Μάριος Νάσιος· ο πληγωμένος αετός (02/02/1987 – 25/11/2003)Eνα ακόμη ηχηρό δίδαγμα για όλους μας.

 

Ο Μάριος Νάσιος γεννήθηκε της Υπαπαντής, (2 Φεβρουαρίου 1987, ημέρα Κυριακή). Σε ηλικία 5 ετών άρχισε να παρουσιάζει δυσκολία κατά την βάδιση, αστάθεια, κουραζόταν εύκολα, και είχε δυσκολία για να ανέβει σκάλες ή να σηκωθεί από κάτω. Σε ηλικία 7 ετών ετέθη η διάγνωση: Μυϊκή δυστροφία τύπου Duchenne. Είναι μια σπάνια αρρώστια κληρονομική, που εμφανίζεται στα αγόρια, έχει εξελικτική πορεία και οι ασθενείς στο τέλος ακινητοποιούνται και, λόγω αδυναμίας των μυών της αναπνοής, παθαίνουν αναπνευστική ανεπάρκεια.

  Ο Μάριος πέρασε από αυτά τα στάδια, όμως ήταν ένα παιδί χαρισματικό. Αριστούχος μαθητής μέχρι το Λύκειο που πρόλαβε να πάει (17 χρόνων πέθανε).
Από την ηλικία των 8 ετών ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι. Με αυτό έκανε παρέλαση, ως σημαιοφόρος, κρατώντας την σημαία, με καμάρι. Είχε πηγαίο χαμόγελο, σοφία κατά Θεόν, το αίσθημα της ευγνωμοσύνης και ήταν όλο μ΄ ένα ευχαριστώ προς τον καθένα: στην μητέρα του που τον φρόντιζε, στους συμμαθητές, στους δασκάλους, στον πνευματικό του πατέρα Γερβάσιο.Ο πόνος εξευγενίζει τον άνθρωπο
  Όταν το 1995, που πέρασε ο Μάριος από Υγειονομική Επιτροπή και τότε η Ασφάλεια του δεν έδινε επίδομα σ΄ αυτούς που υπέφεραν από μυασθένεια, η μητέρα του στεναχωρέθηκε και ο μικρός Μάριος της είπε:
– Μαμά, δεν αξίζει να στεναχωριέσαι γι’ αυτή τη ζωή. Εμείς για την άλλη ζωή πρέπει να στεναχωριόμαστε. Δεν θέλω να στεναχωριέσαι και να κλαις. Όπως ο Θεούλης τρέφει τα πουλάκια, έτσι και εμάς θα μας θρέψει. Έτσι και εμάς θα μας φροντίσει. Ναι, στ΄ αλήθεια!

  Άλλοτε που η μητέρα του κ. Μαρία τον ρώτησε, εάν επιθυμούσε να καλέσουν μία ομάδα μορφωμένων ανθρώπων, που κάνουν συντροφιά σε παιδιά, όπως αυτόν, για να τα χαροποιήσουν, εκείνος απάντησε:
– Όχι, μαμά. Δεν έχω ανάγκη από τέτοια παρέα εγώ. Έχω εσένα. Έχω τα βιβλία μου… Με βγάζεις έξω και βλέπω τα χωράφια. Την εκκλησία της Μεταμόρφωσης. Τα λουλούδια που φύτεψες στην αυλή μας. Βλέπω τους συμμαθητές μου που πηγαίνουν στο φροντιστήριο. Πού παίζουν. Τί άλλο να θέλω; Δεν έχω ανάγκη από παρέα. Είμαι πάρα, μα πάρα πολύ καλά έτσι. Θέλω να το καταλάβεις αυτό καλά. Είμαι πάρα πολύ καλά. Δεν μου λείπει τίποτε.

Οι μηχανισμοί αμύνης που προστατεύουν το εγώ

Δεν αρκεί απλώς να κάνει κανείς κάποιες θρησκευτικές πράξεις: να ψελλίζει απλώς κάποια λόγια προσευχής ή να κάνει απλώς το σημείο του σταυρού ή να πάει και να ξαναπάει στην εκκλησία ή ό,τι άλλο. Δεν αρκούν αυτά. Καμιά φορά μας κάνουν και κακό· όταν δηλαδή τα νιώθουμε έτσι, σαν να λέμε στον Θεό: «Ό,τι σου χρωστούσα, Θεέ μου, το έκανα. Ήθελες να κάνω μερικούς σταυρούς; Τους έκανα. Ήθελες να έρθω στην εκκλησία; Ήρθα». Δεν αγγίζει τελικά η αλήθεια του Θεού την ψυχή μας.

   Και μάλιστα, αν χρονίσει κανείς σ’ αυτή την κατάσταση, δεν αλλάζει εύκολα· είναι όπως οι χρόνιες ασθένειες που δεν θεραπεύονται. Έτσι πάει ύστερα αυτός ο χριστιανός. Είναι σαν μια χρόνια ασθένεια αυτή η αναισθησία. Και όλο αυτό συμβαίνει, γιατί φυλάγουμε τον εαυτό μας.

  Νομίζω, διάβαζα χθες ή άκουσα – αυτό που το έχουμε πει, το ξέρουμε, αλλά μου έκανε εντύπωση που το έλεγε κάποιος – ότι ο άνθρωπος έχει πολλούς αμυντικούς μηχανισμούς. Και βέβαια αυτοί οι μηχανισμοί υπηρετούν και το αίσθημα αυτοσυντηρήσεως, κυρίως όμως οι μηχανισμοί αυτοί λειτουργούν για να προστατέψουν το εγώ έτσι όπως το ξέρει ο καθένας μας. Και αυτό το βλέπουμε και στα μικρά παιδιά.

  Ο καθένας γεννιέται με την προπατορική αμαρτία μέσα του. Καθώς βαπτίζεται, απαλλάσσεται από αυτήν, και από κάποια πλευρά μπορεί να γίνει αληθινός χριστιανός, αφού είναι βαπτισμένος. Δεν γίνεται όμως, και να μη μας παραξενεύει αυτό το πράγμα.

ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: Η ''προφητεία'' του Σολτζενίτσιν που επαληθεύτηκε!

Ο Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν είχε προβλέψει ότι «οι εξελίξεις με την Ουκρανία θα είναι επώδυνες», αλλά ήταν ριζικά αντίθετος σε έναν εμφύλιο πόλεμο για τη ρύθμιση των συνόρων.

Οσο περισσότερο διαβάζω για το τι συμβαίνει στην Ουκρανία αυτές τις μέρες, τόσο περισσότερο έρχονται στο μυαλό μου ορισμένες εκτιμήσεις του Alexander Solzhenitsyn που δικαίως μπορούμε να ονομάσουμε προφητικές. Ο συγγραφέας του Αρχιπελάγους Γκουλάγκ , τη δεκαετία του 1960, όταν η ΕΣΣΔ βρισκόταν στο απόγειο της ισχύος της και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την κατάρρευσή της, επεσήμανε πόσο εκρηκτικό ήταν το ουκρανικό ζήτημα. Και κυρίως λόγω των ουκρανικών συνόρων που αποφασίστηκαν στη σοβιετική εποχή.

Ορισμένες από τις επιστολές που ανταλλάχθηκαν μεταξύ του Νόμπελ Λογοτεχνίας και του Ουκρανού διανοούμενου Sviatoslav Karavanskij την παραμονή της ανεξαρτησίας του Κιέβου είναι σημαντικές. Ο Σολζενίτσιν, ενώ ελπίζει ότι η Ρωσία και η Ουκρανία θα διατηρήσουν κάποια μορφή ένωσης, αναγνωρίζει το δικαίωμα του Κιέβου να αποσχιστεί. Όχι όμως –αυτό είναι το πρόβλημα– με τα σύνορα της σοβιετικής δημοκρατίας [Ουκρανίας].

Ο μεγάλος αντιφρονών έγραψε:

   Παρά το πάθος μου, δεν αντιτίθεμαι στον διαχωρισμό της Ουκρανίας. Αλλά αν πρόκειται για την πραγματική Ουκρανία. Τώρα που τα μνημεία του Λένιν κατεδαφίζονται στη δυτική Ουκρανία (και το αξίζουν!), γιατί οι δυτικοί Ουκρανοί θέλουν η Ουκρανία να έχει λενινιστικά σύνορα περισσότερο από οποιονδήποτε, δηλαδή αυτά που της έδωσε αυτός ο αγαπητός Λένιν που, επιδιώκοντας να την κατευνάσει με κάποιο τρόπο επειδή της στέρησε την ανεξαρτησία, πρόσθεσε εδάφη που δεν ήταν ποτέ ουκρανικά, συγκεκριμένα τη Novorossija (Νότια Ρωσία), το Donbass (για να απομονωθεί η λεκάνη του Donets από τις «αντεπαναστατικές» επιρροές της περιοχής Don) και τα σημαντικά μέρη του την αριστερή όχθη του Δνείπερου; (κουνώντας το δάχτυλό του, ο Χρουστσόφ «προσέφερε» ακόμη και την Κριμαία). Και τώρα, οι εθνικιστές Ουκρανοί υπερασπίζονται επίμονα αυτά τα «ιερά» λενινιστικά σύνορα;

Aldo maria Valli

  Τα είχε προβλέψει όλα. Πριν από μισό αιώνα. Ο Ρώσος συγγραφέας Αλεξάντερ Σολζενίτσιν έγραψε στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ για την Ουκρανία: «Με την Ουκρανία τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ οδυνηρά» . Ακόμη και στη σοβιετική εποχή, δεν απέκλεισε προφητικά το ενδεχόμενο χωρισμού από την Ουκρανία, αν και «κάθε περιοχή μπορεί να απαιτήσει δημοψήφισμα», δεδομένου του τρόπου με τον οποίο οι Μπολσεβίκοι ενοποίησαν εδάφη που ιστορικά δεν ανήκαν ποτέ στην Ουκρανία. (Πηγή: Rossiyskaya Gazeta)

Δεν κουράζεται η Παναγία μας να ακούει τον πόνο μας.

Δεν κουράζεται η Παναγία μας να ακούει τον πόνο μας.
Πόσες και πόσες φορές παρακάλεσα την Παναγία μας για διάφορα προβλήματά μου και με άκουσε. Και ο Γέροντάς μας κλαίοντας Την παρακαλούσε και Την είδε και του είπε:
- Γιατί απελπίζεσαι; Έχε την ελπίδα σου σε Μένα!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης(+ 27 Φεβρουαρίου)

Όποιος διαβάζει με πόνο ψυχής τους Ψαλμούς μοιάζει με τον Δαβίδ...

πηγή

Μήν ἀφήνεις τόν ἑαυτό σου ἀνεπίσκοπο κάθε ὥρα

''Μὴν ἀφήνεις τὸν ἑαυτό σου ἀνεπίσκοπο κάθε ὥρα. Κάθε ὥρα νὰ ἐποπτεύεις, νὰ ἐξετάζεις, νὰ ἐλέγχεις τὸν ἑαυτό σου. Εἶσαι ἐν τάξει αὐτὴν τὴν ὥρα;''

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ

Κυριακή Απόκρεω-Ο καθένας θα δικαστεί με το κριτήριο της αγάπης

«Ὅταν δε ἔλθῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῆ δόξη αὐτοῦ»

  Το σημερινό ιερό Ευαγγέλιο αδελφοί μου μας μεταφέρει σε άλλους κόσμους, σε άλλη πραγματικότητα. Την πραγματικότητα εκείνη της αιωνιότητος και το τέλος της ενδοκοσμικότητας.
  Ο ίδιος ο Κύριος μας λέγει «ὁ ουρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι μου οὐ μη παρέλθωσι». Αλλά και η επιστήμη μας λέγει μέσα από πορίσματα της ότι όπως το σύμπαν έγινε εκ του μηδενός, έτσι κάποτε θα καταλήξει εις το μηδέν.
Μέσα όμως από αυτό το μηδέν του κόσμου, θα αναβλαστήσει ο νέος κόσμος του Θεού, η ουράνιος βασιλεία του έτσι όπως ο Θεός δια του Υιού του μας υποσχέθηκε.

   Ακούγοντας την σημερινή περικοπή οι μετανοημένοι άνθρωποι και οι άνθρωποι που βλέπουν τον συνάνθρωπό τους, τον κάθε πάσχοντα και εμπερίστατο, τον «ελάχιστο αδελφό», ως εικόνα του Θεού γεμίζουν χαρά και ελπίδα.

    Ζουν από τώρα την βασιλεία του Θεού, γιατί η αιώνια ζωή δεν είναι μόνο κατάσταση του «μέλλοντος αιώνος», δεν είναι πέρα από τον χρόνο αλλά είναι μια παρούσα πραγματικότητα.

   Έτσι ζούσαν οι άγιοι της πίστεως μας διότι η αιώνια ζωή δεν είναι αφηρημένη έννοια ή μια έξοδος από τα χρονικά ή τοπικά όρια αλλά είναι εν Χριστώ ζωή. Η ουράνια πραγματικότητα γίνεται και ενδοκοσμική πραγματικότητα. 

  Να γιατί οι άγιοι της πίστεως δεν φοβούνται θάνατον, δηλαδή διάλυση του σώματος καθώς και κρίση των ανθρώπων κατά την ώρα «όταν μέλει κρίναι ζώντας και νεκρούς». 

Ο Θεός δεν μας υποσχέθηκε, ότι όλα θα πηγαίνουν καλά, αλλά ότι σε όλα θα είναι πλάϊ μας!

πηγή

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά πονῆς μποροῦνε με χίλιους τρόπους.

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ πονῆς
μποροῦνε μὲ χίλιους τρόπους.
Ρίξε τὸ ὅπλο καὶ σωριάσου πρηνής,
ὅταν ἀκούσης ἀνθρώπους.

Ὅταν ἀκούσης ποδοβολητὰ
λύκων, ὁ Θεὸς μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου μὲ μάτια κλειστὰ
καὶ κράτησε τὴν πνοή σου.

Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στὸν πλατὺ κόσμο μιὰ θέση.
Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν τὸ κακό,
τοῦ δίνουν ὄψη ν’ ἀρέση.

Τοῦ δίνουν λόγια χρυσά, ποὺ νικοῦν
μὲ τὴν πειθώ, μὲ τὸ ψέμα,
ὅταν ἄνθρωποι διαφιλονεικοῦν
τὴ σάρκα σου καὶ τὸ αἷμα.

Κώστας Καρυωτάκης

Ο ουκρανικός και ο ρωσικός λαός βγήκαν από τη κολυμβήθρα του Δνείπερου και ο πόλεμος μεταξύ αυτών των λαών είναι επανάληψη της αμαρτίας του Κάιν

«Ο ουκρανικός και ο ρωσικός λαός βγήκαν από τη κολυμβήθρα του Δνείπερου και ο πόλεμος μεταξύ αυτών των λαών είναι επανάληψη της αμαρτίας του Κάιν, που σκότωσε τον αδελφό του από φθόνο. Ένας τέτοιος πόλεμος δεν έχει καμία δικαιολογία ούτε από τον Θεό ούτε από τους ανθρώπους ." 

Μητροπολίτης Κιέβου Ονουφρίου

Μέσα στη ζοφερή αυτή προοπτική, ξαναγίνονται επίκαιρα κάποια κείμενα του οσίου Σωφρονίου του Έσσεξ

 Εδώ και καιρό μέσα στην ατμόσφαιρα της κορωνοδημίας έχει βλαστήσει και το Ουκρανικό ζήτημα, που πλέον δείχνει να φθάνει σε μια γενικά ανεπιθύμητη κορύφωση, που την κάνει πολλαπλώς πιο απευκταία η διαφαινόμενη σύγκρουση μεταξύ Ορθοδόξων (κατ’ όνομα) κρατών (δεν νομίζω ότι έχει ξανασυμβεί, τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία).
Μέσα στη ζοφερή αυτή προοπτική, ξαναγίνονται επίκαιρα κάποια κείμενα του οσίου Σωφρονίου του Έσσεξ, γραμμένα σε διάφορες εποχές αλλά από ανάλογες αφορμές [δικές μου οι υπογραμμίσεις]:

   «Με συνέπαιρνε η αίσθηση των παθημάτων της οικουμένης… Ζούσα για χρόνια μέσα σε πνιγηρή ατμόσφαιρα αδελφοκτόνου μίσους, αρχικά του [Πρώτου] Παγκοσμίου κι έπειτα του [Ρωσικού] εμφυλίου πολέμου. Έκτοτε μου είναι προτιμότερο να ακούω για χιλιάδες ίσως θύματα από σεισμούς, πλημμύρες, επιδημίες και άλλες θεομηνίες και καταστροφές, που προκαλούν συνήθως τη συμπάθεια όλων, παρά για πολέμους, που σχεδόν χωρίς εξαίρεση παρασύρουν τους πάντες σε ηθική συμμετοχή στους φόνους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από τον πόλεμο». [Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι]

 «Ο κόσμος όχι μόνο "ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται", αλλά καταπνίγεται, και οι άνθρωποι παντού παραφρόνησαν από τον φόβο των επερχομένων στη γη συμφορών... Ο αιώνας μας είναι αιώνας ασκήσεως πρωτοφανούς βίας στη συνείδηση των ανθρώπων. Στην εποχή μας παραβιάζονται όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου, αν και εμείς ακούμε μόνο τους πληθωρικούς λόγους για την υπεράσπιση του ανθρώπου και των δικαιωμάτων του». [Γράμματα στη Ρωσία]

 «Η ουσία της απογνώσεως είναι η απιστία στην Ανάσταση… Απορρίπτοντας την

Ο Παχώμιος γέννησε τον Νεκτάριο και τον Άνθιμο. Ο Άνθιμος εγέννησε τον Νικηφόρο. Ο Νικηφόρος εγέννησε τον Ευμένιο. Και χάριτι Θεού όλοι μαζί αυτοί αγίασαν...

  Βλέπετε ο Παχώμιος γέννησε τον Νεκτάριο και τον Άνθιμο. Ο Άνθιμος εγέννησε τον Νικηφόρο. Ο Νικηφόρος εγέννησε τον Ευμένιο. Και χάριτι Θεού όλοι μαζί αυτοί αγίασαν, εσώθηκαν και τώρα το σημαντικό είναι οτι ζουν μαζί όλοι αυτοί.

   Και οι λεπροί της Κρήτης και οι λεπροί της Χίου και οι λεπροί από το Αιγάλεω ζουν μαζί και συνεορτάζουν και συλλειτουργούν και κοινωνούν και επικοινωνούν στην Άνω Θεία μυσταγωγία και λειτουργία που γίνεται στον Ουρανό από τον ίδιο τον Χριστό και Θεό. 

  Και συλλειτουργοί αυτού του μεγάλου Αρχιερέως Χριστού ποιοι ειναι; Ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Άνθιμος, ο Άγιος Ευμένιος. 

 Και ποιοι συμψάλλουν με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ;

 Ο Άγιος Παχώμιος, ο Άγιος Νικηφόρος. Ο καθένας δηλαδή έχει τη θέση του και τη τάξη του αλλά όλοι μετέχουν του Αγίου Ακτίστου Φωτός και κοινωνούν τον αναστημένο Ιησού και τον προσδωκόμενον και πάλι ερχόμενο κρίναι ζώντας και νεκρούς. 

- Μόρφου Νεόφυτος (15.02.2021)

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ(Bertolt Brecht)

Δεν είναι ο πρώτος.
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι.
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
υπήρχαν νικητές και νικημένοι.
Στους νικημένους ο φτωχός λαός,
πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
πέθαινε το ίδιο

πηγή

Θαύμα του γέροντα Ευμενίου , σε κοπέλα που έπασχε από δαιμονική επήρεια

  Μέσα στο έτος 2005 ένα απόγευμα επισκέφθηκαν τη Μονή Κουδουμά μιά κοπέλα με τον πατέρα της από τη Λάρισα, ζητώντας να προσκυνήσουν τον Ναό της Παναγίας. Εισερχόμενη στον Ναό η κοπέλα δεν μπορούσε να προσκυνήσει, διότι κάτι την εμπόδιζε. 

 Ο πατέρας εξήγησε στον Ηγούμενο ότι η κόρη του έπασχε από δαιμονική επήρεια και της ενεφανίσθη προ καιρού ο Μακαριστός Γέροντας Ευμένιος από το χωριό της Κρήτης Εθιά (δεν είχαν ακούσει ποτέ γι’ αυτόν) και την προέτρεψε επίμονα να έρθει στον τάφο του και εκείνος θα την θεραπεύσει, διότι, όπως της είπε, Εκείνος είχε ταλαιπωρηθεί το ίδιο από τα δαιμόνια, «μόνο που εγώ το έπαθα από την υπερηφάνεια, ενώ εσύ από βλασφημία».

  Έτσι ήρθαμε σήμερα στην Κρήτη και πήγαμε στον τάφο του Γέροντα και ενώ προσκυνήσαμε, η κόρη μου άκουσε τη φωνή του Γέροντα να της λέει:

Α΄ και Β΄ Εύρεση Τιμίας Κεφαλής Αγ.Ιωάννου του Προδρόμου

πηγή

Οι ευρέσεις της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου

24 Φεβρουαρίου,Α και Β Εύρεση Τιμίας Κεφαλής Αγ.Ιωάννου του Προδρόμου

Σας το λέω με πίστη• δεν θα μας σώσει ούτε ο Μάρξ,ούτε ο Λένιν,ούτε η Αγγλία,ούτε η Ρωσία,ούτε η Αμερική

«Σας το λέω με πίστη• δεν θα μας σώσει ούτε ο Μάρξ ούτε ο Λένιν ούτε η Αγγλία ούτε η Ρωσία ούτε η Αμερική. Ένα φάρμακο υπάρχει, το τέλειο φάρμακο: το Άγιο Ευαγγέλιο»

(† Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης)

πηγή

Πάνω από όλα, μην λες ψέματα στον εαυτό σου...

Πάνω από όλα, μην λες ψέματα στον εαυτό σου. 

Ο άνθρωπος που λέει ψέματα στον εαυτό του και ακούει το ίδιο του το ψέμα, φτάνει σε ένα σημείο...όπου δεν μπορεί να διακρίνει την αλήθεια μέσα του, ή γύρω του, και έτσι χάνει όλο τον σεβασμό για τον εαυτό του, και για τους γύρω του.

 Και χωρίς σεβασμό, σταματά να αγαπά...

 Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, (Αδελφοί Καραμαζώφ)

Ο Θεός αναπαύεται στον ταπεινό άνθρωπο

 "Θα προσέξατε ότι σε μια αυλή, όταν βρέχει, όλα τα νερά θα πάνε εκεί που έχει λακούβα, εκεί που είναι χαμηλότερα. Έτσι ακριβώς κάνει και η χάρη του Θεού. Σαν να ψάχνει να βρει τον άνθρωπο τον ταπεινό κι εκεί αναπαύεται".

(π.Συμεών Κραγιόπουλος)

"Radium Girls"

 Στη δεκαετία του 1920, τα "Radium Girls" προσλήφθηκαν από τα εργοστάσια ωρολογοποιιας για να διακοσμήσουν τα ρολόγια με χρώμα που φωσφορίζει.

Μια υπέροχη δουλειά σε ένα ακαταμάχητα δημοφιλές προϊόν, αλλά τα κορίτσια δεν ήξεραν ότι δούλευαν με μια ουσία που θα τα σκότωνε.

Τα κορίτσια ραδίου είχαν οδηγίες να υγράνουν το πινέλο τους με τα χείλη τους ώστε να δημιουργήσουν λεπτότερη μύτη για πιο λεπτομερή εργασία, καταπίνοντας δηλητήριο σε κάθε πινελιά. Το ράδιο όμως καταβρόχθιζε αργά τη σάρκα τους. Ένα ένα τα κόκαλά τους άρχισαν να ραγίζουν και να διαλύονται.

Η ιστορία αυτών των γυναικών

Τρέιλερ ταινίας 2018

https://youtu.be/7RxnIriKLRk

Η Ιερά Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου της Κανδύλας(10ος αιώνας)

''Καντύλα και κωμόπολη και Παναγιά στο βράχο''....

  Η Ιερά Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου της Κανδύλας(10ος αιώνας) είναι χτισμένη στα 970μ.υψόμετρο, εντός σπηλαίου, στο βουνό με την τοπική ονομασία Κρουσταλλιές ή Τρούπες. Αθέατο από το χωριό εποπτεύει το άνοιγμα του κάμπου(οροπέδιο) της Κανδύλας και ως ακοίμητος φρουρός εντόπιζε από μακριά όποια απειλή πλησίαζε. Είχε εξέχοντα ρόλο στον αγώνα καθώς υπήρξε άσυλο για τους χριστιανούς της περιοχής, κέντρο εφοδιασμού πυρίτιδας, αλλά και θεραπευτήριο για τους αγωνιστές.
Αυτό το μαρτυρά και η ύπαρξη οχυρού ''Μπούρτζι'' αλλά και οι πολεμίστρες στο κομμάτι που συνδέει το μπούρτζι με το Μοναστήρι.
Πρωτεργάτης όλου αυτού υπήρξε ο Ηγούμενος της Μονής Καλλίνικος Μιχαλιάδης ο οποίος ασκούσε εμπειρικά την ιατρική σε όποιον την είχε ανάγκη. Για να εμπλουτίσει δε τις γνώσεις του είχε μεταβεί στην Πάδουα της Ιταλίας για να φοιτήσει στην ομώνυμη ιατρική σχολή, φέρνοντας μαζί του στο γυρισμό και ιατρικά εργαλεία.
Το 1699 με τα Ορλωφικά η Μονή πυρπολήθηκε και κάηκε ένα μεγάλο μέρος του αρχείου της.
Στις 19 Ιουλίου 1826 έγινε μια μάχη, η οποία έγινε γνωστή ως η Νικηφόρα Μάχη της Κανδύλας κατά των Τουρκο-Αιγυπτίων του Ιμπραήμ.Η μάχη αυτή έλαβε χώρα σε 2 σημεία, αρχικά στο μοναστήρι κι έπειτα στο διάσελο της Κανδύλας, με οπλαρχηγούς τον Παναγιωτάκη Νοταρά και τον γενναίο Ηγούμενο Καλλίνικο που σημειωτέον είχε πολεμήσει και σε άλλες πολλές μάχες.
Την μάχη αυτή καθιστά ακόμη πιο σημαντική το γεγονός ότι οι νικηφόρες μάχες ενάντια στον Ιμπραήμ, ο οποίος κατέκαιε την Πελοπόννησο, ήταν ελάχιστες.

   Επίσης την Ιερά Μονή είχε επισκεφθεί πολλές φορές και με το γιο του ο ίδιος ο Γέρος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ήταν σε στενή επαφή με τον Ηγούμενο, κάτι που το μαρτυρεί και μια ιδιόχειρη επιστολή του, που σώζεται και εκτίθεται στο μοναστήρι με την υπογραφή και τη σφραγίδα του.
''Άγιε καθηγούμενε της Κανδύλας
Ιδού, σου στέλνω τον παρόντα και να μου στείλης κάμποσο κρασί διότι εδώ δεν ευρίσκεται και χωρίς τεσκερέ μου να μη δώσης κανενός, να σταθής γενναίος, να κρατήσης το μοναστήρι. Τώρα θα ιδώ τον
πατριωτισμό σου.
Τη 8 Μαΐου 1826
Ο Γ. αρχηγός
(υπογραφή)
Θ. Κολοκοτρώνη''
Υ.Γ. ''Το κρασί βούλωσέ το και ό,τι είδηση ξέρεις φανέρωσε''

πηγή

Φύγε τρέχοντας να γλυτώσεις...

Φύγε τρέχοντας να γλυτώσεις,από τον άνθρωπο που,πριν καν σε γνωρίσει,σε απορρίπτει ή σε αποδέχεται,με μόνο κριτήριο την εξωτερική σου εμφάνιση.

 Αν σε απορρίπτει,δοξολόγησε τον Θεό που σε απάλλαξε από επικείμενο πόνο.
Αν σε αποδέχεται, μην πιστέψεις πως αυτό θα κρατήσει για πολύ.

 Σε κάθε περίπτωση,πρόσεξε!Κινδυνεύεις να ... πνιγείς, στα ... ρηχά νερά του!

πηγή/Παναγιώτα Κουκούλη

Ζώντας στη αγάπη του Θεού, μπήκε στη σφαίρα της αγάπης του κόσμου

Ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος για τον Αγιο Παΐσιο.

   Είδα πολλούς ερημίτες στο Άγιο Όρος.Και ζήσαμε κι εμείς μαζί με τον γέροντά μας στην έρημο.Αλλά την πτωχεία, την ακτημοσύνη,την ασκητικότητα αυτού του ανθρώπου,δεν την είδα πουθενά.Δεν είχε απολύτως τίποτα!Τίποτα απολύτως!
Ελάχιστα βιβλία και ελάχιστα σκεπάσματα,τα οποία χρησίμευανγια τη θέρμανση του χειμώνα.Και από τρόφιμα σχεδόν τίποτα.
Αυτή ήταν η κατοικία του, αυτή η καλύβη.
  Κι όμως αυτήν την χάρη, αυτήν την ευλογία, αυτήν την ευτυχία που είχε εκείνο το καλύβι δεν την είδα ούτε σε παλάτια ούτε σε πολυτελείς κατοικίες, πουθενά! Αυτήν την ευωδία που ευωδίαζε η ασκητική κατοικία του γέροντα,
δεν την συνάντησα πουθενά στη ζωή μου. Αυτός ο άνθρωπος ζούσε μόνο για το Θεό και μόνον ο Χριστός ήταν το ενδιαφέρον και η αγάπη του.

  Και στη συνέχεια έγινε ένα μεγάλο γεγονός. Ζώντας στη αγάπη του Θεού, μπήκε στη σφαίρα της αγάπης του κόσμου, όπως ο ίδιος μου είπε μια χειμωνιάτικη μέρα, τα Χριστούγεννα του 1982, που ήμασταν στο καλυβάκι του και κάναμε Χριστούγεννα αυτός και εγώ, μόνο.
Και σε μια στιγμή που μου μιλούσε,μου λέει ότι:
«Πριν μερικά χρόνια, ο Θεός άλλαξε τα πράγματα μέσα στην καρδιά μου.

Ἔτσι κι αὐτός που στέλνει στον διάβολο. Ἄντε να πᾶς να τον γυρίσης....

  Γι᾽ αὐτὸ καὶ οἱ ἅγιοι πατέρες μᾶς συνιστοῦνε «Μὴ πιῆς νερό, προτοῦ κάνης τὸν σταυρό σου καὶ μὴν ἐξέρχεσαι τοῦ σπιτιοῦ σου χωρὶς νὰ Σταυροσημειοῦσαι».
 Καὶ τὸ ἅγιο Γεροντικὸ λέγει ὅτι μοναχὴ μπῆκε στὸν κῆπο καὶ χωρὶς νὰ κάνη τὸν σταυρό της ἔκοψε μαρούλι κι ἔφαγε καὶ δαιμονίσθηκε. Κι ὅταν ὁ καλὸς παπᾶς τὴν διάβαζε, ὁ πειρασμὸς εἶπε: «Δὲν φταίω ἐγώ· ἐγὼ καθόμουν πάνω στὸ μαρούλι κι ἔκοψε τὸ φυτὸ καὶ μ᾽ ἔφαγε».

Θυμᾶμαι στὸ χωριό μου τὰ φαράγγια νὰ ἀντιλαλοῦν αὐτὴν τὴν βλαστημιά. Εἶδα ζῶα ποὺ τρελάθηκαν. Εἶδα ἀνθρώπους ποὺ πῆγαν καὶ δὲν ξαναῆρθαν.
Δυστυχῶς σήμερα οἱ περισσότεροι εἶναι γιὰ κεῖ...

Ακόμη καὶ ἡ μάνα ποὺ τοὺς γέννησε δὲν φείδεται τῆς κακῆς αὐτῆς εὐχῆς. Δὲν ξέρω γιατὶ ἡ κακὴ αὐτὴ εὐχὴ βάζει τὸν κάθε κατεργάρη στὴν θέση του. Φαίνεται ὅτι εἶναι πόθος τοῦ διαβόλου νὰ δέχεται τὰ παιδιά του μὲ δυνατὴ φόρα νὰ προσκολλοῦνται στὴν ἀγκαλιά του.

Παναγία η Βρεφοκρατούσα - Ιερός Ναός Παντοκράτορος Κορισσίων

Παναγία η Βρεφοκρατούσα - Ιερός Ναός Παντοκράτορος Κορισσίων - Λίνια Χλωμός(Κέρκυρα)

Η εικόνα βρέθηκε ζωγραφισμένη στο τοίχωμα παρακείμενης σπηλιάς πριν από αιώνες και τώρα είναι εντοιχισμένη στον Ι. Ν. Παντοκράτορος Κορισσίων στη Λίνια του Χλωμού.

πηγή

ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ

Διδώ Σωτηρίου

  Η ιστορία του Μανώλη Αξιώτη, Μικρασιάτη αγρότη από τον Κιρκιντζέ. Άνθρωπος του μόχθου, δεμένος με τον τόπο του, το πατρικό του σπίτι, τους χωριανούς του. Ο άντρας που πάλεψε με κορμί και με ψυχή. Στο Αμελέ Ταμπουρού, τα Τάγματα Εργασίας της Άγκυρας, το 1915. Στο μέτωπο του Αφιόν Καραχισάρ το 1922.

  Μια λεύτερη πατρίδα ονειρευόταν καθώς έσφιγγε τα δόντια και έλεγε: 

"Ώρα μάχης, Αξιώτη, ώρα θυσίας. Δεν έχεις ελόγου σου κανένα πάρε δώσε με την πολιτική. Το χρέος σου κάνεις".

 Γνώρισε κακουχίες και στερήσεις, είδε βασανιστήρια και θανάτους, έζησε την αιχμαλωσία και την προσφυγιά, για να συλλογιστεί: "Θηρίο είν' ο άνθρωπος!"

Μπιζάνι ακαταμάχητο,Μπιζάνι αντρειωμένο

"Μπιζάνι ακαταμάχητο,Μπιζάνι αντρειωμένο
Μπιζάνι δεν βαρέθηκες να είσαι σκλαβωμένο
Μπιζάνι δώσε τα κλειδιά στον Κώστα τον λεβέντη
Δεν τονε βλέπεις που ρχεται με το σπαθί στο χέρι..."

~Μεσολογγίτικο παιδικό νανούρισμα με αφορμή την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της Ηπειρου~

πηγή

Η σύγχρονη οδηγία είναι «όχι σταυρό»!..

Σημερινό νέο!..
Όχι για να οργιζόμαστε «εις κενόν», αλλά για να επαγρυπνούμε απέναντι στην ολοσχερή κατεδάφιση της Πατρίδος, να καυτηριάζουμε τέτοιες καταχθόνιες εκτροπές και να είμαστε έτοιμοι για ανόρθωση.
Λοιπόν, το νέο:
Σε Νοσοκομείο Παίδων, εν Ελλάδι, στις μέρες μας, εάν σε ένα βρέφος (πρόωρο συνήθως) γίνεται μετάγγιση αίματος ή εάν διαπιστωθεί λοιμώδες νόσημα, μέχρι χθες οι νοσηλεύτριες έβαζαν σημάδι έναν σταυρό. Σύμβολο συνειθισμένο στη Νοσηλευτική και ολοφάνερα στον Ερυθρό Σταυρό.
Η σύγχρονη οδηγία είναι «όχι σταυρό»!..
«βάλτε ένα λουλουδάκι, μια καρδούλα.. όχι σταυρό» διότι «καταπιέζεται η προσωπικότητα του βρέφους»!..

πηγή

Φρούριο κατασκεύασε ο Θεός εναντίον του διαβόλου.Αυτό είναι η εκκλησία

 πηγή

Ο Θεός αποδέχεται τη μετάνοια, δεν δίνει σημασία στα κίνητρα, δίνει τη συγγνώμη, ο άνθρωπος όχι πάντα.

    Κυριακή του Ασώτου και ήδη έχω διαβάσει γλυκιές αναρτήσεις περί αγάπης, μετάνοιας, μεγαλοθυμίας.
   Περσινή Α' Γυμνασίου: Κάνουμε την παραβολή και πάμε στο βιωματικό μέρος όπου τα παιδιά καλούνται να εκφράσουν συναίσθημα. Τα πυρά ήταν γενικά: 

   Ο πατέρας ήταν άδικος προς τον μεγάλο γιο, φάνηκε ανόητος και αδύναμος απέναντι στον μικρό, ο οποίος ήταν τελικά ένας στυγνός εκμεταλλευτής. Η δε έλλειψη της τιμωρίας ήταν γι' αυτά σχεδόν αδιανόητη. Υποστήριξαν ότι μόνο αν έπεφτε τιμωρία στον άσωτο θα καταλάβαινε το λάθος του. Και αφού καταχέριασαν Πατέρα και Άσωτο, τα ρώτησα: 

   Άρα, ο Θεός θα έπρεπε να τιμωρεί τον άνθρωπο όταν κάνει λάθος, ακόμη κι αν αυτός εμφανιστεί μετανιωμένος; 

 Εκεί μπήκε η τροφή για σκέψη και τοποθετήσαμε το παράλογο της παραβολής: Ο Θεός αποδέχεται τη μετάνοια, δεν δίνει σημασία στα κίνητρα, δίνει τη συγγνώμη, ο άνθρωπος όχι πάντα.

  Φεύγω από τα παιδιά για να σκεφτώ ότι όλη αυτή η ιδέα περί του Θεού τιμωρού είναι η διπλή όψη ενός νομίσματος: Από τη μια, η προβολή προς τον Θεό της άποψης που έχει ο άνθρωπος για το λάθος, την αμαρτία. Από την άλλη η σκληρότητα του ανθρώπου απέναντι σε αυτόν που θα κάνει το λάθος ή την αμαρτία.
Πάρτε για παράδειγμα την ατζέντα της ακραίας πολιτικής ορθότητας, που έχει επιβάλει και τη δική της ηθική: Δεν υπάρχει συγχώρεση, η αμαρτία είναι κληρονομική γιατί γενιές πίσω οι άνθρωποι είχαν κάνει άσχημα πράγματα, ο σύγχρονος πολιτισμός και η ιστορία πρέπει να διαγραφούν (cancel culture) για να ανατείλει ένας πολιτισμός όπου η αμαρτία (όπως φυσικά την αντιλαμβάνεται σήμερα ο άνθρωπος), θα έχει εκλείψει γιατί θα την έχει προλάβει η αδυσώπητη τιμωρία.

Αλεξία Χατζή-Facebook

Παναγία Γοργοεπήκοος(14ος αιώνας)

Παναγία Γοργοεπήκοος... Βυζαντινή τοιχογραφία στον Ιερό Ναό Αγίου Στεφάνου στην Καστοριά.(14ος αιώνας)

Επίκειται η αγιοκατάταξη του Γέροντα Ευμενίου Σαριδάκη

Επίκειται η αγιοκατάταξη του Γέροντα Ευμενίου Σαριδάκη,του κρυφού γελαστού Άγίου του Αιγάλεω και φίλου των λεπρών,μέσα στον Μαρτιο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

πηγή

Εδώ συμπυκνώνεται όχι μόνο το ευαγγέλιο,αλλά ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπινου γένους..

 Λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας:«Ακόμη και ολόκληρη η Αγία Γραφή να είχε εξαφανισθεί, μόνο η Παραβολή του Ασώτου, αν είχε απομείνει, θα αρκούσε για να περιγράψει πλήρως την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο»

"Βάλτε από το ένα μέρος της πλάστιγγας όλα όσα ο Κομφούκιος, ο Βούδας,ο Ζωροάστρης, και ο Σωκράτης έγραψαν ή είπαν και βάλτε από το άλλο μέρος μόνη την Παραβολή του Ασώτου, καί θά δείτε που θα βαρύνει η πλάστιγγα".
Εδώ συμπυκνώνεται όχι μόνο το ευαγγέλιο,αλλά ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπινου γένους..

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ

Δέν εἶναι πού πῆρα τῶν ὀμματιῶν μου
καί χάθηκα ἀπό τό πρόσωπό Σου.

Δέν εἶναι πού ξενιτεύθηκα
σέ χῶρες μαγεμένες κι ἄγνωστες
κι ἡ ξενιτιά κι ὁ θάνατος εἶναι τό ἴδιο.

Δέν εἶναι πού κατέβηκα σκαλί-σκαλί
ὅλα τά ὑπόγεια τῆς Νινευΐ…

Εἶναι πού ἔχεις βγεῖ στό παραθύρι
καί τρῶς τό δρόμο μέ τά μάτια σου,
μέτρο τό μέτρο, πόντο τόν πόντο
καταβροχθίζεις τήν ἀπόσταση,
ξαγρυπνᾶς μέρα καί νύχτα,
περιμένοντας τό γυρισμό μου.

Ἔχεις ἀκουμπήσει τά χέρια σου
στό περβάζι τοῦ παραθύρου
μέ τό πρόσωπο στίς παλάμες σου.

Ἀνακατεύεις καί μασᾶς τά γένια σου
κοιτάζοντας ἐπίμονα στό δρόμο.

Τό βλέμμα σου αὐτό τῆς ἀναμονῆς
μέ ἐξουθενώνει.

Γι’ αὐτό, ἐσύ ξέρεις γιά μένα
δέν εἶναι πού πῆρα τῶν ὀμματιῶν μου.

Εἶναι πού ἔχεις βγεῖ στό παραθύρι…

(Δ. Μποσινάκης)

πηγή

Πόσο άραγε βαθιά στην ιστορία χρειάζεται κάνεις να ψάξει για να βρει πολιτικούς που τιμάνε πραγματικά τούτη την Πατρίδα...

 Πόσο άραγε βαθιά στην ιστορία χρειάζεται κάνεις να ψάξει για να βρει πολιτικούς
που τιμάνε πραγματικά τούτη την Πατρίδα....
Αλλά για να τιμήσεις τούτον τον πονεμένο και ευλογημένο τόπο χρειάζεται πρώτα
να τον αγαπήσεις....
Αισθάνομαι ότι ψάχνουμε ''ψύλλους στ' άχυρα''.....
Και λυπάμαι που δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί
γιατί όταν βγάζουμε χαρούμενοι σέλφι με εκείνους,τους σφίγγουμε θερμά το χέρι
σαν να τους συγχαίρουμε κιόλας,αυτό δείχνει....
Δυστυχώς σφυρίζουμε αδιάφορα αγνοώντας τις κραυγές τόσων ψυχών δίπλα μας
που υποφέρουν (εκτός από τους ίδιους φυσικά).....
Δυστυχώς κοιτάμε απ' την άλλη αγνοώντας τις μελανές σελίδες της καθημερινότητας γύρω μας.....
Μα και η δική μας ζωή είναι εκεί μέσα σ' αυτό το χιλιοτσαλακωμένο βιβλίο.....
Είναι κρίμα τούτον τον γαλανό ουρανό να αφήνουμε να τον σκοτεινιάζει-μολύνει
η τοξική τους ''αγάπη''.....
Και ξέρεις.....είμαστε και εμείς τόσο υποκριτές….
Κρεμάμε στα μπαλκόνια τεράαααστιες σημαίες μα έχουμε θάψει πολύ βαθιά
τα Ιερά και Όσια των Προγόνων μας….
Είναι λένε 2022..... προχωράμε μπροστά.....Ε…. και;
Και τι μας εμποδίζει η Ιστορία μας;Από πότε μας έγινε βαρίδι;
Ξέρεις τι πολύτιμος θησαυρός είναι τιμώντας με την ζωή σου να κουβαλάς μέσα σου τις ευχές όλων εκείνων των ευλογημένων ψυχών που έδωσαν την ζωή τους
για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία;
Μεγάλη ευλογία….
Πως θα βρούμε λοιπόν την πολυπόθητη ‘’Ιθάκη’’ μας(το Ελληνορθόξο γένος μας
που΄ ναι χαμένοστης λησμονιάς την δίνη)εάν ακούμε τις Σειρήνιες φωνές τους…
Εκτός εάν δεν θέλουμε….Εάν υπάρχει όμως έστω κι ένα δράμι επιθυμίας
να ξεκολλήσουμε απ’ τούτον τον βούρκο(όχι δεν είναι ιαματικά λουτρά…)
Πρέπει κάτι να αλλάξει......Όχι αύριο.....Σήμερα......Ξεκινώντας όχι απ΄ τους άλλους αλλά από εμάς τους ίδιους....
Αφετηρία είναι μία..... η έρμη η ψυχή μας....

ΠΗΓΗ

Ο αδελφός του Ασώτου

Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου

   Η παραβολή του ασώτου υιού είναι αρκετή από μόνη της να μας διδάξει όλο το μυστήριο της πατρικής θεϊκής αγάπης και του τρόπου σωτηρίας και επιστροφής των ανθρώπων στον Θεό. Έτσι, συνήθως, δίνεται μεγαλύτερη σημασία στον άσωτο υιό και στον τρόπο σωτηρίας του, αλλά και στην παρουσία του πατέρα, ο οποίος με την άφατη πατρική αγάπη του δέχεται πίσω τον άσωτο γιο του. Ο άλλος γιος όμως, ο αδελφός του ασώτου, μένει στο περιθώριο, χωρίς να ασχοληθεί κανείς μ’ αυτόν. Όμως, όταν ακούω την παραβολή αυτή, το μυαλό μου μένει σ’ αυτόν τον τύπο του ανθρώπου, γιατί αισθάνομαι ότι εμείς οι «θρήσκοι» μοιάζουμε μ᾽ αυτόν οι περισσότεροι.

   Κινδυνεύουμε από το σύνδρομο αυτού του ανθρώπου. Είναι ένας μεγάλος κίνδυνος, που παραμονεύει όλους μας. Στο Ευαγγέλιο γίνεται αναφορά για τον μεγαλύτερο γιο με λίγα λόγια. 

  Όταν επέστρεψε ο άσωτος υιός και έγινε η υποδοχή του από τον πατέρα και διέταξε να φέρουν την πρώτη στολή για να τον ντύσουν, και να θυσιάσουν το μοσχάρι το σιτευτό και να γίνει χαρά και ευφροσύνη στο σπίτι, γιατί ο άσωτος ήταν σαν νεκρός που επέζησε, και χαμένος και βρέθηκε, λέει η παραβολή στη συνέχεια: «Ην δε ο υιός αυτού ο πρεσβύτερος εν αγρώ».

 Ο μεγαλύτερος υιός ήταν στον αγρό εργαζόμενος στην εργασία του πατέρα του. «Και ως ερχόμενος ήγγισε τη οικία ήκουσε συμφωνίας και χορών», και όταν έφτασε στο σπίτι άκουσε όλη αυτή την ιστορία. Αυτό που μας παραπέμπει στην πιο πάνω στιγμή, που γράφει για τον άσωτο υιό, είναι όταν στράφηκε πίσω και πλησίασε στο σπίτι, και ενώ ήταν ακόμη μακριά, ο πατέρας του έτρεξε και τον αγκάλιασε και τον καταφίλησε και «επέπεσε επί τον τράχηλον αυτού». «Και ιδών αυτόν ο πατήρ εσπλαχνίσθη». Λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έναν ωραίο λόγο: «πώς τον είδε ο πατέρας, αφού ήταν μακριά;» Οι οφθαλμοί του πατέρα έχουν μεγάλο βλέμμα και μεγάλη δύναμη. Τον είδε με τα μάτια της ψυχής του, με την αγάπη του και την ευσπλαγχνία του.

  Έτσι βλέπουμε δύο σκηνές: ο ένας πηγαίνει και όταν πλησιάζει τον δέχεται ο πατέρας του και τον καταφιλεί και τον παρηγορεί και τον ενδύει με τη στολή την πρώτη, ενώ ο άλλος πηγαίνει και μόλις ακούει τους χορούς και τα τραγούδια μέσα στο σπίτι, φωνάζει έναν δούλο του και θέλει να μάθει τι συμβαίνει. Ταράχτηκε, δεν του άρεσε. Ο δούλος τού είπε ότι επέστρεψε ο αδελφός του και ότι ο πατέρας του θυσίασε τον μόσχο τον σιτευτόν, γιατί τον παρέλαβε και τον εδέχθη ζωντανό και υγιή. Τότε ο αδελφός «ωργίσθη και ουκ ήθελεν εισελθείν», οργίστηκε τόσο πολύ, που δεν ήθελε να μπει στο σπίτι. «Ο ουν πατήρ αυτού εξελθών παρεκάλει αυτόν». Τότε βγήκε πάλι ο πατέρας, όπως και προηγουμένως να υποδεχθεί τον άσωτο, και τον παρακαλεί και τον ικετεύει να περάσει στο σπίτι. 

Κυριακή του Ασώτου-Και ποιος από μας δεν γίνεται ή έχει γίνει άσωτος;

«Εἶδεν αὐτόν ὁ πατήρ αυτοῦ καί ἐσπλαγχνίσθη»

   Μέσα στο κείμενο της παραβολής «του Ασώτου» που ακούσαμε αδελφοί μου βλέπει ο καθένας μας τον δικό του εαυτό. Είναι ο καθρέπτης που δείχνει την ιστορία του ανθρώπου, την πτώση και την ανάστασή του. Αλλά και την απέραντη αγάπη και συγχωρητικότητα του Θεού πατέρα.

  Μόνον ο Χριστός αδελφοί μου θα μπορούσε να μιλήσει και να ζωγραφίσει με τέτοιες φράσεις τις συνέπειες της αποστασίας του προσώπου του ασώτου υιού εξ αιτίας της αμαρτωλής ζωής, που δεν είναι παρά ο κάθε άνθρωπος. Επαναστατεί εναντίον του πατέρα, θεωρώντας ότι έτσι θα γίνει ελεύθερος, θα γίνει ανεξάρτητος και ευτυχισμένος.

 Ζητά απαιτώντας περιουσία που δεν του ανήκει, γιατί δεν κουράστηκε, δεν τη δούλεψε, δεν αγωνίστηκε. Όλα ανήκουν στον πατέρα. Ο γεμάτος όμως αγάπη πατέρας δεν αρνείται, του δίνει το κληρονομικό του δικαίωμα, «το επιβάλλον μέρος της ουσίας». Γνωρίζει την έκβαση αυτής της απαίτησης και τις συνέπειες της ζωής του.

 Όμως δεν αρνείται γιατί η αγάπη του είναι μεγαλύτερη από την πατρική αυστηρότητα. Ο άσωτος απαιτητικός και ανυπάκουος ζητάει κάτι καινούριο, δεν

«Τό ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου»

 Ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς στὸν ὑπέροχο εἰ­κοστὸ δεύτερο (κβ΄) Ψαλμὸ παρου­σιάζει τὸν Κύριο ὡς Καλὸ Ποιμένα, ποὺ ποιμαίνει μὲ ἀγάπη καὶ στοργὴ τὰ λογικὰ πρόβατά Του καὶ φροντίζει τίποτε νὰ μὴ μᾶς λείψει: «Κύριος ποιμαίνει με, καὶ οὐδέν με ὑστερήσει» (στίχ. 1).

  Μία ἀπὸ τίς ὡραιότερες ἀπεικονίσεις ποὺ χρησιμοποιεῖ εἶναι αὐτὴ μὲ τὴν ὁποία παρουσιάζει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὡς ἀκούραστο δρομέα ποὺ καταδιώκει τὸν ἄν­θρωπο, γιὰ νὰ τὸν λυτρώσει καὶ νὰ τὸν σώ­­σει: «Τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου» (στίχ. 6). Τὸ ἔλεός Σου, Κύριε, θὰ μὲ καταδιώκει ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς μου, καὶ ἡ Χάρι Σου θὰ ἐπιμένει νὰ βρίσκει διάφορα μέσα, ὥστε καὶ ἂν ἀκόμη ἐγὼ φεύγω ἀπὸ κοντά Σου, νὰ μὲ συλλαμβάνει στὸ δίχτυ τῆς σωτηρίας.

  Πόσο πολὺ μᾶς συγκινεῖ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ! «Ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλεεῖ» (Ψαλ. ριδ΄ [114] 5). Τὸ ἔλεός Του μᾶς πολιορκεῖ. Σὰν ἄλλος ἀκούραστος δρομέας μᾶς καταδιώκει ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς μας μέχρι τὴν τελευταία μας ἀναπνοή.

  Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ σὲ ἔκταση σκεπάζει ὁλόκληρο τὸ σύμπαν, ἐπεκτείνεται σὲ ὅλη τὴ δημιουργία. Ἀλλὰ καὶ σὲ διάρκεια χρόνου παρέχεται συνεχῶς σὲ ὅλα τὰ δη­μιουργήματα τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ παρέχεται ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Πόσο θαυ­μαστὴ εἶναι ἡ σωτήρια καταδίωξη τοῦ Θεοῦ! Ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος, ἀπὸ τότε ποὺ εἴμαστε ἔμβρυα στὰ σπλάχνα τῆς μητέρας μας μέχρι τὸν τάφο μᾶς ἐλεεῖ διαρκῶς. «Διηνεκῶς ἐλεεῖ… ἀεὶ ἐλεεῖ, καὶ οὐδέποτε ἵσταται τοὺς ἀνθρώπους εὐεργετῶν», σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος (PG 55, 399). Δὲν παύει ποτὲ νὰ μᾶς εὐεργετεῖ. Ἐμεῖς δὲν ἀντιλαμβανόμαστε ὅλες τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἀφανεῖς εὐεργεσίες Του εἶναι ἀσυγκρίτως περισσότερες!

  Κι ὅταν ἐμεῖς μὲ τὴν ἐλεύθερη θέλησή μας φεύγουμε μακριά Του, τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δὲν παραιτεῖται ἀπὸ τὴ σωτήρια καταδίωξη, χωρὶς νὰ παραβιάζει τὴν ἐλευθερία κανενός. Ἐκείνους ποὺ ἀντιδροῦν, δὲν τοὺς ἀναγκάζει. Ἐνῶ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καλὴ διάθεση, τοὺς ἑλκύει μὲ πολλὴ δύναμη κοντά Του: «Τοὺς προαιρουμένους ἐπισπᾶται μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος» (PG 56, 162).

  Κι ὅταν μετανοοῦμε, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱός, καὶ ἀνταποκρινόμαστε θετικὰ στὴ σωτήρια καταδίωξή Του, μὲ πόση ἀγάπη μᾶς περιβάλλει! Δὲν ὑψώνει τὴ φωνή Του, δὲν χρησιμοποιεῖ τὴν παιδαγωγικὴ ράβδο Του, ἀλλὰ διανοίγει τὴν πατρική Του ἀγκαλιὰ καὶ μᾶς δέχεται πάλι κοντά Του! Φορτώνεται στοὺς ὤμους Του τὸ χα­­μένο πρόβατο καὶ τὸ φέρνει πάλι στὸ κοπάδι: «Ἐπὶ τὰ ὄρη τὸ πλανηθὲν ἀναζητήσας καὶ ἐπὶ τοῖς ὤμοις αὐτὸ ἀναλαβών (τουτέστιν ἐπὶ τοῦ ξύλου τοῦ σταυροῦ), τῷ Πατρὶ προσήγαγε»!

  Νὰ ἀναφέρουμε μερικὰ παραδείγματα τῆς σωτήριας καταδιώξεως τοῦ θείου ἐλέους:

Αστέ τα παιδιά ήσυχα . Είναι έγκλημα . Πως δεν το καταλαβαίνετε ;

   Πριν δυο μέρες είδα στο ιατρείο μου ένα μικρό αγοράκι 7 χρόνων . Έφερε τον μικρό ο μπαπάς του συνοδευόμενοι από την μαμά και τον πιο μικρό αδελφό 5 χρόνων . Ο μικρός παρουσίαζε πονοκεφάλους . Παράξενο για ένα μικρό 7 χρόνων να έχει πονοκεφάλους . Παρουσίαζε πρόβλημα όρασης και είχε γυαλιά μυωπίας , έκανε εγχείρηση κρεατάκια στη μύτη (πολύποδες) και εγχείρηση αμυγδαλές . Είχε στοματική αναπνοή . Δηλαδή αναπνέει με το στόμα . Τον εξέτασα νευρολογικά και στη συνέχεια του έκανα ένα τεστ μέτρησης του οξυγόνου στο αίμα και του παλμού . Επανέλαβα τις μετρήσεις χωρίς μάσκα. Η Διαφορά ήταν εμφανής. Με την μάσκα, ο μικρός έχει 10 παλμούς στο λεπτό περισσότερους και 2% μείωση του οξυγόνου . Ταυτόχρονα παρατήρησα ότι η μάσκα μετά από 20 λεπτά χρήσης ήταν γεμάτη σάλια . Έγραψα ένα πιστοποιητικό για τον μικρό και το έδωσα στους γονείς, με το σκεπτικό να μεταφερθεί στους δασκάλους του, ώστε να αποφευχθεί η χρήση μάσκας, εξηγώντας ότι μόνο κακό θα προσφέρει σε αυτό το παιδί. Συνέστησα δηλ όπως γίνει εξαίρεση στην χρήση μάσκας .

   Η απάντηση των «αρμοδίων» ήταν γελοία . Ο Γιατρος συνέστησε , είπαν στους γονείς . Δεν επέβαλε . Η δασκάλα του μωρού το κατσαδιάζει καθημερινώς . Μπούλιγκ καθαρό . Μέχρι σημείου πάει η ίδια και του την τοποθετεί . Και τι τοποθετεί ; Μια μάσκα γεμάτη σάλια , ξανά και ξανά .
Αγαπητοί μου δάσκαλοι ! Οι γιατροί δεν επιβάλλουν . Απλά συστήνουν για το χειρουργείο , για την λήψη φαρμάκων , για την χρήση κολάρου , ζώνης , νάρθηκα , αποφυγής ή χρήσης μάσκας . Από κει και πέρα η εκτέλεση της σύστασης έγκειται σε αυτό που παίρνει την συνταγή ή σε αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την πραγματοποίηση της.
Ψηλά γράμματα φαίνεται ότι είναι όλα αυτά.
  Φυσικά σε αυτό το θέμα , την ευθύνη φέρει το υπουργείο της υγείας και οι λεγόμενες συμβουλευτικές μας επιτροπές . Να έχεις τα παιδιά του δημοτικού για τόσες συνεχή ώρες με μια μάσκα στο πρόσωπο , είναι πέραν του ανώμαλου . Είναι ανθυγιεινό . Τόσο σε θέματα ψυχολογίας όσο και σωστού μεταβολισμού στον εγκέφαλο .
 Αστέ τα παιδιά ήσυχα . Είναι έγκλημα . Πώς δεν το καταλαβαίνετε ; Ούτε κράτος ούτε αντιπολίτευση . Ότι τους παίζουν από Ελλάδα αυτό χορεύουν και με το παραπάνω.
Dr . Mιχάλης Σπύρου
Νευροχειρουργός

Πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί την σήψη και την παρακμή της κοινωνίας μας μέσα από την μουσική/τραγούδια

  Για ακόμη μια φορά μείναμε άναυδοι από την απίστευτη βαρβαρότητα νέων παιδιών, που χωρίς κανέναν απολύτως λόγο στέρησαν βίαια την ζωή ενός συνανθρώπου μας. Μα ό,τι σπέρνουμε θερίζουμε! Αυτό είμαστε! Κυριολεκτικά και μεταφορικά είμαστε κανίβαλοι.

  Πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί την σήψη και την παρακμή της κοινωνίας μας μέσα από την μουσική/τραγούδια που ακούμε και που είναι στο προσκήνιο. Είμαστε ό,τι ακούμε! Όταν σχεδόν όλα τα σημερινά τραγούδια (χωρίς ιδιαίτερο ρυθμό και μουσικότητα-στην ουσία σκόρπιοι θόρυβοι) εκθειάζουν την επιθετικότητα, την «μαγκιά» του να κάνεις παρανομία, του να πηδήξεις του αλλουνού την γκόμενα, του να εκδικηθείς τον/την πρώην σου, του να κάνεις χρήση ουσιών, του να «σπάσεις το κεφάλι» του άλλου, του να πλακωθείς με τον μπάτσο, του να βγάλεις μαχαίρι κ.ο.κ, και μάλιστα όλα αυτά να λέγονται εν μέσω βίντεοκλιπς που πιο πολύ ομοιάζουν κάτι μεταξύ πορνό και μαφιόζικης συμμορίας, ε τότε γιατί απορούμε με την αδικαιολόγητη και υπέρμετρη επιθετικότητα; Είμαστε στην αρχή μιάς ολοένας και αυξανόμενης ιδιότυπης εγκληματικότητας. Αυτά, πλέον, είναι τα πρότυπα.

  Κάποτε ο Τσιτσάνης, ο Καζαντζίδης, ο Χιώτης, η Πάνου, η Μοσχολιού, ο Χατζηχρήστος, ο Μητσάκης, ο Βιολάρης, η Λίντα, η Μπέλου, ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος, ο Μπιθικώτσης κλπ μέσα από τα τραγούδια τους έβγαζαν το παράπονό τους, τον καημό τους, το πώς βίωναν ένα χωρισμό-αποχωρισμό, το πώς επιδρούσε

''Εδώ θα με αφήσεις γιε μου κι απο δω θα ρθεις να με πάρεις!

 

''Εδώ θα με αφήσεις γιε μου ,ειπε ο Αγιος Αρσένιος στον μικρουλη Αγιο Παΐσιο κι απο δω θα ρθεις να με πάρεις!'' (Από την ταινία Άγ.Παΐσιος-Από τα Φάρασα στον Ουρανό»)

*****Η εκταφή και η αγιότητα του Αγ.Αρσενίου του Καππαδόκου

Το κουτσομπολιό, η κατάκριση είναι ιός. Όταν φύγει από το στόμα μας, δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη διασπορά του…

  Άλλη μία πικρή είδηση η αυτοκτονία του 60χρονου στην Κάρπαθο επειδή τον κορόιδευε μέρος της τοπικής κοινωνίας, μετά από διαρροή βίντεο όπου συμμετείχε ο γιος του σε σεξουαλική ομοφυλοφιλική πράξη. 

  Δεν θέλω να πω το αυτονόητο για την εγκληματική ενέργεια αυτού που διέρρευσε το βίντεο και ούτε για το τραγικό λάθος του ανθρώπου ν’ απελπιστεί. Ο Θεός ν’ αναπαύσει την ψυχή του και να παρηγορήσει τους δικούς του ανθρώπους. Και αυτά που θα πω, δεν αλλάζουν, με το αν η πράξη στο βίντεο, ήταν αγοριού ομοφυλοφιλική ή ήταν κοριτσιού ετεροφυλοφιλική Και δεν αλλάζουν αν η πράξη για την οποία υπέστη χλευασμό ο πατέρας εμπεριείχε βίντεο ή όχι. 

  Ούτε έχει σημασία κάθε φορά, ποιο θα είναι το εκάστοτε γεγονός που θα χλευάζεται ο κάθε γονιός και ο κάθε άνθρωπος. Εκτός από το δένδρο να βλέπουμε και το δάσος. Το γεγονός για το οποίο μπορεί, καλώς ή κακώς, να ντρέπεται ένας γονέας μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Για να το κάνω πιο χοντρό. Μπορεί κάποιος να είναι πατέρας κλέφτη ή να είναι πατέρας ληστή. Μπορεί να είναι πατέρας ή μητέρα δολοφόνου. Μπορεί να είναι πατέρας η μητέρα οποιουδήποτε φυλακισμένου. Μπορεί το παιδί να έχει κάνει κάτι που να μην είναι κακό και η κοινωνία να το θεωρεί κακό ή μπορεί να έχει κάνει όντως κάτι πάρα πολύ κακό. Όλα τα σενάρια μπορεί να παίζουν…

Όταν πεθάνουμε ο μισάνθρωπος διάβολος το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να προσπαθήσει να φανερώσει τα λάθη μας, να φανερώσει τις αμαρτίες μας.
Ο Άγγελος του Χριστού το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να προσπαθήσει να μας υπερασπιστεί! Ακόμα και σε αυτήν τη ζωή οι Άγιοι άνθρωποι που αγωνίζονται δεν κάνουν κατάκριση και προσπαθούν να σκεπάσουν την αμαρτία του αδερφού τους, για να τον προστατεύσουν!

 Αυτοί, όμως, που ενεργούν διαβολικά, κουτσομπολεύουν, κατακρίνουν και θέλουν να φανερώνουν τα πάντα. Μεγάλο λάθος η κατάκριση. Άλλο πράγμα η κρίση κι άλλο πράγμα η κατάκριση και μερικές φορές τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Μόνο σε δύο περιπτώσεις επιτρέπεται ν’ αναφέρουμε τα λάθη του άλλου. Η πρώτη περίπτωση είναι για να πάμε να τον βοηθήσουμε." Ρε παιδιά αυτός ο αδελφός μας έχει αυτό το πρόβλημα, τι μπορούμε να κάνουμε για να τον βοηθήσουμε;" Και η άλλη είναι για να προστατεύσουμε τους άλλους αδελφούς μας. '" κοίτα να δεις, αυτόν να τον προσέχεις μη σε παρασύρει, είναι επικίνδυνος… "

Φρικτή σκληρότητα δείχνει στον εαυτό του όποιος απορρίπτει την μετάνοια.

Φρικτή σκληρότητα δείχνει στον εαυτό του όποιος απορρίπτει την μετάνοια. Τρομερή ασυμπάθεια, μίσος εναντίον του εαυτού του έχει όποιος παραμελεί την μετάνοια. Όποιος είναι σκληρός με τον εαυτό του, δεν μπορεί να μην είναι σκληρός και με τον πλησίον. Όποιος σπλαχνίζεται τον εαυτό του με την αποδοχή της μετάνοιας, γίνεται συνάμα σπλαχνικός και με τον πλησίον.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Μας εγκαταλείπουν εκείνα που έκαναν να αξίζει η ζωή: η Ανθρωπιά και η Ομορφιά. Ασχημίζουμε άσχημα...

   Δεν ήμουν ποτέ κινδυνολόγος αλλά...η ανασφάλεια των καιρών φυσιολογικά θα έπρεπε να μας συνενώσει. Να κατανοήσουμε το βάσανο ο ένας του άλλου, να αλληλοβοηθιόμαστε, έστω να δείχνουμε επιείκεια. Για κάποιο όμως λόγο συμβαίνει το αντίθετο.
   Η ανασφάλεια των καιρών, και όσο περνάει ο χρόνος, προξενεί έχθρες μεταξύ μας, παράλογη οργή, βία. Λες και ο κάθε άλλος είναι η αιτία για τα προβλήματά μας. Μας εκνευρίζει, οργιζομαστε μαζί του, τον μισούμε, φθονούμε αν είναι καλά, του κάνουμε βίαιες επιθέσεις. Μια παρανοϊκή έχθρα, ένα απρόσωπο μίσος, έχει κατακλύσει την κοινωνία μας. Αυτή είναι η χειρότερη πανδημία, η γεμάτη θύματα. Κατάντησε απόλαυση να παρακολουθούμε κάθε απαίσιο και αποτρόπαιο στα μέσα, που το ξέρουν καλά το παιχνίδι αυτό, επαναλαμβάνουν ασύστολα κάθε φριχτό συμβάν, ξανά και ξανά, νύχτα μέρα. Βρίζουμε τους θύτες, ταυτιζόμαστε με το θύμα, ίσως και το ανάποδο.
 Είναι σοβαρή αρρώστια! Προφυλάξτε τον εαυτό σας! Η ατμόσφαιρα που ανασαίνουμε έγινε μολυσμένη, τοξική, έχει κακία και μίσος, υπερβολές και ψέματα, ατέρμονους θυμούς και απελπισίες. Μας εγκαταλείπουν εκείνα που έκαναν να αξίζει η ζωή: η Ανθρωπιά και η Ομορφιά. Ασχημίζουμε άσχημα...

Μάρω Βαμβουνάκη

Έτσι και ημείς να παριστάμεθα κατά την ψαλμωδίαν.

Οσίου Εφραίμ του Σύρου

  [….] Αλλά ούτε και ένα απλόν λόγον να μην ανταλλάξωμεν με τον διπλανόν μας, μη τυχόν, αντί να εξευμενίσωμεν τον ποιητήν του Ουρανού και της γης, τον παροργίσωμεν.
  Όπως ακριβώς, δηλαδή, όταν ευρίσκεται κανείς ενώπιον βασιλέως και συνομιλή με Αυτόν, αν τύχη και τον καλέση κάποιος σύνδουλος, εάν εγκαταλείψη την συνομιλίαν με τον Βασιλέα, η οποία δι’ αυτόν αποτελεί δόξαν και τιμήν, και γυρίση να κουβεντιάση με τον σύνδουλον, προσβάλλει με τον τρόπον του τον Βασιλέα και προκαλεί εις βάρος του την φοβεράν αγανάκτησιν εκείνου, έτσι και εκείνος που ομιλεί κατά την ώραν της προσευχής και της ψαλμωδίας.

  Οφείλομεν, λοιπόν, με τον τρόπον που οι Άγγελοι στέκουν με πολύν τρόμον και υμνολογούν τον Δημιουργόν, έτσι και ημείς να παριστάμεθα κατά την ψαλμωδίαν.   Αν, ίσως, ο αδελφός, που στέκεται κοντά σου, είναι σωματικώς άρρωστος και βήχει ή πτύει συνεχώς, μη ενοχλείσαι απ’ αυτόν. Σκέψου ότι πολλοί αφιερώθησαν εις την υπηρεσίαν λεπρών και αρρώστων, δια να κερδίσουν από αυτό πολλά πνευματικά, και να μάθουν εκ πείρας την αγάπην και την συμπάθειαν (προς τους ασθενείς).
  Και σύ, άλλωστε, αφού φορείς το ίδιον σώμα, ευρίσκεσαι κοντά εις τας τοιαύτας ασθενείας, αν και προς το παρόν το σώμα σου είναι υγιές από φιλανθρωπίαν του Θεού· δι’ αυτό μη υπερηφανεύεσαι εις βάρος του αρρώστου, αλλά να φοβάσαι μη πάθεις τα ίδια και χειρότερα και με την συμπάθεια προς τον αδελφό σου προφύλαττε τον εαυτόν σου.

πηγή

Θεραπεία Καρκίνου από τον Αγ.Ιωάννη Μαξίμοβιτς

  Είχα διαβάσει την φοβερή ζωή του Αγίου Ιωάννη Μαξιμοβιτς και είχα την επιθυμία να έχω μια εικόνα του για το σπίτι μου αλλά δύσκολο να βρεθεί μια τότε στην Κύπρο

  Ζήτησα τότε από ένα φίλο στον Καναδά αν μπορούσε να μου στείλει μία εικονίτσα και έγραψε γράμμα στην Ορθόδοξη Μητρόπολη Σαν Φρανσίσκο στην Αμερική όπου έχουν τα λείψανα του Αγίου και μου έστειλαν μια εικόνα του Αγίου, λίγο λαδάκι και μια προσευχή προς τον Άγιο Ιωάννη.
    Την μέρα που την παρέλαβα από το ταχυδρομείο έμαθα ότι ένας πολύ καλός κύριος και ψάλτης από την ενορία που εκλλησιαζομουν είχε καρκίνο του προστάτη σε τελικό στάδιο να υπέφερε για μήνες από τους φρικτους πόνους
Αντί να την πάρω στο σπίτι μου πήγα στο χωριό του και του έδωσα την εικόνα το λαδάκι και την προσευχη να τον βοηθήσει ο Θεός.
   Το βράδυ έβαλε το λαδάκι στο σώμα του, έβαλε την εικόνα μπροστά του και άρχισε να διαβάζει την προσευχή προς τον Άγιο. Αμέσως η εικόνα άρχισε να κουνιέται και να κάνει ένα πολύ περίεργο ήχο και άρχισαν να βγαίνουν ακτίνες από την εικόνα που του κτυπουσαν στο σημείο του καρκίνου.
   Μόλις τελείωσε την προσευχή ένιωθε ανακούφιση από τους αφόρητους πόνους κ στην επόμενη επίσκεψη στον γιατρό του οι αναλύσεις έδειξαν ότι καρκίνος δεν υπήρχε πλέον και ο γιατρός έμεινε άναυδος!
   Μη μπορώντας να το εξηγήσει του είπε για καλό και για κακό να κάνουν λίγες θεραπείες με ράδιοθεραπεία ώστε να σιγουρευθουν ότι έφυγε εντελώς.
   Στην πρώτη επίσκεψη για ράδιοθεραπεία ο ήχος του μηχανήματος ήταν ο ίδιος με τον περίεργο ήχο που έκανε η εικόνα.
   Ο ίδιος κατάλαβε ότι με αυτό τον τρόπο ο Άγιος ήθελε να του δείξει να δεχτεί και τις ράδιοθεραπείες ώστε να νιώσει σιγουριά για την εισήγηση του γιατρού..
   Ο Άγιος έκανε το θαύμα του από την πρώτη κιόλας παράκληση!
 Όσοι δεν είχατε την ευκαιρία να διαβάσατε τον βίο του Αγίου Ιωάννη Μαξιμοβιτς εύχομαι να το κάνετε γιατί ο Αγιος αυτός βοηθά άμεσα και ταχύτατα και ο βίος της ζωής του φοβερός ..
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγιοις Αυτού..!

John Wu

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Ο νους αποκτά τη χάρη με τα άγια μυστήρια και τις αγίες αρετές

Ο νους αποκτά τη χάρη με τα άγια μυστήρια και τις άγιες αρετές. Έτσι η προσευχή με την αγία της δύναμη χαριτώνει το νου και ο νους που έλαβε την ποιότητα της προσευχής γεννά και κατευθύνει κάθε λογισμό του στους θείους δρόμους, για να μη συντριβεί ποτέ σε ζοφερά αδιέξοδα. Το ίδιο και η αγάπη με την αγία της δύναμη χαριτώνει το νου και ο άνθρωπος ευαγγελίζεται και πραγματώνει τη χριστοειδή αγάπη σ’ όλους τους ανθρώπους και όλα τα πλάσματα και όλη την κτίση. Έτσι και η ταπείνωση, και η πραΰτητα, και η νηστεία και όλες οι άλλες ευαγγελικές αρετές, κάθε μια με την αγία της ενέργεια χαριτώνει το νου, και μ’ αυτό τον τρόπο τον μεταμορφώνει, τον αγιάζει, τον χριστοποιεί, τον θεώνει, τον θεανθρωποποιεί, τον αθανατοποιεί, τον αιωνιοποιεί και έτσι ζει με χαρά και αγαλλίαση για το αιώνιο μέσα στο χρόνο, για το θείο μέσα στο ανθρώπινο, για το θεανθρώπινο ανάμεσα στους ανθρώπους· ζει για τον Κύριο Ιησού Χριστό και μέσα στο χρόνο και στην αιωνιότητα και με όλη την ύπαρξή του δέχεται την αιώνια θεία Σοφία που μας έχει δοθεί με τη Θεία Αποκάλυψη.

Πράγματι, ποιος νους ανθρώπινος και ποια ανθρώπινη διάνοια ή ποια γνώση μπορεί να γνωρίσει και να εισδύσει στο πανάγιο μυστήριο της σώζουσας Εκκλησίας, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ολόκληρος ο Θεάνθρωπος Χριστός με όλες Του τις θείες και θεανθρώπινες τελειότητες και πραγματικότητες; Διάνοια ανθρώπινη και νους