Κάθε ψυχή που νοιώθει την αγάπη του Θεού, δεν ζητεί τίποτε άλλο, παρά μόνον να αξιωθή να ιδή το πρόσωπον του Χριστού

  "Μάς λέγουν οι Πατέρες ότι και μόνον η θεωρία του Θείου Προσώπου δεν αντιμετρείται με χίλιους παραδείσους, γιατί αυτή η θεωρία είναι η Βασιλεία του Θεού. Γι' αυτό κάθε ψυχή εδώ κάτω στόν κόσμο, πού νοιώθει την αγάπη του Θεού, δέν ζητεί τίποτε άλλο, παρά μόνον να αξιωθή να ιδή το πρόσωπον του Χριστού."

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας-Η Τέχνη της Σωτηρίας Τόμος Ά )

Ο ηγούμενος της Ι.Μ. Φανερωμένης Σαλαμίνος , Γρηγόριος Χατζηαθανασίου –Κανέλλος

Χωριά και κάμποι και βουνά κι όλα τα μοναστήρια εδιάβηκα ,
τα πάτησα και τάκαμα όλα στάχτη,
μα η Παναγιά της Κούλουρης, το Μέγα Μοναστήρι ,
οπούχει εξήντα σήμαντρα κι είκοσι τρεις καμπάνες ,
με δεσποτάδες , ιερείς , με ψάλτες ενενήντα ,
στέκεται και με πολεμά , δεν μ’ αφήνει να την πάρω.
Δεκάξι φόρμους έκανα κι εικοσιεννιά γιουρούσια
μα η φωτιά της μ’ έκαψε , φεύγω και την αφήνω.»
(Δημοτική ποίηση)

Ο ηγούμενος της Ι.Μ. Φανερωμένης Σαλαμίνος , Γρηγόριος Χατζηαθανασίου –Κανέλλος

πηγή

Χριστιανικό μαρτύριο στο Ισραήλ.Σκότωσε την μητέρα του επειδή από μουσουλμάνα έγινε χριστιανή.

  Μία γυναίκα από το βόρειο Ισραήλ σταγγαλίστηκε από τον ίδιο της τον γιό τον περασμένο μήνα επειδή εγκατέλειψε την μουσουλμανική πίστη και έγινε Ορθόδοξη χριστιανή,σύμφωνα με την σελίδα Times of Israel

  Σύμφωνα με τους ανακριτές,η δολοφονία της 46χρονης Rasha Muklasha ήταν προμελετημένη από τον 27χρονο γιό της Muad Hib.Κανόνισε μία συνάντηση μαζί της στην Ναζαρέτ,στις 5 Αυγούστου,με σκοπό να την σκοτώσει

 Οι τρεις γιοί της και ένας συγγενής συνελήφθησαν,αλλά τελικά μετά τις ανακρίσεις αποδείχθηκε ότι ο δολοφόνος ήταν ο μεσαίος γιός.Οι υπόλοιποι αφέθησαν ελεύθεροι,αναφέρει η Jerusalem Post.

 ''Αφού μπήκε η μητέρα του στο αυτοκίνητο την στραγγάλισε με ένα σχοινί ή με γυμνά χέρια,μόνος ή με κάποιον συνεργό,με σκοπό να την δολοφονήσει'',ανέφεραν οι ανακριτές.

 Έπειτα κατευθύνθηκε προς τον Ιορδάνη ποταμό όπου έθαψε την μητέρα του.Το σώμα της βρέθηκε μετά από μία ημέρα στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού

proskynitis

Ο ιεραπόστολος των λίγων χιλιομέτρων!

 Κάθε άνθρωπος όταν ακούει τη λέξη "ιεραπόστολος" φαντάζεται κάποιον που διανύει χιλιόμετρα για να κηρύξει αυτό που προ πάντων ο ίδιος ζει. Εν πολλοίς, αυτή είναι η αλήθεια. Η ιεραποστολή είναι μια ατέλειωτη πορεία.
Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι ιεραπόστολοι οι οποίοι δε χρειάστηκε να μετακινηθούν πάρα λίγα μέτρα από το κελί τους. Ίσα μέχρι την αυλή. Δε χρειάστηκε να πουν τίποτα παρά μόνο να ανοίξουν ένα πλαστικό δοχείο λουκούμια και να προσφέρουν δροσερό νερό σε τσίγκινα ποτήρια. Δε χρειάστηκε, εν τέλει, τίποτα άλλο παρά να ζήσουν την αλήθεια της Εκκλησίας, η οποία από μόνη έβγαζε το πιο φλογερό κήρυγμα μόνο με το να τους κοιτάς.
Φωτογραφία: ένα πρωινό στο υπαίθριο αρχονταρίκι του Οσίου Παϊσίου, Παναγούδα Αγίου Όρους.

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

Προετοιμασία για την ακολουθία.

  Πρίν από την ακολουθία, κάθισε ή περπάτησε για λίγο μόνος, συμμαζεύοντας το νου σου και διώχνοντας μακριά κάθε γήινο λογισμό. 

 Ύστερα σκέψου: Ποιος είναι Εκείνος, στον οποίο θα απευθυνθείς με την προσευχή; Και ποιος είσαι εσύ, πού θα Του μιλήσεις;

  Συνειδητοποιώντας τη μικρότητα και την αμαρτωλότητά σου μπροστά στη μεγαλοσύνη και την αγιότητα του Κυρίου, άφησε τη συντριβή, την αυτομεμψία και τον θείο φόβο να πλημμυρίσουν την καρδιά σου. Έτσι να προετοιμαστείς εσωτερικά, πριν σταθείς με ευλάβεια ενώπιον του Θεού. Αρχή της προσευχής είναι η καλή προετοιμασία. Και «αρχή ήμισυ παντός».

Χειραγωγία στην πνευματική ζωή
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

πηγή

Μόνον ο Χριστός είναι η ελπίδα κι η παρηγοριά του κόσμου!

Aδελφέ μου,ταξιδεύεις στον ωκεανό της ζωής.
Έχεις άγκυρα μαζί σου;
Η ελπίδα στο Χριστό, η άγκυρά σου.
Θλίβεται η ψυχή σου;Στο Χριστό η ελπίδα σου.
Είσαι ασθενής;Στο Χριστό η ελπίδα σου.
Είσαι έρημος και εγκαταλελειμμένος;Στο Χριστό η ελπίδα σου.
Ήρθε ο σκληρός θάνατος στο σπίτι σου;
Στο Χριστό η ελπίδα σου.
Μόνον ο Χριστός είναι η ελπίδα κι η παρηγοριά του κόσμου!

π. Θεόφιλος Ζησόπουλος (1930-2013)

Αγαπούσε ιδιαίτερα τα λουλούδια!

Αγαπούσε ιδιαίτερα τα λουλούδια!
Φωτό: Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης στη Μόσχα όπου φυλάσσεται το Ιερό Λείψανο της Αγίας Ματρώνας. Καθημερινά συρρέει πλήθος κόσμου για να προσκυνήσει τη Χάρη της

πηγή

Γιατί σήμερα οι άνθρωποι λένε τόσο εύκολα «ναι»;

Όκτάβιο Παζ

Γιατί σήμερα οι άνθρωποι λένε τόσο εύκολα «ναι»;
«Η μοναξιά... Φοβούνται τη μοναξιά του "όχι"! Ξέρετε είναι πολύ εύκολο να πέσεις στο ποτάμι και, χωρίς να κάνεις τίποτε, να αφεθείς να παρασυρθείς από το ρεύμα! Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς. Γι' αυτό τιμώ τους αντιφρονούντες όπου και αν βρίσκονται. Αυτός που λέει "όχι" είναι ένας αντιφρονών! Σε μια κοινωνία που βολεύεται να συμφωνεί, αυτός που διαφωνεί φωτίζει με διαφορετικότητα την πληκτική ομοιομορφία! Αν θέλετε, αυτός ήταν ο θάνατος του καλλιτέχνη στην εποχή μας!».

Ο "Αυλητής της Λους"

  O David Logan Laidlaw, που έγινε γνωστός με το όνομα ο "Αυλητής της Λους" (Piper of Loos), έλαβε το παράσημο: Σταυρό της Βικτωρίας "Victoria Cross" για την ανδρεία και το θάρρος που έδειξε κατά την μάχη της Loos στην Γαλλία στις 25 Σεπτεμβρίου 1915 κατά την επίθεση προς το Γερμανικό στρατό.
[O Σταυρός της Βικτωρίας αποτελεί την ανώτατη ηθική αμοιβή για γενναιότητα υπό εχθρικά πυρά που μπορεί να δοθεί στον Βρετανικό στρατό ή σε οποιονδήποτε στρατιώτη από την Κοινοπολιτεία (Commonwealth).]
O Laidlaw ήταν 40 ετών, και Αυλητής στο 7ο τάγμα, στους King's Own Scottish Borderers.
  Στις 25 Σεπτεμβρίου 1915 πριν από την επίθεση στα χαρακώματα των Γερμανών στον λόφο 70, βλέποντας ότι το τάγμα του είχε χάσει το ηθικό του από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς και τις ρίψεις αερίων από τον εχθρό, αγνοώντας εντελώς τον κινδυνο, ανέβηκε πάνω από τα χαρακώματα, και πηγαίνοντας πάνω- κάτω, κατά μήκος των χαρακωμάτων, επαιζε με την γκάιντα του εμψυχωτικά τραγούδια.   Οι ενέργειες του παρόλο που ήταν εντελώς απερισκεπτες, αναθΆρρησαν τους συμπατριώτες του και ενώ ο ίδιος κινδύνευσε από τα αέρια που εισεπνευσε και τις σφαίρες του εχθρού, οι Βρετανοί ξεχυθηκαν με ορμή προς τα Γερμανικά χαρακώματα ενώ ο ίδιος τους εμψυχωνε συνεχως με την Γκάιντα έως ότου κατέλαβαν την εχθρική θέση.
 Αν και εντελώς αμυαλη ενέργεια από μέρους του να βρεθεί μόνος πάνω σε χαρακώματα της ''No man's land'', έδειξε τρομερή ανδρεία.

πηγή

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: «Μην ξεχνάτε ότι όλα όσα έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία ήταν σύμφωνα με τον νόμο».

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: 

«Μην ξεχνάτε ότι όλα όσα έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία ήταν σύμφωνα με τον νόμο».

πηγή

...εγκλωβίζεσαι στην θέαση του θανάτου και ξεχνάς την Ανάσταση...

Αργυρω Θεοφανιδου

 Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της πινελιάς και να ξεχνάς τον πίνακα
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της βελονιάς και να ξεχνάς το κέντημα
 Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του άστρου και να ξεχνάς τον ουρανό
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του δέντρου και να ξεχνάς το δάσος
 Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της στιγμής και να ξεχνάς την ιστορία
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της κακίας και να ξεχνάς την καλοσύνη
 Να εγκλωβίζεσαι στην αίσθηση του Χειμώνα και να ξεχνάς την Άνοιξη
Να εγκλωβίζεσαι σ'όσα ελάχιστα ξέρεις και να ξεχνάς την απεραντοσύνη της Γνώσης
 Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση της ύπαρξης και να ξεχνάς τον
θάνατο

Τέλος, για κάποιους λίγους ''τρελλούς''...
Να εγκλωβίζεσαι στην θέαση του θανάτου και να ξεχνάς την Ανάσταση

Κοίτα να δεις τι λέξεις πιάνουν στο στόμα τους!

Θωμαή Στεφανοπούλου

Κοίτα να δεις τι λέξεις πιάνουν στο στόμα τους :

ΕΘΝΙΚΟ επιχειρησιακό σχέδιο εμβολιασμού!

ΕΘΝΙΚΗ εκστρατεία εμβολιασμού!

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ καθήκον το εμβόλιο!

ΑΜΑΡΤΙΑ ο μη εμβολιασμός!
...............................
Λέξεις που τις είχαν απεμπολησει από το ελληνικό λεξιλόγιο, τώρα χρησιμοποιούνται καθημερινά από πολιτικούς, δημοσιογράφους, γιατρούς.

Η ΟΡΓΗ του Θεού η Μεγάλη και ΦΟΒΕΡΑ ευρίσκεται επί θύραις, δια την ψύξιν της αγάπης των πολλών...

  Η ΟΡΓΗ του Θεού η Μεγάλη και ΦΟΒΕΡΑ ευρίσκεται επί θύραις, δια την ψύξιν της αγάπης των πολλών, του πλήθους των ανομιών μας και την πολλήν καταφρόνησήν μας εις τον Νόμον και τας Εντολάς του Θεού.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

πηγή

Ὁ «Ἔγκλειστος» Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Κύπριος και η Ἑρμηνεία τῆς ''Ἑξαημέρου''

Φώτης Κόντογλου - Ὁ «Ἔγκλειστος» Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Κύπριος

(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996)

 Ἔγραψε «Ἑρμηνείαν εἰς τὴν Ἑξαήμερον» ἤγουν γιὰ τὴ Δημιουργία τοῦ κόσμου, λόγους «εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ Ἰνδίκτου, εἰς τὸν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ, εἰς τὸν ἅγιον μάρτυρα Μάμαντα, εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου, εἰς τὸν τίμιον καὶ ζωοποιὸν Σταυρόν, εἰς τὸν ὁσιομάρτυρα Πολυχρόνιον» καὶ πολλοὺς ἄλλους. Ἔγραψε ἀκόμα «Περὶ τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου», «Περὶ σεισμῶν διαφόρων», «Ἑρμηνείαν τῶν Ψαλμῶν» καὶ ἄλλα. Ἀπ᾿ αὐτὰ σταχυολογήσαμε λιγοστὰ καὶ τὰ βάζουμε παρακάτω.

  Στὴν Ἑρμηνεία τῆς Ἑξαημέρου, γράφει πὼς ἀποφάσισε νὰ γράψει γι᾿ αὐτὴ τὴ μεγάλη ὑπόθεση: 
  «Μοῦ φαίνεται καλὸ νὰ πῶ ἀπὸ ποιὰ αἰτία ἔφθασα στὴν ἀπόφαση νὰ συντάξω τοῦτο τὸ βιβλίο. Τὸν καιρὸ λοιπὸν ποὺ μὲ φώτισε κάποια θεϊκὴ ἀνατολὴ ἄνωθεν καὶ μὲ ἔστρεψε μακριὰ ἀπὸ τὶς ματαιότητες τῆς ζωῆς, κι᾿ ὁδήγησε τὰ πόδια μου σὲ ἴσιους δρόμους καὶ σὲ ὁδὸν εἰρήνης, ὥστε νὰ ἀκολουθήσω τὸ μοναχικὸ βίο, ξέφυγα κρυφὰ ἀπὸ τοὺς γονιούς μου κι᾿ ἀπὸ τὰ ἑφτὰ τ᾿ ἀδέρφια μου, ἀρσενικὰ καὶ θηλυκά, κ᾿ ἔφθασα σὲ κάποιο ἅγιο μοναστήρι. Ἐκει πέρα ἔτυχε νὰ ἀκούσω τὴν προφητεία ποὺ λέγει «ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» καὶ τἆλλα λόγια ποὺ ἔρχουνται κατόπι, καὶ πολὺ θαύμασα σὰν τ᾿ ἄκουσα· γιατὶ δὲν εἶχα ἀκούσει ποτὲ τέτοιον λόγο, ἐπειδὴς ἤμουνα ἀγράμματος καὶ δὲν ἤξερα οὔτε τὸ ἄλφα κ᾿ ἤμουνα παιδὶ ὡς δεκαοχτὼ χρονῶν στὴν ἡλικία. 

  Καὶ τόσο θαύμασα ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ ποὺ ἄκουσα καὶ τόσο πολὺ τ᾿ ἀγάπησε ἡ ψυχή μου, ποὺ μακάρι ἔλεγα νὰ διαβάζανε τέτοια ἀναγνώσματα καὶ νὰ τάκουγα, μ᾿ ὅλο ποὺ δὲν καταλάβαινα τὸ νόημα ποὺ εἴχανε, ἐκτὸς τὸ «ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς καὶ ὅτι εἶδεν

Κάθε λόγος μας που γεννιέται,θα μείνει μέχρι την φοβερά ημέρα της Κρίσεως

 

πηγή

Περπατά ο Θεός δίπλα μας μέσα από τις μορφές απλών και χαριτωμένων ανθρώπων και εμείς ‘’αγρό αγοράζαμε’’…

-«Παππούλη…..συγνώμη…»
-«Τι συνέβη κυρά Βασιλική;»
-«Να….. μου κάηκε το πρόσφορο γύρω- γύρω….πολύ λυπάμαι…..Μήπως έφταιξα σε τίποτα;»
-«Μην ανησυχείς βρε ευλογημένη ψυχή,συμβαίνει….. μη φορτώνεσαι τύψεις….αρκετά φουρτουνιασμένη είναι ζωή σου…..»
-«Καλά παππούλη….κάντε ότι σας φωτίσει ο Θεός…..»
  Άνοιξα τη άσπρη πετσέτα και το προσφοράκι ήταν όντως αρπαγμένο,καμένο όπως άλλωστε και η ψυχούλα της από την πύρα των πειρασμών…..
Άσχημη συμπεριφορά από τον Πατέρα,που έδωσε την σκυτάλη στον σύζυγο
που έδωσε την σκυτάλη στ’ αφεντικό….
Μια ζωή βουτηγμένη στο φαρμάκι με μόνη γλυκιά παρηγοριά κείνη την σκοτεινή γωνιά στην Εκκλησιά που θωρεί ξεκάθαρα την Πλατυτέρα Παναγιά την φιλόστοργη Μάνα με τα Άχραντα χέρια ανοιχτά,σαν μια τεράστια αγκαλιά,έτοιμη να δεχθεί κάθε πονεμένο, κάθε διψασμένο για Αγάπη……
Και σαν Κοινωνεί τον Υιό Της τότε χαίρεσαι και εσύ με την ζωγραφισμένη χαρά στο προσωπάκι της .....
Σαν πήρα τα ονόματα προς μνημόνευση είδα ότι κάτω από τον πνευματικό της είχε το όνομα κείνου του ανθρώπου που πολύ την έχει πικράνει…..
Κοίτα να δεις……
Κρατώ στα χέρα μου ένα πρόσφορο καμένο μα τόσο Χαριτωμένο…..
Πώς μπορείς να μην βγάλεις τον αμνό- Ιησού Χριστό(κατά την ακολουθία της προσκομιδής) από τούτη την προσφορά που ‘’στάζει αίμα’’,που μοσχοβολά Αγάπη…..
Υπάρχουν ακόμα ψυχές που Σου μοιάζουν Χριστέ μου….
Στέκουν με τα ματωμένα τους χέρια(αγκαλιά) ανοιχτά…….
Και εσύ ψάχνεις δεξιά κι αριστερά για γεροντάδες-μελλοντολόγους…..
Θαμπώνεσαι σαν κουνηθεί η κανδήλα ή εμφανιστεί στο τζάμι η μορφή ενός Αγίου….
Περπατά ο Θεός δίπλα μας μέσα από τις μορφές απλών και χαριτωμένων ανθρώπων
και εμείς ‘’αγρό αγοράζαμε’’….

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου

Οι Άγγλοι φοβούνται τον Καποδίστρια και νεκρό

 Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονείται στο Ναύπλιο ο πρώτος Κυβερνήτης και θεμελιωτής του σύγχρονου ελληνικού κράτους.Ο Κερκυραίος,πρώην υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας,κόμης Ιωάννης Καποδίστριας.
Η μετακομιδή των λειψάνων του Κυβερνήτη και η ταφή τους έγινε έξι μήνες μετά,νύκτα στην Ι.Μ Πλατυτέρας στο Μαντούκι της Κέρκυρας.
Οι Άγγλοι,κυρίαρχοι τότε στα Επτάνησα, απαγόρευσαν μία αξιοπρεπή δημόσια ταφή από φόβο πρόκλησης ταραχών του υπόδουλου ελληνικού στοιχείου.
70 σχεδόν χρόνια μετά,ο Κερκυραίος ποιητής Γεράσιμος Μαρκοράς θα γράψει ένα τετράστιχο για το τάφο του Κυβερνήτη που φθάνει μέχρι σήμερα στα αυτιά μας και είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Λες και το έγραψε εχθές
Ο Καποδίστριας από το μνήμα του:
''Τι κλαις; Δε θέλει δάκρυα του τάφου τούτου ο λίθος
για τη σκληρότατη πληγή που μ’ άνοιξε το στήθος
βρύση τ΄ μάτια σου ας γενούν, πονετικέ διαβάτη,
να κλάψεις την Ελλάδα μου, πού΄ναι πληγές γιομάτη''.

πηγή

Γι' αυτό και από Εκείνον ζητούν "αποδείξεις".

Η ανάρτηση που αναδημοσιεύω δεν λαμβάνει θέση υπέρ ή κατά του εμβολιασμού.Απλώς εκφράζει σκέψεις και προβληματισμούς

Κάποιοι φίλοι ευχαρίστως κάνουν το "σκεύασμα" γιατί έχουν "εμπιστοσύνη" στην επιστήμη.
Στην επιστήμη που "απαλλάσσει τον εαυτό της" από "ευθύνες" αλλά "υποχρεώνει" και "φιμώνει".
Στην επιστήμη που κρύβει τα συστατικά ενός "σκευάσματος" μέσα σε σκοτεινές πατέντες εταιριών με συμφέροντα.
Όμως ΔΕΝ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ από την επιστήμη.Δεν ΖΗΤΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ.
Απλώς "εμπιστεύονται" την επιστήμη.Η ίδια η "επιστήμη" λένε "αυτο-επιβεβαιώνεται".Αυτοί ακολουθούν με το κερί στο σκοτάδι.
Οι περισσότεροι από αυτούς μάλλον δεν πιστεύουν στο Θεό.Ίσως κάποιοι από αυτούς να νομίζουν πως "πιστεύουν".
Αλλά μάλλον δεν πιστεύουν.Ίσως να νομίζουν πως ξέρουν τι εστί "Θεός"
και ποια είναι η "Χάρις" του.Αλλά μάλλον δεν γνωρίζουν.
Δεν γνωρίζουν γιατί ποτέ δεν νοιάστηκανπραγματικά να μάθουν.
Δεν βίωσαν ποτέ εν-συνείδητα αυτό το γλυκό ταξίδι της ψυχής.
Όπως δεν νοιάστηκαν ποτέ να γυρίσουν τη συσκευασία και να διαβάσουν τα συστατικά της σοκολάτας τους.
Τους τα είπε η "επιστήμη" όλα. "Πρώην μαϊμούδες είμαστε" λέει.
Γι' αυτό φέρονται σαν μαϊμούδες.Ζούνε σε περιβάλλον "ευκολίας" στα κλουβιά τους.Θέλουν το "γρήγορο", το "εύκολο", το "εφήμερο".
Γι' αυτό και από Εκείνον ζητούν "αποδείξεις".
(Από τους σκοτεινούς επιστήμονες δεν ζητούν αλλά από τον Ύψιστο Επιστήμονα ζητούν). Δεν τους αρέσει που "δεν Κρύβεται σε πατέντες" και τα Έχει όλα στο Φως.
Δεν τους αρέσει που Εκείνος Ζητά "ευθύνες".Δεν τους αρέσει που Εκείνος δεν σε "Υποχρεώνει"να κάνεις το οτιδήποτε και σ' Αφήνει λεύτερο.
Δεν είναι "εύκολο" το μονοπάτι του Θεού αλλά είναι Αληθινό.
Όμως εντέλει αν δεν έχεις Χριστό, η ζωή σου είναι ά-σκοπη.Αν δεν έχεις "τελικό" σκοπό είσαι α-τελής.Αν είσαι α-τελής "περι-πλανάσαι" χωρίς προ-ορισμό και εύκολα "πλανιέσαι" στα σκοτάδια του "πλανή-τη" σου.
Ελάτε σας περιμένουμε.
Εμείς τον Τριαδικό μας Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο μας εσείς την Σκοτεινή Επιστήμη σας.
Όταν ρίξουμε τη Βαβέλ θα χτίσουμε την Επιστήμη με Φως.
Με αγάπη. Με διαύγεια. Όπως πρέπει.
=======================================
''Τίς ἔσχατες ἡμέρες θά ἔρθουν δύσκολοι καιροί. Γιατί οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀπειθεῖς στούς γονεῖς τους, ἀχάριστοι, ἀσεβεῖς, ἄστοργοι, ἀδιάλλακτοι, συκοφάντες, ἄσωτοι, ἄγριοι, ἐχθροί τοῦ καλοῦ, προδότες, αὐθάδεις, φουσκωμένοι ἀπό ἐγωισμό. Θ΄ ἀγαπᾶνε πιό πολύ τίς ἡδονές παρά τόν Θεό. Θά δείχνουν ὅτι ἔχουν εὐσέβεια, ἀλλά θά ἔχουν ἀρνηθεῖ τή δύναμή της μέ τίς πράξεις τους. Κι αὐτούς νά τούς ἀποφεύγεις...''
Προς Τιμόθεον Β´ επιστολή, κεφ. γ´, στίχοι 1-6

πηγή

Η ματαιοδοξία κυριεύει τους ανθρώπους που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ, φόβο Θεού

Όπως η κερασιά δεν φέρει καρπό πριν ρίξει τα άνθη, έτσι ούτε ο άνθρωπος δεν μπορεί να φέρει πνευματικό καρπό μέχρι να ρίξει από πάνω του την σαρκική ματαιοδοξία και τον εξωτερικό στολισμό. Η ματαιοδοξία είναι μια ψυχική ασθένεια. Κυριεύει τους ανθρώπους που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ, φόβο Θεού.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να νοιώθει ικανοποίηση για το κακό...να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ χαμηλά...

  Η αγάπη δεν θέλει να θυμόμαστε το κακό. Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να νοιώθει ικανοποίηση για το κακό που βρήκε αυτόν που μας έχει κάνει κακό, που μας αδίκησε κλπ να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ χαμηλά, πολύ φτωχά σκεπτόμαστε. «Νίκα εν τω αγαθώ το κακό». Ο Θεός θέλει να ελεούμε, να συγχωρούμε. Έχει μεγάλη αξία η προσευχή αυτή την ώρα ιδιαίτερα μαλακώνει την ψυχή.

  Η ζήλια μειώνει την αγάπη, η φιλαυτία, τα δικαιώματα. Όταν τα βγάλουμε αυτά, γεμίζουμε απ΄ την αγάπη. Συνεχώς να πεθαίνει ο άνθρωπος χάριν της αγάπης. Ότι κάνουμε να είναι πολύ καθαρό. Να λιώνει κάνεις χάριν της αγάπης, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα. Αν δεν το κάνει, να ζητά συγχώρεση από τον Θεό. Τις λεπτομερές πρέπει να προσέχουμε τις γράφει ο Θεός.

  Ό Θεός της αγάπης να μας φωτίζει να την βρίσκουμε όπως την θέλει Εκείνος και να την εξασκούμε εκεί που είμαστε. Να γίνουμε καλοί, να φύγει το παραμικρό που έχει δόση κακότητας να αυξήσουμε σε αρετή αγάπης και εξυπηρετικότατος. Μην υπερτιμούμε τον εαυτόν μας. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Να λέμε:''Θεέ μου τίποτε δεν έκανα στη ζωή μου, ελέησε με εν ημέρα Κρίσεως. Το έλεος σου να το δείξεις τότε για τους γνωστούς και αγνώστους, για τους αγαπητούς και τους εχθρούς''.

Γερόντισσα Ακυλίνα τής Σίψας

πηγή

Η Οσία Δοσιθέα του Κιτάεβ(Κίεβο)

Η οσία Δοσιθέα –κατά κόσμον Δαρεία Τυάπκιν– γεννήθηκε το 1721 σε οικογένεια πλουσίων γαιοκτημόνων του Ριαζάν. Όταν ήταν δύο ετών, την ανατροφή της ανέλαβε η γιαγιά της μοναχή Πορφυρία της μονής Βοζνεσένσκ της Μόσχας.
Η γερόντισσα Πορφυρία, αυστηρή ασκήτρια η ίδια, εκπαίδευε και την εγγονή της στην άσκηση, στη νηστεία και στην αγάπη προς τον πλησίον. Ύστερα από επτά χρόνια εκείνη εκάρη μεγαλόσχημη και οι γονείς πήραν τη θυγατέρα τους στο σπίτι.

Βρίσκοντας άχαρη και κουραστική την κοσμική ζωή, η Δαρεία συνέχισε να ζει ως μοναχή με αυστηρή άσκηση. Ανήσυχοι οι γονείς της για τη συμπεριφορά της, εσκέπτοντο να την υπανδρεύσουν το συντομότερο. Αλλά η Δαρεία, ήδη δοσμένη στο Θεό, σε ηλικία δεκαπέντε ετών εγκατέλειψε κρυφά την οικογένειά της και μεταμφιεσμένη σε άνδρα χωρικό με το όνομα Δοσίθεος μετέβη στη Λαύρα του αγίου Σεργίου. Καθώς ήταν υψηλού αναστήματος και με ανδροπρεπές πρόσωπο, έγινε πιστευτή. Τη δέχθηκαν ως δόκιμο και της έδωσαν το διακόνημα του εκκλησιαστικού.

Ύστερα από τρία χρόνια άκαρπων αναζητήσεων η μητέρα και η μεγαλύτερη αδελφή της πήγαν για προσκύνημα στη Λαύρα. Η Δαρεία, η οποία διακονούσε στην εκκλησία, τις αναγνώρισε και, όταν αντιλήφθηκε ότι την παρατηρούσαν επίμονα, αναμείχθηκε με το πλήθος, βγήκε από την εκκλησία και ανεχώρησε κρυφά για τη Λαύρα του Κιέβου.

Ο κόσμος πάει άσχημα σήμερα, γιατί όλοι λένε μεγάλες “αλήθειες”, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα...

  «Ο κόσμος πάει άσχημα σήμερα, γιατί όλοι λένε μεγάλες “αλήθειες”, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Τα γλυκά λόγια και οι μεγάλες αλήθειες έχουν αξία, όταν βγαίνουν από αληθινά στόματα, και πιάνουν τόπο μόνο στους καλοπροαίρετους ανθρώπους και σ'εκείνους που έχουν καθαρό νου»

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

πηγή

Και με γνώριζε όχι πριν γεννηθώ εγώ,πριν γίνει ο κόσμος όλος!

 Εν ώρα ησυχίας, εάν σκεφτεί ο άνθρωπος ότι ο Θεός τον γνώριζε πριν πλάσει καν
τον κόσμο όλο, δηλαδή ο Θεός γνώριζε ΕΜΕΝΑ πριν δημιουργηθεί ο κόσμος.
«Πρό τοῦ τόν κόσμον γενέσθαι».
Πριν γίνει οτιδήποτε, ο Θεός γνώριζε τη δική μου ύπαρξη, τη δική μου ζωή,
τη δική μου πορεία.
Και το σκεφτεί σωστά, και καταλάβει πόσο τραγικό είναι να ματαιώσει το θέλημά του Θεού για τη σωτηρία μου, μέσα από την αμαρτία μας..
Και πόσο σημαντικό είναι να ανταποκριθώ εις την κλίση του Θεού για τη σωτηρία μου. Και ο Θεός αναμένει αυτήν την απάντηση, αυτήν την ανταπόκρισή μου εις την δική Του πρόσκληση για τη δική μου θέωση.

Τότε ο άνθρωπος παίρνει πολύ θάρρος στη ζωή του! Δεν απογοητεύεται, δεν χάνεται μέσα στον ωκεανό των ανθρωπίνων πραγμάτων...
Κι αν ακόμα μείνει μόνος του, κι αν ακόμα αισθανθεί ότι όλοι τον εγκατέλειψαν, κι αν ακόμα φτάσει σε βαθύ γήρας και δεν έχει έναν άνθρωπο να του δώσει ένα ποτήρι νερό.. Και μόνη η αίσθηση ότι: ο Θεός έχει για μένα την πρόνοιά Του, γνωρίζει ο Θεός την ύπαρξή μου!
Και με γνώριζε όχι πριν γεννηθώ εγώ,πριν γίνει ο κόσμος όλος!
Πριν τη δημιουργία όλη!Πριν δημιουργηθούν τα άστρα!
Πριν δημιουργηθεί οτιδήποτε, δεν υπήρχε τίποτα, ο Θεός γνώριζε περί εμού!
Τότε ο άνθρωπος αποκτά μέσα του μια βαθιά ειρήνη. Δε σαλεύει η καρδιά του, δεν πάει πάνω και κάτω..
Αποκτά μια βαρύτητα και διέρχεται τη ζωή του εν ειρήνη, μέσα σ'αυτήν την επίγνωση ότι ο Θεός γνωρίζει τα περί εμού. Κι αφήνει τη ζωή του στα χέρια του Χριστού. Στα χέρια του Θεού.
Δεν τον πιάνουν εκείνες οι αγωνίες, εκείνα τα άγχη: "Τι θα απογίνω;" και "τι θα γίνω;" και "τι θα κάνω;" και "πως θα εξελιχθω;" και"τι γεράματα θα'χω;" και "πως θα είναι η ζωή μου;". Τίποτα δεν έχει από όλα αυτά, «ὅτι Αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν»!
Αφήνει τη ζωή του στα χέρια του Θεού.Και γίνεται πραγματικά σαν τα πετεινά του ουρανού.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

https://youtu.be/z--y1lIK8l8

πηγή

Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

Πριν ξεψυχήσει ο Χριστός πάνω στον Σταυρό, κατά τις τελευταίες επώδυνες στιγμές του, έλαβε πρόνοια και για την Μητέρα του, που θα έμενε πλέον μόνη της στον κόσμο. Βλέποντάς την να χύνει πικρά δάκρυα κάτω από τα ματωμένα του πόδια, την ανέθεσε στον Ιωάννη (26 Σεπτ.), τον μόνο από τους μαθητές που του παραστάθηκε ως το τέλος. «Αυτός θα είναι ο γιος σου και αυτή θα είναι η μητέρα σου», είπε στα δυο πιο αγαπημένα του πρόσωπα, πριν κλείσει τα μάτια του. Και από τη στιγμή εκείνη ο μαθητής παρέλαβε τη Μητέρα μαζί του.

Γράφει ο άγιος Σιλουανός, που τον εορτάσαμε προχθές (24 Σεπτ.), ότι η Θεομήτωρ, αν και δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με τη σκέψη της, όμως πέρασε και αυτή μεγάλες θλίψεις.

«Όταν στεκόταν δίπλα στον Σταυρό, τότε η θλίψη της ήταν ωκεανός. Ο πόνος της ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερος από τον αδαμιαίο πόνο μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη της ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Και αν επέζησε, επέζησε μόνο με θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, επειδή το θέλημά του ήταν να δει η μητέρα του την Ανάσταση. Και μετά την Ανάληψή του, να παραμείνει αυτή πίσω του παρηγοριά και χαρά των αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.

Κυριακή 25-9-1849.Ο νεκροθάφτης ρίχνει την πρώτη φτυαριά χώμα στο άψυχο κορμί και λιποθυμάει αναλογιζόμενος ποιος είναι ο νεκρός

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 1849.
   Ο νεκροθάφτης ρίχνει την πρώτη φτυαριά χώμα στο άψυχο κορμί και λιποθυμάει αναλογιζόμενος ποιος είναι ο νεκρός.
Είναι ο πατριδοφύλακας, είναι ο γενναίος των γενναίων, είναι ο Τουρκοφάγος, είναι ο ήρωας Νικήτας Σταματελόπουλος.
   Αυτός που εξόντωσε με στρατό 600 παλληκαριών, τους 6000 Τούρκους του Κεχαγιάμπεη, αυτός που έσπασε 7 σπαθιά στην υπεράνθρωπη προσπάθειά του στα Δερβενάκια, αυτός που μέχρι το τέλος του Αγώνα ήταν στην πρώτη γραμμή, δίπλα στον θείο του, τον Γέρο του Μωριά, αυτός ο Νικηταράς τώρα έχει τα μάτια κλειστά. Αυτός ο Νικηταράς σίγησε για πάντα.
   Πρότυπο παλληκαριάς και αρετής. Άνδρας απλός, άκακος, ειλικρινής και τίμιος. Ενώ είχε τρόπους να πλουτίσει όπως και άλλοι οπλαρχηγοί, ο Νικηταράς καταφρόνησε τα λάφυρα. Απέκτησε όμως πλούτο και θησαυρό ανεξάντλητο και πολυτιμότερο, την υπόληψη και τον σεβασμό όλου του Πανελληνίου.
  Η πατρίδα όμως δεν ξέρει να τιμάει τα παιδιά της.
Τον Δεκέμβριο του 1839 το οθωνικό κράτος φυλάκισε τον Νικηταρά με την κατηγορία της συνομωσίας κατά του θρόνου...

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021(Αγίου Ιωάννου Θεολόγου)

  

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, είναι η καθορισμένη να διαβάζεται κατά την εορτή της Μετάστασης του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, που εφέτος είναι ημέρα Κυριακή. Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας, όταν μετά τον θάνατο του Ευαγγελιστή Ιωάννη οι μαθητές του συγκεντρώθηκαν στον τάφο του για να προσευχηθούν, διαπίστωσαν ότι το σώμα του δεν βρίσκονταν εκεί, αλλά είχε ήδη μεταβεί προς την αιώνια ζωή, όπως και η Θεοτόκος μετά την κοίμησή της.

  Ο Ιωάννης ήταν σημαντικό πρόσωπο μεταξύ των Αποστόλων. Μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, επιλέγεται από τον Χριστό για να βρίσκεται μαζί του σε πολύ σημαντικές στιγμές. Η επιλογή αυτή φανερώνει την ξεχωριστή πνευματική δεκτικότητα των συγκεκριμένων μαθητών. Ο Ιωάννης είναι εκείνος που έγειρε στην αγκαλιά του Χριστού κατά τον Μυστικό Δείπνο και γεμάτος αγωνία τον ρώτησε: «Κύριε, τίς ἐστιν ὁ παραδιδούς σε;».

   Είναι ο μοναδικός από τους Αποστόλους που αψήφησε τον φόβο των Φαρισαίων ακoλουθώντας τον Χριστό έως τον σταυρικό του θάνατο. Όπως ακούσαμε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, βρίσκονταν μαζί με την Θεοτόκο και δύο μαθήτριες του Χριστού κάτω από τον Σταυρό. Εκεί ο Χριστός του ανάθεσε την φροντίδα της Παναγίας Μητέρας του. Συνέγραψε το τέταρτο κατά σειρά Ευαγγέλιο, τρεις Καθολικές Επιστολές, δηλαδή Επιστολές που δεν απευθύνονταν μόνο στην Εκκλησία μιας συγκεκριμένης περιοχής, αλλά προς κάθε χριστιανική κοινότητα και την Αποκάλυψη, το βιβλίο που επισφραγίζει την Καινή Διαθήκη και ολόκληρη την Αγία Γραφή.

Ο τρόπος αυτός μοιραία οδηγεί τα παιδιά να μη νοιάζονται για τους άλλους.

Τίτλος πρωτότυπου-''ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ''

  Γιατί οι μεγαλύτεροι δε νοιαζόμαστε τα παιδιά μας να έχουν ευαισθησία που μεταφράζεται σε ανοιχτότητα απέναντι στους άλλους; Η γειτονιά, όπως την γνωρίζαμε, έχει σβήσει από τον χάρτη. Τα παιδιά δεν μαζεύονται τα απογεύματα για να παίξουν, να μοιραστούν χρόνο, να μαλώσουν, να κάνουν παρέα, να τα χαλάσουν και να τα βρούνε. Ακολουθούν τους μεγάλους που εργαζόμαστε σκληρά, με απάνθρωπα πολλές φορές ωράρια, και το ίδιο κάνουν κι εκείνα. Τα απογεύματά τους γεμάτα. Ξένες γλώσσες, μουσική χορός, αθλητισμός, πολεμικές τέχνες, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, φροντιστήριο όταν μεγαλώνουν. Ζωή για παρέα και παιχνίδι δεν προβλέπεται. Μόνη συντροφιά η οθόνη, κάποτε και με διαδικτυακά παιχνίδια στα οποία φτιάχνουν μικρές ομάδες. Αν υπάρχουν αδέρφια, κοντά στην ηλικία, τουλάχιστον ανταλλάσσουν μία κουβέντα και παίζουν.

  Ο τρόπος αυτός μοιραία οδηγεί τα παιδιά να μη νοιάζονται για τους άλλους. Κι έτσι συναντάμε στο σχολείο και όπου αλλού υπάρχει ομάδα, παιδιά που είτε δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν παρέα είτε δεν βρίσκουν παρέα. Κι ενώ είναι εμφανής η μοναχικότητά τους, δύσκολα και τα άλλα παιδιά αισθάνονται ότι μπορούν να παρέμβουν, μπορούν να βοηθήσουν, τουλάχιστον να μη βλέπεις στην αυλή του σχολείου, στην τάξη μέσα, στην παρέα του κατηχητικού, στην ομάδα της κατασκήνωσης παιδιά που περιμένουν να περάσει η ώρα του διαλείμματος ή του ελεύθερου χρόνου, για να μπούνε σε πρόγραμμα.

Να ξε­χνάς, να ξε­χνάς κά­θε τι,κι’ ό­λους, αχ! να ξε­χνάς...

 Να ξε­χνάς, να ξε­χνάς κά­θε τι,κι’ ό­λους, αχ! να ξε­χνάς,
να μην κλαις κι α­γα­πάς και πο­νάς!
Να ξε­χνάς!
Στο βα­ρύ, τον πι­κρό σου κα­η­μό,στην α­χλή*(*καταχνιά) της νυ­χτιάς,
μη θα βρεις μιαν α­χτί­δα χρυ­σή λη­σμο­νιάς;
Κά­που απ’ ό­λους μα­κρυά να περ­νάς
κι ό­λους, αχ! να ξε­χνάς,να ’ναι πέ­τρα η καρ­διά σου ό­που πας,
μη λυ­γάς!
Να ξε­χνάς, να ξε­χνάς κά­θε τι,κι ό­λους πια να ξε­χνάς,
να μην κλαις και πο­θείς και πο­νάς,να περ­νάς!... ''
________________________________________________________
''Να ξεχνάς'' - O Βα­χάν Ντε­ριάν (Vahan Terian, 1885 - 1920), ήταν Αρμένιος ποιητής και στιχουργός. Είναι κυρίως γνωστός για τα ποιήματά του αφιερωμένα στο φθινόπωρο και την αγάπη γι΄ αυτό είναι γνωστός ως «Τραγουδιστής του φθινοπώρου» στη λογοτεχνία.
(Μετάφραση: Νί­κος Ση­μη­ριώ­της)

πηγή

«Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι» (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Του Μητρ. Λεμεσού κ. Αθανασίου

 Μία φορά που προσευχόταν ο Άγιος Σιλουανός σηκώθηκε να κάνει μετάνοιες και είδε μπροστά του μία δαιμονική παρουσία και λυπήθηκε ο Άγιος τόσο πολύ διότι είπε στο Θεό: "Κύριε βλέπεις πως θέλω να προσευχηθώ με καθαρό νου μα οι δαίμονες δεν με αφήνουν. Δίδαξέ με τι πρέπει να κάνω για να μη με ενοχλούν."
Και ακούει στην ψυχή του την απάντηση:
"Οι υπερήφανοι πάντα υποφέρουν έτσι από τους δαίμονες."
"Κύριε", λέει ο Σιλουανός, "δίδαξέ μετι πρέπει να κάνω για να ταπεινωθεί η ψυχή μου."

 Και νέα απάντηση από το Θεό στην καρδιά: "Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι."
Αυτή η πληροφορία του Θεού στο Σιλουανό μπορούμε να πούμε, όπως μας είπε όταν πήγαμε και συναντήσαμε τον Γέροντα Σωφρόνιο, μας είπε ο γέροντας ότι αυτός ο λόγος του Θεού προς το Σιλουανό "κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι" είναι ο λόγος του Θεού εις τον αιώνα μας αυτόν και δόθηκε ως λόγος του Θεού για τη γενεά μας. Βλέπετε ότι όταν πλέον σηκώθηκε να προσευχηθεί (να κάνει μετάνοιες) και δεν μπόρεσε αμέσως στράφηκε προς το Θεό.
Πολλές φορές πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτό το φαινόμενο.
Όλοι μας δηλαδή αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο του να μην μπορούμε να προσευχηθούμε. Πάμε στην Εκκλησία κι ο νους μας τρέχει δεξιά και αριστερά. Πάμε στο δωμάτιό μας, στο κελί μας να προσευχηθούμε, δεν μπορούμε. Είναι αδύνατο. Υπάρχει τέτοιος μετεωρισμός του νου που δεν μαζεύεται με τίποτα.
Η πιο καλή λύση, η πιο παρήγορη στάση είναι να κάνουμε αυτό που έκανε εδώ ο γέροντας (Άγιος Σιλουανός): "Θεέ μου, δεν μπορώ. Σε παρακαλώ βοήθησέ με."
Και με αυτό τον τρόπο προσευχόμαστε παρακαλώντας το Θεό να μας βοηθήσει
να προσευχηθούμε. Διότι ο Θεός δίδει την προσευχή στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος την προσπάθεια κάνει, ο Θεός δίδει την προσευχή. Και οπωσδήποτε εάν ταπεινωθεί η ψυχή και πενθήσει και εκζητήσει το Θεό με όλη τη δύναμή της τότε οπωσδήποτε θα έχει απαντήση από το Θεό.

  Και η απάντηση εδώ που έδωσε ο Θεός στο Σιλουανό ήταν ότι οι υπερήφανοι πάντα

Παναγία Σμυρνιώτισσα

Παναγία Σμυρνιώτισσα, στην Ευαγγελίστρια Νεμέας. 
Ένας στρατιώτης έφερε την εικόνα από τη Σμύρνη το 1920. Την είχε μια γυναίκα, η Κατσιαμπουραινα, σ'ένα καλυβάκι που έμοιαζε με εκκλησάκι στην αυλή του σπιτιού της. Πήγαιναν πολλοί και προσεύχονταν, και επειδή είναι θαυματουργή, της πρόσφεραν αφιερώματα.Την πήγαιναν σε αρρώστους και όταν ο άρρωστος ήταν να φύγει από τη ζωή, η εικόνα βάραινε πολύ. Κατόπιν την αφιέρωσαν στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και τη γιορτάζουμε μεγαλόπρεπα μαζί με την Παναγία τη Μυρτιδιώτισσα στις 24 Σεπτεμβρίου.

πηγή

Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ευπαθής σαν το αγριολούλουδο. Όλοι το αγαπούν και όλοι το ποδοπατούν...

  Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ευπαθής σαν το αγριολούλουδο. Όλοι το αγαπούν και όλοι το ποδοπατούν. Άλλοτε βρίσκεται σε δόξα και άλλοτε σε ατιμία. Όποιος, όμως, αγαπά τον Θεό, ευχαριστεί τον Κύριο για όλες τις θλίψεις και παραμένει ήρεμος και στην τιμή και την εξουθένωση.

πηγή

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σχέδιο του Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σχέδιο του Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ.

Τι θαυμάσιο σύμβολο της αιώνιας Ελλάδος! Πόσοι ηρωισμοί πραγματοποιήθηκαν υπό την σκέπην αυτού του μικρού ιερού πανιού!

Ο ηρωικός επίλαρχος Γεώργιος Αγόρος(μία μεγάλη μορφή που οι Νεοέλληνες αγνοούν)

"[...]Τελείωσε η δοξολογία. Δίδω το παράγγελμα "παρουσιάστε αρμ" και ο Στρατηγός Ζέρβας παίρνει τη Σημαία* διπλωμένη πάνω στο κοντάρι της που την κρατάει ακόμα ο υπασπιστής και με αποφασιστικά αλλά τρέμοντα χέρια αρχίζει να την ξεδιπλώνη, μία σιωπηλή ευδαιμονία μας κατέχει, μία απέραντη ανέκφραστη χαρά παρακολουθούντες το αγνό ξετύλιγμα της Σημαίας. Στιγμές χαρούμενης αγωνίας, τα μάτια μας καρφωμένα στο άγιο αυτό πανί που τελικά το βλέπουμε σ’όλη του την έκτασι. Είναι πολύ παλαιό, κατατρυπημένο, μόλις συγκρατείται με τις τελευταίες του κλωστές. Τι θαυμάσιο σύμβολο της αιώνιας Ελλάδος! Πόσοι ηρωισμοί πραγματοποιήθηκαν υπό την σκέπην αυτού του μικρού ιερού πανιού! Πόσα παληκάρια παρέδωσαν την τελευταίαν τους πνοήν σώζωντας την Σημαίαν των, πόση δόξα και πόσες τιτανομαχίες είδε αυτό το άγιο ράκος!!!

  Η Σημαία μας ξεδιπλωμένη αρχίζει ν’ανεμίζει στο πρώτο αεράκι της Ελεύθερης Ορεινής Πατρίδος. Όλοι μας την προσκυνούμε. Είναι πλέον η πολεμική μας Σημαία. Αμίλητοι την ατενίζομε, τα λαίμαργα μάτια μας την περιεργάζονται. Είναι πολύ παλαιά κατατρυπιμένη και λυωμένη από τα χρόνια και τις εχθρικές σφαίρες. Έχει στο κέντρον της ζωγραφισμένο τον Αη Γιώργη. Τα δύο τμήματα του λευκού Σταυρού της διελύθηκαν και μείναν μόνον κλωστές ενισχυμένες με πρόσθετες μεταξωτές κλωστές για να συγκρατείται στο σχήμα της, τα κρόσια της σώζωνται σε πολλά σημεία και το κορδόνι της είναι σε καλή κατάσταση.

  Ο Στρατηγός με βουρκωμένα μάτια προσατενίζει τη Σημαία. Κάποτε ήταν σημαιοφόρος και είχε κρατήση με τα ίδια του τα χέρια αυτή τη Σημαία. Η καρδιά του κτυπάει δυνατά να ξεφύγη από τη θέσι της. Η συγκίνησίς του έφθασε στο κατακόρυφο. Προσπαθεί να μιλήση, τα λόγια του βγαίνουν με δυσκολία, είναι έτοιμος να κλάψη, να κλάψη όχι από πόνο αλλά από χαρά και συγκίνησι. Τα λόγια του βαρειά, εμπνευσμένα και σοφά, ηλεκτρίζουν τους ακροατάς που είναι και αυτοί σαν εκείνον. Πιστεύουν όλοι ότι και ο Στρατηγός και οι παλαιότεροι είναι στρατιώτες ορκισμένοι και δοξασμένοι με αυτήν την ίδια Σημαία. [...]"

Απόσπασμα από το αδημοσίευτο Ημερολόγιο του Επίλαρχου Γεωργίου Αγόρου. Ημερομηνία αποσπάσματος 10.10.1943. Αναφέρεται στην παράδοση της Σημαίας του 3/40 Συντάγματος που από το 1912 χρησιμοποιούνταν σε όλες σχεδόν τις μάχες που μεγάλωσαν την Ελλάδα. Η τελετή παράδοσης έγινε στη πλατεία του Βουργαρελίου, παρουσία του Ζέρβα.

ΠΗΓΗ

*Την σημαία του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων την είχε παραδώσει στην ομώνυμη μονάδα των ΕΟΕΑ, ο έφεδρος υπολοχαγός (ΠΖ) Γεώργιος Σιμόπουλος, ο οποίος την είχε διασώσει κατά την κατάρρευση του Μετώπου, τον Απρίλιο του 1941. Και ταυτόχρονα με την παράδοση της σημαίας, ο Σιμόπουλος κατετάγη στον ΕΔΕΣ. Βλ. Σούτζος, Δημήτριος Σκαρλάτου, "Το ημερολόγιο ενός αντάρτη", εκδ. Νέα Θέσις, Αθήνα, 1989

Παναγία Επακούουσα(Ιερά Μονή Ζωγράφου)

 Πρόκειται για τοιχογραφία που αφαιρέθηκε το 1801 από τον παλαιό ναό και εντοιχίσθηκε σε κόγχη του νέου Ιερού Βήματος. Η εικόνα είναι συνδεδεμένη με τον βίο του Οσίου Κοσμά, που έζησε γύρω στα τέλη του 13ου και τις αρχές του 14ου αιώνα. Ο όσιος Κοσμάς, ο οποίος διακονούσε στην εκκλησία, μία ημέρα προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και της ζήτησε να παρακαλέσει τον Χριστό, για να τον πληροφορήσει πως θα σωθεί. Τότε ακούστηκε φωνή από την εικόνα που έλεγε:

«Να βγεις από την Μονή και να αγωνισθείς κατά μόνας στην ησυχία».

Ο όσιος ασκήτευσε έκτοτε σε σπήλαιο έξω από την Μονή. Η μνήμη του εορτάζεται την 22α Σεπτεμβρίου.

Πρόκειται για τοιχογραφία, που, σύμφωνα με πληροφορία του Σμυρνάκη, έχει εντοιχιστεί το 1818 στο νέο καθολικό της Μονής, του οποίου η διακόσμηση είναι έργο του ζωγράφου Νικηφόρου Α’ της Καρπενησιώτικης συνοδείας και του διαδόχου του Μητροφάνη από την Βιζύη της Ανατολικής Θράκης.

Η Παναγία εικονίζεται σε προτομή, μετωπική, κρατώντας μπροστά στο στήθος της τον Χριστό, ο οποίος ευλογεί με το δεξί του χέρι. Η εικόνα-τοιχογραφία της Παναγίας είναι καλυμμένη με πολυτελή χρυσάργυρη επένδυση, η οποία σύμφωνα με την αφιερωτική επιγραφή χρονολογείται στο 1896. Τα φωτοστέφανα του Κυρίου και της Θεοτόκου είναι διακοσμημένα με πολύχρωμα επισμαλτωμένα φυτικά μοτίβα. Στο κάτω μέρος της επένδυσης, μέσα σε πλαίσιο, αναγράφεται στα παλαιοσλαβικά η αφιερωτική επιγραφή, η οποία έχει ως ακολούθως:
Επιμελής δωρεά του ιερομόναχου Γεωργίου / του Ζωγραφίτου, εν έτει 1896 (μήνας) Οκτώβριος.

Από το βιβλίο: «Οι θαυματουργές εικόνες στο Περιβόλι της Παναγίας»

πηγή

Επειδή εἶναι δύσκολο να φθάσουμε ἀπ’ εὐθείας στη μεγάλη ὁμολογία και στο μαρτύριο, ἂς ἀρχίσουμε με μικρές ὁμολογίες

  Υπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, ποὺ ἀνοίγουν τὰ στόματά τους καὶ χλευάζουν τὰ ὅσια καὶ ἱερά, καὶ προσπαθοῦν νὰ ξερριζώσουν ἀπ’ τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων τὴν πίστι στὸ Θεό. 

Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς λένε μὲ τρόπο δόλιο:

 Καλὰ εἶν’ αὐτὰ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ κηρύττει ἡ ᾿Εκκλησία, ἀλλὰ ποιός τὰ κάνει;… 

Ὁ λόγος αὐτὸς σπέρνει ἀπιστία. «Ποιός τὰ κάνει;…»· θέλουν δηλαδὴ νὰ ποῦν, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο πάλιωσε πλέον. Ἀλλὰ ὁ ἥλιος μπορεῖ νὰ παλιώσῃ, τὸ Εὐαγγέλιο δὲν παλιώνει. Αὐτοὶ δὲν πιστεύουν, γι᾿ αὐτὸ θέλουν ἕνα καινούργιο «εὐαγγέλιο», ἀντιευαγγέλιο, «εὐαγγέλιο» τοῦ ἀντιχρίστου. Τί ἔχουμε ν’ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτούς; Ὅτι, καὶ ἕνας ἀκόμη μέσ᾿ στὰ δισεκατομμύρια ἂν παρουσιαστῇ νὰ ἐφαρμόζῃ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀρκεῖ αὐτὸς ν’ ἀποδείξῃ, ὅτι ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγελίου εἶνε δυνατή. Ἐφ’ ὅσον ἕνας τὸ ἐφήρμοσε, μποροῦν νὰ τὸ ἐφαρμόσουν καὶ οἱ ἄλλοι· διότι… ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶνε τοῦ αὐτοῦ φυράματος.

᾿Αλλ’ ἐρωτῶ· ἕνας μόνο ἐφήρμοσε τὸ Εὐαγγέλιο; Ὄχι ἕνας ἀλλὰ πολλοί. Πόσοι; Ἐὰν μπορῆτε νὰ μετρήσετε τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, τότε θὰ μπορέσετε νὰ μετρήσετε καὶ τοὺς ἁγίους γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους. Οἱ ἅγιοι εἶναι ἀπ᾿ ὅλο τὸν κόσμο. Εἶναι ἄντρες ἀλλὰ καὶ γυναῖκες καὶ παιδιά. Εἶναι γέροι ἀλλὰ καὶ νήπια. Εἶναι ἀπ’ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα· βοσκοί, γεωργοί, ἐργάται, διδάσκαλοι, καθηγηταί, φιλόσοφοι, ποιηταί, ῥήτορες, βασιλεῖς, στρατηγοί. Εἶναι ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς γῆς· Ἕλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, ῾Ρουμᾶνοι, ῾Ρῶσοι, παντοῦ ὅπου ὑπάρχει ᾿Ορθοδοξία. Ἅγιοι ἑκατομμύρια. Καὶ ὅλοι αὐτοὶ τί μᾶς φωνάζουν; Διαψεύδουν τοὺς ἀπίστους καὶ λένε· Ἐμεῖς δὲ ζήσαμε στὸ φεγγάρι οὔτε στὰ ἄστρα, ἐδῶ κάτω στὴ γῆ ζήσαμε· ἐφ’ ὅσον λοιπὸν ἐμεῖς ἐφαρμόσαμε τὸ Εὐαγγέλιο, μπορεῖτε κ᾽ ἐσεῖς νὰ τὸ ἐφαρμόσετε. Μᾶς φωνάζουν μὲ σάλπιγγες οὐράνιες νὰ τοὺς μιμηθοῦμε, νὰ ζήσουμε κ’ ἐμεῖς ὅπως ἐκεῖνοι.

Ἕνα ἀπὸ τὰ γνωρίσματα τῶν ἁγίων εἶναι – ποιό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· Ὅποιος μὲ ὁμολογήσῃ, θὰ τὸν ὁμολογήσω κ’ ἐγὼ μπροστὰ στὸν οὐράνιο Πατέρα (βλ. Ματθ. 10,32). Καθῆκον μας δηλαδὴ εἶναι ἡ ὁμολογία.

Αν θέλουμε λοιπόν να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον,οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα

Περάσαμε τη βιομηχανική επανάσταση,περάσαμε την επανάσταση την ηλεκτρονική,και το όφελος του ανθρώπου ποιό;
Η ποιότητα της ζωής του, το νόημα της ζωής του έχει χαθεί,έχει αλλοτριωθεί!
Η ζωή είναι αλλού και ο άνθρωπος ο σημερινός είναι αλλού!
Οι περισσότεροι άλλα ζητούν κι άλλα ζούνε,άλλα επιθυμούν και άλλα πραγματοποιούν μέσα στην κοινωνία.
Είμαστε πια μια κοινωνία σχιζοφρενών.
Από τη μια ένας αφύσικος πολιτισμός και από την άλλη η οντότητά μας σαν άνθρωποι.
Είμαστε ψυχασθενείς.Απλώς ο καθένας νομίζει ότι ο άλλος είναι, κι όχι ο ίδιος!
Αν θέλουμε λοιπόν να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον,οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα.
Αυτές οι χαβούζες που λέγονται πόλεις εξαφανίζουν τον άνθρωπο.
Θα κάνω μια παρένθεση: πήγα κάποτε στην Ιταλία και μπήκα σε μία από αυτές τις τεράστιες εκκλησίες που έχουνε.
Στάθηκα μέσα σ’ αυτό το πράγμα και χάθηκα πραγματικά.Και ένιωσα έτσι, ανύπαρκτος.
Αυτόματα σκέφτηκα κι ένα δικό μας,ένα εκκλησάκι σ’ ένα λοφίσκο,που μπαίνεις μέσα και ακουμπάς το Θεό ρε παιδί μου!
Εκεί εκμηδενίζουν εντελώς τον άνθρωπο.
Ενώ, αντίθετα, μπαίνεις σ’ σ’ ένα ερημοκλήσι και βλέπεις τον Παντοκράτορα από πάνω να σου χαμογελάει,να απλώσεις το χέρι να τον πιάσεις!

Ο πιο φριχτός διωγμός εναντίον της Εκκλησίας είναι η αναξιότητα των ίδιων της των λειτουργών

''Ο πιο φριχτός διωγμός εναντίον της Εκκλησίας είναι η αναξιότητα των ίδιων της των λειτουργών ''

"Cea mai cumplită persecuție împotriva Bisericii este nevrednicia propriilor ei slujitori"
π.Βενέδικτος Γκιούς

***Μαρτυρίες για τον γέροντα Βενέδικτο Γκιούς***

Ο Άγιος Νεκτάριος, εμπνεόμενος από την Παναγία μας, συγγράφει το ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

Ο Άγιος Νεκτάριος, εμπνεόμενος από την Παναγία μας, συγγράφει το ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ και το πιο γνωστό και διαδεδομένο ''Αγνή Πάρθενε Δέσποινα Άχραντε Θεοτόκε''.....

Ikon atelier

Robert MacCabe,ο μεγάλος φιλέλληνας αμερικανός φωτογράφος

Ο Ρόμπερτ Μακ Κέιμπ(ο μεγάλος φιλέλληνας αμερικανός φωτογράφος)ΕΔΩ ήταν νησιώτης αφού, όπως λέει, το σπίτι του ήταν στη Μακρόνησο, το Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης, αλλά ο ελληνικός κόσμος που τον αγκάλιασε στις πρώτες διακοπές του, το καλοκαίρι του 1954, ήταν τελείως διαφορετικός από τον δικό του. Τον χαρακτηρίζει εξωτικό, με την έννοια που δίνουν οι αμερικανοί στη λέξη. 

 Παραδόξως όμως αισθάνθηκε από την πρώτη στιγμή σαν στο σπίτι του. Επικοινωνούσε με αυτόν τον κόσμο χωρίς να ξέρει ούτε μία ελληνική λέξη. Οπως και αυτός ο εξωτικός όσο και αθώος κόσμος επικοινωνούσε με τα πανέμορφα, παραδοσιακά σκαριά που σαν άγγελοι φτερούγιζαν από νησί σε νησί του Αιγαίου, μεταφέροντας στις κορφές των κυμάτων μια παράδοση 3.000 χρόνων γνώσης της θάλασσας και του ταξιδιού. Αυτά τα σκαριά είναι πλέον μαγική όσο και σπάνια εικόνα, που μας τη θυμίζουν τόσο έντονα και ωραία οι φωτογραφίες του Ρόμπερτ Μακ Κέιμπ της ενότητας «Αιγαιοπελαγίτικα Καΐκια, 1954-64»

Σύναξη της εικόνας της Παναγίας της λεγομένης Σλοβενικής(СЛОВЕНСКАЯ)

Στην επαρχία Kostroma της Ρωσίας, υπάρχει το χωριό Slovinka. Κοντά στο χωριό υπήρχε μία εκκλησία της Υπεραγίας Θεοτόκου. Με την πάροδο του χρόνου, η εκκλησία εγκαταλείφθηκε και η περιοχή με την πάροδο του χρόνου έγινε δάσος.
  Κάποτε, ένας κυνηγός κυνηγούσε κοντά στο χωριό Slovenki, και μέσα στο δάσος ανακάλυψε μια μικρή εκκλησία, εγκαταλελειμμένη και ξεχασμένη από όλους. Ο ναός ήταν κατάφυτος από βρύα, όλα τα σκεύη της είχαν σαπίσει, και μόνο η αγία τράπεζα και η εικόνα της Θεοτόκου ήταν εντελώς άθικτες, σαν να ήταν καινούργιες.

  Μετά από λίγο, ένας άνδρας που έμαθε για αυτό το γεγονός ήρθε σε αυτόν τον κυνηγό, ζητώντας του να του υποδείξει πού βρισκόταν η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο τελευταίος,οΤίτος Γαβρίλοφ είχε θεραπευθεί από παράλυση και τύφλωση και η Θεοτόκος σύμφωνα με την παράδοση του έδωσε την εντολή να πάει στην εγκαταλελειμμένη εκκλησία, για να βρει την αγία εικόνα της. Αφού βρήκε την εικόνα παρέμεινε στο σημείο της ευρέσεως της και έγινε μοναχός. Από τότε, η εικόνα της Παναγίας έγινε ονομαστη για τα πολλά της θαύματα.
  Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της επονομαζόμενης Σλοβενικής τιμάται την 23η Σεπτεμβρίου/6η Οκτωβρίου.

Κόψε την αμαρτία και δεν θα έχει ο Σατανάς καμμία δύναμη απέναντί σου

  

Όταν πράττουμε τα κακά και τα πονηρά, δίνουμε δικαίωμα, δίνουμε πολεμοφόδια και εξοπλίζουμε τον Διάβολο να μας πολεμήσει.
Και αν λάμβανε ο άνθρωπος υπόψιν καθετί που του συμβαίνει, αντίξοο και αντίθετο, μα στο σώμα του, μα στο σπίτι του και ήθελε να τονίσει, ότι εγώ είμαι ο υπεύθυνος και έδωσα στον Διάβολο την ευχέρεια να κάνει αυτό το πράγμα, τότε πολλά θέματα θα λύνονταν.
Δυστυχώς εμείς δεν τα πιστεύουμε αυτά και εξηγούμε ως συμπτώσεις αυτά που μας συμβαίνουν και λέμε: ''Αυτό ήταν το τυχερό μου...''. Εφόσον λέει ο Κύριος, ότι ούτε μια τρίχα ή ένα φύλλο δεν πέφτει από το δέντρο, αν δεν πάρει εντολή από τον Κύριο, έτσι ακριβώς, δεν συμβαίνει τίποτα στον άνθρωπο, μα ούτε πονοκέφαλος (!) δεν θα τον πιάσει, άμα κάνει και πράττει σωστά, όπως αναφέρει σε ένα εδάφιο η Παλαιά Διαθήκη.
Κόψε την αμαρτία και δεν θα έχει ο Σατανάς καμμία δύναμη απέναντί σου. Αν είναι παλικαράς και μας κάνει ό,τι μας κάνει, είναι διότι εμείς του δίνουμε φτερούγες και πετάει. Αν είναι έξυπνος απέναντί μας, είναι διότι εμείς είμαστε κοιμισμένοι.
Κατηγορούνε πολλοί στην εξομολόγησή τους τον Σατανά. Μην τον κατηγορείς τον Σατανά. Δεν φταίει ο Σατανάς.
Λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος : «Τί κατηγορείτε και φορτώνετε όλες τις αμαρτίες σας, στον δύστηνο (δυστυχισμένο) Διάβολο; Αυτός μόνο σπίρτα ανάβει. Τα φρύγανα και τα μπαρούτια τα έβαλες εσύ. Εσύ έβαλες τα φρύγανα και αυτός έβαλε φωτιά. Φταίει αυτός; Αν δεν υπάρχουν φρύγανα, τί φωτιά μπορεί να μας βάλει ο Διάβολος;».
Μη μαζεύεις λοιπόν φρύγανα, για να μη μπορεί ο Διάβολος να σε βάλει φωτιά. Μπορείς να βάλεις φωτιά τη θάλασσα; Δεν μπορείς να βάλεις.
Εφόσον όμως βάζεις φρύγανα, θα σε βάλει φωτιά ο Σατανάς. Εφόσον δημιουργείς προϋποθέσεις και δεν προλαμβάνεις τις αιτίες, πως θέλεις να θεραπεύσεις τα αποτελέσματα;

Δημήτριος Παναγόπουλος  (1916 - 1982)

πηγή