ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΚΛΑΒΙΑ –O απολυτος Παραδεισος των νεων ολου του κοσμου “.

Οσο και να προβληματιζόμαστε , εμείς οι "γραφικοί"μοναχικοι καβαλαρηδες του αραμπα και οχι της συγχρονης superman τεχνολογίας, μετα απο λίγο καιρο ,το πραγμα θα παει φυσικα και αβιαστα στην απολυτη ηλεκτρονική δικτατορία.
Και ξέρετε κατι; πολυ την γουσταρουν οι νεοι!
Μονο μεσω αυτης μπορουν να ζήσουν και ας τους φυλακισουν.
Οι νεοι σημερα προτιμουν να ζουνε στην ασφαλεια,καλοπεραση και αυτοματη εξυπηρετηση και ας βρισκονται σε μια φυλακη.
Ιδού λοιπον ο απολυτος Παραδεισος των νεων ολου του κοσμου:
"Να βρισκονται,εστω και σε ενα κελλι μεσα φυλακισμενοι,με ενα πανακριβο υπερσυγχρονο κινητο-apple ,με ενα γρηγηρο WI-FI , ,με ενα καθετηρα για να γλυτώνουν τον χρόνο για κατούρημα, χρημα για να κανουν ηλεκτρονικες αγορες, να βλεπουν τσοντες στον υπολογιστη αυνανιζομενοι και να εχουν ενα πιατο street food την ημερα."
Ιδού ο απόλυτος παράδεισος
Και μετα καθόμαστε εμεις οι γραφικοι τελευταίοι των Μοικανων και διαμαρτυρόμεθα για ηλεκτρονικες σκλαβιες!

π.Διονύσιος Ταμπάκης

πηγή

Μόνο η τρέλα της αγάπης στον Θεό μπορεί να νικήσει τον κόσμο...

 

Η προσευχή ως ατελεύτητη δημιουργία''.

Αρχιμανδρίτη Ζαχαρία Ζάχαρου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ.

«Ήρθης προς φως άδυτον μεταχωρήσασα. Έλιπες δε τοις σε μακαρίζουσιν, αντί του σώματός σου Αγνή, την τιμίαν Ζώνην».

Η καταθεσις της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου..(31 Αυγουστου)

  «Ο υιός του μεγάλου Θεοδοσίου Αρκάδιος, αφού πήρε την τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου από τα Ιεροσόλυμα, που φυλασσόταν εκεί μέχρι τότε, μαζί με την τιμία εσθήτα, από κάποια παρθένο γυναίκα, και την έφερε στην Κωνσταντινούπολη, την κατέθεσε σε λαμπρή θήκη, την οποία ονόμασε Αγία Σορό.
Πέρασαν από τότε τριακόσια δέκα χρόνια και ο Λέων ο βασιλιάς άνοιξε την Αγία αυτή Σορό, για χάρη της συζύγου του Ζωής, που ενοχλείτο από ακάθαρτο πνεύμα και που είχε γίνει άξια θείας οπτασίας, ότι, αν βάλουν την τιμία Ζώνη πάνω της, θα θεραπευτεί.
Βρέθηκε λοιπόν η τιμία Ζώνη να λάμπει, σαν να μόλις είχε υφανθεί, και να έχει σφραγίδα με χρυσή βούλλα και κωδίκελλο (δηλαδή σύντομο υπόμνημα), που έλεγε με λεπτομέρεια τον χρόνο, την ινδικτιώνα και την ημέρα, κατά την οποία προσκομίσθηκε η αγία Ζώνη στην Κωνσταντινούπολη, και πώς τοποθετήθηκε μέσα στη θήκη από τα χέρια του βασιλιά, η οποία σφραγίστηκε από αυτόν.
Αυτήν (την τιμία Ζώνη) τότε ο βασιλιάς Λέων την ασπάστηκε και διά της χειρός του Πατριάρχη εκείνης της εποχής, την άπλωσε πάνω από τη βασίλισσα, οπότε και η Αγία Ζώνη την ελευθέρωσε από το νόσημά της.
Τότε όλοι, αφού δόξασαν τον Σωτήρα Χριστό και απέδωσαν ευχαριστήριους ύμνους στην Πάναγνο Μητέρα Του, κατέθεσαν την αγία Ζώνη στην Αγία Σορό, στην οποία και προϋπήρχε».

  Ο μήνας Αύγουστος είναι πράγματι ο μήνας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όχι μόνον γιατί καταυγάζεται από την ένδοξη Κοίμηση και Μετάστασή Της στα χέρια του Κυρίου και Θεού της, αλλά και για την εορτή της καταθέσεως της τιμίας Ζώνης της.
Οι δύο αυτές εορτές, οι οποίες σφραγίζουν τον μήνα, η μεν πρώτη το πρώτο ήμισυ (15 Αυγούστου), η δε δεύτερη το δεύτερο (31 Αυγούστου), δεν θεωρούνται ξεχωριστά από την Εκκλησία μας, αλλά συνάπτοντα και συν- ορώνται ως κάτι το ενιαίο.
Και διότι αναφέρονται και οι δύο στο πάντιμο πρόσωπο της Θεοτόκου, και διότι η δεύτερη, μολονότι επιφανειακά είναι κάτι διαφορετικό από την Κοίμηση, αποτελεί επιβεβαίωση της πίστεως της Εκκλησίας για τη συνεχή παρουσία της Παναγίας στον κόσμο μας, ως σκέπης, προστασίας και ασφάλειάς μας.
Με άλλα λόγια, ό,τι εξαγγέλλει το απολυτίκιο της Κοιμήσεως: «εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε», το βλέπουμε να πραγματοποιείται στη σημερινή εορτή: η Παναγία μας μάς άφησε τη Ζώνη της και την εσθήτα της, ως μία αδιάκοπη υπενθύμισή της, αλλά και αισθητή παρουσία της μέσα από δικά της αντικείμενα.

  Η παραπάνω εκτίμηση της συν-όρασης των δύο εορτών, δηλαδή κατά κάποιο τρόπο της υπόσχεσης και της υλοποίησης, δεν είναι αυθαίρετη ούτε καρπός ενός αφαιρετικού συλλογισμού. Συνιστά πεποίθηση της Εκκλησίας, η οποία το ζει και το υμνολογεί στην ακολουθία της ημέρας (ωδή δ΄):

 «Ήρθης προς φως άδυτον μεταχωρήσασα. Έλιπες δε τοις σε μακαρίζουσιν, αντί του σώματός σου Αγνή, την τιμίαν Ζώνην».
Δηλαδή: Αναχώρησες από τον κόσμο αυτό και ανέβηκες (με την κοίμησή σου) στο παντοτινό φως (της Βασιλείας του Υιού σου), Αγνή, άφησες όμως σε μας που σε μακαρίζουμε, αντί του σώματός σου, την τιμία (σου) Ζώνη.

Βουβή και άδεια η εκκλησία περιμένει ιερείς και γείτονες, ψάλτες...

Σήμερα κλαίει η Παναγιά, γιατί ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΈΠΕΤΑΙ κανείς να την επισκεφτεί..Βουβή και άδεια η εκκλησία περιμένει ιερείς και γείτονες, ψάλτες...
Της Αγίας Ζώνης σήμερα..πονάει, πονάει πολύ, πάρα πολύ...
ΥΓ..Ο συγκεκριμένος ναός της Αγίας Ζώνης, βρίσκεται στην Αμμόχωστο...

πηγή

Η ΠΑΝΑΓΙΑ η Επίσκεψις

«Η Επίσκεψις» είναι μια εικόνα 600 και πλέον χρόνων, που έφεραν μαζί τους, πολύτιμο κειμήλιο, πρόσφυγες από την Τρίγλια.
Η εικόνα είχε βρεθεί από κάποιον Τούρκο, ο οποίος την παρέδωσε στους Τριγλιανούς, κι εκείνοι την τοποθέτησαν στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.
Τον 17ο αι. ανεγέρθηκε ο Άγιος Βασίλειος και η εικόνα τοποθετήθηκε εκεί. Η εκκλησία έγινε γνωστή ως Αγία Επίσκεψη. Λειτουργούσε μέχρι το 1895 που κάηκε.
Η εικόνα και άλλα κειμήλια που σώθηκαν στεγάστηκαν στο παρεκκλήσι που χτίστηκε μετά τη φωτιά. Στον μεγάλο ξεριζωμό οι Τριγλιανοί πήραν μαζί τους το ιερό κειμήλιο.

Η «Επίσκεψις» είναι ψηφιδωτή, σε διάσταση 1×0,85μ. Το ψηφιδωτό είναι ακριβή τεχνική που σπάνια χρησιμοποιείται στις φορητές εικόνες.
Στη φωτογραφία από το archaiologia.gr φαίνονται καθαρά τα διάφορα μεγέθη των ψηφίδων και η τέχνη της τοποθέτησής τους.

31 Αυγούστου 1923.Ο βομβαρδισμός της Κέρκυρας από τους Ιταλούς

Εκατό χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη θλιβερή επέτειο του βομβαρδισμού της Κέρκυρας, την 31η Αυγούστου 1923 και την κατάληψη του νησιού από τον ιταλικό στρατό, υπό τις διαταγές του φασιστικού καθεστώτος Μουσολίνι.
To λεγόμενο «επεισόδιο της Κέρκυρας», με αφορμή τη δολοφονία του Ιταλού στρατηγού Τελλίνι, εκτός των πολλών άλλων πτυχών του, πλήγωσε την - ήδη βαριά τραυματισμένη από το 1922 - χώρα μας και στοίχισε τις ζωές δεκαπέντε αθώων αμάχων.
Από τους βομβαρδισμούς, έχασαν τη ζωή τους δεκατέσσερις πρόσφυγες που είχαν βρει καταφύγιο στο Παλαιό Φρούριο και η Κερκυραία Μαρία Βρυώνη, μόλις έξι ετών.
Τραγική ειρωνεία είναι το ότι ο πατέρας της, λοχαγός Γεράσιμος Βρυώνης, είχε πέσει μαχόμενος στο μικρασιατικό μέτωπο, το 1922.

Η μητέρα της άτυχης Μαρίας, Ελίζα Βρυώνη, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, δώρισε στην Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας το πορτρέτο του συζύγου της, Λοχαγού

"..Μην θέλεις να κρατάς ανέμους στην παλάμη σου, δηλαδή πίστη δίχως έργα..."

"..Μην θέλεις να κρατάς ανέμους στην παλάμη σου, δηλαδή πίστη δίχως έργα..."

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

πηγή

ΜΗΤΡΟΣ ΠΕΤΡΟΒΑΣ Ο "SNIPER" ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

  Ο Μήτρος Πέτροβας (1745-1838), θεωρούνταν το καλύτερο ντουφέκι της Πελοποννήσου (σκοπευτής). Σε ηλικία 76 ετών στο Βαλτέτσι του ετοίμαζαν 2-3 στρατιώτες όπλα για να μην καθυστερεί και αυτός «κατέβαζε» ασταμάτητα ιππείς εν κινήσει.

  Ο Μητροπέτροβας ήταν όχι μόνο ένας από τους γενναιότερους οπλαρχηγούς, αλλά και ο πιο συνετός, ο Νέστωρ του Αγώνα. Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία οπλαρχηγός. Τον έλεγαν όλοι «παππούλη» και ο Κολοκοτρώνης τον τιμούσε, τον σεβόταν και τον αποκαλούσε πάντα “Μπάρμπα”. Ο Κολοκοτρώνης που τον θεωρούσε μια κοντινή, σχεδόν πατρική φιγούρα, άκουγε τις συμβουλές του πριν από κάθε επιχείρηση στην οποία λάμβανε μέρος και ζητούσε τη γνώμη του σε κάθε κρίσιμη περίσταση. Ο γηραιός οπλαρχηγός ήταν αφοσιωμένος μέχρι θανάτου στον μαθητή του και τον ακολουθούσε παντού. Ακόμη και στη φυλακή, όταν πήρε το μέρος του στις εμφύλιες διαμάχες του 1824-1825.

  Μετά το τέλος της επανάστασης και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, πρωτοστάτησε το 1834, μετά την καταδίκη του Κολοκοτρώνη, σε εξεγέρσεις κατά της βαυαρικής αντιβασιλείας τον Ιούνιο στη Μάνη και τον Αύγουστο στη Μεσσηνία. Μετά την καταστολή των εξεγέρσεων συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή όμως δεν εκτελέστηκε λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του και της συνεισφοράς του κατά την ελληνική επανάσταση. Αφού παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στη φυλακή του δόθηκε αμνηστία και ακολούθως επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και απεβίωσε το 1838

Για την ανδρεία του γράφουν πολλοί ιστορικοί και ακαδημαϊκοί.

Ο ακαδημαϊκος Σπύρος Μελάς :

Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας.Μια από τις σημαντικότερες συλλογές έργων ορθόδοξης τέχνης.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας κληρονόμησε από την Ελληνική Κοινότητα της πόλης μια από τις σημαντικότερες συλλογές έργων ορθόδοξης τέχνης. Η ιστορία της συλλογής συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία της Ελληνορθόδοξης Αδελφότητας Βενετίας και αντανακλά τη σπουδαιότητα της πιο σημαντικής παροικίας των Ελλήνων στη δυτική Ευρώπη. Το μοναδικό στο είδος του Μουσείο Εικόνων περιλαμβάνει ορισμένες από τις καλύτερες βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες της συλλογής, έργα μικροτεχνία, χειρόγραφα, έγγραφα και διάφορα αξιόλογα τεκμήρια της ιστορίας των Ελλήνων της Βενετίας.

 Το Μουσείο στεγάζεται στον πρώτο όροφο διώροφου κτηρίου στο Campo dei Greci, δίπλα από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, τη λεγόμενη Scoletta, όπου από το 1678 ως τις αρχές του 20ού αιώνα λειτουργούσε το Νοσοκομείο της Ελληνορθόδοξης Αδελφότητας.

Το Μουσείο εγκαινιάστηκε το 1959 και ανακαινίστηκε το 1999.

Στη μουσειακή συλλογή περιλαμβάνονται αριστουργήματα της βυζαντινής αγιογραφίας όπως οι εικόνες που έφερε από την Κωνσταντινούπολη,τον 15ο αιώνα, η Άννα Παλαιολογίνα Νοταρά και τις οποίες πρόσφερε στην Αδελφότητα.

 Η μεταβυζαντινή τέχνη εκπροσωπείται στο Μουσείο από δεκάδες έργα ανώνυμων αλλά και επώνυμων ζωγράφων, όπως ο Γεώργιος Κλόντζας, ο Μιχαήλ Δαμασκηνός, ο Εμμανουήλ Λαμπάρδος, ο Φραγκιάς Καβερτζάς, ο Βίκτωρ, ο Ιωάννης Απακάς, ο Βενέδικτος Εμπόριος, ο Εμμανουήλ Τζανφουρνάρης, ο Θωμάς Μπαθάς, ο Εμμανουήλ και ο Κωνσταντίνος Τζάνες, ο Θεόδωρος Πουλάκης και ο Ιωάννης Μόσκος. Δεδομένου ότι πολλές από τις μεταβυζαντινές εικόνες ανήκουν στη λεγόμενη κρητική σχολή, δίνεται η δυνατότητα στον επισκέπτη να παρακολουθήσει την εξέλιξη της τέχνης των κρητικών ζωγράφων από τον 15ο έως και το 17ο αιώνα.

Επίσης, στο Μουσείο εκτίθενται πολύτιμα χειρόγραφα μεταξύ των οποίων ένα περγαμηνό ευαγγελιστάριο του 13ου αιώνα, το μοναδικό Μυθιστόρημα του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τις 250 μικρογραφίες και την περίληψη των κειμένων σε παλαιοθωμανική γραφή, καθώς και πάπυρος που χρονολογείται από την εποχή του Ιουστινιανού και προέρχεται από τη Ραβέννα.

 Τη μουσειακή συλλογή συμπληρώνουν έντυπο ευαγγέλιο του 18ου αιώνα, με βελούδινη στάχωση διακοσμημένη με χυτά ασημένια πλακίδια, καθώς και διάφορα κειμήλια, όπως άμφια, ζώνες και εγκόλπια μητροπολιτών, χρυσά και αργυρά αντικείμενα μικροτεχνίας, πατριαρχικά και δουκικά έγγραφα, με τα οποία είχαν επικυρωθεί τα προνόμια που κατά καιρούς είχαν παραχωρηθεί στην Αδελφότητα και την εκκλησία των Ελλήνων.

istitutoellenico

Ο ΙΕΡΟΣ ΑΘΩΝΑΣ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΛΗΜΝΟ

 

Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα χριστιανών που έχουν φτιάξει μια εκκλησία στα μέτρα τους...

Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα χριστιανών, που μάλλον αποτελεί την πλειοψηφία, οι οποίοι έχουν φτιάξει μια εκκλησία στα μέτρα τους σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και την κοσμοθεωρία τους.
Το πιο σύνηθες που συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι προσεγγίζουν τα Άγια Μυστήρια ανάλογα με τις προτιμήσεις τους επιλέγοντας ή απορρίπτοντας ότι εκείνοι νομίζουν.
Έτσι βλέπουμε πχ να βαπτίζουν το παιδί τους αλλά να μην παντρεύονται. Να πηγαίνουν να κοινωνούν χωρίς όμως να θέλουν να εξομολογηθούν. Να λένε εγώ χριστιανός είμαι, αλλά δεν μου αρέσουν οι παπάδες, απορρίπτουν δηλαδή την ιεροσύνη.
Πηγαίνουν πρώτοι να πάρουν λαδακι από το ιερό ευχέλαιο για να ιαθούν αλλά δεν πλησιάζουν ποτέ στο Άγιο Ποτηριο να κοινωνήσουν .
Και ο καθένας από αυτούς έχει μια δικαιολογία να σου πει και μια θεωρία να σου αναπτύξει για την συμπεριφορά του.
Πολλοί μάλιστα θεωρούν ότι με το να δώσουν λεφτά για να φτιαχτεί μια εικόνα έχουν επιτελέσει το χριστιανικό τους καθήκον και δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να αρέσουν στον Θεό.
Θα τολμήσω να πω, και αν θέλετε διορθώστε με, πως αυτές οι τακτικές της πλειοψηφίας των χριστιανών που παίρνουν από την εκκλησία "τόσο όσο" , που την προσεγγίζουν με χλιαροτητα και δυσπιστία, που δέχονται ή απορρίπτουν κατά το δοκούν, δυστυχώς τείνουν προς τον προτεσταντισμό. Φτιάχνει ο καθένας και από μια αίρεση στο κεφάλι του και την υπηρετεί πιστά μέχρι τέλους.
Ο Κύριος όμως μας προτιμά ζεστούς ή κρύους, όχι χλιαρούς . Τον χλιαρό έχει πει ότι θα τον εμέσει.

Θ.Σ./Facebook

Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς με τον Βασιλιά Πέτρο Β΄ Καραγεώργεβιτς

Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς με τον Βασιλιά Πέτρο Β΄ Καραγεώργεβιτς της Γιουγκοσλαβίας. Μοναστήρι της Ζίτσα, Σεπτέμβριος 1940.

πηγή

Μήπως και ὁ Χριστός είναι... ρατσιστής;

πρωτοπρ. Ἀθανασίου Μηνᾶ

Δὲν εἴμαστε ρατσιστές, οὔτε ἔχουμε ξενοφοβία, ἀλλὰ μὲ διάκριση καὶ ἀκακία, προνοοῦμε τὰ τοῦ οἴκου μας.
Τό “ΚΑΤΩ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ” πού βλέπουμε κάποιες φορές γραμμένο στούς τοίχους, ἄν σημαίνει ἀδιαφορία, ἀκύρωση καί ἰσοπέδωση τῆς πίστεως καί παραδόσεως τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τότε διαφωνοῦμε. 

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀγωνιζόμαστε νά φυλάσσουμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ παράδοσή μας ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, μεταδίδοντάς την στὰ παιδιά μας, στὰ ἐγγόνια μας καὶ στὶς ἑπόμενες γενεές. Τὸ ὀφείλουμε χάριν εὐγνωμοσύνης στοὺς πατέρες πού μᾶς παρέδωσαν αὐτὰ τὰ Ἅγια σεβάσματα τῆς Θρησκείας μας καὶ τὴν Ὀρθόδοξο ἀνθρωπολογία μας.

 Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἔκλαψε γιά τήν Ἱερουσαλήμ, ὅταν ἐκείνη ἐπηρεάσθηκε, ἀσώτεψε και ἀλλαξοπίστησε εἰσάγοντας ξένους τρόπους λατρείας, ξένα εἰδωλολατρικά ἤθη και ἔθιμα. Δέν θά μποροῦσε να πεῖ, καί ὡς Θεός μάλιστα πού ἦταν “Ἀφῆστε τα ὅλα ἐλεύθερα, σπᾶστε τά δεσμά τῆς πίστεώς σας, καταργῆστε τίς παραδόσεις σας, σεβασθῆτε τούς ξένους; Μήπως καί ὁ Χριστός ἦταν ρατσιστής; Ὦ τοῦ παραλόγου καί νά τό σκεφθεῖ κανείς!

Ἐκεῖνα, λοιπόν, ποὺ λέγονται στὰ media καὶ γράφονται στὰ ἔντυπα περὶ δῆθεν ρατσισμοῦ καὶ ξενοφοβίας εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ σοφιστεῖες, ποὺ ἀποπροσανατολίζουν καὶ δὲν ἅπτονται τοῦ ἀληθινοῦ προβλήματος ποὺ ἀπασχολεῖ σήμερα ὅλους μας. Τὰ σερβίρουν μὲ δόλο οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πολυπολιτισμικότητα προσπαθοῦν νὰ γκετοποιήσουν κάθε γωνιὰ τῆς πατρίδος μας, ὥστε οἱ πολίτες, μαζὶ μὲ τὴν ἀνεργία, τὴ φτώχεια καὶ τὴν ἀβάσταχτη φορολογία, νὰ νοιώθουν ἀνασφάλεια καί ἀπελπισία, μὲ τελική προοπτικὴ νὰ ὑποταχθοῦν στὴ Νέα Ἐποχὴ μέ τά ὄργανά της.

Η ταφή του Χατζη Εφέντη,ιερέως Αρσενίου τo 1924

 Δημοτικό Νεκροταφείο Κέρκυρας.Καταγραφή της ταφής του Χατζη Εφέντη,ιερέως Αρσενίου τo 1924

Δίπλα αναγράφεται η ανακομιδή των λειψάνων του από τον Άγιο Παΐσιο ,το 1958

* * *Η εκταφή και η αγιότητα του Αγ.Αρσενίου του Καππαδόκου

* * *...στον τάφο του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου στην Κέρκυρα

+Γέρων Γρηγόριος: «Θά δοῦμε ἀνθρώπους πνευματικούς νά πλανῶνται, νά πέφτουν. Μή μᾶς σκανδαλίζει αὐτό τό πρᾶγμα»

  Αὐτό πού τονίζει ὁ ὅσιος Παΐσιος εἶναι ὅτι εἶναι δύσκολοι οἱ καιροί μας. Ὁ σατανᾶς θά κινηθεῖ «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς».

 Θά δοῦμε πολλά, λέγω. Ἤδη βλέπουμε. Θά δοῦμε ἀκόμη περισσότερα. Θά δοῦμε ἀνθρώπους πνευματικούς νά πλανῶνται, νά πέφτουν. Μή μᾶς σκανδαλίζει αὐτό τό πρᾶγμα. Γιατί εἶναι ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου. Εἶναι σάν λιοντάρι, ἀπολυμένο, ἀφημένο, πού τσακίζει, κομματιάζει, τρώει. Ἔτσι εἶναι σήμερα ὁ σατανᾶς. Πέφτει ἐπάνω καί ὅ,τι βρεῖ… Μιά πορτούλα λίγο ἀφύλακτη νά βρεῖ, κάνει τήν καταστροφή.

Ἐμεῖς νά προσέχουμε, νά ἀφήσουμε τόν ἑαυτό μας ταπεινά στά χέρια τοῦ Κυρίου, νά θέλουμε νά εἴμαστε δικοί Του, νά μή μᾶς συγκινεῖ ὁ κόσμος καί τα τοῦ κόσμου. Μέσα στόν κόσμο θά εἴμαστε βέβαια. Καί ὅταν λέγω «κόσμος», ἐννοῶ τήν ἁμαρτία. Μέσα στήν κόσμο θά ζοῦμε. Μέσα σέ αὐτήν τήν κοινωνία θά κινούμαστε, θά περάσουμε τά χρόνια μας, ἀλλά νά ζοῦμε σάν Χριστιανοί σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὅπως θέλει ὁ Θεός!

«Ὁμιλίες Γέροντα Γρηγορίου – Β’», (2021) Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς: Ἱερὸν ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος».

Στη φωτογραφια ο Γεροντας Γρηγοριος με τον Αγιο Παισιο

πηγή

Κάθε έργο που αποσκοπεί στη σωτηρία ψυχών, δέχεται από την αρχή επιθέσεις.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

"Όταν βλέπεις έναν μέθυσο να γίνεται νηστευτής ή έναν αισχρολόγο να ψάλλει θείους ύμνους, να θαυμάζεις τη μακροθυμία του Κυρίου, να εγκωμιάζεις τη μετάνοια και να λες μαζί με τον ψαλμωδό:
«Αυτή η αλλοίωση είναι έργο της δεξιάς του Υψίστου» (Ψαλμ. 76:11). Δηλαδή, τη θαυμαστή αυτή μεταβολή την πραγματοποίησε το δεξί χέρι του Θεού, η δυνατή επέμβαση και ενέργειά Του.

Κάθε έργο που αποσκοπεί στη σωτηρία ψυχών, δέχεται από την αρχή επιθέσεις. Μόλις γεννήθηκε ο Χριστός, ξέσπασε η μανία του Ηρώδη. Κι εσύ, αν αξιωθείς κάποτε να υπηρετήσεις μ’ οποιονδήποτε τρόπο το Θεό, θα υποφέρεις πολύ, θα πονέσεις πολύ, θα κινδυνέψεις πολύ. Μην ξαφνιαστείς. Μην ταραχθείς. Μην αναρωτηθείς: «Εγώ εκτελώ το θέλημα του Θεού και θα έπρεπε να δοξάζομαι γι’ αυτό και να στεφανώνομαι. Γιατί, λοιπόν, υποφέρω;»

Να θυμηθείς τότε το Χριστό, που διώχθηκε ως το θάνατο, και μας προειδοποίησε: «Αν εμένα καταδίωξαν, θα καταδιώξουν κι εσάς» (Ιω. 15:20). Μας έδωσε, όμως, και μιαν υπόσχεση: «Όποιος μείνει σταθερός ως το τέλος, αυτός θα σωθεί» (Ματθ. 10:22).

Το κεφάλι , που στις εικόνες βλέπουμε τον Πρόδρομο να κρατεί στα χέρια του, να είναι η αιώνια και αδυσώπητη κραυγή μέσα στην ερημιά του κόσμου

 Ο άγγελος, που προανήγγειλε στο Ζαχαρία τη γέννηση του Προδρόμου, είπε πως ο γιος του θα γινόταν μέγας.
Αλλά, για να επαληθευτεί η περί μεγαλοσύνης προφητεία του αγγέλου, ο Πρόδομος δεν πήγε να σπουδάσει σε κάποια σχολή αντίστοιχη του Χάρβαρτ. Ούτε εντάχθηκε σε κάποια λέσχη αντίστοιχη της Μπίλντεμπεργκ, όπου παίρνουν το χρίσμα του πρωθυπουργού και των συμπαρατρεχάμενων της εξουσίας, για να διαπρέψουν ως αρχιπροδότες της πατρίδας.
 Ούτε σπούδασε νομικά. Και μάλιστα σε βάθος και σε πλάτος. Ώστε το μαφιόζικο κατεστημένο να του αναθέσει να χαλκεύσει κάποιο ληστοσύνταγμα. Όπως στις μέρες μας συμβαίνει με κάποιους μεγαλοαπατεώνες συνταγματολόγους. Οι οποίοι μερίμνησαν επιμελώς, ώστε να αμνηστεύονται με ασυλίες και παραγραφές οι ληστοσυμμορίες των αλληλέγγυων, με αυτούς, πολιτικών απατεώνων. Ώστε να πολεμούν απροκάλυπτα Πατρίδα, Ορθοδοξία και οικογένεια.

Ακόμη δεν φαίνεται να είχε σχέσεις με τη νομική και θρησκευτική αριστοκρατία των γραμματέων και των φαρισαίων. Που εγκυμονούσαν τον κίνδυνο των ηθικών και πνευματικών στρεβλώσεων και παραμορφώσεων.

Γύρισε λοιπόν σε όλα και όλους αυτούς την πλάτη. Και τράβηξε κατά την έρημο. Για να φορέσει τον από τρίχες καμήλας χιτώνα και να τρέφεται με μέλι άγριο. Ώστε να κάμει εκεί τις «πανεπιστημιακές» και «μεταπτυχιακές» του σπουδές. Και να διατηρήσει, έτσι, την ηθική και πνευματική του αυθεντικότητα και καθαρότητα…

Σπούδασε στη σχολή της ερήμου. Κι έμαθε τη γλώσσα των άγριων πουλιών, των πανέμορφων λουλουδιών και των μακρινών αστεριών. Κι ακόμη πιο πέρα τη γλώσσα του σύμπαντος και του Αγίου Πνεύματος. Που του αποκάλυψαν τον «κρυμμένο θησαυρό» και τον «πολύτιμο μαργαρίτη». Δηλαδή, τη πολιτεία του Θεού.

Αποτομή Τίμιας κεφαλής Αγίου Ιωάννου Βαπτιστού.11ος αιώνας.

Αποτομή Τίμιας κεφαλής Αγίου Ιωάννου Βαπτιστού.

Άγιος Γεώργιος Διασορίτης, Νάξος, 11ος αιώνας.

Και αυτή η Φωνή της Ερήμου, Ιωάννου του Προδρόμου βοά σε όλους μας είκοσι αιώνες τώρα....

 

Η Τίμια και Ιερά Κεφαλή του Βαπτιστού Ιωάννη απετμήθη από μια αρρωστημένη Πολιτική Κλίκα ανθρώπων Εξουσίας και Αμαρτίας, Υποκρισίας και Αδικίας.

Πολιτικών τους οποίους ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος ονόμασε Αλώπεκες για την Πονηριά που κρύβουν.

Ανθρώπων οι οποίοι υπάρχουν ανά τους αιώνες και σφαγιάζουν κάθε Λόγο Δικαιοσύνης και Αληθείας.

Αποκεφαλίστηκε γιατί δεν συμβιβάστηκε με αυτά που έβλεπε να γίνονται, συμβιβασμός που δυστυχώς συμβαίνει σήμερα με την Αφωνία Κλήρου και Ποιμνίου έναντι Αδικιών, Υποκρισίας, Δόλου και Αμαρτίας της εκάστοτε Πολιτικής Εξουσίας.

Ύψωσε φωνή χωρίς να τους φοβηθεί γιατί κανείς δεν είναι πάνω από τον Θεϊκό Νόμο, όποια ανθρώπινη εξουσία και αν έχει.

Και αυτή η Φωνή της Ερήμου, Ιωάννου του Προδρόμου βοά σε όλους μας είκοσι αιώνες τώρα "Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; ποιήσατε ουν καρπόν άξιον της μετανοίας..."

Χρήστος Κλητσινάρης

Το εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη στο Καστρί της Σκοπέλου

Τή Μεγάλη Παρασκευή,οἱ ἄνθρωποι σταυρώνουν τόν Θεό.Σήμερα οἱ ἄνθρωποι θανατώνουν τόν μέγιστο ὅλων τῶν ἀνθρώπων

"Σήμερα εἶναι μιά μικρή Μεγάλη Παρασκευή, μιά δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή. Τὴ Μεγάλη Παρασκευή, οἱ ἄνθρωποι θανατώνουν τὸν Θεό, σταυρώνουν τὸν Θεό. Στή σημερινὴ ἁγία μεγάλη γιορτή, οἱ ἄνθρωποι θανατώνουν τὸν μέγιστο ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος πού σήμερα εἶναι μιά μικρή Μεγάλη Παρασκευή.

 Σκεφτεῖτε: Οἱ παράλογοι ἄνθρωποι σκοτώνουν τὸν μεγαλύτερο τῶν δικαίων…
Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἔλαβε τή μαρτυρία τοῦ Κυρίου στό γεγονὸς ὅτι ἤταν ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ ὅλους πού γεννήθηκαν ἀπὸ γυναῖκα, ἐπειδὴ ἔγινε ὁ πρῶτος ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες τῆς Καινῆς Διαθήκης. Δεῖτε πῶς ἔκανε γιά τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο! Ὑπέφερε χαρούμενα! Κατ’ ἀρχὴν οἱ ὕμνοι καὶ οἱ προσευχὲς τῆς ἡμέρας λένε ὅτι πῆγε μέ πανηγυρισμοὺς στόν θάνατό του, καὶ ὅτι ὑπέστη πανηγυρίζοντας.

 Ἔτσι, ἔγινε τὸ πρῶτο παράδειγμα καὶ πηγὴ ἔμπνευσης γιά ὅλους τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες τῆς Καινῆς Διαθήκης."

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

29 Αυγούστου 1669-Ανακομιδή λειψάνου του Οσίου Ιωσήφ του Ηγιασμένου

 Σαν σήμερα, στις 29 Αυγούστου 1669, το λείψανο του Αγίου ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΣΑΜΑΚΟΥ ήρθε από την Κρήτη στην Ζάκυνθο. Σήμερα βρίσκεται στην κεντρική εκκλησία του χωριού Γαιτάνι

"Έχω δεῖ πολλές φορές τον Τίμιο Πρόδρομο να ρίχνῃ μέσα στη μάντρα μας πολλά ἀπ’ ὅσα μᾶς χρειάζονται…"

  Ο όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής πρόσεχε πολύ τήν οἰκονομία ὡς πρός τά πράγματά τους, γιά νά μή χάσουν την ευλογία τοῦ Θεοῦ. Καί γι’ αὐτό, ὅταν τοῦ ἔπεφτε κάτω λίγο σιτάρι ή παξιμάδι ἤ ὅ,τι ἄλλο, πάντα ἔσκυβε καί τό μάζευε. Ὅταν ἀργότερα δυσκολευόταν να κινῆται λόγῳ ἀσθενείας, ἔλεγε:

 «Κάθε καταφρόνησις ἑνός πράγματος, ἔστω και μικροῦ, λογίζεται σπατάλη. Ξέρω ὅτι ὁ προστάτης μας, ὁ Τίμιος Πρόδρομος, μᾶς φροντίζει καί μᾶς προμηθεύει, μέ ὅλα τά ἀγαθά. Διότι τόν ἔχω δεῖ πολλές φορές να ρίχνῃ μέσα στη μάντρα μας πολλά ἀπ’ ὅσα μᾶς χρειάζονται καί πληροφορήθηκα ότι μᾶς τά δίνει, ἐπειδή προσέχουμε καί δέν τά σπαταλάμε».

Γι’ αὐτό τόν λόγο, δέν φοβόταν ποτέ ὁ Γέροντας νά δίνῃ τόση ἐλεημοσύνη, πού δέν ἔμενε τίποτε γιά τόν ἑαυτό του, γνωρίζοντας εμπράκτως ὅτι ὁ Τίμιος Πρόδρομος θα φρόντιζε νά τοῦ δίνῃ καί πάλι ὅ,τι εἶχε ἀνάγκη.

 Ἦταν πολύ φυσικό νά ἔχουν τέτοια ἐμπιστοσύνη στον προστάτη τους, ἀφοῦ καί ὁ πατήρ Αθανάσιος μᾶς διηγήθηκε ὅτι μιά φορά πού ἀσκήτευαν πάνω στόν Ἄθωνα καί πεινοῦσαν, ἐμφανίσθηκε ὁ Τίμιος Πρόδρομος καί τούς ἔδωσε ψωμί μέ τά ἴδια του τα χέρια.

Από το βιβλίο «Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ» Γέροντος Εφραιμ Φιλοθεΐτου

O Τίμιος Πρόδρομος είναι ο πρώτος Μοναχός της Εκκλησίας

  Η σημερινή εορτή, Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου, όπως και κάθε εορτή του Τιμίου Προδρόμου, είναι εορτή όλης της Εκκλησίας, αλλά είναι και εορτή ιδιαιτέρως των Μοναχών. 

  Διότι ο Τίμιος Πρόδρομος είναι ο πρώτος Μοναχός της Εκκλησίας και το πρότυπο και υπόδειγμα κάθε αληθινού Μοναχού, και στην άσκηση, και στην αγάπη που είχε προς τον Χριστό, αλλά και στο πνεύμα της θυσίας που τον διέκρινε. 

Έτσι όταν ήλθε η ώρα χάριν της αγάπης του Θεού και των ανθρώπων να θυσιάσει τον εαυτό του, ελέγχων τον παρανομήσαντα Βασιλέα, δεν δίστασε να το κάνει.

 Ο δε έλεγχος που έκανε στον Βασιλέα ήταν για το καλό του Βασιλέως και το καλό της παρανόμου γυναικός του και το καλό του λαού. Διότι, όταν ο λαός βλέπει τους Άρχοντες να παρανομούν, τι θα κάνει και αυτός; 

Έχουμε ανάλογα παραδείγματα και στην Ιστορία της Βυζαντινής Εκκλησίας. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης επ’ ουδενί συνεχώρησε παράνομο γάμο του Βασιλέως, γενόμενος μιμητής του Τιμίου Προδρόμου. 

Διότι, όπως λέγει, εάν εμείς ευλογήσουμε και ανεχθούμε τον παράνομο γάμο του Βασιλέως, τότε σε όλη την Αυτοκρατορία και κάθε ένας άνδρας που θα βρίσκει μία άλλη γυναίκα, θα διώχνει την γυναίκα του και θα παίρνει την άλλη γυναίκα. Δεν είναι αυτό αμαρτία, να διώχνουν οι άνδρες εκείνες τις καλές συζύγους τους, για να παίρνουν τις άλλες; Και χάριν των τιμίων και καλών γυναικών ο Άγιος Θεόδωρος υπέμεινε τα πάνδεινα, ελέγχων τον Βασιλέα.

  Άρα λοιπόν ο Άγιος και Τίμιος Πρόδρομος δεν είναι μόνον ασκητής, δεν είναι μόνον αναχωρητής, δεν είναι μόνον Προφήτης, είναι και ο κατ’ εξοχήν κοινωνικός εργάτης. Βλέπουμε όμως ότι η κοινωνικότητα των Αγίων Πατέρων βασιζόταν στην άσκησή τους, στην αυταπάρνησή τους και στην αγάπη τους προς τον Θεό και τους ανθρώπους. 

Ας τον έχουμε πάντοτε προ οφθαλμών μας τον Τίμιο Πρόδρομο, για να παίρνουμε και θάρρος και έμπνευση και δύναμη να αγωνιζόμαστε και εμείς στον καθημερινό μας πνευματικό και μοναχικό αγώνα.

(†) Αρχ. Γεώργιος Καψάνης Προηγούμενος Ι. Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους.

Αντίο πανέμορφη μου Δαδιά.

Για να καταλάβετε τι έγινε στάχτες και αποκαίδια στον Έβρο. Ένα διαμάντι του τόπο μας και της παγκόσμιας φύσης.
Έγκλημα. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Το Δάσος της Δαδιάς είναι ένα μοναδικό φυσικό τοπίο με εξαιρετική σημασία για την οικολογία ολόκληρης της Ευρώπης. Εκτείνεται σε 73.000 στρέμματα, σε δύο ζώνες αυστηρής προστασίας, περίπου στο μέσο του νομού Έβρου. Ξεκινάει από τις ανατολικές απολήξεις της οροσειράς της Ροδόπης και φτάνει ανατολικά μέχρι το χωριό της Δαδιάς. Η περιοχή είναι προστατευόμενη από το 1980 και έχει κλίμα μεσογειακό, με στοιχεία ηπειρωτικού, που καθορίζουν οι βόρειοι άνεμοι.
Το Δάσος της Δαδιάς είναι ένας πανέμορφος τόπος αναψυχής, όπου μπορεί κανείς να περπατήσει στη φύση και να παρατηρήσει μεγάλο πλήθος ζώων και φυτών. Είναι κυρίως πεδινό, με ημιορεινές μόνο περιοχές που δεν ξεπερνούν τα 600 μέτρα υψόμετρο. Πολλά ρυάκια και ρέματα το διασχίζουν και δίνουν ένα ξεχωριστό χαρακτήρα στο τοπίο, με τις ρεματιές να αυλακώνουν την εικόνα των ομαλών λόφων και των δασών.

Πολύ κοντά στο χωριό Δαδιά λειτουργεί Κέντρο Ενημέρωσης για το Δάσος. Αποτελεί την αφετηρία των επισκεπτών για πεζοπορία, καθώς από εκεί ξεκινούν τα σηματοδοτημένα μονοπάτια του Δάσους της Δαδιάς.

Η ορνιθοπανίδα του Δάσους της Δαδιάς
Η ορνιθοπανίδα του Δάσους της Δαδιάς, και ειδικότερα ο πληθυσμός των αρπακτικών πτηνών, είναι που το κάνουν παγκοσμίως σημαντικό: εδώ απαντώνται

Γλυκός μά κι’ἁρμυρός. Ὅπως ἦταν καί ἡ τροφή του στήν ἔρημό της Ἰουδαίας ,μέλι καί ἀκρίδες.

   ΕΝΤΟΣ ἑνός ἀμυδροῦ φεγγοβολήματος ἀπό μία ἀείφωτη καί ἀκοίμητη κανδήλα ενώπιον του Τέμπλου στέκεται ὁλοζώντανος στό παλαιό Εἰκόνισμά του ὁ Τίμιος Πρόδρομος. 

Αὐστηρότατος μά καί μειλίχιος συνάμα.

Γλυκός μά κι’ἁρμυρός. Ὅπως ἦταν καί ἡ τροφή του στήν ἔρημό της Ἰουδαίας ,μέλι καί ἀκρίδες.

π. Διονύσιος Ταμπάκης.

(Aπό το βιβλίο  ''ΜΗ ΦΟΒΟΥ" εκδ.ΑΘΩΣ)

«Ώ, του παραδόξου θαύματος! Την ιεράν κεφαλήν και αγγέλοις αιδέσιμον, ασελγές ακόλαστον περιέφερε κόριον»

 «Για τον άγιο Ιωάννη έχει μαρτυρηθεί από τον ίδιο τον Κύριο ότι υπήρξε ο μεγαλύτερος από όλους τους ανθρώπους και περισσότερο από προφήτης. Είναι αυτός που σκίρτησε ήδη μέσα από τη γαστέρα της μητέρας του και κήρυξε και στους ανθρώπους εδώ, αλλά και στον Άδη.

  Ήταν υιός του αρχιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ, γεννημένος από υπόσχεση του αρχαγγέλου Γαβριήλ. Η αποτομή της τιμίας κεφαλής του έγινε από τον Ηρώδη, λόγω της παράνομης σχέσης που είχε αυτός με την Ηρωδιάδα.

  Ο άγιος Ιωάννης ήταν αυτός που είχε αγιωσύνη ήδη από την κοιλία της μητέρας του, που είχε ως κατοικία του την αγνότητα, που ακολούθησε τη σωφροσύνη, που άσκησε τη νηστεία, που απομακρύνθηκε από κάθε ανθρώπινη συναναστροφή και έκανε πόλη του την έρημο, που ζούσε με τα θηρία, έχοντας ως ένδυμα τρίχες καμήλου και δερμάτινη ζώνη στη μέση του, που έτρωγε σαν πουλάκι του ουρανού, ενώ μελετούσε διαρκώς τον νόμο του Θεού, χάριν του οποίου και φυλακίστηκε, θεωρώντας τη φυλάκισή του ως κάτι δεύτερο και μηδαμινό. 

  Ήταν αυτός που ξεπέρασε τους όρους της φύσεως και βάπτισε τον απόλυτα καθαρό και αμόλυντο και πέραν από κάθε φύση Χριστό. Λοιπόν ο πολύ ακόλαστος Ηρώδης, τετράρχης του Ιουδαϊκού εδάφους, ήθελε να έλθει σε γάμο με τη γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου. Από θείο ζήλο λοιπόν κινούμενος ο Προφήτης και με όπλο την αλήθεια, έλεγε προς τον τύραννο: ῾Δεν σου επιτρέπεται να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου Φιλίππου᾽. Γι᾽ αυτόν τον λόγο, η μανιώδης γυναίκα παρέσυρε τον εραστή της, ώστε να φυλακίσει τον άγιο.

 Λοιπόν: όταν τελούνταν τα γενέθλια του Ηρώδη και το πολύ και παρωθητικό προς φιληδονία κρασί τον είχαν οδηγήσει σε παραφροσύνη, γίνεται χορός ενός πορνιδίου, με τίμημα τον φόνο του Προφήτη. 

Αμέσως λοιπόν έφεραν σε πιάτο την κεφαλή του Δικαίου, η οποία και παραδόθηκε στη μοιχαλίδα γυναίκα, ενώ ακόμη έσταζε το αίμα, και η οποία δεν έπαυε, έστω και έτσι, να κηρύσσει τα ίδια. Αυτά πραγματοποιήθηκαν στη Σεβαστή, μία πόλη που απείχε από τα Ιεροσόλυμα δρόμο μίας ημέρας. Εκεί και ο τετράρχης που ηγεμόνευσε μετά από εκείνον, έφτιαξε τα ανάκτορα, εκεί έγινε και η γιορτή, που οδήγησε στο θάνατο του προφήτη. Εκεί αποκρύφθηκε και το άγιο σώμα του προφήτη, το οποίο μάζεψαν οι δικοί του μαθητές».

  Με την αποτομή της κεφαλής του αγίου Ιωάννου η Εκκλησία μας εξαγγέλλει δύο κυρίως πράγματα: 

Πρώτον, όπως συμβαίνει σε κάθε βεβαίως εορτή του αγίου Ιωάννου, τη μεγάλη αγιότητά του. Δεν προσφέρουμε κάτι καινούργιο, αν υπενθυμίσουμε ότι ο άγιος Ιωάννης υπερακοντίζει κατά πολύ τα μέτρα και των μεγάλων αγίων ακόμη της Εκκλησίας μας - μόνον η Παναγία Μητέρα του Κυρίου θεωρείται από την Εκκλησία ως μεγαλύτερη ακόμη και από εκείνον. Διότι πρόκειται για «την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και την ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ». Και δικαιολογημένα: υπήρξε το καλύτερο άνθος της ανθρωπότητας, αφού δι᾽ αυτής εισήλθε στον κόσμο ως άνθρωπος ο ίδιος ο Θεός. 

Μαρτυρίες για τον Φλωρίνης Αυγουστίνο..!

Η Ὁσία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης στὶς 28-8-2010 μοῦ εἶπε:
«Σήμερα σείστηκαν τὰ ἐπουράνια!Ἕνας μεγάλος Ἱεράρχης ἀνέβηκε στὸν οὐρανό (ἦταν ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος).Δίπλα στὸν Πατροκοσμά!Τὸν βλέπουν οἱ κακομοίρηδες, κάποιοι ἄλλοι Ἀρχιερεῖς ἀπὸ τὴν ἄλλη πάντα (κόλαση) καὶ λιώνουν»!
(μαρτυρία Μαρίας Δασκαλάκη)

Είπε ο άγιος Ιάκωβος Τσαλικης της Ευβοίας:
« Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης είναι Πατήρ της Εκκλησίας»!

Εμφανίστηκε ο π. Αυγουστίνος σε μια πρεσβυτέρα, πολύ ενάρετη και αγία ψυχή,
στην Αιτωλοακαρνανία, μητρόπολη που είχε διακονήσει, και της είπε: «Να με παρακαλάς,να μου ζητάς ό,τι θέλεις, ο Θεός μας μου έδωσε την Αγιότητα, με έκανε Άγιο»!

Ο άγιος επίσκοπος Αυγουστίνος, δώρο Θεού στην Εκκλησία, ο «Νέος Χρυσόστομος», κατά τον Άγιο Παΐσιο, στον δρόμο των αγίων αποστόλων, στα ίχνη των Αγίων Πατέρων· η πρώτη δήλωσή του στο ποίμνιό του:
«Δὲν θὰ θυσιάσω τὶς ἀρχές μου χάριν τοῦ θρόνου, ἀλλὰ χίλιους θρόνους θὰ θυσιάσω γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀλήθεια»

https://iconandlight.wordpress.com/

Tά μισά δικά σας, τα μισά του Xριστού..!(Από τον βίο του Μητροπολίτη Αυγουστίνου)

  Aν θέλετε τώρα ένα άλλο παράδειγμα πολύ ζωηρόν, είναι στην Kοζάνη, την αλησμόνητον Kοζάνη. Hμουν το ‘42, ‘43, ‘44. Ήταν η περίοδος της πείνας. Φοβερά πείνα. H νέα γενεά δεν έχει ιδέαν περί της πείνης, που ενέσκηψε τότε. Tρομερά πείνα. Βγήκε η προφητεία του ἁγίου Kοσμά του Aιτωλού, μιά χούφτα χρυσάφι, μιά χούφτα αλεύρι. Tίς βέρες τους πουλούσανε για ένα κομμάτι ψωμί. Φοβερές εἰκόνες ἔβλεπες τότε. Tρομερά πείνα. Πόσοι πέθαναν από την πείνα; Mισό εκατομμύριο Ἕλληνες, πεντακόσιες χιλιάδες πέθαναν μόνο ἀπό τήν πεῖνα. Aς είναι αιωνία των η μνήμη, μάρτυρες της φυλής.

 Σ’ αυτή την εποχή βρέθηκα και ‘γώ στην Kοζάνη.

Eκεί που μιλοῦσα ἐπάνω στὸ Εὐαγγέλιο, μου ‘ρχεται μιά ιδέα. Περίεργον φαινόμενον η ζωή του ιεροκήρυκα. Ἀλλαξα ξαφνικά θέμα. Eίδα το δράμα της Kοζάνης, που ‘χαν συρρεύσει στὴν πόλη 15 χιλιάδες άνθρωποι, πένητες ελεηνοί, στά υπόστεγα, στά προαύλεια, σε τσαντήρια! Πείνα καὶ δυστυχία ὑπῆρχε. Λέω, τώρα, τί να κάνω; Θυμήθηκα και ‘γώ τα λόγια, τα λησμονημένα λόγια του Xριστού. Τα λησμονημένα λόγια τοῦ Χριστοῦ , τί δύναμη ἔχουν! Ἐνθυμήθηκα τον Iωάννη τον Πρόδρομο εκεί πέραν του Iορδάνου ποταμού, εις την έρημον, λαός πολύς, όχλος πολύς, άνδρες, γυναίκες, παιδιά και τον ρωτούσαν, Tί να κάνωμε»;
«Tί να κάνετε γιά να σωθείτε; χρειάζεται ένα τους, λέει.

 «Tί»; 

«Ὅποιος έχει δυό πουκάμισα, να δίνει το ένα. Kαι όποιος έχει δυό ψωμιά, το ένα. Kαι όποιος έχει ένα ψωμί, το μισό». 

Aυτά θυμήθηκα, τα λόγια του Iωάννη του Προδρόμου, τα Eυαγγελικά λόγια.

Eίπα, λοιπόν, στο τέλος μές στον Ναόν του Aγίου Nικολάου, ενώπιον Kυρίου: 

«Αυτήν την ώρα μή θεωρήσετε ότι ομιλώ εγώ. Ὁμιλεί ο Άγιος Nικόλαος, ο κήρυξ της ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας. Σας παρακαλώ πολύ, τοὺς εἶπα ὅταν θὰ πᾶτε στά σπίτια σας, σας ορκίζω εν ονόματι Iησού του Nαζωραίου του Eσταυρωμένου Θεού, θα ψάξετε το σπίτι σας όλο. Kαι ότι βρήτε, ρεβύθια, φακές, καὶ ὁτιδήποτε τρόφιμα, θα τα χωρήσετε στὴ μέση. Tά μισά δικά σας, τα μισά του Xριστού. Xριστός είναι αυτοί που πεινούν και πεθαίνουν». Eγώ αυτό το λόγο είπα. Nά δώσουν τα μισά καὶ διέλυσα προώρως τὸ κήρυγμα.

Tην επομένη μέρα που καθόμουν στο άκρο της πόλεως, ένας συνεργάτης μου αλησμόνητος, ὁ Γεώργιος Παφίλης, ας είναι αιωνία του η μνήμη, έρχεται τρεχάτος. Eκεί που καθόμουν, στο άκρο της πόλεως καὶ μου λέει: 

«Πάτερ, πάτερ, θαύμα». 

Τοιχογραφία...Κοιμηση της Θεοτόκου

Τοιχογραφία από το λαξευμένο σε βράχο μοναστηριακό σύνολο,Vardzia, μνημείο της γεωργιανής καλλιτεχνικής κουλτούρας του 12ου - 13ου αιώνα .

Και άπαξ και το ομολογήσει ο άνθρωπος, ελύθη ο γόρδιος δεσμός

Έρχεται ο Θεός για μια στιγμή να σου πει: «Παιδί μου, όλα σου τα συγχωρώ.
Με βλαστήμησες, με ποδοπάτησες, με έκανες, με έφτιαξες, στα συγχωρώ όλα, πέρνα μέσα.Μόνο πες μου ότι τα έκανες· μια αναγνώριση των σφαλμάτων σου είναι δύσκολο να την κάνεις; Πήγαινε και πες την αλήθεια ότι τά ‘χεις κάνει· εκείνο που έχεις κάνει, ομολόγησέ το!»
Και άπαξ και το ομολογήσει ο άνθρωπος, ελύθη ο γόρδιος δεσμός.Το χρέος στη λήθη, έσβησε.Πέρασε μέσα!
Να βλέπεις τώρα μέσα στη Βασιλεία του Θεού να είναι δισεκατομμύρια βλάσφημοι!
Και λες, όλοι αυτοί είναι συγχωρημένοι;Τα μεγαλεία του Θεού!

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας(+)

Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας

 Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας-Μονή Δοχειαρίου

Δύο παλαιοχριστιανικές εκκλησίες, περίπου του 6ου αιώνος, στην Οζιά των Παξών.

Οι δύο παλαιοχριστιανικές εκκλησίες περίπου του 6ου αιώνος στην Οζιά των Παξών. Η Αγία Μαρίνα στο πόρτο του Οζιά και ο Άγιος Στέφανος λίγο πιο πάνω. Στον κατάλογο του 1686 αναφέρονται ως ξεκεράμωτες παλαιές. Σήμερα είναι ερειπωμένες.

Μνήμη του Αγίου ενδόξου νέου Ιερομάρτυρος ΙΑΚΩΒΟΥ τοτ ΑΡΧΑΤΖΙΚΑΚΗ σταυρωθέντος και πεταλωθέντος και μαρτυρικώς τελειωθέντος το 1922.

ΜΙΧΑΗΛ Ε. ΑΓΓΕΛΑΚΗ :
«ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ–ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΧΑΤΖΙΚΑΚΗΣ»

  Στους αντρειωμένους της Κρήτης συγκαταλέγονται και οι Κληρικοί της κάθε βαθμού. Όλοι εκείνοι οι ρασοφόροι από τον άγαμο και τον έγγαμο Κλήρο, που, σε δύσκολες εποχές, όταν κατακτητές κυρίευαν το Νησί και στερούσαν από τον λαό του το πολυτιμότερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, την ελευθερία, αντάλλασσαν τον σταυρό με το τουφέκι, το σπαθί και την πένα και τη φρόνιμη ζωή του νοικοκύρη πολλές φορές με τη δύσκολη ζωή του χαΐνη και του αντάρτη.

  Αυτοί είναι οι ιερωμένοι, οι αντρειωμένοι Άγιοι της Κρήτης! Σε καιρό ειρήνης διηγούνται τα κατορθώματά τους οι σπηλιές με τα δάκρυα και τις προσευχές των ασκητών και ο λαός του Θεού στις πόλεις και στα χωριά αναπολεί τη στοργή των ποιμένων και αφοσιωμένων εργατών του ευαγγελίου.

   Ιδιαίτερα, όμως, σε όλες τις κατοχές, που υπέστη το μαρτυρικό Νησί μας, Αραβική, Ενετική, Τουρκική, στους Μικρασιατικούς και Βαλκανικούς πολέμους, στη Γερμανοϊ-ταλική περίοδο, ανέμισαν απ’ άκρου εις άκρον της πατρίδος μας το σεπτό ράσο τους. Και πότισαν με το αίμα τους όχι μόνο το Νησί μας αλλά και τη γη του Ελληνικού βορρά και την ευλογημένη γη της Μικρασίας.

  Ένας τέτοιος Άγιος, που στολίζει το Συναξάρι των Νεομαρτύρων της Εκκλησίας μας είναι και ο Ιερομάρτυρας Ιάκωβος Αρχατζικάκης, που άνθισε ως ευωδέστατον άνθος στην κωμόπολη Ζήρο της δοξασμένης χώρας της Σητείας.

   Γνωρίζαμε λίγα πράγματα για τη ζωή του από σημειώματα ορισμένων λογίων, που κατά καιρούς φιλοξένησαν οι τοπικές εφημερίδες, τώρα όμως με την ολοκληρωμένη βιογραφία που συνέταξε και εξέδωσεν ο κ. Μιχαήλ Ε. Αγγελάκης, διακεκριμένος νομικός εκ Σητείας και φίλος της Εκκλησίας, γνωρίζομεν ακριβέστατα όλη την περιπετειώδη ζωή του Ιερομάρτυρος από τα μικρά του χρόνια, τα χρόνια της καταφυγής και των σπουδών του στην θεοβάδιστη γη της Ιερουσαλήμ και στη γεραρά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ευρώπη, την άνοδό του στα ύψιστα κλιμάκια της πανεπιστημιακής καθηγεσίας, την θεοφιλή ιερατικήν του διακονία και τέλος το μαρτυρικό τέλος του στο ευγενές προάστειο της ωραίας Σμύρνης, στον Βουτζά.

  Το βιβλίο, τυπωμένο σε καλλιτεχνική έκδοση των εκδόσεων ΤΥΠΟΚΡΕΤΑ Α.Ε., σύ-γκειται από 208 σελίδες. Αποτελείται, εισοδευτικά, από Ευλογητικό Γράμμα της Α.Θ.Π του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και Πρόλογο του Σεβασμιωτάτου Μητροπο-λίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κυρίλλου, Προέδρου του Δ.Σ. του Ιδρύματος «Παναγία η Ακρωτηριανή».

Ακολουθούν «ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ» και «ΠΡΟΛΟΓΟΣ» του συγγραφέως, κείμενα ευχαριστιών του προς το Κοινωφελές Ίδρυμα και τον Σεβασμιώτατον Πρόεδρόν του Μητροπολίτη Σητείας κ. Κύριλλον και προς όλους εκείνους που συνέβαλαν εκθύμως στη συλλογή των πολυτίμων πληροφοριών για την αρτιότητα του βιβλίου.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις περιόδους: Η ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1882-1904). Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1904-1915), Η ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1915-1922), ΤΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α΄ και ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β΄. Το βιβλίο κλείνει με πλουσιότατη Βιβλιογραφία (9 σελίδων).

Οι περίοδοι υποδιαιρούνται σε παραγράφους, τις οποίες απλώς καταγράφομε χωρίς να τις αναλύομε, πλην εκείνων που αναφέρονται στο μαρτύριο του Ιερομάρτυρος.

Η ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1882-1904).

Καταγωγή.
Στην περίοδο αυτή ο συγγραφέας αναφέρεται στην καταγωγή του Ιερομάρτυρος. Μέλος πολυμελούς οικογενείας (8 παιδιά, 4 αγόρια και 4 κορίτσια) γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1872 στο χωριό Ζήρο της Σητείας, από γονείς ευσεβείς, τον Γεώργιο και την Ειρήνη. Τα πρώτα του γράμματα διδάχτηκε στον τόπο καταγωγής του.
Σπουδές και δραστηριότητες στην Κωνσταντινούπολη.

ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ ΚΑΙ ΥΠΟΥΛΗ ΑΜΝΗΣΙΑ

  Μια από τις πιο σπουδαίες και εθνικά χρήσιμες σειρές που παίχτηκαν στην ελληνική τηλεόραση, ήταν ο «Ρωμανός Δ’ Διογένης - Πορφύρα και αίμα». Παρουσίασε την ιστορία του ρομαντικού αυτοκράτορα που θέλησε να αναστρέψει την παρακμή, αλλά ηττήθηκε μετά από προδοσία στο Μάτζικερτ στις 26 Αυγούστου του 1071. Η ήττα αυτή είχε τεράστιο αντίκτυπο, διότι άνοιξε διάπλατα την πύλη του μικρασιατικού οροπεδίου στα τουρκικά φύλα.
 Για να ξέρετε λοιπόν πως λειτουργούν τα πράγματα σε αυτόν τόπο, θα πω ότι δεν υπάρχει κανένα αντίγραφο αυτης της σειράς.

  Η καταστροφή της κόπιας του «Ρωμανού Δ’ Διογένη» (έγραψαν πάνω της ποδοσφαιρικούς αγώνες στη δεκαετία του 1980, επί αλήστου μνήμης ΠΑΣΟΚ) είναι ένα πολιτιστικό έγκλημα από την ιδεολογική χούντα της αριστεράς, που θέλοντας να εκδικηθεί το εθνικό κράτος που την νίκησε στο πεδίο της μάχης, επιμένει να ποδηγετεί τη σκέψη του ελληνικού λαού. 

Είναι σίγουρο ότι οι Τούρκοι θα χαίρονται με αυτή την επιβολή αμνησίας και αποβλάκωσης με ανόητες σειρές ελαφρού περιεχομένου. Πολύ περισσότερο χαίρονται με την προβολή τουρκικών σήριαλ με τα οποία κατέκλυσαν την ελληνική τηλεόραση. Τίποτε δεν είναι τυχαίο.

πηγή