Ζητείες αγιορειτών Σιμωνοπετριτών μοναχών στη Ρωσία του 19ου αιώνα

Το άφθορο αριστερό χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, Τίμιο Ξύλο και λέιψανα την Αγίων Άννης,
Παντελεήμονος και Τρύφωνος. Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.

 Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Κώστα Σταματόπουλου, «Ζητείες» Αγιορειτών στην Ρωσσία: δύο ανέκδοτα οδοιπορικά Σιμωνοπετριτών μοναχών στην Ρωσσία του περασμένου αιώνα (1888-1892), που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ''Νέα Κοινωνιολογία'' 26 (1998), σσ. 52-61, Αθήνα 1998.

Τον Δεκέμβριο του 1888, ολιγομελής συνοδεία μοναχών από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους καταφθάνει στην αχανή Ρωσία, έχοντας μαζί της "αργυρούν κιβώτιον εμπεριέχον τον Τίμιον Σταυρόν, την χείρα της Αγίας Μαγδαληνής, μέρος της Αγίας θεοπρομήτορος Άννης και μέρος του Αγίου Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος" με σκοπό τη διενέργεια ζητείας προς συγκέντρωση χρημάτων για την εξόφληση των χρεών της μονής.

Για το μακρυνό και τολμηρότατο αυτό ταξίδι των αγιορειτών μοναχών γνωρίζουμε αρκετά από δύο ανέκδοτα οδοιπορικά που κράτησαν οι ίδιοι και που μελετά στο άρθρο του ο Κώστας Σταματόπουλος.

Πώς ταξίδευαν; Πώς τους υποδέχτηκαν; Τι προβλήματα συνάντησαν; Ποιά ήταν η γνώμη τους για τον ρωσικό λαό; Πώς πήγε η ζητεία; Για όλα αυτά και άλλα πολλά διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Κώστα Σταματόπουλου παρακάτω.

https://leipsanothiki.blogspot.com/2017/02/525-19.html

«ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45»

                     .«ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45» Κριτική Αναγνώστη!

ΑΘΗΝΑ 16/9/2024
Ἀγαπητέ Γιάννη, ὅταν πρὸ ἐτῶν τελείωσα τὸ διάβασμα τοῦ βιβλίου σου « ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ », ἔνοιωσα τὴν ἀνάγκη νὰ σοῦ γράψω δυὸ λόγια, γιὰ νὰ σὲ εὐχαριστήσω γιὰ τοὺς κόπους σου, καὶ νὰ ἐπαινέσω τὸ ἐξαιρετικό καὶ συναρπαστικό ἀπό κάθε πλευρά ἀποτέλεσμα.

Δυστυχῶς αὐτή ἡ ἐπιθυμία μου δὲν πραγματοποιήθηκε μέχρι σήμερα. Ὅμως πρὸ ὀλίγου, ἔλαβα τὴν χθεσινή ὁμιλία σου στὸ μνημόσυνο τῶν θυμάτων στὴν Πηγάδα τοῦ Μελιγαλά .
Δὲν θὰ σταθῶ, οὔτε στὸ θάρρος σου νὰ μιλήσεις μὲ ὀνόματα, ὅπως ἄλλωστε κάνεις πάντοτε.
Οὔτε στην γενναιότητα τοῦ φρονήματός σου, νὰ ὑπερασπιστεῖς τὴν ἱστορική ἀλήθεια, ποὺ κακοποιεῖται βάναυσα ἀπό τὰ ἀσύστολα ψέμματα τῶν κομμουνιστῶν, τήν πολιτική σκοπιμότητα τῶν ἐθνομηδενιστῶν, τὴν ἐγκληματική ἄγνοια καὶ ἀδιαφορία τῶν βολεμένων καὶ τὸν φανατισμό ἤ τὴν ἀφέλεια τῶν πατριδοκαπήλων.

Οὔτε θὰ σταθῶ στὴν παρρησία σου νὰ ἀναφερθεῖς στὰ τραγικά γεγονότα, σὲ πεῖσμα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καὶ τῆς ἐπιλεκτικῆς μνήμης.

Θὰ σταθῶ στὴν ευγνωμοσύνη ποὺ σοῦ ὀφείλουμε γιὰ τὴν ἀνιδιοτελή προσφορά σου, νὰ διασώσης ἕνα κομμάτι τῆς ἱστορίας τοῦ τόπου μας. Ἔστω καὶ ἄν ἡ ἱστορία αὐτή εἶναι ὀδυνηρή καὶ ἔχει πολύ πίκρα.

Σὲ εὐχαριστοῦμε Γιάννη ποὺ χάρη σὲ σένα αὐτή ἡ πίκρα δὲν ἀναμίχθηκε καὶ μὲ την γεύσι τῆς ἀδικίας καὶ τῆς κατασυκοφάντησης τῶν θυμάτων, καθώς καὶ τῆς παραποίησης τῶν γεγονότων.

Πολλές φορές ἀναλογίζομαι τὸ μέγεθος καὶ τὴν πολυπλοκότητα αὐτῆς τῆς προσφοράς σου, καθώς και τὶς ἀπαιτήσεις που εἶχε αὐτή ἡ ἔρευνα γιὰ νὰ ἐκπέμπει τὸ κῦρος τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καὶ τὴν ἀντοχή στὴν
ὁποιαδήποτε καλόπιστη κριτική.
Ἤδη θεωρῶ, ὅτι ὁ χρόνος ἔχει καταξιώσει τὸ ἔργο σου καὶ ὅτι αὐτό ἀποτελεῖ πλέον ἐθνικό κεφάλαιο. Ἀφοῦ ὁ λόγος τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ « Τὸ ἔθνος πρέπει νὰ θεωρεῖ ἐθνικό ὅτι εἶναι ἀληθινό!! »παραμένει πάντα ἐπίκαιρος.
Δὲν εἶναι ὑπερβολή νὰ πῶ ὅτι ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος, θὰ προστρέχει στὰ βιβλία σου, διότι ἀποτελοῦν τεκμηριωμένες ἱστορικές πηγές.

Αφιέρωμα στη Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης

                      

 ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2024

Ο π. Παναγιώτης Τσιώλης αποκάλυψε σε ναυτικό ότι θα γίνει ιερέας!

 Ἡ Μαρία ἀδελφή τοῦ Κίμωνα πῆρε τὸ λόγο καὶ κατέθεσε μία δική της έμπειρία. Γνώρισα πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἕνα πολύτεκνο ἱερέα. Ἔχει ἔξι παιδιά. Κατὰ τὴ συζήτηση ποὺ εἶχα μαζί του ἀναφέρθηκα στὸν π. Παναγιώτη ἀπὸ τὰ Ἄγραφα καὶ τοῦ εἶπα μερικὲς ἐμπειρίες μου σχετικές μὲ τὴν Ἀγγελική τὴν ἀεροσυνοδό. 

Ὁ ἱερέας μόλις τελείωσα μοῦ εἶπε: 

«Τὸν γνώρισα καὶ ἐγώ ὡς λαϊκὸς καὶ μοῦ ἀποκάλυψε ἐμμέσως πὼς θὰ γίνω παπάς. Συγκεκριμένα μὲ παρότρυνση ἑνὸς γνωστοῦ μου παπᾶ πρὶν ἀπὸ πολλά χρόνια ἀνεβήκαμε στὰ Βραγγιανά. Ὁ παππούλης εἶχε συνεννοηθεῖ τηλεφωνικῶς μὲ τὸν παπὰ καὶ μᾶς περίμενε στὴν Ἁγία Παρασκευή τῆς Γούβας. Κάλεσε στὸ Ἱερὸ Βῆμα ἀπὸ τὴν πλαϊνή πόρτα τὸν παπὰ καὶ ἐγὼ ὡς λαϊκὸς τότε κοντοστάθηκα. Ὁ παππούλης μοῦ ἔγνεψε νὰ μπῶ καὶ ἐγὼ μέσα λέγοντάς μου. 

«Έλα μέσα καὶ ἐσὺ ἕνας ἀπὸ μᾶς είσαι».
Δὲν κατάλαβα τότε τί μοῦ εἶπε ἀλλὰ ὑπάκουσα. 

Ἕνα μήνα μετὰ μπάρκαρα γιατί τότε ἔβγαζα τὸ ψωμί μου ὡς ναυτικός. Πέσαμε σὲ πολὺ ἄσχημο καιρὸ καὶ τὸ καράβι ἄρχισε νὰ μπάζει νερά. Βρέθηκα στη θάλασσα πιασμένος ἀπὸ ἕνα μακρύ ξύλο. Κοίταξα τὸν συννεφιασμένο οὐρανὸ καὶ έκανα μία προσευχή.

Ακυρώνεται στην καρδιά της Ευρώπης συζήτηση για την παράνοια της τρανς ιδεολογίας λόγω απειλών κατά της ζωής

Δύο Γαλλίδες συγγραφείς, η Dora Moutot και η Marguerite Stern, αναγκάστηκαν να ακυρώσουν μια δημόσια συζήτηση που θα λάμβανε χώρα στις 22 Οκτωβρίου 2024 στις Βρυξέλλες λόγω των αμέτρητων απειλών κατά της ζωής τους!

Το «αμάρτημά» τους; Έχουν συγγράψει το βιβλίο με τίτλο “Transmania”  στο οποίο αποκαλύπτουν τους κινδύνους της τρανσέξουαλ ιδεολογίας που τείνει να καταλάβει τα πανεπιστήμια, τα MME, τα σχολεία και τον δημόσιο λόγο εν γένει!

Οι δύο γυναίκες έγιναν παγκοσμίως γνωστές με τη δημοσίευση του πονήματός τους τον Απρίλιο του 2024, καταγγέλλοντας με αδιάσειστα στοιχεία τις επιθέσεις στις προηγμένες δυτικές κοινωνίες από τα λόμπι των τρανς. 

Έκτοτε, έχουν πραγματοποιήσει μια σειρά από συνέδρια για να προειδοποιήσουν το κοινό για τους κινδύνους που θέτουν αυτοί οι ακτιβιστές για τα παιδιά και τους εφήβους καθώς και για την ελευθερία της έκφρασης και τα δικαιώματα των γυναικών.
Σε αρκετές περιπτώσεις, οι χώροι όπου επρόκειτο να διεξαχθούν οι εκδηλώσεις έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και βανδαλισμούς. Σε προσωπικό επίπεδο, έχουν δεχθεί απειλές θανάτου και πλέον ταξιδεύουν και μετακινούνται υπό την προστασία της αστυνομίας.

H Dora με αφορμή την ακύρωση της δημόσιας συζήτησης που είχε προγραμματιστεί στις Βρυξέλλες έγραψε στο λογαριασμό της στο X:
«Κάποιοι θα απογοητευτούν ή θα πουν ότι τα παρατάμε, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Όλα όσα έχουμε να πούμε βρίσκονται στο βιβλίο μας "Transmania". Ωστόσο, δεν θέλουμε να παίξουμε με τη φωτιά. Δεν θέλουμε να χάσουμε το μάτι μας σαν τον Salman Rushdie, ή ακόμα και τη ζωή μας, όπως οι δημοσιογράφοι στο Charlie Hebdo, γιατί ένα σωρό τρανς ακτιβιστές θα το θεωρούσαν “ένδοξο” να μας σκοτώσουν».

πηγή

Ἄλλοτ᾽ ἐγέννας τοῦ σπαθιοῦ μαστόρους καί τῆς λύρας

«Γι᾽ αὐτὸ adio Ἀττική! καὶ σὺ σοφή μ᾽ Ἀθήνα!
Ἄλλοτ᾽ ἐγέννας τοῦ σπαθιοῦ μαστόρους καὶ τῆς λύρας,
τώρ᾽ ὑπουργοὺς κοιλοπονᾶς καὶ βγάλλεις θεσιθήρας
καὶ τρέφ᾽ ἡ κάθε σου γωνιὰ ἕν᾽ ἄθεο κηφῆνα!»

 Ὅταν ὁ Γεώργιος Βιζυηνὸς ἔγραφε τὸ ποίημα «Ἀποχαιρετισμός» τὸν Νοέμβριο τοῦ 1879, σίγουρα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ διανοηθεῖ ὅτι αὐτὸ θὰ ἀντικατόπτριζε τὴν Ἑλλάδα τοῦ 2024, δηλαδὴ 145 χρόνια μετά! Καὶ μάλιστα σὲ μία πολὺ χειρότερη ἐκδοχή της! Ἂν τὸ ἤξερε, σίγουρα θὰ εἶχε καταλήξει στὸ «Δρομοκαΐτειο» πολὺ νωρίτερα!

πηγή

ΣΤΗΝ Κατεχόμενη ΦΙΛΙΆ (Κατάθεση ψυχής)

Με γεμάτο κεφάλι, απο διάφορες σκέψεις.
Πήγα στο χωριό μου, που το λένε Φιλιά.
Ότι κι αν πω, τώρα δεν θα πιστέψεις.
Ξερά τα ποτάμια, και βουβά τα πουλιά.

Γυρίζω στους δρόμους, στα στενά του σοκάκια.
Μου ήρθανε μνήμες, ένα σορό.
Μες τις αλάνες που τρέχαν παιδάκια,
οι θύμισες τώρα, στήσαν χορό.

Κατέβηκα κάτω, μες στην πλατεία.
Τα καφενεία τριγύρω, όλα κλειστά.
Εκεί η εκλησιά, του προφήτη Ηλία.
Το γυρισμό μας θαρρείς, περιμένει πιστά.

Τη λεμονιά μας κοιτάζω,
Πρίν μπω, μες το σπίτι.
Δεν έχει επάνω, ούτε έναν ανθό.
Δεν κάθεται πάνω ούτε ένα σπουργίτι.

Με πείσμα και κείνη,περιμένει, Να ρθώ.

Ζήσαν εδώ οι παππούδες, γιαγιάδες.
Εδώ για να ζήσω, έχω καημό.
Όσοι κουμαντάρουν, τώρα γίναν ραγιάδες,
Μόνο ένα θαύμα για το γυρισμό.

Ξεχειλίζει η αγάπη, και γίνεται πόνος.
Τόσα χρονάκια, στην προσφυγιά.
Μακάρι να ρθούμε, πριν φύγει ο χρόνος.
Κάνε το θαύμα, γλυκιά Παναγιά.

ΑΝΔΡΕΑΣ Τ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η στιγμή που συγκίνησε ο Μητροπ. Λεμεσού Αθανάσιος, τον κόσμο διηγούμενος το θαύμα με τον άγ. Παΐσιο

                           

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, περιγράφει την συγκλονιστική εμπειρία που είχε με τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη όταν εμφανίστηκε η Παναγία μέσα στο Φως και το καντήλι που κουνιόνταν, στο Κελλί του Τιμίου Σταυρού, στο Άγιον Όρος.

 Απόσπασμα από την ομιλία μετά την θεία λειτουργία, στον ιερό Ναό Αγ. Δημητρίου στην Αθήνα, στις 20 Οκτωβρίου 2024. Δείτε ολόκληρο το βίντεο https://www.youtube.com/live/4oxYpexI...(Από 4.09)

Θαύμα Αγίου Γερασίμου.Παλιό χειρόγραφο.

Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Δε βρίσκεις τον Θεό με τη λογική. Είναι κεφάλαιο μεγάλο η πίστη και, όπως λέω συχνά: την πίστη και τη γνώση, τις εκτιμάς όταν δεν τις έχεις, όταν τις χάσεις.

Δεν εννοώ καμία συγκεκριμένη πίστη και γνώση, εννοώ ευρύτερα την έννοια που υλοποιείται στον καθένα υποκειμενικά. Γιατί η πίστη είναι υποκειμενική, είναι του καθενός μας, αρκεί αυτό που πιστεύεις να το πιστεύεις πραγματικά, να έχεις τη δύναμη να το ομολογείς.

Λίγοι ομολογούμε τη δύναμη της πίστης του Είναι μας, ιδιαιτέρως την Ορθόδοξη Πίστη. Συγκεκριμένα, «δείχνουμε την ομολογία μας» οι περισσότεροι ως προς την Ορθόδοξη Πίστη, πατροπαράδοτα και καλυμμένοι μέσα στο πλήθος, όπου αυτό μας παρέχει ασφάλεια και «ανωνυμία». Ναι, αδελφέ μου, θα έρθουν χρόνια δύσκολα και δίσεκτα και όπως λέει και ο ποιητής… λίγοι θα έχουν το κουράγια να ομολογήσουν της κάθε πίστης τους, όποια κι αν είναι αυτή, την ουσία της, απλά γιατί δεν την πιστεύουν, δεν τη νιώθουν, δεν είναι κτήμα της ψυχής τους…

Βέβαια, το κεφάλαιο, πίστη και πιστεύω, καθώς και το ομολογώ, δεν εννοώ μόνο την θρησκευτική πίστη, αλλά και την «ιδεολογική» είναι πολύ μεγάλο θέμα και θέλει πολλή συζήτηση και μελάνι.

Σε χειρόγραφες σελίδες που χρονολογούνται το 1900 περίπου, ανυπόγραφες, γεμάτες θαύματα που αφορούν τους αγίους της Κεφαλονιάς μας, υπάρχει και αυτό το χειρόγραφο θαύμα του Αγίου Γερασίμου που φιλοξενείται σε αυτή την ανακοίνωση.

Φανερώνει τον παλιό ταξικό τρόπο δουλειάς του αιώνα που πέρασε, την εποχιακή εργασία πολλών Κεφαλλήνων που δούλευαν κάποιους μήνες στα χωράφια της Γαστούνης και της ευρύτερης περιοχής της, καθώς και στο Ξηρόμερο της Αιτωλοακαρνανίας, σε εργασίες θερισμού, σκαψίματος , στα καλαμπόκια, στα κριθάρια και σε όλα αυτά. Μα οι Κεφαλονίτες σέβονταν τη γιορτή του Αγίου της Νήσου τους, σέβονταν και σέβονται τον Δάσκαλο κυρ Γεράσιμο Νοταρά, που αξιώθηκε από τη Θεία Πρόνοια να υψωθεί στα ουράνια δώματα, ως Άγιος.

Τόν πιστεύουμε, αναγνωρίζουμε τον μεγάλον αγώνα του να κρατήσει Πίστη Ορθόδοξη και γλώσσα Ελληνική σε χρόνια δυνάστευσης από ξένους κατακτητές, τόν σεβόμαστε και τόν λιτανεύουμε τον άγιό μας και κείνος μας στέλνει την θεία του ενέργειά, την προστασία του, και μας οδηγεί στα Ομαλά, κάθε τόσο για να επικοινωνήσουμε μαζί του.

Πόσοι και πόσοι δεν θα κατέγραψαν θαύματα του αγίου μας που τους συνέβησαν και που δυστυχώς για πολλούς λόγους έμειναν κρυφά ή χάθηκαν μέσα στη φθορά του χρόνου. Ευτυχώς, κάποια βρίσκονται στην εικονογραφία του και έχουν πολύ ενδιαφέρον να μελετηθούν για να κατανοήσουμε από αυτά τη δύναμη της πίστης, που γεννά το θαύμα.

Στη μεταγραφή του κρατήθηκε ο συντακτικός τρόπος γραφής και η ορθογραφία όπως έχει στο χειρόγραφο. Πιθανόν ο άγνωστος συγγραφέας του πολυσέλιδου χειρόγραφου, να καταγόταν από το χωριό, Αγία Θέκλη Παλικής…

« Θαύμα του Αγίου Γερασίμου εις το βραχόρη.

“Και πολλά επικράνθη η Ελένη της Καρπασίας”

  Μετά από δέκα χρόνια έρευνας η Ευρυδίκη Περικλέους-Παπαδοπούλου, έφερε στο φως της δημοσιότητας μέσω των εκδόσεων Νεφέλη,το συγκλονιστικό βιβλίο “Και πολλά επικράνθη η Ελένη της Καρπασίας”. ‘Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την ζωή και το έργο της μαρτυρικής δασκάλας Ελένης Φωκά, στην κατεχόμενη από τους Τούρκους Καρπασία.

 Αφορά πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα, καθώς και στοιχεία μυθοπλασίας, απαραίτητα για την λογοτεχνική απόδοση του έργου. Οι φωτογραφίες αλλά και η κυπριακή διάλεκτος, που επικρατεί στο βιβλίο, βάζουν τον αναγνώστη να βιώνει τα γεγονότα και να συγκινείται με την εξέλιξη της ιστορίας, μέσω των διαλόγων και των λεπτομερών περιγραφών της Ελένης. 

Το βιβλίο “άθλος” της Ευρυδίκης Περικλέους Παπαδοπούλου, αποτελείται από 571 σελίδες, κυρίως σε κυπριακή διάλεκτο, με λεπτομερείς περιγραφές, με ονόματα και ημερομηνίες, όλες τις μαρτυρίες από το στόμα της Ελένης Φωκά και των μαθητών της, όπου πενήντα χρόνια τώρα καίνε βαθιά την ψυχή τους.

  Το σπίτι του Λύσανδρου και της Λουτσίας Φωκά, λιτό δεμένο με τη φύση, απλωμένο στα χώματα που πότιζαν καθημερινά με τον ιδρώτα και την αγάπη τους. Ένα μικρό κάστρο απόρθητο, μακριά από το κέντρο του χωριού στην περιοχή Φροτόλα, δίπλα στη Βασιλική της Αγίας Τριάδας, σε μικρό υψόμετρο από τη θάλασσα. Νοικοκυρόσπιτο, όχι μόνο δεν τους έλειπε τίποτα, αλλά πουλούσαν τις παραγωγές τους και ζούσαν με αξιοπρέπεια. Μπόλιασε τα παιδιά τους με την αγάπη για τη γη τους ο Λύσανδρος. Ιδιαίτερα η Ελένη η πρωτότοκη, πήρε βαθιά το μπόλι στο είναι της και δόθηκε ψυχή και σώμα στον τόπο της. Οι οικογένειες της Καρπασίας δεμένες σε όλα τα παρακλάδια τους. Οι γειτονιές δίχως προβλήματα, η μικρή τους κοινωνία λειτουργούσε με σεβασμό για την ιδιαιτερότητα η μια της άλλης. Τηρούσαν τα ήθη και τα έθιμα. Οι θρησκευτικές γιορτές σε όλο τους το μεγαλείο, καθώς αποτελούσαν την διασκέδασή τους και την αλλαγή από την καθημερινότητα, όπως γίνεται σε όλους τους μικρούς τόπους.

 Η τουρκική εισβολή στις 15 Ιουλίου του 1974, άνοιξε πληγή στα σωθικά κάθε Κύπριου κι έτρωγε ασταμάτητα την ψυχή της Ελένης. Αίμα, θάνατος, βιασμοί,

Ο Θεός ψάχνει έστω και ένα καλό...Ο άνθρωπος ψάχνει έστω και ένα κακό...

 

"Ένα να θυμάσαι παιδάκι μου, εάν δεν συγχωρείς, να ξεχάσεις τον παράδεισο..."

 "ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΉΣΩ ΠΟΤΈ...."

  Θα περάσουν φίλοι μου από τη ζωή μας, άνθρωποι που θα μας πληγώσουν, άνθρωποι που θα μας προδώσουν, άνθρωποι που θα μας κάνουνε κακό...
Όπως και να πορεύεται κανείς, αυτό δεν μπορεί να το αποφύγει! Και θα θυμώσεις μαζί τους... Και θα οργιστείς... Και θα αντιδράσεις... Και θα κλάψεις... Και θα ξεσπάσεις... Όλα αυτά είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΆ!!! Έρχεται όμως κάποια στιγμή, δεν μπορεί θα το έχετε νιώσει, που η αρχική "φούντωση", η ένταση, περνάει... καταλαγιάζει...

  Είναι το σημείο αυτό που πρέπει να αποφασίσουμε. Να αποφασίσουμε, αν θα κρατήσουμε κακία μέσα μας ή όχι. Να αποφασίσουμε αν θα κρατήσουμε μέσα μας θυμό η όχι. Να αποφασίσουμε αν θα συγχωρήσουμε και θα προχωρήσουμε μπροστά, λέγοντας στον εαυτό μας πως "ό,τι έγινε έγινε", πως "ο χρόνος πίσω δεν γυρνά" ή θα μείνουμε κολλημένοι στο παρελθόν.

  "Μα δεν είναι εύκολο...", ίσως να μου πείτε. Ναι, δεν είναι καθόλου εύκολο! Υπάρχουν καταστάσεις, που ούτε ο ανθρώπινος νους, δεν τις χωρά. Πως λοιπόν, να μπορέσει κανείς να συγχωρέσει; Σας καταλαβαίνω όταν λέτε πως οι πληγές κάποιες φορές είναι πραγματικά ανεπούλωτες, κι οι αναμνήσεις ακόμα μπορεί να πονούν. Όταν όμως δεν συγχωρείς, το ζεις ξανά και ξανά! Δεν προχωράς παρακάτω.

 Όσο θυμό, όση οργή και να κρατήσεις απέναντι σε όποιον σε πλήγωσε, μόνο εσύ παιδεύεσαι. ΤΊΠΟΤΑ δεν κερδίζεις! ΤΊΠΟΤΑ δεν αλλάζει! Ένα φορτίο παραπάνω, που άδικα, εσύ πάλι, μόνος σου κουβαλάς... Ο άλλος ΤΊΠΟΤΑ δεν παθαίνει! Απλώς δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να χαρεί και να ζήσει!

  Η συγχώρεση είναι "βάλσαμο" για την ψυχή! Η συγχώρεση γιατρεύει κάθε πληγή. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το σημάδι δεν θα συνεχίσει να υπάρχει και εκεί δημιουργείται η παρεξήγηση.

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ του Οσίου Ανθίμου του Κουρούκλη

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ του Οσίου Ανθίμου του Κουρούκλη, του τυφλού ιεραποστόλου του Αιγαίου, στα Σφακιά της Κρήτης.

  Εις την αυτήν χώραν των Σφακίων εδίδασκε ποτέ ο όσιος έχων ακροατάς πολλούς. Εις αυτούς ήτο και ένας δυστυχής νέος, όστις εφόνευσε τον πατέρα του. Έκραξεν αυτόν εξ ονόματος και ήλθεν εκεί πλησίον του. Επρόσταξε και έφεραν ένα ποτήριον με ύδωρ, και δους αυτώ είπεν :

 '' Αδελφέ πίε ''.

 Ο νέος λαβών το ποτήριον και δοκιμάσας να πίη, το ύδωρ παρευθύς εγένετο αίμα. Ώ του θαύματος !

( Εκ της παλαιάς χειρόγραφης Ιεράς ακολουθίας του Οσίου πατρός ημών Ανθίμου που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου Σύμης )

πηγή

ΤΡΕΙΣ ΣΤΑΥΡΟΙ

Ο σκοπός της ζωής
Ο αληθινός σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος», αναφέρει ο μεγάλος Ρώσος Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. Και κάνει την αναφορά μέσα από την ασκητική και πνευματική ζωή που εκείνος όχι απλώς επέλεξε, αλλά και έζησε πάσας τας ημέρας της ζωής του. Τον θαυμάζουμε, όπως και κάθε ασκητή, μεταξύ των οποίων και τον νεοφανή άγιο Γεράσιμο, που έζησε στην Κεφαλλονιά και τιμάται ιδιαιτέρως από την Εκκλησία, ώστε κατά την ημέρα της εορτής του να διαβάζεται ένα απόσπασμα από την προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου, στην οποία αναφέρεται ποιος είναι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος, τον οποίο βιώνει ο άνθρωπος που ζει μέσα στη χάρη Του: «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22-23). Και προσθέτει ο απόστολος των Εθνών: «οι δε του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν, συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις», δείχνοντάς μας τον τρόπο για να αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα και την ίδια στιγμή τους καρπούς Του.

Σάρκα, πάθη και επιθυμίες
Σάρκα, πάθη και επιθυμίες είναι τρία στοιχεία της ζωής μας, τα οποία και μόνο η σκέψη ότι χρειάζεται να τα δούμε μέσα από την προοπτική της σταύρωσης μάς κάνει να λέμε και να πιστεύουμε ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι για μας. Γιατί ο πολιτισμός, αλλά και η ίδια η ανθρώπινη φύση στηρίζονται στην σάρκα, στα πάθη και τις επιθυμίες ως τα στοιχεία εκείνα που πιστεύουμε ότι κάνουν τη ζωή να αξίζει, να είναι όμορφη. Κυρίως την καταξιώνουν μέσα στον πεπερασμένο χρόνο, στον οποίο καλούμαστε να ζήσουμε.

Όποιος στις ημέρες μας θα σωθεί από τα σαρκικά αμαρτήματα αυτός θα είναι μακάριος.

 Όποιος στις ημέρες μας θα σωθεί από τα σαρκικά αμαρτήματα – καλό είναι να μην πέσει ποτέ ή, αν έπεσε, να μετανοήσει – αυτός θα είναι μακάριος. Οι Πατέρες μιλούν για την εποχή μας, τις έσχατες αυτές ημέρες, που θα γίνει τούτο, εκείνο, και θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Σήμερα η αμαρτία δεν έρχεται με το ξίφος, με τη φωτιά, οπότε κάποια στιγμή σε βοηθάει η χάρη, και γίνεσαι παλικάρι και μαρτυρείς και σώζεσαι, αγιάζεσαι. Δεν είναι απλώς ότι αγωνίζεσαι μερικές ώρες ή ημέρες και τα παίζεις όλα για όλα, όπως συνέβαινε με τους μάρτυρες. Χρειάζεται να αγωνίζεσαι μια ζωή· και δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσει ο καθένας.
Η αμαρτία σήμερα έρχεται γλυκά-γλυκά. Και, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, ευκολότερα μπορεί να πει κανείς «Χτύπα με το ξίφος», παρά να πει όχι στην αμαρτία αυτή, που δελεάζει, αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο πριν καν προλάβει να σκεφθεί και να αντιδράσει.

Και άνθρωποι που είναι μέσα στην Εκκλησία, όχι απλώς αμαρτάνουν σε σχέση με τα ηθικά θέματα, αλλά αμαρτάνουν με ένα πνεύμα σαν να μην είναι τίποτε σημαντικό και βαρύ αυτό. «Το εξομολογούμαι», λένε, «αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω, να το νιώσω ότι είναι αμαρτία». Τόσο πολύ έχει διαφθαρεί ο άνθρωπος ειδικά ως προς το θέμα αυτό.

 Έτσι, δεν υπάρχει και ελπίδα μετανοίας. Διότι μετανοείς, όταν νιώσεις ότι έκανες κάτι που δεν το θέλει ο Θεός, κάτι που είναι φοβερή αμαρτία. Όταν έχεις κάποια πίστη και γνώση, θα έρθει η ώρα που θα μετανοήσεις. Τώρα και χριστιανοί ακόμη έχουν έτσι επηρεασθεί, που και όταν ακόμη, είτε από συνήθεια, είτε από μικροτύψεις, εξομολογηθούν αμαρτία τέτοιου είδους, στο βάθος δεν μπορούν να νιώσουν ότι πρόκειται περί σοβαροτάτης αμαρτίας, και ότι πρέπει να μετανοήσουν. Αυτό από μια πλευρά είναι ακόμη χειρότερο από την ίδια τη διάπραξη της αμαρτίας.

Ένα βράδυ, μετά από ποταμούς δακρύων, είδε στον ξύπνιο της τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο...

Ανάμεσα στις χήρες που έκειρε μοναχή ο Γέροντας ήταν και μια εξαιρετικά αγία ψυχούλα, η οσιότατη Ευπραξία.
Ενώ ακόμα εκείνη ήταν λαϊκή στη Θεσσαλονίκη και ο Γέροντας Ιωσήφ με τον πατέρα Αρσένιο (τον συνασκητή του) στη Δράμα, αυτή είπε στις γνωστές της:
–Είδα έναν Γέροντα, έτσι και έτσι, και αυτός θα με κάνει καλόγρια...
–Άντε βρε, της είπαν αυτές, που πιστεύεις στα όνειρα!
–Δεν ξέρω· έτσι είδα… απαντά αυτή.

Πράγματι, όταν έφθασε ο Γέροντας Ιωσήφ στη Θεσσαλονίκη, κατά θεία συγκυρία, συναντήθηκαν και τελικά την έκειρε μοναχή με το όνομα Ευπραξία!
Επειδή όμως ήταν Πόντια, Τραπεζούντια, δεν ήξερε τα Ελληνικά καλά και, αντί να λέει «Ευπραξία», έλεγε «Απραξία».
–Πώς εκλήθης, αδελφή; τη ρωτούσαν.
Κι εκείνη απαντούσε:
–Απραξία!
Όταν έγινε μοναχή, ακόμα και το Ψαλτήρι στα τούρκικα το διάβαζε.
Όταν διάβαζε το «Ωρολόγιον» καθώς και άλλα εκκλησιαστικά βιβλία, δεν καταλάβαινε και γι’ αυτό έκλαιγε συνέχεια και παρακαλούσε θερμά τον Θεό να τη φωτίσει να «γινώσκῃ ἃ ἀναγινώσκῃ», δηλαδή να καταλαβαίνει αυτά που διαβάζει (πρβλ. Πράξ. 8, 30).
Ένα βράδυ, μετά από ποταμούς δακρύων, είδε στον ξύπνιο της τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο που της έδωσε κάτι να πιει μ’ ένα κουταλάκι.
Όταν ξύπνησε, αισθάνθηκε ότι μπορούσε πια να διαβάζει ο,τιδήποτε και να το καταλαβαίνει πλήρως!Αμέσως, πήρε το «Ωρολόγιον» και τα βιβλία της Εκκλησίας στα χέρια της, τα διάβαζε και τα καταλάβαινε όλα!

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

«Ο Γέροντάς μου,Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης(1897–1959)»,

Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο στην ζωή από την προσευχή...

 

Ο Ανδρέας Λασκαράτος χωρίς μάσκα: O δωσίλογος λογοτέχνης, εκφραστής του ακραίου συντηρητισμού και της φεουδαρχικής βαναυσότητας

Mετά το ξεμασκάρεμα του Θέμου Κορνάρου, ας δούμε πώς η βαθιά άγνοια του διαδικτύου μετέτρεψε τον δουλοπρεπή Λασκαράτο, συνεργάτη των Άγγλων και υβριστή της ελευθεροψηφίας και ελευθεροτυπίας, σε σύμβολο κοινωνικής… προόδου!

Γράμμα από το Ληξούρι: τόπος εξεγέρσεως των Ριζοσπαστών Επτανησίων (1848 και 1849) κατά των απάνθρωπων γαιοκτημόνων και του βίαιου καθεστώτος της Αγγλοκρατίας (με συμμετοχή κληρικών, όπως του Παϊσίου Μεταξά, Ευσταθίου Ζαπάντη και Γρηγορίου Ζαπάντη ή παπα-Νοδάρου[1]).

Αποστολέας, ο Ανδρέας Λασκαράτος: εκπρόσωπος των γαιοκτημόνων και των αρχόντων της κληρονομικής αριστοκρατίας, ο άνθρωπος που συκοφάντησε τα λαϊκά κινήματα, χλεύασε τους απαγχονισμένους επαναστάτες και «αγωνίστηκε» με όλες του τις δυνάμεις για να παραμείνει η πατρίδα του υπό το βίαιο καθεστώς της Αγγλικής κατοχής…

Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο...

https://www.oodegr.com/oode/sygrafeis/laskaratos_1.htm

Ἡ προσκύνηση τῶν εἰκόνων...

  Ἡ προσκύνηση καὶ μόνο τῶν εἰκόνων δὲν ἀποτελεῖ μόνο σημεῖο-τρόπο ἔκφρασης τῆς λατρείας,στὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ,ἢ τῆς τιμῆς σὲ ἄλλα πρόσωπα,ἀλλὰ ἀκριβῶς τὴν ταυτόχρονη μετοχὴ στὸν ἁγιασμὸ τοῦ ἀνθρώπου.
  Ὁ πιστὸς γιὰ νὰ φτάσει στὴν προσκύνηση τῆς εἰκόνας προϋποθέτει αὐτὴ ἀκριβῶς τὴ μετοχή,μὲ ἐφαλτήριες βέβαια δυνάμεις τὴν πίστη καὶ τὴν πνευματικὴ καθαρότητα.
Καὶ τότε αὐτὴ ἡ προσκύνηση γίνεται γιὰ τὸν ἄνθρωπο βίωμα,κατανύσσεται,εἰσέρχεται σὲ ἕνα κλίμα μετάνοιας,σημεῖο ποὺ ὁδηγεῖ βέβαια στὴ σωτηρία του.

Πρεσβυτέρου Γεωργίου Μαργαρίτη, Πειραϊκή Εκκλησία τεῦχος 372, Ὀκτώβριος 2024

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ζωγραφίζει τὴν Θεοτόκο,

Ἔργο τοῦ Δομίνικου Θεοτοκόπουλου

Η...αντιβίωση για τις αρρώστιες της ψυχής

 

Το άφθαρτο λείψανο του Αγ.Ιωάννη Μαξίμοβιτς,όπως βρέθηκε 27 χρόνια μετά την κοίμησή του...

The incorrupt relics of St. John of Shanghai and San Francisco, uncovered 27 years after his repose.

Ο π. Σάββας Αχιλλέως για την φιλία

* Άλλο βλέπει ὁ ἄνθρωπος ἀπ' ἔξω καί ἄλλο ἔχει μέσα του ἐκεῖνος ποὺ σε πλησιάζει. Γι' αὐτό σᾶς παρακαλῶ πάρα πολύ, να προσέχετε τήν ἐπιλογή τοῦ φίλου πού κάνετε. Καί προσέχετε το στόμα σας, μή τό ἀνοίγετε εἰς τάς δυσκόλους στιγμάς τῆς ζωῆς σας. Μή δίδετε τὰ μυστικά σᾶς εἰς τοὺς συνανθρώπους σας. Δεν γνωρίζεις ἐκείνη τη στιγμή που του ὁμιλεῖς, τί ἔχει ἐκεῖνος μέσα του. Μή δίδετε τὰ ὅπλα τὰ δικά σας, διότι τὰ παίρνουν οἱ ἴδιοι καὶ μὲ τὰ δικά σας όπλα, σᾶς χτυπούν μετά.
Προσέξτε, μόνο Ένας εἶναι ὁ πιστός φίλος: ὁ Χριστός. Και ο Χριστὸς εἶναι Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔχει τοὺς δικούς του εἰς τὴν γην, τοὺς πνευματικούς Του. Καὶ εἰς τοὺς πνευματικούς μας, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀκοῦνε τὰς πληγάς τῆς ψυχῆς μας, εἰς αὐτοὺς θὰ λέγομαι ὅλα τὰ μυστικά. Σε κανέναν ἄλλον!
(Ομιλία 287 Γεσθημανή)

* Αὐτὸς ποὺ παρασύρθηκε στα ναρκωτικά, πρέπει να μεταφερθεί πίσω – πίσω καὶ νὰ εὔρη τὴν ἡμέρα ποὺ ἤπιε τὸ πρώτο ἐκεῖνο φαρμάκι, τὸ δηλητήριο. Ποιὸς τοῦ τὸ ἔδωκεν; Ό φίλος, ἀδελφοί μου. Ὁ φίλος ἢ ἡ φίλη.

Ο άνθρωπος που λέει «εγώ δεν κάνω λάθη»....

 

ΤΟ "ΤΩΡΑ" ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

«Να θυμάσαι πάντοτε ότι το σήμερα είναι δικό σου,το αύριο είναι στο χέρι του Θεού.
Κι Εκείνος που σου έδωσε το πρωί,δεν σου υπόσχεται και το βράδυ»

(Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Μονή Πετράκη-1900

 Αθήνα, Κολωνάκι 1900 περίπου. Η Μονή Πετράκη με τα περιβόλια της. Στο βάθος ο Υμηττός.

πηγή

Που να ξέρετε όμως εσείς απ' αυτά;Δεν σας τα μαθαίνουν στο Χάρβαρντ

Κοροϊδεύατε τον Άη Νικόλα!

Χριστιανοταλιμπαν και σκοταδιστές έτσι;Ε, δεν πειράζει!
Θα περιμένουμε να μας πείτε την επιστημονική σας άποψη για το θέμα
Πείτε μας επιστημονικά, εμείς θα το καταλάβουμε, γιατί οι περιοχές που βρίσκονται οι ελληνορθόδοξες κοινότητες που προσευχηθηκαν στον Άγιο χτυπήθηκαν ελάχιστα από τον τυφώνα;
Το 5αρι που περιμένατε με απόλυτη βεβαιότητα έπεσε κάτω από 3
Γιατί;Τι να μας πείτε όμως βρε κοθώνια;
Σάμπως μπορείτε να αντιληφθείτε την δύναμη της πίστης;
Μήπως ξέρετε τι δυνάμεις απελευθερώνονται και δρουν κατά την ένθερμη προσευχή;
Που να ξέρετε όμως εσείς απ' αυτά;Δεν σας τα μαθαίνουν στο Χάρβαρντ.

πηγή

....“ἔβλεπε” ἔκθαμβος τίς ψυχές τῶ καμμένων ἀνθρώπων νά φεύγουν ἀπ᾽ τήν ζωή συνοδευόμενοι ἀπό Ἁγίους Ἀγγέλους.

Ὁ μακαριστός π. Νικόλαος Κουμεντάκης (+2021) λίγες ἡμέρες πρό τῆς φονικῆς φωτιᾶς τοῦ Ἰουλίου τοῦ 2018 στό Μάτι Ἀττικῆς ἔδωσε ἐντολή νά κοποῦν λίγα δένδρα πέριξ τοῦ ναοῦ και τοῦ κελλιοῦ του, ἰσχυριζόμενος ὅτι “ἔρχεται μεγάλη καταστροφή”.
Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πληροφόρησε τό νοῦ τοῦ ἀγαθοῦ Γέροντος
καί χάριν του Θεού και της στήν ἐνέργειάς του, γλίτωσε τό σπιτάκι τοῦ ἱερέως καί ὀ ναός ἀπ᾽ τήν καταστροφική μανία τῆς φωτιᾶς.

Τήν ὥρα πού ξέσπασε ἡ φωτιά, τό ἀπόγευμα τῆς 23ης Ἰουλίου 2018, ὁ Γέροντας ἐξομολογοῦσε στό κελλάκι του πνευματικά του τέκνα, πού εὐθύς ἀμέσως τόν φυγάδευσαν καί ἔτσι γλύτωσε ἡ ζωή του.
Τό γέγονος αὐτό τόν ἔθλιψε ἀλλά δέν τόν κατέβαλε.
Μέ τίς γεροντικές του δυνάμεις ἀγωνίστηκε γιά ἄλλη μιά φορά νά στηρίξη τό πληγωμένο του ποίμνιο.
Συγκλονισμένος διηγήθηκε σέ πνευματικό του τέκνο μοναχή, ὅτι “ἔβλεπε” ἔκθαμβος τίς ψυχές τῶ καμμένων ἀνθρώπων νά φεύγουν ἀπ᾽ τήν ζωή συνοδευόμενοι ἀπό Ἁγίους Ἀγγέλους.
Μέσα στήν προσευχή του γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τους, θεωροῦσε ὅτι ἐτελειώθησαν μαρτυρικῶς...
(Ἀρχιμ. Δημητρίου Καββαδία, Ὁ Γέροντας τῆς Καρδιᾶς μας - Πατήρ Νικόλαος Κουμεντάκης, ἐκδ. Ἱ. Μ. Ἁγ. Ἐφραίμ Ὄρους Ἀμώμων Ἀττικῆς, Ν. Μάκρη 2021, 42).
Οι ευχές του ας μας συνοδεύουν πάντοτε!
Ετάφη ο Άγιος πατέρας Νικόλαος Κουμεντάκης στην Ιερά Μονή Αγ. Εφραίμ, Νέας Μάκρης.

ΠΗΓΗ

ΟΙ ΣΠΟΡΙΑΔΕΣ-Kυριακή Δ'Λουκά

 Ὁ Θεὸς σπέρνει τὸν καλὸ σπόρο του, τὸν θεῖο λόγο του, στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως δεχόμαστε μὲ τὸν δικό μας τρόπο τὸν σπόρο τοῦ Θεοῦ καὶ καρποφοροῦμε διαφορετικὰ ὁ καθένας (Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ).

Ἀλλὰ δὲν διαφέρουμε μόνο στὸν τρόπο τῆς καρποφορίας. Δὲν εἴμαστε μόνο γῆ ποὺ δέχεται τὸν σπόρο, ἀγρὸς ποὺ καλλιεργεῖται καὶ φυτεύεται. Οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ταυτόχρονα καὶ σποριάδες. Ἀπὸ τὴ θέση γονέων, δασκάλων, ἱερέων, ἀλλὰ καὶ ποικίλων ἄλλων πόστων ἐντὸς τῆς κοινωνίας, γινόμαστε αὐτομάτως σποριάδες στὸν πνευματικὸ ἀγρὸ τῶν ψυχῶν πολλῶν συνανθρώπων μας καὶ πρωτίστως τῶν παιδιῶν μας. Εἰδικὰ οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν εἶναι ἕνας χῶρος ἀπροστάτευτος. Τί σπέρνουμε στὴν εὐαίσθητη αὐτὴ παρθενικὴ γῆ ποὺ μᾶς παραδίδεται μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη; Τὸ καλὸ ἢ τὸ κακό;

Λέει μιὰ ἱστορία ἀπὸ τὸ Γεροντικό, ὅτι στὸ λιμάνι μιᾶς πόλης ἔφτασε κάποτε ἕνα πλοῖο μὲ αἰχμαλώτους. Ἀνάμεσά τους καὶ δυὸ μικρὰ κοριτσάκια. Ἔρχεται μιὰ εὐλαβὴς Χριστιανὴ καὶ ἀγοράζει τὸ ἕνα. Τὸ μεγαλώνει σύμφωνα μὲ τὴν πίστη της, τὸ βαπτίζει, τὸ μαθαίνει τὴ ζωὴ τῆς εὐσέβειας, νὰ πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία, νὰ ἀκούει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸ κάνει μιὰ πιστὴ συνειδητὴ Χριστιανή. Τὸ ἄλλο κοριτσάκι ἀγοράστηκε ἀπὸ μιὰ γυναίκα ποὺ διατηροῦσε οἶκο ἀνοχῆς. Μεγάλωσε λοιπὸν μέσα στὸν οἶκο ἀνοχῆς, διδάχτηκε ὅλα τὰ μαθήματα γιὰ νὰ γίνει καὶ αὐτὸ μιὰ γυναίκα κατάλληλη γιὰ τὴ δουλειὰ τοῦ οἴκου ἀνοχῆς. Μιὰ ἐπιτήδεια πόρνη.

....πάρε όταν φτάσεις.....

Που είσαι τώρα φως μου,
ήτανε γραμμένο
να’ μαι δω για πάντα
να σε περιμένω,
όσο κι αν κρατήσει,
να μην το ξεχάσεις,
όταν φτάσεις πάρε,
πάρε όταν φτάσεις

θα το γράψει ο τοίχος,
θα το γράψει ο βράχος,
πως δεν ήταν μόνο
ενός ανθρώπου λάθος…
Θα το πει η σημύδα,
θα το πει κι ο κέδρος
Πως εδώ σκοτώνει
όπου βρει το κέρδος…

Θα το πει η λεβάντα,
θα το πει η μυρσίνη
πως κυλάει στα μάτια
η δικαιοσύνη..

Γέροντα,γιατί έχω αμέλεια;