς και να αγαπάς τα πράγματα που απεχθάνεσαι.
Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΙΝΑΣΣΙΤΙΣΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ
Η κωμόπολη Σινασός (σήμερα Μουσταφά-Πασά) βρίσκεται στο κέντρο της Μικράς Ασίας, στην Καππαδοκία, περίπου 250 χλμ. νοτιοανατολικά της Άγκυρας κ 50 περίπου χλμ. νοτιοδυτικά της Καισάρειας. Ο πληθυσμός της πριν από την ανταλλαγή πληθυσμών Ελλάδας-Τουρκίας, το 1924, ανερχόταν σε περίπου 3.000 Έλληνες κ 500 Τούρκους.
Η Σινασός ήταν ένα από τα 4-5 Ελληνόφωνα χωριά της Καππαδοκίας κ οι Σινασίτες ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι με υψηλό θρησκευτικό συναίσθημα αλλά κ με ισχυρό Εθνικό φρόνημα από την Ελληνική καταγωγή τους, που κράτησε ψηλά τον Ελληνισμό κ την Ορθοδοξία μέχρι την Ανταλλαγή του 1924.
Τ όνομά της, κατά την επικρατέστερη άποψη, το πήρε από τις λέξεις Σιν- που στα σημιτικά σημαίνει ήλιος κ το τελικό -ασσος, ενδεικτική κατάληξη τοπωνυμιών κ κυρίως πόλεων. Θα λέγαμε ότι Σινασός σημαίνει Ηλιούπολη.
Μετά το διωγμό των Ελλήνων, η Οικογένεια Μαρδέλλου έφερε στην Ελλάδα μαζί με την Εικόνα της Παναγίας της Σινασσίτισας και την Εικόνα του Προδρόμου.
Τι θα πει πνευματική φτώχεια; Άγ.Ιωάννης της Κροστάνδης
Άπορος, όπως το λέει κι η λέξη, είναι εκείνος που δεν έχει τίποτα.
Ό,τι μπορεί να ελπίζει πως θα λάβει θα έρθει μόνο από την ευσπλαχνία των άλλων. Ούτε ένα κομμάτι ψωμί για να χορτάσει την πείνα του δεν έχει ή κάτι για να ξεδιψάσει τη δίψα του, που το έχουν άφθονο όλοι οι άνθρωποι.
Δεν θα είχε κατάλυμα για να βάλει μέσα το κεφάλι του, αν κάποιος δεν του έδινε χρήματα για να περάσει τη νύχτα του. Δεν θα είχε τίποτα να ντύσει τη γύμνια του αν κάποιος φιλεύσπλαχνος δεν τον λυπόταν και δεν του αγόραζε ρούχα.
Κι αν κάποιος απ’ αυτούς έχει κάποια ρούχα, αυτά είναι παλιά, λερωμένα, κουρελιασμένα, τελείως άχρηστα, που καμιά φορά δε θα ήθελες ούτε να τ’ αγγίξεις. Όλοι τον περιφρονούν και τον κοροϊδεύουν λες κι έχουν να κάνουν με σκουπίδια, με ακαθαρσίες, αν και στα μάτια του Θεού κάποιοι φτωχοί μπορεί να λάμπουν όπως ο χρυσός στο χωνευτήρι. Πάρε σαν παράδειγμα το Λάζαρο του ευαγγελίου.
Ό,τι μπορεί να ελπίζει πως θα λάβει θα έρθει μόνο από την ευσπλαχνία των άλλων. Ούτε ένα κομμάτι ψωμί για να χορτάσει την πείνα του δεν έχει ή κάτι για να ξεδιψάσει τη δίψα του, που το έχουν άφθονο όλοι οι άνθρωποι.
Δεν θα είχε κατάλυμα για να βάλει μέσα το κεφάλι του, αν κάποιος δεν του έδινε χρήματα για να περάσει τη νύχτα του. Δεν θα είχε τίποτα να ντύσει τη γύμνια του αν κάποιος φιλεύσπλαχνος δεν τον λυπόταν και δεν του αγόραζε ρούχα.
Κι αν κάποιος απ’ αυτούς έχει κάποια ρούχα, αυτά είναι παλιά, λερωμένα, κουρελιασμένα, τελείως άχρηστα, που καμιά φορά δε θα ήθελες ούτε να τ’ αγγίξεις. Όλοι τον περιφρονούν και τον κοροϊδεύουν λες κι έχουν να κάνουν με σκουπίδια, με ακαθαρσίες, αν και στα μάτια του Θεού κάποιοι φτωχοί μπορεί να λάμπουν όπως ο χρυσός στο χωνευτήρι. Πάρε σαν παράδειγμα το Λάζαρο του ευαγγελίου.
Ας προσπαθήσουμε τώρα να μεταφέρουμε αυτά τα φυσικά χαρακτηριστικά του φτωχού και άπορου σε κάποιον που είναι «πτωχός τω πνεύματι».
Μιλάμε για τον άνθρωπο που παραδέχεται πως είναι πνευματικά φτωχός, που ομολογεί πως δεν έχει τίποτα δικό του· περιμένει τα πάντα μόνο από το έλεος του Θεού.
Είναι σίγουρος πως ο ίδιος δεν μπορεί ούτε να σκεφτεί μα ούτε και να επιθυμήσει κάτι καλό, αν δεν του δώσει ο Θεός ένα καλό λογισμό ή μια καλή έμπνευση.
Είναι πεισμένος πως χωρίς τη χάρη του Ιησού Χριστού δεν μπορεί ούτε μια καλή πράξη να κάνει.
Παραδοθήσεσθε δέ καί ὑπό γονέων καί συγγενῶν καί φίλων καί ἀδελφῶν....
Απόδοση στην νεοελλήνική.
Θὰ παραδοθῆτε δὲ καὶ ἀπὸ γονεῖς καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀπὸ συγγενεῖς καὶ φίλους καὶ θὰ θανατώσουν μερικοὺς ἀπὸ σᾶς καὶ θὰ σᾶς μισοῦν ὅλοι ἐξ αἰτίας τοῦ ὀνόματός μου. Ἀλλὰ δὲν θὰ χαθῇ οὔτε μιὰ τρίχα ἀπὸ τὸ κεφάλι σας· μὲ τὴν ὑπομονὴν σας θὰ κερδίσετε τὴν ζωήν σας.
Κατά Λουκάν (κα΄ 10 – 19)
Η Μικρασιατική Καταστροφή από τη σκοπιά του Έλληνα αιχμαλώτου
Ο ελληνισμός της θα χαθεί στη σκοπιμότητα της ανταλλαγής.Οι Έλληνες αιχμάλωτοι οδηγούνταν στα στρατόπεδα αιχμαλώτων σε φάλαγγες μετά από μαρτυρική πεζοπορία πολλών ημερών ακόμη και μηνών, oλοι μαζί μέσα στις φάλαγγες, αξιωματικοί και στρατιώτες, τουλάχιστον μέχρι να διαχωριστούν από τους Τούρκους. Οι αιχμάλωτοι ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί οδηγούνταν σε στρατόπεδα στο Κιρ Σεχίρ, μικρή πόλη νότια της Άγκυρας, και στην Καισάρεια. Οι στρατιώτες αιχμάλωτοι μοιράζονταν στοιβαγμένοι στα στρατόπεδα αιχμαλώτων του Ουσάκ, της Προύσας , του Μπαλουκεσέρ και άλλων περιοχών.
Γεύτηκαν όλοι, από το βαθμό του ανώτερου αξιωματικού μέχρι και του ανθυπασπιστή και του απλού στρατιώτη, το μαρτύριο της δίψας, τις πορείες θανάτου των Γεσίρ, υπάκουσαν ταπεινά στην εντολή «Τσικάρ» και απογυμνώθηκαν από κάθε ρούχο και ότι άλλο πολύτιμο είχαν πάνω τους. Πετροβολήθηκαν και μαχαιρώθηκαν, ραβδίστηκαν και γιουχαΐστηκαν από τα πλήθη, περιελούστηκαν με ακαθαρσίες ανθρώπινες και ζώων, διαπομπεύτηκαν και εξευτελίστηκαν παντοιοτρόπως, εκτελέστηκαν ψυχρά και αναίτια, περιφερόμενοι από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό της Ανατολίας, έτσι, για να χαρούν οι τούρκικοι πληθυσμοί τη νίκη των όπλων τους και να εκτονώσουν τα ταπεινά και βάρβαρα αισθήματά τους.
Πλημμύρισαν οι δρόμοι όλης της Τουρκίας με αξιοθρήνητες φάλαγγες αιχμαλώτων, που όποιος δεν τις είδε δεν μπορεί να φανταστεί τι θα πει ατίμωση λαού.