Η μετάνοια και ο αγώνας εναντίον της αμαρτίας(Οσίου Ιγνατίου Μπριντσιανίνωφ)

Από επιστολή σε μοναχή (άχρονολόγητη)

Ή παντοδύναμη μετάνοια είναι ένα θείο καταφύγιο, ένα θεραπευτήριο του Θεού. Με τη μετάνοια διορθώνε­ται κάθε αμαρτία. Κάθε τραύμα καί κάθε αδυναμία, με τη μετάνοια θεραπεύεται. Τα χέρια του ουράνιου Πα­τέρα εΐναι ορθάνοιχτα για τους ασώτους γιους πού προ­στρέχουν στην αγκαλιά Του. Ό Χρίστος πού κατέβη­κε στη γη για τους αμαρτωλούς κι όχι για τους δίκαι­ους, κατοικεί μέχρι σήμερα ανάμεσα στους ανθρώπους είναι μαζί μας αόρατα μεν, αλλά ουσιαστικά, δυναμικά. Απεργάζεται μεγάλα θαύματα καί κάνει πολλές θερα­πείες, Καί σύμφωνα με τη θεία επαγγελία Του, θα είναι μαζί μας ως τη συντέλεια των αιώνων. Μέχρι σήμερα ή φωνή Του ακούγεται. Μέχρι σήμερα αντηχούν τα θεία λόγια Του πού εΐπε κάποτε στην αμαρτωλή γυναίκα. "Ολοι την είχαν καταδικάσει. Μα κι ή ίδια εΐχε κατα­δικάσει τον εαυτό της με τη σιωπή της. Εκείνος όμως της είπε: «Ουδέ εγώ σε κατακρίνω πορεύου καί από του νυν μηκέτι άμάρτανε» (Ίωάν.η' 11)."Ετσι παρέ­χεται ή άφεση των αμαρτιών. Με θέρμη κι αγάπη ψυχής.

Ποιος μπορεί να κρίνει τις πράξεις του Θεού;"Αν ό νους του ανθρώπου μπορούσε να παρατηρεί τα έργα του Θεού, αυτό από μόνο του θα 'ταν αρκετό να τον κάνει ικανό να εμβαθύνει στη θεωρία των έργων του Θεού, να τα θαυμάζει καί να τα δοξάζει. Τέτοια θαυμαστή πράξη του Θεού είναι και ή κλήση προς τη μοναχική ζωή. Ανάμεσα σε κείνους που ζουν στον κόσμο καί προετοι­μάζονται για τέτοια αγία ζωή, κάποιοι καλούνται από το Θεό με τη μοναχική κλήση. "Αλλοι καλούνται σ' αυτήν από τους δρόμους και τα σταυροδρόμια, από το σκοτάδι και την άβυσσο της ανομίας. Άπ' οπού κι αν κλήθηκες, κάνε υπακοή σ' Εκείνον πού σε κάλεσε, πορεύου προς τη φωνή πού σε καλεί. Ευλογημένοι εΐναι οι άνθρωποι πού κλήθηκαν από τον Κύριο, πού ακολου­θούν τον Κύριο! Κι αν ακόμα στην πορεία του προς τον Κύριο σκοντάψει σε κάποια αμαρτία πού εμποδίζει την ευλογημένη πρόοδο του, ό άνθρωπος πρέπει ν' αγωνι­στεί με αντρεία, να μείνει σταθερός «μέχρις αίματος» για ν' αρπάξει τη νίκη καί να συναριθμηθεί με τους πα­τριάρχες, τους προφήτες, τους αποστόλους, τους μάρτυ­ρες, τους όμολογητές κι όλους τους αγίους πού κληρο­νόμησαν τον ουρανό μέσα από πολλές δοκιμασίες ή καί μαρτύριο.

"Αν κάποιος πρόδωσε την πίστη του στο Θεό με την πτώση του στην αμαρτία, ας την αποκαταστήσει. "Ας αποδείξει ξανά την πίστη του με τον αγώνα του εναντίον της αμαρτίας. Να την αποδείξει με τη νίκη του, με την αποτίναξη των δεσμών του. Να πετάξει τίς αλυσίδες πού τον κρατούν δέσμιο της αμαρτίας, πού κρατούν τους αιχμάλωτους της αμαρτίας σε κατάσταση δουλείας. Ή σωματική δύναμη είναι ανίσχυρη εναντίον της αμαρτίας· ή δύναμη της λογικής είναι ασήμαντη. Μεγάλη όμως είναι ή δύναμη της πίστης. Ή πίστη είναι ή ασπίδα της νίκης. "Οταν νιώθεις πώς ή δύναμη της αμαρτίας σου επιτίθεται, μην μπαίνεις σε συζήτηση καί διαπραγμα­τεύσεις με τους αντιπάλους σου. "Ανοιξε αμέσως πυρ έναντίον τους, χτύπα τους με κεραυνούς, κάψε τους με ουρά­νιες αστραπές. Ή φωτιά αύτη, οι κεραυνοί κι οί αστρα­πές, είναι ή προσευχή σου. Τρέξε στο κελλί σου, πέσε μπροστά στις εικόνες καί ζήτησε τη βοήθεια των αγίων κατά της αμαρτίας. Επιδίωξε τη νίκη σου εναντίον τους. Καί τα δύο αυτά (πίστη καί προσευχή) θα σου δοθούν «άνωθεν». Μια εικόνα του αγώνα εναντίον της αμαρ­τίας έχουμε από τους αγίους ασκητές, από τη μεγάλη άσκήτρια Μαρία την Αιγύπτια. Να διαβάσεις το βίο της.

«Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε καί όντως αναπλη­ρώσατε τον νόμον τον Χρίστου» (Γαλ. στ' 2), λέει ό απόστολος. Ό ϊδιος ό Θεάνθρωπος φαίνεται ατελής μπροστά σε κείνους πού τολμούν να κρίνουν. Οί άγιοι πα­τέρες συμβουλεύουν τους μοναχούς να μνημονεύουν τίς αρετές των γερόντων τους, να θυμούνται συχνά τίς θεάρεστες πράξεις τους καί να μην προσέχουν τίς αδυνα­μίες καί ατέλειες τους. Αυτές είναι μικρά καρφάκια μπρο­στά στα δικά μας δοκάρια. Με αληθινή μετάνοια καί γνήσια ταπείνωση, αρετές πού δε φαίνονται από τους άλλους, να συμφιλιώσεις την ψυχή σου με το Θεό καί με τον πλησίον σου.

Ειρήνη ύμίν! Μην κρίνεις υπερβολικά αυστηρά τον εαυτό σου. Ανάθεσε τον, καθώς καί τίς προηγούμενες μα καί τίς μελλοντικές πράξεις σου, στην άβυσσο του ελέους του Θεοϋ. Να 'σαι πάντα έτοιμη για τον αγώνα σου εναντίον της αμαρτίας. Να 'σαι οπλισμένη με θάρ­ρος καί υπομονή. Εύχομαι ό Κύριος να 'ναι πάντα μα­ζί σου!

Από το  βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριντσιανίνωφ «Το ποτήριο του Χριστού»

Μετάφραση Πέτρου Μπότση


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ-Προσκυνητής στην Ιερά Μονή Τόλγκας στο λείψανο του Αγ.Ιγνατίου Μπριντσιανίνωφ

ΟΣΤΡΟΓΚ:Στο σπίτι του Οσίου Βασιλείου ''πέρα από τα σύννεφα''

Το Οστρόγκ είναι η πόλη της πέτρας.Δυο βήματα από τις θύρες του ουρανού.Οι κάτοικοι της κοιλάδας του Μπγιελοπάβλιτς πιστεύουν ότι αυτός ο τόπος βρίσκεται πιο κοντά στον ουρανό παρά στη γη.Από το μοναστήρι μέχρι το Νίκσιτς,την πιο κοντινή πόλη,η απόσταση είναι 15 χιλιόμετρα.Είναι αρκετό να προφέρεις το όνομα του Αγ.Βασιλείου και ο οποιοσδήποτε ντόπιος θα σηκωθεί ευλαβικά όρθιος.Κάνει το σταυρό του και λέει:«Slava mu i milost»(Δική του είναι η δόξα και εμάς να μας ελεήσει)

Στις 29 Απριλίου(12 Μαίου)όλο το Μαυροβούνιο γιορτάζει.Την ημέρα αυτή ατέλειωτα καραβάνια προσκυνητών κατευθύνονται προς το Οστρόγκ.Προς τον ουρανό.Οι πιστοί των γύρω χωριών ακόμη και σήμερα λένε:«Πάμε στον ουρανό,στον Άγ.Βασίλειο»
Από την κάτω μονή μέχρι την πάνω μονή μπορείς να πας μόνο με τα πόδια.Πολλοί όμως κάνουν αυτήν την διαδρομή στα γόνατα,πολλές φορές αρχίζοντας εκατοντάδες μέτρα πριν από την κάτω μονή.Πολλοί,βλέποντάς να κοιτάς απορημένα,σου λένε χωρίς να τους ρωτήσεις:«Nebo,nebeto»«Ουρανός,ουρανός»
ΟΥΡΑΝΙΑ ΦΩΤΙΑ

Η φήμη του Αγιου Βασιλείου του Οστρόγκ,εδώ και τρεις αιώνες έχει εξαπλωθεί όχι μόνο στη Σερβία και στο Μαυροβούνιο,αλλά και σε όλην την Ευρώπη και στην Αμερική.Ανθρωποι από όλον τον κόσμο έρχονται στον άγιο ελπίζοντας σε κάποια θεραπεία έχοντας ακούσει για τα πάμπολλα θαύματά του.
Ο καθεδρικός Ναός του Νικσίτσι και οι όμορφες εκκλησίες του Κούμπορ,της Ντρόμποτα,του Μπίλετσι,του Πριλεπόγιε,του Όμπζοβιτς και του Σβκούγκι είναι αφιερωμένες στον Άγιο Βασίλειο του Οστρόγκ.

Ένα προσκύνημα στα άφθαρτα λείψανά του είναι μια ανάμνηση που δε σβήνει ποτέ από τη ψυχή του κάθε Σέρβου και Μαυροβούνιου.

Οι κάτοικοι που μένουν στους πρόποδες της «Πέρα από τα σύννεφα» μονής του Αγίου Βασιλείου ξέρουν από τους γονείς και τους παππούδες τους πως μια νύχτα στις αρχές του 20ου αιώνα φωτίστηκε ξαφνικά ο ουρανός σαν να ήταν το τέλος του κόσμου.Το μοναστήρι κάηκε ολοσχερώς.Την επόμενη μέρα ακόμη καιγόνταν.Πάνω ψηλά στη Λαύρα ο ήλιος έλαμπε,ενώ κάτω στην πεδιάδα ο ουρανός είχε βαριά σύννεφα.Που και που μέσα από τον ουρανό εμφανιζόνταν πύρινες γλώσσες  πάνω από την κοιλάδα.Ανέγγιχτη έμεινε μόνο η λειψανοθήκη με τα λείψανα του Οσίου Βασιλείου του Οστρόγκ και κάποια φρυάγματα παλαιών τοιχογραφιών.


proskynitis.blogspot.gr//Lumea Credintei
Ο ΒΊΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΟΣΤΡΟΓΚ/ΕΔΩ

Όσιος Βασίλειος του Οστρόγκ ο Θαυματουργός(+29 Απριλίου)

Γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1610 στο χωριό Μρκόνιτς της επαρχίας Πόποβο της Ερζεγοβίνης από ευσεβείς γονείς. Στη βάπτισή του έλαβε τ’ όνομα Στογιάν.Οι γόνεις του από μικρό τον πήγαν στη Μονή Ζαβάλα. Νέος εισήλθε στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Τρέμπινκ κι εκάρη μοναχός με τ’ όνομα Βασίλειος.

Ταξίδεψε στις μεγάλες Σερβικές Λάυρες,τους Άγιους Τόπους και την Ρωσία.Επι­σκέφθηκε και παρέμεινε στο Άγιον Όρος, μελετώντας την ησυχαστική παράδοση. Συναντήθηκε με πολλούς ασκητές σημειοφόρους και παρέμεινε αρκετά στη μονή Χιλανδαρίου.

Για την αρετή του, εξελέγη επίσκοπος Τρεμπίνσκυ το 1638 και κατόπιν Ζάκχολμσκ και Σκεντερίας, το 1656. Υπήρξε αληθινός ποιμένας και αγάπησε υπέρμετρα το ποίμνιο του. Αξιώθηκε του χαρίσματος της θαυματουργίας. Προφύλαξε σθεναρά το ποίμνιό του από τους Ιησουίτες, τη λατινική προπαγάνδα,την Ουνία,αλλά και τον Ισλαμισμό..Στα τέλη του βίου του, ο άγιος Βασίλειος,ψάχνοντας την ησυχία κατοίκησε σε σπήλαιο,κοντά στον φημισμένο γέροντα Ησαία και από εκεί ποίμαινε τη μητρόπολή του επί δεκαπενταετία.Ζούσε λίαν ασκητική ζωή και ήταν πάντα ισχνός και κάτωχρος. Από το σπήλαιο κατέβαινε συχνά στο ποίμνιό του προς νουθεσία.

Ανεπαύθη ειρηνικά στις 29 Απριλίου 1671 κι ετάφη στην πόλη Όστρογκ του Μαυροβουνίου στον ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου. 

Το άφθαρτο τίμιο λείψανό του έγινε πηγή μεγάλων και πολλών θαυμάτων σε πολλούς μέχρι σήμερα.Μετά την κοίμησή του εμφανίστηκε σε όραμα στον ηγούμενο του Οστρόγκ τρεις φορές στη σειρά,ζητώντας να ξεθάψει τα λείψανά τουΠράγματι αφού για 7 ημέρες έκαναν Θεία Λειτουργία και ακαταπαυστες προσευχές,βρήκαν το λείψανό του άφθαρτο Θεωρείται από τους πιο θαυματουργούς και λαοφίλητους αγίους της Σερβίας.Η μνήμη του τιμάται στις 29 Απριλίου.

Από πρωταθλητής πάλης ερημίτης στο Άγιον Όρος

Μαρτυρία θαυμαστή αγιορείτη περί π.Τύχωνος

Αφήγηση γέροντος ηγουμένου (τελευταίο πνευματικοπαίδι του χαρισματούχου παπα Φιλάρετου του Κωνσταμονίτη).

Όταν ήμουν νεαρος μοναχός με την ευλογία του γέροντος μου Φιλάρετου πήγα να εξομολογηθώ στον παπα Τυχωνα τον Ρωσο (τον γέροντα του π.Παισίου).

Αφού μας δέχθηκε ,του είπαμε γιατί πήγαμε και ξεκινησα την εξομολόγηση.

Ελεγα με σκυμμένο κεφάλι τις αμαρτιες μου και όσο περνουσε η ώρα ενοιωθα τον αυχένα μου να μουσκεύει.

Δεν ηξερα τι συμβαινει.

Μόλις τελειωσα την εξομολόγηση και σήκωσα το κεφάλι είδα τον παπα Τυχωνα να κλαίει με πολλά δακρυα,τα οποια επεφταν πανω στο κεφαλι μου οση ωρα εκανα την εξομολόγηση!!!

Είπε πάλι ο ίδιος:

Ο παπα Τυχων ήταν ρωσος και μιλουσε μονο σπαστά ελληνικά.

όταν ομως αρχιζε να μας συμβουλεύει μετά την εξομολογηση εμείς ακουγαμε τα λόγια του στην καθαρευουσα,σε γλωσσα ομοια με αυτη που μιλούσε ο αγ.Ιωάννης ο Χρυσόστομος!!!

Δεν ημουν ο μονος στον οποιο συνεβαινε αυτο.και ο πατηρ Α. που πηγαιναμε μαζί για εξομολόγηση άκουγε τα ιδια!
Πηγή

Η Αγία Παρθενομάρτυς Κερκύρα η βασιλισσα(29 Απριλίου)

Η Αγία Μάρτυς Κέρκυρα έζησε τον 1 ο αιώνα μ. Χ. και ήταν θυγατέρα του ηγεμόνος της Κέρκυρας Κερκυλλίνου. Επίστεψε στον Χριστό δια των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Όταν δε είδε τους Αγίους να έχουν συλληφθεί και να οδηγούνται στη φυλακή, ομολόγησε κι αυτή τον Χριστό και διεμοίρασε στους φτωχούς τα κοσμήματά της, τα οποία εφορούσε.

Όταν το έμαθε ο πατέρας της και αφού δεν μπόρεσε να της αλλάξει απόφαση, την παρέδωσε σ' έναν Αιθίοπα για να τη διαφθείρει. Αλλά ο Αιθίοπας επίστεψε στον Χριστό δι αυτής και θανατώθηκε. Η δε Αγία Κέρκυρα, αφού εβασανίσθηκε ποικιλοτρόπως, κρεμάσθηκε, τρυπήθηκε με βέλη και έλαβε έτσι το στέφανο του μαρτυρίου.

Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, τ. Απριλίου, σελ. 326-327

Ιερός Ναός Αγ.Ιάσωνος και Σωσιπάτρου-Κέρκυρα

Το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο του νησιού.

Ο ναός είναι αφιερωμένος στους Αγ. Ιάσωνα και Σωσίπατρο, μαθητές του αποστόλου Παύλου, που δίδαξαν τον χριστιανισμό στην Κέρκυρα.

Κτίστηκε γύρω στο 1000 στην περιοχή Ανεμόμυλου, στον τύπο του δικιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού, από τεχνίτες που προερχόταν από την Αττική ή τη Βοιωτία. Ο οκτάπλευρος τρούλος του μετασκευάστηκε τον 17ο αι.

Ο ναός είναι κτισμένος με πλινθοπερίκλειστο σύστημα. Στο κάτω μέρος φέρει λαξευμένους πωρόλιθους που προέρχονται από κτίρια της αρχαίας πόλης. Στα ανώτερα τμήματά του έχει διακοσμητικές ταινίες, που σχηματίζονται με πλίνθους.Στον ναό βρίσκονται και οι τάφοι των Αγ.Αποστόλων Ια΄σωνος και Σωσιπάτρου.

Στο εσωτερικό υπήρχαν τοιχογραφίες, από τις οποίες σώζονται λιγοστά δείγματα. Στο βόρειο τοίχο υπάρχει η μορφή του Αγ. Αρσενίου (επισκόπου Κερκύρας) του β΄ μισού του 11ου αι και στην κόγχη της πρόθεσης μορφές Ιεραρχών του 12ου αι.

πηγή φώτο

Οσία Ματρώνα η αόμματη της Ρωσίας και προστάτιδα Μόσχας

Η Οσία Ματρώνα γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1881, στο χωριό Σέμπινο της Ρωσίας. Οι γονείς της Δημήτριος και Ναταλία ήταν φτωχοί χωρικοί αλλά πολύ ευλαβείς. Η Αγία ήταν το μικρότερο παιδί από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Η μητέρα της λόγω της φτώχειας σκεφτόταν να αφήσει την Οσία σε ένα ορφανοτροφείο μια διπλανής πόλης αλλά μετά από θαυματουργική επέμβαση,- είδε στο όνειρο της ότι ήλθε και κάθησε στο χέρι της ένα άσπρο πουλί με ανθρώπινη φωνή αλλά χωρίς μάτια , την κράτησαν άν και γεννήθηκε αόμματη (δηλαδή χωρίς οφθαλμούς, με κενές τις κόγχες). Βαπτίστηκε Ματρώνα προς τιμήν της Οσίας Ματρώνας της εν Κωνσταντινουπόλει.

Η θεία της εκλογή φάνηκε φάνηκε πολύ νωρίς. Κατά το βάπτισμα της είδαν οι παρευρισκόμενοι να υπάρχει πάνω της ένα σύννεφο που ευωδίαζε. Στη ηλικία των έξι χρόνων σχηματίστηκε στο στήθος της ένα εξόγκωμα σε σχήμα σταυρού. Όπως αφηγείτο η μητέρα της Τετάρτη και Παρασκευή η Οσία δεν θήλαζε αλλά κοιμόταν συνεχώς χωρίς να μπορεί κανείς να την ξυπνήσει.

Σε κάποια πνευματική κόρη της, που της είπε με λύπη ότι δεν μπορεί να δεί τη φυσική ομορφιά του κόσμου αποκάλυψε τα εξής: « Ο Θεός μια φορά μου άνοιξε τα μάτια και μου έδειξε τον κόσμο και όλα τα δημιουργήματα του. Εἰδα τον ήλιο, τα άστρα στον ουρανό και όλα όσα υπάρχουν πάνω στη γη, την ομορφιά της, τα βουνά, τους ποταμούς, το πράσινο χορτάρι, τα λουλούδια τα πουλιά».

Όταν ήταν μικρή λόγω της κοροϊδίας των άλλων παιδιών σταμάτησε να παίζει και έμενε στο σπίτι. Αγωνιζόταν στην προσευχή και γρήγορα φάνηκε το διορατικό, προορατικό αλλά και το θεραπευτικό της χάρισμα. Αν και ήταν αόμματη της δόθηκε, στην ηλικία των έξι ετών, από τον Θεό το χάρισμα της διόρασης αλλά και της προόρασης. Μπορούσε να βλέπει γεγονότα από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, και σε άγνωστους γι αυτήν τόπους. Γνώριζε αμαρτίες, σκέψεις, προβλήματα και πράξεις των ανθρώπων. Ένιωθε και προγνώριζε συμφορές και καταστροφές, με τις ευχές της δέ, θεράπευε πλήθος αρρώστων πού συνέρεαν όχι μόνο από το χωριό της αλλά και από την ευρύτερη περιοχή. Δεκάδες ασθενείς περνούσαν καθημερινά από το σπίτι της και οι περισσότεροι, έχοντας πίστη, γίνονταν καλά… Όλοι οι επισκέπτες για να την ευχαριστήσουν έφερναν μαζί τους πολλά αγαθά. Έτσι η Οσία έγινε βοηθός της φτωχής οικογένειας της.

Η Οσία έζησε και μεγάλωσε μέσα στις λατρευτικές ακολουθίες της Εκκλησίας. Στεκόταν όρθια συνήθως αριστερά της εισόδου.

Στην εφηβική της ηλικία πήγε σε αρκετά προσκυνήματα συχνά συνοδευόμενη από την κόρη ενός πλούσιου ευγενούς της περιοχής. Λέγεται ότι σε μία επίσκεψή της στην Κρονστάνδη, στον ναό όπου λειτουργούσε ο Άγιος Ιωάννης, εκείνος μετά από την Θεία Λειτουργία μέσα στον κατάμεστο από κόσμο ναό του Αγίου Ανδρέα παρεκάλεσε τον κόσμο να παραμερίσει για να περάσει η δεκατετράχρονη τότε Ματρώνα, την οποίαν δεν γνώριζε, λέγοντας: «Έλα Ματρώνουσκα, έλα σε μένα. Ιδού έρχεται η αντικαταστάτριά μου, ο όγδοος στύλος της Ρωσίας!», προμηνύοντας την αποστολή της Αγίας για την εκκλησία και τον πολυπαθή Ρωσικό λαό, στα μετέπειτα χρόνια των διωγμών πού έβλεπε να έρχονται. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ήταν δεκαεπτά ετών, η Αγία καθηλώθηκε εξαιτίας μόνιμης παράλυσης στα πόδια. Αυτό το γνώριζε γιατί της δόθηκε σημείο με το πότε θα της συμβεί. Έζησε παράλυτη πενήντα χρόνια χωρίς ποτέ να παραπονεθεί, βαστάζοντας το βαρύ σταυρό της. Παρέμεινε καθιστή σε ένα κρεβάτι πενήντα χρόνια, ως το τέλος της οσιακής ζωής της, ευχαριστώντας και δοξολογώντας τον Θεό . Έλεγε ότι την πνευματική αιτία για όσα της συνέβαιναν την γνώριζε μόνο Αυτός.

Σε μικρή ακόμη ηλικία προείπε την Ρωσική επανάσταση του 1917 πού έγινε χρόνια αργότερα, λέγοντας: «Θα ληστεύουν και θα αφανίζουν τις Εκκλησίες, θα αρπάζουν τα εδάφη και θα τα μοιράζουν άπληστα μεταξύ τους, καταδιώκοντας όλους, χωρίς εξαίρεση». Προέβλεψε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ήττα των Γερμανών από τους Ρώσους.

Προβλέποντας τη δολοφονία του Τσάρου, ζήτησε μια φορά από την μητέρα της ένα φτερό μεγάλο. Το μάδησε, και δείχνοντας το στην μητέρα της, της είπε:

- Βλέπεις μαμά, αυτό το φτεράκι;

- Και τι να δω παιδάκι μου, αφού το χεις μαδήσει;

- Έτσι μητέρα, θα μαδήσουν σε λίγο, και τον πατερούλη μας τον Τσάρο…

Η μητέρα της φοβήθηκε, όμως σε λίγο καιρό η προφητεία βγήκε σωστή.

Μετά την κομμουνιστική επανάσταση, όταν και τα αδέλφια της έγιναν μέλη του κομμουνιστικού κόμματος η κατάσταση γι’ αυτήν έγινε αφόρητη γι’ αυτό και μετακόμισε στη Μόσχα το 1925, χωρίς μάλιστα διαβατήριο και άδεια παραμονής, στην οποίαν έζησε μέχρι τέλους της ζωής της βοήθώντας πλήθη δυστυχισμένων και πονεμένων ανθρώπων χωρίς πίστη στο Θεό. Στη Μόσχα δεν είχε μόνιμη στέγη διαμονής αλλά πήγαινε από το ένα σπίτι στο άλλο. Το Σοβιετικό καθεστώς επανειλημμένως προσπάθησε να την συλλάβει. Παρ’ όλο που ήταν τυφλή, τους ξέφευγε την τελευταία στιγμή ειδοποιημένη από τον Θεό με διάφορους περίεργους τρόπους.

Όπου και αν πήγαινε, σε όποιο σπίτι και αν φιλοξενούνταν έφερνε την ειρήνη και την ηρεμία στις ψυχές, Άλλοτε χαριτολογούσε με τους ανθρώπους και άλλοτε τους έλεγχε με δριμύτητα, και τους νουθετούσε. Ήταν επιεικής, θερμή και ευσπλαχνική, δεν έκανε κηρύγματα και διδασκαλίες μα ήταν ολιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν θερμή προσευχή και συχνά τον σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους. Συνιστούσε συχνή μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων και αγάπη στους ασθενείς και ηλικιωμένους.

Η Αννα Βιμπορνόβα θυμάται το παρακάτω περιστατικό.

«Ήρθε μια φορά ένας αστυνομικός να συλλάβει την Ματρώνα και εκείνη του λέει,

«Φύγε, φύγε γρήγορα, έχεις συμφορά στο σπίτι σου. Η τυφλή δεν φεύγει από σένα, εδώ στο κρεβάτι κάθομαι, δεν πάω πουθενά…»

Την άκουσε ο αστυνομικός, πήγε σπίτι του και βρήκε την γυναίκα του καμένη από την γκαζιέρα. Πρόλαβε και την μετέφερε στο Νοσοκομείο. Όταν την άλλη μέρα ήρθε στην υπηρεσία, τον ρώτησαν,

- Την συνέλαβες την τυφλή;

- Την τυφλή, τους είπε, δεν θα την συλλάβω ποτέ. Χάρη στην τυφλή πρόλαβα να πάω την γυναίκα μου στο Νοσοκομείο. Άμα δεν μου το λεγε θα την έχανα…

Όπου και αν πήγαινε, σε όποιο σπίτι και αν φιλοξενούνταν έφερνε την ειρήνη και την ηρεμία στις ψυχές. Αλλοτε χαριτολογούσε με τους ανθρώπους και άλλοτε τους έλεγχε με δριμύτητα, και τους νουθετούσε. Ήταν επιεικής, θερμή και ευσπλαχνική, δεν έκανε κηρύγματα και διδασκαλίες μα ήταν ολιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν θερμή προσευχή και συχνά το σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους. Να αγάπούν τους ασθενείς και ηλικιωμένους. Έλεγε: « άμα άνθρωποι γέροι, άρρωστοι ή εκείνοι που έχασαν τα μυαλά τους σας λένε κάτι δυσάρεστο ή προσβλητικό, μην τους ακούτε, αλλά απλά να τους βοηθάτε. Με όλη την επιμέλεια πρέπει να βοηθά κανείς τους αρρώστους και να τους συγχωρεί ό,τι και να πουν, ό,τι και να κάνουν» .

Η ίδια έκανε συνεχώς πολλούς σταυρούς ώστε στο μέτωπο της σχηματίστηκε μιά μικρή ουλή από τα δάκτυλα της. Μισοκοιμόταν ακουμπώντας πάνω στη γρονθιά του χεριού της. Συμβούλευε όσους την πλησίαζαν να έχουν πίστη στον Θεό, να αφήσουν την αμαρτωλή ζωή τους, να εξομολογούνται, και να ζουν την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Τόνιζε σε όλους ότι η βοήθεια που δίνει δεν είναι δική της, ούτε έχει από μόνη της τέτοια δύναμη. Όλα προέρχονται από τον Θεό.

Σε όλους έλεγε να φορούν πάντοτε το σταυρό τους και να κάνουν προσευχή. « Αδικοχαμένος γίνεται κανείς, όταν ζεί χωρίς προσευχή» έλεγε.

Φοιτητές αποκλεισμένοι πολιτικά από το τότε καθεστώς διηγούνται πώς με τις προσευχές αυτής της τυφλής γυναίκας ξεπέρναγαν τα εμπόδια για την απόκτηση ενός πτυχίου. Ακόμη και αξιωματούχοι του καθεστώτος, κατά παράδοξο τρόπο, βοηθούσαν αυτούς για τους οποίους η Αγία Ματρώνα προσηύχετο.

Την ρώτησε κάποτε η Ζηναΐδα Ζδάνοβα:

- Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες; και απάντησε με τα παρακάτω λόγια,

- Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ο λαός είναι σαν υπνωτισμένος και μια φοβερή δαιμονική δύναμη έχει μπεί σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, και διεισδύει παντού. Παλιά, η δαιμονική αυτή δύναμη κατοικούσε στα έλη και στα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωποι πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, φορούσαν και τιμούσαν τον σταυρό. Τα σπίτια τους ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια πού έκαιγαν, τον αγιασμό πού έκαναν… Τα δαιμόνια πετούσαν μακριά και φοβόντουσαν να πλησιάσουν… Σήμερα όμως, τα σπίτια αυτά αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων για την απιστία τους, και την απομάκρυνσή τους από τον Χριστό…
Από τα απομνημονεύματα της Άννας Βύμπορνοβα και της Ξένιας Σιφάροβα: “Η Ματρώνα βαπτίστηκε στην εκκλησία μας. Όταν την βύθισαν στην κολυμβήθρα, ευωδίασε όλη η εκκλησία. Όλοι απόρησαν και ο παπάς είπε: “Αυτό το κορίτσι είναι σταλμένη απ’ τον Θεό. Θα γίνει Δίκαια”.Μια μέρα η Ματρώνουσκα λέει: “Μαμά, βλέπω στο όνειρό μου συνέχεια την εικόνα της Παναγίας “Γλυκοφιλούσας”. Η Θεομήτηρ ζητάει να μπει στην εκκλησία μας”. Συγκεντρώθηκαν όλες οι γυναίκες του χωριού. Η Ματρώνουσκα τις ευλόγησε για να πάνε σ’ όλα τα διπλανά χωριά να μαζέψουν λεφτά για την εικόνα. Μάζεψαν πολλά: λεφτά, ψωμί, βούτυρο, αυγά. Επίσης βρήκαν στην πόλη έναν ζωγράφο. Η Ματρώνουσκα τον ρώτησε: “Θα μπορέσεις να ζωγραφίσεις την εικόνα;” Ο ζωγράφος απάντησε, ότι θα μπορέσει. Η Ματρώνουσκα τον έστειλε πρώτα στην εκκλησία να εξομολογήσει τις αμαρτίες του και να κοινωνήσει προτού να ξεκινήσει τη δουλειά. Πέρασε αρκετός καιρός. Μια μέρα ο ζωγράφος ήρθε στη Ματρώνα και της είπε ότι δεν μπορεί να ζωγραφίσει τίποτα. Η Ματρώνουσκα του λέει τότε: “Πήγαινε ξανά να εξομολογήσεις τις αμαρτίες σου, σκότωσες έναν”. Ξαναπήγε στον παπά, εξομολόγηθηκε και μετέλαβε. Ύστερα γύρισε στη Ματρώνουσκα να ζητήσει συγγνώμη που έκρυψε την αλήθεια στην αρχή. Η Ματρώνουσκα του λέει: “Τώρα θα μπορέσεις να ζωγραφίσεις την θαυματουργή εικόνα της Βασίλισσας του Ουρανού “Γλυκοφιλούσας”.

Σ’ αυτήν την θαυματουργή εικόνα έρχονται οι άνθρωποι με όλες τις θλίψεις τους και με βαριές αρρώστιες.

Αν δεν βρέχει αρκετό καιρό και γίνεται ξηρασία, την βγάζουν την εικόνα στο λιβάδι και προσεύχονται όλοι μαζί και δεν προλαβαίνουν να γυρίσουν σπίτι, αρχίζει να βρέχει.

Από τα απομνημονεύματα της Πάσας, της ιδιοκτήτριας του σπιτιού στο Τσαρίτσινο που έμενε κάποιο διάστημα η Αγία:

Από επτά χρονών η Ματρώνουσκα άρχισε να προβλέπει πολλά γεγονότα και έγινε η υποστηρίκτρια όχι μόνο της οικογένειάς της, αλλά και πολλών άλλων. Η Αγία έλεγε: «δεν υπάρχουν ψυχικές αρρώστιες, υπάρχουν πνευματικές: αδύναμοι, εξαντλημένοι, παθιασμένοι από τα πονηρά πνεύματα... Υπάρχουν «κατά φαντασίαν» αρρώστιες, τις οποίες στέλνει κάποιος. Ποτέ δεν πρέπει να σηκώνετε λεφτά ή άλλα πράγματα από το δρόμο».

Μας δίδασκε να μην ξεχνάμε να σταυρώνουμε φαγητό και όταν πάμε για ύπνο, να μην το αφήνουμε πάνω στο τραπέζι.

- Με τη δύναμη του Σταυρού να σώζεστε και να αμυνόσαστε. Ο εχθρός έρχεται - πρέπει συνέχεια να προσευχόμαστε. Αιφνίδιος θάνατος υπάρχει μόνο χωρίς προσευχή. Ο εχθρός είναι στον αριστερό ώμο, και στο δεξιό – ο Άγγελος. Να κάνετε το σταυρό σας πιο συχνά, είναι η κλειδαριά σας όπως η κλειδαριά της πόρτας.

Αν οι άρρωστοι ή ηλικιωμένοι σας λένε κάτι προσβλητικό, να μην τους ακούτε, αλλά να τους βοηθάτε.

Η Άγια Ματρώνα έλεγε:

- Μη στεναχωριέστε. Σύντομα θα καταργήσουν το άρθρο 58 και θα αλλάξουν οι εποχές. Μετά τον πόλεμο πρώτα θα βγάλουν τον Στάλιν. Μετά απ’ αυτόν όλοι οι κυβερνήτες θα είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Θα κατακλέψουν την Ρωσία. Μετά τον πόλεμο οι συνέταιροι θα κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό, θα αποσυντιθούν και θα σπάσουν τα δόντια τους. Μερικοί θα δουν, τι είναι καλό και τι είναι κακό. Θα καταλάβουν, ότι αν θα προχωρήσουν τη ζωή τους όπως πριν θα τους οδηγήσει στην καταστροφή. Εκείνο τον καιρό θα εμφανιστεί ο Μιχαήλ. Θα θελήσει να βοηθήσει, να τα αλλάξει όλα, να τα ανατρέψει. Αν θα ήξερε όμως που δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτα... Μόνο θα πληρώσει ακριβά... Θα ξεκινήσουν διχόνοιες, διαμάχες, ένα κόμμα θα είναι κατά του άλλου. Μετά θα γίνει κάποια καλυτέρευση, αλλά για λίγο καιρό μόνο...

Επίσης έλεγε:Μην τρέχετε γυρεύοντας προορατικούς και διορατικούς.Εαν είναι κάτι ο Θεός θα στο δείξει μόνος Του.Έλεγε στον κόσμο να πηγαίνει συχνά στην εκκλησία,αλλά από τη στιγμή που θα μπεις στην εκκλησία να μην βλέπεις τίποτα και κανέναν,να κάμεις την προσευχή σου με κλειστά μάτια ή να βλέπεις τις εικόνες ή να κατεβάσεις τα μάτια σου χαμηλά.Προέτρεπε τις γυναίκες να μην βάφουν το πρόσωπό τους αλλάζοντας την μόρφη τους επειδή ο Θεός μας έδωσε αυτήν την μορφή και πρέπει να την αγαπάμε όπως είναι.

Όλα θα γίνουν: και η δοξολογία στην Κόκκινη Πλατεία, και το μνημόσυνο για τον Τσάρο και την οικογένειά του, που σκότωσαν. Μετά θα γυρίσουν οι παλαιοί, και θα γίνει η κατάσταση χειρότερη από ότι ήταν πριν! Η ζωή θα είναι χειρότερη και χειρότερη. Θα ‘ρθει καιρός που θα βάλουν μπροστά σας τον Σταυρό και το ψωμί και θα σας πουν:

- Διαλέξτε. Θα διαλέξουμε τον Σταυρό.

Εβρισκόμενη στο στρατόπεδο τα λόγια της Αγίας εμπνέανε ελπίδα σε μένα. Με συνέλαβαν στις 6 Ιανουαρίου 1950. Με κατηγόρησαν με βάση το άρθρο 58 – «Εκκλησιαστική μοναρχική ομάδα». Πολλά θαύματα γινόταν στην ανάκριση, η Ματρώνουσκα βοηθούσε απαρατήρητα. Σε μένα κάλεσαν έναν υπνωτιστή, ο οποίος ζητούσε συνέχεια να κοιτάζω στα μάτια του και επαναλάμβανε: «Εσείς είστε ένοχη». Με πίεζαν να υπογράψω την ψεύτικη καταγγελία κατά του αδερφού μου που μόλις γύρισε από τον πόλεμο. Προσευχόμουν, ζητούσα βοήθεια και κάποια στιγμή ξαφνικά θυμήθηκα τα λόγια της Αγίας, ότι κατά του υπνωτιστή πρέπει να διαβάζω «Ο κατοικών εν βοήθεια του Υψίστου...» (τον Ψαλμό 90). Προσευχόμουν και κοίταζα στα μάτια του υπνωτιστή χωρίς φόβο. Αυτός όμως έγινε έξω φρενών, άρχισε να φωνάζει, οι φλέβες του φούσκωσαν από την ένταση. Μετά ξαφνικά έπεσε στο δερμάτινο καναπέ και είπε: «Δεν μπορώ να της κάνω τίποτα».

Η αρετή της συνίστατο στην μεγάλη της υπομονή και καρτερία, και την απόλυτη αγάπη της και εμπιστοσύνη στο Θεό. Τρεις ημέρες πριν την κοίμησή της ο Κύριος της απεκάλυψε την τελείωσή της ώστε εκείνη να προετοιμαστεί. Προείπε και τα εξής: «όταν πεθάνω, στον τάφο μου θα έρχονται λίγοι, μόνο οι οικείοι μου, και όταν θα πεθάνουν και εκείνοι θα ερημώσει ο τάφος μου, σπάνια θα έρχεται κανείς. Μα μετά από χρόνια ο κόσμος θα με γνωρίσει και θα έρχονται σαν κοπάδια για να βοηθηθούν. Και εγώ θα τους ακούω και όλους θα τους βοηθώ. Είπε ακόμη: «όλους πού ζητάνε βοήθεια από μένα θα τους συναντώ μετά τον θάνατό τους».Πλήθος είναι τα θαύματα της Οσίας Ματρώνας. Και όταν ζούσε θαυματουργούσε αλλά και μετά την κοίμηση της μέχρι σήμερα

Κοιμήθηκε στις 2 Μαΐου 1952, ημέρα Παρασκευή. Από τότε χιλιάδες πιστοι ορθοδόξοι από όλο τον κόσμο έχουν βοηθήθει από την Αγία και πολλοί είναι εκείνοι πού επικαλούνται την παρρησία της στον Κύριο. Την Κυριακή έγινε η νεκρώσιμη ακολουθία στο ιερό Ναό του Ιερού Χιτώνος του Κυρίου. Ενταφιάσθηκε στο νεκροταφείο της Μονής του Αγ. Δανιήλ. Στις 8 Μαρτίου 1998 έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων της πού μεταφέρθηκαν στην Ιερά Μονή της Αγίας Σκέπης στη Μόσχα, όπου ο τάφος σήμερα έχει γίνει ένα από τα δύο μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ρωσίας· χιλιάδες προσκυνητές περιμένουν υπομονετικά καθημερινά για να τα προσκυνήσουν. Με πράξη του ο μακαριστός Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος αναγνώρισε την Αγία Ματρώνα «ως τοπική Αγία της Μόσχας και όλης της Επαρχίας». Η μνήμη της τιμάται στις 2 Μαΐου(19 Απριλίου), ημέρα της κοιμήσεως της.

ΠΗΓΗ 1 και ΠΗΓΗ 2

Πηγές για τη σύνταξη του βίου:

«Η Αγία Ματρώνα της Μόσχας» Εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», Θεσ/κη 2002.

«Η Αγία Γερόντισσα Ματρώνα η Αόμματη, ο όγδοος στύλος της Ρωσίας», Εκδ. Ιεράς Καλύβης Αγίου Χαραλάμπους, Νέα Σκήτη, Αγιον Όρος 2002. (Υπάρχει καταγραφή των θαυμάτων της Αγίας).

Η Οσία Ματρώνα η Ρωσίδα η Αόμματος ( Επιμέλεια: Αρχ. Φιλοθέου Νικολάκη) Περιέχονται: ο Παρακλητικός Κανών και οι Χαιρετισμοί στην Οσία. Εκδ. Σαΐτης.

Η «αντιπασχαλινή καμπάνια»των Σοβιετικών

 Για την αντιμετώπιση του θρησκευτικού αισθήματος είχαν οργανωθεί ειδικοί πυρήνες άθεων στα σχολεία, στα χωριά και στους χώρους εργασίας. Οι πυρήνες αυτοί εντάσσονταν στην κεντρική σοβιετική οργάνωση «Ένωση "Αθεων Πολεμιστών». Διεξήγαγαν συστηματικά άντιθρησκευτική προπαγάνδα με στόχο τη δημιουργία μιας «νέας γενιάς άθεων». 

Ή Ένωση διέ­θετε δική της εφημερίδα, θεατρικό όμιλο εξειδικευμένο σε πα­ρουσίαση άντιθρησκευτίκών έργων, οργάνωνε ομιλίες καί δια­λέξεις. Οί πυρήνες της Ένωσης συντόνιζαν καί προωθούσαν την άντιθρησκευτική δράση. Ένας τρόπος ήταν ή πρόκληση συναγωνισμού, ή γνωστή σοσιαλιστική άμιλλα, μεταξύ διαφό­ρων πυρήνων για τη μεγαλύτερη άντιθρησκευτική δραστηριό­τητα. Στρατευμένο στην κατεύθυνση αυτή ήταν καί το σχολείο. 

Ή εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα είχε, εκτός από την εξα­σφάλιση της μάθησης καί άντιθρησκευτικούς σκοπούς, ώστε τα παιδιά να μπουν πιο εύκολα «στο δρόμο τον σοσιαλισμού». Στά σχολεία δημιουργήθηκαν άντιθρησκευτικοί όμιλοι μαζί με τους δραματικούς, τους ομίλους ραδιοφώνου κ.λπ. Οί κομματικές οργανώσεις ήταν επίσης υποχρεωμένες να συμπαρίστανται στη δράση των «"Αθεων Πολεμιστών».

  Τίς ήμερες των θρησκευτικών γιορτών, οι κομματικοί οργά­νωναν ειδικές ομάδες με την ονομασία «μπριγάδες άθεων», με σκοπό την οργάνωση της άντιθρησκευτικής εκστρατείας, ειδι­κά τα Χριστούγεννα καί το Πάσχα. Ή δημοτικιστική εφημερίδα «Κόκκινος Καπνός», πού εκδιδόταν στο Σοχούμι του Καυκά­σου (1930 -1937), απαριθμούσε όλες τίς θρησκευτικές γιορτές οι όποιες βρίσκονταν στο στόχαστρο του. Έτσι αναφερόταν στη γιορτή του προφήτη Ηλία, τον όποιον αποκαλούσε «άγιο Ηλία», του Άγιου Παύλου, του Άγιου Ιωάννου, του Αγίου Πα­ντελεήμονα καί βέβαια τα Χριστούγεννα καί κυρίως το Πάσχα.

  Το καθήκον των κομματικών οργανωμένων ήταν να πηγαί­νουν επιδεικτικά για δουλειά στα κολχόζ καί στα εργοστάσια τίς μέρες των θρησκευτικών εορτών. Επιστρατευόταν επίσης το θέατρο, το όποιο ανέβαζε άντιθρησκευτικά έργα, όπως το δράμα «Ή ψευτιά» του Π. Χολίδη. Ειδικά τίς ήμερες του Πάσχα, πού ήταν καί ή μεγαλύτερη από τίς θρησκευτικές γιορτές, οργανωνόταν μια προπαγανδιστική εκστρατεία, πού ονομαζό­ταν: «άντίπασχαλινή καζάνια». Συνήθως, ή εκστρατεία αυτή είχε κάποιο κεντρικό σύνθημα όπως «Εμπρός για την κατάκτη­ση της επιστήμης καί της τεχνικής!» ή «Εμπρός για το μπολσεβίκικο δυνάμωμα των κολχόζ» «Εμπρός για 100% έξοδο των εργα­ζομένων στη δουλειά τίς μέρες τον Πάσχα» κ.ά.

  Τα σχολεία γέμιζαν με άντιθρησκευτικά συνθήματα, ενώ οι δάσκαλοι μιλούσαν στους μαθητές για τίς αρνητικές συνέπει­ες της θρησκείας. Συνηθισμένα θέματα ομιλίας ήταν «Ή αντι­δραστική ουσία της γιορτής τον Πάσχα» καί «Ή γέννηση του Χριστού και το Πάσχα». 

Στόχος όλων αυτών ήταν να πειστεί ή νε­ολαία πού συμμετείχε να απορρίψει τη θρησκεία καί να την αντικαταστήσει με την «προλεταριακή της πατρίδα». "Αλλος τρόπος αντίδρασης στίς θρησκευτικές γιορτές ήταν ή από­σπαση υποσχέσεων από τους μαθητές να διαβάζουν τίς ήμε­ρες των γιορτών τίς βιογραφίες των αρχηγών της επανάστα­σης...

 Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν το μάταιο του άντιθρησκευτικού εγχειρήματος. Λίγα χρόνια αργότερα, ό ίδιος ό Στάλιν επανέ­φερε τη θρησκευτική λατρεία για να αντιμετωπιστεί ή γερμανι­κή επίθεση, δημιουργώντας παράλληλα μια κομματική Εκκλη­σία εξαρτημένη απολύτως από το καθεστώς. Ή ακραία σταλι­νική καταστολή δεν μπόρεσε να εξαλείψει το θρησκευτικό συ­ναίσθημα, οϋτε να αντικαταστήσει τίς παραδοσιακές θρησκευ­τικές μορφές με νέες. 

Ίσως το συμπέρασμα από μια πλούσια ιστο­ρική εμπειρία, να είναι ότι ή απόπειρα των διαφόρων συγκυ­ριακών ιδεολογιών να ανταγωνιστούν τη θρησκευτική πίστη των λαών καί να αντικαταστήσουν σύμβολα καί βαθύτατα χα­ραγμένα στερεότυπα, να αποτελεί μια από τίς πραγματικές χί­μαιρες του ανθρώπινου πολιτισμού.

του Βλάση Αγτζίδη

Δρος Σύγχρονης Ιστορίας

27-4-1941.Ο ήρωας που αρνήθηκε να παραδώσει την ελληνική σημαία στους Γερμανούς

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη ...

από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα. Oι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου της Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό. Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα.

Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει. Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα.

Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση..."ΟΧΙ"! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη. Ο εύζωνας τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα.

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.

Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: "A Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του.

Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους. Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει;). Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει.

Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας. Άραγε τι σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ αυτού του παλικαριού και των σύγχρονων εφιαλτών που καίνε την σημαία μας, αλλά και αυτών που το επιτρέπουν; Το μνημείο του Ήρωα Κωνσταντίνου Κουκίδη στο σημείο που βρήκε ηρωικό θάνατο.

ΠΗΓΗ