Από την κατάκριση ξεκινούν όλα τα μεγάλα κακά και θανάσιμα αμαρτήματα.

 Η κατάκριση έχει τόσο μεγάλες παγίδες, που δεν μπορεί να τις φανταστεί άνθρωπος.

 Έχει αργολογία, εμπαιγμό, γέλωτα, κραυγή, ψέμα και τόσα άλλα. 

Από την κατάκριση ξεκινούν όλα τα μεγάλα κακά και θανάσιμα αμαρτήματα.

Γερόντισσα Μακρίνα, Ι. Μ. Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς

πηγή

Η ευτυχία και η χαρά είναι μιας άλλης κατάστασης πληρότητα...

Άραγε κι αν ακόμη είχαμε όλοι "πολλά"...

Άραγε κι αν ακόμη τα είχαμε όλοι " ίσα"...

Θα είμασταν ευτυχείς;

Συμφωνώ με τον Σολζενίτσιν:
"Ακόμη και σε παντεσπάνι να πατάμε.Ακόμη κ μες το γάλα να πνιγουμε.
Ακόμη κ στο χρυσάφι να ντυνόμαστε...πάλι δεν θα ήμασταν ευτυχείς..."

Η ευτυχία και η χαρά είναι μιας άλλης κατάστασης πληρότητα...
Μιας άλλης μορφής εσωτερική ροή,μες την ευγνωμοσύνη του λίγου που έχει μέσα του το πολύ.

Χρήστος Μάγκος

Ο ποδοσφαιρικός αγώνας που άρχισε με το ''Πάτερ Ημών...

9.000 άνθρωποι είπαν το ''Πάτερ Ημών'',μαζί με τον π.Νικολάε Τανάσε(Εδώ) πριν από την έναρξη του ποδοσφαιρικού αγώνα που έλαβαν μέρος τα ''ιερά τέρατα''του ρουμανικού ποδοσφαίρου για να υποστηρίξουν τον Mihai Nesu και το φιλανθρωπικό του ίδρυμα.

[Ο Μιχάι Νέσου( wikipedia )τραυματίστηκε σοβαρά στις 10 Μαίου 2011 σε μία προπόνηση της ολλανδικής Ουτρέχτης.Συγκρούστηκε με τον συμπαίχτη του Alje Schut και υπέστη κάταγμα σπονδύλου στην αυχενική μοίρα.Ο Νέσου έμεινε παράλυτος από τον λαιμό και κάτω.

Περισσότερα στο άρθρο μας με τίτλο Η συγκλονιστική ιστορία του ποδοσφαιριστή που έμεινε παράλυτος και βαπτίστηκε Ορθόδοξος

***************

 Στην εκδήλωση που είχε τίτλο ''Ενωμένοι για τον Μιχάι''συμμετείχαν ο Γκεόργκε Χάτζι,ο Γκεόργκε Ποπέσκου,ο Μπογκντάν Στέλεα,ο Αντριάν Ιλίε και άλλοι παίχτες της ''χρυσής γενιάς'' του ρουμανικού ποδοσφαίρου.

Προσκεκλημένα ήταν τα παιδιά που λαμβάνουν βοήθεια από το Ίδρυμα ''Μιχάι Νέσου''

''Το ποδόσφαιρο δείχνει και σήμερα το ανθρώπινο πρόσωπό του,''δήλωσε ο Γκόργκε Ποπέσκου.

Από την μεριά του ο Μιχάι Νέσου ευχαρίστησε τους πρώην συναδέλφους του για την στήριξή τους:
«Είναι πολύ συγκινητικό!Δεν πίστευα ότι θα έβλεπα τους πρώην συναδέλφους μου όλους μαζί.Ευαριστώ που ξέκλεψαν λίγο χρόνο από τις διακοπές τους για να είναι εδώ σήμερα.Δεν βρίκσω λόγια,είμαι πολύ συγκινημένος»

 Έγιναν τρία τριαντάλεπτα παιχνίδια μεταξύ παιχτών της ''Χρυσής γενιάς'',πρώην παιχτών της Στεάουα και της ομάδας των ''φίλων του Μιχάι Νέσου''.
Μετά τον αγώνα έλαβε μέρος ένα γκαλά,όπου παρετέθει δείπνο και έγινε δημοπρασία όπου συγκενρώθηκε ένα μεγάλο ποσό για το ''ίδρυμα Μιχάι Νέσου''και την θεραπευτική αγωγή του.

Γκαλά  ''Ενωμένοι για τον Μιχάι''

Οι οργανωτές του δεύτερου γκαλά  ''Ενωμένοι για τον Μιχάι'',έγινε με την πρωτοβουλια του πρώην διεθνή ποδοσφαιριστή George Ogoraru και της συζύγου του Andreea.Το Ίδρυμα στηρίζει παιδιά με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις αλλά στηρίζει και τις πολυέξοδες θεραπείες του Μιχάι Νέσου.
Σύμφωνα με τους οργανωτές η πίστη του Μιχάι και η στάση ζωής του,είναι οι αξίες που προσφέρει ως αντάλλαγμα σε αυτούς που τον στηρίζουν με διάφορες δωρεές.
«Το βασικό φάρμακο για τον Μιχάι είναι η προσευχή,δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Basilica η Andreea Ogoraru.Έχει εναποθέσει όλες του τις ελπίδες στον Θεό για ένα θαύμα»
Μάθαμε ακόμη από τους δύο οργανωτές του Γκαλά ότι ο Άγιος που βοήθησε πιο πολύ τον Μιχάι ήταν ο Άγιος Σεραφείμ της Βύριτσα στον οποίο ο Μιχάι έχει αφιερώσει μία ιστοσελίδα.(εδώ)

 Το Ίδρυμα ''Μιχάι Νέσου'' ΕΔΩ

Το Ίδρυμα ''Μιχάι Νέσου'' ιδρύθηκε το 2011 και απευθύνεται σε παιδιά με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις.
Κοντά σε άλλες δραστηριότητες το 2015 λειτούργησε το Κέντρο αποκατάστασης για παιδιά με αναπηρίες ''Ο Άγιος Νεκτάριος''στην Οράντεα Ο Μιχάι έχει σκοπό να φτιαχτεί ένα ακόμη μεγαλύτερο κέντρο αποκατάστασης

ΠΗΓΗ/Απόδοση στα ελληνικά-επιμέλεια π.Γεώργιος Κονισπολιάτης/proskynitis.blogspot

Ιωάννης Καποδίστριας-Η ταφή του υπό το φως των αστεριών

Ο τάφος του Καποδίστρια στην Ι.Μονή Πλατυτέρας στην Κέρκυρα

  Είχαν περάσει περίπου έξι μήνες απ' το τραγικό του τέλος στα σκαλοπάτια του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο. 

  Στις 29 Μαρτίου 1832 ο αδελφός του Αυγουστίνος Καποδίστριας εγκαταλείπει κρυφά το Ναύπλιο, αφού απ' το παράθυρο του παρακολουθούσε τη θριαμβευτική είσοδο ενός απ' τα κτήνη της Ελληνικής ιστορίας του Ιωάννη Κωλέττη, που με Ρουμελιώτικα στρατεύματα αλλά και με Τουρκαλβανούς υπό τον λήσταρχο Ταφίρ Πούζη ήθελε να πάρει την εξουσία με το ζόρι. Και φυσικά την πήρε και φυσικά έγινε και πρωθυπουργός και φυσικά τον κάναμε και οδό...

 "Ο Αυγουστίνος συνεννοηθείς με τον Ρώσο Ναύαρχο Ricord διέταξε κατά τη νύκτα, να διακομισθεί το φυλασσόμενο εις το ληξιαρχείο του Ναυπλίου φέρετρο με το ΜΕΓΑ ΘΥΜΑ της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 εις την φρεγάτα Πάρις, που εθεσε εις τη διάθεσιν του ο Ρώσος Ναύαρχος με κατεύθυνση την Κέρκυρα. 

  Έτσι ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Κυβερνήτης, ο δημιουργός Ελληνικής ιστορίας και θεμελιωτής της ελευθέρας Ελλάδος, ετάφη κατά τας πρώτας ώρας μετά το μεσονύκτιον, διακομισθέντος του φερέτρου δια μέσου της κοιμώμενης και αγνοούσης το γεγονός πόλεως, αφού ο Άγγλος Ύπατος Αρμοστής Adam διέταξε η ταφή να γίνει νύκτα υπό των φόβο ταραχών. Δραματικός και κατά την Ιεράν ταύτην ώρας της ταφής, με μόνην συνοδείαν των αδελφών του και με νεκρικά φώτα τους Λαμπυρισμούς των Άστρων... 

( Ελληνική Επανάστασις Διονυσίου Κόκκινου τόμος 6ος σελ. 746 ).

Ίσως έτσι ταπεινά έπρεπε να ταφεί ενας ´Αγιος Κυβερνήτης..

πηγή

Από την Πύλη του παραμυθιού στην Πύλη του Ονείρου(Σταμ.Σπανουδάκης)

Σταμάτης Σπανουδάκης-Συνέντευξη στο Cityportal

1)Το 1998 κυκλοφόρησε ο δίσκος σας ο Μαρμαρωμένος βασιλιάς με θέμα την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Εκεί ξεκινάτε με την πύλη του παραμυθιού και καταλήγετε στην πύλη του Ονείρου. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια τι συμβολίζουν για σας;
-Το όνειρο και το παραμύθι, ίσως είναι, η Δύση κι’ η Ανατολή. Ίσως και να μην είναι. Το όνειρο πάντως, γίνεται εύκολα εφιάλτης. Το παραμύθι αντιθέτως, όχι. Η πύλη ίσως είναι, η δυσκολία. Όχι τόσο του να την ανοίξεις, όσο του τι άραγε να κρύβει πίσω της.
Και η πύλη και το όνειρο και το παραμύθι, ενυπάρχουν μυστικά και αδελφωμένα, περιέργως πώς, στην μουσική και τους στίχους μου.

2. Aνάμεσα στα άλλα κομμάτια υπάρχει και το Θα ’ρθεις σαν αστραπή, Αυτό πως θα μας το ερμηνεύατε με λόγια;
Είναι απο τα λίγα κομμάτια του δίσκου, που έχουν και λόγια και χορωδία που τα τραγουδάει. Νομίζω «ερμηνεύονται» πεντακάθαρα, αν τα προσέξεις. Ολόκληρο το κομμάτι πάντως, είναι ένας ύμνος στον Κων/νο Παλαιολόγο και στην άλωση της «Πόλης γλυκειάς».
Γενικά, όλοι οι στίχοι, αλλά και η μουσική μου, είναι ένα «παιδικό» κλείσιμο ματιού, στο «άγνωστο». Που έτσι κάπως, γίνεται γνωστό κι’ αγαπημένο. Αυτός είναι ο τρόπος μου. Η απλότητα, το παραμύθι, οι αγαπημένοι και κυρίως, ο Ένας. Ελπίζω, αυτός νά'ναι και ο τόπος μου.3. Πιστεύετε στις προφητείες;
Σέ όλες. Ακόμη και σε όσες δεν έγιναν ακόμη, η δεν γνώρισα.

4. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που άκουσα το Κυριε των δυνάμεων με τον Γιάννη Κουτρα και την Ελενη Βιτάλη ήταν συγκλονιστικό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπάρχει τέτοια μουσική και τέτοια ερμηνεία. Και αν θελετε το πιστεύετε, δεν θυμάμαι να το άκουσα εδώ και 30 χρόνια να παίζεται.
Εδώ δεν υπάρχει ερώτηση. Αρα αποσύρομαι γλυκά, απολαμβάνοντας και ευχαριστώντας, όσα λέτε αλλά και αισθανθήκατε.


5. Έχετε καταφέρει κάτι μοναδικό να συνταιριάξετε στη μουσική στας το ροκ, την κλασική και τη βυζαντινή. Κατα τη γνώμη μου είστε ένα εθνικό κεφάλαιο. Αλλά με λυπεί που δεν έχετε ουσιαστικά καμία θέση ή αρμοδιότητα για να μετέχετε ενεργά στον πολιτισμό πέρα από αυτό που κάνετε σαν καλλιτέχνης Σας κάνω αυτή την ερώτηση γιατί σαν Έλληνας θα ήθελα να εμβαθύνουμε στη μουσική σας, θα ήθελα εσάς σε μια θέση όχι με την έννοια της πολιτικής, αλλά στο χώρο του πολιτισμού
Θα έχετε ελπίζω καταλάβει, αφού ζειτε σ’ αυτή τη χώρα, ότι ο «πολιτισμός» ανεξαιρέτως κυβερνήσεων, είναι πάντα σε λάθος, κατ’ εμέ πάντα, χέρια. Έχοντας λοιπόν, απο καιρό καταλάβει πως παίζεται αυτό το «παιχνίδι», απέχω αλλά και με απέχουν. Ετσι όμως, διαφυλάσσω την ηρεμία μου και τον τρόπο του να

«Κοίτα, μαμά, την διόρθωσα την Αγια- Σοφιά!».

(Από το ημερολόγιο μιας μητέρας)

29 Μαΐου 2014

Μέρα πένθιμη, μέρα θλιβερή η 29 Μαΐου. Πολλή συγκίνηση νιώθω κάθε χρόνο αυτές τις μέρες….

Να ΄ναι τυχαίο που φέτος συνέπεσε η θλιβερή επέτειος της Αλώσεως της Πόλης μας με την Ανάληψη του Κυρίου μας;… Πέρσι είχε συμπέσει με την εορτή της Μεσοπεντηκοστής, την ημέρα που πανηγύριζε τότε, στα ένδοξα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορία ο Ναός της του Θεού Σοφίας, η αγια- Σοφιά.

«Σημαδιακή» την χαρακτήρισε μια καλή φίλη αυτή την σύμπτωση. …Ίσως ο Θεός να θέλει να μας ενισχύσει, να μην αποκάμουμε με τις δυσκολίες που περνάμε σαν Έθνος και σαν κράτος, να ελπίζουμε και να περιμένουμε… Ίσως να μην είμαστε ακόμα άξιοι για να επιστρέψουμε στην Πόλη μας… Ίσως η επόμενη γενιά, ίσως τα παιδιά μας να αξιωθούν…
Τέτοιες σκέψεις τριγύριζαν όλο το πρωί στο μυαλό μου. Τα χρόνια περνούν και «αργεί να ΄ρθει εκείνη η μέρα».

Κάθε χρόνο μιλάμε στα παιδιά μας για την Άλωση με λόγια απλά προσπαθούμε να τους μεταδώσουμε την αγάπη μας για την Βασιλεύουσα και προσμονή για το «ποθούμενο».
Και κάθε χρόνο μας ρωτούν: 

« Πότε θα πάρουμε την Πόλη;… Γιατί ακόμα δεν την παίρνουμε;… 

Πόσα χρόνια ακόμα θα περάσουν;…»

Τι να απαντήσεις στα παιδιά; Τι να τους πεις; Ότι δεν είμαστε άξιοι, ότι περιμένει ο Θεός να δει διάθεση μετανοίας από το Έθνος μας;… Κάτι πάω να πω και αισθάνομαι περισσότερο βαριά την προσωπική μου ευθύνη.
Και προσπαθώ και πάλι με θρύλους και παραδόσεις,με τραγούδια και διηγήσεις, με προβολές και εικόνες, να μεταδώσω την αγάπη για την Πόλη και την Ρωμανία,την προσμονή για επιστροφή στην Βασιλεύουσα και τις Αλύτρωτες Πατρίδες… 

Από την κούνια τους με νανουρίσματα που αναφέρονταν στην Πόλη τα νανούριζα και συχνά αντί για παραμύθια τους διηγούμουν θρύλους και παραδόσεις για το πάρσιμο της Πόλης: για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά που θα ξυπνήσει, για τα μισοτηγανισμένα ψαράκια του Μπαλουκλί, για την βυθισμένη Αγία Τράπεζα της αγια- Σοφιάς, για την Κόκκινη Μηλιά…

30 Μαΐου 2014

«Μαμά, θέλω να ζωγραφίσω την αγια-Σοφιά», ήρθε απρόσμενα και μου είπε ο μικρός μου. «Μπορείς να μου εκτυπώσεις μια ζωγραφιά;»

Άνοιξα τον υπολογιστή και μετά από μια σύντομη αναζήτηση διαπίστωσα ότι μόνο ένα σκίτσο της αγια- Σοφιάς υπήρχε, κατάλληλο για χρωμάτισμα.
Σαν να μην του πολυάρεσε του μικρού. Τον παραξένεψαν οι μιναρέδες.

«Τι είναι αυτές οι κολόνες, μαμά;»
Μέχρι τώρα είχε δει μόνο φωτογραφίες και ζωγραφικούς πίνακες χωρίς αυτές τις βέβηλες «προσθήκες» των κατακτητών, γιατί δεν άντεχα να δείχνω στα παιδιά

Ὁ ἄνθρωπος μέ τίς ἀδυναμίες καί τά πάθη πού ἔχει, εἶναι σάν νά φοράει πολλά παλτά.

'Ὁ ἄνθρωπος μέ τίς ἀδυναμίες καί τά πάθη πού ἔχει, εἶναι σάν νά φοράει πολλά παλτά. 

Ἀγωνιζόμενος, ὅμως, ἀρχίζει νά βγάζει ἕνα - ἕνα τά παλτά. 

Βγάζει τό παλτό τῆς πορνείας, τοῦ ψέματος, τῆς κατάκρισης κ.τ.λ. 

Τό τελευταῖο παλτό πού βγάζει, εἶναι τό παλτό τοῦ ἐγωισμοῦ.

 Τό παλτό αὐτό βγαίνει μαζί μέ τό δέρμα τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κάτι ἐπίπονο, γι΄ αὐτό καί πολλοί ἄνθρωποι δέν τό ἔχουν βγάλει ἀκόμα..''

Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου 

πηγή

29 Μαΐου 1453 από κτίσεως κόσμου 6961

Θρῆνος κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς καὶ στεναγμὸς καὶ λύπη,θλῖψις ἀπαραμύθητος ἔπεσεν τοῖς Ρωμαίοις.

Ἐχάσασιν τὸ σπίτιν τους, τὴν Πόλιν τὴν ἁγία, τὸ θάρρος καὶ τὸ καύχημα καὶ τὴν ἀπαντοχήν τους.
Τὶς τό ῾πεν; Τὶς τὸ μήνυσε; Πότε ῾λθεν τὸ μαντάτο;
Καράβιν ἐκατέβαινε στὰ μέρη τῆς Τενέδου καὶ κάτεργον τὸ ὑπάντησε, στέκει καὶ ἀναρωτᾶ το:
- Καράβιν, πόθεν ἔρκεσαι καὶ πόθεν κατεβαίνεις;
- Ἔρκομαι ἂκ τὰ᾿ ἀνάθεμα κι ἐκ τὸ βαρὺν τὸ σκότος,ἂκ τὴν ἀστραποχάλαζην, ἂκ τὴν ἀνεμοζάλην·ἀπὲ τὴν Πόλην ἔρχομαι τὴν ἀστραποκαμένην.
Ἐγὼ γομάριν δὲ βαστῶ, ἀμὲ μαντάτα φέρνω κακὰ διὰ τοὺς χριστιανούς, πικρὰ καὶ δολωμένα.

Τὸ ἀνακάλημα τῆς Κωνσταντινουπόλεως

(Δημοτικό, ἀπόσπασμα) ἔκδοση: Ἐμμ. Κριαρᾶς

Από το facebook του Γ.Τσιτλακίδη

Μαρτυρικά της Αλώσεως 1453

Μαρτυρικά της Αλώσεως 1453, υπό Σίμωνος Καρά

Δεῦτε μαρτυρικήν ἀδελφοί, μετ’ ἐγκωμίων ἀνυμνήσωμεν φάλαγγα γενναίως ἀγωνισθεῖσα κατά βαρβάρων πολλῶν Κωνσταντίνου ταύτης προεξάρχοντος.

 Στρατόν γενναιότατον, ἱερότατον σύνταγμα, συνασπισμόν τέ ἀρραγῆ καί ἀνίκητον τά τῆς πίστεως καί τοῦ γένους καυχήματα. 

Μάρτυρας τῆς ἁλώσεως χορείαν τήν ἔνθεον, τῆς ἐκκλησίας τούς πρέσβεις τούς δυνατῶς ἱκετεύοντας, Χριστόν καταπέμψαι, τῷ λαῶ αὐτοῦ εἰρήνην καί μέγα ἔλεος.

 Χαίροις συναγωγή κραταιά καί ἱερά καί τροπαιοῦχος παράταξις οἱ πύργοι τῆς εὐσεβείας, οἱ στρατιῶται Χριστοῦ οἱ στερροί ὀπλίται καί ἀήττητοι. 

Τόν νοῦν εὐτονώτατοι, καί ψυχήν ἀντρειώτατοι τῷ ὄντι θεῖοι καί Θεῶ ποθεινώτατοι χορός ἅγιος καί θεοληπτον σύστημα. 

Μάρτυρες τῆς ἁλώσεως, σύν Κωνσταντίνῳ ἐν βασιλήδι τή πόλει στεφάνους δόξης δεξάμενοι.

 Χριστόν δυσωπεῖτε τῷ λαῶ αὐτοῦ δοθεῖναι τό μέγα ἔλεος. Χαίροις τροπαιοφόρος πληθύς οἱ ἐν πολέμοις ἀνδρικῶς ἀριστεύσαντες, ἀστέρες οἱ διελθῶντες διά βασάνων πολλῶν καί τήν οἰκουμένην καταπλήξαντες. 

Τήν γῆν οὐρανώσαντες καί τά πάντα φωτίσαντες, οἱ ἐν τοῖς κόλποις Ἀβραάμ νῦν θαλπόμενοι καί χορεύοντες σύν ἀγγέλων στρατεύμασι. 

Μάρτυρες τῆς ἁλώσεως, τά ἄνθη τά πνέοντα ὀσμήν βεβαίας ἐλπίδος εἰς τήν τοῦ γένους ἀνάστασιν Χριστόν δυσωπεῖτε τῷ λαῶ αὐτοῦ δοθεῖναι τό μέγα ἔλεος.

Πάρθεν

Αυτές τες μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια,για τ' άθλα των κλεφτών και τους πολέμους,πράγματα συμπαθητικά· δικά μας, Γραικικά.

Διάβαζα και τα πένθιμα για τον χαμό της Πόλης
«Πήραν την Πόλη,πήραν την· πήραν την Σαλονίκη».
Και την Φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν,«ζερβά ο βασιληάς, δεξιά ο πατριάρχης»,ακούσθηκε κ' είπε να πάψουν πια«πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα βαγγέλια»,πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη.

Όμως απ' τ' άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα και με την λύπη των Γραικών των μακρυνών εκείνωνπου ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη.

Μα αλοίμονον μοιραίον πουλί «απαί την Πόλην έρται»με στο «φτερούλιν αθε χαρτίν περιγραμμένον κι ουδέ στην άμπελον κονεύ' μηδέ στο περιβόλι
επήγεν και εκόνεψεν στου κυπαρίσ' την ρίζαν».

Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν«Χέρας υιός Γιανίκας έν» αυτός το παίρνει το χαρτί,και το διαβάζει κι ολοφύρεται.
«Σίτ' αναγνώθ' σίτ' ανακλαίγ' σίτ' ανακρούγ' την κάρδιαν.

Ν' αοιλλή εμάς να βάϊ εμάς η Ρωμανία πάρθεν».

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

facebook

Η Αγία Τριάδα του Ρουμπλιώφ(Α.Ταρκόφσκι)

 Δεν βλέπουμε την Αγία Τριάδα του Ρουμπλιώφ όπως την έβλεπαν οι σύγχρονοί του, κι όμως η εικόνα ζει αιώνες. 

Ήταν ζωντανή τότε, είναι ζωντανή και σήμερα και συνδέει τους ανθρώπους εκείνου του αιώνα με τούτον. 

Η Αγία Τριάδα θεωρείται εξαίρετο μουσειακό κομμάτι, ίσως και πρότυπο του ζωγραφικού ύφους εκείνης της περιόδου. 

Μπορούμε όμως να την δούμε κι αλλιώς: να στραφούμε στο ανθρώπινο, πνευματικό νόημά της, που παραμένει ζωντανό και οικείο για μας που ζούμε στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. 

Έτσι προσεγγίζουμε κι εμείς την αλήθεια η οποία έδωσε την Αγία Τριάδα.

Αντρέϊ Ταρκόφσκι

πηγή

"Σοι μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και σοι μόνω λατρεύομεν".

  Στις ευχές της γονυκλισίας (Εσπερινός Πεντηκοστής) ο ιερέας λέει σε ένα σημείο: "Σοι μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και σοι μόνω λατρεύομεν". Δηλάδη "Μόνο απέναντι σου, Κύριε, αμαρτάνουμε αλλὰ και μόνο εσένα λατρεύουμε". Όντως ένα ελπιδοφόρο μήνυμα.

  Είναι σα να λέμε κι εμείς μαζί με τον συγγραφέα της ευχής: Ναι Κύριε το ξέρουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί και η αμαρτία μας μπροστά στην καθαρότητά Σου φαίνεται ξεκάθαρα. Όμως δεν κάνουμε μόνο αμαρτίες. Είμαστε υπεύθυνοι γι'αυτές αλλά υπολόγισε Φιλάνθρωπε Κύριε και κάτι ακόμα. Θυμίσου ότι ελεύθερα Σε λατρεύουμε. Παρά την αμαρτία μας εμείς προστρέχουμε σ'Εσένα που ήρθες για να σώσεις τα απολωλότα, τους άσωτους, τους ασθενείς πνευματικά, τους αμαρτωλούς.
  Ναι Κύριε, αμαρτάνουμε ενώπιόν Σου αλλά και ενώπιόν Σου γονατίζουμε και ζητούμε έλεος. Ξέρουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να νικήσει την φιλανθρωπία σου. Καμία κακία μας δεν μπορεί να υπερβεί την αγαθότητά Σου, καμία αισχρότητά μας δεν μπορεί να διασαλεύσει την αγάπη Σου προς εμάς.

Αμαρτάνουμε, μα και γονατίζουμε ενώπιόν Σου.
Αμαρτάνουμε, μα ζητούμε και το έλεός Σου.
Αμαρτάνουμε, μα και μόνο Εσένα λατρεύουμε.

 Είμαστε ασθενικοί, θέλουμε βοήθεια. Έλα και άλλαξέ μας. Μην μείνεις στα λάθη μας, στις κακίες μας, στο σκοτάδι μας. Μείνε στην μετάνοιά μας, στα δάκρυά μας, στην ταπεινή μας προσπάθεια να γκρεμίσουμε την εγωπάθειά μας. Έλα και ευλόγησέ μας. Στείλε τον Παράκλητο. Αυτόν που τα "ασθενεί θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί".

  Έλα Παράκλητε Αγαθέ, έλα και κάνε μας πλέον όπως Εσύ θέλεις, όπως Εσύ ξέρεις.

 Έλα Παράκλητε και μέθυσέ μας με τη Χάρη Σου, με το Φως Σου, με την Ζωή Σου. Έλα γρήγορα...κι ας μαχόμαστε εμείς πολλές φορές να φύγουμε από κοντά Σου. Έλα και άρπαξέ μας, κάνε μας να καταλάβουμε, να εννοήσουμε το ποιοι είμαστε, το ποιος είσαι Εσύ.

 Έλα γιατί μόνο Εσένα λατρεύουμε, μόνο σε Σένα ελπίζουμε, μόνο με Σένα σωζόμαστε...

Από το facebook του π.Παύλου Παπαδόπουλου

Πῶς μποροῦμε ν’ ἀποκτήσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ

 Πῶς μποροῦμε ν’ ἀποκτήσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Τὰ γνωστὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν ἱερῶν Γραφῶν καὶ τὴν πείρα τῶν μεγάλων ἅγιων, εἶναι τὰ ἑξῆς:

1. Ἡ καθαρὴ καρδιὰ καὶ τὸ ἁγνὸ σῶμα.
2. Ἡ ταπεινοφροσύνη.
3. Ἡ ὑπακοὴ στὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ.
4. Ἡ προσευχή.
5. Ἡ καθημερινὴ αὐταπάρνηση.
6. Ἡ ἀνάγνωση καὶ ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
7. Τὰ μυστήρια της Ἐκκλησίας μας καὶ κατεξοχὴν ἡ θεία κοινωνία.

Κάθε πιστὴ ψυχὴ μπορεῖ νὰ γεμίσει μὲ Ἅγιο Πνεῦμα, ἂν καθαριστεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴ φιλαυτία καὶ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πάντα ὁλόγυρά μας καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ μπεῖ μέσα μας. Ἀλλὰ οἱ κακές μας πράξεις μας περιβάλλουν σὰν ἰσχυρὸ πέτρινο τεῖχος καὶ τ’ ἁμαρτήματά μας σὰν ἄγριοι φρουροὶ Τὸ διώχνουν μακριά μας καὶ δὲν Τὸ ἀφήνουν νὰ μᾶς πλησιάσει.

Κάθε ἁμαρτία διώχνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Πιὸ μισητές, ὅμως, Τοῦ εἶναι ἀπὸ τὶς σωματικὲς ἡ πορνεία καὶ ἀπὸ τὶς ψυχικὲς ἡ ὑπερηφάνεια. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ τέλεια καθαρότητα, δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ κατοικήσει σὲ ἄνθρωπο μολυσμένο μὲ ἁμαρτίες. Πῶς νὰ μείνει στὴν καρδιά μας, ὅταν αὐτὴ εἶναι γεμάτη μὲ μέριμνες, ἐπιθυμίες καὶ πάθη;

Ἂς δοῦμε, λοιπόν, πιὸ ἀναλυτικὰ τὰ μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

1. Ἂν θέλουμε νὰ μὴ χάσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ πήραμε στὸ βάπτισμα, ἤ, ἂν τὸ χάσαμε, νὰ Τὸ ἀποκτήσουμε πάλι, ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε καρδιὰ καθαρὴ καὶ σῶμα ἁγνό, ἀμόλυντο δηλαδὴ ἀπὸ κάθε σαρκικὴ ἁμαρτία.Καρδιὰ καὶ σῶμα πρέπει νὰ εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ σ’ ὅποιον ἔχει καθαρὴ καρδιὰ καὶ ἀμόλυντο σῶμα, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ μπεῖ καὶ θὰ κυριέψει τὴν ψυχή του. Φτάνει νὰ μὴν ἔχει ἀποθέσει ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς τὴν ἐλπίδα του στὰ καλά του ἔργα καὶ νὰ μὴν καυχιέται γι’ αὐτά, νὰ μὴ νομίζει δηλαδὴ ὅτι δικαιωματικὰ πρέπει νὰ λάβει τὰ δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σὰν ἀμοιβὴ ποὺ τοῦ χρωστάει ὁ Θεός.Ἂν ἐσὺ εἶχες τὴν ἀτυχία νὰ κηλιδώσεις τὴν καρδιά σου καὶ νὰ φθείρεις τὸ σῶμα σου μὲ τὴν ἁμαρτία, ἀγωνίσου νὰ καθαριστεῖς μὲ τὴ μετάνοια. Πάψε ν’ ἁμαρτάνεις, μετανόησε μὲ συντριβὴ καὶ ἄρχισε νὰ ζεῖς μὲ περισσότερη προσοχή. Ἔτσι θ’ ἀξιωθεῖς ν’ ἀπολαύσεις τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

2. Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σίγουρα μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ Ἅγιου Πνεύματος εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη.

Ἔστω κι ἂν εἶσαι ἄνθρωπος τίμιος, καλός, δίκαιος καὶ σπλαχνικός, ἔστω κι ἂν τηρεῖς ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, νὰ θεωρεῖς παντοτινὰ τὸν ἑαυτό σου σὰν ἕναν ἀνάξιο

Το Άγιο Πνεύμα στη ζωή μας.

 Την Πεντηκοστή εορτάζουμε τήν ήμέρα εκείνη, κατά τήν όποια τό Πανάγιο Πνεύμα κατήλθε στό ύπερώο όπου ήταν συγκεντρωμένοι οί μαθητές τοϋ Κυρίου «καί έπλήσθησαν απαντες Πνεύματος Άγιου». Όλοι τους τότε πλημμύρισαν έσωτερικά μέ τό Άγιο Πνεύμα. Άπό τότε τό Άγιο Πνεύμα φανερώνεται καί ένεργεΐ μέ ένα μοναδικό τρόπο μέσα στήν Εκκλησία, καθώς είναι γιά τήν ’Εκκλησία ό,τι είναι ή ψυχή γιά τό σώμα.
Δέν είναι εύκολο νά μιλήσει κανείς γιά τό Άγιο Πνεύμα. Διότι είναι ό ’ίδιος ό Θεός· τό τρίτο πρόσωπο τής Άγιας Τριάδος. Προκειμένου όμως νά έμβαθύνουμε κάπως στό μέγα αύτό μυστήριο, θά ύπογραμμίσουμε τρεις φράσεις άπό τή γνωστή προσευχή πρός τό Άγιο Πνεύμα «Βασιλεύ ούράνιε...», οί όποιες φανερώνουν πώς ένεργεΐ τό Άγιο Πνεύμα στή ζωή μας.

1. Τό Πνεύμα, της αληθείας.
Ή πρώτη είναι ή φράση «Πνεύμα τής άληθείας». Τό ονόμασε έτσι ό ίδιος ό Κύριος άπευθυνόμενος πρός τούς μαθητές του: «Όταν έλθη έκεΐνος, τό Πνεύμα τής άληθείας, οδηγήσει ύμάς εις πάσαν τήν αλήθειαν» (Ιω. ις’ 13)· δηλαδή, όταν έλθει τό Πνεύμα τής άληθείας, θά σάς οδηγήσει σέ όλη τή σωτηριώδη άλήθεια.
Είναι φανερό ότι ό Κύριος ονόμασε τό 'Άγιο Πνεύμα «Πνεύμα τής άληθείας», διότι ’Εκείνο μάς οδηγεί στήν άλήθεια. Πράγματι μόνο μέ τό φωτισμό τού Αγίου Πνεύματος μπορούμε νά κατανοήσουμε τήν πίστη μας καί τις μεγάλες άλήθειες της. Τό Άγιο Πνεύμα μάς διδάσκει πώς νά προσευχόμαστε στό Θεό, μάς άνοίγει τόν νοϋ γιά τήν κατανόηση των θείων Γραφών, μάς φωτίζει νά διακρίνουμε ποιό είναι τό θέλημα τού Θεού στή ζωή μας.
"Εχουμε άνάγκη λοιπόν άπό τόν φωτισμό τού Αγίου Πνεύματος γιά νά μήν αστοχούμε άλλά νά βαδίζουμε σταθερά στό δρόμο τής άλήθειας.

2. Ό άγαθός Παρακλητος
Ή δεύτερη φράση είναι μία μόνο λέξη: ή λέξη «Παράκλητος», πού σημαίνει παρηγορητής κι ένισχυτής. Πράγματι τό'Άγιο Πνεύμα είναι αύτό πού μάς ένισχύει στον πνευματικό μας άγώνα. Αύτό άνάβει στήν καρδιά μας τή φλόγα τής πίστεως, μάς άνορθώνει ύστερα άπό κάποια πτώση στήν άμαρτία, μάς στηρίζει στήν άπόφαση μετάνοιας, καλλιεργεί μέσα μας τή διάθεση γιά τόν άγώνα τής άρετής. Αύτό έπίσης μάς παρηγορεΐ σέ κάποια δύσκολη ώρα καί στηρίζει τήν τσακισμένη ψυχή μας ύστερα άπό κάποια δοκιμασία, άσθένεια ή πένθος. Όπως σημειώνει ό άπόστολος Παύλος, «τό Πνεύμα συναντιλαμβάνεται ταΐς άσθενείαις ήμών», δηλαδή μάς βοηθά καί μάς στηρίζει στις φυσικές καί ήθικές άδυναμίες

Η ψυχή αυτού που προσεύχεται γνωρίζει το Άγιο Πνεύμα

Αγίου Σιλουανού Αθωνίτη

  Αν θέλεις να προσεύχεται ο νους σου ενωμένος με την καρδιά και δεν το κατορθώνεις, τότε λέγε την προσευχή με το στόμα και κράτα το νου στις λέξεις της προσευχής, όπως διδάσκει η «Κλίμαξ». 
 Με τον καιρό θα σου δώσει ο Κύριος την καρδιακή προσευχή χωρίς λογισμούς και θα προσεύχεσαι αβίαστα. Μερικοί έβλαψαν την καρδιά τους, γιατί βιάζονταν να προσεύχονται με το νου ενωμένο με την καρδιά, και κατέληξαν να μην μπορούν να λέγουν την προσευχή ούτε με το στόμα. Εσύ, όμως, να ξέρεις την τάξη της πνευματικής ζωής: τα χαρίσματα δίνονται στην απλή, ταπεινή, υπάκουη ψυχή. Όποιος είναι υπάκουος και εγκρατής σε όλα -στην τροφή, στην ομιλία, στις κινήσεις-, σε αυτόν δίνει ο Κύριος την προσευχή και αυτή τελείται στην καρδιά με θεία ενέργεια.

 Η αδιάλειπτη προσευχή προέρχεται από την αγάπη και χάνεται με την κατάκριση, την αργολογία και την ακράτεια. Όποιος αγαπά τον Θεό, αυτός μπορεί να Τον σκέφτεται ημέρα και νύχτα, γιατί καμιά εργασία δεν παρεμποδίζει την αγάπη προς τον Θεό. Οι Απόστολοι αγαπούσαν τον Κύριο και ο κόσμος δεν αποτελούσε εμπόδιο γι’ αυτήν την αγάπη, αν και τον σκεπτόταν τον κόσμο και προσεύχονταν γι’ αυτόν και κήρυτταν. 
Στον Μέγα Αρσένιο ειπώθηκε: «Φεύγε τους ανθρώπους». Και, όμως, το Πνεύμα του Θεού διδάσκει να προσευχόμαστε και στην έρημο για τους ανθρώπους και για όλον τον κόσμο.Εσύ, όμως, να ξέρεις την τάξη της πνευματικής ζωής: τα χαρίσματα δίνονται στην απλή, ταπεινή, υπάκουη ψυχή

  Στον κόσμον αυτό καθένας έχει το λειτούργημά του: ο ένας είναι βασιλιάς, ο άλλος πατριάρχης ή μάγειρας ή σιδηρουργός ή δάσκαλος. Ο Κύριος, όμως, τους αγαπά όλους και θα δώσει το μεγαλύτερο βραβείο σε εκείνον που αγαπά περισσότερο τον Κύριο. Ο Κύριος μας έδωσε εντολή να αγαπούμε τον Θεό με όλη την καρδιά, με όλο το νου και με όλη την ψυχή. Αλλά χωρίς προσευχή, πως είναι δυνατόν να αγαπάς; Γι’ αυτό ο νους και η καρδιά του ανθρώπου πρέπει να είναι πάντα ελεύθερα για την προσευχή.
 Όταν αγαπάς κάποιον, θέλεις να τον σκέφτεσαι, να μιλάς γι’ αυτόν, να είσαι μαζί Του. Η ψυχή αγαπά τον Κύριο ως Πατέρα και Δημιουργό και παρίσταται ενώπιόν Του με φόβο και αγάπη: με φόβο, γιατί είναι ο Κύριος? με αγάπη, γιατί η ψυχή Τον γνωρίζει ως Πατέρα γεμάτο έλεος και η χάρη Του είναι γλυκύτερη από καθετί άλλο.
Εγώ γνώρισα πως η προσευχή είναι εύκολη, γιατί βοηθά η χάρη του Θεού. Ο Κύριος μας αγαπά υπερβολικά και μας αξιώνει να συνομιλήσουμε μαζί Του με την προσευχή και να μετανοούμε και να Τον δοξολογούμε.
Αδυνατώ να περιγράψω πόσο πολύ μας αγαπά ο Κύριος. Η αγάπη αυτή γνωρίζεται με το Άγιο Πνεύμα και η ψυχή αυτού που προσεύχεται γνωρίζει το Άγιο Πνεύμα.

Άγιος Σιλουανός, ο Αθωνίτης, Αρχιμανδρίτου Σωφρόνιου Σαχάρωφ, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2009

πηγή

Το Άγιο Πνεύμα, ψιθύρισαν,κάθισε πάνω στο κεφάλι του σταυλίτη του Χουσεΐν!

πηγή

..."Θα είχε περάσει ένας μήνας από τότε. Ήταν ανήμερα της Πεντηκοστής κι όπως ο Ιωάννης έβγαινε, τελευταίος, απ' την εκκλησία, ένα περιστέρι κάθησε πάνω στο κεφάλι του.
Οι λιγοστοί χριστιανοί που βρέθηκαν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, έκαναν το σταυρό τους:
- Το Άγιο Πνεύμα, ψιθύρισαν, το Αγιο Πνεύμα κάθισε πάνω στο κεφάλι του σταυλίτη του Χουσεΐν!
Είδαν τον Ιωάννη να πιάνει το περιστέρι με τα δυό του χέρια, χωρίς καν να δείξει φόβο το πουλί.
Το'φερε κοντά στο πρόσωπό του, φίλησε τ' άσπρα του φτερά, το πουλί του τσίμπησε τα χείλη με το ράμφος του κι' αφού ο Ιωάννης έλυσε κάτι που κρεμόταν στο πόδι του πουλιού, άνοιξε τα χέρια του και το άφησε να πετάξει ελεύθερα.
Το περιστέρι όμως ήταν σα να μην ήθελε την ελευθερία του: κάθησε πάλι πάνω στο κεφάλι του Ιωάννη κι όσοι ήταν παρόντες είδαν το σταυλίτη του Χουσεΐν να κατευθύνεται προς τ'αρχοντικό του πασά, με το περιστέρι καθισμένο πάνω στο ξανθό του κεφάλι.
Όταν απομακρύνθηκε απ' τους περίεργους, ο Ιωάννης ξεδίπλωσε το κομμάτι της περγαμηνής, που είχε λύσει απ'το πόδι του πουλιού - διάβασε τα ψιλά γράμματα της Κατερίνας:
"Καλέ μου Ιβάν,
"Πώς να σ' ευχαριστήσω για το ράσο του Αλεξίου; Η μητέρα σου το' στρωσε στην αγία Τράπεζα, κάτω απ'το λινό κάλυμμα, στο παρεκκλήσι μας. Είμαι καλύτερα. Δε θ' αργήσω να' ρθω στο Προκόπι. Κι από κεί, θα σε συνοδεύσω μέχρι το Άγιον Όρος, που είναι τ' όνειρό σου - και που θα πρέπει να είναι, απ' ότι ακούμε, η πύλη του Παραδείσου. 

Κατερίνα Αλεξάνδροβνα".

Από το βιβλίο ''Η μορφή ενός Αγίου''Ιωάννης ο Ρώσος

πηγή

Μια μέρα μου έμεινε !

Νώντα Σκοπετέα 

 Στην πλατεία του Ταξιάρχη τους ,στην…. έδρα τους ,στο δεύτερο ή καλύτερα στο πρώτο τους σπίτι,ο Βάσος και ο Λυκούργος ,δυο μικρά μανιατόπουλα,κλωτσάνε την…σφαίρα από πόρτα σε πόρτα …Κάθε ήχος στο σίδερο σημαίνει αυτόματα γκολ και πανηγύρια και πειράγματα και γέλια και ιδρώτα πολύ …Το τραντζιστοράκι πάνω στο ρολόι της ΔΕΗ μεταδίδει αγώνες λεπτό προς λεπτό…Είναι απόγευμα Κυριακής ανοιξιάτικο,στις αρχές της δεκαετίας του 80. Σπάνια ακούνε τι λέει ο σπίκερ, μιας και οι ήχοι από το δικό τους «κατάμεστο» γήπεδο τον υπερκαλύπτουν…Μόνο καμιά φορά,όταν για λίγο σταματούν το πάνω-κάτω, με την πλέον ξεφούσκωτη μπάλα τους,ακούνε πόσο είναι η ομαδάρα τους , που παίζει σήμερα εκτός …στο Αλκαζάρ … Συνήθως αυτό γίνεται , όταν η στρογγυλή «θεά» πέφτει κάτω από τον φράχτη της πλατείας …Αν είναι τυχεροί και δεν …συναντηθεί με τις φραγκοσυκιές , θα την έχουν να σκάει ακόμα για το επόμενο ματς …αλλιώς ... άλλη μια στις πολλές που θυσιάστηκαν στον «βωμό» τούτης της αγιασμένης αλάνας …

 Γι αυτό, ξέρουν οι μεγάλοι και το δώρο τους στις γιορτές,είναι πάντα μια μπάλα για τους αγώνες τους …Αντίπαλοι από πόρτα σε πόρτα, από βαγίτσα σε μουριά …στις ατέλειωτες ώρες τους ,τις ξένοιαστες ,τις παιδικές ,τις ολόχαρες …Φτάσαν στα πρώτα τους εφηβικά χρόνια και στην αυλή τούτη,στα χώματά της,στα μυροφόρα περβολάκια της ,στους γέρικους κορμούς της ,έχει αποτυπωθεί και έχει σταλάξει όλο τους το παιδικό όνειρο, η ανεμελιά και η ανόθευτη χαρά τους …Ως τα τώρα,πάντα μαζί …

Πρώτα ξαδέλφια,συμμαθητές,φίλοι καρδιακοί και ισάξιοι …μπαλαδόροι ! Μια μέρα τους χώριζε! Μαζί σχεδόν τους γέννησαν οι μανάδες τους ,οι κουνιαδούλες , όπως τις φώναζαν οι δυό τους!Ο Λυκούργος , του το θύμιζε αυτό συνέχεια, ιδίως όταν υπήρχε αμφισβητούμενη φάση :
-Είμαι πιο μεγάλος και θα με σέβεσαι! Ακούς μικρέ;
-Σιγά που είσαι μεγαλύτερος …του απαντούσε με πείσμα ο Βάσος !Μια μέρα δεν μετράει !
-Μετράει και παραμετράει ! 20 Ιουλίου εγώ,21 εσύ!Ποιος είναι μεγαλύτερος ;
-Νύχτωσε βρε σεις ! Ακόμα δεν χορτάσατε;ακουγόταν η μάνα του Βάσου από την απέναντι ταρατσούλα !
–Τι νύχτωσε μωρέ μάνα ; Ακόμα ούτε 8 δεν είναι ! Έχει μισή ώρα ακόμα το ματς για να τελειώσει!
- Να δω πως θα ξυπνήσετε αύριο να προλάβετε το λεωφορείο για το σχολείο κάτω …
-Ας το σταματήσουμε εδώ , είπε ο Λυκούργος… Ισοπαλία ! 24-24 ! Και το συνεχίζουμε αύριο το απόγευμα μετά το διάβασμα ! Να ανάψουμε και τα καντηλάκια στο κοιμητήρι !
–Ά έχουμε και αυτό… είπε κάπως δυσανασχετώντας ο Βάσος !
-Μην κάνεις έτσι ! Αφού ξέρεις …του απάντησε ο Λυκούργος ! Αν δεν χαιρετίσω γιαγιά και θειούς και δεν τους φωτίσω …
-Πώς σου αρέσει ρε φίλε όλο εκεί μέσα να'σαι , δεν το καταλαβαίνω!Δεν σκιάζεσαι καθόλου,όταν είσαι καμιά φορά και μόνος σου την νύχτα ;Εγώ τρέμω να πάω μόνος μου !

-Τι να φοβηθώ ;Η μάνα μου λέει,τους ζωντανούς νεκρούς να φοβόμαστε, όχι αυτούς που κοιμούνται! Αυτό με τους ζωντανούς νεκρούς δεν το καταλαβαίνω και πολύ να σου πω, μα όχι ,δεν φοβάμαι καθόλου !Ίσα –ίσα που νιώθω όμορφα όταν στέκομαι εκεί !Στα μνήματα των δικών μας !Βλέπω τις φωτογραφίες,τους θυμάμαι να περπατούν στο χωριό ,να μιλάνε,να χωρατεύουν,να γελάνε,να στέκονται εδώ στην πλατεία μας τις μεγάλες μέρες,στα πανηγύρια μας !Έχω και σένα, συνέχισε γελώντας , να υπολογίζεις συνέχεια με μαθηματική ακρίβεια τις ηλικίες τους και πόσα χρόνια σου έμειναν ακόμα για να φτάσεις στα δικά τους !

Με αυτά τα λόγια, είχαν ήδη διαβεί το στενό πορτάκι στο κοιμητήρι,με την αγκαλιασμένη καμάρα από το ευωδιαστό αγιόκλημα !Και οι δυο τους εδώ και χρόνια,όπως τους δίδαξε μια μέρα στο κατηχητικό ο παπά Σωτήρης, το έλεγαν έτσι :
-Κοιμητήρι …Όχι νεκροταφείο , δεν είναι νεκροί ! Κοιμούνται έναν μεγάλο ύπνο! Έτσι τους είχε πει ο παπάς τους και ακολούθησαν την συμβουλή του!Και πολλά από εκείνα που τους είχε πει τότε,τα ακολουθούν και τώρα που μεγάλωσαν και έφτιαξαν δικές τους οικογένειες και ζουν πλέον στην μεγάλη πόλη!Κάποια από αυτά βέβαια τα λησμόνησαν…Ιδίως ο Βάσος! Έρχονται όμως τακτικά στα λημέρια τους ,να θυμηθούν,να χαρούν, ακόμα –ακόμα και για να παίξουν σαν μικρούλια και πάλι ποδόσφαιρο στον Ταξιάρχη…

Όπως σήμερα,Τρίτη του Πάσχα του 2012 !Αύριο επιστρέφουν στην πόλη !Ήρθαν για τις μεγάλες μέρες στο χωριό !

-Δε λέτε πως ψάχνετε ευκαιρία να παίξετε εσείς …και αφήνετε και τα παιδιά μόνα τους να γκρινιάζουν που …ούτε πάσα δεν τους δίνετε ! Τους πείραζαν οι γυναίκες τους , που γελούσαν με τα καμώματά τους τα παιδιάστικα !
-Έλα λοιπόν εξτρέμ μου , έλα παιχταρά μου, έλεγε με ενθουσιασμό ο Βάσος στον Λυκούργο ! Πόσο είμαστε ; Συντριβή …Συντριβή ! 5 γκολάκια σου έριξα σήμερα !
- Εμένα θα με σέβεσαι απαντούσε εκείνος παριστάνοντας τον θιγμένο ! Είμαι μεγαλύτερός σου ! Ακούς μικρέ ;
-Μια μέρα δεν μετράει !
Μετράει και παραμετράει !20 Ιουλίου εγώ , 21 εσύ ! Ποιος είναι μεγαλύτερος ; Άντε πάμε στο κοιμητήρι τώρα!Περιμένετε λίγο κορίτσια , εδώ με τα παιδιά ... Έχουμε δουλειά εμείς !Δεν πιστεύω να σκιάζεσαι ακόμα ! είπε ο Λυκούργος στον ξάδερφό του για να τον πειράξει !Πάμε λοιπόν,έχουμε και νέες αφίξεις !

  Μπήκαν μέσα και ξεκίνησαν να ανάβουν τα καντηλάκια στα μνήματα !Τα

Το Άγιο Πνεύμα ώς "ὕδωρ τό ἁλλόμενον" γεμίζει τον κόσμο.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

 Η Εκκλησία δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς το Άγιο Πνεύμα. Εμείς δε, τα μέλη της, για να έχουμε το Άγιο Πνεύμα, χρειαζόμαστε την επίκληση της Εκκλησίας, πρέπει δηλαδή να συνεργούμε με την Εκκλησία και η Εκκλησία να επικαλείται το Άγιο Πνεύμα.
Γι' αυτό αρχίζουμε τις ακολουθίες με το "Βασιλεῦ Οὐράνιε" και αναφερόμαστε πάντοτε στην Αγία Τριάδα. 
Το Άγιο Πνεύμα ενεργεί χωρίς να αποκαλύπτει την υπόστασή Του, το πρόσωπό Του. Η αρχή, η πηγή της θεότητας, είναι ο ουράνιος Πατέρας. Το Άγιο Πνεύμα ξεκινάει από την πηγή της θεότητας, τον Πατέρα, και αποστέλλεται διά του Υιού. Ο Πατέρας μας έδωσε τον Υιό, και Υιός μας εγνώρισε τον Πατέρα στην Καινή Διαθήκη και μας έστειλε το Άγιο Πνεύμα.
...Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το σφουγγάρι, όταν μπεί στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς "ὕδωρ τό ἁλλόμενον" γεμίζει τον κόσμο.
...Μήπως μπορούμε να βρούμε και εμείς, όπως οι προφήτες και άγιοι κάποιον τρόπο, κάποια μέθοδο, ώστε να κολακεύσουμε τον Θεό, για να μας δώσει το Πνεύμα, και αυτό να εισορμήσει στα έγκατά μας; Άς κάνουμε προσευχή για να το πετύχουμε, και θα δείτε πώς θα αλλάξει η ζωή μας.

πηγή

Η ευχή του Ιησού για τους κεκοιμημένους...

Παράλληλα μέ τά τρισάγια, τά μνημόσυνα, τά ὀνόματα πού δίνομε στήν Προσκομιδή γιά μνημόνευσι, μαζί μέ τά Σαρανταλείτουργα καί τίς ἐλεημοσύνες ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων, παράλληλα μέ ὅλα αὐτά πού ἔχει θεσπίσει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἐπιβάλλεται νά λέμε, τό:
''Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους σου''.

Αὐτή ἡ προσευχή ἐνδείκνυται περισσότερο γιά τούς κεκοιμημένους σε σχέση μέ τούς ζῶντας ἀδελφούς μας, ἐφ᾽ ὅσον οἱ κεκοιμημένοι δέν μποροῦν πλέον νά βοηθήσουν τόν ἑαυτό τους. Διότι ἔχει πλέον λήξει ἡ προθεσμία μετανοίας τους.
Ὁ πανάγαθος ὅμως Θεός, ἔστω καί τήν τελευταία στιγμή, θέλει ὅλους νά τούς σώση!
Ἐδῶ εἶναι ἕνα λεπτό σημεῖο, πού φαίνεται ἡ ἀρχοντιά τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἀντί νά μᾶς συγκινῆ, πολλές φορές μᾶς σκανδαλίζει. Ἐάν ἐπενέβαινε ἀπό μόνος του ὁ Θεός γιά νά σώση τίς ψυχές τῶν κεκοιμημένων θά παραβίαζε τήν ἐλευθερία τους, τό αὐτεξούσιο.
Ὁπότε περιμένει ἀπό μᾶς ὁ καλός Θεός νά προσφέρωμε ἐλεύθερα τό δικό μας αὐτεξούσιο ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων γιά νά βρῆ "ἀφορμή" νά βοηθήση ὅλες αὐτές τίς ψυχές. Καί ἔτσι οἱ πάντες ὠφελοῦνται. Καί οἱ σεσωσμένοι, καί οἱ κολασμένοι, ἐφ᾽ ὅσον καί στίς δύο καταστάσεις ὑπάρχουν ἄπειρες διαβαθμίσεις.

 Ὅταν ξεκινᾶμε τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, μέ ἤ χωρίς κομβοσχοίνι, τήν πρώτη μόνο φορά ἐνδείκνυται νά ἀναφέρωμε κάποια ὀνόματα κεκοιμημένων, ὅπως ὀνόματα συγγενῶν γνωστῶν κλπ. 

Νά ἀναφέρουμε δηλαδή τήν πρώτη μόνο φορά τά ὀνόματα αὐτά καί μετά ἐν συνεχείᾳ χωρίς νά ζαλιζώμεθα καί ἔτσι νά συγχέεται ὁ νοῦς μας, ἐπαναλαμβάνοντας συνεχῶς τά ἴδια ὀνόματα, νά λέμε ἁπλᾶ μόνο τό ''Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους Σου''. Ἐκεῖ μέσα, στό ''ἀνάπαυσον τούς δούλους Σου'', εὑρίσκονται ὅλοι οἱ ἀπ᾽ αἰῶνος κεκοιμημένοι ἀδελφοί μας, ἀλλά ἐπί πλέον κατά ἕναν ἐντελῶς ξεχωριστό, μοναδικό καί ἰδιαίτερο τρόπο, εὑρίσκονται καί τά ὀνόματα πού ἀναφέραμε τήν πρώτη μόνο φορά, στήν ἀρχή.

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΣ 

ΠΗΓΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ-''Εκάθισεν εφ'ένα έκαστον

 

Πεντηκοστή-Άγιος Απολλινάριος,Ραβέννα-6ος αιώνας)

Ζούμε σε μια εποχή, αγαπητοί μου αδελφοί, όπου κυριαρχεί ο ορθολογισμός. Σ’ αυτή την κυριαρχία η πίστη στο πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος, όπως και η πίστη στον Τριαδικό Θεό γενικότερα, είναι πρόκληση. 
Πιο εύκολα αποδεχόμαστε έναν Θεό ως απρόσωπη, αφηρημένη δύναμη, η οποία δημιούργησε τον κόσμο και με την οποία επικοινωνούμε χάριν της ανάγκης μας ή με την οποία θα έχουμε δυνατότητα να συνυπάρξουμε στην αιωνιότητα, παρά αποδεχόμαστε έμπρακτα έναν προσωπικό Θεό, ο Οποίος προσέλαβε εξ αιτίας της Αγάπης σάρκα και οστά και ο Οποίος μεριμνά για μας αποστέλλοντας το Άγιον Πνεύμα, για να μην μας αφήσει ορφανούς και την ίδια στιγμή για να μας δίδει συνεχή την μαρτυρία της παρουσίας Του. Ενίοτε αποδεχόμαστε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος ως μυστηρίου, το οποίο η λογική μας δεν μπορεί να αποδείξει, χωρίς όμως να συνειδητοποιούμε την δύναμη που δίνει στον άνθρωπο και τον κόσμο, την συνεχή ανακαινιστική Του πνοή, την οποία λαμβάνουμε στη ζωή της Εκκλησίας.

  Η Πεντηκοστή αποτελεί την αφετηρία αυτής της συνεχούς παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του κόσμου και των ανθρώπων, στην δική μας προσωπική ζωή. 

 Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αφήγηση στις Πράξεις των Αποστόλων σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το Άγιο Πνεύμα φανερώνεται στους Αποστόλους: «εκάθισέ τε εφ ένα έκαστον αυτόν» (Πράξ. 2, 3). 

 Η παρουσία Του υπήρξε προσωπική επάνω στον καθέναν από τους μαθητές. Δεν ήταν μόνο μία γενική δωρεά προς όλο τον κόσμο και τους ανθρώπους, αλλά και μία ειδική εγκαθίδρυση στον καθέναν μαθητή, ο οποίος Το προσδοκούσε. Αυτή ακριβώς η προσδοκία, καρπός της αγάπης προς το Χριστό, ο Οποίος προετοίμασε τόσο πριν την Ανάσταση όσο και μετά από αυτήν τους αποστόλους για τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, αποτελεί το χαρακτηριστικό σημείο, το οποίο συνήθως λείπει από την δική μας ζωή. Σημεία της προσδοκίας ήταν η συγκέντρωση των Αποστόλων στον ίδιο τόπο. Ήταν η ομοψυχία τους. Ήταν η ετοιμότητά τους να μοιραστούν τη χαρά και τον θησαυρό των αγαθών. Ήξεραν πως ό,τι επρόκειτο να τους δοθεί δεν θα ήταν για την προσωπική τους καταξίωση, αλλά για την διακονία του Ευαγγελίου σε όλη την κτίση. Για την συνέχεια του έργου που ο Διδάσκαλός τους είχε ξεκινήσει. Και περίμεναν αυτή την παρουσία του Αγίου Πνεύματος όντας ομόψυχοι. Έχοντας μία ψυχή και μία καρδιά. Μη βάζοντας τα προσωπικά τους πιστεύω, τον τρόπο της θέασης του κόσμου, τα χαρίσματα, τις γνώσεις, τις ικανότητές τους πιο πάνω από την ενότητα μεταξύ τους. Και την ίδια στιγμή συγκεντρώθηκαν επί το αυτό. Δεν έμειναν σε μία ενότητα καρδιακή, πνευματική, ιδεολογική. Η ενότητά τους περιελάμβανε και την χαρά της συντροφιάς, της κοινότητας, της παρουσίας στον χώρο όπου είχαν αγιαστεί χάρις στην παρουσία του Χριστού.
Αυτά τα τρία σημεία αποτέλεσαν την βάση για να τους αγγίξει το Άγιο Πνεύμα σε

Κόκκινα εγκλήματα-Η δολοφονία του ιερέα Νικόλαου Μπερτσέκα(+1944)

 

Φωτογραφία του ιερέα Νικόλαου Μπερτσέκα ο οποίος ήταν εφημέριος στο χωριό Στιμάγκα του Ν.Κορινθίας, και ο οποίος συνελήφθει την 25η Μαρτίου του 1944 (ημέρα εορτασμού εθνικής εορτής) από αντάρτες του ΕΛΑΣ μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, διότι είχε αρνηθεί στην ηγεσία του ΕΛΑΣ να προσκομίσει ονομαστική κατάσταση συγχωριανών του οι οποίοι δεν ήταν φιλικά προσκείμενοι στο ΚΚΕ.

 Εν συνεχεία ο ιερέας μεταφέρθηκε από τους ΕΛΑΣίτες έξω από το χωριό όπου βασανίστηκε απάνθρωπα αφού αρχικά του ξερίζωσαν τα νύχια και στην συνέχεια με καδρόνια του έσπασαν τα οστά των ποδιών και των χεριών, και τελικά τον έπνιξαν σε παρακείμενο λάκκο με λασπόνερα.

Από το facebook του Kanellos Dodos

Ο Θ.Κολοκοτρώνης προτείνει αμοιβή για τον κυβερνήτη Ι.Καποδίστρια!

 

Είναι γνωστό οτι ποτέ ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας δεν δέχτηκε αμοιβή όχι για το έργο του αλλά για τη θυσία του υπέρ του Γένους και της Πατρίδας. Αυτό το ήξεραν όλοι και φυσικά ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Καταθέτω μέσα από επίσημα έγγραφα τμήμα της εισήγησης του στην Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους για μισθοδοσία του Κυβερνήτη και ο καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του...

"Άργος 31 Ιουλίου 1829.
Επειδή η Δ' των Ελλήνων Εθνική Συνέλευσις εγγίζει στο τέλος των μεγάλων εργασιών της, δια των σοφών συμβουλών της Α.Ε. του Σεβαστού και Ε ν α ρ έ τ ο υ Κυβερνήτη ημών, στοχάζομαι, Κύριοι, χρέος μου Ιερόν, να υποβάλλω εις την ώριμον σκέψιν σας την ακόλουθον γνώμην μου.
Ολοι, μοι φαίνεται, γνωρίζομεν τα μεγάλα έξοδα εις τα οποία υπόκειται ο Κυβερνήτης μας ως Αρχηγός του Έθνους. Και ουδείς αγνοεί οτι για την Ενάρετον διαγωγήν του, και προ πάντων δια την Μεγάλην του ΑΓΑΠΗ εις το Γένος, ειναι ΠΤΩΧΟΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ. Αι αγαθοεργίαι του υπέρ των Ελλήνων προς της Επαναστάσεως, και αι συνεισφοραί και μεγάλοι δαπάναι οπού έκαμε μετά την Επανάστασιν, μας βεβαιώνουν την τρανοτάτην ταύτην Αλήθειαν... Ολοι επίσης γνωρίζομεν πόσον ειναι αυστηρός εις το να μην εξοδεύωνται τα Εθνικά χρήματα. Δεν ειναι αμφιβολία οτι την μεγάλη αυτη προσοχή και αυστηρότητα επιθυμεί να στερεώσει εις το Έθνος με το ιδικόν του παράδειγμα.
Προτείνω εις την σεβαστήν Εθνικήν Συνέλευσιν, ως δίκαιον και απολύτως αναγκαίον να προσδιορίσει δια ψηφίσματος αμοιβήν εκ 100.000 Φοινίκων. Η ποσότης αύτη βέβαια δεν αναλογεί ούτε εις τον Χαρακτήρα του, ούτε εις τας καθημερινάς του δαπάνας, αλλά θεωρώντας και την ένδεια του Εθνους, και αφ' ετέρου την Μετριοφροσύνην του, δεν εστοχάσθην να προβάλλω Μεγαλύτερον ποσόν....".

Και τι κάνει το Έθνος; Τι κάνουν οι Αντιπρόσωποι του; Ιδού.

"Η Εθνική Δ' των Ελλήνων Συνέλευσις"
Θεωρήσασα οτι η Α.Ε. ο Κυβερνήτης αφιέρωσε εις τας ανάγκας της Πατρίδος τα

Δύο σύγχρονοι Ιθακήσιοι Άγιοι

 Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Στὶς 23 Μαΐου ἑορτάζουμε τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Ἰωακεὶμ τοῦ Βατοπεδινοῦ καὶ στὶς 25 Μαΐου τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου τοῦ Ἀρεθιώτη. Οἱ δύο αὐτοὶ Ἰθακήσιοι Ἅγιοι ποὺ τιμῶνται κοντά – κοντὰ ἦταν σύγχρονοι.

 Ὁ Ἰωακεὶμ κοιμήθηκε τὸ 1868 καὶ ὁ Ἄνθιμος τὸ 1870. Χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῶν Ἁγίων αὐτῶν εἶναι ἡ ταπείνωση, ἡ σκληραγωγία καὶ ἡ θαυματουργία.
Ὁ Ὅσιος Ἰωακεὶμ γιὰ νὰ ταλαιπωρεῖ τὸ φθαρτό του σῶμα κοπίαζε νυχθημερὸν καὶ ὅταν ἀκόμη δὲν ὑπῆρχε ἰδιαίτερος λόγος στὶς περιοδεῖες του ἀνὰ τὸ νησὶ τῆς Ἰθάκης, ὅπου ὡς ἄλλος Κοσμᾶς Αἰτωλὸς νουθετοῦσε καὶ δίδασκε τοὺς πιστούς. Σὲ αὐτὲς σήκωνε στὸ ὤμο του τὸ ταγάρι του, ὄχι γεμάτο ψωμιὰ ἢ ἄλλα φαγώσιμα, τὰ ὁποῖα δὲν εἶχε, ἀλλὰ πέτρες βαρύτατες, τόσο ποὺ νὰ δυσκολεύεται νὰ περιπατήσει.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποδίδει τὸ τροπάριο τῆς Ἀκολουθίας του ψαλλόμενο ἐπάνω στὸ «Τῶν ουῤανίων ταγμάτων».
Πεζοπορῶν ἐν Ἰθάκῃ
ἀνήρτας, Ὅσιε,ἐπὶ τῶν ὤμων πήραν
πλήρη λίθων βαρέων,ποθῶν καταπονῆσαι, Ἰωακείμ,
τὴν ταλαίπωρον σάρκα σου
καὶ ἀνυψῶσαι τὸν νοῦν σου πρὸς τὸν Θεὸν
καὶ Δεσπότην ἀνετώτερον.

Κατὰ τὴν κηδεία του ἐνῶ ἔβρεχε καταρακτωδῶς τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου δὲν βράχηκε καθόλου. 

 Τὸ ἴδιο θαυμαστὸ γεγονὸς ἐπαναλήφθηκε καὶ στὴν κηδεία καὶ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου, τοῦ Ἀρεθιώτη.
Μάλιστα στὴν τελευταία, στὶς 25 Μαΐου τοῦ 2013, ἔχουμε καὶ προσωπικὴ ἐμπειρία, τὴν ὁποία ἀληθῶς ὁμολογοῦμε καὶ κηρύττουμε πρὸς τιμὴν τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ, τοῦ «θαυμαστοῦ ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ» (Ψαλμ. 67, 36).
Πῶς νὰ μὴν εἶχε παρρησία στὸν Θεὸ ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς του ἔσωσε πολλὲς φορὲς τὸ Μοναστήρι του ἀπὸ ἐχθρικὲς ἐπιδρομές;

Σὲ μία ἀπὸ αὐτὲς συνέβη τὸ ἑξῆς θαυμαστὸ περιστατικό.
Μιὰ καλοκαιριάτικη ζεστὴ νύχτα τὸ Μοναστήρι του, τῆς Κυρᾶς τοῦ Βάλτου, τὸ γνωστὸ ὡς Μοναστήρι τοῦ Ἀρέθα ἢ Ρέθα, ἀπειλήθηκε ἀπὸ Τούρκους στρατιῶτες ποὺ κατέφθασαν ὀργισμένοι.
Πλησίασαν τὸν Ἅγιο Ἡγούμενο, τὸν Γέροντα Ἄνθιμο, καὶ τοῦ γνωστοποίησαν τὶς ἐντολὲς τῶν ἀνωτέρων τους, ποὺ ὥριζαν τὴν πυρπόληση τοῦ Μοναστηριοῦ.
Αὐτὸς ἀκλόνητος στὴν πίστη του τοὺς καλωσόρισε, τοὺς φίλεψε, τοὺς ἔδωσε νὰ φάνε καὶ ἀφοῦ ἀπέκτησε τὴν ἐμπιστοσύνη τους ρώτησε:
- Ἐὰν ξυπνήσετε τὸ πρωῒ καὶ δεῖτε μισὸ μέτρο χιόνι, τί θὰ κάνετε;
Ἐκεῖνοι, ποὺ προτιμοῦσαν νὰ ξεκουραστοῦν τὸ βράδυ καὶ ἐνωρὶς τὸ πρωῒ νὰ ἐκτελέσουν τὸ ἀνόσιο ἔργο τους, τὸν εἰρωνεύτηκαν, ἀφοῦ ἡ ζέστη τῆς καλοκαιρινῆς ἡμέρας καὶ οἱ κλιματικὲς συνθῆκες τῆς περιοχῆς δὲν ἐπέτρεπαν οὔτε τὴν παραμικρὴ σκέψη γιὰ χιόνι μέσα στὸ καλοκαίρι.
Δὲν πίστευαν ὅτι «ὅπου βούλεται Θεὸς νικᾶται φύσεως τάξις» καὶ ἀπάντησαν, ἀφοῦ δὲν τὸ πίστευαν, ὅτι ἂν σύμβει κάτι τέτοιο θὰ σηκωθοῦν νὰ φύγουν χωρὶς νὰ πραγματοποιήσουν τὴν ἐντολὴ ποὺ εἶχαν λάβει.

Τὸ ἑπόμενο πρωΐ, ὅταν ξύπνησαν, ὢ τῶν θαυμασίων Σου, Κύριε, ἔκπληκτοι εἶδαν ὄχι μόνο νὰ χιονίζει, ἀλλὰ καὶ τὸ ὕψος τοῦ χιονιοῦ νὰ ἔχει ξεπεράσει τὸ μισὸ μέτρο. Ἔντρομοι ἐγκατέλειψαν τὰ σχέδιά τους καὶ ἀποχώρησαν.
Τὸ Μοναστήρι σώθηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γέροντά του. Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς ἀποδίδει τὸ Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου:

Χαίροις, ὁ χιόνα καταγαγὼν
ἐν τῷ μέσῳ θέρους
πρὸς διάσωσιν σῆς Μονῆς,ἐξ ἐχθρῶν μανίας,
τῶν εἰς φυγὴν τραπέντων,πρὸ προσευχῆς ἰσχύος
θείας σου, Ἄνθιμε.

romfea.gr