Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2024
Και όταν λέμε ότι ομολογούμε τον Χριστόν, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι ομολογούμε την Ορθοδοξία.
Όταν ερωτήθηκε εκείνος ο τυφλός, που τον θεράπευσε ο Κύριος, αν πιστεύει εις τον Χριστόν, που ο Κύριος του το είπε αυτό, εκείνος είπε:
« Κύριε, έλα όσο τό δυνατόν νωρίτερα»…
Ό Χριστιανισμός δέν είπε ακόμη τήν τελευταία λέξη. Μέσα από εμάς θά διαδοθεί τό όνομα τού Χριστού.
Μέσα από εμάς θά γίνει καί τό τελευταίο φοβερό δικαστήριο. Εμείς θά κρίνουμε όχι μόνο τόν κόσμο, αλλά καί τά πεσμένα πνεύματα τών αιτίων κάθε κακού. Πότε; Όταν ό Κύριος γεμίσει τή βασιλεία Του μέ νέες ψυχές στή θέση τών ξεπεσμένων πνευμάτων, όπως είναι μέ σαφήνεια γραμμένο στούς Ψαλμούς τού Δαυίδ...
Κατά τή διάρκεια τών φοβερών γεγονότων,ό Κύριος θά κρύψει τούς πιστούς Του καί παρά τίς φοβερές διώξεις, θά τελείται κρυφά ή Θεία Λειτουργία καί ή μόνη προσευχή τότε θά είναι:
« Κύριε, έλα όσο τό δυνατόν νωρίτερα»…
Ό Κύριος δέν θά καθυστερήσει. Θά έρθει καί θά μεταφέρει τή γήινη αγωνιζόμενη Εκκλησία καί θά τήν ενώσει μέ τήν ουράνια θριαμβεύουσα καί ή βασιλεία δέν θά έχει τέλος...
Ημέρα ποὺ θὰ περάση καὶ δὲν ἔνοιωσες τὸν Χριστόν μας...
Νὰ παρακαλῆς μὲ δάκρυα, ὅπως ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ καὶ νὰ λέγης:
Βυζαντινή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου(11ος αιώνας)
Το άφθαρτο σκήνωμα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ευφημίας...
Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024
...''έτρεχεν'' εις τον όπισθεν της Αγίας Τραπέζης επί ξύλου κρεμάμενον Σωτήρα...
Τας ιεράς και συγκινητικάς εκείνας στιγμάς ουδέποτε ελησμόνησα, ούτε θα λησμονήσω. Αι ολίγαι εκείναι στιγμαί ήσαν δι' εμέ μία διδασκαλία σπουδαιοτάτη, ψυχωφελεστάτη και ανωτέρα από όσας ήκουσα και εδιδάχθην από πολλούς διδασκάλους, καθηγητάς, θεολόγους, σοφολογιωτάτους και κήρυκας του Θείου λόγου.
Ο νεαρός ξυλοκόπος!
Την πρώτη μέρα μάλιστα του χάρισαν ένα ολοκαίνουργιο τσεκούρι, του υπέδειξαν την περιοχή του δάσους που θα πάει να κόψει σημειωμένα από το Δασαρχείο δέντρα και του ευχήθηκαν να προκόψει στο νέο του επάγγελμα.
Ο νεαρός ξυλοκόπος, πολύ ενθουσιασμένος, έφυγε για να κόψει δέντρα.
Σε μία μόνο μέρα έκοψε δεκαοχτώ δέντρα!
“Τα συγχαρητήριά μου” του είπε ο γηραιότερος των ξυλοκόπων, ο παππούς ο Νίκος.
“Συνέχισε έτσι.”
Ενθαρρυμένος από τα λόγια του έμπειρου άνδρα, ο Μιχάλης αποφάσισε να βελτιωθεί την επόμενη μέρα. Έτσι, το βράδυ εκείνο πλάγιασε νωρίς.
Το επόμενο πρωί σηκώθηκε πρώτος απ’ όλους και πήγε στο δάσος.
Παρ’ όλη την προσπάθειά του δεν κατάφερε να κόψει πάνω από δεκαπέντε δέντρα.
«Μάλλον είμαι κουρασμένος», σκέφτηκε.
Και αποφάσισε να πέσει για ύπνο με τη δύση του ήλιου.
π. Σάββας Αχιλλέως και η μετάνοια της αστρολόγου
Εκείνη τη στιγμή ξεράθηκε το χέρι της κι άρχισε να τραυλίζει. Ο “αρχηγός” δεν μπόρεσε να της προσφέρει τίποτα – ο δικός της αρχηγός. Οι φυσιοθεραπείες δεν απέδωσαν κι όπως της είχαν πει οι γιατροί θα έμενε ανάπηρο το χέρι της.
Συντήρηση» η μοναδική πνευματική επανάσταση, που προβλημάτισε και προβληματίζει όλα τα μεγάλα πνεύματα της ιστορίας ;;;
Είναι, φίλοι αναγνώστες, να μην απορεί κανείς, για τον όγκο της προκατάληψης ή της άγνοιας, που υπάρχει στις μέρες μας; Να υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν σοβαρά πως ο Χριστιανισμός είναι αντιπροοδευτικός ή έστω μια απλή συντήρηση; «Συντήρηση» η μοναδική πνευματική επανάσταση, που προβλημάτισε και προβληματίζει όλα τα μεγάλα πνεύματα της ιστορίας και συγκλόνισε με την εμφάνισή της όλον τον τότε κόσμο, Ιουδαίους και Εθνικούς; Τουλάχιστον δεν έχουν το μυαλό να εξετάσουν τα πράγματα, πριν αερολογίσουν; Ή έστω να είναι επιφυλακτικοί στις επιπόλαιες κρίσεις τους;
Μιλάμε για πρόοδο, για άνοιγμα, για κατακτήσεις. Και χωρίς να εξετάσει κανείς τα επιτεύγματα είκοσι και πλέον αιώνων, μια ματιά μόνον στην πρώτη εμφάνιση του χριστιανισμού, αρκεί να πείσει και τον πιο απαιτητικό ή και κακόπιστο ερευνητή.Εχθρός της προόδου ο Χριστιανισμός, που πήρε από τις ψαρόβαρκες και τα δίχτυα, από τα τελωνεία και την ασημότητα δώδεκα φτωχούς ψαράδες και τους ανέδειξε πνευματικούς και ηθικούς ανακαινιστές της ανθρωπότητας;
Στείρα συντήρηση αυτός που πήρε ένα διώκτη, τον Παύλο, προσκολλημένο στη στενότητα του Ιουδαϊκού γράμματος, για να του διευρύνει την σκέψη και να τον αναδείξει σε αληθινή μεγαλοφυία, να του ανοίξει νέους πνευματικούς ορίζοντες και να τον μεταβάλει σε πρωτοφανή εστία ηθικής ακτινοβολίας σ’ ολόκληρο τον κόσμο; Ο φανατικός «ζηλωτής» των πατρικών παραδόσεων, που γίνεται Απόστολος των Εθνών, το πιο ευρύ πνεύμα, ο πρώτος επαναστάτης κατά των φυλετικών διακρίσεων και φλογερός κήρυκας της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ήταν ποτέ δυνατόν, αυτός ο πνευματικός αναμορφωτής, από τη στιγμή που γνώρισε το Χριστό και την αλήθεια Του, να είναι εχθρός της προόδου; Σε όλη την πολυτάραχη ζωή του θα βαδίζει συνεχώς μπροστά, χωρίς να γνωρίζει σταμάτημα. Αυτός θα κάνει παγκόσμιο σύνθημα την αγωνιστική αλήθεια, την ειλικρίνεια, την τιμιότητα, την πρόοδο. Σήμα του η αδιάκοπη προσπάθεια, που δε υπερηφανεύεται με τις επιτυχίες του παρελθόντος, αλλά διαρκώς ανοίγεται και επιδιώκει την τελείωση:
Ιστορικοί και θαυματουργοί σταυροί στο Ρέθυμνο
Η γιορτή αυτή τιμά δυο γεγονότα: την πρώτη ύψωση του Τιμίου Σταυρού (δηλαδή του σταυρού, στον οποίο σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός), από την αγία Ελένη, στα Ιεροσόλυμα, όταν τον βρήκε μετά από ανασκαφές στον 4ο αιώνα μ.Χ., και τη δεύτερη ύψωση, από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο, τον 7ο αιώνα μ.Χ., πάλι στα Ιεροσόλυμα, όταν τον πήρε πίσω από τους Πέρσες, που τον είχα πάρει με επιδρομή τους.
Ο σταυρός αυτός δεν υπάρχει ολόκληρος σήμερα, γιατί έχει κοπεί και το ξύλο του (το «τίμιο ξύλο») έχει μοιραστεί ήδη από τα βυζαντινά χρόνια σε πολλές εκκλησίες και μοναστήρια σε όλο το χριστιανικό κόσμο.
Θαυματουργοί σταυροί στο Ρέθυμνο
Στον τόπο μας υπάρχουν σταυροί με τίμιο ξύλο, όπως και θαυματουργοί σταυροί γενικότερα. Μερικοί από αυτούς είναι:
Α) Ο σταυρός της Στεφάναινας (Κατίνας Βασιλάκη), που φυλάσσεται στο γνωστό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού (στο λόφο πάνω από το νοσοκομείο της πόλης μας), όπου κάθε χρόνο το πρώτο μισό του Σεπτέμβρη γίνονται κάθε πρωί και βράδυ λειτουργίες, παρακλήσεις και εσπερινοί (ανάλογα με την ώρα) και όπου την παραμονή και ανήμερα του Τιμίου Σταυρού (13 και 14 Σεπτέμβρη) όλη η πόλη έρχεται να προσκυνήσει (αν δεν έχεις πάει, πήγαινε). Ο σταυρός αυτός έχει κάνει πάρα πολλά θαύματα, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί και σε πολλούς εξορκισμούς, με κυριότερο τον τρομερό εξορκισμό στα Κεραμιά Χανίων τη δεκαετία του 1930 (μαζική και τρομερή περίπτωση δαιμονισμού, γνωστή στους παλαιότερους), όπου η Στεφάναινα συμμετείχε μαζί με τον τότε επίσκοπο Χανίων Αγαθάγγελο. Η περίπτωση αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι η τελική απάντηση σε όποιον νομίζει ότι ο δαιμονισμός «δεν υπάρχει» αλλά είναι απλώς ψυχική ασθένεια…
Η Στεφάναινα έχτισε αυτό το εκκλησάκι μετά από σειρά θαυμάτων και δώρισε το σταυρό στην Εκκλησία του Ρεθύμνου (τον είχε βρει, όταν ήταν μικρή, σε κάποιο χωράφι στο χωριό της και λέγανε πως πετάχτηκε εκεί με την ανατίναξη του Αρκαδίου). Υπάρχει ολόκληρο βιβλίο για την ιστορία του λόφου και τα θαύματα του Τιμίου Σταυρού. Αναζητήστε το στη βιβλιοθήκη της πόλης μας ή σε σπίτια χριστιανών της παλιάς γενιάς.
Β) Ο σταυρός της Χατζίνας (Στυλιανής Τζαγκαράκη, και κατόπιν μοναχής Φιλοθέης), μητέρας του παπά Σταύρου Τζαγκαράκη. Είναι ο γνωστός θαυματουργός σταυρός, με τον οποίο ευλογεί τους χριστιανούς ο π. Σταύρος. Το πρώτο του θαύμα ήταν η ανάσταση του ίδιου του π. Σταύρου, που σε μικρή ηλικία σκοτώθηκε πέφτοντας από μεγάλο ύψος (πιστοποιήθηκε ο θάνατός του από γιατρό). Λόγω του θαύματος ονομάστηκε Σταύρος.
Ιερά Μονή Άγιου Νικόλαου Καλτεζών
Ἡ Μονή βρίσκεται κτισμένη στά νότια τοῦ Νομοῦ Ἀρκαδίας, σέ μικρό ὀροπέδιο καί σέ θέση μεγάλης στρατιωτικῆς σημασίας. Ἱδρύθηκε περί τά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα καί ἀπό τό 1920 λειτουργεῖ ὡς γυναικεία Μονή ὑπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Μαντινείας καί Κυνουρίας. Σήμερα, ἐγκαταβιοῦν στή Μονή τέσσερις μοναχές.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Ἡ ἵδρυση τῆς Μονῆς περιβάλλεται μέ λαϊκές ἀφηγήσεις τῶν περιοίκων, πού τήν ἀνάγουν σέ θαυματουργό ἐκδήλωση τοῦ τιμώμενου ἁγίου Νικολάου γιά τήν ἀποκάλυψη τῆς εἰκόνας του. Οἱ ἀφηγήσεις γιά τήν ἵδρυση τῆς Μονῆς δέν συμπίπτουν ἀπολύτως, οὔτε ὡς πρός τό βασικό τους περιεχόμενο, οὔτε ὡς πρός τή μορφή τῆς διατυπώσεως, γιατί εἶναι λαϊκές, θρησκευτικές καί λόγιες. Ἡ πλέον δημοφιλής ἐκδοχή εἶναι τοῦ Ἠλία Λυρώνη.
Στην εικόνα δεσπόζει η μορφή της Παναγίας, του Αγίου Νικολάου, των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου ( και ενός ακόμη που δεν μπορώ να αναγνώσω την επιγραφή) ενώ υπάρχουν παραστάσεις από το Μυστικό Δείπνο, την προδοσία, τα πάθη του Χριστού, τη Σταύρωση, την Αποκαθήλωση, την Ταφή και την Ανάσταση.
Στήν ἀρχή ἔκτισε ἕνα Κελλί γιά νά διαμένει καί ἕνα μικρό Ναΰδιο «γιά νά καίει ἀκοίμητο καντήλι ἐμπρός στήν ἅγια εἰκόνα», στήν «Εὕρεση», ὅπως λέγεται, καί ἔγινε μοναχός μέ τό ὄνομα Ἀνανίας. Ἔζησε ὁσιακό βίο καί ἐργάστηκε μέ ζῆλο καί αὐτοθυσία, γι’ αὐτό καί ἡ τοπική παράδοση τόν μνημονεύει μέ τό ὄνομα «Ἁγιοπατέρας». Κτήτωρ καί Ἡγούμενος τοῦ Μοναστηριοῦ ὁ Λυρώνης γνώρισε καί δεύτερο θαῦμα τοῦ προστάτη του. Παραπονέθηκε στόν Ἅγιο, γιατί ὁ Τοῦρκος ἀγάς ἀτιμώρητος λεηλατοῦσε τή Μονή. Τότε ὁ Ἅγιος τόν καθήλωσε ἐπί τόπου, ἕως ὅτου ὁ Τοῦρκος ἀγάς ἀποζημίωσε τή Μονή, προσφέροντας διάφορα δῶρα καί λάδι γιά τό καντήλι τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἐνῶ πάντα ὅταν τόν ρωτοῦσαν βεβαίωνε τό θαῦμα. Ἔτσι, οἱ Τοῦρκοι ἀπέφευγαν νά πλησιάσουν τό Μοναστήρι.
Σύμφωνα μέ ἄλλη ἐκδοχή, ἡ θεμελίωση τῆς Μονῆς ἀνάγεται στήν συγκεκριμένη ἡμερομηνία: 22 Ἀπριλίου 1719 ἀπό δύο ἐρημίτες, τόν Ἄνθιμο καί τόν Καλλίνικο, οἱ ὁποῖοι ἔκτισαν κοντά στήν καλύβα τους Ναό καί Κελλιά, ἀλλά ἡ προσπάθειά τους αὐτή ἀπαίτησε ὁλόκληρη 40ετία καί τήν συνδρομή τῶν γύρω χριστιανῶν καί ὁρισμένων ὀθωμανῶν.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Ἡ Μονή Καλτεζῶν, βρισκόμενη στό νοτιότερο ἄκρο τῆς ἐπαρχίας Μαντινείας, ἄρχισε νά κτίζεται τό 1719 ἀπό τούς Ἱερομόναχους ἐρημίτες Ἄνθιμο καί Καλλίνικο. Ἡ χρονολογία 1719 βρίσκεται κοντά στό ἔτος ἐπανεγκαταστάσεως τῶν Τούρκων μετά τήν ἐκδίωξη τῶν Ἐνετῶν (Β΄ Ἐνετοκρατία 1687-1715) καί μετά τήν ἀναστάτωση τῶν πρώτων ἐτῶν τῆς μεταβολῆς. Δέν ἀποκλείεται νά τοποθετηθεῖ στό ἔτος αὐτό ἡ ἵδρυση ἤ πιθανότερα ἡ ἀνακαίνιση παλαιότερης Μονῆς, πού ὑπέστη καταστροφές.
Τό 1720 ἀρχίζει νά κτίζεται ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί γύρω του Κελλιά. Μέσα σέ σαράντα χρόνια οἱ μοναχοί ἔγιναν εἴκοσι καί τό Μοναστήρι ἀπέκτησε περιουσία μέ τά ἀφιερώματα τῶν πιστῶν. Βέβαιο εἶναι, ὅπως προκύπτει καί ἀπό μερικές ἐπιγραφές ἐντοιχισμένες στά κτίσματα τῆς Μονῆς Καλτεζῶν, ὅτι τό κτίσιμο πραγματοποιήθηκε μέσα στόν 18ο αἰώνα καί ὁλοκληρώθηκε τό 1795, πιθανόν πάνω σε ἐρείπια ἄλλου ἀρχαιότερου Ναοῦ ἤ Καθολικοῦ Μονῆς.
Ἀπό τό 1795 καί μέχρι τόν ἐρχομό τοῦ Ἰμπραήμ στήν Πελοπόννησο τό Μοναστήρι βρισκόταν σέ πολύ καλή οἰκονομική κατάσταση καί μάλιστα διέθετε καί ὑδραγωγεῖο.
Ἡ Μονή ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά πιό φημισμένα Μοναστήρια τῆς Μαντινείας, καθώς ἐκεῖ συντελέστηκε ἕνα ἀπό τά σημαντικότερα ἱστορικά γεγονότα τοῦ Εἰκοσιένα: ἡ Πρώτη Συνέλευση καί ἡ σύσταση τῆς Πελοποννησιακῆς Γερουσίας, τόν Μάη τοῦ 1821. Μέ πρόεδρο τόν Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, 37 Πρόκριτοι, πληρεξούσιοι – ἀντιπρόσωποι τῶν ἐπαρχιῶν, ὕστερα ἀπό συνεδριάσεις λίγων ἡμερῶν, συγκρότησαν τήν Πελοποννησιακή Γερουσία, ἐκλέγοντας ἕξι Ἐπιτρόπους: τόν Πετρόμπεη, τόν Ἐπίσκοπο Βρεσθένης Θεοδώρητο, τόν Σ. Χαραλάμπη, τόν Θ. Κανακάρη, τόν Ἀναγνώστη Δεληγιάννη καί τόν Ν. Πονηρόπουλο, μέ γραμματέα τόν Ρήγα Παλαμήδη. Ἡ ἑξαμελής αὐτή Ἐπιτροπή γινόταν ἔτσι ὁ πυρήνας ἑνός πρώτου Κυβερνητικοῦ Ὀργανισμοῦ, ἀναλαμβάνοντας τήν εὐθύνη τῆς πολεμικῆς ὀργάνωσης τῆς χώρας καί τόν ἐφοδιασμό της. Στίς 26 Μάη 1821 ὑπέγραψαν τό πρῶτο πρωτόκολλο, ὁρίζοντας ὡς ἑπόμενη ἕδρα τή Στεμνίτσα. Καί τήν 1η Ἰουνίου ὑπέγραψαν, πάλι στίς Καλτεζές, τήν πρώτη ἐγκύκλιο, πού ἔστειλαν στούς Προεστούς καί σέ ὅλα τά σημαίνοντα πρόσωπα τοῦ Μοριᾶ.
Δυό χρόνια πρίν, τόν Μάη τοῦ 1819, στήν ἴδια τή Μονή Καλτεζῶν εἶχε προηγηθεῖ ἡ πρώτη οὐσιαστικά συνέλευση τῶν Προεστῶν καί τῶν Ὁπλαρχηγῶν, μέ στόχο τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τούς Τούρκους. Ἡ Συνέλευση αὐτή, πού διαλύθηκε χωρίς νά λάβει ἀποφάσεις συνῆλθε σέ ἕνα μικρό μυστικό Κελλί στή ΝΔ πτέρυγα τοῦ Μοναστηριοῦ, μέ διαστάσεις 3.00 x 5.00 μ., τό ὁποῖο ἀργότερα μετετράπη στόν Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Κάρπου.
Τό 1825 ἡ Μονή πυρπολεῖται καί πολιορκεῖται ἀπό τόν Ἰμπραήμ. Ὅλα τά βόρεια Κελλιά της κάηκαν, ἐνῶ καταστράφηκαν καί τά ἔγγραφα καί οἱ τίτλοι της. Τά χρόνια πού ἀκολούθησαν ὕστερα ἀπό τήν ἀπελευθέρωση, τήν ὁδήγησαν σέ οἰκονομική κατάπτωση καί ἀφάνεια. Ὡστόσο, ἡ Μονή Καλτεζῶν ὑπῆρξε καταφύγιο τοῦ γύρω πληθυσμοῦ ὅλα τά χρόνια τοῦ Ἀγώνα. Ἡ ὑπόγεια μυστική της διάβαση, πού ἔχει ἔξοδο στή νοτιοδυτική πλευρά τῆς Μονῆς καί διατηρεῖται ἕως καί σήμερα, εἶχε σώσει πολλούς καταδιωγμένους.
Στίς 20 Ἰανουαρίου τοῦ 1838 κηρύσσεται μέ Βασιλικό Διαταγμα «ἱστορικόν μνημεῖον», ἐνῶ στίς 25 Φεβρουαρίου τοῦ 1846, μέ ἄλλο Βασιλικό Διάταγμα, διαλύεται ἐξαιτίας τῆς ἔλλειψης Μοναχῶν καί ἑνώνεται ὡς Μετόχι μέ τή Μονή Τσιπιανῶν (Γοργοεπηκόου). Τό 1921 ἡ Μονή ἀπαλλάσσεται ἀπό τούς δεσμούς ἐξάρτησής της ἀπό τήν Τσιπιανῶν, ἀναγνωρίζεται ὡς γυναικεία κοινοβιακή καί αὐτοδιοίκητη καί ἀρχίζει ἡ ἀναδιοργάνωσή της.
Τότε γιόρτασε καί ἐπισήμως τήν ἑκατονταετηρίδα ἀπό τό 1821 καί τήν Α΄ Πελοποννησιακή Συνέλευση, ὁπότε καί μετετράπη ὁ χῶρος τῆς Συνελεύσεως σέ Ναό πρός τιμήν τοῦ ἀποστόλου Κάρπου, πού γιορτάζει τήν 26η Μαΐου, ἡμερομηνία κατά τήν ὁποία ἔγινε ἡ ὁρκομωσία τῆς Συνελεύσεως.
Τό 1921, ὁπότε καί ἐπανιδρύθηκε, ἄρχισε καί ἡ ἐκτεταμένη ἀνοικοδόμηση τοῦ Μοναστηριοῦ. Ἀπό τό 1925 ὡς τό 1932 στή Μονή λειτούργησε Ἐπαγγελματική Σχολή Θηλέων, μέ πρωτοβουλία τῆς τότε Ἡγουμένης Εὐφημίας Βαρουξάκη, τήν ὁποία διαδέχθηκε ἡ Ἀγάπη Ἀναγνωστοπούλου. Ἡ ἀνακαίνιση τῶν παλαιῶν καί ἡ προσθήκη ἄλλων ἀπαραίτητων κτισμάτων συνεχίσθηκαν καί στά ἑπόμενα χρόνια.
Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2024
Η ιερή δύναμη που εκπέμπει ο Σταυρός έχει αποτυπωθεί σε κάθε έκφανση του χριστιανικού κόσμου.
Πρωτοχριστιανικοί συμβολισμοί, ακόμα και στα πολυσύνθετα γεωμετρικά και φυτικά θέματα.
Ο Καλός Ποιμήν με τον Σταυρό.
Τα παιδιά μας μπροστά στο Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου
Από τους λόγους του Αγ.Παΐσιου , μεταφέρουμε ένα ανάλογο απόσπασμα:
Επομένως, σε «κάτι βαθύτερο» συνιστά ο Γέροντας να οδηγούν οι γονείς τη σκέψη των παιδιών. Να μην μένουν σε πράγματα χωρίς ουσία, αλλά αναλόγως με την ηλικία τους, να προχωρεί η σκέψη τους στο πραγματικό νόημα των γεγονότων.
Ένα πολύ ωραίο απόσπασμα, σχετικό με τα παραπάνω, διάβασα στο βιβλίο της Αδελφής Μαγδαληνής του Έσσεξ: (Συνομιλίες με παιδιά, σ. 47-50)
-Όταν ο Χριστός ήταν πάνω στο σταυρό, αιμορραγούσε; με ρώτησε ένα κορίτσι τεσσάρων ετών. Η καλύτερη λύση ήταν να της δείξω την τοιχογραφία στην τραπεζαρία τη Μονής και να αφήσω την εικόνα να μιλήσει στο παιδί με τον δικό της σωστό τρόπο. Οι ορθόδοξες εικόνες της Σταύρωσης δείχνουν πραγματικό πόνο, αλλά όχι τόσο τραγικά που να μας τσακίζει. Είναι ειλικρινείς αλλά ήρεμες, όπως η Ευαγγελική αφήγηση. Ο Χριστός δεν είναι τραγικό θύμα. Υποφέρει περισσότερο από κάθε άνθρωπο, αλλά με τη θέλησή Του και με αγάπη, για να νικήσει το κακό.
-Κοίταξε, της είπα δείχνοντας την εικόνα. Μπορείς να δεις τον Ιησού, τις τρύπες που έβαλαν τα καρφιά, καθώς και το αίμα. Αλλά δεν βλέπεις πολλά φρικιαστικά αίματα, γιατί τότε θα στεναχωριόμασταν πάρα πολύ. Δεν θα θυμόμασταν ότι Αυτός άφησε να Τον σταυρώσουν, επειδή αγαπάει όλους τους ανθρώπους. Βλέπεις ότι είναι ήρεμος. Και έπειτα θυμόμαστε τι συνέβη στη συνέχεια. Κοίταξε εδώ( την εικόνα της Ανάστασης). Τρεις μέρες μετά το θάνατό Του, γιορτάζουμε την Ανάστασή Του. Και είμαστε χαρούμενοι και ευχαριστούμε τον Χριστό, επειδή πόνεσε και πέθανε, για να μπορέσει να τους αναστήσει όλους (δείχνοντας τον Αδάμ και τη Εύα) μαζί Του.
Φάνηκε καθησυχασμένη και έτρεξε στον πατέρα της για να του πει: -Εντάξει, μπαμπά, η αδελφή μου είπε ότι ο Ιησούς αιμορραγούσε, αλλά Του το σκουπίσαμε το αίμα.
Το κάρφωμα του Χριστού στον σταυρό την είχε στεναχωρήσει , όμως είχε καταλάβει από τις εικόνες ότι η πίστη μας σε ό,τι ο Χριστός έκανε, εκπληρώνει το σκοπό του θανάτου Του. Πραγματικά,«σκουπίζουμε το αίμα Του» όταν δεχόμαστε το δώρο της Λύτρωσής Του και Του δίνουμε χαρά επιστρέφοντας σε Αυτόν.»
Τα παιδιά αγαπούν βαθεία, με την αθώα τους ψυχή τον Κύριο και ανησυχούν για το Πάθος Του. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως, η Σταύρωση συνδέεται πάντα με το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης, εξηγεί η Αδελφή Μαγδαληνή.
Ας τελειώσουμε με την συχνή ερώτηση των παιδιών: -Γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός; Η απάντηση, για την Α. Μαγδαληνή, είναι: Α. Γιατί οι άνθρωποι παρανόησαν την Βασιλεία Του και Τον φθονούσαν. Β.Ο Ίδιος διάλεξε το θάνατο, για να μας σώσει
Mέρος του Ιερού Σχοινου με το οποίο έδεσαν τον Χριστό!
Ο Αγιος Κανναβος είναι βαμμένος με το αίμα του Χριστού μας κατά μαρτυρία του Νεόφυτου Ροδινού και άλλων.
ΝΙΚΑΣ ΤΟΙΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣΙ ΚΑΤΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ~ Μυρίζει βασιλικό καί Ἀνάσταση ~
Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καὶ ὑψώνει μαζί του τὴν ἀνθρωπότητα, ποὺ λόγῳ τῆς ἁμαρτίας, ἦτο πεσμένη κάτω.
Ὁ Σταυρὸς ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐκαρφώθη τὸ ἄμωμο σῶμα τοῦ ἐν τῇ γῇ Καταβάντος ἔρχεται νὰ ἐπαληθεύσει τὴν ὑπεροχικὴ Νίκη τῆς Ζωῆς ἐπὶ τοῦ Θανάτου, ἡ ὁποία ἵσταται διὰ τῆς ἥττας, τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς ἀπολύτου κάμψεως τοῦ παθογόνου ἐγώ. Ἀπὸ φρικῶδες ὄργανο τῆς ὀδύνης καὶ τῆς καταδίκης ὁ Σταυρὸς καθαγιάζεται, εὐλογεῖται καὶ γίνεται τὸ τρόπαιο τοῦ Θριάμβου, τὸ ἀκατάλυτο σύμβολο τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀφθαρσίας. Ἀνίκητη ἀσπίς, καύχημα τῶν πιστῶν καὶ σκῆπτρο τῆς αἰωνίου ζωῆς.
«και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου»
Ψηφιδωτό στον τρούλλο, Ροτόντα, Θεσσαλονίκη(5ος αιώνας)
Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024
Κοντάκιον Ρωμανού του Μελωδού «Εἰς τήν σταύρωσιν». Ένα χριστολογικό ποίημα.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμά του είναι ότι σε μορφή «θεατρικού δράματος» προσωποποιεί τον διάβολο, τον θάνατο και όλους όσους συνέπραξαν στην παράδοση και σταύρωση του Ιησού, ενώ διαμέσου των μεταξύ τους γενομένων διαλόγων, επιδιώκει να διατρανώσει, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το βαθύτερο περιεχόμενο της χριστολογίας, το πραγματικό δηλαδή της ένωσης των δύο φύσεων στην Υπόσταση του Λόγου καθώς επίσης και τις συνέπειες αυτής της ένωσης ως προς τη σωτηρία του ανθρώπου.
Βλέποντας λοιπόν ο διάβολος το «ἀνεῳγμένον ἰατρεῖον» του Χριστού να έχει γεμίσει ολόκληρο τον κόσμο με θαύματα, σκορπώντας δωρεάν θεραπεία, οδύρεται και αναφωνεί «τί ποιήσω τῷ υἱῷ τῆς Μαρίας; κτείνει με ὁ Βηθλεεμίτης, ὁ πανταχοῦ τά πάντα πληρῶν».
Χαῖρε, τό τῶν Ἀγγέλων γαληνόμορφον θαῦμα·
Το ξύλο και η αξίνα(Ύψωση του Τιμίου Σταυρού)
«Ο Ιορδάνης ποταμός την αξίνα, που δέχτηκε στα βάθη του, τη επανέφερε θαυματουργικά με το ξύλο που έριξε ο προφήτης Ελισσαίος, προεικονίζοντας έτσι τον Σταυρό και το Βάπτισμα, που εξάλειψαν την πλάνη των ειδωλολατρών» (μετάφραση Ανθούσης Μοναχής)
Γεμάτη είναι η υμνογραφία της εορτής της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού από προτυπώσεις του ξύλου της ζωής στην Παλαιά Διαθήκη.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων ἐν Γιασένοβατς τῆς Σερβίας (1941-1945)
13 Σεπτεμβρίου-Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων ἐν Γιασένοβατς τῆς Σερβίας (1941-1945)
Διαβάστε ΕΔΩ γιά τά ΤΡΟΜΕΡΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ του Παπισμού (ΚΑΙ!) στήν γειτονική Σερβία.Εγκλήματα που ΟΥΤΕ γράφονται, ΟΥΤΕ λέγονται στην Ελλάδα σχεδόν πουθενά.Ο καρδινάλιος Βίκτωρ Αλόϊς Στέπινατς, μέ τίς οδηγίες του Πάπα Πίου του 12ου, "εκκαθάρισε" περίπου 800.000 Σέρβους μέ τήν βοήθεια των απάνθρωπων φιλοναζί Κροατών 'Ουστάσι' του δικτάτορος Άντε Πάβελιτς!
Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Σερβίας (1941-1945)
Ἐσοδείαν τὸν κόσμον ἀφθάρτως τρέφουσαν, νεομαρτύρων Σερβίας τῶν ἐπ᾿ ἐσχάτου καιροῦ, ἀνθρωπότης, εὐλαβῶς ἀξιοποίησον· ὅτι τὸν ἄρτον τῆς ζωῆς ἑτοιμάζει ὁ Ἀμνὸς ἐν φούρνῳ τοῦ μαρτυρίου· μεταλάβωμεν τούτου πάντες, ἵνα σωθῶμεν ἐκ λιμοῦ φοβεροῦ.
Kέδροις ο Mάρτυς προσδεθείς Στράτων δύω...
Kέδροις ο Mάρτυς προσδεθείς Στράτων δύω ,
Eίς ην το σώμα, δείκνυται μέρη δύω .
Ο Άγιος Στράτων έζησε στην Βιθυνία , στα χρόνια του τυράννου Λικινίου το 315 .
Συνελήφθη από τον εκεί Άρχοντα και βασανίστηκε,έδεσαν τα χέρια Του από τα κλαδιά δύο κέδρων ,που λύγισαν μέχρι το έδαφος, μετά τα έλυσαν με αποτέλεσμα ο Άγιος Στράτων να διαμελιστεί στα δύο.
Άγιος Κορνήλιος ο εκατόνταρχος και ο Άγγελος Κυρίου
Κάποιο απόγευμα παρουσιάστηκε στον Κορνήλιο ένας άγγελος και του είπε:
– Κορνήλιε!
– Ορίστε, Κύριε! απάντησε ο Κορνήλιος φοβισμένα.
– Ο Θεός βλέπει τις ελεημοσύνες σου κι άκουσε τις προσευχές σου. Στη γειτονική πόλη, την Ιόππη, στο σπίτι του βυρσοδέψη Σίμωνα που είναι κοντά στη θάλασσα, φιλοξενείται ο Σίμων Πέτρος. Στείλε τους ανθρώπους σου και κάλεσέ τον εδώ στο σπίτι σου.
6_KorniliosΑμέσως ο άγγελος χάθηκε. Την ίδια στιγμή ο εκατόνταρχος Κορνήλιος φώναξε δύο υπηρέτες κι έναν στρατιώτη του και τους έστειλε, όπως του είχε πει ο άγγελος, να προσκαλέσουν τον Πέτρο.
Ενώ οι απεσταλμένοι του Κορνηλίου προχωρούσαν προς την Ιόππη, ο Πέτρος που φιλοξενούνταν στο σπίτι του Σίμωνα, ανέβηκε στο πάνω μέρος του σπιτιού, για να προσευχηθεί. Πλησίαζε μεσημέρι, αισθανόταν πεινασμένος και ήδη οι νοικοκυραίοι ετοιμάζανε το μεσημεριανό φαγητό.
Κάποια στιγμή παρουσιάστηκε μπροστά στα μάτια του ένα περίεργο όραμα: άνοιξε ο ουρανός και κατέβηκε κάτι, σαν μεγάλο σεντόνι, δεμένο από τις τέσσερις γωνίες, και μέσα σ΄ αυτό είδε ο Πέτρος όλα τα ζώα της γης, τετράποδα και ερπετά και θηρία και μια φωνή από τον ουρανό του είπε:
– Πέτρε, πάρε απ΄ αυτά, σφάξε και φάε όποια θέλεις.
– Κύριε, όχι! Ποτέ μου δεν έφαγα ακάθαρτο ζώο, είπε ο Πέτρος, καθότι η εβραϊκή θρησκεία απαγορεύει την κατανάλωση «ακάθαρτων ζώων».
Κι η φωνή απ΄ τον ουρανό του απάντησε:
– Ό,τι και όσα έπλασε ο Θεός είναι καθαρά και μη τα σιχαίνεσαι.
Τρεις φορές επαναλήφθηκε αυτή η συνομιλία και το σεντόνι με τα ζώα ξανανέβηκε στον ουρανό.
Υπογεννητικότητα...
+Tω αυτώ μηνί IΓ΄, μνήμη των εγκαινίων του θείου Nαού της Aγίας Xριστού του Θεού ημών Aναστάσεως.
Καί στά σημερινά μας λειτουργικά βιβλία τήν ἰδία ἡμέρα ἀναγράφεται ἡ «μνήμη τῶν ἐγκαινίων τῆς ἁγίας Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Ἀναστάσεως» καί ἡ Ἀκολουθία τῆς ἡμέρας ἀναφέρεται στά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ ἐκείνου.
Ὁ Σταυρός αὐτός, πού ὕψωνε τόσον πανηγυρικά ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἦτο ὁ ἀληθής Σταυρός, πού ἀνεῦρεν ἡ Ἁγία Ἑλένη, ἡ μητέρα τοῦ Μ. Κωνσταντίνου.
Αἱ νῖκαι τοῦ αὐτοράτορος Ἡρακλείου (610-641) κατά τῶν Περσῶν, ἡ ἁρπαγή ὑπ᾽ αὐτῶν τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί ἡ ἐπανάκτησίς του ὑπό εὐσεβοῦς Στρατηλάτου ἔδωκαν νέαν αἴγλην εἰς τήν ἑορτήν τοῦ Σταυροῦ. Ὁ ζωοποιός Σταυρός ὑψώθη καί πάλιν εἰς τά Ἱεροσόλυμα (τόν Μάρτιον τοῦ 630). Δικαιολογημένως ψάλλει ἔκτοτε ἡ Ἐκκλησία μας:
Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2024
Είναι τόσο ψεύτικη αυτή η αγάπη, όσο και τα ψεύτικα λουλούδια.
Είναι τόσο ψεύτικη αυτή η αγάπη, όσο και τα ψεύτικα λουλούδια.
Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων.
Αυτό το δόλιο «οικουμενικό» κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας.