Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ᾽Λουκά-Γιατί υπάρχει η εχθρότητα;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ᾽Λουκά-Απόστολικό Ανάγνωσμα
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

“Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τά ἀμφότερα ἕν καί τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τήν ἔχθραν, ἐν τῆ σαρκί αὐτοῦ τόν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τούς δύο κτίση ἐν ἑαυτῶ εἰς ἕνα καινόν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καί ἀποκαταλλάξη τούς ἀμφοτέρους ἐν ἑνί σώματι τῶ Θεῶ διά τοῦ σταυροῦ ἀποκτείνας τήν ἔχθραν ἐν ἑαυτῶ” (Ἐφεσ. 2, 14-16)

“Ὁ Χριστός εἶναι γιά μᾶς πραγματικά ἡ εἰρήνη. Αὐτός ἔκανε τούς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους ἕνα λαό καί γκρέμισε μέ τόν σταυρικό του θάνατο ὅ,τι σάν τεῖχος τούς χώριζε καί προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Κατήργησε δηλαδή τόν ἰουδαϊκό νόμο τῶν ἐντολῶν καί τῶν διατάξεων, γιά νά δημιουργήσει μέ τό ἔργο του ἀπό τά δύο ἐχθρικά μέρη, τούς Ἰουδαίους καί τούς ἐθνικούς, μία νέα ἀνθρωπότητα, φέρνοντας τήν εἰρήνη. Κι ἀφοῦ θανάτωσε μέ τόν σταυρό του τήν ἔχθρα, ἕνωσε τούς δύο πρώην ἐχθρούς σέ ἕνα σῶμα καί τούς συμφιλίωσε μέ τόν Θεό”.


  Η έχθρα συνήθως νοηματοδοτεί την διαφορετικότητα στην ζωή μας. Η έχθρα πηγάζει από ένα αίσθημα απολυτότητας ως προς την αξία του προσώπου μας, του τρόπου που βλέπουμε τα πράγματα, των γνώσεων και των αντιλήψεων, των απαιτήσεων και των δικαιωμάτων μας. Ο άλλος γίνεται για μας εχθρός διότι με την παρουσία του, με την στάση ζωής του, με την στάση του έναντί μας αμφισβητεί, άμεσα ή έμμεσα, φανερά ή κρυφά, την απόλυτη αξία της αλήθειας μας και όσων διεκδικούμε για την ζωή μας. Η έχθρα τονίζει ότι είμαστε διαφορετικοί από εκείνον και ότι η διαφορετικότητά μας χτίζει τείχη μεταξύ μας. Μόνη λύση είναι να μας αποδεχτεί υιοθετώντας πλήρως τις θέσεις μας και τα ζητούμενά μας, χωρίς πάλι να ειναι και βέβαιο ότι η έχθρα θα διαγραφεί. Διότι πάντοτε θα υφίσταται μία καχυποψία, ότι ακόμη κι αν φαίνεται ότι έχει παραδεχτεί την αξία μου και την διαφορετικότητά μου, κάποια στιγμή θα επανέλθει στην απόρριψή μου και στην διεκδίκηση της κατοχύρωσης της δικής του απόλυτης αλήθειας. Διότι η έχθρα προϋποθέτει δύο που σκέφτονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, της αλήθειας που γίνεται υποχρεωτικότητα, που γίνεται εξουσία.

 Αυτό συμβαίνει και μεταξύ λαών. Εκεί βέβαια η αλήθεια έγκειται στα συμφέροντα και στην δύναμη, την ισχύ. Εχθρός μου είναι όποιος δεν μου

Πως βρε παιδιά μου, θα καταφέρετε να βγάλετε απο το αίμα μας, την Ελλάδα που κυλάει;

Σταμάτης Σπανουδάκης
Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, νύχτα
Δεν θα έγραφα αυτά τα λίγα λόγια, αν δεν έβλεπα και άκουγα τι, αλλά κυρίως ποιοί μας ετοιμάζουν τις γιορτές, για το 1821. Πόσο απροκάλυπτα πιά, δυστυχώς όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις μας και τα υπάκουα παρακλάδια και παπαγαλάκια τους, με το πρόσχημα της εορτής των 200 χρόνων, προσπαθούν και εκ’ δεξιών πια τώρα, να πληγώσουν και να γκρεμίσουν, όλα όσα είμαστε, πιστεύουμε και αγαπάμε. Καλύτερα να ανέθεταν τις γιορτές τους, στο Τουρκικό υπουργείο πολιτισμού, αν βέβαια υπάρχει κάτι τέτοιο.

Οι Τούρκοι τουλάχιστον, θα σεβόντουσαν νομίζω αυτήν την ηρωική χούφτα ανθρώπων, που γονάτισε «για του Χριστού την πίστη την αγία», την «παντοδύναμη» αυτοκρατορία τους.
Κρίμα Νέα δημοκρατία, κρίμα κύριε πρωθυπουργέ, κρίμα πρόεδρε της παρ’ ολίγον δημοκρατίας, κρίμα και λοιπές πολιτικές, αδύναμες δυνάμεις.

Μα που πήγαν οι Έλληνες; Πάντως όχι στην βουλή.
Αυτά τα λίγα περί των εορτών και των ανθρώπων που θα μας «διδάξουν» την «πραγματική» ιστορία μας.
Πως βρε παιδιά μου, θα καταφέρετε να βγάλετε απο το αίμα μας, την Ελλάδα πού κυλάει; τούς ήρωες, τους αγωνιστές, τους Αγίους, και τελικά τον ίδιο τον Χριστό; Το Α και το Ω; Ποιοί είστε; ποιόν αντιπροσωπεύετε;

Αυτά γι’ αυτούς λοιπόν, που ένα γλυκό γαλανόλευκο αεράκι θα στείλει κάποια στιγμή, στο έρημο και μοναχικό σπίτι τους, να αναλογίζονται τα «περασμένα μεγαλεία» τους και ελπίζω, το τί «προσέφεραν» στην πατρίδα τους.

 Στα δικά μας τώρα. Εγώ όπως ξέρετε γράφω για το 1821. Σάς έπαιξα και ένα απόσπασμα τον Οκτώβριο στο Ηρώδειο. Γράφω και για να απαντήσω σε όλους αυτούς και πολλούς άλλους, με το μόνο όπλο που διαθέτω. Την μουσική. Κυρίως όμως, για να τιμήσω πραγματικά το 1821. Όπως κάνω χρόνια τώρα για τον Αλέξανδρο, τον Ιωάννη, τον Κων/νο Παλαιολόγο, τον Πλαστήρα, την Πόλη, την Σμύρνη, την Ηλιοποτισμένη, και βέβαια την Δέσποινα και τον Χριστό.

Και με την ματαιοδοξία του καλλιτέχνη, αλλά και την σιγουρία του μουσικού μου παρελθόντος, ελπίζω ότι όταν η σκόνη κατακαθήσει και έκαστος κατεργάρης επιστρέψει στον πάγκο του, αυτή η μουσική θα μείνει στα αυτιά και τις ψυχές σας. Και των παιδιών σας.

Σαν προσευχή, σαν γαλάζια κυματιστή ανεπαίσθητη αύρα, ελληνικού δειλινού.
Πάντα Θεού θέλοντος”.

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

Η Κυρά Ειρήνη της Κινάρου που φυλάει ''Θερμοπύλες''

dsc_9340.jpg
Η κυρά Ειρήνη εδώ και 20 χρόνια φυλάει Θερμοπύλες στο Αιγαίο. Είναι η μοναδική κάτοικος στη βραχονησίδα Κίναρος στη μέση του Αιγαίου. Συνεχίζει την παράδοση της οικογένειάς της που κατοίκησε στο νησί από τις δύσκολες ημέρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου...

 Το βράδυ που τα στοιχεία της φύσης χτυπούν τον αγέρωχο βράχο καταμεσής του Αιγαίου, μαντρώνει κοντά της τις ετοιμόγεννες κατσίκες και ζει με το φόβο μήπως πέσει και την πλακώσει το καλύβι της που βρίσκεται στο μοναδικό λιμανάκι του νησιού.
Ο «Γηρυόνης» χτύπησε αλύπητα το νησί με βροχή και θυελλώδεις ανέμους, αλλά η κυρά Ειρήνη είναι μαθημένη στα δύσκολα και τη μοναξιά…
 «Δεν με φοβίζουν τα στοιχεία της φύσης. Είμαι μαθημένη από τέτοια. Άλλα με φοβίζουν, όπως η σκέψη πως θα μου φέρουν στο νησί ξένους ανθρώπους, μετανάστες και πρόσφυγες. Δεν θα αντέξω να παραδώσω το νησί»,
«Δεν έχω κάτι με τους μετανάστες ή τους πρόσφυγες. Κάθε άλλο, ξέρω από αυτά και τους νιώθω αλλά όταν άκουσα στην τηλεόραση πως θα φέρουν κόσμο στην Κίναρο, δεν πίστευα στα αυτιά μου. Τι θα κάνει εδώ τόσος κόσμος; Θα φαγωθούν μεταξύ τους.
Δεν υπάρχει ούτε νερό στο νησί. Ας έρθουν να μου φτιάξουν το καλύβι μου, που είναι έτοιμο να πέσει και να με πλακώσει και μετά ας φροντίσουν και τους μετανάστες».
Δεν θέλω πλούτη, δεν γυρεύω πολλά. Θέλω πριν κλείσω τα μάτια μου να ενδιαφερθεί κάποιος για μένα και να μπω σε ένα σπιτάκι που θα κοιμάμαι ήσυχη

77.jpg
Όπως παραδέχεται η κυρά Ειρήνη, ακόμα και η σκέψη να φύγει από το νησί τις δύσκολες ημέρες του χειμώνα και να ξεχειμωνιάσει στην Κάλυμνο ή στην Αμοργό είναι απαγορευτική: «Εάν φύγω έστω και μία ημέρα από το νησί θα διαλυθούν τα πάντα.

Πάνω στο μικρό τραπεζάκι στο δωματιάκι της υπάρχουν φωτογραφίες των αγαπημένων της προσώπων, των γονιών της, του αγαπημένου της Μικέ, των παιδιών της και των αδικοχαμένων Κωνσταντίνου Πανανά, του Ελευθέριου Ευαγγέλου και του Αναστασίου Τουλίτση.

77026891_431573600833577_3475299605334196224_n.jpg
Η τιμητική πλάκα για τους τρεις πεσόντες αξιωματικούς στο εκκλησάκι του Άι Γιώργη / Φωτογραφία Σπύρος Πριόβολος

Ηταν τα παλληκάρια του πληρώματος του ελικοπτέρου Agusta Bell 212 με κωδικό ονομασίας «Πάπα Νοβέμπερ 28» που κατέπεσε κάτω από άγνωστες συνθήκες το ξημέρωμα της Πέμπτης, 11 Φεβρουαρίου 2016, σε πλαγιά της Κινάρου.

«Εγώ εντόπισα τα συντρίμμια και τις σορούς των παλικαριών. Ειδοποίησα και τις Αρχές. Είναι ό,τι χειρότερο έχω ζήσει. Μετά ήρθαν εδώ οι γονείς τους. Ωωω, καλέ μου… Ακόμα κλαίω… Πονάω πολύ.

O Απόστολος Ανδρέας. Τοιχογραφία του 13ου αιώνα

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
O Απόστολος Ανδρέας. Τοιχογραφία του 13ου αιώνα, προερχομένη απο την εκκλησία της Παναγίας του Σοβεράτου στο χωριό Τερλίτζι του Μπάρι.

Πώς ο όσ. Πορφύριος συναντούσε από το Μήλεσι τον όσ. Σωφρόνιο στο Έσσεξ

Γράφει ο δρ. Κλείτος Ιωαννίδης
Χάρη στο διορατικό χάρισμά του ο Γέρων Πορφύριος γνώριζε και τη μορφή ενός άλλου μεγάλου Γέροντος των ημερών μας, του Ρώσσου Γέροντος Σωφρονίου, κτίτορος και Προηγουμένου της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Βρεπανίας, ο οποίος, ανάμεσα στ’ άλλα βιβλία, έγραψε και το παγκόσμια γνωστό και μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες ο Γέροντας Σιλουανός.
  Κοντά στο Γέροντα Σιλουανό, ο όποιος, όπως είναι γνωστό, ανακηρύχθηκε άγιος το 1989, ο Γέρων Σωφρόνιος είχε ζήσει εννέα ολόκληρα χρόνια. Όπως, λοιπόν, ο ίδιος ο Γέρων Σωφρόνιος μας είπε το Νοέμβριο του 1990 όταν είχαμε τη μεγάλη ευλογία να τον συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε μαζί του στο Έσσεξ συναντιόνταν οι δύο Γέροντες κάθε βράδυ στις προσευχές τους και γνώριζαν πολύ καλά ο ένας τη μορφή του άλλου, χωρίς ποτέ να έχουν δει ο ένας τον άλλο με τους φυσικούς οφθαλμούς τους.
 Ούτε ο Γέρων Πορφύριος είχε δει ποτέ το Γέροντα Σωφρόνιο, ούτε ο Γέρων Σωφρόνιος είχε πάει ποτέ στο Γέροντα Πορφύριο. 
Τη συγκλονιστική αυτή περιγραφή μας έκανε ο Γέρων Σωφρόνιος, στην παρουσία του Ηγουμένου της Μονής στο Έσσεξ αρχιμανδρίτου Κυρίλλου, του πνευματικού της Μονής ιερομονάχου Ζαχαρίου και τριών άλλων εν Χριστώ αδελφών από την Κύπρο.
«Kαι εξήγγειλαν τοις λαοίς ότι ουκ απέθαναν, αλλά ζώσιν εις τον αιώνα, και διηγήσαντο τοις εν σαρκί τα μαρτύρια του Κυρίου, του στεφανώσαντος αυτούς».

Προσθήκη της β’ έκδοσης
Στην προσπάθειά μας να βελτιώσουμε τη δεύτερη αυτή έκδοση, γράψαμε σ’ όλους τους συνεργάτες του βιβλίου και στο Γέροντα Σωφρόνιο, ο όποιος, λόγω προκεχωρημένου γήρατος, ανέθεσε σ’ ένα υποτακτικό του ιερομόναχο να μας γράψει επί λέξει τα ακόλουθα:
«Γράφουν δι’ εμέ τέτοια μεγάλα επαινετικά λόγια; Και πώς μπορώ να είπω ότι είμαι τέτοιος; Θα ήτο παράδοξος μία τοιαύτη μαρτυρία περί εμαυτού. Το γεγονός

Σπάνια φωτογραφία του Αγίου Νεομάρτυρα Φιλουμένου

Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα στέκονται, καπέλο και υπαίθριες δραστηριότητες
Ο Άγιος Φιλούμενος ο ιερομάρτυς στα δεξιά της φωτογραφίας, στη μέση καθιστός ο μακαριστός γέροντας Σωφρόνιος ο τυπικάρης του ναού των Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στα Ιεροσόλυμα, και όρθιος ο γέροντας Άνθιμος της Μικράς Γαλιλαίας που ζει, και είναι ηγούμενος στο Όρος των Ελαιών-Μικρά Γαλιλαία Ιερουσαλήμ.
(φωτογραφία από τον ανηψιό του γέροντα Σωφρονίου του Κυπρίου)

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019

Όλα τα έργα των Πατέρων συνενώνονται στο Ευαγγέλιο.

Αποτέλεσμα εικόνας για iisus hristos izvor apa
 Όλα τα νερά της γης χύνονται και συνενώνονται στον ωκεανό. Όλα τα έργα των Πατέρων συνενώνονται στο Ευαγγέλιο. Όλα μας διδάσκουν την ακριβή τήρηση των Εντολών του Χριστού. Όλων αρχή και τέλος, πηγή και πεμπτουσία, είναι το Ευαγγέλιο.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ-ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

του Ιωάννη Ν. Μαρκά,

πτυχιούχου Θεολογίας Α.Π.Θ. (M. Th.)


ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ στόν Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

Α΄ ΜΕΡΟΣ: ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σεβαστοί πατέρες,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παραβρεθώ απόψε στον Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου και να συμμετέχω στον κύκλο των ομιλιών που προγραμμάτισε για το εκκλησιαστικό και εκπαιδευτικό έτος που διανύουμε η δραστήρια και πάντοτε γρηγορούσα «Εστία Πατερικών Μελετών».
Το θέμα γύρω από το πάθος της ομοφυλοφιλίας, το οποίο θα αναπτύξουμε εντός ολίγου, είναι ένα από τα πλέον επίκαιρα και ευαίσθητα θέματα στη σημερινή εποχή της αποστασίας που όλοι βιώνουμε. Με τη χάρη του Θεού θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε αυτό το ζήτημα, όχι επί τη βάσει κοσμικών «επιστημονικών» επιχειρημάτων (π.χ. ιατρικής, ψυχιατρικής, βιολογίας κτλ), ή αφηρημένων και γενικόλογων «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αλλά με όρους θεολογικούς, εκκλησιαστικούς και ποιμαντικούς, όπως εδράζονται:
α) στην Αγία Γραφή, ως αποκάλυψη του θελήματος του ίδιου του Θεού στον άνθρωπο, και
β) στην ανόθευτη διδασκαλία των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων, οι οποίοι ασχολήθηκαν με τη σειρά τους απλανώς και αλαθήτως με το εν λόγῳ θέμα.
Γίνεται συνεπώς σαφές πως στην παρούσα ομιλία δεν θα εκφέρουμε προσωπικές απόψεις, ούτε ασφαλώς θα στοχοποιήσουμε κάποιους περιθωριακούς ανθρώπους, κάποιους «λεπρούς», στην τάξη των οποίων δεν ανήκουμε εμείς οι «καθαροί». Άλλωστε, η προσέγγιση των εφάμαρτων ζητημάτων εκ μέρους της Εκκλησίας, δεν έχει ως σκοπό τον στιγματισμό και την εξουθένωση του «πλησίον», αλλά την εκούσια αποδοχή της χριστιανικής διδασκαλίας, που θα τον

Ετέχθησαν άγιοι! Χορού αγίων, χαράν χαρείτε!

Στέλιος Κούκος

Πώς να υποδεχθείς έναν νέο άγιο που καταγράφηκε στις μέρες σου στο σύνταγμα της αγιότητος! Στις πιο αναστάσιμες σελίδες της Εκκλησίας!Αυτές οι πρώτες ώρες και μέρες μοιάζουν σαν να τέλειωσε αιφνίδια μια Σαρακοστή, μια Μεγάλη Εβδομάδα και ένα Πάσχα ανέτειλε!
Ναι, «έαρ μυρίζει σήμερον»! Και τα Χριστός Ανέστη που αναδύονται εκ τάφου ζώντων, φέρνουν στις καρδιές μας αίγλη Μυστηρίου ξένου!

Η γης τέτοιες στιγμές μεταβάλλεται σε ουρανό! Και οι καρδιές μας σπήλαια φιλόξενα και πανδοχεία Βηθλεέμ! (Και πολλές φορές δεν αντέχεται τόση εκ χάριτος χαρά)!
Παιδία νέα, οι νεοφανείς άγιοι μας Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957) και Σωφρόνιος του Έσσεξ (1896-1993), ως πρόσφατα γέροντες, Γέροντες και πνευματικοί μας καθοδηγητές! Βακτηρίες και παρηγοριά μας ότι φιλοτίμως αγάπησαν πολύ! Ότι αγάπησαν πολύ! Και πάλιν πολύ! Και ίσως και πιο πολύ! (Αυτή πρέπει να είναι η σχέση των αγίων με τον Θεό).
 Έτσι, έγιναν με δικιά τους προαίρεση και οι ίδιοι άρτος ζωής στο ζυμωτήρι της κατά Θεόν άσκησης. Και συγχρόνως διαμοιράστηκαν αντίδωρο σε όλους εμάς! Ένα ψιχουλάκι αγιότητος για κάθε ψυχούλα που αναζητούσε -απόλυτα πικραμένη και απελπισμένη- και παρακαλούσε για «λίγα ψίχουλα αγάπης»!

 Μακάριοι οι άγιοι μας, αλλά, και πάντα, στα σύνορα της απελπισίας και της απόγνωσης χωρίς να απελπίζονται! Απελπισμένοι για την όντως Αγάπη,

Τι σημαίνει η φράση: Τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν ;


  Mέχρι τον 10ο περίπου αιώνα όταν ο Ιερέας έλεγε «τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν» έμεναν μέσα στον Ναό μόνον οι μυημένοι, οι πιστοί χριστιανοί και ετελείτο το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Όσοι έμεναν, στο τέλος της Θ. Λειτουργίας, κοινωνούσαν όλοι.

 Αυτή η προτροπή (τας Θύρας τας Θύρας…) είναι η αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι δεν ήταν πάντα ετσι τα πράγματα όπως σήμερα, ότι δεν ήταν όλοι οι ανθρωποι αυτονόητα μέλη της Εκκλησίας, ότι υπήρχε σαφής διάκριση ανάμεσα στους χριστιανούς και τους μή χριστιανούς και ότι για να γίνει κάποιος δεκτός ως χριστιανός και πλήρες μέλος της Εκκλησίας επρεπε να πληροί συγκεκριμμένες προϋποθέσεις.
Αυτό το δεύτερο μέρος της θείας Λειτουργίας, στη Λειτουργία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, συμμετέχουν μόνο οι βαπτισμένοι πιστοί.
Οι κατηχούμενοι που δεν βαπτίστηκαν, οι εχθροί και οι αμύητοι στα δεδομένα της Εκκλησίας αποκλείονται. «Οι κατηχούμενοιι προέλθετε» «τάς θύρας, τάς θύρας εν σοφία. Πρόσχωμεν»! Γιατί;
Διότι οι αβάπτιστοι, οι εχθροί και γενικά οι αμύητοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για να κατανοήσουν και να συμμετάσχουν στα υπό της Εκκλησίας τελούμενα και ιδίως στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Η Θ. Λειτουργία, ιδίως το Β΄ μέρος είναι μόνο για τους πιστούς.
Οι εχθροί και οι αμύητοι χρειάζονται κατήχηση, βάπτισμα και μεγάλη προετοιμασία προκειμένου να κατανοήσουν τα Μυστήρια της Εκκλησίας.
Αυτή τη σημασία έχουν οι λόγοι του Χριστού: «Μή δώτε το άγιον τοίς κυσί (σκυλιά) μηδέ βάλητε τοίς μαργαρίτες υμών (ό,τι πολύτιμο έχετε) έμπροσθεν των χοίρων» (Μάτθ. ζ΄ 6).
Όμως αυτή η φράση, πέρα από την κυριολεκτική και πρακτική της προσταγή, κρύβει (για τους πιστούς) και έναν βαθύτατο συμβολισμό.

 Ο ιερός Καβάσιλας ερμηνεύοντας την Θ. Λειτουργά αναφέρει:

«Τας θύρας, τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν», συμπληρώνει ο λειτουργός. Μ’ αυτό θέλει να πει: «Ανοίξτε διάπλατα όλες τις πόρτες, δηλαδή τα στόματα και τα αυτιά σας, στην αληθινή σοφία, δηλαδή σε όσα υψηλά μάθατε και πιστεύετε για το Θεό.

Αυτά συνεχώς να λέτε και να ακούτε, και μάλιστα με ζήλο και προσοχή».Τότε οι πιστοί απαγγέλλουν δυνατά το Σύμβολο της Πίστεως («Πιστεύω εις έναν Θεόν…»).

 Την ώρα του «συμβόλου της πίστεως» γινόταν η αποκάλυψη και ο «ριπισμός των τιμίων δώρων». Πάνω δηλαδή από τα δώρα κουνούσαν οι διάκονοι τα ριπίδια, ειδικά αντικείμενα σαν εξαπτέρυγα, από φτερά παγωνιού ή και μεταλλικά, για πρακτικούς σκοπούς· «Για να απομακρύνονται δηλαδή από τα ιερά σκεύη τα διάφορα έντομα που κατά τους θερινούς ιδίως μήνες αφθονούσαν στις χώρες της Ανατολής, δεν λείπουν δε και μέχρι σήμερα από τους ναούς μας» . 
Αυτό γινόταν μέχρι τον 14ο αιώνα. 
Σήμερα βλέπουμε τον ιερέα να κουνάει τον «αέρα» την ώρα του Συμβόλου της Πίστεως και λίγοι ξέρουν πως αυτό είναι ο παλιός «ριπισμός». Λόγοι πρακτικοί μια και δεν ήταν πάντοτε δυνατή η παρουσία διακόνων, ανάγκασαν τους ιερείς να ριπίζουν με τον «αέρα». Τα εξαπτέρυγα που βρίσκονται πίσω από την αγία Τράπεζα είναι ακριβώς τα παλιά ριπίδια.

Η ψυχολογία των εξομολογουμένων επιπολαίως

Του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κυρηνείας κ. Παύλου


 Ἀρκετοί πιστοί ἀνταποκρίνονται θετικά στήν πρόσκληση τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ γιά μετάνοια, ἐξομολογοῦνται εἰλικρινά καί μέ αἰσθήματα πραγματικῆς ἀγάπης πρός τόν Κύριο ἐναποθέτουν ὅλα τά ἁμαρτήματά τους ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ. Παρουσιάζονται σ’ αὐτόν ὡς μιά «ἐπιστολή... γινωσκομένη καί ἀναγινωσκομένη» (Β΄ Κορ. 3, 2). ῎Εχουν τήν ὀρθή πεποίθηση καί βαθιά πίστη πώς ὅσα ποῦν θά συγχωρηθοῦν, θά σβησθοῦν, θά ἐξαφανισθοῦν, ὡσάν νά μήν συνέβησαν ποτέ στή ζωή τους.....
Γι’ αὐτό μέσα στό Ἐξομολογητήριο ὁμολογοῦν μέ ταπείνωση καί συντριβή τήν ἐνοχή τους καί ἐξομολογοῦνται πλήρως καί τελείως ὅλα τά σφάλματά τους. Τοιουτοτρόπως λαμβάνουν τήν ἄφεση ὅλων τῶν μετά τό Ἅγιο Βάπτισμα ἁμαρτιῶν τους καί ἐπανέρχονται στήν κατάσταση τῆς Χάριτος πλησίον τοῦ Θεοῦ εἰρηνικοί καί ἀναπαυμένοι.
 Ἡ δύναμη τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως χαρίζει στόν καθένα πού εὐσυνείδητα ἐξομολογεῖται, τήν ἐσωτερική πληροφορία ὅτι εἶναι φίλος τοῦ Θεοῦ καί ἀγαπητός ἀδελφός τῶν Ἁγίων. Ἀποκτᾶ δέ τήν παρρησία πρός τόν Θεό, τό βασικό γνώρισμα τῶν Ἁγίων.

 Βέβαια ὑπάρχουν καί ἀρκετές περιπτώσεις, ὅπου οἱ πιστοί ἀντιμετωπίζουν ἐπιπόλαια τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Ἐπιδιώκουν γνωστά ὀνόματα Πνευματικῶν, ὄχι γιατί εἶναι ἔμπειροι καί διακριτικοί καί θά τούς βοηθήσουν στή σωτηρία τῶν ψυχῶν τους, ἀλλά γιά νά καυχῶνται μετά πώς εἶναι πνευματικά τέκνα γνωστῶν ἐκκλησιαστικῶν Πατέρων, μιμούμενοι τοιουτοτρόπως τούς ἀκάρπους Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι περιορίζονταν νά λένε ὅτι εἶναι τέκνα Ἀβραάμ. Φεύγουν ἀπό τό Ἐξομολογητήριο περισσότερο λυπημένοι, δύσθυμοι καί στενοχωρημένοι παρά ἀναπαυμένοι. Δέν φταίει ὅμως γι’ αὐτό τό Μυστήριο, ἀλλά οἱ ἴδιοι οἱ ὁποῖοι προσέρχονται τυπικά καί κατ' ἔθιμο μόνο στίς μεγάλες ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς τήν ἀπαραίτητη προετοιμασία καί ἔμπρακτη ἐκδήλωση μετανοίας.

 ῞Οταν ὁ πονηρός δέν κατορθώσει νά ἀποτρέψει τούς ἀνθρώπους μέ τίς συνεχεῖς ἀναβολές τίς ὁποῖες τούς ὑποβάλλει γιά νά μήν πλησιάσουν τόν Πνευματικό, τότε προσπαθεῖ νά ἐκμηδενίσει τήν πνευματική ὠφέλεια τοῦ Μυστηρίου ὑποβάλλοντας στόν προσερχόμενο στό Ἐξομολογητήριο νά μήν ἐξομολογηθεῖ θεαρέστως τίς ἁμαρτίες του.

 Ἔτσι βλέπουμε ἀρκετούς ἐπειδή προσέρχονται ἐπιφανειακά στό Μυστήριο, νά ἔχουν τή ψευδαίσθηση ὅτι πηγαίνουν γιά συζήτηση καί προσωπική προβολή. Δέν

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

Εἰς τον Ὅσιον Ἰάκωβον Τσαλίκην

ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ: 


Ὅσιε Ἰάκωβε Τσαλίκη,
εἶσαι ἄσαρκος ἄγγελος,
εἶσαι νηπτικός πατερικός θεολόγος,
εἶσαι καθαιρέτης τοῦ Σατάν.

Εἶσαι ἀσκητής, ἀφιλάργυρος, ἀετός,
εἶσαι καρδιακῆς εὐχῆς ὁδηγός.
Εἶσαι ἐξομολόγος παστρικός,
εἶσαι ἀπό ὀκτάχρονος, θαυματουργός.

Εἶσαι σπηλαιώτης ἡσυχαστής,
εἶσαι Ὁσίου Δαυΐδ μονῆς ἀνακαινιστής.
Εἶσαι ὁ ἁπλός, «ὁ μέ συγχωρεῖτε»,
εἶσαι ὁ σύμβουλος πλουσίων καί φτωχῶν,
ἐπισήμων καί ἀνωνύμων.

Εἶσαι Ἁγίας Τριάδος θεϊκός ἐραστής.
Εἶσαι τοῦ Θεοῦ Πατρός φιλοπάτορας,
εἶσαι τοῦ Θεοῦ Λόγου μνήστορας,
εἶσαι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δοχεῖον.

Ὅσιε Ἰάκωβε Τσαλίκη ἐν Εὐβοίᾳ,
ἱκέτευε πρός Κύριον ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν,
Ἰάκωβε ὅσιε ἁπλέ, «ὁ μέ συγχωρεῖτε»,
ὁ πιό ταπεινός ἄνθρωπος στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα
καί Ἑλληνορθόδοξη νῆσο τῶν Ἁγίων, τήν Κύπρο.

Πάρε δύο σανίδες και φτιάξε ἕνα σταυρό

Αποτέλεσμα εικόνας για cruce scandura
Πάρε δυό σανίδες καί φτιάξε ἕνα σταυρό,έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.
 Ἡ μιά σανίδα εἶναι ἡ προσευχή πρός τόν Θεό. Ἡ ἄλλη, ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς ἀνθρώπους. 

 Ἡ προσευχή σέ ἀνεβάζει ὅλο καί πιό ψηλά στόν Θεό.
Ἡ ἐλεημοσύνη πλαταίνει ὅλο καί περισσότερο στούς γύρω μας ἀνθρώπους.

 Ἡ γαλήνη πού δοκιμάζουμε, ὅταν ἀναθέσωμε τόν ἑαυτό μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό καρφί. Χρειάζεται νά ἔχωμε γαλήνη καί ὑπομονή. Γιατί μόνο τότε, μόνο μέ τό καρφί αὐτό θά στερεωθοῦν οἱ δύο αὐτές σανίδες (ἡ προσευχή καί ἡ ἐλεημοσύνη) καί θά γίνουν πηγή εὐλογίας: Σταυρός.

 Μήν τήν ἀποχωρίζεσαι ποτέ τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσευχή. Αὐτές θά κατεβάσουν τήν εὐλογία καί τήν παρηγοριά ἀπό τόν οὐρανό στήν καρδιά σου. Καί θά τήν δροσίσουν, ὅπως δροσίζει ἡ πρωϊνή δροσιά τό διψασμένο χορταράκι.

Χριστούγεννα και μουσουλμάνοι

  Τάκης Θεοδωρόπουλος 
Accommodement-sapin
 Διάβασα ότι στη Γαλλία, την πατρίδα του Διαφωτισμού, απαγορεύεται ο χριστουγεννιάτικος στολισμός των δημαρχείων με φάτνες.
  Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «επιτέλους»! Τόσο πεπιεσμένο χαρτί και πλαστικό, τόση κατανάλωση ροζ, γαλάζιου και χρυσού, καιρός ήταν να σταματήσει να ταλαιπωρεί την αισθητική μας. Ασε τις αγελαδίτσες και τα γαϊδουράκια της Βηθλεέμ. 
 Απ’ αυτή την άποψη αισθάνομαι τυχερός που βαπτίσθηκα ορθόδοξος. Για εμάς η μεγάλη εορτή είναι το Πάσχα, με όλο το τραγικό μεγαλείο του σε ανοιξιάτικο και δη μεσογειακό τοπίο. Ενώ τα Χριστούγεννα είναι γλυκερά, σαν τα χρώματα της φάτνης. Εχουμε κι εμείς το δικό μας κιτς, όμως το καθολικό είναι σαν να έχεις φάει ένα κιλό σοκολατάκια φουρέ χωρίς μια γουλιά νερό. Παρεμβαίνει και η έλλειψη της χιονισμένης στέγης, της εστίας και της κάπας. Κάπως έτσι απεικόνιζε τα Χριστούγεννα το αναγνωστικό στο δημοτικό κι ενώ περίμενα χιόνι, έβλεπα ήλιο. Κάτι σαν πολιτισμικό σοκ, το οποίο αποφεύγεις με το Πάσχα. Το τοπίο είναι απολύτως συμβατό με τη χαρμολύπη και το ανθρώπινο περιβάλλον επιβεβαιώνει την αντίληψη που έχουμε για την κοινή μας ζωή. Κανείς δεν ακούει κανέναν και όλοι σπεύδουν να παραγάγουν το προσφιλές μας εθνικό προϊόν, τον θόρυβο. Οι πιο θαρραλέοι τον κρότο της έκρηξης, από εξάτμιση έως βαρελότο, προσφάτως δε και μολότοφ.

  Υποθέτω, όμως, ότι οι φάτνες δεν απαγορεύθηκαν στα δημαρχεία της Γαλλίας για λόγους αισθητικής. Πρόκειται για ένα ακόμη άλμα που θα επιτρέψει τη συνύπαρξη των δύο θρησκειών της Γηραιάς Ηπείρου, της χριστιανικής και της μουσουλμανικής. Διότι οι Εβραίοι, οι ινδουιστές, οι ταοϊστές ή ακόμη και οι

...και ἀνεδείχθης Μάρτυς θαυμαστός, το σῶμα ὡς κλῆμα συντεμνόμενος.


Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης

Κοντάκιον
 Πεισθεὶς τῇ καλῇ, συζύγῳ καρτερόψυχε, καὶ τὸ φοβερόν, κριτήριον φοβούμενος, τῶν Περσῶν τὸ φρόνημα, καὶ τὸν φόβον Ἰάκωβε κατέπτυσας, καὶ ἀνεδείχθης Μάρτυς θαυμαστός, τὸ σῶμα ὡς κλῆμα συντεμνόμενος.




Παναγία ''Ντινιούς''

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.


‘‘ Ἡ ἱερή εἰκόνα εἶναι πολύ παλιά. Ἀκριβῶς στό μέτωπο τῆς Θεομήτορος ὑπάρχει μιά τρύπα, βαθιά. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τότε πού ἡ πατρίδα μας στέναζε κάτω ἀπό τόν βαρύ κι ἀσήκωτο ζυγό τοῦ ἄπιστου κατακτητῆ, ἕναςΤοῦρκος κυνηγοῦσε στήν περιοχή αὐτή ἕναν Ἕλληνα, πιστό καί εὐσεβή χριστιανό, νά τόν σκοτώσει. Ποῦ ἀλλοῦ να καταφύγει ὁ δύστυχος; Ἀποκαμωμένος μπῆκε στό φτωχικό καί ταπεινό ἐκκλησάκι, γιά νά σωθεῖ. Γεμάτος ἀγωνία και συγκίνηση προχωρεῖ στό ἱερό καί κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱερή εἰκόνα τῆς Παναγίας στό τέμπλο. Σέ λίγο καταφθάνει καίὁ Τοῦρκος. Μπαίνει στόν ἱερό χῶρο τοῦ ναοῦ καί βλέπει τόνἝλληνα. Δέν συγκινεῖται ὁ ἄπιστος ἀπό τό περιβάλλον. Τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων τόν ἀφήνουν ἀσυγκίνητο. Δέν εἶναι σέ θέση νά αἰσθανθεῖ τή χάρη τῆς Παναγίας. Αὐτός τό μίσος του σκέφτεται μόνο.
— Γιατί κρύφτηκες πίσω ἀπό τό ξύλινο παραπέτασμα, ἄθλιε ραγιά; Θαρρεῖς ὅτι τώρα δέν μπορῶ νά σέ σκοτώσω;
— Ἡ χάρη τῆς Παναγίας, τῆς Βασίλισσας τῶν Οὐρανῶν, εἶναι μεγάλη. Σʼαὐτήν λοιπόν καταφεύγω τούτη τή δύσκολη στιγμή ζητώντας τή βοήθεια και προστασία της.
Γέλασε ὁ Τοῦρκος καί τό ἄγριο, ἀφύσικο, γέλιο του τράνταξε τή γαλήνη τῆς φτωχικῆς ἐκκλησούλας. Κι ἔτσι χλευάζοντας τήν πίστη τοῦ χριστιανοῦ, ἔσφιξε στό χέρι του τή μακρύκανη πιστόλα τουκαί πυροβόλησε τήν εἰκόνα πού πίσω της κρυβόταν ὁ Ἕλληνας. Ἡ σφαίρα κτύπησε ἀκριβῶς τό μέτωπο τῆς Παναγίας, ἄφησε τό σημάδι της μέχρι σήμερα, ἀλλά ὅμως –τί θαῦμα!– ἐπέστρεψε ἀστραπιαῖα πίσω καί κτύπησε ἀκριβῶς στο μέτωπο τόν Τοῦρκο, τιμωρώντας τον

«Ολα τα θηρία τρώγουν από μας» επειδή είμαστε το «μπαίγνιο» της Ευρώπης.

Αποτέλεσμα εικόνας για ΕΛΛΑΣ

[......] «Ολα τα θηρία τρώγουν από μας» επειδή είμαστε το «μπαίγνιο» της Ευρώπης. Ακόμα σήμερα, ύστερα από τόση πείρα της συμπεριφοράς των Ευρωπαίων, περιμένουμε τους «συμμάχους» να διώξουν τους Τούρκους από τις γεωτρήσεις στις θάλασσές μας. Μωροί και τυφλοί. 
 Ξεχνάμε ότι η «Ευρώπη» χάρισε τη Μικρασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη στον Κεμάλ, τη μισή Κύπρο στους διαδόχους του, τη Βόρεια Ηπειρο στους Αλβανούς, την Ανατολική Ρωμυλία στους Βουλγάρους, τη Μακεδονία στους αργοφτασμένους Σκοπιανούς. Θέλει την Ελλάδα εδαφικά ελάχιστη, γραφικό προτεκτοράτο, αρχαιολογικού ντιλεταντισμού.
Ποια η κατανόηση της λέξης «εθελοδουλεία»;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ /  εδώ

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

H Τιμία κάρα του Αγίου Γρηγορίου επισκόπου Ακραγαντίνων

Η εικόνα ίσως περιέχει: λουλούδι
H Τιμία κάρα του Αγίου Γρηγορίου επισκόπου Ακραγαντίνων της Σικελίας. Φυλάσσεται στο χωριό Δαφνοσπηλιά της Καρδίτσας.

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019

Μια μικρή Κατερίνα τιμά την Προστάτιδά της στο Καμερούν

Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου 2019
Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα στέκονται
 Η μικρή Κατερίνα με την προστάτιδα της στον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης στην Εκκλησιαστική Κοινότητα της Γκάρουα, Βόρειο Καμερούν.

Ι.Μ. ΑΓ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ: ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΝ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ

Picture

  Στα Σχωρέτσαινα (Καταρράκτης) η ζωή κυλούσε μέσα στις στερήσεις. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήτανε τσοπάνηδες, λίγοι ράφτες και ακόμα λιγότεροι έμποροι. Όλοι ζούσανε με το όνειρο της Ανάστασης του Γένους.

  Το 1821 οι κάτοικοι του χωριού περίμεναν τη σειρά τους για λευτεριά. Ένα βράδυ μερικοί τσοπάνηδες είδαν προς την κατεύθυνση του χωριού ένα αχνό φως. Το επόμενο βράδυ το φως ξαναεμφανίστηκε. Οι τσοπάνηδες άρχισαν να σφυρίζουν από περιέργεια και από φόβο. Πέταξαν κάποιες πέτρες προς την κατεύθυνση του φωτός και όταν σιγουρεύτηκαν ότι δεν ήταν κάποιος άνθρωπος εκεί πίστεψαν ότι ήταν κάτι υπερφυσικό. Ο πιο θαρραλέος πήγε να δει από κοντά τι συμβαίνει. Έψαξε όλη τη νύχτα την περιοχή και βρήκε μια εικόνα της Αγίας Αικατερίνης. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε σημαδιακό και οι συγχωριανοί έκτισαν ένα μικρό εκκλησάκι και βάλανε την εικόνα μέσα.

 Εκείνη την εποχή εμφανίστηκαν στο χωριό τέσσερις καλόγεροι, ο Γαβριήλ, ο Γρηγόριος, ο Ιάκωβος και ο Δαμιανός. Αποφάσισαν να μείνουν στο χωριό και με τη βοήθεια της καλόγριας Μαγδαληνής αποφάσισαν να ιδρύσουν το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης. 
Οι Σχωρετσιανίτες δέχτηκαν με χαρά το γεγονός και κάλεσαν τους καλύτερους μάστορες από τα Πράμαντα. Βάζοντας και προσωπική εργασία τελικά έχτισαν το πέτρινο μοναστήρι το οποίο άρχισε να λειτουργεί στις 11 Σεπτεμβρίου του 1827 με Ηγούμενο τον Γαβριήλ. Ο ιδιόρρυθμος μοναχισμός των καλόγερων σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον τους για το χωριό δημιούργησε έναν πόλο έλξης για τους πιστούς. Σιγά-σιγά, κοντά στο μοναστήρι χτίστηκαν τα κελιά στα οποίο μπορούσαν να διανυκτερεύσουν οι προσκυνητές. Ακόμα και σήμερα οι χώροι αυτοί εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για τον ίδιο σκοπό.
Picture
  Με τον καιρό το μοναστήρι έγινε γνωστό. Όταν έγινε Ηγούμενος ο Κωνστάντιος χτίστηκε μεγαλοπρεπές Ηγουμενείο. Ο Κωνστάντιος ήτανε ντόπιος και με τη

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Μία φοιτήτρια η οποία δεν πίστευε ότι υπάρχει ο διάβολος

Μαρτυρία μοναχής Αικατερίνης Φέρμο
Αποτέλεσμα εικόνας για exista ingeri si demoni
 Ήμουν μάρτυρας ενός περιστατικού όταν ήρθε μια κοπέλα, φοιτήτρια Χημείας, και η οποία, παρευρισκόμενη στα κηρύγματα του γέροντα για τον αγώνα που δίνεται γύρω από τον κάθε άνθρωπο, ανάμεσα στους αγγέλους και τους δαίμονες (τους οποίους ευτυχώς εμείς δεν βλέπουμε και ούτε αισθανόμαστε), άρχισε να γελάει λέγοντας με δυνατή φωνή προς τους παρευρισκόμενους ότι είναι φοιτήτρια στην χημεία και σπούδασε και έμαθε πολλά ώστε να μπορεί να πεί:
-Η επιστήμη ξέρει σίγουρα ότι δεν υπάρχει κανένα είδος αγγέλων ή δαιμόνων. Ο Θεός μπορεί να υπάρχει, γιατί υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από την επιστήμη, αλλά άγγελοι και ιδιαίτερα δαίμονες δεν υπάρχουν.


-Καλώς! είπε ο γέροντας Ιλαρίωνας 
(για τον πατέρα Ιλαρίωνα διαβάστε το: π.Ιλαρίωνας Αργάτου-16 χρόνια κρύβονταν από τους κομμουνιστές!),

θα το ξεκαθαρίσεις μέσα σου εσύ.

Εκείνη έφυγε, αλλά κατά τις δέκα το βράδυ ξύπνησαν γιατί χτυπούσε δυνατά την πόρτα του γέροντα – κλαίγοντας με λυγμούς- να την δεχτεί γιατί συνάντησε έναν δαίμονα! 

Τι είχε συμβεί; Φθάνοντας στο κατάλυμά της (έμενε σε μια εστία, μόνη στο δωμάτιο), όταν άναψε το φώς για να μπεί, ένας δαίμονας καθόταν στην πολυθρόνα της και γελώντας της είπε:
-Ήρθα να με δείς, γιατί είπες ότι δεν υπάρχω! 

Η κοπέλα λιποθύμησε επί τόπου. Όταν συνήλθε, ήταν ακόμα κάτω, αλλά «εκείνος» είχε εξαφανισθεί. Φώναξε, μαζεύτηκαν οι γείτονες και κάλεσαν ένα ταξί, με το οποίο ήρθε κατ’ ευθείαν στον γέροντα, να του ζητήσει συγγνώμη και να παρακαλέσει τον Θεό, να την δεχτεί γιατί θέλει να μονάσει, δεν έχει πια ανάγκη την σχολή. 

 Όλη την βδομάδα έμεινε στην Μονή Τσέρνικα. Στο τέλος της εβδομάδας ο γέροντας της έκανε την ακολουθία για λύσιμο, αλλά δεν της έδωσε την ευλογία για το μοναστήρι, λέγοντας ότι η χώρα έχει ανάγκη από καλούς χημικούς, πολύ περισσότερο αν είναι πιστοί, όπως έγινε εκείνη απότομα.

Μην νομίζεις ότι με τους πνευματικούς σου αγώνες θα πετάξεις τον σταυρό από πάνω σου...

Μην νομίζεις ότι τις προσευχές, την Θεία Μετάληψη και τους άλλους πνευματικούς σου αγώνες, τα χρησιμοποιείς για να πετάξεις τον σταυρό από πάνω σου, αλλά για να τον σηκώνεις με περισσότερη δύναμη και για μεγαλύτερη δόξα του Χριστού.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019

Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: «Ποιος εἶναι ὁ δικός μου ἰδιαίτερος θησαυρός;»

 ( Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)
(Λουκ.18,18-27)
Σχετική εικόνα
 Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Δὲν εἶναι μόνο φοβερό, κάποιες φορὲς μοιάζει τρομακτικὸ νὰ κηρύττεις τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὁ Κύριος εἶπε: «Ἀπό τὰ λόγια σας θὰ κριθεῖτε».
Θὰ κριθεῖτε, γιατὶ κηρύττετε τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ μένετε ἀργοὶ κι ὄχι δραστήριοι, σ’ αὐτὸ ποὺ ὁ Θεὸς ἔχει προστάξει καὶ σ’ ὅ,τι ξέρετε ἀρκετὰ καλὰ γιὰ νὰ κηρύξετε σὲ ἄλλους, τότε – πῶς, θὰ σταθεῖτε ἐνώπιον τῆς κρίσης τοῦ Θεοῦ; Κι αὐτὸ ταιριάζει ὄχι μόνο σὲ ἱερεῖς, ἀλλὰ σὲ κάθε χριστιανό, ποὺ κλήθηκε νὰ γίνει μάρτυρας, ἀπόστολος, κάποιος ποὺ φέρει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο ποὺ βρίσκεται στὸ σκοτάδι ἤ στὸ ἡμίφως, ποὺ χρειάζεται τὸ θεῖο φῶς, τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ζωή.

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς προκαλεῖ τόσο ἔντονα.
Ξεκινάει μὲ λέξεις ποὺ μποροῦν νὰ μεταφραστοῦν μὲ περισσότερους ἀπὸ ἕναν τρόπους: 
«Ἀγαθὲ Κύριε – τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ ἔχω τὴν αἰώνια ζωή;». 
Καὶ ὁ Θεὸς ἀπαντᾶ: «Τί μὲ λέγεις “ἀγαθό”; Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθὸς παρὰ μόνον ὁ Θεός». 
Δὲν λέει: «Εἶσαι λάθος». Δὲν τοῦ ἀρνεῖται τὸ δικαίωμα νὰ τὸν ὀνομάσει ἀγαθό, ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθὸς καὶ ἐκ τούτου, σ’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν αὐτιὰ ν’ ἀκούσουν, σ’ αὐτούς ποὺ ἔχουν καρδιὰ ἱκανή νὰ διακρίνουν τὴν ἀνυπέρβλητη καλωσύνη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, νὰ ὑπερβοῦν τὴν ἀνθρώπινη καλωσύνη, ὅλη τὴν ἀνθρώπινη ὀμορφιὰ καὶ ἀλήθεια- εἶναι μιὰ μαρτυρία. Ναί, μιλᾶς στὸν Θεὸ σου, εἶναι ὁ Θεὸς σου ποὺ ἀπαντᾶ στὴν ἐρώτηση σου.

  Καὶ τότε ὁ Χριστὸς μᾶς ὑποδεικνύει δύο σημεῖα. Τὸ ἕνα εἶναι: ἄν ἐπιθυμεῖς τὴν αἰώνια ζωή, τήρησε τὶς Ἐντολές. Οἱ Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι μόνο κανόνες συμπεριφορᾶς, ἀλλά ὅπως ἕνας ἀπὸ τοὺς Ψαλμούς τὸ λέει, πρέπει νὰ εἶναι τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς μας. Θὰ πρέπει ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας νὰ ἐφαρμόζουμε τὶς Ἐντολές· ὄχι γιατί μᾶς τὸ προστάζουν ἐξωτερικὰ, ἀλλά ἐπειδὴ ἔχουμε δεθεί μ’ αὐτὲς μὲ δεσμὰ ἀληθείας· ὄχι ἐπειδὴ ὁ Θεός μᾶς τὸ εἶπε, ἀλλὰ ἐπειδὴ μὲ ὅλο μας τὸ εἶναι ἀπαντᾶμε, «Ἀμήν»! Αὐτὸ εἶναι ἡ ἀλήθεια, αὐτὸ εἶναι ἡ ζωή, αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.
Ὅταν ἀκοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ μᾶς θυμίζει αὐτὲς τὶς Ἐντολές- πού βρισκόμαστε ἐμεῖς; Ποιός ἀπὸ ἐμᾶς μπορεῖ νὰ πεῖ ὅτι εἶναι πιστὸς σὲ κάθε λέξη αὐτῆς τῆς μικρῆς λίστας ποὺ ὑποδεικνύει αὐτὰ χωρὶς τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε; Ποῦ στεκόμαστε; Ἐγώ, ποὺ εἶμαι κήρυκας, ἐσὺ ποὺ ἀκοῦς, γιατί εἶναι τὸ ἴδιο ὑπεύθυνο νὰ ἀκοῦς, ὅσο καὶ τὸ νὰ μιλᾶς. Πόσο συχνὰ σκεφτόμαστε – ὅπως ὁ νέος ἄνδρας, καὶ μὲ τόσο μικρὴ ἀφορμὴ -ἐπιθυμοῦμε τὴν τελειότητα; Θέλουμε τὴν τελειότητα χωρὶς νὰ βαδίσουμε τὸν δρόμο τῶν Ἐντολῶν.
Ἀλλὰ ὁ Χριστός μᾶς τὸ λέει ἀρκετά καθαρά:
 «Ἄν θέλεις τελειότητα – δῶσε ὅλη τὴν περιουσία σου». Δὲν εἶναι μόνο τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ποὺ μποροῦμε νὰ δώσουμε∙ ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἔχει συσσωρευμένους θησαυρούς στὸ

Αν δεν αισθανόμαστε χαρά και ευχαρίστηση από τον λογισμό που έχουμε στην καρδιά μας...


Δεν μπορούμε να ζούμε χριστιανικά χωρίς έμπνευση.
Το σημαντικότερο είναι να εμπνέει ο Θεός τον αγώνα μας για τη σωτηρία.
Τότε, όλη η ζωή γεμίζει με φως και χαρά.
Αν δεν αισθανόμαστε χαρά και ευχαρίστηση από τον λογισμό που έχουμε στην καρδιά μας,σημαίνει ότι αυτός δεν είναι από τον Θεό,αλλά από τον εχθρό που εισβάλλει μέσα μας».

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Αλλεργικοί σε κάθετι ελληνικό και ορθόδοξο!!


 Το ΔΣ του Συλλόγου Ποντίων Χίου ανακοινώνει ότι αλλάζει η έδρα του Συλλόγου και πλέον θα στεγάζεται στην αίθουσα του Εκπολιτιστικού και Αθλητικού Συλλόγου Φρουρίου "ο Άγιος Γεώργιος" στην πλατεία του Κάστρου.

  Επισημαίνεται ότι ο Σύλλογος Ποντίων Χίου αναγκάστηκε να κάνει αλλαγή έδρας διότι, «μετά από προφορικό αίτημα της Προέδρου του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χίου, μας ζητήθηκε να απομακρύνουμε από τον χώρο της αίθουσας, την οποία ο Σύλλογος Ποντίων Χίου μίσθωνε κάθε μήνα στην 5ετη παρουσία του στον συγκεκριμένο χώρο, το λάβαρο του Συλλόγου, την Ελληνική Σημαία και την εικόνα της Παναγίας Σουμελάς, διότι όπως μας αναφέρθηκε δεν ήθελαν η αίθουσα να θυμίζει "αποθηκευτικό χώρο»!!

  Μετά την άρνηση του αιτήματος μας, να μας δοθεί εγγράφως η παραπάνω απόφαση, ο Σύλλογος Ποντίων Χίου στα πλαίσια της 5ετης καλής συνεργασίας με τα προγενέστερα Διοικητικά Συμβούλια, απομάκρυνε τα παραπάνω αντικείμενα και αποχώρησε, διότι το ΔΣ και τα μέλη θεωρούν απαράδεκτη την συγκεκριμένη απόφαση καθώς αποτελεί ντροπή και ύβρις προς τα κειμήλια των προγόνων μας και τα ιερά σύμβολα της πατρίδας μας, γεγονός και το οποίο καταγγέλουμε.

 Τέλος, ο Σύλλογος Ποντίων Χίου τονίζει ότι θα συνεχίσει το έργο του για την ανάδειξη της κουλτούρας, των ηθών και των εθίμων του Πόντου με τον ίδιο ζήλο και με ψηλά το κεφάλι, μακρυά απο τέτοιου είδους γεγονότα.

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

Διανύουμε μια τρομερή περίοδο. Αλλά δεν είναι μόνο επειδή οι δυνάμεις του παγκόσμιου κακού κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος

Η εικόνα ίσως περιέχει: 3 άτομα, , τα οποία χαμογελούν, άτομα στέκονται
  «Διανύουμε μια τρομερή περίοδο. Αλλά δεν είναι μόνο επειδή οι δυνάμεις του παγκόσμιου κακού κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος στον κόσμο, αλλά ακόμα περισσότερο επειδή – τρομερό να το λέει κανείς! – πολλοί υψηλόβαθμοι ιεράρχες της Εκκλησίας του Χριστού διεξάγουν μια πραγματική προδοσία της ιερής μας Πίστεως και της Εκκλησίας. 

 Μια εντελώς νέα εποχή στον Χριστιανισμό διακηρύσσεται.Σκέφτονται να δημιουργήσουν νέα εκκλησία στην οποία όχι μόνο όλοι οι Ορθόδοξοι πρέπει να μετέχουν, αλλά και οι ετερόδοξοι, και ακόμη και οι Μουσουλμάνοι, οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες. 

 Μιλάνε επίσης και για κάποιου είδους «διάλογο» με τους άθεους! Με αυτόν τον τρόπο, αντί της αληθινής Πίστεως και της αληθινής Εκκλησίας, μια ψεύτικη πίστη ή, κατά την έκφραση του μεγάλου μας πνευματοφόρου λύχνου, Επισκόπου Θεοφάνους του Εγκλείστου, μια δαιμονική πίστη και μια ψεύτικη εκκλησία, ετοιμάζεται να ανατείλει.

 Και είναι σε αυτές τις φοβερές στιγμές που θέλουμε να δούμε στο πρόσωπο σας τον σταθερό και ακλόνητο πνευματικό ηγέτη μας, που θα μας εμπνέει όλους στον ιερό Αγώνα – την ιερή μάχη – για την αληθινή Πίστη και την αληθινή Εκκλησία εναντίον αυτής της ψεύτικης πίστεως και ψεύτικης εκκλησίας. Αυτό είναι ό, τι θέλουμε! .. Και μόνο αυτό!

(Από τον Χαιρετιστήριο Λόγο του Αρχιεπισκόπου Συρακουσών και Αγίας Τριάδος Αβερκίου προς τον Άγιο Φιλάρετο Πρωθιεράρχη της Ρωσικής Εκκλησίας εν Διασπορά – 1/14-12-1967)

Μία σπάνια φωτογραφία, ο Αγ.Ιάκωβος ως στρατιώτης

Η εικόνα ίσως περιέχει: 12 άτομα
Έτος 1949. Μία σπάνια φωτογραφία, ο Αγ.Ιάκωβος ως στρατιώτης.
Ουδέποτε κατά τη διάρκεια της θητείας του έφαγε λαδερό φαγητό τις Τετάρτες και τις Παρασκευές, καθώς και τις Σαρακοστές των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
Απολύθηκε από τις τάξεις του Στρατού τριάντα και πλέον ετών, κι αφού αποκατέστησε την αδελφή του, κατά την εντολή της μητέρας του, έχοντας ζήσει ''ευαγγελικώς'' στον κόσμο, ακολούθησε τη Μοναχική ζωή, που από μικρός ολόψυχα επόθησε.
Η εποχή πού πήγε στρατιώτης (1947) ήταν η περίοδος του εμφυλίου και αδελφοκτόνου πολέμου στην πατρίδα μας. 
Με την πίστη του στον Θεό, τις προσευχές και τις δεήσεις του, έχοντας πάντοτε μαζί του το θαυματουργό εικονισματάκι του αγίου Χαραλάμπη, με τον σεβασμό και την πειθαρχία προς τους ανωτέρους του, την εργατικότητα και τη σεμνότητά του, ξεπέρασε τις ποικίλες δυσκολίες και δοκιμασίες που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της τριετούς στρατιωτικής του θητείας, αρχικά στο Βόλο κι ύστερα στον Πειραιά. 
 Δεν «συσχηματίσθηκε» ποτέ με άτοπες και απρεπείς επιθυμίες ορισμένων συστρατιωτών του και γι’ αυτό είχε, τουλάχιστον στην αρχή, να πολεμήσει με τα πειράγματα και τη χλεύη τους. 
Με την ενάρετη όμως ζωή του εδίδαξε πολλούς και στο τέλος όλοι τον αγάπησαν, γιατί στις δυσκολίες και στις αρρώστιές τους ήταν πάντα δίπλα τους.

Tα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου. Τοιχογραφία του 12ου αιώνα

Η εικόνα ίσως περιέχει: εσωτερικός χώρος
Tα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου. Τοιχογραφία του 12ου αιώνα στην Ιερά Μονή του Αγίου Αδριανού στο χωριό Άγιος Δημήτριος Κορώνης στην Καλαβρία.

Ἄγγελοι την Εἴσοδον τῆς Πανάγνου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο


ᾨδὴ θ', τῆς Ἑορτῆς 
Ἦχος δ', Ἦς ἡ Ἀκροστιχίς, κατ' ἀλφάβητον ἀντιστρόφως. 
Μεγαλυνάριον
Ἄγγελοι τὴν Εἴσοδον τῆς Πανάγνου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο πῶς ἡ Παρθένος εἰσῆλθεν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. 
Ὁ Εἱρμὸς 
«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ, ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων, χείλη δὲ πιστῶν, τῇ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως, φωνὴν τοῦ Ἀγγέλου ἀναμέλποντα, ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων, ὑπάρχεις Παρθένε ἁγνή».

Ἄγγελοι τὴν Εἴσοδον τῆς Πανάγνου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς μετὰ δόξης εἰσῆλθεν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων.
Ὡς ὑπέρλαμπρον Θεοτόκε ἁγνή, Ψυχῆς τὸ καθαρὸν ἔχουσα κάλλος· Χάριτος Θεοῦ δ' ἐμπιπλαμένη οὐρανόθεν· Φωτὶ ἀϊδίῳ καταυγάζεις ἀεί, τοὺς ἐν εὐφροσύνῃ βοῶντας· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων, ὑπάρχεις Παρθένε ἁγνή.

Ἄγγελοι τὴν Εἴσοδον τῆς Παρθένου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς παραδόξως εἰσῆλθεν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων.
Ὑπερίπταται Θεοτόκε ἁγνή Τὸ θαῦμά σου τὴν δύναμιν τῶν λόγων· Σῶμα γὰρ ἐν σοὶ κατανοῶ ὑπὲρ λόγον, Ῥοῆς ἁμαρτίας ἀνεπίδεκτον· ὅθεν εὐχαρίστως βοῷ σοι· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων, ὑπάρχεις Παρθένε ἁγνή.

Ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι τῆς Παρθένου, τὴν Εἴσοδον τιμήσωμεν, ὅτι ἐν δόξῃ εἰσῆλθεν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων.
Παραδόξως προδιετύπου Ἁγνή, ὁ Νόμος σε σκηνὴν καὶ θείαν στάμνον, Ξένην κιβωτόν, καὶ καταπέτασμα καὶ ῥάβδον, Ναὸν ἀκατάλυτον, καὶ πύλην Θεοῦ· Ὅθεν ἐκδιδάσκει σοι κράζειν· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων, ὑπάρχεις Παρθένε ἁγνή.

«Προπέμποντας την Μαρία – Προπέμποντας τον Ιησού Χριστό στον παρόντα αιώνα»

Του Παντελή Λεβάκου

Αποτέλεσμα εικόνας για intrarea in biserica a maicii domnului
  Έχοντας η Μαριάμ σαρκικά φθάσει στο τρίτο έτος της ηλικίας της, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου να εκπληρωθεί η υπόσχεση του Ιωακείμ και της Άννας, να την αφιερώσουν στον Θεό. 
 Ο τόπος που θα λάμβανε χώρα η αφιέρωση ήταν ο Ναός του Θεού, ο Ναός όπου ήταν το κέντρο της λατρείας του εβραϊκού Γιαχβέ. Εκτός από τον Ιωακείμ, την Άννα, τους ιερείς του Ναού και φυσικά την ίδια την Μαριάμ που είναι οι άμεσοι πρωταγωνιστές του γεγονότος αυτού, από την υμνολογία της ημέρας μαθαίνουμε ότι σε ένα παράλληλο «κόσμο», αυτόν (τον κόσμο) των αγίων Αγγέλων, επικρατεί μια διαφορετική προσέγγιση στο γεγονός. 
«Ἄγγελοι τὴν Εἴσοδον τῆς Πανάγνου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο πῶς ἡ Παρθένος εἰσῆλθεν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων».
 Οι Άγγελοι με έκπληξη παρακολουθούν την Πάναγνο (εκείνη δηλαδή που ήταν η αγνότερη από όλους) όχι μόνο να πορεύεται εντός του Ναού, αλλά τα βήματά της να την οδηγούν στα «Άγια των Αγίων»! Παρακολουθούν μια «τριετίζουσαν δάμαλιν» να καταφθάνει στο σημείο του Ναού όπου ο Αρχιερέας μόνο μία φορά τον χρόνο και κατόπιν αυστηρής προετοιμασίας εισερχόταν ώστε να συναντήσει τον ίδιο τον Γιαχβέ.

«Ἄγγελοι τὴν Εἴσοδον τῆς Παρθένου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς παραδόξως εἰσῆλθεν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων».
 Την έκπληξη των αγίων Αγγέλων διαδέχεται η απορία. Οι Άγγελοι «απορούν» με το γεγονός που διαδραματίζεται ενώπιόν τους, ότι δηλαδή η Παρθένος με παράδοξο τρόπο και ανερμήνευτο (εκείνη τη στιγμή) λόγο κατευθύνεται στα «Άγια των Αγίων».

 «Ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι τῆς Παρθένου, τὴν Εἴσοδον τιμήσωμεν, ὅτι ἐν δόξῃ εἰσῆλθεν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων». 
 Αφού ο υμνογράφος αποτύπωσε την απορία και την έκπληξη των Αγγέλων για το συντελούμενο γεγονός, σειρά έχει η προτροπή προς τους Αγγέλους αλλά και προς τους ανθρώπους. Η προτροπή αυτή αφορά στο ότι τόσο τα ουράνια όσο και τα επίγεια δημιουργήματα πρέπει να τιμήσουν την είσοδο της Παρθένου καθώς η είσοδός της στα «Άγια των Αγίων» συντελέσθηκε με δόξα.

 «Ἄγγελοι τὴν Εἴσοδον τῆς Παρθένου, ὁρῶντες κατεπλήττοντο, πῶς θεαρέστως

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Γιατί μας πιάνει ένας τρόμος, όταν ακούμε για άσκηση;

π. Γεώργιος Σχοινάς

 Και λέει κανείς, γιατί άραγε σήμερα εμείς οι λιγότερο ασκητικοί χριστιανοί, μας πιάνει ένας τρόμος, όταν ακούμε για άσκηση; Και κάπως αισθανόμαστε άβολα. Γιατί μας έχει διαφύγει αδελφοί μου μια μεγάλη αλήθεια της πίστης μας….

Την συνοψίζει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, σε τρείς λέξεις: «ἔρως ἔρωτι νικᾶται».
Ένας έρωτας λέει, νικιέται απο έναν άλλο, μεγαλύτερο έρωτα…
Τι είναι εκείνο, που μας κρατάει δεμένους με τα πάθη μας; Τα έχουμε ερωτευτεί!
Τα έχουμε αγαπήσει, μέσα στήν πτώση μας, μέσα στήν εμπάθεια μας, τα έχουμε σφιχταγγαλιάσει. Είμαστε ερωτευμένοι με τα πάθη μας, με την γαστριμαργία μας, με την πορνεία μας, με την υπερηφάνια μας, τον εγωισμό, την κενοδοξία μας και ολα αυτά…

Και πως θα μπορέσουμε να θεραπευτούμε απο αυτά; Μόνο με επιταγές νομικού τύπου; Δεν πρέπει να είσαι κοιλιόδουλος; Δεν πρέπει να είσαι γαστρίμαργος; Δεν πρέπει να είσαι πόρνος, δεν πρέπει να είσαι υπερήφανος;
Καλά είναι και αυτά, αλλά εχω την αίσθηση οτι δεν είναι ικανά, να γεμίσουν τον άνθρωπο απο μια φιλότιμη διάθεση να πετάξει απο επάνω του αυτά τα πάθη…
Ερχεται λοιπόν ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος και μας λέει, οτι για να πάψουμε να έχουμε αυτούς του έρωτες, τούς έρωτες για τα γήινα πάθη μας, χρειάζεται να έρθει μέσα στήν καρδιά μας ένας μεγαλύτερος έρωτας!
Οπότε ξαφνικά η άσκησή μας, δεν γίνεται απλώς η αποφυγή κάποιων παθών. Ούτε καν θα λέγαμε η μίμηση κάποιων καλών πράξεων, κάποιων αρετών, αλλά η άσκησή μας πλέων αλλάζει περιεχόμενο, και δεν είναι τόσο »αυτονόητο» αυτό το περιεχόμενο της άσκησης.
Η άσκησή μας θα έλεγα, αρχίζει και μοιάζει με την προσπάθεια που κάνει

Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ''εκτελέσει''!

Αποτέλεσμα εικόνας για dumnezeu tatal milostiv
Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος και έλεγε στο ακροατήριό του:
- Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ''εκτελέσει''.
Πέρασαν 3 λεπτά και ο Θεός δεν τον έκανε τίποτα. Είχε στη συνέχεια το θράσος να πει:

- Είδατε; Εάν υπήρχε Θεός, θα με έκανε κακό!

Τότε, εκείνη την στιγμή, ζήτησε μια γιαγιά το λόγο και του λέει:
- Εσύ εάν είχες ένα παιδί και σου έκανε παρακοή, θα το σκότωνες; Εάν σε έβριζε, θα τον σκότωνες;
- Όχι βέβαια, απάντησε ο άθεος.
Και συνεχίζει η γιαγιά:
- Αυτός ο Πανάγαθος Θεός, πως είναι δυνατόν το παιδί του να το σκοτώσει; Εσύ από το παιδί σου, δεν θα ήθελες την μετάνοιά του; Δεν θα ήθελες την συγγνώμη του; Αυτό ακριβώς θέλει και ο Θεός από σένα! Γι΄αυτό και δεν σε εξουθένωσε. Εύχομαι να βάλεις μυαλό...

 Δημήτριος Παναγόπουλος (ιεροκήρυκας)

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019

Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Λυμπρίτης,σφαγιασθείς από τους κομμουνιστές κατά τα «Δεκεμβριανά»

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα
 Φωτογραφία του Αρχιμανδρίτη Βασίλειου Λυμπρίτη ο οποίος κατά τα ‘’Δεκεμβριανά του 1944’’ στην Αθήνα βασανίστηκε και σφαγιάστηκε από τους κομμουνιστές καθώς αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί τους και να υποδείξει σε αυτούς οικογένειες οι οποίες είχαν μέλη που υπηρετούσαν στα Σώματα Ασφαλείας και στις Ένοπλες Δυνάμεις και ως εκ τούτου θεωρήθηκε ‘’αντιδραστικός’’

Ήταν σαν να έκανε εμπορική συναλλαγή με την Παναγία!(Πορφυρίας Μοναχής)


 Αποβίβασα στο νοσοκομείο Παίδων. Και, πριν ξεκινήσω, βλέπω μια κυρία να τρέχει προς εμένα. Την περιμένω! Μπαίνει κλαμένη. Αφού μου λέει τον προορισμό της, τη ρωτώ γιατί κλαίει.
-Αχ, κοπέλα μου! Το παιδί μου είναι βαριά άρρωστο.
-Το έχετε εδώ, στο Παίδων;
-Εδώ το έχω.
-Μην κλαίτε, κυρία μου, ο Θεός είναι μεγάλος. Θα κάνει καλά το παιδί σας.
-Αχ! Οι ελπίδες μου είναι σ' Εκείνον! Έταξα στην Παναγιά να μου το κάνει καλά και θα της το πάω χρυσό!

 Τι ήθελε και μου το είπε τώρα αυτό; Και με τον τρόπο που το είπε, μου άναψε τα αίματα. Ήταν σαν να έκανε εμπορική συναλλαγή με την Παναγία! Ωστόσο, κρατάω την υπομονή μου και γίνομαι όσο πιο γλυκιά μπορώ.

-Καλή μου κυρία, πήγαινε σε μία Εκκλησία, γονάτισε μπροστά στην Παναγιά μας και παρακάλεσε την να σε λυπηθεί και να κάνει καλά το παιδί σου. Και αντί να της το πας χρυσό, να της υποσχεθείς πώς θα νηστεύεις το κρέας κάθε Παρασκευή ή και Τετάρτη ή κάθε Μεγάλη Εβδομάδα να φοράς μαύρα, για να συμμετέχεις και εσύ στον πόνο της. Θυσιάζοντας κάτι από εσένα δεν θα Την ξεχάσεις ποτέ.

Εδώ έκανε σαν να της έβαλα μαχαίρι στην καρδιά. Ακούστε απάντηση:
-Τι λες, μωρή ταξιτζού; Αν είναι να νηστεύω ή να φορέσω μαύρα, ας το πάρει!
-Πολύ σωστά, κυρία μου, τότε γιατί κλαίτε; Για να σας λυπηθώ;

Η κυρία θύμωσε, μου ζήτησε να σταματήσω, για να κατέβει. Εγώ δεν της απάντησα. Απλά έκανα, όπως μου είπε. Η κυρία κατέβηκε βρίζοντας με και χτυπώντας δυνατά την πόρτα.
Αυτή η μάνα λατρεύει το παιδί της!

Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010