Η τελευταία φωτογραφία του Αγ.Φιλουμένου,μία εβδομάδα πριν το μαρτύριό του

Ο Άγιος Φιλούμενος προγευόμενος το Μαρτύριό του, ήσυχος και χαρούμενος. Φωτογραφία του κ. Κωνσταντίνου Μεϊμάρη που εικονίζει τον Άγιο νέο Ιερομάρτυρα Φιλούμενο τον Κύπριο, μπροστά από το Φρέαρ του Ιακώβ, πάρθηκε μια εβδομάδα πριν από το Μαρτύριό του στις 9/22 Νοεμβρίου 1979.

πηγή

"Λίθους είδα... Αναμάρτητους δεν είδα..."

 "Λίθους είδα...

Αναμάρτητους δεν είδα..."

πηγή

ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ… ΠΟΙΟΤΗΤΑ!

«Εμείς σαν ατελείς, εκτός από την ποιότητα, έχουμε ανάγκη και από την ποσότητα της προσευχής. Το δεύτερο άλλωστε είναι πρόξενο του πρώτου. «Ο Θεός – λέγει η Γραφή – δίνει προσευχή καθαρή σ’ εκείνον που προσεύχεται, έστω και ρυπαρά, αλλά χωρίς να υπολογίζει κόπο και πόνο (πρβλ. Α΄ Βασ. β΄9)» (Άγιος Ιωάννης Κλίμακος, λόγ. κη΄ 23).

  Δεν αναιρεί τον εαυτό του ο όσιος. Γιατί ο ίδιος λέει κάπου αλλού «μη ζητάς να λες πολλά στην προσευχή σου, για να μη διασκορπισθεί ο νους σου, αναζητώντας λόγια…. Η πολυλογία στην προσευχή πολλές φορές δημιούργησε στον νου φαντασίες και διάχυση, ενώ αντιθέτως η μονολογία συγκεντρώνει τον νου». Και δεν τον αναιρεί, γιατί κάνει τη διάκριση μεταξύ των αρχαρίων, όλων ημών δηλαδή που είμαστε στις απαρχές της πνευματικής ζωής, και των προχωρημένων και τελείων. Για τους τελείους, για εκείνους που πράγματι έχουν αφιερώσει πλήρως και ολοκληρωτικώς τον εαυτό τους στον Θεό, τα πολλά λόγια… βλάπτουν: τους φέρνουν φαντασίες και διάχυση· εκείνο που έχουν ανάγκη είναι η μονολόγιστη κυρίως ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», γιατί έχουν ουσιαστικά ανακραθεί με τον Θεό, έχουν γίνει ένα μαζί Του, συνεπώς ολόκληρη η ζωή τους είναι μία προσευχή. Δηλαδή έχουν φτάσει στο σημείο να μη λένε προσευχές, αλλά να έχουν γίνει οι ίδιοι προσευχή – και η αναπνοή τους και το βλέμμα τους και η στάση τους όλη φανερώνουν Ουρανό.

Ζούμε καθημερινά καταστάσεις τόσο επώδυνες για την ψυχούλα που κουβαλάμε...

 Ζούμε καθημερινά καταστάσεις τόσο επώδυνες για την ψυχούλα που κουβαλάμε...

Τόση πολύτιμη……και εμείς ξοδεύουμετην Χάρη της δεξιά και αριστερά
σε κρίσεις και κατακρίσεις…
Ναι θα μιλήσεις μα έχεις σημασία όχι μόνο το Τι θα πεις μα και το ΠΩΣ και το ΠΟΤΕ
(κάποιες φορές και το ΠΟΥ)...
Δυστυχώς οι κουβέντες μας είναι πικρές και τις κερνάμε αφειδώς προκειμένου να ξυπνήσουμε τους άλλους από το μεθύσι της πλάνης στο οποίο βρίσκονται…
Τι λείπει λοιπόν από το ενδιαφέρον μας για τον άλλον;
Η Διάκριση……
Ποτέ άλλοτε το δίκιο μας δεν τρεφόταν τόσο λαίμαργα
απ’ την χαιρεκακία:
(''Είδες τι έπαθε.......ελπίζω τώρα να έβαλε μυαλό'')
Μην αφήνεις κανέναν πειρασμό να σε βρικολακιάσει……
Πόσο όμορφα το είχε πει ο αββάς Μακάριος:
«῾Ο λόγος ὁ κακὸς καὶ τοὺς καλοὺς ποιεῖ κακούς·καὶ ὁ καλὸς λόγος
καὶ τοὺς κακοὺς ποιεῖ καλούς»
Βλέπεις για τους ανθρώπους του Θεού,που' ναι ελεύθεροι από εμπάθειες
η αγάπη είναι εύκαμπτη......
Δεν είναι one size.....'Εχει μέσα της Διάκριση.....Έχει Χριστό!!!

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου

'' εἶπα δέ αὐτῇ· μέχρι τούτου ἐλεύσῃ καί οὐχ ὑπερβήσῃ, ἀλλ᾿ ἐν σεαυτῇ συντριβήσεταί σου τά κύματα''.

Οι δύο Ωκεανοί, Ατλαντικός και Ειρηνικός, συναντώνται στο ακρωτήριο Χορν, το νοτιότερο άκρο της Νότιας Αμερικής, που βρίσκεται στη Γη του Πυρός, στη Χιλή και δημιουργούν ένα εκπληκτικό φυσικό φαινόμενο.

Εδώ θυμόμαστε το βιβλικό που διαβάζουμε στον Ιώβ 38:10-11

'' εἶπα δὲ αὐτῇ· μέχρι τούτου ἐλεύσῃ καὶ οὐχ ὑπερβήσῃ, ἀλλ᾿ ἐν σεαυτῇ συντριβήσεταί σου τὰ κύματα''.
Είπα δε εις αυτήν· ''Εως στο σημείον αυτό θα έλθης και δεν θα το υπερβής. Αλλά τα κύματά σου θα συντριβούν μέσα σου, μέσα εις τα όρια, που εγώ σου εχάραξα''.

Το 38ο κεφάλαιο του ΙΩΒ ΕΔΩ !

Κυριακή ΙΓ΄Λουκά: Αρνητικές και θετικές εντολές(Άγιος Λουκάς Κριμαίας)

Ακούσατε σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα περί του πλούσιου νεανίσκου, ο οποίος δεν ήθελε να μοιράσει την περιουσία του για να γίνει κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα παρά να μπει πλούσιος στην Βασιλεία των Ουρανών.

Όταν ο νέος είπε στον Κύριον την επιθυμία του να Τον ακολουθήσει, ο Κύριος τον ρώτησε:

«Γνωρίζεις τις εντολές;»

«Ναι, -απάντησε εκείνος-, βεβαίως, γνωρίζω όλες τις εντολές και από μικρός τις τηρώ».

Αλλά ο Κύριος έδειξε, και σ’ αυτόν και σ’ όλους τους άλλους ότι δεν είναι αρκετό να τηρεί κανείς μόνο τις εντολές του παλαιού νόμου, δηλαδή εκείνες τις δέκα εντολές που και εσείς τις γνωρίζετε.

Γιατί δεν είναι αρκετό; Οι Εβραίοι ήταν σίγουροι ότι οι εντολές είναι το παν΄ όποιος τηρεί τις εντολές είναι καθαρός και άγιος και θα γίνει κληρονόμος της Βασιλείας του Θεού. Ο Κύριος όμως είπε ότι τα πράγματα καθόλου δεν είναι έτσι.

Τί ζητάνε από τους ανθρώπους οι εντολές του παλαιού νόμου; Η πρώτη εντολή διδάσκει να προσκυνούν οι άνθρωποι τον ένα και μοναδικό Θεό, μόνο Αυτόν να τιμούν και να μην έχουν άλλους θεούς ε­κτός απ’ Αυτόν. Η δεύτερη εντολή απαγορεύει να προσκυνάνε οι άνθρωποι τα είδωλα. Αυτό τί σημαίνει; Ότι όλοι όσοι δεν προσκυνούν τα είδωλα αυτόματα γίνονται καθαροί και άγιοι; Εμείς όλοι προσκυνάμε έναν Θεό. Όλοι είμαστε άγιοι;

Ο νόμος υπαγορεύει να σεβόμαστε τον πατέρα και την μητέρα μας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαστε άγιοι επειδή σεβόμαστε τους γονείς μας και δεν τους πετάμε στο δρόμο όταν γερνάνε; Μήπως αυτό και μόνο μας κάνει δίκαιους ενώπιον του Θεού;

Οι εντολές λένε να μην μοιχεύουμε, να μην φονεύουμε, να μην κλέβουμε, να μην ζηλεύουμε τον πλησίον μας, να μην επιθυμούμε τίποτα απ’ τα δικά του και να μην επιθυμούμε τη γυναίκα του. Και αυτό τί σημαίνει; Αν δεν είμαστε δολοφόνοι, δεν είμαστε κλέφτες, ούτε πόρνοι, ούτε ψευδομάρτυρες, αν από ζήλεια δεν αρπάζουμε την περιουσία των συνανθρώπων μας, αυτό σημαίνει ότι είμαστε καθαροί και άγιοι ενώπιον του Θεού;

Όλες οι εντολές του παλαιού νόμου είναι αρνητικές και λένε να μην είμαστε αυτοί και αυτοί. Δεν λένε όμως πώς πρέπει να είμαστε. Απαγορεύουν μόνο να κάνουμε τις πιο

ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΑΣ!

"...Εγώ δεν θα γίνω σαν κι εσάς, όχι....Δεν θα με παρασύρετε, τ'ακούσατε; Ποτέ! Δεν θα σας ακολουθήσω, ούτε θα γίνω σαν κι εσάς, γιατί δεν σας καταλαβαίνω. Θα παραμείνω αυτό που είμαι. Εγώ είμαι ανθρώπινο πλάσμα... ένας άνθρωπος! ...Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σ' όλο τον κόσμο... δεν θα καθίσω με σταυρωμένα τα χέρια, θα πολεμήσω...Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος...και μέχρι να' ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δεν θα συνθηκολογήσω!... ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΑΣ!..."

Eugène Ionesco, Rhinoceros (1959) -απόσπασμα-

Εμμανουήλ Τζάνες Μπουνιαλής, 1667, ο Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης

 

Εμμανουήλ Τζάνες Μπουνιαλής, 1667, ο Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης.(πηγή)

Διαβάστε και -Άγ. Ιάκωβος ο Πέρσης:Μια ευχή για κάθε κομμένο δάκτυλο!

«Ξέρω κάτι βάρκες»

«Ξέρω κάτι βάρκες»

Jacques Romain Georges Brel

« Ξέρω κάτι βάρκες…

που μένουν στο λιμάνι από φόβο,

μη και τα ρεύματα τις παρασύρουν

και τις ρίξουν στα βράχια.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που σκουριάζουν στο λιμάνι,

επειδή δεν τόλμησαν ποτέ

να ανοίξουν τα πανιά τους.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που ξεχνούν να αναχωρήσουν,

επειδή φοβούνται πως η θάλασσα θα τις γεράσει

και τα κύματα, δεν τις έχουν μεταφέρει ποτέ πουθενά,

το ταξίδι τους σταμάτησε ακόμα πριν ξεκινήσει.

Ξέρω κάτι βάρκες…

τόσο πολύ αλυσοδεμένες,

που ξεμάθανε πως να απελευθερωθούν.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που παραμένουν να κουνιούνται πάνω στο κύμα,

γιατί είναι σίγουρες πως δεν θα αναποδογυρίσουν.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που πηγαίνουν σε ομάδες

να αντιμετωπίσουν τον δυνατό αέρα,

πέρα από κάθε φόβο.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που γδέρνονται λίγο

στις ρότες των ωκεανών,

όπου τις φέρνει το παιχνίδι τους.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που δεν έπαψαν ποτέ να βγαίνουν

κάθε μέρα της ζωής τους

και που δεν φοβούνται να ξεκινήσουν,

αψηφώντας τους κινδύνους.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που επιστρέφουν στο λιμάνι

“πληγωμένες” παντού,

αλλά πιο θαρραλέες και πιο δυνατές.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που ξεχειλίζουν από ήλιο,

γιατί μοιράστηκαν υπέροχα χρόνια.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που επιστρέφουν πάντα μετά το ταξίδι,

μέχρι την τελευταία τους μέρα

και είναι έτοιμες να ξανανοίξουν τα πανιά τους,

γιατί έχουν μια καρδιά μεγάλη, σαν τον ωκεανό!»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ«Έτι εν σοι λείπει».

«Έτι εν σοι λείπει».

Ένας άρχοντας, πλούσιος νέος με χρήματα πολλά, με περιουσία πλησιάζει τον Χριστό μας αδελφοί μου. Από τα λόγια του φαίνεται ότι είναι άνθρωπος ευσεβής και τηρητής του Νόμου και έχει πόθο και δίψα για την αιώνια ζωή. Ανησυχεί για το μέλλον του μετά την παρούσα ζωή, και θέλει να ζήσει αιώνια στην βασιλεία του Θεού και γι’ αυτό προσπαθεί να εφαρμόσει όλα αυτά που του επιβάλει η πίστη του με βάση τον Ιουδαϊκό Νόμο, τηρώντας επακριβώς και κατά γράμμα όλα όσα επιβάλλονται για να μπει στην βασιλεία του Θεού.

Έχει δημιουργήσει την βεβαιότητα και είναι σίγουρος αφού τον κατάλογο των εντολών τον έχει εφαρμόσει στην ζωή του. Αν προσέξουμε μάλιστα στην αρχή της Ευαγγελικής περικοπής ο τρόπος που διαλέγεται με τον Κύριό μας δείχνει άνθρωπο όπου προσπαθεί να ειρωνευθεί αποκαλώντας Τον αγαθόν και αφετέρου δείχνει άνθρωπο που το στοιχείο του εγωισμού τον έχει κυριεύσει λέγοντας ότι «ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου». Ο Χριστός μας όμως ο οποίος γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων, βλέπει στο βάθος της ψυχής του πλουσίου αυτού νέου ότι είναι δεμένος με τα γήινα και τα φθαρτά. Γίνονται έτσι τα πλούτη του βαρίδια για να μην μπορεί να πετάξει στην Βασιλεία του Θεού.

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ διακόνισσα-φύλακας της ιστορικότατης Μονής του Αγίου Ανδρέα στην κατεχόμενη Καρπασία

   Σαν σήμερα, πριν από 3 ακριβώς χρόνια (το 2018) απεβίωσε, σε ηλικία 99 ετών, η κυρά Δέσποινα Παντελή η ΜΟΝΑΔΙΚΗ διακόνισσα-φύλακας της ιστορικότατης Μονής του Αγίου Ανδρέα (στην κατεχόμενη και χιλιοταλαιπωρημένη Καρπασία της Κύπρου).
  Μόνη της φύλαγε και περιποιούνταν το εγκαταλελειμμένο ιστορικό μοναστήρι κόντρα στο εχθρικότατο τούρκικο περιβάλλον, κόντρα στην ηλικία της, κόντρα στην φθορά που επιφέρει ο χρόνος.
  Όταν στην "ελεύθερη" Κύπρο και στην "ελεύθερη" Ελλάδα πασχίζουμε να μην θεωρηθεί "φονταμενταλισμός" ή "σκοταδισμός" η προσπάθεια του να έχεις μιά υγιή σχέση με την εκκλησία, την πατρώα πίστη και την Πατρίδα, αυτή μόνη της, αθόρυβα και αποτελεσματικά, βίωνε την Ορθοδοξία και διακονούσε αντί ημών.

 Αλλά πάντα έτσι ήταν η Ελλάδα.
Κανά δυό τρείς υπομονετικές και επίμονες "αμόρφωτες" κυρίες Δέσποινες σήκωναν το βάρος, σε πείσμα όλων των "μορφωμένων" συνελλήνων (που όλα τα γνωρίζουμε, βεβαίως, βεβαίως).
Καλό παράδεισο κυρά Δέσποινα.
Κάποιος/κάποια άλλος/άλλη θα πάρει την θέση σου, σε κάποια άλλη γωνιά του ελληνισμού, για να συνεχιστεί αυτό που εδώ και αιώνες γίνεται!

πηγή

ΕΟΚΑ 1955-1959-Μόνος του, αποσυρόταν πάλι για να προσευχηθεί, και ζητούσε βοήθεια για τον δύσκολο αγώνα

  «Πιο μεγαλόπρεπος γινόταν πριν από την μάχη. Μόνος του, αποσυρόταν πάλι για να προσευχηθεί, και ζητούσε βοήθεια για τον δύσκολο αγώνα. Τον βλέπω μέσα στο σκοτεινό και υγρό κρησφύγετο με την Αγία Γραφή στα χέρια. Τα μάτια του λάμπουν από Χριστιανική φλόγα. Και αυτός, με θέρμη και πάθος διαβάζει τα λόγια του Χριστού, και προσπαθεί να μεταδώσει πίστη και ελπίδα στους συναγωνιστές του, που τον κοιτάζουν εκστατικοί στα μάτια, και θαυμάζουν την πίστη και την αρετή του»

Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, για τον Μάρκο Δράκο.

Ιστορικές Μνήμες ΕΟΚΑ 1955-1959

Οἱ ἀντιφάσεις τοῦ ὀρθολογισμοῦ.

Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».

  ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ Ὑπουργός παρέδιδε πρό ἡμερῶν ἰδεολογικά μαθήματα ἀπό τηλεοράσεως γιά νά ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ Ἑλλάς λόγῳ τοῦ αὐξημένου ποσοστοῦ τῶν ἀνεμβολίαστων εἶναι περίπου μιά καθυστερημένη χώρα τῆς Ἀνατολῆς. Ἐνῶ ἄν συγκρίνει κανείς τά ποσοστά τῶν ἐμβολιασμένων στίς προηγμένες χῶρες τῆς Δύσεως, τοῦ Διαφωτισμοῦ καί τοῦ Ὀρθολογισμοῦ μέ τά δικά μας, θά διαπιστώσει ὅτι ἐκεῖ τά πράγματα πᾶνε καλύτερα. Βάσκανος μοῖρα γιά τόν ἴδιο, μετά τήν πρόβλεψή του αὐτή, ἄρχισαν ἡ μία μετά τήν ἄλλη οἱ χῶρες τοῦ …ὀρθολογισμοῦ νά κλείνουν τίς οἰκονομίες τους καί νά ἐπιβάλουν αὐστηρά λοκντάουν: Γερμανία, Αὐστρία, Ὁλλανδία, Βέλγιο κ.λπ. Ὁ ὀρθολογισμός δέν τούς ἔσωσε. Ἐνῶ τό ποσοστό τῶν ἀνεμβολίαστων αὐξάνεται καί ἐκεῖ. Ἡ τελευταία θεωρία πού διακινεῖται διεθνῶς ὄχι ἀπό τόν κύριο Ὑπουργό γιά νά ἐξηγηθεῖ ἡ ἀποτυχία, εἶναι ὅτι οἱ ἀνεμβολίαστοι στίς ΗΠΑ εἶναι οἱ δεξιοί τοῦ Τράμπ, στήν Γερμανία οἱ ἀκροδεξιοί τοῦ AFD, γιά τήν Ἑλλάδα δέν ἔχουν τολμήσει νά ποῦν κάτι σχετικῶς γιατί θά δυσαρεστοῦσαν τόν Πρωθυπουργό. Κανείς ἀπό ὅλους τούς ἀναλυτές πού «γονατογραφοῦν» σχετικῶς δέν συνειδητοποίησε κάτι: ὅτι ὁ ἀνορθολογισμός τροφοδοτεῖται παγκοσμίως ἀλλά καί στήν πατρίδα μας ἀπό τίς ἀντιφάσεις τοῦ ὀρθολογισμοῦ. Τό νέο δόγμα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας πού κυριαρχεῖ τήν τελευταία δεκαετία βασίζεται στήν ἀποθέωση τῆς ἀτομικῆς ἐπιλογῆς καί στήν ὑποχώρηση τοῦ συλλογικοῦ καλοῦ. Στήν δόξα τῶν μονάδων καί στήν ὑποτίμηση τῶν Ἐθνῶν. Οἱ ἐλίτ ματώνουν γιά νά πείσουν ὅτι ἄμεση προτεραιότητα στόν νέο κόσμο ἔχει ἡ ἱκανοποίηση τῶν ἀτομικῶν μας ἐπιθυμιῶν καί ὄχι ἡ ἐπίδρασή τους στήν μεγάλη κοινωνία.

 Θέλουμε νά κάνουμε χρήση σκληρῶν ναρκωτικῶν ὅπως ἡ ἡρωίνη; Δικαίωμά μας λένε οἱ οὔλτρα φιλελεύθεροι, δέν θά βάλουμε κανέναν ἀφεντικό στό σῶμα μας. Ὅ,τι θέλουμε κάνουμε μέ αὐτό. Τί σημασία ἔχουν 2 τόνοι ἡρωίνη στά ἀμπάρια ἑνός πλοίου ἄν ἡ νεολαία τήν θέλει;

Μωρέ, δώσου στον Χριστό και πρόσφερε στον Χριστό αυτά τα πλασματάκια με την προσευχή σου, να τα αγιάζεις!

Έλεγε σε κάποιον παιδίατρο:
– Πώς εξετάζεις τα παιδιά;
– Έτσι…
– Άκουσε να σου πω. Την ώρα που εξετάζεις το κάθε παιδάκι, θα κάνεις μέσα σου ένθερμη προσευχή με αγάπη: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον δούλον σου.”. (Και λέγοντας αυτά έπαιρνε βαθιά εισπνοή, άνοιγε τα χέρια του).
Να έτσι, με ανοιχτή καρδιά θα παρακαλείς για το κάθε παιδάκι. Είναι μια ψυχούλα που έστειλε ο Θεός στα χέρια σου.
Και καθώς θ’ ακουμπάς το χέρι σου στο κεφαλάκι του και θα προσεύχεσαι ένθερμα μέσα σου, η χάρη τού Θεού θα μεταγγίζεται στην ψυχούλα τού παιδιού.
Όλα αυτά μυστικά. Δε θα καταλαβαίνουν τίποτα οι άλλοι.
Θα τους δίνεις τα φάρμακα που λέει η επιστήμη σου αλλά, τελικά ο Χριστός θα θεραπεύει το παιδί, που παρακαλείς εσύ και οι γονείς του. Το πιστεύεις αυτό;
Άλλη φορά του έλεγε:
– Δε σε βλέπω να εξετάζεις τα παιδιά όπως σου είπα. Σε τρώει η ρουτίνα και ξεχνιέσαι.
Μωρέ, δώσου στον Χριστό και πρόσφερε στον Χριστό αυτά τα πλασματάκια με την προσευχή σου, να τα αγιάζεις!
Είδες, ο Χριστός θεράπευε χρησιμοποιώντας αισθητό τρόπο: είτε έπιανε το χέρι τού μεγάλου, με τη δοσμένη στον Χριστό έντονη και θερμή προσευχή σου, μετάγγιζε τους χάρη Θεού Θεού. Το ίδιο δεν κάνει και ο ιερέας σε κάθε μυστήριο; Για να έλθει η χάρη τού Αγίου Πνεύματος, βάζει αισθητά το χέρι του στο κεφάλι τού εξομολογουμένου, τού χειροτονουμένου, τού νυμφευμένου, τού βαπτιζομένου κ.λ.π. Είναι μυστική δύναμη η προσευχή, που μεταδίδεται μυστικά στην ψυχή τού άλλου.

Αγαπίου Μοναχού, Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος

Άγγελος Τερζάκης για την εποποιία στο Ύψωμα 731

Ύψωμα 731
«Εκείνοι που στέκονταν τώρα γαντζωμένοι εκεί πάνω, δεν έμοιαζαν πια με στρατό, δεν έμοιαζαν με πλάσματα ανθρώπινα. Ήταν κάτι σκέλεθρα ντυμένα με κουρέλια, επιδέσμους, φαντάσματα μαυριδερά και αγριεμένα, όλο χώμα και ιδρώτα που παγώνει, μάτι γυαλιστερό από την πείνα, την αγωνία, την πάλη με το χάρο».
(Άγγελος Τερζάκης για την εποποιία στο Ύψωμα 731.)

πηγή

Θαύματα στην Παναγία Μαλεβή

Ο τυφλός που κατάφερε να δει για πρώτη φορά τα παιδιά του
  Συγκλονιστική είναι επίσης η περιπέτεια του 60χρονου τυφλού από την Κορινθία, που προσευχόταν κάθε βράδυ να τον αξιώσει ο Θεός έστω και μία στιγμή να δει τα πρόσωπα των τριών παιδιών του. Είχε τυφλωθεί σε ηλικία πέντε ετών. Η αδελφή Αγνή μας ανέφερε:

 «Ενα βράδυ είδε στον ύπνο του μια καλόγρια να του λέει “έλα στο μοναστήρι μου, στην Παναγιά τη Μαλεβή, για να συναντήσεις τα παιδιά σου”.

 Ηρθε μαζί με τη γυναίκα του λίγο πριν από τη γιορτή της, τον Αύγουστο του 2000. Μόλις μπήκαν στο εκκλησάκι, το Μύρο έτρεχε ποτάμι και έφτασε μέχρι τα πόδια του. Η γυναίκα του άρχισε να κλαίει και εκείνος αφού φίλησε την εικόνα έπεσε στα γόνατα και ζήτησε να τον βοηθήσει. Λίγα λεπτά μετά φώναζε, έβλεπε και πάλι το φως του ήλιου. Αγκάλιασε τη γυναίκα του και έφυγε τρέχοντας για το σπίτι για να βρει τα παιδιά του».

Αετός στο κοτέτσι!!

Πολλά τα πτηνά, λίγοι οι Αετοί
Πολλοί οι άνθρωποι, λίγοι οι Άξιοι
Πολλοί οι θρησκευάμενοι, λίγοι οι Άγιοι

πηγή

Πόσο ευαίσθητη άραγε καρδιά είχε ο άγιος αυτός, ώστε ο Θεός να τον χαριτώσει με την ευλογία της θεραπείας των παιδιών;

ΧΡΙΣΤΟΣ-ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

   Όταν η Εκκλησία μας έρχεται διά της υμνολογίας μας να μας πει ότι ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών ισοσταθμίζεται με τεράστια πνευματικά αναστήματα αγαπημένα του Θεού: τον προφήτη και κριτή Σαμουήλ, τον προφήτη Ιερεμία, τον προφήτη Ηλία, τον Μωυσή, τον τρισμέγιστο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τότε βρισκόμαστε ενώπιον ενός αγίου ανθρώπου που δεν είναι των κοινών μέτρων. Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι άγιοι, «κοινοί», που αγαπούν τον Χριστό αλλά χωρίς να καταθέτουν «ολοκληρωτικά» τον εαυτό τους σ’ Αυτόν, ή καλύτερα που αγωνίζονται να στραφούν προς Εκείνον, αλλά δεν τα καταφέρνουν πάντοτε, καθώς η αδύναμη θέλησή τους προσκλίνει επικίνδυνα και συχνά στα του κόσμου και στα πάθη τους – ό,τι ζούμε δυστυχώς οι πολλοί που κι εμείς λόγω του αγίου βαπτίσματός μας χαρακτηριζόμαστε «άγιοι».

  Με τον άγιο Στυλιανό όμως βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα φαινόμενο που το μόνο που διαπιστώνουμε είναι η διαρκής ανοδική πορεία, η αδιάκοπη πνευματική ανάβαση. Τα λίγα στοιχεία που διαθέτουμε, αλλά αρκετά για να καταλάβουμε τι γίνεται, το επιβεβαιώνουν: από μικρός, στραμμένος προς τον Θεό∙ νεαρός, αφιερωμένος ως μοναχός μαζί με άλλους ασκητές∙ πιο ώριμος, αναζητητής με ευλογία του μοναστηριού του της πιο ερημητικής ζωής, ζώντας σε σπήλαιο και τρεφόμενος από άγγελο σαν τον προφήτη Ηλία∙ δέκτης αργότερα χαρισμάτων από τον Θεό για χάρη του λαού: θαυματουργός και ιεραπόστολος διά των προσευχών του∙ κι έπειτα διαχρονικά και αιώνια: ισχυρός πρεσβευτής των πιστών που χειμαζόμαστε στον κόσμο τούτο, ιδίως μάλιστα των παιδιών.

  Πόσο ευαίσθητη άραγε καρδιά είχε ο άγιος αυτός, ώστε ο Θεός να τον χαριτώσει με την ευλογία της θεραπείας των παιδιών; - και μόνο η επίκληση του ονόματός

Μερικοί διψούν και δεν γνωρίζουν το γιατί και παραμένουν με έναν ανεκπλήρωτο κενό....

  Λείπει σήμερα από τους Νεοέλληνες ή ύγιής ευαισθησία, το ευγενές ήθος, το ταπεινό μεράκι που κοσμούσε τόν Μακρυγιάννη και τον Παπαδιαμάντη. ...Δεν εκφράζουν αυτό που βιώνουν και δεν βιώνουν την άνεση της αλήθειας, γι' αυτό και τα έργα τους είναι φθηνά κι όχι αρχοντικά και χαριτωμένα .....
Τά ποιήματα σκοτεινά, τα τραγούδια βάρβαρα, οι ζωγραφικές αφηρημένες, οι συζητήσεις στεγνές. Απουσιάζει η αθωότητα, η ελπίδα και η απλότητα. Δεν έχει προτεραιότητα σήμερα ή αλήθεια κι όσοι την ασπάζονται θεωρούνται όπισθοδρομικοί κι αφελείς.
Το να ζεις σήμερα αυθεντικά σκανδαλίζει. Είναι λυπηρή αυτή ή καταγραφή μά όχι όμως υπερβολική, γι' αυτό και η ανία τόσο πλούσια, σε μία Ελλάδα δυτικόπληκτη κι ένα "Ελληνα που συνεχώς απεργεί μόνο για αύξηση μισθού.
Η εποχή μας δεν είναι τόσο δεκτική μεταδόσεως μηνυμάτων μετανοίας , καθάρσεως και αγωνων . Επιθυμεί τή σωματική άνεση, την ευκολία, τη μετριότητα και το γρήγορο κέρδος, είτε το εκφράζει κι ομολογεί είτε όχι. Θα πρέπει όμως να είμαστε ειλικρινείς. Αποτέλεσμα αυτού του τρόπου ζωής είναι το άγχος, ή ανία και η ανασφάλεια.
“Η ζωή στήν πόλη κατάντησε ανιαρή, όταν κυριαρχεί τό άγχος της ευζωίας, του πλουτισμού και του κορεσμού. Οι συμβατικές σχέσεις των ανθρώπων υπάρχουν για να διατηρούν ανθηρές τις καταναλωτικές ανάγκες. Η πλειονότητα έχει υποταχθεί στην καλοπέραση, τη μόδα και την κοσμικότητα. Μιά αυτάρκεια στην ατομοκρατία επικρατεί και συνεχείς μονολόγοι, πού συνήθως μιλούν για ανάπτυξη και επέκταση.....
Μερικοί διψούν και δεν γνωρίζουν το γιατί και παραμένουν με έναν ανεκπλήρωτο κενό....
Όσο κανείς πλησιάζει το Θεό, τόσο πιο πολύ τον ενισχύει ...
Η ζωή των Αγίων, παρά τις πυκνές διακυμάνσεις της, ήταν πλημμυρισμένη από μία απεριόριστη άνεση που δεν γνώρισε την ανία...
Μπορούμε σήμερα να επαναλάβουμε τα λόγια του Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου;
«Τό πρόσωπό μου λάμπει, όπως το πρόσωπο του  Αγαπημένου μου, κι όλα μου τά μέλη γίνονται φωτεινά, και τότε γίνομαι περισσότερο ωραίος από τους πιό ωραίους, περισσότερο πλούσιος από τούς πιό πλούσιους, περισσότερο ισχυρός από τούς πιο ισχυρούς».
Μωυσής Αγιορείτης.

πηγή

"Αν νιώθεις πόνο, είσαι ζωντανός. Εάν νιώθεις τον πόνο των άλλων, είσαι άνθρωπος."

Διατί αλαζονεύεσαι δια την κακίαν σου συ, ω δυνατέ..;

Ὅταν συκοφαντῆσαι καί ὁ συκοφάντης καυχᾶται ἀλαζονικῶς.Γιά νά μετανοήσουν οἱ σκληροκάρδιοι ἄρχοντες καί νά γίνουν εὐσπλαχνικοί, γιά νά μή βασανίζουν τόν λαό.
ΨΑΛΜΟΣ 51
  Διατί αλαζονεύεσαι δια την κακίαν σου συ, ω δυνατέ, ώστε να διαπράττης ανομίας με θρασύτητα και να παραβαίνης όλην την ημέραν τον νόμον του Θεού;
  Αδίκους λογισμούς της καρδίας σου ελάλησε το απύλωτον στόμα σου· ώσαν με ξυράφι ακονισμένον δια της γλώσσης σου ειργάσθης δολίως προς καταστροφήν του πλησίον.
  Ηγάπησες την κακίαν και όχι την αγαθότητα. Επροτίμησες την δολιότητα και συκοφαντίαν από του να λαλής την αλήθειαν και την δικαιοσύνην.
  Επροτίμησες να λέγης λόγους, οι οποίοι φέρουν καταποντισμόν και όλεθρον, και να έχης γλώσσαν δολίαν και συκοφαντικήν εναντίον των άλλων.
  Ιδού ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος δεν ηθέλησε τον Θεόν ως συμπαραστάτην και βοηθόν του, αλλά ήλπισεν στον πολύν πλούτον του. Εστήριξε και εμεγάλωσε την δύναμίν του επί ματαίων και εφημέρων πραγμάτων.
  Κυριε, σε δοξολογώ και θα σε δοξολογώ πάντοτε, διότι έκαμες και θα κάμης δεκτά τα αιτήματά μου. Εις κάθε δε δυσκολίαν της ζωής μου θα περιμένω την ιδικήν σου επέμβασιν, διότι αυτή είναι πάντοτε αγαθοποιός και ευεργετική στους αφωσιωμένους προς σέ.

πηγή

Η Αγία Αικατερίνη και το θαύμα στην Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας

Η πανέυφημος νύμφη του Χριστού, Αγία Αικατερίνη, είναι μια από τις μεγαλύτερες Αγίες γυναίκες που έχει αναδείξει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Όπως χιλιάδες μάρτυρες δεν φοβήθηκαν να αρνηθούν τον Χριστό μπροστά στις απειλές και τα μαρτύρια των ειδωλολατρών αυτοκρατόρων, έτσι και αυτή έμεινε ακλόνητη στην πίστη της στα φοβερά μαρτύρια που την επέβαλε ο έπαρχος της Αλεξάνδρειας κατά τον φοβερό διωγμό που είχε κηρύξει ο Μαξέντιος. Αυτή η μαρτυρία της για τον Χριστό της έδωσε τον αιώνιο στέφανο της Αγιότητος.

Πολλά τα θαυμαστά γεγονότα που έχει επιτελέσει η Αγία στο διάβα των αιώνων. Κάθε θαυμαστό όμως γεγονός τυγχάνει ιδιαίτερου ενδιαφέροντος όταν οι μαρτυρίες γι’ αυτό γίνονται στις ημέρες μας και από ανθρώπους που βίωσαν τη χάρη αυτή των Αγίων μας.

Έτσι και εμείς θα αναφερθούμε σε ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβη στην Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας, το σημερινό Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο – Λύκειο Λαμίας, με την πλούσια προσφορά στην Εκκλησία και την Πατρίδα και συνδέεται με την Αγία Αικατερίνη.

Ήταν Απρίλιος του 1992 όταν οι ιεροσπουδαστές της Σχολής έψαλλαν την Θ’ ωδή του Μεγάλου Κανόνα στο παρεκκλήσιο του Αγίου Στυλιανού και ξαφνικά ατένισαν μια εικόνα που έμελλε να τους στιγματίσει πνευματικά. Η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης άρχισε να κινείται με πάρα πολύ αργό ρυθμό, δεξιά και αριστερά. Οι μαθητές ξαφνιάστηκαν. Όταν έφτασαν μπροστά στην εικόνα όλοι βεβαιωθήκαν γι’ αυτό που έβλεπαν από μακριά. Η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης κινούνταν.

“Στην αρχή νομίσαμε πως από κάπου μπάζει αέρα και κινείται η εικόνα. Έτσι τη σταθεροποιήσαμε, δηλαδή την ακινητοποιήσαμε. Αλλά πριν προλάβουμε να γυρίσουμε στα στασίδια, στα ψαλτήρια και στη θέση του ο καθένας μας, το παιδί που ήτο κοντά στην εικόνα μας φώναξε πάλι λέγοντας μας ότι η εικόνα ξανάρχισε να κινείται. Τότε βλέποντας όλοι μας αυτό το θαυμαστό γεγονός γονατίσαμε και ψάλαμε το απολυτίκιο της Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης ενώ η εικόνα συνέχισε να κινείται ακόμη δεξιά και αριστερά, εμπρός στα γεμάτα έκσταση και φόβο μάτια των 20-25 παιδιών”, θυμούνται οι μαθητές που βίωσαν αυτό το θαύμα.

Ἀσφάλιζε λοιπόν τόν ἑαυτό σου, ἄνθρωπε. Ἔχεις τα σημεῖα τοῦ Ἀντιχρίστου

 Ἅγιος Κύριλλος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

"Ἀσφάλιζε λοιπόν τὸν ἑαυτό σου, ἄνθρωπε. Ἔχεις τά σημεῖα τοῦ Ἀντιχρίστου. «Νά μήν τό θυμᾶσαι μόνο γιά σένα, ἀλλά νὰ τό λές καί στούς ἄλλους μέ Ζῆλο» (πρβλ. Σοφ. Σολ. 7, 13). Ἄν ἔχεις παιδί κατά σάρκα, νά τό συμβουλεύεις. Ἄν πάλι μέ τήν Κατήχηση γέννησες κάποιο πνευματικό παιδί, καί αὐτό νὰ τό προφυλάξεις μέ τίς συμβουλές σου, ὥστε νά μἠ δεχτεῖ τόν ἀπατεῶνα ὡς αληθινό. «Διότι τό μυστήριο τῆς ἀνομίας ἤδη ἐνεργεῖται» (Β΄ Θεσ. 2, 7). Μέ βάζουν σέ σκέψεις καί φόβο οἵ πόλεμοι τῶν ἐθνῶν, μέ φοβίζουν τἁ σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν, μέ τρομάζει ἡ μισαδελφία τῶν ἀδελφῶν. Ἄς τά διακηρύττουμε λοιπόν αὐτά, ἀλλά εἴθε νά μή γίνουν στήν ἐποχή μας. Ἄς ἔχουμε ὅμως τὸ νοῦ μας, γιά νά εἴμαστε ἐξασφαλισμένοι. Αὐτά εἶχα νά πῶ γιά τόν Ἀντίχριστο."

(Κατήχηση Φωτιζωμένων ΙΕ', ΙΗ' σελ, 457. Εκδόσεις Ετοιμασία Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέας 1999)

πηγή

Στο όρος της αγίας Αικατερίνας στα βάθη της βιβλικής ερήμου

  

  Ανάμεσα στη Μεσόγειο και τους δύο βαθύτατους κόλπους της Ερυθράς Θάλασσας, ανάμεσα στην Ασία και την Αφρική, βρίσκεται η χερσόνησος του Σινά· ένα τριγωνικό κομμάτι γης (π. 60.000 τετρ. χλμ) που ξεκόλλησε κάποτε από τις άγριες ερήμους της Αραβικής Χερσονήσου, αλλά αποτελεί τμήμα της Πετραίας Αραβίας. Στο κέντρο περίπου του Σινά ορθώνεται το Θεοβάδιστον Όρος. Από εκεί πηγάζουν κι εκεί συναντιούνται οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες της Βίβλου. Αλλά οι Χριστιανοί ασκητές το φρουρούν και το διακονούν από τις αρχές τουλάχιστον του 4ου αιώνα. Στο καστρομονάστηρο που ίδρυσε ο Ιουστινιανός Α΄ (527-565), το 542 και ολοκληρώθηκε το 551, δηλαδή μετά τον θάνατο της Θεοδώρας (που πέθανε το 548), οι Σιναΐτες πατέρες μνημονεύουν ακόμα στις καθημερινὲς ακολουθίες το αυτοκρατορικό ζεύγος: «Ὑπέρ τῶν μακαρίων καί ἀοιδίμων κτιτόρων τῆς ἁγίας Μονῆς ταύτης Ἰουστινιανοῦ καί Θεοδώρας τῶν αὐτοκρατόρων...», ενώ στα οριζόντια δοκάρια των ζευκτῶν της στέγης του καθολικού της Μονής διασώζονται οι επιγραφές «+ΥΠΕΡ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΕΣΤΑΤΟΥ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ» και «+ΥΠΕΡ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΓΕΝΑΜΕΝΗΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΙΔΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ».

Η χερσόνησος του Σινά ανάμεσα στους δύο βαθύτατους κόλπους της Ερυθράς Θαλάσσης. Χάρτης του 1869, όταν άνοιγε το κανάλι του Σουέζ. Σε κύκλο: η Μονή της Αγίας Αικατερίνας, το Τζέμπελ Κατερίνα (όρος της Κατερίνας) και το Τζέμπελ Μούσα (το Θεοβάδιστο όρος του Μωυσή)

   Το καθολικό (ο κεντρικός ναός της Μονής), μία μεγαλοπρεπής τρίκλιτη βασιλική, είναι αφειρωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

 Εδώ φυλάσσεται η λάρνακα με την κάρα της αγίας Αικατερίνας («της πανσόφου», όπως χαρακτηρίζεται, και πώς θα μπορούσε να μην είναι πάνσοφη μία Αλεξανδρινή αριστοκράτισσα;). 

Η λάρνακα της αγίας μεγαλομάρτυρος Αικατερίνας

Το Μοναστήρι με τα εκατοντάδες ιερά κειμήλια είναι αφιερωμένο στο όνομά της (Αικατερίνα είναι το σωστό, αλλά έμεινε να λέγεται Αικατερί). Πίσω από το Ιερό βρίσκεται η Αγία Βάτος, η φλεγομένη και μηδέποτε καιομένη (προεικόνιση της Θεοτόκου, αλλά και συνέχιση της πανάρχαιας δενδρολατρείας).

Ο αρχιτέκτονας του καθολικού ήταν ο Στέφανος από την πρωτοβυζαντινή Αίλια (σημερινή Άκαμπα, λιμάνι της Ιορδανίας στην Ερυθρά). Δεν γνωρίζουμε όμως ποιος ήταν ο αγιογράφος-ψηφωτής και ποιο το εργαστήριο, που έφτιαξε τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Η ψηφιδωτή σύνθεση, ένα από τα λαμπρότερα έργα της Πρωτοβυζαντινής εποχής, καλύπτει την αψίδα του Ιερού και συνεχίζεται μέχρι την οροφή, όπου δεξιά κι αριστερά από τους φεγγίτες απεικονίζεται ο Μωυσής.

 Αριστερά: ο νεαρός άνδρας βγάζει τα σανδάλιά του μπροστά στην Βάτο. Δεξιά: παραλαμβάνει τις Εντολές από το χέρι του Θεού. 

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Η ψηφιδωτή σύνθεση, ένα από τα λαμπρότερα έργα της Πρωτοβυζαντινής εποχής,

  Ο Μωυσής απεικονίζεται και στη Μεταμόρφωση, αλλά με τη μορφή του ηλικιωμένου προφήτη, που παραστέκει τον Χριστό μαζί με τον προφήτη Ηλία. Κοντά στον Ηλία, γονατιστός ο Ιωάννης. Κοντά στον Μωυσή, γονατιστός ο Ιάκωβος. Στα πόδια του Χριστού, ο Πέτρος. 

 Και οι τρεις μαθητές είναι έκθαμβοι. Στον χρυσό κάμπο (φόντο) κυριαρχεί ο Χριστός που περιβάλλεται από «μάντορλα» (ένα οβάλ σχήμα που παραπέμπει σε μεταφυσικά σύμβολα). Σκούρο και φωτεινό μπλε, γαλάζιο, γκρι και ασημένιο είναι τα χρώματα αυτού του αμυγδαλωτού σχήματος, ενώ οι χρυσάργυρες ακτίνες που πηγάζουν από τον Χριστό φτάνουν έως τα πέντε πρόσωπα τα οποία παραβρίσκονται στην σκηνή. Η αριστουργηματική σύνθεση συμπληρώνεται με 31 πρόσωπα, που καλύπτουν το ημικυκλικό περιθώριο. Οι 29 είναι προτομές προφητών και αποστόλων, ενώ στις δυο άκρες βρίσκονται οι προτομές του ηγούμενου Λογγίνου και του διακόνου Ιωάννη, οι οποίοι ήταν οι υπεύθυνοι για την παρακολούθηση της εκτέλεσης του αυτοκρατορικού έργου.

Η ψηφιακή αποβλάκωση: μια μαζική παιδοκτονία

Για το Δίκτυο Psy-Counsellors

Μετάφραση, Προσαρμογή στα Ελληνικά και Επιμέλεια
Γιάννης Παπαμιχαήλ, τ. Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου

    Η καραντίνα και η απαγόρευση κυκλοφορίας που έχουν επιβληθεί λόγω κορωνοϊού γεννά μεταξύ άλλων κάποια ζητήματα διαχείρισης χρόνου των ατόμων μέσα στα σπίτια που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στα αστικά κέντρα και είναι συχνά διαμερίσματα. 

  Ποια είναι η πιο εύκολη και αποτελεσματική διέξοδος; Βεβαίως, οι οθόνες με όλες τις εκδοχές τους, από την συμβατική τηλεόραση μέχρι το διαδίκτυο. Δεν περίμεναν βέβαια οι άνθρωποι τον κορωνοϊό για να την ανακαλύψουν, τώρα όμως μοιάζει να συνιστά σε μεγάλο βαθμό μονόδρομη διέξοδο των έγκλειστων και απομονωμένων ατόμων, ειδικά μάλιστα όσων έχουν παιδιά και οικογένειες. Αποφασίσαμε λοιπόν να δημοσιεύσουμε μια βιβλιοκριτική από το γαλλικό περιοδικό «Eléments» προσαρμοσμένη και μεταφρασμένη στα ελληνικά για λογαριασμό του Δικτύου Psy-Counsellors, αναφορικά με την εγκατάλειψη των παιδιών μας στις «οθόνες- νταντάδες». Για να μην κερδίσουμε την «μάχη με τον κορωνοϊό» και την χάσουμε, με τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας…

  Ο Φίλιππος, χλωμό αγοράκι πέντε ετών, λίγο παχύσαρκο, χωμένο στην πολυθρόνα του ένα ωραίο πρωινό του Οκτώβρη, πληκτρολογεί πυρετωδώς το αγαπημένο του playstation. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, ο νεαρός ήρωας, στη στενή του σχέση με την ψηφιακή του νταντά, δεν ονειρεύεται παρά ένα μόνο πράγμα: να ξεπεράσει το πέμπτο επίπεδο και να γίνει ο πιο μεγάλος «εκπαιδευτής του pokemon» στον κόσμο.

   Από την στιγμή που η δασκάλα του Φίλιππου επεσήμανε την ανάγκη να απομακρυνθεί η HD τηλεόραση από το παιδικό δωμάτιο, αφού σύμφωνα με όλους, ειδικούς και μη, ο Φίλιππος παρουσιάζει κάποια συμπτώματα αστάθειας, νύστας κατά το διάστημα της ημέρας και μειωμένες δυνατότητες συγκέντρωσης της προσοχής του, το μόνο που μένει στην καθημερινή διάθεση του Φίλιππου είναι η κονσόλα παιχνιδιού και ο «παιδαγωγός» tablet του Έκτορα, δηλαδή του μεγάλου

Καί ὅ,τι νά τούς κάνεις, ὅσο κι ἄν τούς κουνήσεις, μέ τίποτε δέν ξυπνοῦν

Ο Ἅγιος Παΐσιος προφητικά λέγει: «Σέ μιά ἐποχή πού ὁ Σατανάς ὀργιάζει καί οἱ ἄνθρωποί του ὀργανώνονται, οἱ Ἑλληνες βρίσκονται σέ νάρκη. Τόν ἑαυτό του μόνο κοιτάει νά βολέψει ὁ καθένας καί τίποτε περισσότερο. Καί ὅ,τι νά τούς κάνεις, ὅσο κι ἄν τούς κουνήσεις, μέ τίποτε δέν ξυπνοῦν». 

Καί συνεχίζει: «Ὅταν δεῖτε συμφορές στήν Ἑλλάδα, τό κράτος νά βγάζει παλαβούς νόμους καί νά ὑπάρχει γενική ἀστάθεια, μή φοβηθεῖτε. Θά βοηθήσει ὁ Θεός» 

(Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, 1981).

Bοηθείστε, διότι μας παίρνουν αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι ό,τι πολύτιμον τζιβαιρικόν έχομεν... (Μακρυγιάννης)

   Θεέ, συγχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν… Kαι αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την πατρίδα. Mας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν… Kαι βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες....που είπαν να μας σβήσουν την Aγία Πίστη, την Oρθοδοξία, διότι η φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα ορθόδοξον.,,,Kαι επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Aγίους. Άναψα τα καντήλια και εληβάνισα…Kαι σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα. Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Eλλάδα παλιόψαθα; Bοηθείστε, διότι μας παίρνουν αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι ό,τι πολύτιμον τζιβαιρικόν έχομεν... Nτροπή μας Eλληνες!».

 «Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσεις εις τους Μύλους ήρθε ο Ντερνύς να με ιδή. Μου λέγει.

 ‘Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;” 

Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν». (Στρ. Ιωαν. Μακρυγιάννης)
χειρ. Αλίμπέρτη Αλέξανδρου

περισσότερα στο https://www.youtube.com/watch?v=76tPVTYfKfA

Eνώπιον της «Αγίας Τριάδος»του Αγ.Αντρέι Ρουμπλιόφ

  H Μοσχοβίτισσα πιστή στέκεται κατανυκτικά ενώπιον της «Αγίας Τριάδος», κορωνίδας της ρωσικής αγιογραφίας, διά χειρός Αντρέι Ρουμπλιόφ, φωτισμένου μοναχού ΕΔΩ.

 Τα έργα του, αρμονικά και διαυγή, αναβλύζουν ασκητική πνευματικότητα, υπό το ανέσπερο φως του βυζαντινού προτύπου. Δάσκαλός του ένας Ελληνας, ο Θεοφάνης, εικονογράφος και μαζί φιλόσοφος, που μετοίκησε από την Κωνσταντινούπολη στη Μοσχοβία, αποτυπώνοντας και εκεί, κυρίως σε τοιχογραφίες, την απαράμιλλη τεχνική του. 

O κατά Μπέργκμαν κορυφαίος σκηνοθέτης του 20ού αιώνα –περιθωριακός, δυσπρόσιτος κατά τη σοβιετική κρησάρα– Αντρέι Ταρκόφσκι ήταν ο βαθύνους εξερευνητής του κινηματογραφικού ονείρου που απέδωσε σε ταινία βιογραφική τη διαδρομή του Αντρέι Ρουμπλιόφ, μάλιστα εγκαίρως, πριν από την αγιοποίηση του αγιογράφου από τη Ρωσική Εκκλησία. 

Ο Ταρκόφσκι πέθανε, ετών 54, στο Παρίσι το 1986, ο Θεοφάνης «γύρω» στο 1410 και ο Ρουμπλιόφ «γύρω» στο 1430• κατά κάποιον, ανεξίτηλο, τρόπο είναι σαν να γνωρίστηκαν μεταξύ τους (φωτ. EPA/MAXIM SHIPENKOV).

πηγή

«ΕΣΚΥΨΕ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»: ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΩΜΗΣ

 «Ο μακάριος και σοφότατος Κλήμης ήταν Ρωμαίος, καταγόμενος από βασιλική γενιά, υιός του Φαύστου και της Ματθιδίας, και απέκτησε όλη την παιδεία της ελληνικής γνώσεως. Όταν σώθηκε κάποτε με παράδοξο τρόπο από ναυάγιο και έτυχε να συναντήσει τον κορυφαίο των Αποστόλων Πέτρο, κατηχήθηκε από αυτόν στην αληθινή πίστη του Χριστού. Έγινε κήρυκας του Ευαγγελίου και συνέγραψε τις διατάξεις των Αποστόλων, οπότε και καταστάθηκε επίσκοπος Ρώμης. Συνελήφθη όμως από τον Δομιτιανό και βασανίστηκε. Και επειδή δεν πειθόταν στα προστάγματά του, εξορίστηκε σε έρημη πόλη, κοντά στη Χερσώνα. Από εκεί πάλι, αφού του έδεσαν στον αυχένα σιδερένια άγκυρα, τον έριξαν στον βυθό της θάλασσας και έτσι τελειώθηκε.
    Ο των θαυμασίων πραγμάτων όμως Θεός, δοξάζοντας και μετά θάνατον τον δικό Του δούλο, κάνει ένα μεγάλο και τεράστιο υπερφυσικό θαύμα. 

Από τότε δηλαδή που τον έριξαν στη θάλασσα, το νερό της θάλασσας υποχωρούσε τρία μίλια κάθε φορά στη μνήμη του αγίου και γινόταν ξηρά, που υποδεχόταν επί επτά ημέρες αυτούς που πήγαιναν εκεί, στο συγκεκριμένο σημείο της ρίψεώς του.     Το θαύμα αυτό δημιουργούσε ευφροσύνη σ’ αυτούς που έλπιζαν στον Κύριο. Κάποτε λοιπόν που υποχώρησε πάλι η θάλασσα και εισήλθε στην αποκαλυφθείσα ξηρά ο λαός, έτυχε να εγκαταλειφθεί στον τόπο εκείνο ένα μικρό παιδάκι, καθώς το ξέχασαν οι γονείς του. Μόλις το αντελήφθησαν, τα νερά της θάλασσας είχαν επανέλθει στη θέση τους, οπότε εκείνοι κίνησαν θρήνους και οδυρμούς σε όλη την πόλη. Την επόμενη χρονιά που το κύμα και πάλι υποχώρησε, πήγαν οι γονείς και βρήκαν το παιδί τους υγιές, να παρακάθεται στη λάρνακα του αγίου. Στις ερωτήσεις τους τι και πώς συνέβη, έμαθαν από το παιδί τους ότι τρεφόταν από τον ευρισκόμενο εκεί άγιο, που το προφύλασσε και από τη βλάβη των ψαριών. Γεμάτοι χαρά πήραν το παιδί τους, ευχαρίστησαν με τον δέοντα τρόπο τον άγιο και αναχώρησαν για το σπίτι τους, δοξάζοντας τον Θεό για το θαύμα Του αυτό».

  Με τον άγιο Κλήμεντα (92-101 μ.Χ.) μεταφερόμαστε στο κλίμα της αποστολικής εποχής. Μαθητής και διάδοχος του αποστόλου Πέτρου θεωρείται ένας από τους αποστολικούς Πατέρες της Εκκλησίας, εκείνους που ευτύχησαν να μαθητεύσουν παρά τους πόδας αυτών και να καταστούν μάλιστα συνεχιστές του έργου και της διακονίας τους. Μολονότι η κυριαρχούσα παράδοση της Εκκλησίας μας είναι ότι υπήρξε τρίτος επίσκοπος Ρώμης, μετά τους αγίους Λίνο και Ανέγκλητο – αυτό μας παραδίδει ο άγιος Ειρηναίος Λουγδούνων – ο υμνογράφος της ακολουθίας του άγιος Ιωσήφ ακολουθεί μία άλλη παράδοση, στηριζομένη στον εκκλησιαστικό συγγραφέα Τερτυλλιανό, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο Κλήμης διαδέχτηκε τον απόστολο Πέτρο στη Ρώμη, συνεπώς υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος αυτής.

   Όπως κι αν είναι το πράγμα όμως, εκείνο που έχει σημασία είναι το γεγονός ότι όντως υπάρχει μία ιδιαίτερη και στενή σχέση του αποστόλου Πέτρου με τον άγιο Κλήμεντα, την οποία με πολλή δύναμη διακηρύσσει ο υμνογράφος, σε βαθμό που χρησιμοποιεί και τη μαθηματική σκέψη, προκειμένου να την προβάλει. Τι κάνει δηλαδή ο άγιος Ιωσήφ;

 Στοιχώντας στην αρχή της λογικής που λέει «τα προς τρίτον ίσα και μεταξύ τους ίσα», εφαρμόζει την αρχή αυτή στους Κύριο Ιησού Χριστό, απόστολο Πέτρο και άγιο Κλήμεντα, για να πει πόσο μακάριος από τον ίδιο τον Κύριο είναι και ο άγιος Κλήμης. «Έχεις μακαριστεί κατά γνήσιο τρόπο, διότι μαθήτευσες στον κήρυκα (του Χριστού, δηλαδή τον Πέτρο), ο οποίος υπήρξε μαθητής του Λόγου (Χριστού), που τον μακάρισε, πάνσοφε, για την αποκάλυψη που έλαβε από τον ουράνιο Πατέρα». Με άλλα λόγια: ο Πέτρος υπήρξε μαθητής του Κυρίου∙ ο Κλήμης υπήρξε μαθητής του Πέτρου∙ ο Κύριος μακάρισε τον Πέτρο∙ συνεπώς ο Κύριος μακάρισε κατ’ επέκταση και τον Κλήμεντα.

  Δεν είναι όμως η γνωριμία του αγίου Κλήμεντα με τον απόστολο Πέτρο το μόνο στοιχείο, κατά τον υμνογράφο, για τη σπουδαία θέση του στο εκκλησιαστικό στερέωμα. Και ο Κλήμης αγωνίστηκε να πολιτευτεί κατά την πίστη και τη ζωή των αποστόλων. Κι αυτό διαπιστώνει και ο άγιος Ιωσήφ: ο Κλήμης καταστάθηκε επίσκοπος Ρώμης, διότι η ζωή του τον έφτασε εκεί. Καθοδηγήθηκε από το άγιο Πνεύμα, εισήλθε στη ζωή του Πνεύματος και έτσι κατανόησε και τον ίδιο τον Κύριο, τον Οποίο κήρυσσε λόγω και έργω διαπαντός, και χάριν του Οποίου έδωσε και την ίδια του τη ζωή.

 «Έσκυψες μέσα στα βάθη του αγίου Πνεύματος με το πνεύμα σου, όσιε, κατά όσιο τρόπο, και κατανόησες έτσι, όσο μπόρεσες, τον ακατάληπτο στη νόησή Του Κύριο». Κι εκείνο που επιβεβαίωσε ότι όντως με όσιο τρόπο μυήθηκε στα του Πνεύματος του Θεού, είναι και το μαρτύριό του: να δώσει και τη ζωή του για την πίστη του Κυρίου. 

Σαν κλήμα, κυριολεκτικά, (ως Κλήμης στο όνομα), στο αμπέλι του Χριστού, που έχει σταφύλια της γνώσης του Θεού, τα οποία, αφού πατήθηκαν στο ληνάρι του μαρτυρίου, έβγαλαν καλό κρασί που ευφραίνει τις καρδιές των πιστών. «Το κατάκαρπο αμπέλι, δηλαδή ο Ιησούς, μακάριε Κλήμη, σε βλαστάνει σαν κλήμα, φέρνοντας σταφύλια της γνώσης του Θεού. Αυτά τα σταφύλια, πατημένα στο πατητήρι του μαρτυρίου σου, ανέβλυσαν οίνο, που ευφραίνει τις καρδιές όλων των πιστών».

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ Προσκυνητής στον τόπο του μαρτυρίου και στα λείψανα του Αγ.Κλήμεντος επισκόπου Ρώμης

Μακάριος είναι εκείνος ο ιατρός, που ασχολείται με την επιστήμη του κινούμενος από την αγάπη προς τους ασθενείς...(Αγ.Λουκάς)

«Μακάριος είναι εκείνος ο ιατρός, που ασχολείται με την επιστήμη του κινούμενος από την αγάπη προς τους ασθενείς, που έγινε ιατρός όχι για να ζει καλά και ωραία, αλλά επειδή ήθελε να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του».

Άγιος Λουκάς Κριμαίας ο Ιατρός

Μη δείχνεις σκληρότητα προς τα ζώα((Άγ.Ιωάννης Κροστάνδης)

«Μη δείχνεις σκληρότητα προς τα ζώα. Αν το κάνεις αυτό, θα είσαι ή θα γίνεις σκληρός και προς τους ανθρώπους. Θυμήσου πως τα ζώα κλήθηκαν στη ζωή από το έλεος του Κυρίου και πρέπει να ζουν απείραχτα, όσο διαρκεί ο σύντομος βίος τους»

(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Περίπτωση Άρη Σερβετάλη

Dionysios Skliris
Προσωπικά είμαι υπέρ του εμβολιασμού, εμβολιασμένος με 3 δόσεις και είχα κανονίσει να δω τον Ρινόκερο μέσα στη βδομάδα, ΑΛΛΑ μαγκιά του του Άρη Σερβετάλη.
Το να παίζεται ειδικά ο Ρινόκερος μόνο για εμβολιασμένους στο πλαίσιο βιο-μπολι-τικής είναι ξευτίλα, είναι σαν να τραγουδάς αντάρτικα τραγούδια δίπλα στην πισίνα. Είναι αντίφαση.
Λένε κάποιοι ότι θα πεινάσουν οι συνεργάτες του. Ωραία τότε δεν θα έπρεπε να διεκδικεί κανείς καλύτερες συνθήκες γιατί αν απολυθεί θα πεινάσουν τα παιδιά του. Δεν θα πρέπει ένας δούλος να επαναστατεί γιατί θα τιμωρηθούν οι σύνδουλοί του. Δεν θα έπρεπε κάποιος να κάνει αντίσταση στους Ναζί γιατί θα το πληρώσουν οι όμηροι που θα εκτελεστούν ως αντίποινα. Δεν θα έπρεπε να είχε γίνει η επανάσταση του 1821 που είχε ως αποτέλεσμα να σφαγιαστούν αθώοι στη Χίο, την Κωνσταντινούπολη και αλλού.
Βλέπω και πολλούς Χριστιανούς να αμφισβητούν από χριστιανικής άποψης την πράξη του Σερβετάλη. Είναι αλήθεια σε κάποιο βαθμό ότι οι χριστιανοί μάρτυρες αποφεύγουν χειρονομίες που θα βλάψουν άλλους πέρα από τους ίδιους, ο Χριστός κατ' εξοχήν δεν παρέσυρε άμεσα τους αποστόλους στο μαρτύριο, αλλά μετά από μια μακρά διαδικασία οικείωσης. Όμως έχουμε και περιπτώσεις όπου Χριστιανοί μάρτυρες συμπαρασύρουν και άλλους στο μαρτύριο μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση δεν είμαι υπέρ του να μπαίνει ένας μισθός πάνω από την αλήθεια και την αξιοπρέπεια.
Καλή η υγεία, το μεροκάματο, η ευθύνη, αλλά κάποια στιγμή υπάρχει και η αξιοπρέπεια, η ευαισθησία στο να μην είσαι αντιφατικός.
Όλο το νόημα της συγκεκριμένης παράστασης ήταν αντίθετο προς το να παίζεται μόνο για εμβολιασμένους.


Kostas Hatziantoniou

ΑΡΗΣ ΣΕΡΒΕΤΑΛΗΣ
Η εξελισσόμενη χυδαία επίθεση εις βάρος ενός από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς σήμερα στην Ελλάδα, θα πρέπει να μας προβληματίσει πολύ σοβαρά. Έχω εμβολιαστεί και αρθρογραφήσει υπέρ του εμβολιασμού, θεωρώ ωστόσο τον σεβασμό της ελευθερίας των άλλων ύψιστη αρχή του ανθρώπινου πολιτισμού για να μην μετατραπεί ο κόσμος μας σε τεχνοφασιστική κόλαση τα χρόνια που έρχονται. Προφανώς αυτό δεν αφορά τους φιλελεύθερους από τα λιντλ, τα καλαμοκαβαλημενα ορφανά του Εμβέρ Χότζα ή τους ατάλαντους "συναδέλφους" του που βρήκαν ευκαιρία να εκδηλώσουν τον φθόνο τους. Η αποτυχία αντιμετώπισης της πανδημίας δεν πρέπει να εξελιχθεί σε κυνήγι μαγισσών. Όσο για την ουσία, ας ξαναδιαβάσουν, όσοι "πονούν" για το θέατρο, τον "Ρινόκερο" του Ιονέσκο, η παράσταση του οποίου ματαιώθηκε.


Ελευθέριος Ανδρώνης
Sportime.gr:
΄΄Ο Άρης Σερβετάλης δίδαξε τι θα πει «ήθος» και «ηθοποιός», χωρίς να ξεστομίσει ούτε κουβέντα΄΄
Ο Άρης Σερβετάλης στάθηκε όρθιος σε μια εποχή ισοπέδωσης.
Σαν ηθοποιός, ποίησε ήθος. Όχι στη σκηνή αυτή τη φορά, άλλα πίσω και πέρα από αυτή: στη «σκηνή» της ίδιας της ζωής. Εκεί που παίζεται ένα θέατρο παραλόγου στον καιρό της πανδημίας, ο Άρης Σερβετάλης επίλεξε να διαχωρίσει τη στάση του.
Θύμισε σε μια κοιμισμένη κοινωνία τι σημαίνει ηθικότητα και συνέπεια στα ιδανικά. Δεν έβαλε μπροστά το ατομικό συμφέρον, άλλα το συλλογικό δίκαιο. Στάθηκε απέναντι στην ανηθικότητα των μέτρων που χωρίζουν τους συνανθρώπους του, σε δυο στρατόπεδα.
Ήταν λογικό και επόμενο να ξεσπάσει θύελλα αντιδράσεων. Μέσα σε μια βαθειά υποκριτική κοινωνία που αδυνατεί να χωνέψει τη σήμερον ημέρα, τόσο σπάνιες κινήσεις διαμαρτυρίας. Ότι δηλαδή ένας άνθρωπος δεν προτίμησε να φουσκώσει τον τραπεζικό του λογαριασμό, άλλα να μην αδικήσει τον συνάνθρωπο.
Ξεσπάθωσαν τα γνωστά sites που συνεχώς κακαρίζουν για διάφορα δικαιώματα, και όταν ένας άνθρωπος που δεν τους είναι αρεστός θίγει μια σοβαρή κοινωνική αδικία, γίνονται κοκόρια βασιλικότερα του «Βασιλέως».
Κανένας από αυτούς δεν ενδιαφέρθηκε όταν ηθοποιοί πετιούνταν στο δρόμο από φασίζοντες θιασάρχες, μόνο και μόνο διότι ήταν ανεμβολίαστοι. Κανένας δεν έδωσε δεκάρα που χιλιάδες υγειονομικοί βγήκαν από τη κυβέρνηση σε αναστολή, και βρίσκονται καταδικασμένοι σε οικονομικό μαρασμό. Κανένας δεν έθιξε τον άθλιο κοινωνικό ρατσισμό που υφίστανται εκατομμύρια συμπολίτες. Και τώρα ξαφνικά όλοι έγιναν… εργατοπατέρες.
Δεν ευθύνεται ο Άρης Σερβετάλης για τη ματαίωση του θεατρικού έργου, άλλα τα ίδια τα παρανοϊκά μέτρα της κυβέρνησης, που ασελγούν στον πολιτισμό. Δεν υφίσταται πολιτισμός χωρίς ελευθερία και δημοκρατία. Το «κρίμα» βρίσκεται στον απάνθρωπο διαχωρισμό ανθρώπων και σε όσους δέχονται αυτή την αθλιότητα ως νέα «κανονικότητα».
Η τέχνη είναι για όλους, είπε o Άρης. Αν δεν είναι για όλους, τότε δεν είναι τέχνη, είναι υποκουλτούρα που μπολιάζει μέσα της κοινωνικό δηλητήριο

Θόλωσε ο νούς μας και δεν διακρίνουμε το σωστό από το λάθος.

πηγή

Ἄν πιστεύεις, ὅτι εἶμαι γιά τήν Κόλαση, θά ἔπρεπε νά πέσεις στά πόδια μου, καί νά κλαῖς, καί νά μέ παρακαλᾶς νά μετανιώσω!

Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr

  Θά ἦταν γύρω στό 1985, ὅταν εἶχα μιά συζήτηση, μέ ἕναν συμπατριώτη μας, πού ὑπηρέτησε τή στρατιωτική του θητεία (1955-7) στήν Ἀθήνα, στό ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα.
Μοῦ ἔλεγε, λοιπόν. Πρίν τήν ἐκτέλεση, ὁ ἁρμόδιος Ἱερέας ἐπισκεπτόταν τούς κατάδικους, γιά νά τούς μιλήσει, νά τούς ἐξομολογήσει καί νά τούς κοινωνήσει.

Κάποια, λοιπόν, μέρα πλησίασε ἕναν «ἀριστερό», φανατικό, ἰδεολόγο, πού σέ λίγο θά ἐκτελεῖτο, προσπαθώντας νά τόν πείσει νά ἐξομολογηθεῖ, ἀλλιῶς, τόν περίμενε ἡ Κόλαση!
Φαίνεται, ὅτι ὁ Ἱερέας εἶχε συνηθίσει σ'αὐτή τήν πρωτόγνωρη διακονία, τοῦ ἔγινε ρουτίνα, καί μίλησε στό μελλοθάνατο χωρίς τήν πρέπουσα συναίσθηση.
«Παπᾶ, δέν μ' τά λές, καλά...!», ἀντέδρασε ὁ κατάδικος.

 «Μά αὐτά λέει ἡ θρησκεία μας!». 

«Τά πιστεύεις;». 

«Ναί!».

 «Ὥστε, ἐγώ προσωπικῶς εἶμαι γιά τήν Κόλαση;!».

 «Ἄν δέν μετανιώσεις, ναί!». 

« Καί μοῦ τό λές τόσο ἀδιάφορα;! Ἐγώ ὑπερασπιζόμουν τήν ἰδεολογία μου μέ πάθος, γιατί πίστευα σ'αὐτή! Ἄν πιστεύεις, ὅτι εἶμαι γιά τήν Κόλαση, θά ἔπρεπε νά πέσεις στά πόδια μου, καί νά κλαῖς, καί νά μέ παρακαλᾶς νά μετανιώσω!».
Τελικῶς, ὁ κατάδικος, βρισκόμενος ἐνώπιον τοῦ θανάτου, ταπεινώθηκε, πίστεψε, ἐξομολογήθηκε, κοινώνησε, καί σέ λίγο ἐκτελέσθηκε.

Ὁ λόγος - πρόκληση τοῦ κατάδικου, «παπᾶ, δέν μ' τά λές καλά...!», θά πρέπει νά

Το πιο φοβερό της κακίας...

  «Το πιο φοβερό της κακίας είναι, ότι δεν αφήνει εκείνους που έπεσαν σ' αυτήν, να δουν το μέγεθος της καταστροφής τους, αλλά ενώ βρίσκονται μέσα στο βούρκο, να νομίζουν ότι απολαμβάνουν ευωδία και μύρα! Γι' αυτό ακριβώς δεν μπορούν ν' απαλλαγούν, αλλά ενώ είναι γεμάτοι από σκουλήκια, καμαρώνουν έτσι, λες και είναι στολισμένοι με πολύτιμα πετράδια»

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

πηγή