Ο ίδιος ο Διονύσης, έχει διηγηθεί πως ένα βράδυ, όταν είχε σχολάσει από το κέντρο διασκέδασης που δούλευε, έτρεχε με τη μηχανή του και ήθελε να κάνει κάτι κακό. Ξαφνικά, γύρω στις τρεις το πρωί, άκουσε μέσα στο μυαλό του μια δυνατή φωνή να του φωνάζει
«Διονύση που πας;».
Ήταν η φωνή του γέροντα του, του πνευματικού του.
Ταράχτηκε, φρέναρε τη μηχανή του και γύρισε στο σπίτι. Το επόμενο πρωί τον πήρε τηλέφωνο ο γέροντας. Του είπε ότι είχε μια ανησυχία για εκείνον, πως κάτι του είχε συμβεί. Και όταν ένιωσε αυτή την ανησυχία ξύπνησε και προσευχήθηκε. Τον ρώτησε ο Διονύσης, τι ώρα ήταν όταν άρχισε να προσεύχεται. Ήταν τρεις το πρωί. Την ίδια εποχή γραφτηκε το "όσο κρατάει ένας καφές". Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το αφιέρωσε στο γέροντα του.
Από τότε, τουλάχιστον μια φορά το μήνα, μετά το τέλος του προγράμματος που τραγουδούσε στην Αθήνα, έπαιρνε την μηχανή του και μεσα στην νυχτα πηγαινε στο Άγιο Όρος να συναντησει τον πατέρα Διονύσιο. Καθόταν κοντά του, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, όσο κρατάει ένας καφες...
"Αυτό το βράδυ μην μ' αφήνεις μόνο, σ' ένα ναρκοπέδιο γυρνώ. Αυτό το βράδυ που σε πίνω και στεγνώνω ή θα σωθώ ή θα χαθώ. Μείνε ακόμα λίγο, μέχρι που να ξεφύγω και κράτησέ με αν θες, Όσο κρατάει ένας καφές. Μείνε ακόμα λίγο, μέχρι που να ξεφύγω κι ύστερα πες μου "γεια" και πως θα 'ρθεις ξανά. Αυτό το βράδυ, μην μ' αφήνεις μόνο, το μυαλό μου πάει στο κακό. Αυτό το βράδυ, παρηγόρα μου τον πόνο, ξεγέλασέ με σαν μωρό..."
Διονύσης Θεοδόσης 1958 - 1993
Ο σπουδαίος τραγουδιστής που έγινε κρυφά μοναχός στο Άγιον Όρος.
Κανείς δεν ήξερε το μυστικό του όλο το διάστημα της μάχης του με την επάρατο νόσο, ώσπου στην εξόδιο ακολουθία του στον Ι.Ν. Αγίου Θωμά στο Γουδί, ο πνευματικός του, π. Σπυρίδων Μικραγιαννανίτης, μνημόνευσε :
"Έτι δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του δούλου σου Διονυσίου Μοναχού!"
Ο Διονύσης Θεοδόσης (16 Ιουνίου 1958 - 19 Οκτωβρίου 1993) ήταν Έλληνας τραγουδιστής. Στη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με γνωστούς Έλληνες συνθέτες μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Χατζηνάσιος και ο Μάριος Τόκας και με τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Δήμητρα Γαλάνη και η Χάρις Αλεξίου.
Ζούσε μεγάλα υπαρξιακά αδιέξοδα, μέχρι που συνάντησε τον Άγιο Παΐσιο, ο οποίος διέκρινε τον πόνο του και είπε:
“Εσύ παιδί μου φέρνεις πολύ πόνο, χρειάζεσαι να εξομολογηθείς και μάλιστα σ’ ένα καλό πνευματικό. Να πας στη μικρά αγία Άννα και να μιλήσεις στον πατέρα Διονύσιο, είναι καλός και θα σε βοηθήσει”.
Ο Διονύσης ακολούθησε τη συμβουλή και κίνησε με τη βάρκα για τη μικρά Αγία Άννα. Δίπλα του ένας μοναχός τού έπιασε κουβέντα και του συστήθηκε: "πατήρ Διονύσιος Μικραγιαννανίτης". Μετά την αρχική έκπληξη, έπιασαν την κουβέντα για λίγο, αλλά ο Διονύσης θεώρησε ότι ήταν “καλαμπουρτζής” και δεν ήταν αυτή η εικόνα που έτρεφε μέχρι τότε για έναν πνευματικό: δηλαδή έναν σοβαρό, ίσως και βλοσυρό γέροντα.
Η ασθένειά του, ωστόσο, έρχεται να αλλάξει ριζικά το τοπίο. Ξεκινά χημειοθεραπείες στο Λονδίνο. Οι επισκέψεις του στη μικρά αγία Άννα πυκνώνουν και ανακοινώνει στους Πατέρες πως θέλει να γίνει μοναχός!
Τουλάχιστον μια φορά τον μήνα όταν τελείωνε ξημερώματα την δουλειά του έπαιρνε την μηχανή του και ταξίδευε για το Άγιο Όρος. Εκείνο το διάστημα γράφτηκε και το τραγούδι "Όσο κρατάει ένας καφές" που ερμήνευσε ο ίδιος κ το οποίο λίγοι ξέρουν πως το αφιέρωσε στον Γέροντα του.
Επιθυμεί να γίνει καλά και να αφιερώσει τη ζωή του στον ησυχασμό. Ο γέροντάς του, Διονύσιος, πριν φύγει για νοσηλεία στο εξωτερικό κάνει την κουρά του και του επιτρέπει να επισκέπτεται το νοσοκομείο στην Αγγλία χωρίς το ράσο.
Κανείς δεν γνωρίζει το μυστικό του, ούτε η μητέρα του Δέσπω, η οποία στέκεται στο πλάι του τις τελευταίες του στιγμές και διαβάζει ένα βιβλίο που της έδωσε για το περιβόλι της Παναγίας.
Εντυπωσιάζεται με όσα της λέει για το Άγιο Όρος. Μέσα της μιλά στον Θεό «Ας γίνει καλά και με την ευχή μου να έρθει να σε υπηρετήσει».
Ο Διονύσης κάνει στο κρεβάτι του νοσοκομείου τις προσευχές του κι εκείνη δεν ξέρει πως προσευχές και αρρώστια είναι ο μοναχικός του κανόνας. Η Αγγλίδα νοσοκόμα μια μέρα θα της πει με άνευρη φωνή «he died».
Η κηδεία θα γίνει στην Ελλάδα. Θα παρευρεθούν ανάμεσα σε άλλους συγγενείς, φίλοι, γνωστοί τραγουδιστές, ηθοποιοί και μουσικοί, αλλά και ο γέροντάς του, Διονύσιος.
Ο π. Σπυρίδων θα αποκαλύψει το μυστικό στη τελετή όταν πρέπει να πει τ’ όνομα του τεθνεώτος «o δούλος του Θεού μοναχός Διονύσιος». Το εκκλησίασμα μένει έκπληκτο.
Αμέσως μετά την τελετή οι Πατέρες θα πάρουν το σώμα του θα το τυλίξουν σε σεντόνι και ο μοναχός Διονύσιος θα ταφεί στη μικρά Αγία Άννα, στον τόπο που ήθελε να μονάσει.
Ο πατριός του και βαφτισιμιός του Βενιαμίν Κουλ (ενα άτομο που έστρεψε στην ορθοδοξία ο Διονύσης) θα προσκυνά τον τάφο του συχνά, γνωρίζοντας τους Μικραγιαννανίτες από κοντά. Επιθυμία του να ταφεί κι εκείνος κοντά στο παιδί του, όταν φύγει από αυτή τη ζωή.
Η επιθυμία του πραγματοποιείται. Θα αρρωστήσει λίγα χρόνια αργότερα και θα φύγει κι αυτός από τη ζωή προσθέτοντας ακόμα μια απώλεια οδυνηρή στην κυρά-Δέσπω που όταν πέρασαν τα τρία χρόνια της ταφής του, πήρε τα οστά και τα πήγε στην Ουρανούπολη.
Εκεί τα παρέλαβαν οι μοναχοί και τα έθαψαν δίπλα σε αυτά του πνευματικού του πατέρα, νονού του αλλά και παιδιού του, μοναχού Διονυσίου, πλέον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου