Όταν παγώνουν οι ψυχές...

Του Γεωργίου Σωτηρίου

   Το μετεωρολογικό δελτίο μίλησε για θύελλες και τρικυμίες. Καιρός επικίνδυνος για δυστυχήματα και ναυάγια. Όμως είναι κάτι το φυσικό. Η εναλλαγή αυτή των καιρών και αυτή ακόμα η παγωνιά, έχει και σημαντικές ωφέλειες.

   Υπάρχει όμως και η άλλη παγωνιά. Η παγωνιά της ψυχής. Αυτή η παγωνιά είναι τελείως αφύσικη. Και όχι μόνο δεν συνοδεύεται από καμιά ωφέλεια, αλλά απεναντίας είναι τόσο καταστρεπτική, που ισοδυναμεί με θάνατο κα κάτι παραπάνω.
  Είναι αφύσικη, γιατί η ψυχή προέρχεται από πολύ θερμά κλίματα. Προέρχεται από τον Θεόν, που ανεφύσησε στον άνθρωπο «πνοήν ζωής». Και είναι προορισμένη η ψυχή να διατηρήση την θερμότητα της Θείας καταγωγής, γη θερμότητα της πίστεως στον Θεό και της αγάπης στον Θεό και τον άνθρωπο. Αν χάσει την θερμότητα η ψυχή, αν παγώσει, νεκρώνεται και μόνο την καταστροφή του ανθρώπου απεργάζεται.

Πότε έρχεται η παγωνιά στη φύση; Όταν απομακρύνεται η γη από τον ήλιο και όταν πνέουν άνεμοι παγεροί.
Πότε έρχεται παγωνιά στην ψυχή; Όταν αυτή απομακρύνεται από τον Ήλιο Χριστό και τη δέρνουν παγεροί άνεμοι παθών.
Και δυστυχώς πολύ συχνά συμβαίνουν και τα δύο. 

Στο περίβολο του ναού που βρίσκεται θαμμένη η κυρά Βασιλική

Στο περίβολο του ναού των Ταξιαρχών στο Αιτωλικό και, μάλιστα, στην νότια πλευρά βρίσκεται θαμμένη η κυρά Βασιλική του Κίτσου Κονταξή, γυναίκα του περιβόητου Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Η Βασιλική Κονταξή γεννήθηκε το 1793 και ήταν κόρη του προύχοντα της Πλεσίβιτσας (Πλαίσιο) Φιλιατών της Ηπείρου, Κίτσου Κονταξή. Στα 12 της απήχθη από Τουρκαλβανούς και εστάλη μαζί με 300 ακόμη αγόρια και κορίτσια στο χαρέμι του Αλή Πασά.

Εκεί χάρη στην ομορφιά και την εξυπνάδα της παντρεύτηκε το Αλή Πασά και έζησε κοντά του, δίχως όμως να αλλαξοπιστήσει. Στην αυλή του Πασά, λοιπόν, γνώρισε μεγάλες προσωπικότητες και χάρη στον Μάνθο Οικονόμου, πιστό άνθρωπο του Αλή, μορφώθηκε.

Η κυρά Βασιλική γνώρισε κατά την διάρκεια της ζωής της πολλούς οπλαρχηγούς κάτι που φαίνεται να την μύησε και στην Φιλική Εταιρεία. Γεγονός είναι πάντως ότι προσπάθησε να μυήσει και τον ίδιο τον Αλή Πασά, μια και είχε την ικανότητα να κατευνάζει τα πάθει του και να τον σαγηνεύει με την εξυπνάδα της.

Άγιος Άνθιμος,μητροπολιτής Αθηνών και Ευρίπου ο νέος ομολογητής που μαρτύρησε στα χέρια των Παπικών...

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

  Η Φραγκοκρατία (1204 – 1489) είναι μια σκοτεινή και συνάμα τραγική εποχή για την Εκκλησία και το Γένος μας. Οι βάρβαροι Φράγκοι, αιρετικοί χριστιανοί, παρακινούμενοι και χρηματοδοτούμενοι από τον αιρετικό παπισμό, ο οποίος είχε μεταλλαχτεί σε εγκόσμιο οργανισμό, στράφηκαν στην Ορθόδοξη Ανατολή και με τις γνωστές σταυροφορίες, ιδιαίτερα την Δ΄ Σταυροφορία (1204), κατέλυσαν με απίστευτη βία το βυζαντινό κράτος. Έργο τους ήταν, με διωγμούς, να επιβάλλουν την παπική εξουσία και τις δυτικές κακοδοξίες στους ορθοδόξους πιστούς. Την εποχή αυτή αναδείχτηκαν αρκετοί άγιοι ομολογητές, οι οποίοι αντέδρασαν στην παπική βία και έδωσαν τη ζωή τους για την Ορθόδοξη Πίστη. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Άνθιμος Μητροπολίτης Αθηνών και Ευρίπου, ο ομολογητής.
 Δε γνωρίζουμε πολλά στοιχεία για τη ζωή του και είναι ένας σχετικά άγνωστος, άγιος της Εκκλησίας μας, αλλά σημαντικός, διότι σύνδεσε τη ζωή του με την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, την οποία επιβουλεύονταν οι αιρετικοί δυτικοί κατακτητές. 

  Γεννήθηκε στην Κρήτη, στις αρχές του 14ου αιώνα. Για κάποιους λόγους, που αγνοούμε, βρέθηκε στην Αθήνα, όπου αναδείχτηκε Μητροπολίτης της ασήμαντης τότε Μητροπόλεως Αθηνών και Ευρίπου (Εύβοιας), ποιμαίνοντας ανάμεσα στα έτη 1339-1366. Αυτό το στηρίζουμε στο «Συνοδικό» της εν Κρήτη Επισκοπής Σουαρέτ (Ρεθύμνης), όπου εξυμνείται και μακαρίζεται ως εξής: «Aνθίμoυ μητροπολίτου Αθηνών και Eυρίπoυ και προέδρου Κρήτης του ομολογητού, αιωνία η μνήμη».

ΕΓΚΩΜΙΑ AΓΙΟΡΕΙΤΙΚΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

                          

ΕΓΚΩΜΙΑ AΓΙΟΡΕΙΤΙΚΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ (Κατά την ιστορική σειρά των Ι.Μονών) Ἄξιον ἐστὶν Πρωτάτου, ἡ Βασίλισσα τοῦ Ἄθω. Μονοτρόπων(Μοναχών) γλυκασμός, Θεῖος ἔρως ὁ ἐμός. Κουκουζέλισσα Παρθένε, Ἰωάννου εἰ τὸ «Χαῖρε». Λαύρας κύδος τῶν Πατέρων, τῶν Ὁσίων καὶ Ἀγγέλων.

"Ήταν η ψυχή από την ψυχή μου..."

Λόγια που βγήκαν από τα χείλη του τραγικού πατέρα λίγο πριν αποχαιρετήσει τα δύο του παιδιά... νεκρά από τα όπλα του πολιτισμένου κόσμου...
Έχοντας στην αγκαλιά το κοριτσάκι του... φιλώντας το... κουνώντας το κεφαλάκι του... ακουμπώντας το στήθος του... ανοίγοντας με τα δάκτυλα τα ματάκια του.... ίσως με την ελπίδα μιας λάθος διάγνωσης...που θα ακύρωνε το "πιστοποιητικό θανάτου".
Χιλιάδες παιδιά....που μαραθηκαν και έπεσαν πριν καν προλάβουν να ανθίσουν.
Παιδιά που στην πλειοψηφία τους βίωσαν τα λίγα αυτά χρόνια...την εξαθλίωση και την φτώχεια και που στο τέλος....τους έκλεψαν κι αυτήν ακόμη την ζωή...
Οι σύγχρονοι Ηρώδες...
Και από την άλλη ένας ολόκληρος κόσμος... θεατής μια τραγωδίας.
Ένας κόσμος που έμεινε μόνο στα συλλυπητήρια... αποφεύγοντας να σκεφτεί το αδίκημα της συνενοχής....

π.Γ.Πετράκης

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟΝ του Λορέντζου Μαβίλη

 ΠΗΓΗ

Ο αγώνας και ο ηρωικός θάνατος του βουλευτή και ποιητή Λορέντζου Μαβίλη

Αδοκίμαστος, απείραστος άνθρωπος είναι σαν ένα καραβάκι που δεν ξέρεις ακόμη αν μπορεί να πλεύσει.

Αν το όνειρο τού κάτω πλοίου, δεν είναι να γίνει το επάνω, κάτι δεν πάει καθόλου καλά.

~Μέσα, στο αποστειρωμένο θερμοκήπιο,τής μη πραγματικής, τής ανυπόστατης,
τής εκτός τόπου και χρόνου επίπλαστης "πνευματικής" ζωής που μας έχει διολισθήσει η αγαπολογία, η ψευτό-ταπεινολογία...

~Η έλλειψη, αρετής και θάρρους,που βαπτίζεται υποκριτικά, σύνεση...
Ο φόβος και η φοβολογία,για τα πάντα...

~Η απόκλιση προς τον υποκριτικό ψευτό-ουμανισμό• η ευγενικολογία που πολύ απέχει από την αληθή ευγένεια και ευγενικότητα...

Η αποθέωση μιάς ευτυχίας που δεν υπάρχει (ενώ κάποια άλλη, ναί).

~Η μαλθακοποίηση, ο πλήρης εξορισμός τού Σπαρτιατισμού.

Η προσβολή τού Θεού μέσ'τα μούτρα με τη "jumbo"-ποίηση των Χριστουγέννων Του, τής αδρής, Θεανδρικής Γέννας Του,μέσα σ' ένα σταύλο,πάνω σε μιά φάτνη ζώων...

~Ο απατηλός εξορισμός τού πόνου κ τού θανάτου μέσω αίολων ευχολογίων,που δεν επικοινωνούν, ούτε με τη Γη,ούτε με τον Ουρανό...

όλα αυτά...

...Δεν ετοιμάζουν τον Άνθρωπο για την πραγματικότητα,μιά πραγμάτικότητα απείρως πιό μυθική,πιό πραγματικά παραμυθένια,ένα πραγματικό ταξίδι~Οδύσσεια,που σμιλεύει τον Άνθρωπο

Άγιος Στέφανος ο Νέος, Το σκυλάκι που έκανε υπακοή στον Γέροντα Ιωάννη και οι προορίσεις για τον υποτακτικό του

 

Ο «προορατικότατος Ιωάννης» ο Γέροντας του οσίου Στεφάνου του Νέου, Ομολογητή και Μάρτυρα ήταν ο πέμπτος διάδοχος του οσίου Αυξεντίου εις το όρος του Αυξεντίου στην Βιθυνία.
Για τον πολύ πόθο τον οποίο είχε προς τον Θεό και την ενάρετο πολιτεία του, αξιώθηκε τέτοιας χάριτος, ώστε και τα άλογα ζώα υποτάσσονταν σ’ αυτόν και του προσέφεραν τις υπηρεσίες τους.

 Στο όρος εκείνο υπήρχε ένα σκυλάκι που όταν έλειπε κάπου μακριά ο Στέφανος και ο δάσκαλός του Ιωάννης χρειαζόταν κάτι από το γυναικείο Μοναστήρι, έγραφε επιστολή και την κρεμούσε στον τράχηλο του μικρού σκύλου και του έλεγε να την πάει εκεί και να φέρει απάντηση γρήγορα.
 Και τότε το σκυλάκι σαν να ήταν λογικό εκτελούσε αμέσως το πρόσταγμα του Γέροντα και πηγαίνοντας στο κελλί της Ηγουμένης ανάγγελλε σ’ αυτήν με τα γαβγίσματα και τα σκιρτήματα του την παρουσία του.
 Έτσι έβγαινε η Μοναχή από το κελλί της για να δει τι ακριβώς ζητούσε στην επιστολή του ο Γέροντας Ιωάννης.
 Στην συνέχεια, αφού έγραφε την απάντησή της η ίδια, την κρεμούσε στο σκυλάκι το οποίο την μετέφερε στον Γέροντα.

  Κάποιαν ημέρα που ο θεσπέσιος νεαρός Μοναχός Στέφανος επέστρεφε από μια υπηρεσία που τον έστειλε ο Γέροντας Ιωάννης, τον βρήκε να κλαίει και να οδύρεται πικρά. Ο υποτακτικός μη γνωρίζοντας γιατί κλαίει ο Γέροντάς του με τόση οδύνη, έπεσε πρηνηδόν, σκεφτόμενος τι να είναι αυτό που τον στεναχωρεί τόσο πολύ.
 Ο προορατικός δάσκαλος ο οποίος αντιλήφθηκε τις σκέψεις του υποτακτικού του, τον σήκωσε από κάτω και του είπε:
«Για σένα κλαίω, αγαπημένο μου τέκνο. Γιατί είδα ότι ο τόπος αυτός θα μεγαλώσει από εσένα, αλλά στην συνέχεια θα αφανιστεί από τους δυσσεβείς εικονομάχους».

Ο 19χρονος Νικόλας μπλέχτηκε στα δίχτυα του σατανισμού και έχασε τη ζωή του - «Ανεξήγητη» σιωπή από κράτος και ΜΜΕ γι' αυτό το κοινωνικό ζήτημα

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

  Ενώ το σύστημα σήμερα «βομβαρδίζει» τη νεολαία με προπαγάνδα υλισμού και πανσεξουαλισμού και την απογυμνώνει από πνευματικές άμυνες, στο παρασκήνιο της κοινωνίας δρουν ανενόχλητοι οι θηρευτές του σκότους που ψάχνουν νέους για να τους στρατολογήσουν στη λατρεία του Σατανά.

  Κρυπτόμενοι πίσω από τη σκανδαλώδη αδιαφορία του κράτους, οι σατανιστές βρίσκουν όλο και πιο πρόσφορο έδαφος να απλώσουν τα δίχτυα τους σε κοινωνικές ομάδες που κυριαρχεί ο τύπος του ακατήχητου, ανώριμου, επιπόλαιου και εύκολα παρασυρόμενου νέου, που ψάχνει εύκολους τρόπους για να αποκτήσει πρόσβαση στην εξουσία, την επιβολή στον άλλον, τη δόξα, το χρήμα και το σεξ. Όλα αυτά δηλαδή που υπόσχεται η μαύρη μαγεία στα ταλαίπωρα θύματά της.

  Δεν είναι μόνο η εγκληματικότητα μια κοινωνική τάση που χρησιμοποιείται ως «γέφυρα» στο ταξικό χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, επιτυχημένων και «αποτυχημένων». Είναι και η μαγεία, που πολλές φορές συνδέεται και αυτή με το έγκλημα. Και γι’ αυτήν την παράμετρο, κανείς δεν συζητάει σε επίπεδο θεσμών και εξουσιών. Μονάχα η Εκκλησία κρούει διαχρονικά τον κώδωνα, αλλά αφού το άθεο κράτος την παραγκωνίζει σταδιακά από το κοινωνικό γίγνεσθαι, το μήνυμα φτάνει σε όλο και λιγότερους αποδέκτες.

 Ως αντίδραση στην ισοπεδωτική, υλιστική θεώρηση των πραγμάτων που προωθεί το κράτος και τα σύγχρονα «πρότυπα» της συμφοράς, πολλοί νέοι με μεταφυσικές αναζητήσεις καταγοητεύονται από τα θέλγητρα που προβάλλει το καταστροφικό μονοπάτι του αποκρυφισμού και του σατανισμού.

 Εφόσον δεν υπάρχει ούτε παιδεία, αλλά ούτε και οικογένεια πρόθυμη να χτίσει πνευματικές άμυνες σε έναν νέο με τα ακλόνητα πνευματικά όπλα που προσφέρει η ορθόδοξη αλήθεια, αυτό ο νέος αν έχει και προφίλ μεταφυσικών ανησυχιών, μπορεί να γίνει ένα εύκολο θήραμα, έτοιμο να πέσει στα νύχια των σατανιστών και των μάγων.

Το επόμενο πρωί που δεν ήρθε ποτέ…

Παρά το γεγονός ότι η προσηλυτιστική δράση των σατανιστών είναι ένα σοβαρότατο κοινωνικό ζήτημα με πολλές ολέθριες προεκτάσεις, το «σύστημα» το αντιμετωπίζει με πλήρη αδιαφορία ή με ειρωνική διάθεση. Και έρχονται κάποια τραγικά γεγονότα σαν τον απαγχονισμό του 19χρονου φοιτητή στα Σπάτα, Νικόλα Ντουρτουρέκα, να μας αποδείξουν ότι οι σατανιστές συνεχίζουν ελεύθερα να

Το ξυλόγλυπτο του Αγίου Παΐσιου στο μονοπάτι προς το Μεγάλο Μετέωρο

Το ξυλόγλυπτο του Αγίου Παΐσιου στο μονοπάτι προς το Μεγάλο Μετέωρο

πηγή

Πως οι ψυχολόγοι κατέστρεψαν οικογένειες και ειδικά την σχέση του πατέρα με τα παιδιά τους!!!

Σύνδρομο Ψευδούς Μνήμης στα παιδιά!
   Σήμερα θα μιλήσουμε ίσως για την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της ψυχολογίας και ίσως το μεγαλύτερο παράδειγμα της διάβρωσης της από το δηλητήριο του φεμινισμού στους κύκλους της και δεν ήταν άλλη από το "σύνδρομο ψευδούς μνήμης" (False Memory Syndrome) όπου διάφοροι μεταμοντέρνοι και φεμινιστές ψυχολόγοι της δεκαετίας του '80 στην Αμερική μέσα από τις συνεδρίες τους με παιδιά και ενήλικους κατάφερναν και τους έκαναν "πλύση εγκεφάλου" με συνέπεια οι τελευταίοι να πιστεύουν, εντελώς ξαφνικά, πως είχαν πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον πατέρα τους!
  Προσέξτε το σημείο αυτό:
τα παιδιά δεν έλεγαν "ψέμματα" αφού αυτό πίστευαν μετά από τις συνεδρίες τους!!! δηλαδή οι ίδιοι ψυχολόγοι εκμεταλλευόμενοι την όποια θέση τους ουσιαστικά κατασκεύαζαν πραγματικότητα στα παιδιά με συνέπεια αυτά να πιστεύουν ότι παλαιότερα είχαν βιαστεί από τον πατέρα τους, χωρίς όμως αυτό να είχε γίνει ποτέ στην πραγματικότητα!!!

   Όπως καταλαβαίνουμε όλο αυτό είχε ως συνέπεια να διαλυθούν πολλές οικογένειες και να υπάρξουν σχετικές καταγγελίες εναντίον πατεράδων, να αποξενωνται οι μπαμπάδες, να μπαίνουν φυλακή αθώοι άνθρωποι και βασικά να διακόπτεται για πάντα η επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα τους !

«Δεν αντέχω άλλο»

Ακούμε συχνά τη δυσάρεστη δήλωση, πού εκφέρεται συν­ήθως και με κάποια αποτομία:
«Δεν αντέχω άλλο. Δεν πάει άλλο! Έφθασα στα όριά μου. Στα­ματώ τον αγώνα μου».

Ένας ασθενής, που υποφέρει και τα­λαιπωρείται από τις δυσάρεστες συν­έπειες της αρρώστιας του, μπορεί να πει τέτοιους ή παρόμοιους λόγους. Ένας άνθρωπος που αδικείται, που συκοφαν­τείται ή αντιμετωπίζει μία αδικαιολόγη­τη πολεμική από τούς συνανθρώπους του.

Ένας βιοπαλαιστής, που αντιμετω­πίζει οικονομικές δυσκολίες και αγωνί­ζεται με το μεροκάματό του να ζήσει την οικογένεια.

Μία πολύτεκνη μητέρα, που παλεύει όλη μέρα, και όλη τη νύχτα συχνά, να μεγαλώσει τα παιδιά της, να υπηρετήσει τις ποικίλες ανάγκες τους, να υπομείνει τα πείσματά τους, να δι­ορθώνει τα λάθη τους.

Ένας νέος, που πολεμάει σκληρά με τον ασυνθηκολόγητο εχθρό διάβολο, με την αμαρτωλή νοοτροπία του σύγχρονου κόσμου, με τις προσωπικές του εμπάθειες και αδυ­ναμίες, προκειμένου να διατηρήσει την αγνότητα και καθαρότητά του και να μείνει σταθερός στην πίστη του.

Ό,τι αφήσουμε εδώ με τη σωστή εξομολόγηση, δεν θα φαίνεται εκεί!

 ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: «Να φροντίσουμε να πάμε τακτοποιημένοι στο Φως της Αγίας Τριάδος όταν φύγουμε από αυτήν τη ζωή. Εκεί όλα φαίνονται, όπως είναι. Το Φως τα βγάνει όλα στην επιφάνεια. Μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους. Λογισμούς, αμαρτίες, όλα. Ό,τι αφήσομε εδώ με τη σωστή εξομολόγηση, δεν θα φαίνεται εκεί. Θα έχει χαθεί από πάνω μας. Θα έχει σβήσει. Η εξομολόγηση καινουργιώνει την ψυχή. Μας συμφέρει να ταπεινωθούμε εδώ σε έναν άνθρωπο, στον πνευματικό, παρά να ρεζιλευόμαστε εκεί παντοτινά σε όλη την Πολιτεία του Ουρανού».

Πηγή “Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, εκδ. Θεομόρφου, Β΄ έκδοση, σελ. 92.

Μα και σήμερα, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν Ακυλίνες και Κυράννες και Ιωάννηδες Μονεμβασιώτες!

                       

                    

   "...Δεν πάνε παραπάνω από δέκα χρόνια που η Αγία Κυράννα εμφανίστηκε, για να φανερώσει σε όλους μας την φίλη της και γνήσια φίλη του Χριστού μας Ακυλίνα. Συγκλονιστικό θαύμα, που είναι αλήθεια πως ελάχιστα ταιριάζει στην ορθολογική και ειδωλολάτρισσα εποχή μας. 

   Μια εποχή που ολοκληρωτικά και ραγδαία συσχηματίζεται με το μάταιο και το εφήμερο, λοιδορώντας σχεδόν ο,τι γεννάει προοπτική αιωνίου. Μεταλλαγμένη παρα φύσει, παραμορφωμένη εποχή, που απορρίπτει ο,τι μεταμορφώνει και ανακαινίζει. 

  Οι νέοι αυτής της εποχής στην πλειονότητά τους, αγνοούν και απομακρύνονται βιαστικά από εκείνο το "δεύρο ακολούθει μοι" του Χριστού μας προς τον πλούσιο νεανίσκο. Ο ηδυπαθής και ταχύτατος συρμός με τα...ασταμάτητα δρομολόγια, φαντάζει στα μάτια τους ασύγκριτος με τα αργά, συρτά και κοπιώδη ανηφορικά βήματα του Γολγοθά...

 Μα και σήμερα, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν Ακυλίνες και Κυράννες και Ιωάννηδες Μονεμβασιώτες! Εγγυάται ο Χριστός πως δεν θα αφήσει αμάρτυρή Του καμιά περίοδο της Ιστορίας, ακόμη και την σημερινή, την τόσο Θεοστυγή. Ακήρατες πλευρές Του θα ξεπροβάλλουν έως το τέλος της. Στεφάνια αφθαρσίας και Αθανασίας πανευωδέστατα και μυρίπνοα λείψανα που φέρουν πάνω τους τα στίγματα της μαρτυρικής πίστης. 

Δεν υπάρχει ανώδυνη Ορθοδοξία μας μηνύουν οι Άγιοι αγωνιστές! Δίχως Σταυρό δεν θα αναστηθεί η ζωή…Θαρσείτε! 

Νώντας Σκοπετέας 

Αποσπάσματα από την εκπομπή
Αποκαλύφθηκε μετά από 249 χρόνια! (Η φίλη μας η Ακυλίνα!) στην οποία διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το βιβλίο της κ.Μαρίας Ξανθάκη: "Αγία Ακυλίνα η Ζαγκλιβερινή".

Αφού ντρέπεσαι τον Χριστό,ντρεπόμαστε και εμείς για εσένα(Από τον βίο του Αγ.Ιακώβου του Πέρσου)

Πως θα αντιδρούσατε αν σας έλεγα να πανηγυρίσετε την χαρά ενός εχθρού σας;
Πως θα αντιδρούσατε αν σας συμβούλευα να δεχθείτε ως πνευματικό καθοδηγητή έναν εχθρό σας;
Γιατί κάμω αυτές τις παράξενες ερωτήσεις; Λόγω της σημερινής εορτής του Αγίου Ιακώβου του Πέρσου [ΕΔΩ].

   Ο Ιάκωβος (αυτό ήταν το χριστιανικό του όνομα) ήταν Πέρσης. Εχθρός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αλλά ήταν και χριστιανός. Τίμιο μέλος της Εκκλησίας του Χριστού. Πέθανε ως Μάρτυρας του Χριστού και μάλιστα με τρόπο φρικτό. Οι δήμιοι τον έκοβαν κομμάτι κομμάτι μέχρι που στο τέλος τον αποκεφάλισαν.
   Ο Ιάκωβος ο Πέρσης και Μάρτυρας του Χριστού βρήκε τη θέση του στις Αγιολογικές δέλτους της Εκκλησίας  και η χριστιανική μαρτυρία του μένει μέχρι σήμερα ένας φωτεινός οδηγός χριστιανικής ζωής και βιοτής για όλους τους χριστιανούς.
   Υπάρχει και κάτι ακόμα. Ο Ιάκωβος είχε μια φιλική σχέση με τον βασιλιά της Περσίας. Λόγω της εύνοιας του βασιλέως απολάμβανε πλούτη και δόξα. Γι᾽ αυτό και θεώρησε σωστό να κρύψει την χριστιανική ιδιότητα και να συμπεριφέρεται ως παγανιστής. Το έμαθαν η σύζυγός του και η μητέρα του και του μήνυσαν ότι αφού ντρέπεται για την πνευματική του συγγένεια με τον Χριστό τότε κι αυτές ντρέπονται για την συγγένεια μαζί του.

Ενώ πρέπει περισσότερο την Κυριακή να την αγιάζουμε, καταντάμε την Κυριακή να κολαζόμαστε περισσότερο...

Έξι μέρες εργάζεται ο εργάτης και την Κυριακή κάνει πανήγυρι στο καφενείο.
Τι θα λέει ο Θεός βλέποντας τους Χριστιανούς, να Τον τιμούν με τραγούδια, παρά με ψαλμούς, με θυσίες χρηματικές, παρά με την αναίμακτη θυσία, με την σπατάλη, παρά με την Χριστιανική ευλάβεια;
Ενώ πρέπει περισσότερο την Κυριακή να την αγιάζουμε, καταντάμε την Κυριακή να κολαζόμαστε περισσότερο...

Ηλίας Μηνιάτης

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΤΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΟΣΧΟΥ

 https://ikee.lib.auth.gr/record/344950/files/GRI-2023-38072.pdf

«Κράτει τον νουν σου εις τον Άδην και μη απελπίζου»

 Ο Άγιος Σωφρόνος του Έσσεξ μιλάει για τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη;

«Κράτει τον νουν σου εις τον Άδην και μη απελπίζου».
Μόλις άκουσα από το στόμα του Γέροντος ότι ο ίδιος ο Χριστός του υπέδειξε πως μπορεί να νικηθεί η αμαρτία, η εκτίμησή μου για αυτόν και η απόλυτη πίστη μου στην αγιότητά του με έπεισαν ότι αυτή η έκφραση είχε πραγματικά προέλθει από τον ίδιο τον Χριστό. Και προσπάθησα να εφαρμόσω αυτήν την αρχή στην δική μου την ζωή.

26 Νοεμβρίου 1988 - 26 Νοεμβρίου 2023...35 χρόνια από την Αγιοκατάταξη του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη. 

27 Νοεμβρίου 2023....4 χρόνια από την Αγιοκατάταξη του Οσίου Σωφρονίου Σαχάρωφ.

Κυριακή ΙΓ' Λουκά- Άλλο καλός άνθρωπος άλλο καλός Χριστιανός

π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

  Η αόριστη γενικολογία του "καλού παιδιού" κατ᾿ αρχάς και στη συνέχεια του "καλού ανθρώπου", καλά κρατεί!!
  H έκφραση αυτή, όταν μιλάμε για κάποιον μπορεί να γίνει σύσταση ποιότητος. Μπορεί να γίνει όμως και απαξιωτικός χαρακτηρισμός, όταν θέλουμε να φανερώσουμε την υποκρισία, πού τηρεί μεν κάποια κοινωνικά σχήματα, στα οποία όμως δεν πολυπιστεύει! Το "καλό παιδί" και το "καλός άνθρωπος" πάρα πολλά χρόνια ήταν "διαβατήρια" για κοινωνική ανέλιξη και επικράτηση.

 Και πώς γινόταν λοιπόν κάποιος καλό παιδί ή καλός άνθρωπος;
  Η αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά ήταν αναγκαίος όρος και επαρκής συνθήκη γι αυτό; Σε μια πουριτανική (=που θέλει να παριστάνει την "καθαρή" και αυθεντική, χωρίς ουσιαστικά να είναι) κοινωνία, η προσαρμογή στα κοινωνικά standars ήταν "τῶν ἀρετῶν ἡ ἀκρότης"! Τώρα που αυτού του είδους η κοινωνία αυτοδιαλύεται βουλιάζοντας μέσα στο δύσοσμο τέλμα της υποκρισίας πού γέννησε, το καλό παιδί και ο καλός άνθρωπος, κάθε μέρα όλο και περισσότερο, γίνονται υποθέσεις αδιαφορίας, αν όχι αστειότητος.

 Μέχρι πρότινος η αντίρρηση που ακουγόταν ήταν:

 "Δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός άνθρωπος χωρίς να είναι χριστιανός;" 

Η ερώτηση εξέφραζε την απορία μιας κοινωνίας βαθειά αντιχριστιανικής, πού όμως… παρίστανε την χριστιανική! Η ερώτηση φανέρωνε τον φόβο για τα… μέσα (την καρδιά και την ψυχή) και το βόλεμα με την προσαρμογή (των…έξω) της συμπεριφοράς! Αυτό βάσταξε κάμποσα χρόνια μέχρι που οι νέοι άνθρωποι το ξεμπρόστιασαν με ωμή, σοκαριστική ειλικρίνεια για τους… καλούς βολεμένους αστούς, είτε στην Αμερική με τα parties μαριχουάνας και το Woodstock είτε με τον Μάη του ᾿68 στην Ευρώπη. [Δεν θέλουμε μια κοινωνία στην οποία δεν θα πεθαίνουμε από πείνα, αλλά θα πεθαίνουμε από ανία].

  Ένας άνθρωπος, λοιπόν, καλός και καθώς πρέπει άρχοντας, όπως λέει το Ευαγγέλιο, πλησίασε τον Χριστό (αυτόν τον "περίεργο" αντικομφορμιστή δάσκαλο) τον αποκάλεσε "καλό" και τον ρώτησε πώς θα γίνει καλός και ο ίδιος, ώστε να πάει στον Παράδεισο!! Άλλωστε είχε ακούσει ότι εκεί πάνε μόνον… οι καλοί! Ο Χριστός του απαντάει ότι πράγματι καλός, είναι μόνον ο Θεός. Αλλά αφού ρωτάει και θέλει να γίνει "καλός", τότε να μη μοιχεύει, να μη σκοτώνει, να μην κλέβει, να μην ψευδομαρτυρεί και βέβαια να τιμά τους γονείς του!
  Οκτώ κεφάλαια πιο πριν, στο ίδιο Ευαγγέλιο, το κατά Λουκάν (παραβολή καλού Σαμαρείτη), ο Χριστός, σε έναν άλλον που τον ρωτάει το ίδιο ακριβώς (χωρίς και

Ἔξυπνος εἶναι ὁ ἔχων Νοῦν Ξυπνητόν

Γράφει η Καλλιόπη Ταχτσόγλου-ἠθοποιός

«Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα»
Πόσο ψέμα ἀκόμη, πόση ἀνοχή, πόση ὑποκρισία,πόση ἀποδοχὴ ὅλων τῶν παρά φύσιν !

Ἀποβλακωθήκαμε, κοιμηθήκαμε, ναρκωθήκαμε, βρεθήκαμε σὲ ἀμηχανία, φοβηθήκαμε, βουβαθήκαμε, ὑποχωρήσαμε, μουδιάσαμε, ξεχάσαμε πὼς ὑπάρχει Θεός Μέγας καὶ μείναμε ὀρφανοὶ καὶ ξεκρέμαστοι.

Μούδιασε ὁ ἐγκέφαλός μας !
Ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν ΚΑΚΙΑ ποὺ μᾶς κυκλώνει.
Ἀδυνατοῦμε νὰ πιστέψουμε πὼς ἔνα τόσο μεγάλο κακό κυριαρχεῖ.
Διότι, ὑπάρχει τὸ ΚΑΚΟ καὶ ἔχει ἀρχηγὸ τὸν ἀρχέκακο, τὸν ἐκπεσὼντα, τὸν δράκοντα, τὸν ὄφι τὸν ἀρχαῖο, τὸν Διάβολο.

Ἀποκάλυψις 12-9 «καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην,
ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐβλήθησαν»

  Πλανεύει, μαγεύει, γοητεύει, τάζει καὶ νύκτα - μέρα ἐργάζεται γιὰ τὸ πῶς θὰ παγιδεύσῃ τὸν καθένα μας χωριστὰ μὲ καμάκια καὶ δολώματα,καὶ ὅλους μαζὶ μὲ τὰ δίκτυα.
 Ὑπάρχει, καὶ εἶναι αὐτὸς ὁ ἀόρατος ἐχθρός τῶν ἀνθρώπων, ὁ μισάνθρωπος, ἡ κολοβὴ ἀλεποῦ καὶ ἔχει μαζί του πολλὰ φρικτὰ, τρομαγμένα καὶ ὕπουλα δαιμονάκια ποὺ μᾶς τριγυρίζουν καὶ ψάχνουν εὐκαιρία νὰ τρυπώσουν μέσα μας καὶ νὰ μᾶς κατευθύνουν.

Ἐὰν αὐτὸ δὲν τὸ καταλάβουμε, πὼς ὑπάρχει τὸ κακό, καὶ ἔχει ἀρχηγὸ ποὺ τὸ διασπείρει, δὲν θὰ ξεμουδιάσῃ ὁ νοῦς μας, καὶ θὰ μᾶς βρίσκῃ τὸ κακὸ χωρίς ἐμπόδια καὶ θὰ μᾶς καθιστᾶ βλάκες καὶ ὑποχείρια.
Τὸ φίδι, κοιμίζει καὶ ναρκώνει αὐτὸν ποὺ θὰ καταπιῇ.
Ἔξυπνος δὲν εἶναι ὁ σπουδαγμένος, ὁ ἔχων πτυχία καὶ τίτλους.

Ἔξυπνος εἶναι ὁ ἔχων Νοῦν Ξυπνητόν, νοῦν ποὺ κινεῖται καὶ δὲν ἀδρανεῖ, νοῦν ποὺ ἀντιλαμβάνεται, ποὺ σκέπτεται, ποὺ ὑποψιάζεται ὅταν βλέπει πὼς κάτι δὲν πάει καλά, αὐτὸς ποὺ ἔχει νοῦν καθαρόν !

Ἄς κουνήσουμε τὸ κεφάλι μας νὰ φύγῃ ἡ θολούρα, ἄς τολμήσουμε νὰ σκεπτόμαστε !
«Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου»