Άγιέ μου Δαυΐδ, εσύ να λειτουργήσης και γίνομαι καλά και λειτουργώ.

Σκέφτομαι ότι ίσως να είναι η τελευταία και παρακαλώ τον Άγιο:
«Άγιέ μου Δαυΐδ, εσύ να λειτουργήσης» και γίνομαι καλά και λειτουργώ.
Λέω το πρωί του Αγίου:
«Άγιέ μου Δαυΐδ, έχω τώρα τα πόδια, την δισκοπάθεια, την καρδιά μου, αν με βοηθήσης θα λειτουργήσω, αν δεν με βοηθήσης, βγες μόνος και λειτούργα».
Μου λένε:
«Πρόσεχε στην Λειτουργία, μην σε κόψη κανένας κρύος ιδρώτας και πέσης, ουαί και αλλοίμονό σου!».
Εγώ όμως έκανα τον σταυρό μου και λέω, «περιμένουν αυτοί οι πονεμένοι άνθρωποι (βοήθεια)».
Όταν μπήκα στην Λειτουργία, δεν ξέρω, δεν αισθανόμουνα κόπο, τίποτε, με βοηθά η Χάρις του Θεού.
Η προσευχή στηρίζει τον άνθρωπο. Παιδιά μου, δεν λειτουργάω εγώ, άλλος λειτουργάει.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλικης

πηγή

Όμως ο εραστής της αγωνίας, παλεύει μέχρι θανάτου για μία βελόνα

Όποιος έχει ξεπεράσει τα υλικά αγαθά,έχει απελευθερωθεί από κρίσεις και διαμάχες.Όμως ο εραστής της αγωνίας, παλεύει μέχρι θανάτου για μία βελόνα

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

πηγή

Ένα μνημείο για τους πεσόντες του πολέμου του 1940.

Μνημείο Αννίτσας στα 1700 μέτρα υψόμετρο στην Πίνδο, ένα μνημείο για τους πεσόντες του πολέμου του 1940.
Και δεν σταματά εδώ το εντυπωσιακό της φωτογραφίας, δείτε επίσης τον γαλαξία μας και τον κομήτη C/2023 A3 Tsuchinshan Atlas που πλαισιώνουν το κάδρο!!!
(Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης)

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης με την Καρα του Οσίου Δαυίδ του Γέροντος

Ο Θεός παιδί μου περπατά στη γη μέσω των Αγίων Του

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

....καταλαβαίνετε ότι το 95% αδιαφορεί για τη ζωή του και για τη ψυχή του!

Όταν το 5% του Λαού εκκλησιάζεται στην Ορθόδοξη χώρα μας σήμερα, καταλαβαίνετε ότι το 95% αδιαφορεί για τη ζωή του και για τη ψυχή του!

Κωνσταντίνος Γανωτής

...η Δύση μισεί τον εαυτόν της...

 

Ο Ιερός Χρυσόστομος περί της ομοφυλοφιλίας

Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος

Αξίζει για το θέμα της ομοφυλοφιλίας ν’ ακούσουμε τι λέγουν και ν’ αναγνώσουμε τι γράφουν οι σοφοί και θεοφόροι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας. Και τούτο, γιατί οι Πατέρες, δεν αποτελούν μία νεκρά παρακαταθήκη, ούτε είναι εκτός πραγματικότητος. Είναι κατ’ εξοχήν ερμηνείς του πνεύματος των θείων Γραφών, αλλά και σπουδαίοι μελετητές του ανθρωπίνου όντος. 

Τω όντι, ως γνώστες της θύραθεν παιδείας και της χριστιανικής γραμματείας ασχολήθηκαν με τον άνθρωπο, την αρετή και την κακία και κυριολεκτικά πόνεσαν για τα ανθρώπινα και μόχθησαν γι’ αυτά και αγωνίστηκαν για την τελειότητα του ανθρώπινου βίου με απώτερο σκοπό την αιωνιότητα.

Έτσι από τους μεγάλους Έλληνες Πατέρες, ο σοφός και θεοφόρος Πατήρ της Εκκλησίας ο Χρυσορρήμων Ιωάννης, δεν θα μπορούσε να σιωπήσει για το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, καθ’ ότι και άριστος ερμηνευτής της Αγίας Γραφής υπήρξε και της αρετής και του ήθους πρότυπον, αναδείχθηκε στην εποχή του. Ήταν μέγας ανήρ, σπουδαίος «ες τα μάλιστα τον βίον θεσπέσιος και λέγειν δεινός». 

Αλλ’ οφείλουμε επίσης να επισημάνουμε, ότι αν και έζησε τον 4ο αιώνα, εν τούτοις, ο λόγος του και η γραφίδα του διακρίνονται από διαχρονικότητα, γιατί ακριβώς αφορούν τον όλο άνθρωπο και τον βίο του, την σχέση του με το Θεό και τον εαυτό του. Συγκεκριμένα, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στην προς Ρωμαίους επιστολή του Απ. Παύλου, την πλέον θεολογική, αφιερώνει 33 ομιλίες που εκφωνήθηκαν στην Αντιόχεια. Συγκεκριμένα στις Ομιλίες του Γ’, Δ’ και Ε’ αναφέρεται στην οργή του Θεού εναντίον των ασεβών ειδωλολατρών.

Ειδικότερα, στην Γ’ Ομιλία του ερμηνεύει από το Α’ κεφάλαιο της προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου τους στίχους 8-17 και υπογραμμίζει ότι οφείλουμε να δεχόμεθα με πίστη τα του Θεού και να μην ζητούμε τον λόγο για τις θείες εντολές.

Η εντολή του Θεού είναι εντολή. Έτσι είναι. Το δημιούργημα δεν θα πεί στον Δημιουργό, γιατί με δημιούργησες έτσι; Όπως αναφέρει ο Απ. Παύλος: «Ω άνθρωπε, συ ποιος είσαι, ο οποίος συζητείς και αντιλέγεις προς τον Θεόν; «Μήπως είναι δυνατόν ποτέ το πήλινον αγγείον να πη εις τον αγγειοπλάστην που το έπλασε: διατί με έκαμες έτσι;». 

Ή μήπως ο κεραμοποιός δεν είναι κύριος και εξουσιαστής εις τον πηλόν του, ώστε να κάμη από το αυτό φύραμα άλλο μεν σκεύος διά χρήσιν τιμητικήν και άλλο διά χρήσιν ευτελή;» (Ρωμ. 9, 20-21).

 Λέγει δε ο Ι. Χρυσόστομος ότι δεν πρέπει να εξετάζουμε την προσταγή του Κυρίου, «το του Δεσπότου το πρόσταγμα» (Προς Ρωμαίους ομιλία Γ’, ΕΠΕ 16 Β, σ. 360), αλλά οφείλουμε «να υποχωρούμε στο ακατάληπτο της πρόνοιάς Του και να μη ζητάμε ποτέ ευθύνες από το Θεό γι’ αυτά που γίνονται και αν ακόμη αυτά (που γίνονται) φαίνονται να ενοχλούν πολλούς» (οπ. παρ. 361-363). Και πάλιν υπογραμμίζει την θέση αυτή ο ιερός πατήρ λέγοντας: «Μηδέποτε των επιταγμάτων του Θεού λόγον απαιτείν, αλλ’ είκειν και πείθεσθε μόνον» (οπ. παρ. 378), δηλ. να μη ζητούμε ποτέ λόγο για τις προσταγές του Θεού αλλά να υποχωρούμε και μόνο να υπακούουμε.

Στις Δ’ και Ε’ Ομιλίες του, όπου ερμηνεύει τους στίχους 18-27 κεφαλαίου Α’ της προς Ρωμαίους Επιστολής στρέφεται κατά των ειδωλολατρών και κάμνει λόγο για την ανεξικακία, προτρέπει σε εγκράτεια από τα πάθη και ειδικότερα, ερμηνεύοντας τους στίχους 26-27 αναφέρεται στις παρά φύση σαρκικές σχέσεις ανδρών και γυναικών, δηλαδή για την ομοφυλοφιλία.

Συγκεκριμένα, στην Ε’ ομιλία του ερμηνεύει τους στίχους του Αποστόλου: «Διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. Αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες» (Ρωμ. 1, 26-27).

«Δέομαί Σου ελεήμον Κύριε, ίνα γνωρίσωσί σε εν Πνεύματι Αγίω πάντες οι λαοί της γης».

Στον άπιστο δίνω αυτή τη συμβουλή. Ας πει: «Κύριε, αν υπάρχεις, φώτισέ με και θα Σε υπηρετήσω με όλη την καρδιά μου και με όλη την ψυχή μου».

Και ο Κύριος οπωσδήποτε θα φωτίσει μια τέτοια ταπεινή σκέψη και προθυμία για την υπηρεσία του Θεού. Δεν πρέπει, όμως, να λέει: «Αν υπάρχεις, τότε παίδεψέ με», γιατί αν έρθει η τιμωρία, είναι δυνατό να μη βρεις τη δύναμη να ευχαριστήσεις τον Θεό και να μετανοήσεις…
[...] Κύριε , δώσε να γνωρίσουν όλοι οι λαοί της γης πόσο μας αγαπάς και ποια θαυμαστή ζωή χαρίζεις σε όσους πιστεύουν σε Σένα.
Κι εγώ έχασα τη χάρη και φωνάζω μαζί με τον Αδάμ: «Σπλαγχνίσου με Κύριε. Δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως και αγάπης».
Κι αν έδωσες σ’ εμέ τον αμαρτωλό τη χάρη να Σε γνωρίσω με το άγιο Πνεύμα, τότε σε ικετεύω, Κύριε, να δώσης να σε γνωρίση όλος ο κόσμος.
Και συλλογίζεται η ψυχή:«Θα προσεύχομαι για όλο το ανθρώπινο γένος, για να επιστρέψουν όλοι οι άνθρωποι στον Κύριο και ν’ αναπαυθούν κοντά Του, γιατί η αγάπη του Θεού «πάντας θέλει σωθήναι»….

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Η Γνήσια εφεστια εικονα της Παρηγορητισσας Άρτας

Η Γνήσια εφεστια εικονα της Παρηγορητισσας Άρτας που δυστυχώς ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΟΜΩΝΥΜΟ ΝΑΟ αλλά σε ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ.
Αφιέρωμα στην εικόνα στην παρακάτω διεύθυνση.
https://fdathanasiou.wordpress.com/.../%ce%b7-%ce%b3%ce.../

Η επικοινωνιακή θεολογία των Hγετών του 1940 μέσα από τα ιστορικά διαγγέλματά τους

Κωνσταντίνος Χασόγιας, Θεολόγος του Ε.Κ.Π.Α. Romfea.gr

Έθνος-28-10-1940

Η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου για το Έπος του 1940, μας κάνει να στρέφουμε την προσοχή μας στην εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και να θυμηθούμε τις μεγάλες στιγμές που έζησε το έθνος μας, αγωνιζόμενο στα βορειοηπειρωτικά βουνά υπέρ βωμών και εστιών.

Φυσικά το Έπος εκείνο δεν έγινε κατά τύχη ή από συγκυρίες. Οι πρωταγωνιστές του «ΟΧΙ» είχαν δει να μαζεύονται από καιρό πυκνά τα σύννεφα του πολέμου στην Ευρώπη.

Προς τούτο η κυβέρνηση του Ιω. Μεταξά με τη σύμφωνη γνώμη του Ανώτατου Άρχοντα της Χώρας, Βασιλέα Γεώργιου Β’, είχε πραγματοποιήσει εκτεταμένα οχυρωματικά έργα στην ελληνο-βουλγαρική μεθόριο, είχε φροντίσει για την προμήθεια του απαραίτητου στρατιωτικού εξοπλισμού ενώ παράλληλα είχαν πραγματοποιηθεί μεγάλες ασκήσεις του Ελληνικού Στρατού, υπό τις οδηγίες του Αντιστράτηγου Αλέξανδρου Παπάγου, ώστε αυτός να είναι ετοιμοπόλεμος.
Όλοι ήταν προετοιμασμένοι και όταν την 28η Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι, επέδωσε το τελεσίγραφο στον Μεταξά, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος του απάντησε στα γαλλικά «alors c'est la guerre» - «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο».

Ο Μεταξάς με την αρνητική του απάντηση στις ιταμές ιταλικές αξιώσεις, εξέφρασε τη θέληση του ελληνικού λαού με αποτέλεσμα να την αγκαλιάσει και ο Τύπος της εποχής γράφοντας στα πρωτοσέλιδα τη λέξη «ΟΧΙ», όπως πολύ σωστά απέδωσε η εφημερίδα «Ελληνικό Μέλλον» την αποφασιστική άρνηση του Εθνικού Κυβερνήτη.
Ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πίστη στον Θεό που είχαν οι πρόγονοι μας με προεξάρχουσα την πολιτειακή, την πολιτική και τη στρατιωτική Ηγεσία της εποχής.

Άπαντες πίστευαν ότι ο Μεγαλοδύναμος θα βοηθούσε το ελληνικό έθνος να ξεπεράσει και αυτήν την πολεμική περιπέτεια.
Η εμπιστοσύνη όλων στη Θεία Πρόνοια φαίνεται ξεκάθαρα στα διαγγέλματα προς τον ελληνικό λαό για την έναρξη του πολέμου με την Ιταλία, όπου οι Ηγέτες της Ελλάδος επικαλούνταν τη βοήθεια του Θεού για να επέλθει η πολυπόθητη νίκη στο πεδίο της μάχης.

Η βία των νέων αποτελεί αντανάκλαση αυτής της απομάκρυνσης από την αγάπη του Θεού.

π. Αντώνιος Χρήστου / Ευχή

Όλη η ελληνική μας κοινωνία δυστυχώς συνταράχθηκε για άλλη μια φορά αγαπητοί μου Αναγνώστες, με την απίστευτή βία και τον άγριο ξυλοδαρμό που δέχθηκε δεκατετράχρονη έφηβη στην Γλυφάδα από συνομήλικες της και το χειρότερο ακόμη ήταν η απάθεια των τόσων θεατών εφήβων που μαζεύτηκαν μέσω μηνύματος σε κοινωνική δικτύωση. Όπως έλεγε και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος : Τέτοια φαινόμενα είναι στοιχεία αποσύνθεσης μιας κοινωνίας ήδη νεκρής! Θα προσπαθήσουμε όπως λέει και ο τίτλος μας να φωτίσουμε το καυτό αυτό θέμα με την θεολογική μας ματιά! Ας ξεκινήσουμε 

Είναι γεγονός ότι η βία μεταξύ των εφήβων και των νέων είναι ένα φαινόμενο που έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, προκαλώντας εύλογη ανησυχία και προβληματισμό τόσο στις οικογένειες όσο και στην νεοελληνική κοινωνία γενικότερα. Τα αίτια αυτής της βίας είναι πολύπλοκα και πολυδιάστατα, αλλά μέσα από την συμβολή της Θεολογίας και της Εκκλησιαστικής εμπειρίας, μπορούμε να ρίξουμε φως στην οντολογία της ανθρώπινης φύσης, την ευθύνη των πραγματικά υπευθύνων αλλά και στην ελπίδα για πρόσληψη και θεραπεία αυτών των φαινομένων.

Σύμφωνα με τη χριστιανική θεολογία, η ανθρώπινη φύση είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού, κάτι που σημαίνει ότι ο άνθρωπος καλείται να ζήσει σε ειρήνη και αγάπη με τον πλησίον του. Ωστόσο, λόγω της Πτώσης, ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από τη θεϊκή αγάπη και την πληρότητα που προοριζόταν γι' αυτόν. Η αμαρτία και η απομάκρυνση από τον Θεό δημιούργησαν συνθήκες διαφθοράς της ανθρώπινης φύσης, η οποία εκδηλώνεται μεταξύ άλλων και με τη μορφή της βίας.

Έτσι αρχίζουν ακόμη και να σε εχθρεύονται...

«Μερικοί ζητούν συμβουλή. Τους λές... Δεν θέλουν να υπακούσουν, τους είναι βαρύ αυτό. Έτσι αρχίζουν ακόμη και να σε εχθρεύονται...»

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Απ' αυτό που βιώ­νου­με στη διάρ­κεια μιας Θείας Λει­τουρ­γί­ας,μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με,το τι θέση θα έχου­με στην αιω­νιό­τη­τα...

«Απ' αυτό που βιώ­νου­με στη διάρ­κεια μιας Θείας Λει­τουρ­γί­ας, μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με, το τι θέση θα έχου­με στην αιω­νιό­τη­τα, για το αν κά­νου­με ή όχι για τον πα­ρά­δει­σο! Είναι μια προ­σω­πι­κή συ­νάν­τη­ση με το Χρι­στό τετ α τετ.

Ό,τι νιώ­θου­με μέσα στην Εκκλη­σία κατά τη Θεία Λει­τουρ­γία, έτσι θα νιώ­σου­με και κατά την Δευ­τέ­ρα Πα­ρου­σία, στην οποία ο Χρι­στός θα μας κρί­νει.

Και όταν κα­νείς αι­σθά­νε­ται ωραία, μέσα στη Θεία Λει­τουρ­γία, τότε προ­γεύ­ε­ται σαν σπερ­μα­τι­κή Χάρη, την πραγ­μα­τι­κή Βασι­λεία των Ουρα­νών μέσα του.»

+Γέροντας Εφραίμ,

Δικαίος της Ιεράς Σκήτης του Αγίου Ανδρέα (Σαράι) Αγίου Όρους.

Η φοβερή και ύπουλη αίρεση τής αγαπολογίας,που ισοπεδώνει και διαλύει...

"Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν." (Ματθ. 10, 34)
"Ο Χριστός φέρνει την ουράνια ειρήνη του σ'εκείνους που τον εμπιστεύονται.
Αλλά δεν ήλθε να φέρει ειρήνη μεταξύ των υιών τού φωτός και των υιών τού σκότους. 

Μας λέει :
Δεν ήλθα να συμφιλιώσω
την Αλήθεια με το ψέμμα,
την Σοφία με την βλακεία,
το Καλό με το κακό,
το Δίκαιο με το άδικο,
την Ανθρωπιά με την κτηνωδία,
την Αγνότητα με την ασωτία,
τον Θεό με τον μαμωνά,
αλλά έφερα το ξίφος μου γιά να κόψω
το ένα από το άλλο."
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς-"Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται",Εκδόσεις "Εν Πλώ"-

Προσέξτε τα λόγια αυτά,όσοι με την λέξη ειρήνη,εννοείτε οτιδήποτε άλλο,εκτός από ότι λέει ο Χριστός στο κατά Ματθαίον,και ο Άγιος του Νικόλαος,εδώ, ο Βελιμίροβιτς.
Όπως και  αριθμός άλλων,μέχρι που ο λόγος τους στις μέρες μας αυτές τής τρομακτικής παρακμής,να επικαλυφθεί από τον "λόγο"τής φοβερής και ύπουλης
αίρεσης τής αγαπολογίας,που ισοπεδώνει και διαλύει, "γιά το καλό" μας,
τα πάντα•και έχει χορέψει τυραννικά εσχάτως,τον πλανήτη στο ταψί.
Τα λόγια αυτά,είναι ότι χρειαζόταν να ξέρει μέσα στην καρδιά του, που φώναζε "Αέρα"!!!(παρ'όλα του τα χάλια),ο Έλληνας•
Ο Έλληνας Άνθρωπος,το ξημέρωμα τής 28ης Οκτωβρίου 1940·καθώς χρειαζόταν να πολεμήσει,σε πνευματικό κ σε υλικό επίπεδο.

-Ο Χριστός ξιφηφόρος·Μοναστήρι τής Αναλήψεως·Κοσσυφοπέδιο·πρώτο μισό τού 14ου αιώνος-

πηγή

Κουρέλια στ' αυτιά μας

Ούτε που τον ήξερα τον άνθρωπο. Στο φαρμακείο τον είδα, με τα χέρια μουτζουρωμένα και με ρούχα δουλειάς σε συνεργείο ή κάτι ανάλογο, να βρίζει για τις αυξήσεις στα φάρμακα.

Γύρω στα εβδομήντα έμοιαζε και έλεγε πως αναγκάζεται να δουλεύει ακόμη για να τρώνε "αυτά τα αληταριά" -ναι έτσι τους αποκάλεσε- αφού η σύνταξη δεν φτάνει για τίποτε.

"Πού είσαι Παπαδόπουλε " συμπλήρωσε και όλοι οι πελάτες κούνησαν το κεφάλι συμφωνώντας. "Μπα" σκέφτηκα "όλοι αυτοί είναι φασίστες;" Αλλά κάτι μέσα μου χαχάνισε "γιατί αυτό που ζούμε τώρα είναι δημοκρατία; Επειδή δηλαδή πας και ψηφίζεις, διασφαλίζεις δημοκρατικό πολίτευμα; Κουρέλια στ' αυτιά σου!"

Ανατρίχιασα γιατί αυτό το το τελευταίο το έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας μου. Δεν κατάλαβα ποτέ την ακριβή σημασία του αλλά για καλό δεν το έλεγε. Υποθέτω πως τώρα, αν ζούσε, θα το έλεγε συνεχώς.

Κάπως έτσι, δηλαδή:
"Κουρέλια στ' αυτιά σας" που νομίζετε πως είστε ελεύθεροι, ενώ είστε σκλαβωμένοι σε τακτικές διαγραφής των ανθρώπων από τους παγκόσμιους χάρτες, "κουρέλια στ' αυτιά σας" που πιστεύετε σαν του Χριστού ακόμη και αυτούς που Τον βγάζουν από το ιερό του ναού, ως Εσταυρωμένο, που θεωρείτε ελεύθερους τους ξετσίπωτους, που τολμάτε να λέτε "έχει το δικαίωμα" για όσους δημοσίως διακηρύσσουν την αμαρτία τους ως αρετή, που χασκογελάτε με τους άνδρες που ντύνονται γυναίκες και με όλα αυτά τα σοδομικά, που δεν φέρνετε αντίρρηση σε όσα σας ανακατεύουν το στομάχι, από φόβο μην δεν σας πουν ...δημοκράτες. Ποιοι μωρέ; Αυτοί που σας έκλεισαν στα σπίτια, τύλιξαν τους νεκρούς σε ζελατίνες για να τους θάψουν και μετά είπαν "κάναμε λάθος"; Πρόβες κάνουν. Την επόμενη φορά θα τυλίξουν εσάς ζωντανούς και θα σας θάψουν....

Άγιοι Αστέριος, Κλαύδιος, Νέων και Νεονίλλη τα αδέλφια(+30 Οκτωβρίου)

Eις τον Aστέριον, Kλαύδιον και Nέωνα.
Κλαύδιος, Ἀστέριος, ἀλλά καί Νέων,
Ἄθλῳ ξίφους ὤφθησαν ἀστέρες νέοι.

Eις την Nεονίλλαν.
Ἐπί ξύλου ταθεῖσα ἡ Νεονίλλα,
Ξύλου παλαιάν ἐξερεύγεται βλάβην.

Οι Άγιοι αυτοί ήταν από την πόλη των Λαράνδων, το γένος Ίσαυροι και αδέλφια κατά σάρκα, στα χρόνια του Διοκλητιανού και Λυσίου ηγεμόνος της Κιλικίας (περί το 288 ).
 Όταν πέθανε ο πατέρας τους, έπεσαν στα νύχια της κακιάς μητριάς τους, που ήθελε να αρπάξει την περιουσία που τους άφησε ο πατέρας τους.

 Τα τέσσερα αδέλφια δεν επέτρεψαν στη μητριά τους να οικειοποιηθεί την περιουσία τους, αντίθετα όμως, με κάθε προθυμία βοηθούσαν με τα χρήματα αυτά τους φτωχούς. 

Τότε η μέγαιρα μητριά, για να εκδικηθεί τα τέσσερα αδέλφια, τα κατάγγειλε στον ηγεμόνα της Κιλικίας Λυσία, ότι ήταν χριστιανοί. Αμέσως συνελήφθησαν και βασανίστηκαν σκληρά. Αλλά το φρόνημά τους δεν άλλαξε. 

Τότε αποκεφαλίστηκαν και οι τέσσερις, τα δε σώματά τους ρίχτηκαν στα φαράγγια για να τα φάνε τα όρνεα. Αλλά η ψυχή τους πέταξε ένδοξη μπροστά στον θρόνο του Θεού, περιμένοντας τη μεγάλη ήμερα της μισθαποδοσίας.

«Θλιβόμενοι ἀλλ᾿οὐ στενοχωρούμενοι»

 Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, ὅτι ἡ ψυχή πού στεναχωριέται εἶναι σημάδι ὅτι δέν ἔχει παραδοθεῖ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁλοκληρωτικά.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πάλι μᾶς λέει: «θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι» (Β’ Κορ. 4,8). Ὑπάρχει μία διαφορά.

 Θλίψη εἶναι αὐτό πού μᾶς συμβαίνει ἀπ’ ἔξω, οἱ διάφοροι πειρασμοί, οἱ διάφορες δυσκολίες. 

Ἀντίθετα, στενοχώρια εἶναι κάτι πού ἔρχεται ἀπό μέσα μας, τό δημιουργοῦμε ἐμεῖς, δηλαδή τό ὁποῖο μποροῦμε καί νά μήν τό δημιουργήσουμε.
Αὐτή λοιπόν ἡ δὐναμη τῆς ψυχῆς πού λέγεται «λύπη» -«στενοχώρια» εἶναι ἕνα πάθος ἀδιάβλητο, ὅπως εἶναι ἡ πείνα, ἡ δίψα, ἡ διάθεση πού ἔχουμε γιά ὕπνο κλπ. Εἶναι κάτι πού μᾶς δόθηκε μετά τήν πτώση.

Ἡ κακή διαχείριση τῆς λύπης, ὅπως καί τῆς πείνας, τῆς δίψας, τῆς διάθεσης γιά

Φρίκη -Εγχειρισμένα τρανσέξουαλ άτομα αποζητούν την ευθανασία!

Φρίκη -Εγχειρισμένα τρανσέξουαλ άτομα αποζητούν την ευθανασία!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 21η Οκτωβρίου 2024

https://ixthis3.blogspot.com/2024/10/blog-post_707.html

Η βίαια συμπεριφορά των νέων στην εποχή μας

Προ καιρού διάβασα στην Καθημερινή ένα ενδιαφέρον άρθρο του Άρη Αλεξανδρή με τίτλο ‘Η γενιά της αναλγησίας’ (5/10/24). Το θέμα ήταν η βίαια συμπεριφορά των νέων στην εποχή μας, και αν φταίνε οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί ή κάποιος άλλος γι’ αυτήν. Μου γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα. Γιατί στη δική μας εποχή φοιτούσαμε σε γυμνασιακά τμήματα των 50-60 ατόμων και οι καθηγητές και οι καθηγήτριές μας δεν είχαν ιδιαίτερη δυσκολία να μας βάζουν σε τάξη, ακόμη και αν ήταν ηλικιωμένες γυναίκες με ανάστημα μετά βίας ένα και πενήντα; Γιατί δεχόμασταν τις τιμωρίες (ακόμη και τα χαστούκια) αδιαμαρτύρητα, όχι μόνο όταν ξέραμε ότι είχαμε σφάλει, αλλά και όταν τις θεωρούσαμε άδικες;

Ας επιχειρήσω μια αυθαίρετη ερμηνεία. Λόγω της ημερομηνίας γεννήσεώς μας, είχαμε την ευκαιρία να ολοκληρώσουμε το σχολείο (Δημοτικό και εξατάξιο Γυμνάσιο) πριν από τη μεταπολίτευση. Για τον ίδιο λόγο, τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί μας είχαν μεγαλώσει σε μια εποχή που υπήρχε – καλώς ή κακώς, σωστά ή εσφαλμένα – ο φόβος της έξωθεν τιμωρίας (‘ο χωροφύλακας’), και η έννοια της υπακοής και της πειθαρχίας ήταν διάχυτη σε μια κοινωνία που σεβόταν την ιεραρχία σε κάθε πεδίο της καθημερινής ζωής (σχολείο, υπηρεσία, διοίκηση, στράτευμα κλπ). Αυτό το πνεύμα της πειθαρχίας διέπνεε τόσο την οικογενειακή αγωγή όσο και την εκπαίδευση, και όσοι επιχειρούσαν να το παραβούν έπαιζαν με τη φωτιά. Και το γνώριζαν.

Το κλίμα αυτό άλλαξε με τη μεταπολίτευση. Με την άρση του φόβου του ‘χωροφύλακα’ ξεθώριασε και πρακτικά καταργήθηκε και κάθε έννοια ιεραρχίας. Σ’ αυτό οπωσδήποτε συνετέλεσε και η κομματοκρατία, που εισήγαγε τις δικές της εκφοβιστικές πρακτικές στους επαγγελματικούς χώρους (ας θυμηθούμε ενδεικτικά τους ‘πρασινοφρουρούς’ που αλώνιζαν την περίοδο Παπανδρέου, χωρίς να είναι άμοιρα αναλόγων ευθυνών και τα άλλα μεγάλα κόμματα). Οι σημερινοί γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν όλοι τους γεννηθεί μετά το 1974. Μ’ αυτή τη νοοτροπία μεγάλωσαν και αυτή μετέδωσαν, εκουσίως ή ακουσίως, και στα παιδιά τους. Δυο από τους βασικούς κανόνες της είναι η αυθαιρεσία και η ατιμωρησία: κάνω ό,τι θέλω και δεν υφίσταμαι καμιά πειθαρχική συνέπεια γι’ αυτό. Φυσικό αποτέλεσμα της ‘λογικής’ αυτής είναι να εκλείπει από μικρούς και μεγάλους η αίσθηση της ατομικής ευθύνης, και να φορτώνονται όλα ‘στο σύστημα’, το κράτος, λες και αυτό είναι κάτι τελείως ξένο από τα πρόσωπα που το απαρτίζουν. Όμως μια οποιαδήποτε μηχανή δεν μπορεί να λειτουργεί σωστά με χαλασμένα εξαρτήματα. Και ‘εξαρτήματα’ του κράτους είμαστε όλοι εμείς οι πολίτες.

Το είπα εξ αρχής: αυθαίρετη η ερμηνεία. Νομίζω όμως ότι δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Δεν είναι βέβαια ο μόνος παράγων που συντελεί στην σημερινή κατάσταση, αλλά είναι αυτός που επιλέγουμε να αγνοούμε συστηματικά. Βλέπετε, το αντίθετο δεν μας συμφέρει.

antonispapagiannis

...και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,πλήθος αίμα Ελληνικό.

 

Ύμνος εις την Ελευθερίαν

8
Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάηματα θολό,και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,πλήθος αίμα Ελληνικό.
9.
Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά να γυρεύεις εις τα ξέναάλλα χέρια δυνατά.
10.
Μοναχή το δρόμο επήρες,εξανάλθες μοναχή·δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.
11.
Άλλος σού έκλαψε εις τα στήθια,αλλ’ ανάσασιν καμιά·άλλος σού έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά.
12.
Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου οπού εχαίροντο πολύ,σύρε νά βρεις τα παιδιά σου,σύρε, ελέγαν οι σκληροί.

ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΥΜΝΟΣ - ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΖΩΗ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΟΣ

                        

Πολ­λά ''ό­χι'' είπε η Ελ­λάς, αλλά το ''ό­χι'' στον αν­τί­χρι­στο, θα έχει την με­γα­λύ­τε­ρη αξία.

πηγή

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Ἡ Ἐθνική καί Ἀντιστασιακή δράση τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Κληρικῶν κατά τήν Γερμανική κατοχή 1940-1944 (ἀπόσπασμα)

  Οὐδεὶς δύναται νὰ ἀμφισβητήσει ὅτι οἱ ἁπλοὶ ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξαν μεταξὺ τῶν πρωτεργατῶν γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδος καὶ πρὸς τοῦτο βρέθηκαν
στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ ἀγῶνος,στὸ πολεμικὸ μέτωπο, στὶς μυστικὲς ἀντιστασιακὲς ὁμάδες, στὰ νοσοκομεῖα,στὰ σανατόρια, στὰ σχολεῖα, στὶς φυλακές, στὰ ὑπόγεια τῆς Γκεστάπο, στὰ στρατόπεδα,στοὺς τόπους ἐκτελέσεωντῶν ἀντιστασιακῶν ἀγωνιστῶν
καὶ στοὺς τόπους ἀναγνωρίσεων τῶν νεκρῶν καὶ ἐνταφιασμοῦ τους, στὰ ὁλοκαυτώματα, στὰ συσσίτια, στὶς διαμαρτυρίες.

  Γιγάντια ὅμως ὑπῆρξε καὶ ἡ προσφορὰ τῶν Στρατιωτικῶν Ἱερέων στὴν ἐνίσχυση τοῦ ἀντιστασιακοῦ καὶ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνος τοῦ λαοῦ μας καὶ κυρίως τῶν στρατευμένων ἀνδρῶν τοῦ ἔθνους στὰ μέτωπα τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων.
Οἱ στρατιωτικοὶ ἱερεῖς ὡς μόνιμοι ἢ ὡς ἔφεδροι ἀλλὰ καὶ ὡς ἐθελοντὲς βρέθηκαν πλησίον τοῦ μαχόμενου Ἕλληνα φαντάρου, ἔγιναν μία καρδιὰ καὶ μία ψυχὴ «μὲ τὰ παιδιά, τῆς Ἑλλάδος τὰ παιδιά»,τὰ ὁποῖα ἐμψύχωναν καὶ ἐνθάρρυναν,ἐξομολογοῦσαν καὶ κοινωνοῦσαν,ἐπευλογοῦσαν καὶ κήδευαν.

  Οἱ στρατιωτικοὶ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐστάλησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
στὰ αἱματοβαμμένα μέτωπα, ἦταν Διάκονοι, ἔγγαμοι ἐφημέριοι, Ἀρχιμανδρίτες καὶ Ἱεροκήρυκες,ἐκ τῶν ὁποίων πολλοὶ θυσιάστηκαν στὰ μέτωπα τῶν μαχῶν γενόμενοι
«τύπος καὶ ὑπογραμμὸς»γιὰ τὰ «παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος»ποὺ πολεμοῦσαν τοὺς φασίστες καὶ ναζιστὲς κατακτητές.

Ἰωάννη Ἐλ. Σιδηρᾶ

Ἡ Ἐθνικὴ καὶ Ἀντιστασιακὴ δράση τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Κληρικῶν κατὰ τὴν Γερμανικὴ κατοχὴ 1940-1944 (ἀπόσπασμα)

''ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ''τεῦχος 372, Ὀκτώβριος 2024

Γράμμα από το μέτωπο της Αλβανίας

 

πηγή

Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε.

Χαῖρε τοῦ κόσμου ἡ Σωτηρία

Χαῖρε Ἑλλάδος ἡ προστασία.

Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων παράδοξον θέαμα.

Χαῖρε τῶν ἀνθρώπων ἀκλόνητον ἔρεισμα.

Χαῖρε Μήτηρ Ἀειπάρθενος τοῦ Παντάνακτος Χριστοῦ.

Χαῖρε σκέπη καὶ ἀντίληψις τοῦ λαοῦ σου τοῦ πιστοῦ.

Χαῖρε ὅτι ἐφάνης σκέπουσα τὸ σὸν Ἔθνος.

Χαῖρε ὅτι παρέχεις νίκας τῷ στρατοπέδῳ.

Χαῖρε πηγὴ πλουσίας χρηστότητος.

Χαῖρε λαμπὰς Θεοῦ ἀγαθότητος.

Χαῖρε δι' ἧς τοὺς ἐχθροὺς ἐκνικῶμεν.

Χαῖρε πρὸς ἣν καθ' ἑκάστην βοῶμεν.

Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε.

Ο Χ Ι

He captured the mountain top

 

Όσιος Αθανάσιος Α' Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης(+28 Οκτωβρίου)

  Ο Όσιος Αθανάσιος γεννήθηκε στην Αδριανούπολη της Θράκης (ή κατά άλλες πηγές στην Ανδρούσα της Μεσσηνίας περί το 1235 ), από τους ευσεβείς γονείς Γεώργιο και Ευφροσύνη. Το πρώτο του όνομα ήταν Αλέξιος και ήταν άνθρωπος μεγάλης εγκράτειας και σωφροσύνης. Ασπάσθηκε τον μοναχισμό σε νεαρή ηλικία και ασκήτευσε στο Άγιο Όρος και στο μοναστήρι του Γάνου της Θράκης.

  Ο Όσιος Αθανάσιος διακρίθηκε για την αυστηρότητα των αντιλήψεων του, όχι μόνο στον μοναχικό βίο αλλά και στην ποιμαντική δραστηριότητα του κλήρου και ιδιαιτέρως των επισκόπων. Η προσπάθεια του να επιβάλει την τάξη στους απείθαρχους και περιφερόμενους μοναχούς, όπως και η επιμονή του για την επιστροφή των επισκόπων που έμεναν στης Κωνσταντινούπολη στις επαρχίες τους προκάλεσε οξύτατες αντιδράσεις. Οι θαρραλέες προσπάθειές του, που θα έδιναν ριζικές λύσεις στα σοβαρά προβλήματα της Εκκλησίας, δυστυχώς δεν τελεσφόρησαν, διότι ήρθαν σε αντίθεση με τις γενικότερες τάσεις της εποχής του.

  Στον διορατικό αυτόν Πατριάρχη οφείλονται οι σχετικές «Νεαραί», που εξεδόθηκαν από τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β´ τον Παλαιολόγο (1282 – 1328 ), όπως φαίνεται από τις αξιολογότατες επιστολές του Πατριάρχη προς τον αυτοκράτορα. Οι θιγόμενοι από αυτά τα αυστηρά μέτρα επίσκοποι και μοναχοί έγιναν προσωπικοί του αντίπαλοι και επιδόθηκαν στην κατασυκοφάντηση του Πατριάρχη, και τον ανάγκασαν να παραιτηθεί δύο φορές. 

Την πρώτη φορά διαδέχτηκε τον Γρηγόριο, τον Κύπριο (1289 - 1293 ) και τη δεύτερη φορά (1304 - 1311) τον Ιωάννη IB'.

...1940.....2024...

πηγή

Κωνσταντίνος Δαβάκης (1897-1943) εκ του χωρίου Κεχριάνικα Αν. Μάνης

Ὁ συνταγματάρχης Κων/νος Δαβάκης ὑπῆρξε μία ἀπό τίς ἡρωϊκότερες μορφές τοῦ ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου κατά τήν ἐποποιΐα τοῦ 1940, ἰδιαίτερα στά βουνά τῆς Πίνδου.
Εἰδικότερα, παρακάτω παραθέτουμε ἕνα μικρό κείμενο ἀπό βιογράφο συνάδελφό του Ἰωάννη Βερνάρδο πού κάμνει λόγο γιά τήν πίστη τοῦ ἥρωα Δαβάκη.

«Ὁ Δαβάκης δέν ἀνῆκεν εἰς τούς ἐξημμένους τύπους τῶν ὀρθολογιστῶν, πού σκώπτουν τούς θρησκευομένους.
Ὅπως πάντες οἱ πραγματικῶς καί ὄχι ἐπιφανειακῶς μόνον μορφωμένοι, ἐπίστευε καί αὐτός εἰς τόν Θεόν, προσηύχετο μετ' εὐλαβείας, ἐμελέτα διαρκῶς τήν Ἁγίαν Γραφήν καί ἦτο θερμός προσκυνητής τῆς Παναγίας, εἰς τήν ὁποίαν εἶχε τυφλήν ἐμπιστοσύνην, ἐσέβετο δέ τούς ἁγίους τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας καί οὐδέποτε ἠκούσθη ἐκφραζόμενος ἀνευλαβῶς ἤ μέ τήν ἀηδῆ εἰρωνείαν μερικῶν «πολύξερων» ξοάνων διά τήν θρησκείαν μας.
Καί ἡ θρησκευτικότης του αὐτή συνέτεινεν εἰς τό νά διατηρηθῇ ἐνάρετος καί ἀγαθός, ν' ἀντιμετωπίζῃ δέ πάντοτε μέ καταπλήσσουσαν εὐθύτητα καί εἰλικρίνειαν, ἀλλά καί μέ ἀσυλλόγιστον θάρρος, τούς ἰδεολογικούς ἀντιπάλους του. Ἦτο σεμνός καί ἁγνός Χριστιανός».

Ὡς ἕνα δέ ἀπό τά πολλά δείγματα τῆς θρησκευτικότητός του ἀναφέρει ὁ βιογράφος του ἦταν ὅτι μετά τόν τραυματισμό του στόν Προφήτη Ἠλία Φούρκα ἀπέστειλε γιά τό ἐκεῖ πλησίον Μοναστήρι τῆς Θεοτόκου 7 ὀκάδες ἐλαίου.
«Ἦτο τό εὐλαβές ἀφιέρωμα τοῦ νικητοῦ τῆς Πίνδου πρός τήν Μεγαλόχαρην Παναγίαν»!
Ἄς εἶναι αἰωνία του ἡ μνήμη.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΜΑΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Γ’

https://www.romfea.gr/

Άγιος Δημήτριος-Γλυπτή μαρμάρινη πλάκα, 11ος αιώνας,

Άγιος Δημήτριος

Γλυπτή μαρμάρινη πλάκα, 11ος αιώνας, Κωνσταντινούπολη.

Δυτική πρόσοψη της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου στη Βενετία.ερχόμενος στη Βενετία με την Τέταρτη Σταυροφορία.

Ο πρώτος στρατηγός που νίκησε δυνάμεις του άξονα!(και λίγα περί δοσίλογων)

Ο Στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος

«Τα κανόνια του Σαράντα, από την Ήπειρο και την Πίνδο, πέρα, αγνάντια, κράτησαν κλειστές τις πύλες, τις καινούργιες Θερμοπύλες, μιας Πατρίδας αιωνίας, στα βουνά της Αλβανίας!»

Ο Στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, ως νεώτερος Λεωνίδας, με τους άντρες του, ως νεώτερους Σπαρτιάτες, ήταν οι ήρωες μαχητές της VΙΙΙης Μεραρχίας, οι οποίοι αντί του «Μολών λαβέ» επανάλαβαν το ΟΧΙ, που πριν από λίγες ώρες το είπε ο Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξας.

Το αθάνατο ΟΧΙ που υλοποίησαν στην Ήπειρο ο Στρατηγός Χ. Κατσιμήτρος με τους Αξιωματικούς και Οπλίτες της ένδοξης Μεραρχίας με ηρωισμό και γενναιότητα, αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των στρατευμάτων του Άξονος και έδωσε θάρρος και ηθικό στην κατατρομαγμένη Ευρώπη απέναντι στην πολεμική μηχανή του Άξονος.

Στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος του Γεωργίου και της Βασιλικής.
Ο πρώτος στρατηγός που νίκησε δυνάμεις του άξονα!

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 και ώρα 5η πρωινή εξέδωσε την ακόλουθη Ημερησία Διαταγή:

Ἀξιωματικοί καί ὁπλῖται τῆς ὀγδόης Μεραρχίας.

Ὁ Πρέσβυς τῆς Ἰταλίας ἐν Ἀθήναις ἐζήτησεν ἀπό την Κυβέρνησιν ἡμῶν νά εἰσέλθῃ Ἰταλικός Στρατός εἰς τό ἔδαφος μας.

Ἡ Κυβέρνησις ἀπέρριψε την αἴτησιν ταύτην, καί διέταξεν ἀντίστασιν καί ἀπόκρουσιν τῆς εἰσβολῆς.

Ἤδη διανοίγεται τό στάδιον τῆς ἐκτελέσεως τοῦ ὑπερτάτου πρός τήν πατρίδα καθήκοντος δι’ ἀντιστάσεως μέχρις ἐσχάτων, συμφώνως πρός τό σχέδιον ἐνεργείας.

Ἀμυνθῆτε τοῦ ἰεροῦ Πατρίου ἐδάφους μετά φανατισμοῦ ἐναντίον τοῦ ἐπιδρομέως, ὅστις ἦλθε νά προσβάλῃ τοῦτο ἀναιτίως.

Ἀναμνησθῆτε τῶν ἐνδόξων παραδόσεων τοῦ Ἔθνους μας καί πολεμήσατε μετά λύσσης κατά τοῦ ἐχθροῦ.

Δείξατε εἰς αὐτόν, ὅτι εἲμεθα εἰς θέσιν νά τοῦ δώσωμεν τήν δέουσαν ἀπάντησιν, ὅπως ἔδωσαν καί οἱ πρόγονοί μας τό πάλαι εἰς τούς Πέρσας ἐπιδρομεῖς.

Ὁ Θεός ἄς βοηθήσῃ τόν τίμιον ὑπέρ Πατρίδος ἀγώνα μας καί ἄς εὐλογήση τά ὅπλα μας, διότι θά ἀγωνισθῶμεν ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν καί ὑπέρ τῆς Ἐλευθερίας μας.

Μέ τήν πεποίθησιν ἀκράδαντον ὑπέρ τῆς νίκης ἀναφωνῶ μεθ’ ἡμῶν.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ

ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ

Ὥρα 5η

Ἰωάννινα τῇ 28 Ὀκτωβρίου 1940

ΧΑΡ. Γ. ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ Ὑποστράτηγος

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ.

Ο δαφνοστεφής Στρατηγός Χ. Κατσιμήτρος πιστεύοντας ότι, μετά την άρνηση κατά πάγια τακτική της Γερμανίας να μην αναλάβει τη διακυβέρνηση της Ελλάδας, δεν θα έπρεπε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας η Ιταλία, που επιδίωκε την προσάρτηση της Ηπείρου και των Ιονίων νήσων, ή η Βουλγαρία, που επιδίωκε την προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας και της Ελληνικής(Δυτικής) Θράκης, αλλά η διακυβέρνηση της χώρας να αναληφθεί από Έλληνες, αποφάσισε να συμμετάσχει με άλλους Στρατηγούς στην πρώτη κατοχική Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Αντιστράτηγο Γεώργιο Τσολάκογλου. Όχι για τιμές και δόξες, που είχε κατακτήσει στα πεδία των μαχών, αλλά για να συμβάλει στη διάσωση της Πατρίδας του.

Ορκίστηκε στις 18.30 ώρα της 30ης Απριλίου 1941 με άλλους Στρατηγούς στα παλαιά ανάκτορα, στο κτίριο της Βουλής. Διετέλεσε Υπουργός Εργασίας και προσωρινός Υπουργός Γεωργίας μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου 1941, οπότε και υπέβαλε την παραίτησή του, η οποία και είχε γίνει αποδεκτή. Μαζί με άλλους 27 Ανώτατους Αξιωματικούς παραπέμφθηκε σε δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων. Καταδικάστηκε στη ποινή της κάθειρξης 5 1/2 έτη, την οποία έκτισε μέχρι της 5ης Οκτωβρίου 1949, οπότε του χαρίστηκε το υπόλοιπο της ποινής με Διάταγμα του Βασιλέως Παύλου. Το 1953 αποκαταστάθηκε και προήχθηκε στο βαθμό του Αντιστρατήγου. Απεβίωσε στις 20 Φεβρουαρίου 1962 και την επομένη ετάφη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Σχόλιο

Δεν ήταν δοσίλογοι , ήταν ήρωες που δεν έβαλαν την καριέρα και τη ζωή τους πάνω από την Ελλάδα. Ήταν ο Τσολάκογλου και οι υπόλοιποι που σταμάτησαν μια άδικη σφαγή του ελληνικού στρατού προκειμένου να τρέξουν να σωθούν οι εναπομείναντες Άγγλοι στην χώρα μας.

Ήταν αυτοί που πέτυχαν τους ευνοϊκότερους όρους παράδοσης στους Γερμανούς από οποιαδήποτε άλλο κράτος. Ήταν αυτοί που κατάφεραν να διοικηθεί η Ελλάδα από Έλληνες και όχι από Γερμανούς όπως έγινε σε όλες τις άλλες περιπτώσεις. Ήταν αυτοί που κατάφεραν να γυρίσουν όλοι οι Έλληνες στρατιώτες στα σπίτια τους και να μη καταλήξουν αιχμάλωτοι πολέμου όπως έγινε σε άλλες ίδιες περιπτώσεις.

Αυτοί οι ήρωες που από τα πεδία των μαχών βρέθηκαν στα υπουργεία της πρώτης κατοχικης κυβέρνησης, ήταν άνδρες του καθήκοντος, που ελπίζω να καταλαβαίνετε τι πάει να πει αυτό.

Πήραν το βάρος της συνθηκολογησης διασώζοντας χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες όταν πλέον η συνέχιση του πολέμου ήταν μάταιη, και ύστερα ανέλαβαν να διοικησουν την χώρα ως στρατιωτικοί μεν, αλλά από πολιτικό πόστο.

Όταν οι πιέσεις που δέχθηκαν ήταν έξω από κάθε συμφωνημενο με τους εισβολείς, τότε παραιτηθηκαν και αποσύρθηκαν, αλλά ακόμα κι έτσι είχαν προσφέρει έστω και μια ελάχιστη περίοδο προσαρμογής και σχετικής ασφάλειας στους Έλληνες.

Τιμή και δόξα στον Τσολάκογλου και στον Κατσιμητρο.

Δοσίλογος ήταν ο πρόγονος επιφανούς επιχειρηματία ο οποίος αυτός μαζί με άλλους τέσσερις καθόριζαν την τιμή της λίρας στη μαύρη αγορά κατά την διάρκεια της κατοχής.

Το ''Όχι''που δυνητικά κατασκευάζει Εθνομάρτυρες,Ήρωες και Αγίους

 

πηγή

Εμείς δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Γιορτάζουμε την αρχή του.

Εμείς δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Γιορτάζουμε την αρχή του.
Και μην νομίσεις ότι θαρρούμε τον πόλεμο καλό. Αλίμονο.
Όταν όμως πειράζεται η Πίστη, η Ελευθερία ή ο όποιος αδελφός, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά εκείνος του Αγώνα…
Εμείς δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Γιορτάζουμε την αρχή του.
Η Ρωμιοσύνη, δεν αντέχει να μένει σκλαβωμένη. Αγωνίζεται.
Τα πρωτοτόκια της δεν τα ξεπουλά ποτέ…
Μένει πιστή. «Τοις κείνων ρήμασι».
Εκείνων που για τη Πίστη και Πατρίδα, δεν λογαριάσανε ζωές.
Εμείς δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Γιορτάζουμε την αρχή του.
Για να μην ξεχνάμε το χρέος μας.
Είναι πονηρές οι μέρες. Δαιμονικές. Μια σκοτεινιά απλώνεται παντού.
Σύντομα ίσως, χρειαστεί ξανά, να ριχτούμε και πάλι στον αγώνα…
Χρόνια πολλά αδελφοί.
Θαρσείτε.

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς

 Είναι πλέον κοινός τόπος η άρνηση να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, ιδιαίτερα δε -και κυρίως- όταν αυτά τα πράγματα αφορούν την ιστορία. Μια ιδιότυπη "προοδευτικίλα" (κατά το ξινίλα) αρνείται την πραγματικότητα καταγεγραμμένων γεγονότων όταν μάλιστα εμπλέκονται πρόσωπα στα οποία είναι αλλεργικοί οι έμπλεοι "δημοκρατικότητος" πολιτικοί, ερευνητές ή απλά πολίτες που ακολουθούν ...δίκην προβάτων!

 Η ιστορία όμως είναι "σκληρό καρύδι", δεν... χαμπαριάζει από ανοησίες συμπλεγματικών και τολμάει (η ιστορία) να καταγράφει στις δέλτους της ανεξίτηλα ονόματα ακόμη και βασιλέων (αυστηρώς απαγορευμένα του τύπου "νίκας τοις ευσεβέσι") αλλά και δικτατόρων (πολλάκις επινοημένων).
 Κάπως έτσι δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι το "Όχι" το είπε ο Μεταξάς και όχι ο λαός, όπως λένε οι παραχαράκτες της ιστορίας. Ο λαός ακολούθησε αλλά την ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας είπε το "Όχι" στους εχθρούς, ο λαός κοιμόταν, καθώς ήταν αξημέρωτα.

 Αυτό είναι η πραγματική ιστορία που μπορούν να αντέξουν μόνο ελεύθεροι άνθρωποι. Όλα τα άλλα είναι απλά επινοήματα για ανθρωπάρια με φοβικά σύνδρομα και νεωτερίζουσα χωριατίλα.
 Μεταξύ των "επισήμων" που προτιμούν να καταπιούν ένα μαγκάλι κάρβουνα παρά να πουν ορισμένα ονόματα ιστορικών προσώπων είναι -δυστυχώς- και ιεράρχες.

Ωστόσο, στον φίλιο ιστότοπο tasthyras.wordpress.com, βρήκαμε την φετεινή εγκύκλιο του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ. Ανδρέα ο οποίος λέει τα πράγματα με το όνομά τους και αυτό μας κάνει να ελπίζουμε πως δεν έχουν όλα χαθεί.

Θέμα: «Λοιπόν, ἔχουμε πόλεμο»: Ἔτσι ξεκίνησε τό Ἔπος τοῦ 1940 – 41
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-
Στίς τρεῖς τά ξημερώματα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ἕνα αὐτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στό σπίτι τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ στήν Κηφισιά. Ὁ ἀστυφύλακας ἀσφαλείας, μή μπορῶντας νά διακρίνη ποιός ἀκριβῶς ἦταν ὁ ἐπισκέπτης, ἀνήγγειλε λανθασμένα τόν πρεσβευτή τῆς Γαλλίας. Ὁ Μεταξᾶς δέχθηκε τόν ξένο διπλωμάτη, πού ἦταν, ὅμως, τῆς Ἰταλίας ὁ πρεσβευτής, ὁ Ἐμμανουέλε Γκράτσι. Ἐκάθησαν καί οἱ δύο στό μικρό σαλονάκι τῆς εἰσόδου. Ὁ Γκράτσι ἀφηγεῖται: «Ὁ κυριότερος λόγος, πού μέ κάνει νά θεωρῶ τήν περίοδο ἀπό 15 Αὐγούστου (τορπιλλισμός τῆς «ΕΛΛΗΣ») μέχρι 28 Ὀκτωβρίου 1940, ὡς τήν πιό σκληρή ἀπό ὅσες πέρασα στή ζωή μου». «Ὁ Μεταξᾶς εἶχε φορέσει μιά σκούρα μάλλινη ρόμπα, ἀπό τόν γιακά τῆς ὁποίας φαινόταν ἕνα μετριότατο βαμβακερό νυκτικό … Μόλις καθήσαμε …, χωρίς ἄλλα λόγια τοῦ ἔδωσα τό κείμενο (τοῦ τελεσιγράφου). Ὁ Μεταξᾶς ἄρχισε νά διαβάζει. Τά χέρια πού κρατοῦσαν τό χαρτί ἔτρεμαν ἐλαφρά, καί μέσα ἀπό τά γυαλιά ἔβλεπα τά μάτια, νά βουρκώνουν, ὅπως συνήθιζε ὅταν ἦταν συγκινημένος. Ὅταν τελείωσε τήν ἀνάγνωση, μέ κοίταξε κατά πρόσωπο καί μοῦ εἶπε μέ φωνή λυπημένη ἀλλά σταθερή: «Λοιπόν, ἔχουμε πόλεμο»». Αὐτό, ἀκριβῶς, ἦταν τό ἐπίσημο ΟΧΙ.

ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ

Καὶ ἐφέτος ἡ ἱστορικὴ οἰκία τοῦ Πατέρα τῆς Νίκης θὰ ἀνοίξει ἀνήμερα τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς τοῦ ΟΧΙ γιὰ νὰ ὑποδεχθεῖ τοὺς ἐπισκέπτες ἀπὸ τὶς 10 π.μ. ἕως τὶς 4 μ.μ., μὲ πρωτοβουλία τῆς ἐγγονῆς τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ, κυρίας Ἰωάννας-Φωκᾶ Μεταξᾶ, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὴ σελίδα της στὸ facebook.

Πέρυσι, πάντως ὑπῆρξε πραγματικὴ κοσμοσυρροή, μὲ τὴν παρουσία μάλιστα πολλῶν παιδιῶν, ἀφοῦ ἔγινε γνωστὴ γιὰ πρώτη φορὰ στὸ εὐρὺ κοινὸ ἀπὸ δημοσιεύματα τοῦ Τύπου αὐτὴ ἡ ἐκδήλωση μνήμης ποὺ λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο.

Ὁ αὐριανὸς καιρὸς προβλέπεται καλός, κι ἔτσι θὰ ἦταν μία πολὺ καλὴ εὐκαιρία εἰδικὰ γιὰ τοὺς γονεῖς νὰ δώσουν στὰ παιδιά τους τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὸν χῶρο στὸν ὁποῖο ὁ Ἐθνικὸς Κυβερνήτης ἀπάντησε στὸ ἰταμὸ ἰταλικὸ τελεσίγραφο ποὺ τοῦ μετέφερε ὁ Ἰταλὸς πρέσβης Ἐμμανουέλε Γκράτσι, μὲ τὸ περίφημο Alors, c' est la guerre («Λοιπόν, ἔχουμε πόλεμο!»), γράφοντας μία ἀπὸ τὶς λαμπρότερες σελίδες τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ἱστορίας.

Ἡ οἰκία Μεταξᾶ βρίσκεται στὴν ὁδὸ Στρατηγοῦ Δαγκλῆ 10 στὴν Κηφισιά. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Μεταξᾶς οὔτε κληρονόμησε τὸ σπίτι αὐτὸ ἀπὸ τὸ μπαμπᾶ του οὔτε τὸ ἀγόρασε μὲ χρήματα ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ θεία του ἀπὸ τὴν Νιγηρία, ἀλλὰ μὲ προσωπικὸ δάνειο ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὴν Κτηματικὴ Τράπεζα, τὸ ὁποῖο ξεχρέωσε μεταπολεμικὰ ἡ χήρα του. Ὁ ἴδιος ἔζησε ἐκεῖ μόλις ἕξι μῆνες. Προηγουμένως, ἔμενε σὲ σπίτι τοῦ ὁδοῦ Πατησίων, στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, τὸ ὁποῖο ἀποτελοῦσε προικῶον τῆς συζύγου του.

πηγή

"Τεῖχος ὠχυρωμένον ἡμῖν, τάς ἑλεπόλεις τῶν ἐχθρῶν μή πτοούμενον, ἐδόθης

Ένα τροπάριο του Όρθρου του μεγαλομάρτυρα Δημητρίου αρχίζει ως εξής: 

"Τεῖχος ὠχυρωμένον ἡμῖν, τὰς ἑλεπόλεις τῶν ἐχθρῶν μὴ πτοούμενον, ἐδόθης [εννοείται: "Δημήτριε"]...".

 Από τις λέξεις του αποσπάσματος αυτού, άγνωστη μας φαίνεται η λέξη "ἑλεπόλεις" και κάπως γνωστή η λέξη "πτοούμενουν" (αναφερόμενη στην πρώτη λέξη του αποσπάσματος: "τεῖχος").

Η λέξη "ἑλέπολις" είναι σύνθετη. Το πρώτο της συνθετικό είναι το ρήμα "εἷλον" (αποτελεί αόριστο του ρήματος "αἱρῶ", που σημαίνει "κυριεύω", "καταστρέφω"), ενώ το δεύτερο συνθετικό είναι, ασφαλώς, η λέξη "πόλις". Η "ἑλέπολις" λοιπόν ήταν μεγάλη κινητή πολιορκητική μηχανή σε σχήμα ξύλινου πύργου, την οποία επινόησε ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (κατά σύμπτωση, πάλι Δημήτριος!).
Την "ἑλέπολιν" συναντάμε δύο φορές στην Παλαιά Διαθήκη, και τις δύο σε συνεχείς στίχους του βιβλίου "Α΄ Μακκαβαίων": "ἐποίησεν [Σίμων] ἑλεπόλεις" (Α΄ Μακκ. 13:43), και αμέσως μετά: "καὶ ἐξήλλοντο οἱ ἐν τῇ ἑλεπόλει εἰς τὴν πόλιν" ( = "και όσοι ήταν στον κινητό πολιορκητικό πύργο πήδησαν μέσα στην πόλη", Α΄ Μακκ.13:44).

Αναφορικά με τη λέξη "πτοούμενον", είναι μετοχή του ρήματος "πτοοῦμαι", που

Χτύπα το κακό με την προσευχή και τη δοξολογία προς τον Θεό...

Νιώθεις οργή, θυμό, νεύρα για κάποιον; Θέλεις να τον υβρίσεις, διότι σου προξένησε λύπη, πόνο, κακό, σε αδίκησε;
Κάνε ένα κομποσχοίνι εκατοστάρι γι' αυτόν και θα δεις πως θα ελαφρύνεις και θα νοιώσεις αγάπη γι' αυτόν.

Προσευχήσου με θέρμη γι' αυτόν.Χτύπα το κακό με το καλό.Χτύπα το κακό με την προσευχή και τη δοξολογία προς τον Θεό.

Γέροντος Σεραφείμ του Σαββαΐτου

πηγή